>
ဆန္ကုန္သည္တဦး
ဇန္နဝါရီ ၂၊ ၂ဝ၁ဝ
ႏွစ္စဥ္ စပါးသစ္ေပၚစ တပ္ရိကၡာ စပါး၀ယ္ယူခ်ိန္မွာ တင္ဒါစနစ္နဲ႔ ၀ယ္ယူမယ္ ေျပာေပမယ့္ တင္ဒါေစ်း ေခၚတဲ႔အခါမွာ ေစ်းအနည္းဆံုး ၀ယ္ယူနိုင္ေအာင္ အာဏာသံုးျပီး လုပ္ေဆာင္တာပါပဲ။ ျပည္ပဆန္ တင္ပို႔မွဳကို သူတို႔ဘဲ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာျဖစ္လို႔ ယွဥ္ျပိဳင္သူမရွိ၊ ေစ်းကြက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ပါတယ္။
ခုခ်ိန္ထိ တင္ဒါေစ်း တရား၀င္မသိရေသးေပမဲ႔ တပ္ရိကၡာစပါး ၀ယ္ယူကာနီးတိုင္း စပါးေစ်းခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ နို၀င္ဘာလမွာ ဧည္႔မထစပါးသစ္ တင္း ၁၀၀ ကို ၃၆၀ ၀၀၀ ၀န္းက်င္၊ ဧည္႔မထ ၂၅မွတ္ ဆန္တအိတ္ကုိ ၁၃ ၀၀၀ က်ပ္ ၀ယ္ယူေနရာက၊ ဒီဇင္ဘာလမွာေတာ႔ စပါး ၁၀၀ တင္းကို ၃၄၀ ၀၀၀ က်ပ္ ဧည္႔မထ ၂၅ မွတ္ ဆန္တအိတ္ကုိ ၁၁ ၅၀၀ က်ပ္ထိ ေစ်းခ် ၀ယ္ယူလာပါတယ္။
ျပင္ပေပါက္ေစ်းအတိုင္း ၀ယ္ယူတယ္ ဆိုေသာ္လဲ ျပင္ပ ၀ယ္ယူ သိုေလွာင္သူေတြက သူတို႔ တင္ဒါေစ်းထက္ ပို၀ယ္ပါက၊ ထိုသူေတြကို စစ္ေမးစရာရွိလို႔ဆိုျပီး ရက္အေတာ္ၾကာ ေခၚယူ ထိန္းသိမ္း ျခိမ္းေျခာက္ေလ႔ရွိပါတယ္။
သူတို႔ဆီကို တိုက္ရိုက္ ေရာင္းခ်နိုင္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံ ေရာင္း၀ယ္ရာမွာ အစိုေပါင္၊ ခဲ၊ သဲ မတရား ျဖတ္ေတာက္တာေတြ၊ ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံတာေတြေၾကာင္႔ ဘယ္လယ္သမားမွ သူတို႔ဆီ တိုက္ရိုက္ သြားမေရာင္းလိုပါ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကုန္သည္ေတြကတဆင္႔ ေရာင္းခ်တဲ႔အခါ တင္ဒါေစ်းေအာက္ကပဲ စပါးေစ်း ဖြင္႔ခံရပါတယ္။ ကုန္သည္မ်ားကလည္း သူတို႔ေပးတဲ႔စပါးေစ်းနဲ႔ ကိုက္ေအာင္ စပါး လက္ခံ၀ယ္တဲ႔ ေနရာက စစ္ဗိုလ္ေတြကို လာဘ္ထိုးျပီး ေပါင္းရ သင္းရပါေသးတယ္။
တႏွစ္လံုး ပင္ပင္ပန္းပန္း စိုက္ပ်ိဳးရာက ရလာတဲ႔ စပါးေတြကို လယ္သမား အမ်ားစုမွာ ၾကာရွည္ သိုေလွာင္မထားနိုင္ပါဘူး။ တႏွစ္လံုး ကုန္က်ထားတဲ႔ ေၾကြးျမီေတြကုိ ဆပ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္တသီး စိုက္ပိ်ဳးဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြအတြက္ စပါးကို မျဖစ္မေန ေရာင္းရရွာပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခ်ိန္ကိုက္ျပီး စပါးေစ်း ခ်တတ္သလို၊ စိုက္ပ်ုိဳးစရိတ္ ေခ်းေငြ (အမေတာ္ေၾကးေငြ) ေတြကို အခ်ိန္မက်ခင္ ေစာဆပ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ လယ္သမားအမ်ားစုလက္မွာ စပါးေပၚစမွာပဲ စပါးလက္က်န္ မရွိေတာ႔ပါ။ ၀မ္းစာပင္ မက်န္ေတာ႔ လယ္သမား ဆန္၀ယ္စားရတဲ႔အျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ႔တာေပါ့။
