>
သတင္းေထာက္တဦး၏ နာဂစ္ဒိုင္ယာရီ (၄)
သန္းစိုးလိႈင္
ဧျပီ ၄၊ ၂၀၀၉
မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရၿပီးခါစ ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕ စံျပရပ္ကြက္
ဧရာ၀တီတိုင္းမွ ရင္နင့္ဖြယ္ရာမ်ား
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနလူထုမွာ ကုိယ့္ဒုကၡႏွင့္ကိုယ္ နပမ္းလံုးေနခိုက္ လူေပါင္း ၂ သန္းမွ် ေနထိုင္သည့္ ဧရာ၀တီတိုင္း ရွိ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသေန လူထုမွာ မီးရဖို႔ ေရရဖို႔ ဆိုသည့္ကိစၥမ်ားထက္ အဆမ်ားစြာ ဆိုး၀ါးသည့္ ေသေရးရွင္ေရး တမွ်အေျခအေနမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။ တသက္တြင္ တႀကိမ္မွ် မႀကံဳဘူးသည့္ သဘာ၀ ကပ္ေဘးႀကီးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စပါးက်ီဟု ေခၚဆိုသည့္ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသက ခါးစည္း ခံစားခဲ့ရသည္။ ထိုကပ္ေဘးၾကီးက သိန္းဂဏန္း၊ သန္းဂဏန္းႏွင့္ ခ်ီသည့္လူမ်ားကို မိသားစု ဆံုးရံႈးေစျခင္း၊ အိပ္မက္ဆိုးႀကီးတခုကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေစျခင္းတို႔ သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။
ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းမွ စတင္၀င္ေရာက္လာသည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းသည္ ဧရာ၀တီတုိင္းကို အေရွ႕ေျမာက္သို႔ ဦးတည္ကာ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ျဖတ္သန္း တိုက္ခတ္သြားခဲ့သည္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕မွာ ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ ေျမာက္ဘက္က်သျဖင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ဆိုး၀ါးစြာ မခံစားရပဲ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္၊ ျမစ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ သိပ္မျမင့္သည့္ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ပိုင္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ပိုင္း၊ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္ေတာင္ပိုင္း ႏွင့္ဖ်ာပံု၊ ေဒးဒရဲ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္ တို႔မွာ အပ်က္အစီး မ်ားသည့္ ျပင္ အေသအေပ်ာက္လည္း အထူးမ်ားျပားခဲ့သည္။
နာဂစ္ဒဏ္ခံရၿပီးေနာက္ စပါးက်ီေဒသ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚလယ္ကြင္းမ်ား (အင္တာနက္မွ ယူသည့္ပံု)
ေသေပ်ာက္ကိန္းဂဏန္း စတင္ေၾကျငာၿပီ
မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ၿပီး ၂ရက္အၾကာ ေမလ ၄ရက္ေန႔တြင္ စစ္အစိုးရ တီဗီႏွင့္ သတင္းစာတြင္ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရသည့္ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္း၄ခုကို အေရးေပၚေဒသ အျဖစ္ေၾကျငာၿပီး လတ္တေလာ ရရွိသည့္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ မုန္တိုင္း ဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၃၅၀ ထက္မနည္း ရွိသည္ဟု ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခဲ့သည္။ နအဖ အစိုးရမွာ အစဥ္သျဖင့္ ေသဆံုးသူဦးေရ၊ ပ်က္စီးမႈတို႔ကို ေလ်ာ့ေပါ့ေျပာဆိုေလ့ရွိသျဖင့္ စစ္အစိုးရက ယခုေလာက္ ကိန္းဂဏန္းထုတ္ျပန္လ်င္ အမွန္တကယ္ ပ်က္စီးမႈမွာ အေတာ့္ကို မ်ားျပားႏိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းမိၾကေသာ္လည္း မည္သူမွ် ေသာင္းႏွင့္ သိန္းႏွင့္ခ်ီလိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ မိေသးေပ။
