အလွအပခံစားတတ္တဲ့ ကိုေပၚ
ေမာင္၀ံသ
ဇူလုုိင္ ၉၊ ၂၀၁၃
 |
| သ႐ုုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ – မင္းေက်ာ္ခုုိင္ |
(ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Facebook မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ သီးသန္႔စာလက္ေဆာင္)
ဒီေန႕ ၁၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၁ စေနေန႕။ ၁၂ ၁၁ ၁၁။
မေန႕ညက အလဲဗင္းမီဒီယာအုပ္စုက ကမကထျပဳက်င္းပတဲ့ ၁ ေျခာက္လုံးပြဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္အေခၚ ၁၁ သုံးလုံး ဂုဏ္ျပဳပြဲက အျပန္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေတြးေရလ်ဥ္ေၾကာ ေမ်ာလို႕ မဆုံးႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေတြးမိသေလာက္ ေရးခ်ရရင္လဲ အခန္းဆက္ ၀တၳဳရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးစရာေတြရွိတယ္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လတ္တေလာ ေရးရမယ့္တာ၀န္ေတြက တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ ဖိစီးေနေလေတာ့ အတိတ္အေၾကာင္းခ်င္းရာေတြကို ခဏ ေရႊ႕ဆိုင္းထားရပါတယ္။
သို႕ေပမယ့္ ၁ ေျခာက္လုံးပြဲမွာ မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ မိခင္ ေဒၚလွၾကည္နဲ႕ အစ္မျဖစ္သူကို ျပန္ဆုံမိၿပီး ခဏတျဖဳတ္စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကိုေပၚလို႕ ေခၚတဲ့ မင္းကိုႏိုင္အေၾကာင္းသတိရစရာေလးေတြ ေတြးေနမိတယ္။ ကိုေပၚျပန္ထြက္လာရင္ မိန္းမေပးစားဖို႕ NLD ဦး၀င္းထိန္က တိုက္တြန္းေတာ့ အစ္မႀကီး ေဒၚလွၾကည္က ၿပံဳးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုေပၚမွာ ရည္ရြယ္ထားသူရွိၿပီလားေမးေပမယ့္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အသံဗလံေတြနဲ႕မို႕ မၾကားတာလားမသိ၊ ျပန္မေျဖၾကဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၈၉ တုန္းက အထူးတိုက္မွာ ကိုေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးကို ျပန္ေျပာျပတယ္။ အရင္ကလဲ ေျပာျပဖူးတယ္။ အခု ထပ္ေျပာေတာ့လဲ ရယ္ရတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဘးအခန္းကို လွမ္းေအာ္ေမးတယ္။ ကိုေပၚေရ- မင္းရည္းစားေတြဘာေတြရွိလား၊ ရွိရင္ romance ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ေျပာစမ္းကြာ ဆိုေတာ့ ရွိတာေပါ့ဆရာရယ္ ဆိုၿပီး သူစဥ္းစားထားတဲ့ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒါေလာက္ေတာ့ ပါးတာေပါ့။ မင္းစိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္ေတြ ေျပာမေနနဲ႕၊ တကယ့္ကိုယ္ေတြ႕ေျပာကြာဆိုေတာ့ သူဟာ ရည္းစားေတာင္မထားဖူးတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ အေမတို႕က မိန္းမေပးစားဖို႕ မုဒုံကို ေခၚသြားဖူးေၾကာင္း စီကာပတ္ကုံးေျပာျပတယ္။ ရန္ကုန္ သကၤန္းကၽြန္းအိမ္ကေန ေမာ္လၿမိဳႈင္ကို ရထားနဲ႕သြား၊ အဲဒီကေန မုဒုံကို ကားနဲ႕သြား၊ သူနဲ႕ေပးစားဖို႕ စပ္ဟပ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးအိမ္ကိုေရာက္၊ လူခ်င္းရင္းႏွီးေအာင္ စကားေတြဘာေတြ ေျပာၾကၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေကာင္မေလးက သူ႕ခ်စ္သူေနာက္ ခိုးရာလိုက္သြားလို႕ သူတို႕သားအမိ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္ခ်ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္လာရတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ယုတၱိယုတၱာနဲ႕ အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ယုံတာေပါ့။ စိတ္မေကာင္းလဲ ျဖစ္မိတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ သူတို႕ရပ္ကြက္နားက ႏြားႏို႕ေရာင္းတဲ့ကုလားႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕သမီး အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ ဟင္ဒူကုလားမေလးႏြားႏို႕လိုက္ပို႕တဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေျပာျပတယ္။ ညေန ဆည္းဆာအခ်ိန္ ေနေရာင္ကဘယ္လိုရွိခ်ိန္မွာ ဆာရီမီးခိုးျပာေလးနဲ႕ ကုလားမေလး ႏြားႏို႕ပုံးကို ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာရင္ ကိုေပၚက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ထိုင္ေငးေနတတ္တယ္ဆိုကိုး။ ကုလားမေလးရဲ႕ ႏို႕ႏွစ္ေရာင္ျဖဴ၀င္းေနတဲ့ အသားအရည္အလွကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာျပေသးတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ ကုလားမေလးကို ၾကည့္ရတာ ေရလိႈင္းေလးေတြ စည္းခ်က္က်က် လႈပ္ခါၿပီး ေျပးလာသလိုပဲဆိုတဲ့ တင္စားခ်က္ေလးေတြလဲ ထည့္ေျပာတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုေပၚ အဲဒီကုလားမေလးကို မင္း ႀကိဳက္ေနတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ အလွအပကိုခံစားခဲ့တာပါလို႕ ေျပာတယ္။
