>
သြားဆဲမုိ႔ အားခဲလုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္
အရွင္ဉာဏိက
ဒီဇင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၀၉
ေသကၡာ ပုထုဇၨနာ အဒၶါ၊ ခီဏာသဝါ ဂတဒိၶေနာ။
ေသကၡာ ပုထုဇၨနာ=ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္နဲ႔ ပုထုဇဥ္တုိ႔က၊ အဒၶါ= ခရီးသြားေနသူေတြ။
ခီဏာသဝါ=ရဟႏၲာေတြကေတာ့၊ ဂတဒၶိေနာ= ခရီးသြားၿပီး လုိ႔ နားေနသူ၊ ခရီးနားေတြ။
ကိေလသာထူထဲ၊ ဥမၼတၱက-အရူးအဆင့္သာပဲရွိေနေသးတဲ့ သာမန္ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အဖုိ႔မွာက ဘဝ သံသရာ ႏြံတြင္းမွာ ဘယ္ပုံဘယ္အခ်င္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ မသိႏုိင္ၾကသူ ေတြေလ။ သံသရာေရအလ်ဥ္ေၾကာမွာ စုန္ဆန္ေမ်ာပါရင္း၊ ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းအစုံစုံ၊ ဆုိး ေကာင္းဘဝ အဖုံဖုံ၊ ေတြ႔ႀကဳံရင္ဆုိင္ရဦးမယ့္ သူေတြေပါ့။ က်င့္ဝတ္သိကၡာေတြကုိ ျဖည့္က်င့္ေနဆဲပဲ ရွိေသးတဲ့ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္တုိ႔ကလည္း သူ႔အတုိင္းတာနဲ႔သူ ဘဝသစ္ေတြကုိ ကူးခပ္ ၾကဦးမယ့္သူေတြ။ ဘဝလမ္းမဆုံးေသးတာေၾကာင့္ ေနာင္ဘဝခရီးကုိ ဆက္ၾကရဦးမယ့္ သူေတြေပါ့။ သြားေနဆဲသူေတြပဲသာေပါ့။ ဒါက ဘာသာေရးဖက္ကၾကည့္ၿပီး သံသရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ စကားကုိေျပာလုိက္ တာ။
အဲဒီလုိ ရွည္လ်ားလ်တဲ့ သံသရာကုိ မၾကည့္ပဲ ပစၥဳပၸန္ဘဝ ခဏတာမ်ွကုိ ၾကည့္လ်င္ကုိပဲ ေန႔စဥ္ဘဝ၊ အေရးအရာ အျဖာျဖာနဲ႔ မနား မအားစြာပဲ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကရတာ။ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ျဖင့္ ႏြမ္းစ ရာ၊ ပမ္းစရာခ်ည္း။ သြားေနသူေတြဆုိေတာ့ ေနရာသစ္ေတြ၊ လူသစ္ေတြနဲ႔ ႀကဳံၾကရ၊ ေတြ႔ၾကရ။ သူတုိ႔ ေျပာတာ သူတုိ႔လုပ္တာေတြ ၾကားရျမင္ရေတာ့ ဗဟုသုတေတြ တုိးပြားရ။ ကုိယ္နဲ႔ သေဘာထပ္တူတာ ေတြလည္းရွိ၊ သေဘာမတူတာလည္းရွိ။ နည္းလမ္း တည့္တာလည္းရွိ၊ နည္းလမ္း မတည့္တာလည္းရွိ။ ပဲ့တာလည္းရွိ၊ ရြဲ႕တာလည္းရွိ၊ တည့္တာလည္းရွိလုိ႔ ဆုိရမလုိေပါ့။
သေဘာက်လုိ႔ ဝမ္းေျမာက္တယ္ဆုိလ်င္လည္း သေဘာက်တဲ့အေၾကာင္းကုိ ႏႈတ္ကျဖစ္ျဖစ္၊ စာနဲ႔ျဖစ္ ျဖစ္ တခါခါမွာ ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္တယ္။ သေဘာမက်လ်င္ မက်တဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း နည္းတူပဲ ေျပာ ျဖစ္ ေရးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ၾကားရျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းအရာအားလုံးေတာ့လည္း ေျပာျဖစ္ေရးျဖစ္တဲ့ အ ထိ ျဖစ္မလာဘူးေပါ့။ ျမင္ရၾကားရတာေတြထဲက အနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာပဲ တုန္႔ျပန္ေျပာျဖစ္၊ စာ ေရးျဖစ္တာမ်ိဳးထိ ေရာက္တတ္တာပါ။
ကုိယ့္ခံစားမႈအရ ကုိယ္ယုံၾကည္ရာကုိ ေျပာတာေရးတာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ နစ္နာေစလုိစိတ္ထားနဲ႔ ေျပာလုိက္ေရးလုိက္တယ္ရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲ အနည္းဆုံးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ေတာ့ ထင္မိတာ ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီစကားကုိ ျဖည့္စြက္ေျပာရသလဲဆိုလ်င္ျဖင့္ ကုိယ္က တမင္တကာ မနစ္နာေစလုိ ေပမယ့္ ကုိယ့္စကား ကုိယ့္စာေၾကာင့္ ထိခုိက္နစ္နာသြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိေကာင္းရွိႏုိင္မယ္ မဟုတ္ လား။ ဒါက ကုိယ္အေသအခ်ာ သိႏုိင္တာမွ မဟုတ္တာပဲဟာ။
ခုမနက္ကပဲ ရင္းႏွီးခင္မင္တဲ့ ဒကာတစ္ဦးက လမ္းသြားေနရင္း စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာလာတယ္။ သူေျပာ လုိက္တဲ့စကားက ကုိ္ယ္စာေရးလုိျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုလည္းျဖစ္လာတယ္။ သူေျပာၿပီးလ်င္ ၿပီးျခင္း ပဲ စာေရးဖုိ႔ အေၾကာင္းရွာေနတာ။ ခု ဒကာေျပာလာေတာ့ အေတာ္ပဲ။ စာေရးဖို႔အုိင္ဒီယာ ရသြားၿပီလုိ႔ သူ႔ကုိေျပာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူက ဒီအေၾကာင္း မေရးပါနဲ႔။ မေကာင္းပါဘူးတဲ့။ မေရးဖုိ႔ ကန္႔ကြက္ပါ တယ္။ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ဒကာေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔စပ္ၿပီး ေရးမယ္ဆုိေပမယ့္ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြအထင္မွား၊ အမွတ္မွားေနတတ္တဲ့အေၾကာင္းကုိသာ ေရးခ်င္တာပါ။ ဒီေတာ့ ဘာမွ မေကာင္းစရာ မရွိပါဘူးလုိ႔ သူ႔ကုိေျပာလုိက္တယ္။ သူကေတာ့ မေရးေစခ်င္တာ အမွန္ ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ကလည္း ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ကုိ လာေခါက္တဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးဆုိလ်င္ မေရးလုိက္ရ လ်င္ကုိပဲ စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ဒီဒဏ္မခံရေလေအာင္ ေရးုလုိက္ပါၿပီ။ ဘယ္ သူ႕ကုိမွ နစ္နာထိခုိက္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္မိပါဘူး။
ဒကာေျပာျပတာက သူအစစ အဆင္ေျပေစဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမတၱာေစတနာနဲ႔ သူ႔အခန္းအဝင္ဝမွာ ခင္မင္တဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက အင္းကြက္တစ္ကြက္ ေရးကပ္ေပးသြားတယ္တဲ့။ အင္းကြက္မွာ ဘာေတြေရး ထားလုိ႔ ဘာပုံေတြပါတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ မေမးလုိက္မိပါဘူး။ အဲဒါကုိ အခန္းနီးေဖာ္ေတြထဲက ဘယ္ သူလက္ေဆာ့သြားတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ အင္းကြက္ေပၚမွာ အက္ဖ္နဲ႔စတဲ့ (F…) စာတစ္လုံးကုိ ေရးသြား တယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အင္းစီမံေပးတဲ့ ဆရာေတာ္က ဒါ ဒီလူဆုိးတာ။ သူမ်ားဘာသာတရားကုိ ေစာ္ကား တာလို႔ မိန္႔တယ္လုိ႔ သူကေျပာျပပါတယ္။ ဘာသာတရားဆုိရာမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာကုိသာ ရည္ညြန္း တာပါ။ ဒီေတာ့ စာေရးသူက ဒါဘာသာတရားေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအင္းကြက္ကုိက ဗုဒၶ အဆုံးအမနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဘာသာေရးမွ မဟုတ္တာလုိ႔ ေျပာျဖစ္လုိက္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာက တခါခါမွာ ဗုဒၶအဆုံးအမ မဟုတ္တာေတြက ဆင္တူရုိးမွား အေနနဲ႔ ဗုဒၶအဆုံးအမေတြ ထဲ ေရာေရာေနတတ္ေတာ့ ေရာေနတဲ့ အရာေတြကုိ အမွတ္မထားမိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမွန္မသိလုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶအဆုံးအမတရားေတြလုိ႔ မွတ္ထင္မိတတ္ပါတယ္။ ဓာတ္ရုိက္ဓာတ္ဆင္၊ အင္းအုိင္လက္ဖြဲ႔၊ အခါေပး၊ ယၾတာဆုိတာေတြက ဗုဒၶအဆုံးအမေတြမွ မဟုတ္တာ။ ခက္တာက ဒီအရာေတြကုိ ဦးေဆာင္စီမံ လုပ္ၾကသူေတြက သံဃာေတာ္ေတြျဖစ္ေနတတ္တာရယ္၊ ေနာက္ၿပီး အင္းျပားေပၚမွာ ေရးထုိးတတ္တဲ့ စာလုံးေတြ ပုံေတြကလည္း ဘာသာေရးနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့ ပါဠိစာလုံးေတြ၊ ပါဠိပ်က္ေတြ။ ပုံေတြကလည္း ဗုဒၶပုံဟန္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ေတာ့ ဗုဒၶအဆုံးအမ က်မ္းလာေတြလုိ႔ အမ်ားက ထင္မိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း အထက္က ဆရာေတာ္ယူဆသလုိ ဘာသာတရားေစာ္ကားမႈမ်ိဳးလုိ႔ အထင္ေရာက္သြား တတ္ပါတယ္။ (ဘာသာတရားကုိ ေစာ္ကားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ၊ ယုံၾကည္မႈကုိ ေစာ္ကားတာလုိ႔ ဆုိလ်င္ ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးေပါ့)
တခါကလည္း သိကၽြမ္းတဲ့ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ ဘုရားအေနကဇာတင္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ဆုံျဖစ္တယ္။ ဒီပြဲမွာ သူကဦးေဆာင္ စီမံတဲ့ဆရာေတာ္။ သူစီမံထားတာထဲမွာ ေရခြက္ရယ္၊ ေၾကးျပားကုိးျပားရယ္။ သေျပ ပန္းခိုိင္ေတြရယ္။ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ပါပဲ။ အေနကဇာတင္မွာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ပန္းဆီမီးကပ္၊ ဆြမ္းေရ ခ်မ္းကပ္။ ပန္းေပါက္ေပါက္ႀကဲ၊ ေရႊမုိးေငြမုိးရြာ။ ဒီ အစီအစဥ္ေတြကေတာ့ ေတြ႔ေနျမင္ေနၾက။ ဒါက ေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲ စာေရးသူအတြက္ ထူးဆန္းေနတာက အေနကဇာတင္ ဂါထာ လုိ႔ အမ်ားေခၚေဝၚၾကတဲ့ ဘုရားျဖစ္စ ဗုဒၶဥဒါန္းက်ဴးရင့္ေတာ္မူတဲ့ အေနကဇာတိသံသာရံ ဂါထာကုိ ကုိး ေခါက္ရြတ္မယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ့ ပထမ နည္းနည္း အဆန္းျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ သမရုိးက် ရြတ္ဆုိေနၾကက သုံးေခါက္ မဟုတ္လား။ အဲဒါ ကုိးေခါက္ဆုိေတာ့ ဆန္းသြားတာေပါ့။ ရွိပါ ေစေပါ့။ ဗုဒၶကုိၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ကုိးေခါက္ဆုိလည္း ကုိးေခါက္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရုံပဲေပါ့။
