Saung Luu – My name is Maung Ba Nyunt (Essay)

ေနဆုိတာလည္း
တစ္ေန႔၀င္ တစ္ေန႔ထြက္သလုိ
ဘ၀ဆုိတာလည္း
ေရျမင့္ရာ ၾကာတင့္ဆုိသလုိ
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔
အေျချမင့္တဲ့
ေရမီးအစုံ ၀င္ဒါမီယာရပ္ကြက္ဘုံေပၚကုိေရာက္ျပန္ေတာ့
တစ္ၿဖိဳက္ ႏွစ္ၿဖိဳက္နဲ႔ မုိး၀င္လုိက္ရင္ျဖင့္
အိမ္ထဲေရလွ်ံ ပင္လယ္ပုံသ႑ာန္မွာ
ငါးေလာက္ ငါးလန္းေတြ ေပ်ာ္ျမဴးေပမယ့္
က်ဳပ္တုိ႔ခမ်ာမွာေတာ့
က်ဴးေက်ာ္တဲေတြကုိ အခမဲ့ေငးရင္း
ရမ္တစ္ပက္ ေဆာ္ဒါတစ္စက္အတြက္
ေစာင့္လုိက္ရတာလည္း အေမာ…။

ဒါနဲ႔ပဲ
ဘ၀တစ္ေကြ႕မွာ
ေတာေျပာင္းသြားၾကတဲ့
ဟုိးေတာထဲက ေကာင္ေတြ
ေရာက္ေရာက္လာရင္ျဖင့္
ညေန ညဘက္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္
ေခါက္ဆြဲေျခာက္နဲ႔ ၿပီးတဲ့ညေတြလည္း မနည္းခဲ့ေပါ ့…။

တမူထူးတဲ့ …
ဒီေကာင္ေတြေရာက္ရင္ျဖင့္
မေနတတ္ မထုိင္တတ္နဲ႕
အိမ္အေရွ႕ ေရစပ္စပ္က ကုိင္းေတာစုတ္ကုိ
တစ္ပင္ခုတ္ ႏွစ္ပင္ခုတ္နဲ႔
က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြခမ်ာ
က်ဴငုတ္ရွင္းရတာလည္း မစားသာေပါ ့…။

… … ….
အေျခအေနေျပာင္းလုိ႔
ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြ ေျပာင္းေပမယ့္
ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္ေတြက တုိးတုိးလာေတာ့ (ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်)
အသစ္ေရာက္တဲ့ စပင္ရင္တာ***အယ္ဒီတာကုိ
လူပ်ဳိခန္းမ၀င္ရလုိ႔ ကန္႔သတ္ဖူးေသးတယ္ …။

ကဲဗ်ာ ေျပာရတာလည္း ၾကာပါတယ္…
ဒီလုိနဲ႔
လေတြခ်ီ ..
ႏွစ္ေတြခ်ီေတာ့ …
သူ႔အေတာင္ ကုိယ့္အေတာင္
ေကာင္းလား မေကာင္းလား စမ္းရင္း စမ္းရင္း
ကူးခ်ည္ သန္းခ်ည္နဲ႔
၀ိနည္းလြတ္တာေတြေရာ…
၀ိနည္းမလြတ္တာေတြေရာမွာ…
ႀကီးတဲ့ငါးက လြတ္သြားတာလား
လြတ္တဲ့ငါးကမ်ား ႀကီးေနတာလားနဲ႕ ….

ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေတြက
ထုဆစ္လုိ႔ မရုိးရလွေအာင္ကုိပဲ
ခုေနာက္ဆုံးၾကားရတဲ့ ေအာ့ဒ္နယူး****က

ဘ၀ေပးကုသုိလ္နဲ႕
သူ႔အတုိင္းသူ ရွိေနတဲ့
ဟုိတစ္ေခ်ာင္းကုိမွ ျဖတ္ခ်င္တဲ့သူက ရွိေသးသတဲ့ဗ်ာ …။