>Aung Way – 22

>

ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၂)
ေအာင္ေဝး
ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၀၈

‘မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ေနေသးသည္၊ ေၾကြးေၾကာ္စူးရဲ၊ အားမာန္ခဲတဲ့၊ တုိက္ပြဲထဲက ျပည္သူေတြ’ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ႕ ‘အခ်စ္ျဖင့္ စီးဆင္းေနေသာ ႏွလံုးအိမ္’ ကဗ်ာကုိ က်ေနာ္ အၿမဲ ရြတ္ဆုိတတ္တယ္။

ျပည္သူေတြထဲမွာ လူငယ္ေတြလည္း ပါတယ္။ ‘လူငယ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြပဲ’ ဆုိတဲ့ ရုရွား ကဗ်ာဆရာ ယက္ဖ္တူရွင္ကုိရဲ႕ ကဗ်ာကုိလည္း က်ေနာ္သတိရေနတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာ တုိးတက္ေတာ္လွန္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ ျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လံုးဟာ တခဲနက္လုိက္ပါ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတယ္။


နဝတစစ္အုပ္စုက အာဏာသိမ္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ဗကသ၊ တကသ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္၊ NLD လူငယ္ စတဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ အစုအစည္းမပ်က္ ဆက္လက္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ေရး၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ လူထုအစုိးရ ေပၚထြန္းေရးေတြကို လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။


အဲဒီလုိ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ေအာက္မွာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ တသားတည္း တေသြးတည္း လက္ခ်င္းဆုပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့အခ်ိန္။


ဒီအခ်ိန္မွာ နဝတစစ္အုပ္စုက ၁၉၈၉ခုႏွစ္ မတ္လထဲမွာ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ဗကသ) ဥကၠဌျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏုိင္ ဒုတိယဥကၠဌျဖစ္သူ ကုိကိုႀကီး တုိ႔ အပါအဝင္ ဗကသ၊ တကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ မတရားဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ထဲ ထည့္လုိက္ပါေတာ့တယ္။


နဝတ စစ္အုပ္စုဟာ တဖက္မွာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမယ္၊ ပါတီေတြ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ၾကလုိ႔ ဆိုေပမဲ့ တဖက္မွာက်ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို မတရား ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ့ဲပါတယ္။


NLD အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ စည္းရံုးေရးမွာ ႀကီးစြာေသာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႔အတားေတြ လုပ္လာသလုိ၊ ဒုတိယ အင္အားအႀကီးဆံုးပါတီ လုိ႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီကိုလည္း ဖိအား အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးလာပါတယ္။


ဒီလုိ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွာပဲ ဗကသ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးလည္းျဖစ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီကုိ ထူေထာင္သူလည္း ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမိုးသီးဇြန္ ၁၉၈၉၊ ဧၿပီလ (၂၁) ရက္ေန႔မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲဖုိ႔ ေတာခုိသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္္။


ဒီလုိ ႏုိင္ငံေရးရာသီဥတုၾကားမွာပဲ မုတ္သုန္မုိးနဲ႔အတူ က်ေနာ္တုိ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ NLD တုိင္းရံုးကို အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ထူးအိမ္သင္ဟာ အျခား နယ္စပ္ေရာက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြလုိပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က ျပန္လည္ဖိတ္ေခၚလို႔ ေတာထဲက ျပန္ေရာက္လာခါစအခ်ိန္ပါ။


အဲဒီတုန္းက ထူးအိမ္သင္ဟာ လူငယ္ေလးတေယာက္ပါပဲ။ သူဟာပုသိမ္ၿမိဳ႕က ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ သူ ေတာထဲမွာ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ သင္ေပးပါတယ္။ သူ႔သီခ်င္းက အဆုိေတာ္မြန္းေအာင္ သီဆုိေနတဲ့ ‘အဆံုးသတ္တိုက္ပြဲ’ သီခ်င္း။ ‘အေရးႀကီးၿပီ ညီေနာင္အေပါင္းတုိ႔ ၊ ေသြးစည္းကာ ညီေစညီၾကစုိ႔’ ဆုိတဲ့သီခ်င္းပါ။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ဟာ ၄၂ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD အတြက္ကေတာ့ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ က်င္းပဖုိ႔ စီစဥ္တဲ့ အာဇာနည္ေန႔ပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ေတြ တပတ္တခါ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ တိုင္းတရားရံုးမွာ ပုဒ္မ ၁၄၄ အာဏာဖီဆန္မႈ ရံုးခ်ိန္းသြားလုိက္၊ ရံုးခ်ိန္းတခုနဲ႔တခုၾကားမွာ စည္းရံုးေရးအတြက္ နယ္ေတြကုိဆင္းလုိက္၊ တခါတခါ ဆရာဦးဝင္းတင္တုိ႔က လွမ္းေခၚရင္လည္း ရန္ကုန္ကုိ တက္လာလုိက္၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အဲဒီ ေမလ၊ ဇြန္လ မိုးထဲေလထဲမွာ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း စည္းရံုးေရးခရီးေတြ ထြက္လုိက္၊ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ဝင္လာလုိက္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။