သုိ႔ေပမယ့္ ဒီမွာ မဆုံးေသးဘူးေလ။ အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာ တစ္ေခါက္ရြတ္ၿပီးတုိင္း အရန္သင့္ စီမံထားတဲ့ ေၾကးျပားကုိးျပားထဲက တစ္ျပားတစ္ျပားကုိ ေရခြက္ထဲ ပစ္ထည့္ရမယ္တဲ့။ ဒီအခ်က္က ေတာ့ စာေရးသူအတြက္ အေတာ္ကုိ ဆန္းသြားၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ဘုရားအေနကဇာတင္ရာမွာ ဒီေၾကး ျပား ကုိးျပားက ပါလာရတာလဲ။ ဘုရားအေနကဇာတင္မႈနဲ႔ ဒီေၾကးကုိးျပားနဲ႔က ဘယ္လုိပတ္သက္ စပ္ ဆုိင္ေနလဲ။ ဒီေၾကးကုိးျပားေပၚမွာ ဘာေတြမ်ား ေရးသားထားသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေၾကးျပားေတြကုိ ေရခြက္ထဲ ပစ္ခ်ရသလဲ။ ေရနဲ႔ေၾကးနဲ႔ကေရာ ဘယ္လုိစပ္ဆုိင္ေနလုိ႔လဲ။ ကုိးျပားလုံး တစ္ခါထဲ ပစ္မခ်ပဲ နဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာ တစ္ေခါက္ဆုံးမွ တစ္ျပားပစ္ခ်ရတာလဲ။ တကယ္လုိ႔ ရြတ္ တဲ့သူက ကုိးေခါက္မရြတ္လုိ႔ ပစ္တဲ့သူက ကုိးျပားလုံး ပစ္မခ်ဘူးဆုိလ်င္ ဘာမ်ားျဖစ္သြားႏုိင္မလဲ။ ခုလုိ ေၾကးကုိးပြားပစ္ခ်ျခင္းျဖင့္ အလွဴရွင္ေတြမွာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ပုိမုိတုိးပြားသြားေစႏုိင္ေလသလား။ ဗုဒၶ ရုပ္ပြားေတာ္မွာေရာ ထူးျခားသြားေစသလား။ စတဲ့အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာက ဦးေႏွာက္ထဲကုိ ဝင္ ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီအစီအစဥ္က ဂုိဏ္းဆန္လာတယ္လုိ႔လည္း ခံစားမိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာကုိ ရြတ္လုိစိတ္လည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘာမွ မရြတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဥဒါန္းဂါထာရြတ္ကာ ကုသုိလ္ပြားရမည့္အစား အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ ဥဒၶစၥသာ မ်ားမိရေတာ့တယ္ေပါ့။
စာလာေပလာ မဟုတ္လုိ႔ ဒီေၾကးကုိးျပားအစီအမံက ေလာကုတၱရာေရးရာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါ တယ္။ ေလာကုတ္မဟုတ္လ်င္ ေလာကီေပါ့။ ေလာကီေရးရာ အစီအမံေတြဆုိတာ ေလာကအတြက္ အသုံးဝင္ေကာင္း ဝင္မွာပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီေလာကီေရးရာေတြက ေလာကုတၱရာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ ေဒြး ေရာယွက္တင္ျဖစ္ကာ အျမင္မစင္မၾကယ္ ျဖစ္သြားမွာမ်ိဳးုကုိေတာ့ မလုိလား မႏွစ္သက္မိတာ အမွန္ပါ ပဲ။ ေလာကုတၱရာ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမွာ ေလာကီဆုိင္ရာ အစီအမံေတြက ပါလာေတာ့ အသိ ဉာဏ္ မႂကြယ္ဝသူေတြက ဒါေတြကုိပင္ ဗုဒၶအဆုံးအမလုိ႔ မွတ္ထင္သြား၊ ေလာကုတၱရာ လုပ္ငန္းစဥ္ ေတြလုိ႔ မွတ္ထင္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္ေနသူေတြက သံဃာေတာ္ေတြေလ။ ဒီအထဲမွာ ကုိယ္ပါ ပါဝင္ေနေလေတာ့ ကုိ္ယ္လည္းပဲ သေဘာတူတယ္၊ လက္ခံတယ္လုိ႔ မွတ္ထင္သြားလ်င္လည္း ထင္ေနၾကမွာ။ ကုိယ္ကေတာ့ ဘာသာေရးနဲ႔စပ္လာရင္ အက်ိဳးမမ်ားေလာက္မယ့္ အသစ္ထြင္ျခင္းေတြ။ အဆန္းလုပ္ျခင္းေတြကုိ စတန္႔ထြင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးလုိ႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး ဘာမွေလးနက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္ယူလာႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔လည္း မထင္မိပါဘူး။
