>
ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းမွာ လမ္းမေပ်ာက္ဖို႔
ေမာင္ရစ္
ေအာက္တိုဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၈
အခု တင္ဆက္မွာက ရုပ္သံအစီအစဥ္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာတင္မိုးနဲ႔ စကားလက္ဆုံ (၂၀၀၆ ဒီဇင္ဘာ ခရစၥမတ္ကာလ)။ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ ဆရာ စာေပ၀ါသနာ အစပိုင္း ကာလမ်ားအေၾကာင္း မိုးမခ ရုပ္သံ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ရုပ္သံမွတ္တမ္းေလးကို ပရိသတ္ကို မတင္ဆက္ခင္မွာ မီးခိုးၾကြက္ေလ်ာက္ ေတြးေနမိတယ္။
၂၀၀၆ ေအာက္တိုဘာက မိုးမခ ၃ ႏွစ္ မိတ္ဆုံပြဲကို ကဗ်ာဆရာတင္မိုးနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔ကို ပင္တိုင္ထားျပီး က်င္းပခဲ့တယ္။ ဆရာမိတ္ေဆြေတြ၊ ပရိသတ္ေတြ ရပ္နီး ရပ္ေ၀းက လာခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၆ ဒီဇင္ဘာမွာ ဆရာနဲ႔ သူေနထိုင္တဲ့ အယ္လ္ေအမွာ စကားလက္ဆုံ ေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။
ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက – ၁၉၅၀ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးခါစ၊ တိုင္းျပည္ ေျခ ၂ေခ်ာင္းေပၚ စရပ္ခ်ိန္မွာ ဆရာတို႔က ၁၇ ႏွစ္၊ ရြာမွာ၊ ကိုရင္လူထြက္၊ ေက်ာင္းပညာေရး မဆက္ရေသး။ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အေျခခံ အေဆာက္အဦေတြက၊ စာအုပ္ စာေပေတြက ေက်းလက္က လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား အေထာက္အကူေပးခဲ့သလဲ။ ဘာစာအုပ္ေတြ (လက္၀ဲ၊ လက္ယာ) ဘာေတြ ဖတ္သလဲ။ ရြာမွာ ဘာေတြ ၀ါသနာနဲ႔ ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့သလဲ။ ေက်ာင္းပညာေရး အသက္ ဘယ္လို ဆက္ခဲ့သလဲကို ေမးခဲ့တယ္။ ဆရာက ေျဖတယ္။
၂၀၀၇ ဇႏၷ၀ါရီမွာ ဆရာ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၇ ဇူလိုင္မွာ ဆရာ ကြယ္လြန္ျခင္း ၆ လျပည့္ စာေပေဟာေျပာပြဲတခုကို ဆရာမိတ္ေဆြေတြ ဦး၀င္းေဖ၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ တင္ေမာင္သန္း ျပီးေတာ့ ေၾကးမုံဦးေသာင္းတို႔နဲ႔ အမွတ္တရ က်င္းပတယ္။ သူတို႔စာေတြနဲ႔ စာအုပ္တအုပ္ ထုတ္တယ္။
ေၾကးမုံ ဦးေသာင္းကလည္း ဖုံတေထာင္းေထာင္းနဲ႔ အထက္ျမန္မာ ပုဂံက လာခဲ့တာပဲ။ ၁၉၄၆ လြတ္လပ္ေရး မရမီ သီသီအလုိ၊ အသက္ ၂၀မွာ သတင္းစာလုပ္ငန္းထဲ ေျခစုံပစ္၀င္ခဲ့သူ။ ဖတ္စရာ စာအုပ္စာတမ္းအစုံ၊ ေခတ္ျပိဳင္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တဲ့ ပညာသည္ေတြနဲ႔ လက္တြဲျပီး အမ်ဳိးသားေရးကို ရပ္တည္ခဲ့တယ္။
၂၀၀၈ ဧျပီမွာ ဆရာ ေၾကးမုံဦးေသာင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတုိ႔ေခတ္ဦးပိုင္းမွာ ဖတ္စရာ စာအုပ္စာတမ္း အမ်ဳိးစုံ၊ ဘာသာစုံ စာေရးဆရာ အမ်ားအျပား၊ သတင္းစာေပါင္းစုံ၊ သူပုန္ေရာင္စုံၾကားမွာ ေထာင္၀င္ ေထာင္ထြက္ ၾကီးျပင္းခဲ့တာပဲ။ ဆရာကို အေလးျပဳတဲ့အေနနဲ႔ အမွတ္တရ စာအုပ္တအုပ္ ထုတ္ခဲ့တယ္။ သူရဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္ စာေပေလာက ဆရာေတြအေၾကာင္း ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ပါ၀င္တယ္။
