>
ယေန႔ ျမန္မာ့ စီးပြားေရး ပံုရိပ္
သန္းစိုးလိႈင္
မတ္လ ၁၊ ၂၀၀၉
ေလာင္စာဆီေစ်း အက်နဲ႔ အၾကပ္၊ ျမန္မာေငြလဲႏႈန္း ျမင့္လာ၊ လယ္ယာထြက္ကုန္ ၀ယ္အား သိသိသာသာ က်ဆင္း၊ ေန႔စဥ္ ေနထိုင္မႈ စရိတ္က ေလ်ာ့မက်
ေလာင္စာဆီေစ်း အက်နဲ႔ အၾကပ္
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေတြက တဂါလံ ၄၈၀၀၊ ၅၀၀၀ က်ပ္ရွိခဲ့သည့္ ဒီဇယ္ဆီက ယခု ၁၅၀၀ေအာက္ေရာက္ေနၿပီ။ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူးသည့္ွ ေလာင္စာဆီ အျပင္ေပါက္ေစ်းက အစိုးရေစ်းထက္ သက္သာေနသည္။ ခါတိုင္း အစိုးရေလာင္စာဆီခြဲတမ္းကို အားကိုးၿပီး ေလာင္စာဆီထုတ္ေရာင္း ျခင္းျဖင့္ ကားပိုင္ဆိုင္မႈမွ ၀င္ေငြ ရေနသည့္ အေျခအေနက ယခု ေျပာင္းျပန္ ေဇာက္ထိုး ျဖစ္ကာ ခြဲတမ္းကို လာမထုတ္လ်င္ ေလာင္စာဆီ ၀ယ္ယူခြင့္ စာအုပ္သိမ္းမည္ဟု သတင္းလႊင့္ထားသည္။
ေလာင္စာဆီ္ခြဲတမ္းကို မ႑ိဳင္ျပဳၿပီး တည္ေဆာက္ထားသည့္ စစ္တပ္ႏွင့္ ဌာနဆိုင္ရာ အသီးသီး အတြင္းရွိ ယႏၱရားႀကီးလည္း ယခု အခ်ိန္ေလာက္ဆိုလ်င္ လႈပ္ခတ္ေနေလာက္ၿပီ။ စစ္တပ္မွ အရာရွိမ်ား၊ ေထာက္ပို႔ကိုင္သူမ်ား၊ ဌါနဆိုင္ရာ အလယ္ အလတ္ အဆင့္ အရာရွိမ်ား စသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ လစဥ္ပံုမွန္ ၀င္ေငြသည္ အစိုးရ ေလာင္စာဆီခြဲတမ္းကို အျပင္ေစ်းကြက္တြင္ ခ်ေရာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ သံုးစြဲခြင့္ ခြဲတမ္းမွာ အစိုးရထံမွ ၀ယ္ယူရျခင္းမဟုတ္၍ အရံႈးမရွိေသာ္လည္း ၀င္ေငြ ေခါက္ခ်ိဳးမက ေလ်ာ့သြားမည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။
ဤအခ်က္မွာ ကမၻာ့ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း၏ ဂယက္ရိုက္ခတ္မႈ တခုျဖစ္သည္။ ကမၻာ့စီးပြားေရး ထုတ္လုပ္မႈ အရွိန္ေလ်ာ့ခ်လုိက္ သည္ေနာက္ပိုင္း ေရနံ၀ယ္လိုအားေလ်ာ့က်ကာ ေစ်းႏႈန္းမ်ား ထိုးဆင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအက်ိဳးဆက္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စားသံုးသူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အျပင္ေပါက္ေစ်းႏွင့္ အစိုးရထုတ္ေစ်း ကြာဟမႈကို စစ္အစိုးရက စည္းရံုးေရး ကိရိယာ တခုအျဖစ္ သံုးကာ စစ္တပ္၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ား ၾကာခဲ့ၿပီ။
ထိုစည္းရံုးေရး ကိရိယာ အလုပ္သိပ္မျဖစ္ေတာ့ သည့္အတြက္ ယခုလို ၀ယ္ယူသံုးစြဲသူမ်ား အက်ိဳးခံစားေနရသည့္ အေျခအေနကို စစ္အစိုးရက ဒီအတိုင္း ခြင့္ျပဳထားမည္ မဟုတ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။ ျပည္ပမွ တင္သြင္းခြင့္ပမာဏကို ကန္႔သတ္သည့္ နည္းလမ္းမ်ိဳး က်င့္သံုးကာ စည္းရံုးေရး ကိရိယာ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ေဆာင္မည့္ အလားအလာလည္း ရွိေနသည္။
ျမန္မာေငြလဲႏႈန္း ျမင့္လာ
ျမန္မာေငြႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံသံုးေငြမ်ား၊ ေဒၚလာတို႔ႏွင့္ လဲလွယ္ႏႈန္း မထင္မွတ္ထားသည့္ ၁ ေဒၚလာက်ပ္ ၁ ေထာင္ေအာက္ကို က်ဆင္းသြားသည္။ ျပည္တြင္းမွ သတင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ျမန္မာေငြ တန္ဘိုးျမင့္တက္လာဟု သံုးႏႈန္းေဖၚျပၾကသည္။ စာေပစိစစ္ေရးက ထိုသို႔ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳးဆိုလ်င္ ခြင့္ျပဳေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရ ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စာေပ စိစစ္ေရးက မည္သည့္အခါကမွ် ျပင္ပေဒၚလာေငြလဲႏႈန္း တည္ရွိျခင္းကို တရား၀င္ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ယခုလို အေကာင္းသေဘာ ေဆာင္သည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ိဳး ဆိုလ်င္ခြင့္ျပဳသည္။