ေနာက္တေန႔ ျဖစ္သည့္ ေမလ ၅ရက္ေန႔တြင္ စစ္အစိုးရ၏ ထုတ္ျပန္သည့္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားက ၃၅၀မွ ၁ ေသာင္းသို႔ တက္သြားၿပီး ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးက ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကို လက္ခံရန္ အသင့္ရွိသည္ ဟုလည္း ေျပာဆိုလိုက္သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ အေရအတြက္မွာလည္း ေထာင္ဂဏန္းႏွင့္ ခ်ီသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ မည္သည့္ အခါကမွ် ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကို လက္မခံခဲ့သည့္ နအဖ အစိုးရက ယခုတႀကိမ္တြင္ လက္ခံရန္ အသင့္ရွိသည္ ဆိုသည့္ ေၾကျငာခ်က္သည္ ထူးျခားေနၿပီး ထိုအခ်က္က ပ်က္စီးေသဆံုးမႈ မ်ားျပားလိမ့္မည္ဟု တြက္ဆမိသည္။
ျပည္ပအေျခစိုက္ ျမန္မာဘာသာ ေရဒီယို အစီအစဥ္မ်ားမွလည္း လက္လွမ္းမီွသေလာက္ ဆက္သြယ္ တင္ျပေပးေနသျဖင့္ နာဂစ္မုန္တိုင္း ရက္စက္မႈ သရုပ္ကို တျဖည္းျဖည္း သိရွိလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရန္ကုန္ႏွင့္ အျခားေဒသမ်ားမွ လူထုမွာ ဧရာ၀တီတိုင္းမွ အေျခအေနမ်ားကို ခေရေစ့ တြင္းက် မသိရွိႏိုင္ေသးေပ။
၆ ရက္ေန႔တြင္ ဧရာ၀တီတိုင္းသို႔ သတင္းယူရန္ စတင္သြားေရာက္သည့္ သတင္းေထာက္က ၇ရက္ေန႔ ေန႔လည္တြင္ ေျမာင္းျမမွ ဖုန္းဆက္လာသည္။ လပြတၱာ ၿမိဳ႕အေျခအေနကို ျမင္ေတြ႕ရသမွ်ေျပာျပသည္။ လပြတၱာႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ ေက်းရြာမ်ားမွ ဒုကၡသည္ေပါင္း ေသာင္းဂဏန္းနွင့္ ခ်ီေရာက္ရွိေနၾကသည္ ဟုဆိုသည္။ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ၿပိဳပ်က္ေနသည့္ ဘုရားတန္ေဆာင္း ႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္ ၾကၿပီး စားစရာအတြက္ၿမိဳ႕ခံမ်ားအေနျဖင့္ ဆန္ျပဳတ္ကိုသာ စုေပါင္းေထာက္ပံ့ႏိုင္သည္ ဟုသိရသည္။
ထိုသို႔ေထာက္ပံ့ႏိုင္အားမွာလည္း အကန္႔အသတ္ရွိေၾကာင္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၿမိဳ႕ေနလူထုကိုယ္တိုင္ မုန္တိုင္း၏ ဖ်က္ဆီးမႈဒဏ္ခံစားေနရၿပီး မိမိတို႔ထက္ ပိုဒုကၡေရာက္သူမ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ အျပည့္ျဖင့္ ကူညီေထာက္ပံ့ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။
ၿမိဳ႕နယ္ အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီး ၄ ၊ ၅ ရက္ၾကာသည့္ ထိုရက္မ်ားအထိ ဒုကၡသည္မ်ားကို အစားအေသာက္၊ ေရကူညီမႈ ထင္ထင္ရွားရွားမေတြ႕ရဟုလည္း ေျပာဆိုသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံလံုးႏွင့္ ကမၻာကပါ သိရွိဖို႔ အေရးႀကီးသည္ဟုလည္း သူကေျပာဆိုသည္။
လပြတၱာၿမိဳ႕မွ ၂ နာရီမွ် ပဲ့ေထာင္ျဖစ္သြားရသည့္ ရြာမ်ားတြင္ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားသည့္ လူ၊ကၽြဲႏြား တို႔၏ အေလာင္းမ်ားမွာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ရွိေနသည္ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ခ့ဲရသည္ ဟုေျပာျပသည္။ လယ္ကြင္းထဲတြင္ ေရျပန္က်သြားၿပီးေနာက္ တင္က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ အေလာင္းမ်ားမွာ ေနေလာင္ဒဏ္ျဖင့္ မဲေနၿပီး အနံ႔အသက္မွာလည္း ဆိုး၀ါးလွသည္ ဟုဆိုသည္။ ေခ်ာင္းသြယ္ ေျမာင္းသြယ္မ်ားထဲသို႔ သြားလာသည့္ အခါ လူအေလာင္းမ်ား၊ ကၽြဲႏြား အေလာင္းမ်ားကို ၀ါးတေခ်ာင္းျဖင့္ တြန္းဖယ္ကာ သြားလာၾကရသည္ ဟုလည္းဆိုသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ပဲ့ေထာင္ေမာင္းသူမ်ားမွာ ထိုသို႔ေသာျမင္ကြင္းကို မၾကည့္ရက္သျဖင့္ ငွားေသာ္လည္း မသြားလိုၾကဟုလည္း ေျပာဆိုသည္။