၁၉၉၀ ေမလ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ တစ္လအလိုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႕ ပုံစံေတြကို အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေထာင္ထဲကိုပို႕ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၀င္မယ္ဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေတာ့ လမ္းႏွစ္လမ္းပဲ ရွိတယ္။ ၁၀(က)နဲ႕ ထားေနရာက ေထာင္ခ်ခ်င္ခ်မယ္၊ လႊတ္ေပးရင္ ေပးမယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးလို႕ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီလြတ္ႏိုင္တယ္လို႕ မွန္းလို႕ရတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကိုေပၚက သူ႕အေဖ အေမနဲ႕အစ္မေတြကို မွာစရာရွိတာေတြ မွာတယ္။
၁၉၉၀ ဧၿပီ ၂၉ မွာ ကၽြန္ေတာ္ လြတ္ေတာ့ အျမန္ဆုံးဆက္သြယ္ၿပီး ကိုေပၚ့မိသားစုနဲ႕ေတြ႕တယ္။ ကိုေပၚ့မိခင္ႀကီး ေဒၚလွၾကည္ဟာ အဲဒီကတည္းက ေယာဂီလုံခ်ည္ပဲ၀တ္တယ္။ သားျပန္မလြတ္မခ်င္း ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမျဖစ္မခ်င္း ေယာဂီ၀တ္နဲ႕ပဲေနမယ္လို႕ သႏိ႒ာန္ခ်ထားတာလို႕ ေျပာပါတယ္။ (၁ ေျခာက္လုံး ညမွာ ျပန္ဆုံေတာ့လဲ ေဒၚလွၾကည္ကို ေယာဂီလုံခ်ည္နဲ႕ပဲေတြ႕ရပါတယ္။)
ကိုေပၚ့မိသားစုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခင္ခင္မင္မင္ စကားေတြေျပာၾကရင္း ကိုေပၚရဲ႕ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာပုံျပင္ေတြကို သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႕ေတြ ရယ္လိုက္ၾကတာ။ အဲဒါေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ မုဒုံကေကာင္မေလးဆိုတာလဲ ဘယ္ကလာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္တဲ့။ သူတို႕ရပ္ကြက္ထဲ ႏြားႏို႕ပို႕တဲ့ေကာင္မေလးလဲ မရွိပါဘူးတဲ့၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြးကားကားနဲ႕ ဟင္ဒူကုလားေတြပဲ ရွိတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ရယ္လိုက္ရတာပဲေပါ့။ တကယ္ကေတာ့ ကိုေပၚဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုတုံးလုပ္ၿပီး သူ႕အႏုပညာစ်ာန္ကို ကြန္႕ျမဴးေနတာ။ ၀တၳဳေရးဖို႕ စိတ္ကူးေတြကို သူ႕ဇာတ္ေၾကာင္းသဖြယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာေျပာၿပီး ေလ့က်င့္ေနတာကိုး။
ကၽြန္ေတာ္ အျပင္မွာ ၆လပဲေနလိုက္ရပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေအာက္တိုဘာမွာ ျပန္ဖမ္း၊ စစ္ေၾကာေရးေတြ ၿပီးေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ပို႕၊ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႕ ေနာက္ဆုံး အထူးတိုက္ထဲျပန္ေရာက္၊ ကိုေပၚ့ေဘးအခန္းကို ျပန္ေရာက္သြားပါေလေရာ။ ဦး၀င္းထိန္က ၁ခန္း၊ ကၽြန္ေတာ္က ၂ ခန္း၊ ကိုေပၚက ၃ခန္း။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာၿပီဆိုတာလဲ ၾကားေရာ၊ ၁၀ခန္းရွိတဲ့ အထူးတိုက္တစ္တိုက္လုံး ၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ရယ္လိုက္ၾကတာ၊ ဟားလိုက္ၾကတာ။ တစ္ခန္းနဲ႕တစ္ခန္း စကားလက္ဆင့္ကမ္းၿပီး ေျပာၾကတာက “ေ၀ါ အမတ္ႀကီးကို အင္းစိန္ေထာင္ အထူးတိုက္က ႀကိဳဆိုပါ၏´´
ႀကိဳဆိုပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း ကၽြန္ေတာ္က ကိုေပၚကို လွမ္းေျပာတယ္။ ေဟ့ ကိုေပၚ မင္း ႏြားႏို႕သည္ကုလားမေလးနဲ႕ ငါေတြ႕ခဲ့တယ္။ ေနေကာင္း ပါတယ္ကြာ၊ မင္းလြတ္လာသည္အထိ ေစာင့္ပါမယ္လို႕ မွာလိုက္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုေပၚ ေအာ္ေအာ္ၿပီးရယ္လိုက္တာမ်ား၊ ေတာ္ ေတာ္နဲ႕ မရပ္ႏိုင္ဘူး။
ေမာင္၀ံသ
maungwuntha@gmail.com
မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာေမာင္၀ံသေဖ့ဘုုတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ျပန္လည္ကူးယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
