သက္ရွိပန္းခ်ီ – အပုုိင္း (၅)
ေမာင္တူး
ဇူလုုိင္ ၂၂၊ ၂၀၁၃
ၾကက္ေကာင္လံုးေၾကာ္ ဖဲ့ဖဲ့စားေနတယ္ …။
အရက္ပုလင္း ငွဲ႔ငွဲ႔ေသာက္ေနတယ္ …။
သူက ကုိဇာ ….
“အရွင္ၾကီး အရွင္ေလးတို႔ ဘုရား။ ကယ္ေတာ္မူပါဘုရား။ ကူေတာ္မူပါဘုရား။ ေဟာဒီတုိင္းရင္းသူ ႏွမေတာ္ႀကီးမွာျဖင့္ ကြၽဲေပ်ာက္ရွာေနပါ တယ္ ဘုရား။ သနားသျဖင့္ ျပန္ရေအာင္ မစေတာ္မူပါဘုရား”
ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာ။ အခ်ိန္က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း ရြာအ၀င္ ေနမေကာင္း သူေတြကို ေဆးကုေပးေလ့ရွိတယ္။ ဆရာ၀န္မရွိ၊ ေဆးခန္းမရွိ၊ ေဆးလုပ္သားေတြမရွိတဲ့ ဒီရြာေတြေရာက္ရင္ ေက်ာင္းသားေဆးမွဴးေတြ အလုပ္႐ႈပ္ၾကတယ္။ ေဆးကုရင္း စန္းပြင့္ၾကတယ္။ အစားအေသာက္ အူစိုၾကတယ္။ ေဆာ္လည္း ၾကည္ၾကတယ္ေပါ့။
ရဲေဘာ္ဇာဇာ ေခၚ ကုိဇာၾကေတာ့ နတ္၀င္ပူးတာ။ နတ္ပူးၿပီး ေဟာတာေပါ့။ ရြာႀကီးတရြာမွာ ကရင္ေစ်းဆုိင္တဆိုင္ ေစ်းေရာင္းမေကာင္းလို႔ တဲ့။ ကုိဇာက ေခါင္းမွာပု၀ါစီးၿပီး။ ယူနီေဖါင္းခြၽတ္ ထမီ၀တ္၊ လက္၀ါးေပၚ ေဆးဘဲဥတလံုးကုိ လွိမ့္ေထာင္ၿပီး မမႏွဲေလး ၀င္ပူးျပလိုက္တယ္။ ဟဲ့ ေစ်းေရာင္းေကာင္းခ်င္ရင္ ဒီပ၀ါေဆာင္ထား၊ ၿပီးေတာ့ ပ်ဥ္းမညႊန္႔ေတြ ေညာင္ေရးအိုးထိုး၊ မမႏွဲေလးပံုကုိလဲ မွန္ေဘာင္သြင္းခ်ိတ္ရမယ္ ဆိုၿပီး ေဟာလိုက္တာ။ ဗမာနတ္မကိုးကြယ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကရင္ကုန္စုံဆိုင္ၾကီးဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ေစ်းေရာင္းေကာင္းသြားတယ္။ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းမေလာက္္ ျဖစ္သြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားသံုးဆူနဲ႔႔ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီး ေလွလမ္းေၾကာင္းပိတ္လိုက္တာကိုး။ အစိုးရဘက္က ပိတ္တာ။ ပစၥည္းေတြသယ္ရခက္ေတာ့ ၀ယ္သူေတြမ်ားၿပီး ေရာင္းေကာင္းသြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားတပ္က မိန္းမလ်ာ နတ္က ေတာ္ ကိုဇာဇာက နတ္ေဟာတာမွန္သေဟ့ဆိုတဲ့သတင္းက ဒီနယ္တခုလံုး ပ်ံ႕သြားတယ္။
ေက်ာင္းသားတပ္ေတြ စစ္တုိက္ရင္းက ကရင္ရြာေတြေရာက္ရင္ ေဗဒင္တြက္သူေတြရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားသူပုန္ေတြ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္ ေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္။ ယုတ္စြအဆံုး ဘယ္ေတာ့မိန္းမရမယ္။ ေဟာၾကတဲ့အခါ ကရင္ရြာသားေတြကပါ ေဗဒင္ဆရာရွိပါသလားလို႔ေမးၿပီး လာတြက္ၾကပါတယ္။ ေဗဒင္တြက္တတ္သူလဲ စစ္ေၾကာင္းမွာ စမ္းပြင့္တတ္တယ္။ ခုကေတာ့ ဇာဇာမွ ဇာဇာျဖစ္ေနၿပီ။ ဗမာစကားမတတ္တဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသမီးေတြေတာင္ ဇာဇာဆိုတဲ့နာမည္ သိေနၾကတယ္။ နတ္ကေတာ္ ဇာဇာပါလား။ (နတ္ကေသာ္ ဂ်ာဂ်ာ တအို႔ဘား) ကရင္လို ဇာဇာရိွသလားလို ့ေမးၾကတယ္။ ဇာဇာမွ ဇာဇာ။