ခုဒီမွာ ေျပာေနတာလည္း ဒီအရာေတြဟာ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး ဆုိတာမ်ိဳးကုိ ေဝဖန္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီအရာေတြကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကုိယ္တုိင္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ဦးေဆာင္လုပ္ေနတာမုိ႔ ဗုဒၶအဆုံးအမက်မ္းစာေတြထဲကလာတဲ့ ဗုဒၶအဆုံးအမ တရား ေတာ္ေတြျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သံသရာခရီးမွာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ခရီးသြားေနရသူေတြအတြက္ သံသရာခရီး ကႏၲာရႀကီးကေန ထြက္ေျမာက္ရာလမ္းဆီကုိ ဦးတည္လုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ အထင္မွား သြားမွာမ်ိဳးကုိ စုိးရိမ္မိလုိ႔ ေျပာရတာပါ။ အဲဒီလုိ မထင္ေစခ်င္၊ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။
ခက္တာက ဟုိေရွးေရွးက သာသနာ ဘယ္လုိေနခဲ့တယ္ဆုိတာ မသိေပမယ့္ ခုေခတ္ခုခါမွာက နည္း လမ္းအသြယ္သြယ္နဲ႔ သာသနာကုိ အေရာင္ျခယ္ခ်င္တဲ့သူေတြက မ်ားမ်ားလာသလားလုိ႔ ေတြးထင္မိ လုိ႔ပါ။ နည္းအစုံစုံ၊ အယူအဆအမ်ိဳး၊ သူက သူထင္ရာတစ္မ်ိဳး၊ ကုိယ္က ကုိယ္ထင္ရာ တစ္သြယ္၊ အဆန္းတၾကယ္ေတြနဲ႔ လမ္းလယ္မွာ လမ္္းေပ်ာက္ေနသူေတြ မ်ားမ်ားေနတာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရေတာ့ လက္ရွိနဲ႔အနာဂတ္ရဲ့ သာသနာ့အေျခအေနအတြက္ ရတက္မေအးႏုိင္လည္း ျဖစ္မိတတ္လုိ႔မုိ႔ပါ။ တ ကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ရဲ့ပန္းတုိင္က သံသရာခရီးဆုံးရာအရပ္ဆီကုိ ေရာက္ဖုိ႔ေလ။ ဟုိမေရာက္ ဒီ မေရာက္၊ လမ္းလယ္မွာ လမ္းေပ်ာက္ကာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ခ်ာခ်ာလည္လုိ႔ ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါ တကယ့္ကုိမွ ျဖဴစဥ္တဲ့ ေစတနာနဲဲ႔ ခင္မင္သူေတြအတြက္ ေျပာျပလုိက္တာပါ။ အားလုံး နားလည္ ႏုိင္လိမ့္မယ္ေတာ့ ထင္မိပါရဲ့။ ခရီးသြားေနသူခ်င္းအတူတူ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္စိလည္မွာ စုိးမိသလုိ ကုိယ့္လုိပဲ ခရီးသြားေနသူ ခရီးေဖာ္ေတြကုိလည္း လမ္းမွားမ်က္စိလည္မွာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။
သက္ဆုိင္သူ ကာယကံရွင္ေတြလည္း ဒီစာကုိဖတ္မိၾကမွာမုိ႔ သေဘာမက် ျဖစ္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိ ေကာင္းရွိေနမွာပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ အားလုံးက ခရီးသြားေနဆဲသူေတြေလ။ သြားဆဲ လမ္း လြဲလ်င္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ဒီေတာ့လည္း တခ်ိဳ႔အရာေတြက ေျပာကုိေျပာမွ ျဖစ္မွာမုိ႔ ေျပာလုိက္ တာ။ အရွဳံးမမ်ားေစဖုိ႔ အမုန္းၾကားက ခံေပးလုိက္တာပါ။ သြားဆဲမုိ႔ အမွားနည္းေအာင္ အားခဲလုိ႔ ေျပာ လုိက္တာလုိ႔သာပဲ ေျပာပါရေစေတာ့့။ ။
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္ဉာဏိက
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