ထိုရက္မ်ားအထိ အပတ္စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ဧရာ၀တီတိုင္းမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအေၾကာင္း မေဖၚျပႏိုင္ၾကေသးေပ။ ထိုသီတင္းပတ္ကုန္ခါနီးရက္မ်ားတြင္မွ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ စတင္ေဖၚျပႏိုင္ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။ စာေပစိစစ္ေရးမွနာဂစ္သတင္းမ်ား ဓါတ္ပံုႏွင့္ တကြေဖၚျပမႈကို မပိတ္ဆို႔မီွ တပတ္တာမွ် အခ်ိန္တြင္ သတင္းဓါတ္ပံုႏွင့္ တကြ ေဖၚျပခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အျခားၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွ ေစတနာ့ ၀န္ထမ္း နာဂစ္ကယ္ဆယ္ေရး လိႈင္းလံုးရိုက္ခတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္သည္။
မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနသည့္ ဒလ ဆိပ္ခံေဗာတံတား
နာဂစ္ေဒသသို႔ ပထမဆံုးခရီး
ေမလ ၉ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးဆံုး နာဂစ္ဒဏ္ခံစားရသည့္ ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕သို႔ စတင္သြားေရာက္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့သည္။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ သတင္းေထာက္တေယာက္ ကိုအေဖၚညွိကာ နံနက္ ၈နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဒလဘက္ကမ္းသို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ျမစ္ထဲ ေခါင္းစိုက္ကာ ပ်က္စီးေနသည့္ ဆိပ္ခံေဗာတံတားမ်ား၊ ျမစ္ထဲတြင္ ျမဳဳပ္တ၀က္ေပၚတ၀က္ ျဖစ္ေနသည့္ ဌါနဆို္င္ရာ သေဘာၤမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပန္းဆိုးတန္းႏွင့္ ဒလဘက္ဆိပ္ကမ္း တို႔ကို သရုပ္ပီျပင္ ေစသည္။
ပံုမွန္ကူးေနက် ဒလၿမိဳ႕မွ ႀကိဳဆိုပါ၏ ဆိုင္းဘုတ္ရွိရာ ဆိပ္ခံေဗာတံတားမွာ ရန္ကုန္ျမစ္ကို အလ်ားလိုက္ တင္ေနၿပီး သံုးမရေတာ့၍ ဒလသေဘာၤက်င္းရွိရာ ကြန္ကရစ္ ေဗာတံတားေဘးတြင္ ကူးတို႔ သေဘာၤက ကပ္ရသည္။ ေရအတက္အက် ကိုလိုက္ၿပီး ေမ်ာပါသည့္ ေဗာတံတားမဟုတ္ပဲ ကြန္ကရစ္ ပံုေသတံတားျဖစ္ရာ ေရက်ခ်ိန္ႏွင့္ ႀကံဳ၍ ေအာက္ထပ္မွ ထြက္မရပဲ သေဘာၤ၏ အေပၚထပ္ ျပဴတင္းေပါက္မွေက်ာ္ထြက္ကာ ၅ေပမွ်ျမင့္သည့္ ကြန္ကရစ္ ဆိပ္ခံေပၚခုန္ခ်ၾကရသည္။ ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ လူႀကီးလူငယ္ မေရြး အားလံုးခုန္ခ်ၾကရသျဖင့္ ၀ိုင္းကူျပီး လုပ္ေဆာင္ေပးသူမ်ား ရွိသျဖင့္သာ ေတာ္ေသးသည္ ဟုဆိုႏိုင္သည္။
ခရီးသည္မ်ားမွာ ဒလသေဘာၤက်င္းထဲမွ ျဖတ္ကာ ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ေဒးဒရဲ၊ဖ်ာပံု ကားဂိတ္ဘက္ဆီ ေျခက်င္ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ဒလၿမိဳ႕ျမင္ကြင္းမွာလည္း အမိုးပြင့္ေနသည့္ စာသင္ေက်ာင္း၊ သေဘာၤက်င္းစက္ရံု ၊ ရံုးစသည္ျဖင့္ အပ်က္အစီးမ်ားျဖင့္ အတိၿပီးေနသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ တႀကိမ္တခါမွ် မေရာက္ဘူးသည့္ ကြမ္းျခံကုန္းသိူ႔ သြားဖို႔ရာ ဒိုင္နာကား ႏွင့္ ဆိုင္ကယ္တက္စီမ်ားသာ ရွိသည္။ ဒိုင္နာကားမွာ တေယာက္ကို က်ပ္ ၁၅၀၀ က်သင့္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ တက္စီမွာေတာ့ တေယာက္ထဲသြားလ်င္ က်ပ္ ၁ေသာင္း၂ေထာင္ မွ ၅ေထာင္၀န္းက်င္၊ ႏွစ္ဦးဆိုလ်င္ ၂ေသာင္း ဟုဆိုသျဖင့္ ၁၈,၀၀၀ က်ပ္ဆစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္စီးခဲ့သည္။
မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရၿပီး ၁ပတ္အၾကာ ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္း
အငိုက္မိထားေသာ စစ္အစိုးရ ဟာကြက္မ်ား
ဆိုင္ကယ္သမားက ေျပာဆိုရာတြင္ ယေန႔နံနက္ ေစာေစာကပင္ ႏိုင္ငံျခားသား သတင္းေထာက္ အုပ္စု တီဗီကင္မရာ ပစၥည္းအျပည့္အစံုသယ္ေဆာင္ကာ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ဖ်ာပံုသို႔ ဆင္းသြားၾကၿပီဟု ေျပာသည္။
ထိုႏိုင္ငံျခားသား သတင္းေထာက္မ်ား ေန႔စဥ္ ဒလဘက္ကမ္းမွ ဖ်ာပံု၊ ဘိုကေလးသို႔ ဆိုင္ကယ္၊ ကားျဖင့္ ဆင္းကာ သတင္းယူေနၾကသည္မွာ ၄၊ ၅ရက္ရွိၿပီဟု လည္းဆိုင္ကယ္တက္စီ ေမာင္းသူကေျပာျပသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ပို႔ေဆာင္ဖို႔ ဒလၿမိဳ႕ မ၀တကို သြားေရာက္ သတင္းပို႔ရၿပီး မ၀တကလည္း ခြင့္ျပဳသည္ဟု လည္းသိရသည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္က စိတ္ထဲတြင္ အနည္းငယ္ ထူးျခားေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ ယခင္ကဆိုလ်င္ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မည္သည့္ သတင္းေထာက္ကိုမွ ခ်က္ျခင္း ၀င္ခြင့္မေပးပဲ ျဖစ္ပ်က္ရာေဒသကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားေလ့ရွိခဲ့ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္ေတြမွန္း သိလ်က္ႏွင့္ သြားခြင့္ျပဳသည္ ဆိုျခင္းေၾကာင့္ နအဖအစိုးရ၏ ျပည္ပ သတင္းဌါနမ်ား အေပၚ ကိုင္တြယ္ပံုေျပာင္းသြားၿပီလားဟု အေတြးေပၚမိသည္။
ယခုအျဖစ္အပ်က္မွာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ မဟုတ္ပဲ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ ျဖစ္သျဖင့္ ခြင့္ျပဳျခင္းလား ဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုသံသယမွာ သိပ္ရက္ၾကာၾကာမခံလိုက္ေပ။ နအဖ အစိုးရသည္ မည္သည့္ ကိစၥမွာမဆို ခ်က္ျခင္းတုံ႔ျပန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္ အစိုးရမ်ိဳး မဟုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ယခုလို ကမၻာပ်က္သလို ျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနကိုလည္း ျမန္ဆန္ထိေရာက္သည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မေပးႏိုင္ပဲ၊ ေအာက္ေျခ အာဏာပိုင္မ်ားမွာ အထက္မွ မည္သည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္ မရွိေသး ၍သာ သတင္းေထာက္မ်ားကို ခြင့္ျပဳခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ေမလ ၁၁ရက္ေန႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ မည္သည့္ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္မွ ရန္ကုန္ တဘက္ကမ္း ဒလကိုေက်ာ္၍ သြားခြင့္ မရရွိေတာ့ေပ။
အေနာက္ႏိုင္ငံ စကားျဖင့္ေျပာရလ်င္ တစံုတရာ လ်င္ျမန္စြာ မတံု႔ျပန္ႏိုင္မီ ရရွိေသာ အခြင့္အလမ္း (window opportunity) ဟုဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းေထာက္မ်ား၏ ရုပ္ပံုမ်ား ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းမ်ားက ကမၻာ့ သတင္းမီဒီယာမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ အေျခအေနမ်ားသည္ `ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး´ေနာက္ပိုင္း ကမၻာ့ သတင္းေခါင္းစည္းမ်ားေပၚတႀကိမ္ ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္သည္။
(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