>Hnin Khar Moe poem – 03

>

ဓားသမား
ႏွင္းခါးမုိး
မတ္ ၁၉၊ ၂ဝဝ၉


မုန္းသူမရွိ၊ ခ်စ္သူသာရွိ။ ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြသာရွိ တဲ့။ လွပေသာ အဘိဓမၼာတရပ္ပါေပ။ သုိ႔ေသာ္ လူ႕ေလာကသည္ က်ေနာ္တုိ႔ ထင္သလုိ မလွပခဲ့။

သူ႔ကုိသတ္မယ့္သူ ရွိႏုိင္သည္ဟု ႀကိဳတင္သတိေပးပါလ်က္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူထုေမတၱာအေပၚ ယုံစားခဲ့၏။ လူထုသည္ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ကုိ ခ်စ္ယုံသာ ခ်စ္တတ္ၿပီး အကာအကြယ္ေပးရန္မူ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္ စြဲခ်က္တင္ခ်င္မိသည္။ ပိတ္ကားေပၚက ‘ေရႊဘ’ကမူ ပရိသတ္ လက္ခုပ္သံေၾကာင့္ အလူးအလိမ့္ ခံေနရရာမွ ျပန္ထလာႏုိင္၏။ တကယ့္ဘဝထဲက လူထုခ်စ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္တုိ႔ ခမ်ာမွာမူ မတရားမွဳမ်ား၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ဘဝ နစ္မြန္းခဲ့ၾကသည္မွာ အက်ည္းတန္ေသာ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚ ျမင္ႏုိင္ ေတြ႔ႏုိင္ေပသည္။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ျမင္းတစီး၊ ဓားတလက္ျဖင့္ သစၥာ အရွာထြက္ခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ က်ေနာ္တုိ႔၏ ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္ အိပ္ယာဝင္ပုံျပင္မ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အဖုိးဗုိလ္လေရာင္ ပုံျပင္ျဖင့္ အိပ္ယာဝင္ခဲ့၏။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖင့္ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ပါသည္။

ဓားသမား

၁။
ဒီဓားက
တရားကုိေစာင့္တယ္။

ေလမွာ စပယ္ပန္းနံ႔ လွဳိင္လုိ႔
ေကာက္ပင္စိမ္းေတြကုိ တုိးျဖတ္ၿပီး
အိမ္ကုိ ငါျပန္ခဲ့တယ္၊
ဒီအခ်ိန္ဆုိ
ၿခံဝမွာ ငုေတြ ထိန္ေနေရာေပါ့။

အုိ … ၾကည့္စမ္း
ေျပးထြက္လာတာ
ငါ့သားပါပဲ၊
မျမင္ဘူးေသးေပမယ့္ ရင္ကသိေန
သူ႔ေနာက္က ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကေလး လြင့္ပါလာတာ
သားရဲ႕အေမ
ငါ့ရင္ထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မႏြမ္းခဲ့တဲ့ပန္းပြင့္
ေမတၱာတရားနဲ႔ တမုိးလုံးကုိ ျပာေစခဲ့သူ
အုိခ်စ္သူ။

ေျမမွာဒူးေထာက္ထုိင္ခ်
လက္အစုံ ေရွ႕ဆန္႔ကမ္းၿပီး
ေထြးဖက္ ေပြ႕နမ္းလုိက္ေပမယ့္
တျဖည္းျဖည္း
အေရာင္ေတြ ေရာေထြ းေပ်ာ္က်
အဲဒီခဏမွာ
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္း
ရြာအဝင္လမ္းကေလးက
ဟုိး အေဝး မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းဆီ။

၂။
ဒီဓားနဲ႕
မတရားမွဳေတြကုိ တုိက္ခုိက္ခဲ့တယ္။

သူယုတ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားမွာ
ဒီဓားကုိ ထုိးစုိက္ခဲ့တယ္။

ငါ့ကုိ မဖ်ားေယာင္းပါနဲ႔
ငါ့ကုိ မၿခိမ္းေျခာက္ပါနဲ႔
ဘာကုိမွ မလုိခ်င္တဲ့သူဟာ
ဘာကုိမွ မဆုံးရွဳံးခဲ့ဘူး။

ေသြးသံရဲရဲေပမယ့္
ေဆာင္ဓားေပၚ လက္ၿမဲခဲ့သူ၊

အုိအရွင္
သင္မွတပါး
ငါ့အား သစၥာေပးႏုိင္သူမရွိ
နတ္ဘုရားရဲ႕ အလွမွာလည္း
ငါမက်ဆုံးခဲ့ပါ
အမွန္တရားျဖင့္သာ
ဤဓားကုိ ေသြးခဲ့ပါ၏။

၃။
က်ားဆုိးေတြကုိလည္း
သံႀကိဳး ေျဖလႊတ္ခဲ့
သူရဲတေထာင္နဲ႔လည္း
ဓားလွံေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ဆင္ခဲ့
နံၾကားထဲလည္း
အဆိပ္ဓားခ်က္ ထုိးစုိက္ခဲ့၊
ၿပီးမွ ငါ့ကုိရင္ဆုိင္
နင္ ႏုိင္ႏုိင္မလားတဲ့
မိစာၦစစ္ရထားဟာ
ဒုန္းစုိင္း ေျပးဝင္လာပါေရာ။

ေျမလက္တဆုပ္ကုိ ေကာက္နမ္း
သက္ေသစကား ျပဳခဲ့တယ္၊
ေလာကကုိ ေစာင့္ေရွာက္သူတုိ႔ဝိဉာဥ္ကား
ေသသည္မရွိ
ေျမတမွဳန္မွ်သာျဖစ္ေစ
ငါ့ဝန္ ငါေက်ေစအ့ံ။

ေသြးသံရဲရဲေပမယ့္
ေဆာင္ဓားေပၚ လက္ၿမဲခဲ့တယ္၊
ဟုိး … မုိးကုပ္စက္ဝုိင္းဆီက
ရြာအဝင္လမ္းကေလးေပၚမွာေတာ့
ငုပင္ေတြေအာက္ မိသားတစု။

၄။
ဒီဓားက
တရားကုိ ေစာင့္ခဲ့တယ္။ ။

ႏွင္းခါးမုိး

ႏုိဝင္ဘာ ၂ဝဝ၆


[ မူရင္း – nykomme.blogspot.com ]

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
MoeMaKa English Site

Similar Posts