စစ္အစိုးရ၏ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးကလည္း ေလာင္စာဆီေစ်း တိုးျမွင့္ခဲ့စဥ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ အစိုးရ၏ ေလာင္စာဆီေစ်းမွာ ႏိုင္ငံတကာေပါက္ေစ်းႏွင့္ ယွဥ္လ်င္ သက္သာေနေသးသည္ဟု သတင္းေထာက္မ်ား အားလံုးကိုေျပာၾကားခဲ့ဘူးသည္။ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီး အေျခခံသည့္ ေငြလဲႏႈန္းမွာ ၁ေဒၚလာ ၁ေထာင္က်ပ္၀န္းက်င္ ဆိုသည့္ ေမွာင္ခို ေပါက္ေစ်း ျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးက ေျပာၿပီးမၾကာမီ မွာပင္ ထိုအခ်က္ကို သတိထားမိကာ အဆိုပါ ေစ်းႏႈန္းႏိႈင္းယွဥ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ဘူးသည္။
ေဒၚလာ၊ ထိုင္းဘတ္ေငြႏွင့္ျမန္မာ က်ပ္လဲလွယ္ရာတြင္ ျမန္မာေငြ တန္ဘိုးတက္လာသျဖင့္ ေကာင္းသည့္ အက်ိဳးဆက္လား ဆိုးသည့္ အက်ိဳးဆက္လား ဆိုတာကို တခုခ်င္း စီစစ္ၾကည့္ရာတြင္ ပထမဆံုး ျပည္ပပို႔ကုန္ ျဖစ္သည့္ ေရထြက္ပစၥည္းလို လယ္ယာပို႔ကုန္လိုမ်ိဳးမွာ နစ္နာေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ၀ယ္ယူရသည့္ ေစ်းႏႈန္းမ်ားက အေျပာင္းအလဲမရွိပဲ ျပည္ပတင္ပို႔ရာမွ ရသည့္ေငြက ေလ်ာ့နည္းသြား၍ ျဖစ္သည္။ ေရနံသဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕လို၊ သစ္ေတာထြက္ပစၥည္္းလို ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ မဟုတ္ပဲ သယံဇာတ ပစၥည္းတြင္ေတာ့ အျမတ္အစြန္းမ်ားသျဖင့္ မသိသာ။
ျမန္မာ့ ေရႊေစ်းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာေရႊေစ်းကြာဟကာ ျပည္တြင္းေစ်းႏႈန္းက နိမ့္ေနသည့္အတြက္ ေရႊမ်ား နယ္စပ္မွတဆင့္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ခိုးထုတ္ေရာင္းခ်သည့္ ေငြမ်ား ျပန္၀င္လာေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ႏုိင္ငံျခားေငြႏွင့္ ျမန္မာေငြလဲရာတြင္ ျမန္မာေငြ ျမင့္လာရျခင္းအေၾကာင္း တခ်က္ဟု အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကသည္။
လယ္ယာထြက္ကုန္ ၀ယ္အား သိသိသာသာ က်ဆင္း
လယ္ယာထြက္ကုန္မ်ား ျဖစ္သည့္ ပဲ၊ ဆန္စပါးတို႔လည္း ႏိုင္ငံျခား ေစ်းကြက္မွာ ၀ယ္အားမရွိ၊ ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းသျဖင့္ အစိုးရက လယ္ယာထြက္ကုန္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယခင္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ကန္႔သတ္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ေလ်ာ့ခ်ေပးသည့္တိုင္ အလုပ္ျဖစ္သည့္ လကၡဏာ မျမင္ရေသးေပ။
ပဲေစ်းကြက္ပ်က္ၿပီး ပဲကုန္သည္ေတြ တိမ္းေရွာင္ကုန္သည့္ အျဖစ္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ အကုန္ကတည္းက ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ စပါးေစ်း ယခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္းေစ်းမ်ားႏွင့္ စာလ်င္ သိသာစြာ က်ဆင္းေနၿပီး ဧရာ၀တီတိုင္းႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းမွ လယ္သမားေတြမွာ စပါးေရာင္းမထြက္ သျဖင့္ လက္ထဲ ေငြမရွိပဲ ေငြအစား စပါးနွင့္ ေပးေခ် ေနရသည္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာေနသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလက နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စပါးက်ီျဖစ္သည့္ ဧရာ၀တီတိုင္း၏ ထြက္အားေကာင္းသည့္ လယ္ေျမအမ်ားအျပား ပ်က္စီးၿပီး နာဂစ္လြန္ကာလမွာ ထြက္ႏႈန္းက်ဆင္းသည့္ ျပႆနာအျပင္ ယခု စပါးေစ်းကြက္ပ်က္သည့္ ျပ၁သနာကပါ ထပ္ဆင့္ေလာင္းလာရာ ေနာက္လာမည့္ မိုးရာသီတြင္ ထိုေဒသမ်ားတြင္ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမည္လဲ ဆိုသည္ အခ်က္မွာလည္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ တခု။