အခု ၂၀၀၈ ေအာက္တိုဘာ။ ေရွ႔ ၂ ပတ္ဆိုရင္ ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာ ၈၊ စေနေန႔ – ဒီမွာ စာေပေဟာေျပာပြဲတခု က်င္းပျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဦး၀င္းေဖ၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ မာမာေအး၊ ဉာဏ္ဦးေမာင္ ျပီးေတာ့ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ေ၀း။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ လြတ္ေျမာက္လာသူ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ သူတို႔ေရးတဲ့ စာေတြနဲ႔ သူ႔ေဆာင္းပါး စာအုပ္ ထုတ္ျဖစ္ေတာ့မည္။
ရန္ကုန္မွာ ပန္းခ်ီ ၀သုန္ ကြယ္လြန္တယ္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္ျခင္း အႏွစ္ ၃၀ မွာ ဒဂုန္တာရာနဲ႔ ဦး၀င္းတင္ တို႔အတူ တြဲ ဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းကို ေတြ႔ရတယ္။ ၁၉၅၀ လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ဦးပိုင္းမွာ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ သူတို႔တေတြ … ေခတ္ျပိဳင္ေတြ … အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကို ရပ္တည္ဖို႔ ပ်ဴိးေထာင္ စတင္ခဲ့ၾကတဲ့ ကာလေတြ။ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ေတြ ဘယ္ေနရာမွာလဲ။ ဘယ္လိုမ်ဳိး သူတို႔ဘ၀ေတြကို စခဲ့ၾကသလဲ။ ေမးၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ။
၁၉၅၀ အလြန္ ၁၉၆၀ အ၀င္က စလုိ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေအာက္မွာ စာနယ္ဇင္းေတြ အေမွာင္က်ခဲ့ျပီ။ အဲဒီ အေမွာင္ထဲက စမ္းတ၀ါး၀ါး လူငယ္ေတြကို ေရွ႔ကဆရာၾကီးေတြက ဖလ္မီးအိမ္၊ ပညာမီးအိမ္၊ ကေလာင္တိုင္ကို ပညာအလင္းမီးညိွျပီး ဆြဲေခၚ လမ္းျပခဲ့ၾကလို႔ အခု ရဲရင့္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြက စစ္အာဏာရွင္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံထားႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အခု ၂၀၀၈၊ ေနာက္ ၂၀၁၀ လာေတာ့မည္။ ထိမ္၀ွက္လို႔ မရတဲ့ သမိုင္းက ေတာ္လွန္ေရးလႈိင္းေပၚတင္ရအုံးမွာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။ ဆရာၾကီးေတြသည္ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ပညာအလင္းထြန္းညိွတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြေၾကာင့္ လမ္းမေပ်ာက္ခဲ့။ ဘ၀လမ္းလည္း မေပ်ာက္၊ သမိုင္းလမ္းေၾကာင္းလည္း မေပ်ာက္ခဲ့။ အဓိကကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ထုိးတဲ့ နဖားၾကိဳးေနာက္လုိက္ မျဖစ္ခဲ့ၾကေခ်။
