>Mar Mar Aye – 344

ေသာတ႐ွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစ႐ွင္မာေအးခ်စ္တဲ့ ေသာတ႐ွင္ေတြ ဂီတဝါသနာ႐ွင္ေတြ အားလုံးမာေအးရဲ႕ အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါအမွာ ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

ေသာတ႐ွင္တုိ႔ေရ – ၿပီးခ့ဲတ့ဲ တပတ္က ၀ါေခါင္လ အေၾကာင္းေတြ ေျပာမိေနရင္းက ၀ါေခါင္လမွာ ႏဲႊေပ်ာ္ က်င္းပေလ့ ရိွတ့ဲ ‘ေတာင္ၿပဳံး’ပဲြ ဆီ သတိရတာနဲ႔ အစ္မႀကီး ေလဘာတီ မျမရင္ ဆုိသြားဖူးတ့ဲ ‘ေတာင္ၿပဳံး’ သီခ်င္းေလးကုိ စခ့ဲမိပါတယ္ရွင္။ ၿမိဳ႕မႀကီးကုိလည္း သတိရတာပဲ။ သူ႔အခ်ိန္ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဆုိရတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခ့ဲတာကုိး။ ဘယ္ေမ့ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေစ်းခ်ဳိ သစ္သီးတန္း ကထိန္မွာ ၿမိဳ႕မနဲ႔ ႏဲႊၾကတုန္းက စည္လုိက္တာမွ စင္ေတာင္ က်ဳိးခ့ဲတာကလား။ မႏၱေလးက အဲဒါေလာက္ အဆုိ အတီး အက ႀကိဳက္ေပတယ္။ ေတာင္ၿပဳံးနဲ႔ကလည္း သိပ္ေ၀းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ႏြားလွည္း ျမင္းလွည္းေတြ ေပါတ့ဲ ကမ္းနားဘက္က ရြာကေလး တရြာကေန သြားလည္း ေရာက္တယ္ ရွင့္။ ဗြက္ကေတာ့ အလြန္ ထူတာပဲ။ မတၱရာဘက္ ထြက္တ့ဲ မမဥ ေတာင္ဘက္ ထြက္တ့ဲ လမ္းကေတာ့ ကတၱရာလမ္းမုိ႔ အဲဒီလမ္းက သြားၾကတာ မ်ားတာပါပဲရွင္။

ေရႊတေခ်ာင္းေပါက္က ေလွနဲ႔ သြားလည္း ရတယ္။ မီးရထားလည္း ေျပးဆဲြပါတယ္။ မႏၱေလးနန္းတြင္းက ျဖတ္ေမာင္းရတ့ဲ မီးရထားလမ္းေပါ့ရွင္။ လွည္းယာဥ္ေလးနဲ႔ သြားရင္လည္း ရတယ္။ ကားနဲ႔ ဆုိတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ေတာင္ၿပဳံးပဲြခ်ိန္ဆုိ ၾကပ္ေနေရာပဲ။ မာေအးလည္း ႀကဳံတာနဲ႔ တႀကိမ္ေတာ့ ေရာက္ခ့ဲဖူးတယ္ ရွင့္။ ေတာင္ၿပဳံးရြာ၀င္က စၿပီး ေတာင္ၿပဳံးနတ္နန္းႀကီးေပၚ အထိ လူေတြ ကေန ခုန္ေနတ့ဲ အထဲက ညပ္ၿပီး ပါသြားတာ၊ ေျမေပၚကုိ လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ေတာင္ မလုိဘူး လုိ႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ စည္ကားတာ မ်က္ျမင္ပါပဲ။

ခ်စ္ေဆြတုိ႔ အခု ၾကားခ့ဲရတ့ဲ သီခ်င္းပုိဒ္ေလးက မႏၱေလးက ရြာစား စိတ္မြတၱား ေရးတ့ဲ ‘ေရႊၿပဳံးေငြၿပဳံး’ သီခ်င္းထဲကပါ။ ဆုိင္းဆရာႀကီး ကုိယ္တုိင္ ေရးသား ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ခ်ိတ့ဲ ‘မပန္းေ၀နဲ႔ ေရႊၿပဳံးေငြၿပဳံး’ ျမန္မာ့ရုိးရာ ေတးမ်ား ကက္ဆက္ ေခြမွာ မာေအး ဆုိေပးခ့ဲတာ နတ္သီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ ရွင့္။ မာေအးရဲ႕ ဂီတေမာင္ စိန္မြတၱားကုိ နတ္မ်ား တကယ္ မ တယ္လား မဆုိႏုိင္ဘူး။ ဂီတ အကယ္ဒမီေတြ ဘာေတြေတာင္ ရေနၿပီ ၾကားတာပဲရွင္။

ဆရာႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကတ့ဲ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၊ ဆရာ ေရႊျပည္ေအး၊ လင္းေခးလုင္တုိ႔လည္း ‘ေတာင္ၿပဳံး’ သီခ်င္းေတြ ေရးခ့ဲၾကပါတယ္။ ေရွးကေန ျပန္ေကာက္ရင္ ၀န္ႀကီး ပေဒသရာဇာတုိ႔ ျမ၀တီ ၀န္ႀကီး ဦးစတုိ႔ေတာင္ ပါေနတာမုိ႔ ကုိယ္ ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရိွေလ လုပ္ထားတာေလး မွ်ေ၀ေပးဖုိ႔ စိတ္ကူးတာေပါ့။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ‘စာဆုိ အေက်ာ္ အရွင္မဟာ ရ႒သာရ’ ဘုန္းဘုန္းကလည္း “ဆုိေရးရိွက ဆုိအပ္လွ၏။ ဆုိစမ်ားလ်ား ထားပေခ်မိ၊ ငါ့၀န္ရိွခ့ဲ” လုိ႔ ေရးသား မိန္႔ဆုိထားခ့ဲပါတယ္ရွင္။ ေျပာစရာ ရိွရင္ ေျပာခ့ဲရေတာ့မွ တာ၀န္ေက်မွာေပါ့ေနာ။ ကုိယ့္ျမန္မာ့နယ္ပယ္မွာ ဘာေတြဟာ ဘယ္လုိျဖစ္လာတာေပါ့လုိ႔မွ မသိလုိ႔ မေျပာတတ္လုိ႔ရိွရင္ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြဆုိ ပုိပုိေ၀းကုန္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္လားရွင့္။

မာေအးတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ ‘နတ္ကုိးကြယ္မႈ’ ရိွေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ၾကာခ့ဲၿပီပဲ။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ တနည္းတဖုံ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္မႈေတြ ရိွေနဆဲပါ။ မာေအးတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ပုဂံဘုရင္ “ေသာဥ္လည္ေၾကာင္မင္း” လက္ထက္၊ သာသနာသကၠရာဇ္ ၈၈၈ ခုႏွစ္ ေအဒီ ၄ ရာႏွစ္ အတြင္းက ပုပၸါးေတာင္မႀကီးမွာ ေနရာေတာ္ ေပးသနား စံစားေစတ့ဲ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ အမည္ရ မဟာဂီရိနတ္ေမာင္ႏွမရဲ႕ သနားစရာ အျဖစ္ေၾကာင့္ အထူးပဲ က်ယ္ေျပာ ျပန္႔ပြားခ့ဲေလရဲ႕။

ယုံတာမယုံတာ အပထား အုပ္ခ်ဳပ္တ့ဲသူမင္း မတရားလုိ႔ပါ၊ အင္မတန္ အားခြန္ဗလနဲ႔ျပည့္စုံတ့ဲ ပန္းပဲသမားေလး ေမာင္တင့္တယ္ကုိ သူ႔ပလႅင္ လုေခ်ရဲ႕လုိ႔ အာဏာရူးၿပီး အေကာက္ႀကံ ဖမ္းခုိင္း၊ ဖမ္းလုိ႔ မရေတာ့ ႏွမလုပ္သူကုိ မိဖုရား ေျမွာက္ျပ၊ မသတ္ေလာက္ပါဘူးလုိ႔ ယုံစားသြားတ့ဲ ေမာင္တင့္တယ္ကုိ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ေခၚၿပီးတ့ဲ အခါက်မွ စကားပင္မွာ ဖုိက်င္ထုိး အမ်ဳိးျဖဳတ္ေတာ့တာကုိး။ ဒီအက်ဳိးအေၾကာင္း ႏွမမိဖုရားလည္း သိသြားပါေလေရာ သူေခၚလုိ႔ အကုိ႔အသက္ ဆုံးရပါၿပီေကာလုိ႔ မီးေတာထဲ ခုန္ခ်တယ္ တ့ဲ။ ထုိင္ေနတ့ဲ ရာဇပလႅင္ ေရြ႕မွာ စုိးလုိ႔ ဖမ္းၾကဆီးၾက သတ္ၾကျဖတ္ၾက အာဏာရွင္တုိ႔ ေလာဘ တရားက် သနားလွပါတယ္။ အပါယ္မုိ႔ က်မွာ ေသခ်ာလုိ႔ပါ။ ဟုိခမ်ာေတြက နတ္ေတာင္ ျဖစ္ေသး။ ကူေဖးတ့ဲ ပုဂံဘုရင္ကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ က်န္စစ္မင္းကုိလည္း ကူညီ မ စ ခ့ဲဖူးတယ္။ ေနာ္ရထာမင္း အရိႏၵမာလွံနဲ႔ ခြင္းတုန္းက တႀကိမ္၊ ေစာလူးမင္းကုိ သြားခုိးထုတ္တုန္းက ေစာလူးမင္း ေအာ္လုိက္လုိ႔ အေစာင့္ေတြ သိၿပီး ထြက္ေျပးရေတာ့ ေရကူးေျပးရတာျဖစ္လုိ႔ နားႏုိင္ဖုိ႔ရာ ကြ်န္းကေလး ဖန္ဆင္း ကူညီသတ့ဲ။ အေမာေျပမွ တံငါ ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေအာင္သာ တဘက္ကမ္းကုိ ပုိ႔တယ္ လုိ႔ မွန္နန္းရာဇ၀င္ ပထမတဲြ စာမ်က္ႏွာ ၂၇၇ မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ရွင္။