ဦး၀င္းတင္နဲ႕ေနထုိင္ျခင္း (၆)
ကိုုရာဇာ၊ ဇြန္ ၁၆၊ ၂၀၁၃
ဦး၀င္းတင္နဲ႕ဇာတိေျမခ်စ္စိတ္
“ဒီေျမဟာ ငါတုိ႕ေျမ….ဗမာပိုင္ဘိုးဘြား တို႕ေျမ” ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလး အမွတ္ရသဗ်ာ။ သူကလည္း ထူးထူးျခားျခား ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးဆိုလား ရႈပ္ရူးႀကီးဆိုလား ေရးတယ္ေျပာတယ္။ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ၊ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ။ ဇြတ္ျမန္မာေနတဲ့ ေကာ္မရွင္လည္း ဒီသီခ်င္းႀကီး ဘယ္နည္းနဲ႕ရွင္းမလဲ။ စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒီ အမနာပေတြက သူတုိ႕ခ်င္း ရွင္းခ်င္တဲ့ေနရာရွင္းပေစေတာ့။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္။ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္။ ဘာကိုခ်စ္ႀကသတံုး … ဆိုတာေတာ့ စိန္တလက္လက္နဲ႕တိုင္းျပည္ ပ်က္ျပခဲ့ျပီး ပေကာလား။ က်ေနာ္လည္း မေတြးေတာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။ စိန္ေတြ ဒီေလာက္အမ်ား ဘယ္မွာ ထားသလဲ။ သံသရာမွားေအာင္ကို အေမွာင္ဖံုးလႊမ္း ေရစီးကမ္းျပိဳခဲ့ႀကပါသလားလုိ႕ေတာ ့သံေ၀ဂ တရားပြားမ်ားမိပါရဲ႕။
ဒီမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာႀကီးကို မုန္းေလာက္ေအာင္ႀကားလာေတာ့လည္း ဘာ၀နာတရားလိုေတာင္ ျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္တေလ်ာက္လံုး ဒီစကားဒီတရားနဲ႕ပဲ ဗမာျပည္သူလူထုဟာ အေႀကာက္သမားအျဖစ္ မြဲျပာက်ခဲ့တယ္။ သမိုင္းေတြ အတိတ္ေတြ ေျပာမေနႀကပါနဲ႕။ ဒီေန႕ဘာျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ လက္ေတြ႔က အေျဖပါပဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးခ်စ္ရမလား၊ မ်ိဳးခ်စ္ ရမလား၊ အခုထက္ထိစဥ္းစား တုန္းပဲဗ်။ အေတြးအေခၚ၊ အေျမာ္အျမင္ဆိုတာလည္း တထြာ တမိုက္ေလာက္ ရွိေတာ့မ်ိဳး၊ ေတာ္ေေတာ္ခ်စ္ တယ္ဗ်ာ … ဒါပဲ။ က်ေနာ့္ကို ငတုန္းေခၚေခၚ ငတိမ္ေျပာေျပာ၊ အေႀကာမခံနုိင္တာကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ပဲဗ်ာ။ဟဲဟဲ။
အခုထက္ထိေတာ့လည္း ဒီမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာႀကီးကို ဘယ္လိုအေကာင္ထည္ ေဖာ္ျပရမလဲ၊ စဥ္းစားရတုန္း၊ ေတြးရတုန္း၊ ဘာသာတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု သတ္တာေတြ ေငးရတုန္း၊ ေသသူ႕ဘက္သားေတြကို ေမးရတုန္း၊ အပ်က္အစီးစာရင္းေတြ ေရးရတုန္း။ ဆိုေတာ့ကာဗ်ာ … ခုလိုေခတ္ႀကီးမွာ ငါသာ ဘာေကာင္ဆိုတဲ့လူေတြနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕က မေထာ္မနမ္းမ်ား ျဖစ္ေနသလားပဲ။ ျဖစ္ခြင့္ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း မေထာ္မနမ္းေတြနဲ႕ အေတာ္ သရမ္းခဲ့ေသးတာလား။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ ေမာ္ မႀကည့္ရဲခ်ိန္မွာ အေမစုသားကြ ဆိုျပီး ဒီမုိကေရစီလူရမ္းကားလို ဆဲဆိုေအာ္ဟစ္၊ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ ေခတ္စားေအာင္လုပ္ႀကစို႕ လုိ႕ တုိက္တြန္း ခဲ့ေသးတာလား။
ဒီေတာ့ဒီျပႆနာႀကီးဟာ က်ေနာ္လည္း မနိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘာကိုခ်စ္ရမွာလဲ၊ ဘယ္လိုခ်စ္ႀကမလဲ … ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေဒသနာႀကားေနက်၊ အဘဦး၀င္းတင္ဆီ စူးစမ္းရတာေပါ့။
