>
တိမ္အညိဳ
မြန္ဒရာ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၀
မြန္ဒရာ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၀
တခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္
အဲ႔ဒါ မွန္တခ်ပ္
တခ်ိဳ႕က် သံုးဘက္ျမင္။
အေျဖသိပ္မ်ားတဲ႔ ပုစာၦ
အခါခါတြက္မိေနမွေတာ႔
ငါ႔ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက
ဆူးတေခ်ာင္းနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းတစံု
အျပစ္တင္စရာ အေၾကာင္းလဲမရွိ။
ဒီည
အလြမ္းေရာင္ဖြဖြ
ရြာအခ်
သစ္…ေမွာင္
နက္…စို
တိ္မ္လြယ္နက္လြယ္
ပင္လယ္ေဟာင္းတစင္းအျပည္႔
ယံုလား
မင္းျပံဳးရင္
ေဟာဟိုေတာင္တန္းၾကီးေတြ
ငါ႔ႏွင္းဆီခင္းကေလးဆီျပိဳက်
ငါ႔ႏွင္းဆီဆူးကေလးေတြ အလိုလိုခါခ်ပစ္တတ္တယ္ဆိုတာကို။
ဒီလိုနဲ႔
၂၀၀၇၊၂၀၀၈၊၂၀၀၉၊၂၀၁၀
စတဳတၳေျမာက္ဂီတသံ
ျငိ…တိုက္…လြင္႔….ႏြယ္
မ်က္လႊာမခ်မီ
တကယ္႔ကိုသီသီကေလး
၀ိေရာဓိအထပ္ထပ္နဲ႔
ေဟာ႔ဒီႏႈတ္ခမ္းေတြ
ဒီတခါလဲ
“ဒီတခါေနာက္ဆံုးပါ” လို႔
အခါခါ ရြတ္ဆိုမိျပန္ျပီ။
ေကာင္းကင္တခုစာမက
ေ၀းလြန္းတဲ႔ညမွာ
အလင္းကိုအေမွာင္နဲ႔ ျငိမ္းမိသလား
အေမွာင္ကိုအလင္းနဲ႔ျငိမ္းမိသလား
ဒါ…သူ႔ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ
က်မအဆိုခ်င္ဆံုးေတး
………့တရံေရာအခါမ်ားမွာ
၀ါလြယ္စိမ္းလြယ္တတ္ေသာ
သစ္ရြက္ကေလးဖတ္ဖို႔ပါ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