အခုလဲ ကြၽဲေပ်ာက္ရွာဖုုိ႔ နတ္ေမးေနျပန္ျပီ။ ဇာဇာတုိ႔က အကြက္ပဲ။ ၾကက္ေၾကာ္နဲ႔အရက္ ေတာင္းလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းမွာပု၀ါစီးျပီး ေဟာလုိက္တယ္။ ေနရာေဟာင္းမွာ ျပန္ရွာပါတဲ့။ ဟုတ္တယ္။ ကရင္ေတြက အစိုးရထုိးစစ္ေတြေၾကာင့္ ရြာေတြ ခဏ ခဏ ေျပာင္းရတယ္။ ကြၽဲကလည္း ခ်ည္တိုင္ေဟာင္းသတိရတယ္။ ျပန္သြားတတ္တယ္။ တခါတေလလဲ ကြၽဲမိုင္းထိ ေသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကရင္ေတြက ရြာ ေဟာင္းမွာ ျပန္ရွာျပီးျပီ။ မေတြ႔ဘူး။ ဇာဇာကေတာ့ အတတ္ေဟာတယ္။ ထပ္သြားၿပီး ျပန္ရွာပါတဲ့။ ရွာလို႔ရရင္ ေနာက္ထပ္ ၾကက္ အရက္ ဆက္ရမယ္တဲ့။ ကရင္ေတြကလဲ ဆက္မယ္ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ ရြာေဟာင္းမွာ ကြၽဲျပန္ေတြ႔တယ္။ ဇာဇာမွ ဇာဇာျဖစ္လာတယ္။ ေက်ာင္း သားတပ္ေတြလာရင္ နတ္ေမးဖုုိ႔ ေမွ်ာ္သူေတြက ေမွ်ာ္လို႔ …။
ဇာဇာ ဟာ ပဲခူးၿမိဳ႕သားပါ။ အဲေလ ပဲခူးၿမိဳ႕သူပါ။ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲခူးက မိန္းမလ်ာပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မတိုင္မီက ပဲခူး႐ုပ္ရွင္႐ံုမွာ ရန္ျဖစ္ျပီဆိုရင္ ဇာဇာတိုိ႔အဖြဲ႕ဘဲ။ ေဟ့ ဘယ္ရမလဲ … ငါက ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ ခြၽတ္႐ိုက္တာ။ ပဲခူးမိန္းမလ်ာအဖြဲ႕မွာ ဇာဇာဟာ နာမည္ၾကီး။ ပဲခူး အလွဖန္ တီးရွင္မ်ားဆိုျပီး အေရးေတာ္ပံုမွာ၀င္ခဲ့တာ။ ဇာဇာ ၈၈၈၈ မွာေတာခိုေတာ့ အသက္ ၄၀ ေလာက္ရွိေနျပီ္။ က်ေနာ္ထင္တာေနာ္။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ တပ္ရင္း တရင္းထဲျဖစ္ေတာ့ သူေျပာျပတာ။ သူက သိပ္ဆိုးတာတဲ့။ အေမၾကီးရွိတယ္။ သူနတ္ေဟာလို႔ရတဲ့ဟာေတြ အေမ့ဆီေပး တာ သိပ္နည္းတယ္တဲ့။ အရက္ေသာက္တယ္။ ေကာင္ေလးေတြေပးတာနဲ႔ ကုန္တာ။ အခု ေရြးေကာက္ပြဲ ၁၉၉၀ ျပီးသြားေတာ့ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကုိ အာဏာလႊဲေပးရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္ တဲ့။ ေတာ္လွန္ေရး အျမန္ၿပီး ပဲခူးျပန္ရင္ေတာ့ နတ္ေဟာျပီး အေမ့ကို လုပ္ေကြၽးမယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုဇာ့ဆႏၵ မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ အေမ့ဆီ မျပန္ရေတာ့ပါဘူး။ မျပန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
သူဟာ ေရွ ့တန္းတိုက္ပြဲေတြၾကား ရဲ၀င့္စြာ စစ္တုိက္ခဲ့တယ္။ ရန္သူကုိ လက္နက္ၾကီး လက္နက္ငယ္ေတြနဲ႔႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္း ခဲ့သူပါ။ ေနာက္တန္းေရာက္ရင္ေတာ့ ထိန္းမရတတ္ဘူး။ မမူးေသးတဲ့အခ်ိန္အထိ ေကာင္းတယ္။ မူးျပီးရင္ေတာ့ အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြ ဓါတ္ သိေတြက ထိ္မ္းမွရတယ္။ သူက မူးရင္ ရန္စေလ့ ရန္ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါက သူ႔ဆိုးကြက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ ပဲခူးမျပန္ႏိုင္၊ ေတြ ့ခ်င္တဲ့ အေမ နဲ႔႔ မေတြ ့ရေတာ့တာပါ။
ေစာထတုိက္ပြဲနဲ႔႔ ဇာဇာ့အေၾကာင္း သတိရမိတယ္။ ၁၉၉၁ ႏွစ္ အကုန္၊ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေလာက္လုုိ႔ထင္တယ္။ ကရင္ ကယားနယ္စပ္၊ ဖါပြန္နယ္ ထဲက ေစာထေတာင္ကုန္းကို နအဖစစ္အစိုးရတပ္ေတြ တက္လာေနျပီ။ တညလံုးတိုက္ပြဲလဲ ျဖစ္ခဲ့ျပီးျပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ေန႔ကေတာ့ ရန္သူနအဖတပ္ေတြ မနက္ေစာေစာမွာ ျငိမ္ေနတယ္။ မနက္ ၁၀ ေလာက္မွာ နအဖတပ္သားေတြ တက္လာျပီ။ ေအေက ဖိုတီဆဲဗင္း၊ ေအ အာရ္ ေအာ္တိုမစ္တစ္ရိုင္ဖယ္သံေတြ ဆူညံသြားတယ္။ မေန႔က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ျမင့္သိန္း က်သြားတယ္။ အစိုးရ လက္ ေျဖာင့္တပ္သားက ကာဘိုင္နဲ႔႔ပစ္လို႔ တခ်က္ထဲထိ က်ဆံုးခဲ့တာ။ ေကအင္န္ယူက ရဲေဘာ္တေယာက္လဲ လက္ေျဖာင့္နဲ႔႔မိျပီး က်သြားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔စစ္ေၾကာင္းက ၂ ေယာက္က်သြားျပီ။ ငံုု႔ေနရတယ္။ ေခါင္းေထာင္လိုက္တာနဲ႔႔ က်ည္ဆံက ရႊတ္ကနဲျဖတ္လာတာတာ။ ရန္သူရွာရင္ ငံုျပီး ကာျပီး ကြယ္ျပီး မ်က္လံုးကေလး လွန္ၾကည့္ရတယ္။ ေခါင္းမေထာင္ရဲ။ ရပ္ဖုုိ႔မေျပာနဲ႔႔။ ဒူးေတာင္ မေထာက္ရဲဘူး။ ရြတ္ကနဲ ရႊတ္က နဲ႔႔က်ည္ဆံေတြ ျဖတ္ေနတာ။
က်သြားတဲ့ ရဲေဘာ္ျမင့္သိန္းက အစိုးရတပ္ထြက္။ ေမာ္လျမိဳင္က ၈၈၈၈ သပိတ္မွာပါျပီး ေတာခိုလာတာ။ တပ္ရင္း ၂၁၆ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ က။ ကုိျမင့္သိန္းက်သြားျပီးကတဲက ဇာဇာလဲစိတ္တုိေနတာ။ ေျပးတက္ျပီး ပစ္မယ္ခ်ည္းဘဲလုပ္ေနတာ။ မနဲေျပာထားရတယ္။ ေန႔လည္ ေလာက္မွာေတာ့။ “ေဟ့ေကာင္ဇာဇာ မထနဲ႔ အတင့္မရဲနဲ႔ အဲဒီကြၽန္းပင္ဘက္မွာ ရန္သူရွိတယ္ သတိထား”။ ဆိုတဲ့ ေအာ္သံၾကားလိုက္တယ္။ သနပ္ခါး ဘဲၾကားနဲ႔႔ “မိန္းမလ်ာ” ရဲေဘာ္ဇာဇာ အာပီဂ်ီ ထိပ္ဖူးတပ္ လက္နက္ၾကီးကိုင္ၿပီး ေျပးလာတယ္။ အနားရွိေနတဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္တိတ္ က တားတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ ဇာဇာ က်ည္လမ္းေၾကာင္းနိမ့္တယ္ေနာ္”
ဦးေမာင္ေမာင္တိတ္ဟာ တပ္ရင္း ၂၀၉ က ရဲေဘာ္။ ျပီးေတာ့ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္။ စစ္ေၾကာင္းဦးစီးလဲ ျဖစ္တယ္။ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔႔တသားထဲ အျမဲေနျပီး ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔႔ ဆံုးမတတ္သူ။ ဒီလို ေရွ႕တန္းမေၾကာက္သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ကုိခင္ေက်ာ္ ဆိုတာလဲ ရွိတယ္။ သူက မာနယ္ပေလာတိုက္ပြဲမွာ မ်က္လံုးတဖက္ထြက္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာကြယ္ထားျပီး တုိက္ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဆက္တုိက္ ခဲ့တာ။ ဗိုလ္ခင္ေက်ာ္ေပ့ါ။ ဒုဗိုလ္မွဴးၾကီးေအးျမင့္ရဲ့ တပည့္။ တပ္ရင္းမွဴး ကုိသိန္းဆန္းတို႔၊ ဒုရင္းမွဴး ကုိေမာင္ဦးတို႔ဆိုလဲ တကယ့္ရဲေဘာ္ တေယာက္လို ေရွ႕ကတက္ ထမင္းၾကမ္း အတူစားခဲ့ၾကတာ။ ကိုထက္ခုိင္ကုိလဲ သတိရတယ္။ သူက ၂၁၂ တပ္ရင္းကပဲ။ ဗဟိုျပန္ၾကားေရး တာ၀န္ယူရင္း ကင္မရာသမားလုပ္သူ။ ကင္မရာတဖက္။ ရိုင္ဖယ္တဖက္နဲ႔႔တုိက္ပြဲၾကား ေသနပ္ေတြပစ္ ဓါတ္ပံုေတြ႐ိုက္ လုပ္ခဲ့သူ။ ဒီတုိက္ပြဲ ေတြမွာ ကုိခင္ေမာင္၀င္းကုိလဲ သတိရတယ္။ သူက ဒီဗြီဘီမွာ လူႀကီး။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဗဟိုဦးေဆာင္ေကာ္မတီ ျပန္ၾကားေရး တာ ၀န္ခံ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တန္း ထမင္းပို႔အဖြဲ႕ထဲ ၀င္တယ္။ က်ေနာ့္ ျပန္ၾကားေရးအလုပ္ေတြ ခဏနားတုန္း ထမင္းနဲ႔႔ဟင္းထုပ္ေတြ လုိက္ထမ္းပို႔ ပါရေစတဲ့။ မလုိက္ပါနဲ႔႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ေသနတ္မပစ္တတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသနတ္ပစ္တတ္သူေတြစားဖုုိ႔ ထမင္းထုပ္ေတာ့ ထမ္း ပါရ ေစတဲ့။ ကိုခင္ေမာင္၀င္းတုိ ၊ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တုိ ့ဟာ ဗဟိုရိကၡာ႐ံုမွာ တတင္းခြဲ ဆန္အိတ္ေတြကို ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔႔အတူတူ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ၀င္ထမ္းတာလဲ ေတြ႕ဖူးတယ္။
ဦးေမာင္ေမာင္တိတ္ ေအာ္တယ္။ ဇာဇာေရ ရန္သူေတြ ရမ္းပစ္ေနတယ္။ မတက္နဲ႔႔တဲ့။ “သိတယ္ ဖယ္ ဖယ္” ဇာဇာက ဇြတ္ပဲ။ ေသမင္းႏႈတ္ ခမ္းကုိ ၀င္တယ္။ ႐ုတ္တရက္ဒူးေထာက္လုိက္ၿပီး ရန္သူ လက္ေျဖာင့္သမားရွိတဲ့ ကြၽန္းပင္ကို အာပီေဂ်နဲ႔႔ပစ္လိုက္တယ္။ အာရ္ပီေဂ် ထိ္ပ္ဖူး လြင့္ထက္္သြားျပီး ကြ်န္းပင္ကုိထိ္။ အပင္ျပတ္ထြက္သြားတယ္။ အနီးအနားက ျခဳံပုတ္ေတြလဲ လြင့္ထြက္သြားတယ္။ “ဇာဇာ” လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး ေနာက္တလုံးတပ္ၿပီးေတာ့ ဒီေနရာကိုပဲ ထုလိုက္သည္။ ရဲေဘာ္ျမင့္သိန္းကုိပစ္သတ္ခဲ့သူ နအဖတပ္သား လက္ေျဖာင့္သမား က်သြားျပီ။
၀ိုင္းေအာ္ၾကတယ္။ ကိုဇာကြ။ ဇာဇာကြ။ အသံေတြဆူညံလာတယ္။ အားတက္လာၾကတယ္။ ဒီမွာ ရန္သူထုိးစစ္ ဦးက်ိဳးသြားတယ္။ ေနာက္ ေတာ့ သူတို႔ဆုတ္သြားၾကတယ္။ ဒီစစ္ေၾကာင္းက ျပန္အဆုပ္ ဇာဇာပဲဟင္းခ်က္တယ္။ ဟင္းခ်က္လဲ မိန္းမလ်ာခ်က္။ သိပ္ေကာင္းတယ္။
“ေခြးေကာင္ေတြ ငါ့ကိုညာညာ ခုိင္းတယ္။ ငါတေယာက္ထဲေတာ့ မခ်က္ဘူး။ ၀ိုင္းကူၾက။ သူေတာင္းစားေတြ” ဆိုျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔႔ ဇာဇာ ဟင္းခ်က္တယ္။ မိန္းမလ်ာစိတ္က ဘယ္အခ်ိန္ေပၚမလဲ ကိုဇာဆိုျပီး တေယာက္ကေမးတယ္။ ကိုဇာက မူးမွေပၚတာေဟ့ဆိုျပီး ကန္စြန္းရြက္ ေတြ ေၾကာ္ေနတယ္။
ဒါက ေစာထစခန္းတိုက္ပြဲက ဇာဇာရဲ့အစြမ္း။ သူ႔အရင္တုိက္ပြဲ တပြဲမွာလဲ ဇာဇာအစြမ္းျပခဲ့ေသးတယ္။ ဝမ္းခါစခန္းတုိက္ပြဲမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲသည္တုန္းက န၀တစစ္သားေတြနဲ႔႔တုိက္တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ေစာေမာင္ရဲ့ န၀တတပ္သားေတြက ထိုးစစ္ေတြ တအားဖိထိုးေနေတာ့ ကရင္တပ္မွဴး ဗုိလ္မွဴးေရာဘဇံက စစ္သားေတြ စုဖြဲ႔တယ္။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ျပီးသား ဗိုလ္မွဴးေရာဘဇံဟာ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး မန္းဘဇံရဲ့ သား။ သူက စည္းရံုးေရးေကာင္းတယ္။ ဗမာစကား၊ အဂၤလိပ္စကားေတြကုိ မႊတ္ေနေအာင္ေျပာတယ္။ သမိုင္းေက်တယ္။ စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္ထားသူ။ ေခတ္မီတယ္။ သူက စစ္ေၾကာင္းဖြဲ႕ရင္ ကရင္ေတြေရာ၊ ရခုိင္ေတြေရာ၊ ေက်ာင္းသားတပ္ေရာ၊ ျပည္ခ်စ္တပ္ေတြေရာ၊ မြတ္ဆ လင္တပ္ေတြေရာ အကုန္ေခၚတယ္။ အသံုးမက်ရင္ စစ္ေၾကာင္းကေနႏွင္ထုတ္တယ္။ တခ်ဳိ႕အသံုးမက်တဲ့ေက်ာင္းသားေတြဆုိရင္ ေဒါင္း နီေတြက ေဒါင္းျဖဴေတြျဖစ္ကုန္ပလားလို႔ေတာင္ ေျပာဖူးတယ္။ ေက်ာင္းသားတပ္ရင္းမွာ ဇာဇာ့ကုိ ထိမ္းမရျဖစ္ေနခ်ိန္ ဗိုလ္မွဴးေရာဘဇံဆီ သြားအပ္လုိက္တယ္။
၀မ္းခါစခန္းက ကရင္နယ္စပ္မွာ။ ေနရာေကာင္းတယ္။ ၀င္ေပါက္တေပါက္ပဲ ရွိတယ္။ ဘန္ကာကတုတ္က်င္းၾကီးေတြကုိ စိတ္ႀကိဳက္ အဂၤ ေတနဲ႔႔ေဆာက္ထားတယ္။ အထဲကေန စိန္ေျပနေျပ က်ည္ပုံးဖင္ခုၿပီး ပစ္လို႔ရတယ္။ န၀တ စစ္သားေတြ ေတာ္ေတာ္ေသတယ္။ ခံစစ္ေနရာ ယူ စစ္ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ ခံစစ္ ပစ္ခတ္တာ၀န္ယူရတာက ဇာဇာ။ ရန္သူ န၀တတပ္သားေတြလဲ တက္လာလိုက္တာ အမ်ားအျပား၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေျပနေျပ ပစ္ခတ္သူေတြရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔႔အေလာင္းခ်င္း ထပ္ေနပါတယ္။ အေလာင္းေတြ ျပန္မသယ္ႏိုင္ေတာ့ အနံ႔ေတြကလဲ ဆိုးလွ တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရးေပၚ က်င္းတူးတက္လာတဲ့ အစိုးရတပ္သားေတြက လွမ္းဆဲပါတယ္။ စစ္သားအဆဲဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္ မာသေပါ့။ ဒီေတာ့ ဇာဇာလည္းေဒါကန္ျပီး မိန္းမလ်ာပီပီ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ျပန္ဆဲရာက ခံကတုတ္က်င္းေပၚတက္ျပီး မင္းတို႔ထက္မိုက္လုုိ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မွာ ၀င္တုိက္ေနတာေဟ့လို႔ ေျပာရင္း ထပ္ဆဲေနတယ္။ ဒီမွာတင္ပဲ ကိုဇာျပန္ဆင္း။ ေသနတ္နဲ႔႔အပစ္ခံရမယ္လို ့၀ိုင္းေအာ္ ေနတာကုိ ဇာဇာက မၾကားသလိုေနတယ္။ ရန္သူက ပြိဳင့္ဖုိက္ေသနတ္ေတြ ၈၄ မမ ေတြနဲ႔႔ပစ္ေနတဲ့ၾကားက ဇာဇာတို႔ ဒီလိုလုပ္တာပါ။ “ မသာေကာင္ေတြ ေဟာ့ဒီထဲတည့္တည့္ပစ္၊ ထိေအာင္ပစ္” ဆိုၿပီး တင္ပါးလွန္ျပတယ္။ ရန္သူက ၈၄ မီလီမီတာ လက္နက္ၾကီး အလုံးႀကီးနဲ႔႔ ပစ္တဲ့အခါ ခံကတုပ္က်င္း ေအာက္ေျခကိုလာထိျပီး တုန္သြားတယ္။ မီးခိုးေတြနဲ႔႔ေမွာင္သြားတယ္။ ဇာဇာ့ကုိေတာ့ မထိဘူး။ သူဟာ လံုး၀ မေၾကာက္ပါဘူး။ ကုိဇာေရ ခင္ဗ်ားကိုမွန္သြားမယ္ဆိုျပီး ၀ိုင္းေအာ္ၾက အတင္းဆင္းခုိင္းေတာ့မွ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းလာတယ္။ သူ ့တင္ပါးမွာ ေသြးစြန္းသြားတယ္။ လက္နက္ၾကီ တစမွန္လို ့။
ထြီဖါ၀ီက်ိဳးတိုက္ပြဲတြင္း ဇာဇာနဲ႔႔ၾကံဳခဲ့ရပံုကုိ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးေရာဘဇံက ေခြးအိပ္ေတာင္ ထီြဖါ၀ီက်ိဳး သို႔မဟုတ္ ပြိဳင့္ ၄၀၄၄ တိုက္ပြဲ ေဆာင္းပါး အပိုင္း ၆ မွာ အခုလုိ ေရးဘူးတယ္။ (တစ္ေန႔ မိမိ ေသေဘာဘုိး ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၁) (၂) (၃) မွ ေရြးခ်ယ္ ေစလႊတ္လုိက္ေသာ လက္ေရြးစင္မ်ားကို (ဒီမုိ) စခန္းတြင္ သင္တန္းေပးေနသည္။ သင္တန္းသားၾကား၌ “ဇာဇာ” ဆုိေသာ (အေခ်ာက္၊ မိန္းမရွာ၊ မိန္းမစိတ္ ေပါက္ေနသူ) “ပဲခူးအလွဖန္တီးရွင္မ်ားအဖဲြ႕” မွ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ပါလာသည္။ စကားေျပာရင္ မိန္းမပံုေပါက္ေနျပီး (ဖင္လႈပ္၊ ေခါင္းလႈပ္) ေျပာတတ္သည္။ မိမိစိတ္တြင္း “ၾသ….ငါ့ႏွယ္ ေတြ႔မွ ေတြ႔တတ္တယ္။ ဒီလုိလူေတြနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး စစ္တုိက္ရမလဲ” လုိ႔ ပထမထင္မိသည္္။ ၾကာလာေတာ့ သူ႔အစြမ္းအစေတြ ေတြ႔လာရသည္။ အရက္ေသာက္လာရင္ ေသြးဆုိးသည္၊ ျပႆနာရွာသည္။ ေပး သည့္အျပစ္ ခံရဲသည္။ သတၱိရွိသည္၊ ဘဝကေပးလာတဲ့ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနသည္မွလဲြ၍ က်န္ရဲေဘာ္ေကာင္း၊ စစ္သားေကာင္း တစ္ ေယာက္ ျဖစ္သည္။ မိမိအစုိးရိမ္ဆံုး တစ္ခုကေတာ့ (လိင္တူ) ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာမည့္ ဆုိးက်ဳိးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ပိြဳင့္ (၄ဝ၄၄) (ထြီဖါးဝီး) စစ္ဝန္္းက်င္ တစ္ခုလံုးလုိလုိ တုိက္ပဲြမ်ား ဆက္တုိက္ဆင္ႏႊဲေနရသည္။ (ေနာ္တ) မွ (မယ္ပ) အထိ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ငယ္မ်ားနွင့္ ပစ္ေနသည့္တုိင္ (က်ား) တက္ထုိးေနသည့္ ရန္သူ႔စစ္သည္မ်ား အတက္မရပ္။ (အာရ္ပီဂ်ီ) ပစ္ထည့္လုိက္မွ တံုး လံုးပက္လက္ႏွင့္ ၿငိမ္သြားေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိရဲေဘာ္မ်ား (အာရ္ပီဂ်ီ) ကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ထုိအခုိက္ ရဲေဘာ္ဇာဇာ ေရာက္ လာသည္။ ေဒါက္ဖိနပ္၊ မိန္းမဂါဝန္နွင့္ ျဖစ္သည္။ “ျဖစ္မွျဖစ္ရပေလ ဇာဇာရယ္၊ ဒါစစ္ေျမျပင္ကြ၊ နတ္ကေနတာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာျပီး သူ႔ ကုိ အာရ္ပီေဂ် ထမ္းပစ္လက္နက္ ပစ္ခုိင္းလိုက္သည္။ တဆက္ထဲ စစ္ေၾကာင္း႐ံုးရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ “ဒီေန႔ကစ သူ႔နာမည္ (ဇာဇာ) မဟုတ္ ေတာ့ဘူး၊ (ရဲဇာနည္) လုိ႔ေခၚၾကရန္ ၫႊန္ၾကားလုိက္သည္။ တစ္ေန႔ မိမိစစ္ေၾကာင္းေရွ႕သို႔ ရန္သူထုိးလာသည္။ လက္နက္ႀကီးမ်ိဳးစံု၊ လက္ နက္ေပါင္းစံုပစ္ခတ္ျပီး ထုိးလာသည္။ ရဲဇာနည္အား လက္ေတြ႕ပစ္ခုိင္းလုိက္သည္။ ၿခံဳေတာထဲမွတုိးဝင္လာေသာရန္သူကုိ ပစ္ထည့္လုိက္ သည္။ “ဝံုး” ကနဲအသံႏွင့္အတူ တုိးလာေသာ ရန္သူသံုးေလးေယာက္ လဲသြားသည္။ ရန္သူမ်ား ေအာ္ဆဲၾကသည္။ “ငါ (-ုိး) မ ငေပြး၊ ဘာေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွန္းမသိဘူး” တဲ့။ ထုိေနရာကုိ ရန္သူမ်ား က်ည္စုပစ္သည္။ ခြင္းဗံုး၊ လက္ပစ္ဗံုး၊ (M-79) ပါမက်န္ အကုန္ပစ္ထည့္ၾကသည္။ ထိပါျပီ။ မိမိဘက္မွ တစ္ေယာက္။ အျခားသူမဟုတ္၊ ကံဆုိးသူေမာင္ရွင္ ရဲဇာနည္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိသည့္ေနရာမွာ ရွားရွားပါးပါး ဘယ္ ဘက္တင္ပါး (ဖင္) ၌ ျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ “ထိမွာေပါ့၊ ဖင္ေဆာ့တာကုိး” တဲ့။)
ဒါကေတာ့ ဇာဇာ ပါ၀င္တုိက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ေၾကာင္းရဲ့ အၾကီးအမွဴး ဗိုလ္မွဴးေရာဘဇန္ ေရးသားခ်က္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ၀င္ေတြ ႏိုင္ငံျခား ထြက္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာဇာကေတာ့ မသြားခဲ့။ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ မဲေဆာက္၊ မယ္လ၊ မယ္ေတာ္ စတဲ့ ေနရာေတြ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နဲ႔႔နီးနီးမွာဘဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကုိေတာင္ သူက အားမရေတာ့ပါ။ အခု ထက္ စစ္ပိုတိုုက္သူမ်ား စုစည္းျပီး တိုက္ဘို႔ေတာင္ ဇာဇာက ေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကခ်င္နယ္ေျမ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ စစ္တိုက္ေနခ်ိန္ သူရွိရင္ အဲ့သည္ကုိ သြားေရာက္ပူးေပါင္း ဦးမည္လားမသိ။
တေန႔မွာ မယ္လ ေခၚ ဘဲကေလာ္ဒုကၡသည္စခန္းအနီး ဇာဇာ့ကုိ ထိုင္းစစ္သားေတြနဲ႔႔တာ၀န္ရွိသူေတြက ေခၚသြားတယ္လို႔ဘဲ သိလိုက္ရပါ တယ္။ ေနာက္ပုိင္းဇာဇာကို မေတြ ့ရေတာ့တာ အခုအထိပါ။ ေသခ်ာပါတယ္။ ဇာဇာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ပဲခူးက နတ္ကေတာ္ ဇာဇာဟာ ၈၈၈၈ မွာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္မွာ ရဲရင့္စြာတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တယ္။ ဇာဇာ ေခၚ ကိုဇာေခၚ ရဲဇာနည္ဟာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တဦး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရန္သူကို မုန္းတယ္။ ရန္သူအေပၚ ျပတ္သားတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ရဲေဘာ္တုိက္ေမာင္းရဲ့ (အညစ္စရိုက္ မသြင္းေလနဲ႔႔ စစ္တုိက္ျခင္းေတြနဲ႔႔ေပ်ာ္ရေအာင္။) ဆုိတာကုိ လက္ေတြ႕လိုက္နာခဲ့သူ။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီအာဇာနည္ သူရဲေကာင္း စာရင္း၀င္ “ဇာဇာ” ကုိ ရွစ္ေလးလံုး ေငြရတုကာလမွာ၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တည္ေထာင္ျခင္း ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ကာလမ်ိဳးမွာ သတိတရ ရွိေနပါတယ္။ ဇာဇာ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