“ငါ့ေကာင္…၊ ငါကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုျပီး၊ နိုင္သမွ်နုိင္၊ လက္နက္အားကိုး တိုင္းျပည္ႀကီးစုိးေနတဲ့ေကာင္ေတြကို ႀကည့္ျပီး၊ ေအာ္… ဘုရားစကား မစင္တြင္းထဲက ႀကားေနရပါပေကာ ေတာင္ ေတြးမိတယ္။ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေတြ၊ ဘာေတြ အသာထားပါကြာ။ ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြ၊ “ဇာတိေျမခ်စ္စိတ္” ရွိသင့္တယ္ေတာ့ ထင္တယ္။ တျခားမႀကည့္နဲ႕ကြာ။ မင္းတို႕အန္တီ ႀကည့္။ ဒီကငနဲေတြ ႀကံဳး၀ါး၊ က်င့္ႀကံသလုိ ဆိုရင္ေတာ့၊ သူ႔သားႏွစ္ေယာက္ကိစၥပဲ လုပ္လိမ့္မယ္ထင္ၾကတယ္။ ခုေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္က သူဟာ ဗမာ၊ ဗမာျပည္ဟာသူ႕ျပည္၊ ဗမာလူမ်ိဳးေတြဟာ သူ႕လူမ်ိဳးဆိုတဲ့၊ အေတြးအေခၚေတြနဲ႕ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ေနတာ ေဒၚစုဘယ္ေတာ့မွမရံႈးဘူး။ သူ႕မွာ ဇာတိေျမခ်စ္စိတ္အျပည့္ရွိတယ္။ လူမ်ိဳးဆိုတာ အစြန္းေရာက္မႈေတြ ပါတယ္ကြ။ ဇာတိေျမသေဘာကေတာ့ အစြဲမပါဘူးလား ဆိုေတာ့ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အမ်ိဳးအေဆြဆိုတာထက္ အမ်ားႀကီး သက္သာပါတယ္ကြာ။ ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြဟာ ေရွးကတည္းက ပညာေတာ္သင္လႊတ္တယ္ကြာ။ နုိင္ငံျခားကလူေတြနဲ႕ လက္ထပ္ျပီး နုိင္ငံျခားမွာပဲေနႀကတာ။ ေဒၚစုက ဒီတစ္ခုထဲနဲ႕တင္ ေက်းဇူးတင္ဖို႕ေကာင္းေနျပီ … ” …….တဲ့။
အဘေျပာမွပဲ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ဖာသာ သတိထားမိတယ္။ က်ေနာ့္ဇာတိကို က်ေနာ္ သိပ္ မတမ္းတမိေတာ့သိလုိ ျဖစ္ေနတာႀကာေပါ့ဗ်ာ။ အယင္က ထင္းရူးနံ႕ေလးမ်ား သင္းလာရင္ မ်က္ရည္၀ဲခ်င္ လာတယ္။ ခုေတာ့ သိပ္အမွတ္မထားမိသလို ျဖစ္လာတယ္။ ဒီေတာ့ေဒသိယစကားေတြ ေဒသိယတရားေတြ ေမ့ခ်င္ခ်င္ေတာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ငါ့ဇာတိလို႕ သေဘာမထားေတာ့ ငါ့ျမိဳ႕သားဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ငါ့အမ်ိဳးအေဆြဆိုတာလည္း သိပ္သေဘာမေပါက္ေတာ့ဘူး။ ဒီေဒသ မတိုးတက္ျခင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ျခင္း ဆိုတာေတြဟာ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလို ျဖစ္လာတာေပါ့။
အေမစုသာ က်ေနာ့္လို စဥ္းစားသူဆုိရင္၊ သူ႕ဖာသာ လူ႕အခြင့္အေရးျပည့္၀ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ၾကီးမွာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံႀကီးမွာ မိသားစုနဲ႔ သာသာယာယာေပါ့။ အခုေတာ့ အေမဟာ သူ႔ဇာတိေျမခ်စ္စိတ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ဦးေဆာင္နိုင္မႈေပးဖို႕ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ႀကီးပြား ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ဖို႔၊ အရာရာကို နာက်ည္း နာက်င္စြာ ေမ့ေလ်ာ့ျပီး ဇာတိေျမအတြက္ လာလုပ္ေပးေနတာဟာ … … ။
ထူးအိမ္သင္သီခ်င္း ညည္းမိတယ္ဗ်ာ။
“ ေက်းဇူးပါေမေမ … … … သားေလ”
ကိုရာဇာ
(ဓာတ္ပုုံ – ဦး၀င္းတင္၊ ကိုုရာဇာ ကိုုေဇယ်)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