ႏွစ္စဥ္ စပါးသစ္ေပၚခ်ိန္မွာ သူတို႔အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္က တခု မကပါ။ ေႏြစပါးေရာ မိုးစပါးပါ ႏွစ္မ်ိုးစလံုး ေပၚခ်ိန္မွာ သူတို႔ဂိုေဒါင္ေတြထဲမွာ အျပည္႔ရွိေနတဲ႔ စပါးေဟာင္းမ်ားကို စပါးသစ္နဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ စပါးသစ္က ေစ်းနိမ္႔ျပီး စားမေကာင္းပါ။ ျပည္တြင္း စားသံုးသူက စပါးေဟာင္းကိုသာ စားၾကပါတယ္။ ေစ်းကြက္လိုအပ္ခ်က္အရ စပါးေဟာင္းကို ေစ်းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းၾကျပန္ပါတယ္။
စပါးေဟာင္း တင္း ၁၀၀ ကို ၄၆၀ ၀၀၀ က်ပ္ ဝန္းက်င္နဲ႔ ျပန္ေရာင္းျပီး စားမေကာင္းေသးတဲ႔ စပါးသစ္ကို တင္း၁၀၀ကို ၃၆၀ ၀၀၀ က်ပ္နဲ႔ ျပန္၀ယ္ထည့္ၾကပါတယ္။ စပါးေဟာင္းနဲ႔စပါးသစ္ တင္း ၁၀၀ ကို တသိန္းေလာက္ အျမတ္ထြက္ပါတယ္။ “စပါးသစ္ နဲ႔ စပါးေဟာင္း အလဲအလွယ္” ဟာ ျပည္ပကို ဆန္တင္ပို႔တာထက္ေတာင္ ပို တြက္ေျခကိုက္ေနပါေသးတယ္။ ေဒၚလာေစ်း က်ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာဆန္ရဲ႕ျပည္ပ ေပါက္ေစ်းက ၂၅ မွတ္ ဆန္တတန္ကို ေဒၚလာ ၃၀၀ ခန္႔ဆို ေတာ႔ စပါး ၁၀၀ တင္းဟာ (၁.၂၅တန္ခန္႔) ၃ သိန္း ေစ်းေလာက္နဲ႔ ၀ယ္ရမွ သူတို႔အတြက္ ဟန္မွာပါ။
ျပည္တြင္းစပါးေစ်းကို အနိမ္႔ဆံုးေစ်း ရေအာင္ခ်၀ယ္တဲ႔ အျပင္၊ ခုနလို အလဲအလွယ္ေတြေၾကာင္႔ အစိုဓာတ္ မကုန္တဲ႔ စပါးသစ္ေတြကို၊ အရည္အေသြးညံ႔တဲ႔ ေႏြစပါးေတြကို ၾကိတ္ခြဲျပီး၊ ျပည္ပ တင္ပို႔တာေတြေၾကာင္႔ မၾကာခဏ ရီဂ်က္ထိတဲ႔ ျပႆနာေတြ၊ ကမၻာ႔ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းေကာင္း မရတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
တပ္ရိကၡာ ၀ယ္ယူရာမွာလည္း ခုနလိုပဲ ေကာင္းတဲ႔စပါးကို ေစ်းေကာင္းနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းျပီး တပ္ရိကၡာဆန္ကေတာ႔ ဆန္၀ါေပါက္ ဆန္ကြဲ နိုင္းခ်င္းနဲ႔ ေႏြဆန္ေတြသာ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒီစနစ္ဆိုးၾကီးေၾကာင္႔ ဆန္စပါးကရမယ့္ တိုင္းျပည္၀င္ေငြလဲ ရသင္႔သေလာက္မရ။ လယ္သမားေတြလည္း ပင္ပန္းသေလာက္အက်ဳိးမရွိ။ ျပည္သူေတြလည္း ဆန္ေစ်း သက္သက္ သာသာ မစားရ။ တပ္မေတာ္သားေတြလဲ ဆန္ကြဲ စားေနရၿပီး တကယ္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေနသူေတြကေတာ႔ ေစ်းကြက္ အားလံုးကို အာဏာနဲ႔ လက္၀ါးၾကီး အုပ္ထားသူေတြနဲ႔ ပုလင္းတူ ဘူးဆို႔ ကပ္ပါးေတြပါပဲ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