သူတို႔စာေတြ ဖတ္ျပီး ယခုမ်ဳိးဆက္ေတြ ၾကီးျပင္းခဲ့လို႔ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ ရဲရင့္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ယခု မ်ဳိးဆက္ေတြကေကာ ဘယ္လိုမ်ဳိးစာအုပ္ စာတမ္းေတြ ေရးသားျပဳစု မွတ္တမ္းေတြထားျပီး ေနာင္ၾကီးျပင္းလာမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈ ခ်ပ္၀တ္တံဆာေတြ ထားရစ္ခဲ့မွာလဲကို ေတြးေနမိသည္။
၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာ ၈ မွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ၊ ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာ ၉ မွာ မိုးမခ ၀ိုင္းေတာ္သားေတြ၊ မိုးမခ ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ဆရာၾကီး ဆရာမၾကီးေတြနဲ႔ မိုးမခ ၅ ႏွစ္ျပည့္ မိတ္ဆုံပြဲ က်င္းပမည္။ ေမာင္ရစ္ကေတာ့ ျမန္မာထုံးတမ္းစကားတခုကို သတိရမိသည္။ ဆုေတာင္းေကာင္းဖို႔ လိုသည္တဲ့။ အခုလို မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း ဆရာသမားေကာင္း မိေကာင္းဖခင္နဲ႔ ၾကဳံဆုံ ၾကီးျပင္းခြင့္ရတာကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။
ဆုေတာင္းေတြ ေရစက္ေတြ လြဲေခ်ာ္ျပီး မသူေတာ္ေနာက္လိုက္ တံလ်ပ္ေရထင္ ေရႊသမင္အလိုက္မွားသူေတြ၊ မတရားမႈေတြ အမွားတရားေတြနဲ႔ အသက္ေမြးရတာကို ေပ်ာ္ပိုက္ ဂုဏ္ယူေနမိသူ မျဖစ္ရတာကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ဆရာဦးတင္မိုးနဲ႔ စကားလက္ဆုံ ရုပ္သံမွတ္တမ္းကို ျပန္ၾကည့္မိသည္။ ဆရာၾကီး ကံေကာင္းသည္။ သူငယ္စဥ္က သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ၾကဳံဆုံခဲ့ရသည္။ ေမာင္ရစ္လည္း ကံေကာင္းသည္ ဆရာတင္မိုးလို သူေတာ္ေကာင္းမ်ဳိးႏွင့္ ၾကဳံေတြ႔ခြင့္ရလုိက္သည္။ အခုလည္း သူ႔ေခတ္ျပိဳင္မိတ္ေဆြေတြႏွင့္ ၾကဳံေတြ႔ ရင္းႏီွးေနရသည္။ သို႔မဟုတ္က ဆဒန္ဟူစိန္ နန္းေတာ္က (ဒါမွမဟုတ္ ေနျပည္ေတာ္ လက္နက္မိုးေအာက္က) ဓါးမေနာက္ပိတ္ ေခြးျဖစ္ေနဦးမည္။
ျပီးေတာ့ အဖိုး၊ အဖြား၊ အေဖ၊ အေမတို႔ကို ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သူတို႔တေတြ လက္ညိဳးညြန္လိုက္ရာ အရပ္မွာ ယခုလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ ၾကဳံဆုံခြင့္ရတာကိုးေလ။ ထိုပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြနဲ႔ မိမိတို႔ ၾကဳံဆုံရင္းႏွီးခြင့္ရတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သူတို႔ေတြက တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ တရားမွ်တမႈနဲ႔ အမွန္တရားကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္။ ယခု ေခတ္ျပိဳင္လူငယ္ေတြက ေနာင္လာမည့္ မ်ဳိးဆက္သစ္အတြက္ ဘာခ်န္ရစ္ခဲ့မွလဲ။ ဆဲဆိုျပစ္တင္ က်ိန္ဆဲစရာေတြ ထားခဲ့မွာလား။ ေကာင္းရာ မြန္ရာေလးေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳစုထားခဲ့မွာလား။
ဆရာ တင္မိုးနဲ႔ စကားလက္ဆုံ ရုပ္သံကို ရႈစားၾကည့္ပါဦး။ ။
| |
|
 |
|
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