ေန႔စဥ္ ေနထိုင္မႈ စရိတ္က ေလ်ာ့မက်
ျမန္မာေငြ လဲလွယ္ႏႈန္းျမင့္တက္လာသည္၊ ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏႈန္း ေခါက္ခ်ိဳးေက်ာ္ က်ဆင္း သြားသည္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္စရိတ္ အနည္းငယ္ က်ဆင္းသည္ ဆိုေသာ္လည္း လူအမ်ား အတြက္ ေန႔စဥ္ စားေသာက္ကုန္ ခရီးသြားလာေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးတို႔ အတြက္ သံုးစြဲေနရသည့္ ႏႈန္းထားမ်ားက က်ဆင္းသြားသည္ကို မျမင္ေတြ႕ရ။ လဘက္ရည္တခြက္ ေစ်းႏႈန္း၊ ဘတ္စကားခ၊ မုန္႔ဟင္းခါး တပြဲေစ်းႏႈန္း၊ ဆရာ၀န္ျပသခ၊ ေဆး၀ါးေစ်းႏႈန္း၊ ကေလးမ်ား၏ ပညာေရး ကုန္က်စရိတ္ တို႔က ယခင္အတိုင္းပင္ သိသိသာသာ မေျပာင္းလဲေပ။
ကုန္က်စရိတ္က မေျပာင္းလဲပဲ ၀င္ေငြရဖို႔ ခက္ခဲလာသည္ ဆိုလ်င္ လူထု၏ ေနထိုင္မႈ အဆင့္အတန္းက နကိုကထက္ ပိုမိုနိမ့္က်သြားစရာ အေၾကာင္းသာျမင္ေတြ႕ေနရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ကမၻာ့ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း
ကမၻာ့ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္မည္လဲ ဆိုသည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကစိတ္၀င္စားလ်က္ရွိၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား နားလည္တတ္ကၽြမ္းသူမ်ားကို ေမးျမန္းၾကသည္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားကလည္း ေမးျမန္းကာ ေဖၚျပေနၾကသည္။
ျပည္တြင္းမွ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားကလည္း စစ္အစိုးရ အမ်က္ရွမည့္ အေျပာမ်ိဳးကို ေရွာင္ကာ “ယခုလို စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းကာလတြင္ အစိုးရ၏ ကုန္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္း မ်ားကို ေလ်ာ့ေပ့ါေပးျခင္းျဖင့္ ခံသာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါသည္” ဟုေလာက္သာ ေျပာဆိုရဲၾကသည္။
စစ္အစိုးရ၏ တလြဲစီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ား၊ မကၽြမ္းက်င္သည့္ စစ္အရာရွိမ်ားကို စီးပြားေရး စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ ေပးထားသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေျပာဆိုခြင့္ မရၾက။
စစ္အစိုးရကလည္း အခြင့္သာတိုင္း အေမရိကန္၏ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို ဖယ္ရွားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းကို အေမရိကန္၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရသေယာင္ အခြင့္ရတိုင္း ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။
ယခုလို ကမၻာ့ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း ကာလတြင္ ထိုဂယက္ကို အနည္းႏွင့္ အမ်ားခံစားရမည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာဟု ဆိုပါလ်င္ စီးပြားေရးကို တလြဲစီမံခန္႔ခြဲေနသည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ဖယ္ေပးၿပီး အမွန္တကယ္ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းသူ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားကို ေနရာေပးဖို႔၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အလြမ္းသင့္ အက်ိဳးတူၾကသည့္ ထူး၊ ေအးရွားေ၀ါလ္၊ ကေမာၻဇ၊ ေဇကမၻာ ၊မက္စ္ ျမန္မာ တို႔လို လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားကိုသာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးသည့္ လူတစု ေကာင္းစားေရး မူ၀ါဒမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းဖို႔က ပိုအဓိက က်သည္ဟု ျမင္ပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