ပုသိမ္မွာ တုိင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က က်ေနာ္တုိ႔ကို ရံုးတင္တရားစြဲ ေျခခ်ဳပ္သေဘာမ်ဳိး လုပ္ထားၿပီးတာေတာင္မွ သူက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ေျခေတြလက္ေတြကုိပါ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခ်င္ပံုရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္နဲ႔ ဘယ္လုိမွ ညိွႏွိဳင္းယူလုိ႔မရတဲ့ တခ်ဳိ႔ကိစၥေတြကို သူ႔ေအာက္က တ-ဝ-တ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ တစံုတရာ ေဆြးေႏြးလို႔ ရတတ္ပါတယ္။


ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိ္က္ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အျဖစ္ ႀကံဳရပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ (၄၂)ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားကိစၥပါ။


ဇူလႈိင္လဆန္းမွာ ရန္ကုန္ဌာနခ်ဳပ္က က်ေနာ္တုိ႔ကို အေရးေပၚ လွမ္းေခၚပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဌာနခ်ဳပ္မွာ ‘အမ်ားျပည္သူ သေဘာမတူတဲ့ အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾက’ ဆိုတဲ့ Confrontation လမ္းေၾကာင္း ေပၚေနပါၿပီ။


ဌာနခ်ဳပ္က ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း ၿမိိဳ႔နယ္ စည္းရံုးေရး ေကာ္မတီ အသီးသီးကုိ (၄၂)ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနား စည္ကား သုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပဖို႔ ညႊန္ၾကားလာပါတယ္။


က်ေနာ္တုိ႔လည္း ပုသိမ္မွာ NLDရဲ႕ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ကုိ တ-ဝ-တ မွာ တရားဝင္ စာတင္လုိက္ပါတယ္။


အာဇာနည္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ နံနက္ (၈)နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြ စနစ္တက် တန္းစီၿပီး၊ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြေတြကိုင္လုိ႔ ဓနိတန္းလမ္းထိပ္ကေန ပုသိမ္၊ မံုရြာ၊ ေရဦး၊ မင္းလမ္းမႀကီး အတုိင္း ကမ္းနာလမ္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ အာဇာနည္ေက်ာက္တိုင္ပန္းၿခံကို ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။


တ-ဝ-တ က လူအင္အား (၂ဝ)ပဲ ခြင့္ျပဳတာမုိ႔ က်န္တဲ့အဖြဲ႔ဝင္ေတြ လုိက္ပါအေလးျပဳခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။ အာဇာနည္ေက်ာက္တုိင္ကို ေရာက္လုိ႔ ပန္းေခြခ် အေလးျပဳေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာေတာင္ တ-ဝ-တ နဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး (၄) က စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြဟာ အကန္႔အသတ္၊ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ေနပါေတာ့တယ္။


က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို ရည္စူး အမွ်အတန္း ေဝၿပီးလုိ႔ အာဇာနည္ေက်ာက္တုိင္ပန္းၿခံက စနစ္တက် ျပန္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ NLD လူငယ္ေတြထဲက မခိုင္သက္ၿဖိဳးဟာ မခံမရပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေအာ္ဟစ္ ေပါက္ကြဲပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေန႔ညေနမွာပဲ မခုိင္သက္ၿဖိဳးကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းနဲ႔ရဲေတြက သူ႔အိမ္ကေန ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္။ မခိုင္သက္ၿဖိဳး ျပန္လႊတ္ေရးအတြက္ အေရးဆိုဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔ တ-ဝ-တ ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားၾကပါတယ္။

တုိင္းမွဴးဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္က သလပ္ခြာဘက္ကို ေရွာင္ထြက္သြားပါၿပီ။ တ-ဝ-တ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ သူ႔ရံုးခန္းေရွ႕မွာ (၄)နာရီေလာက္ မတ္တတ္ရပ္ ေစာင့္ခဲ့ရပါတယ္။


အဲဒီမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ညိဳနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထိပ္တုိက္ ေတြ႔ခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္လုိမွကုိ ညိွႏိႈင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ မခုိင္သက္ၿဖိဳးကို အသည္ႀကီးရဲစခန္းမွာ ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။

ေနာက္တေန႔ ဇူလုိင္(၂ဝ)မွာေတာ့ က်ေနာ္အဖမ္းခံရၿပီး ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ထပ္ေရာက္သြားရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ NLDအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းခံၾကရပါတယ္။

‘အာဇာနည္မ်ိိဳး ေသရိုးမရွိ’ ။ ။

(မူရင္း – လြတ္လပ္တ့ဲအာရွအသံ ျမန္မာဌာန http://www.rfa.org/burmese )


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts