>
ႏုိင္ငံေရး မရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္
မုိးမခ ၀င္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃၊ ၂၀၀၈
ကၽြန္မတုိ႕ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးမရွိပါဘူး။ လြတ္လပ္စြာ စည္းရုံးခြင့္၊ ေျပာဆုိခြင့္၊ ေရးသားခြင့္မရွိတဲ့ ကၽြန္မတုိ႕တုိင္းျပည္ဟာ ႏုိင္ငံေရးမရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးမရွိတဲ့ျမန္မာျပည္လုိ႕႔ပဲ ဆုိလုိက္ေတာ့မယ္။
ႏုိင္ငံေရးမရွိေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုု လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လုိ႔ရတယ္။ ဘယ္ သူ႕ကမွ မေျပာရဲဘူး။ လက္မလွ်ဳိရဲဘူး။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္ပါ အေခ်ာင္ပါသြားမွာကို ေၾကာက္ေနရတယ္။ ေၾကာက္တာ အျပစ္မရွိပါဘူူး။ ေၾကာက္လုိ႕ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္ကုန္သလဲ ဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ သူေတြက ထင္တုိင္းၾကဲလုိ႕ ရသြားတယ္။ သူတုိ႕လက္ထဲမွာ အာဏာရွိတယ္။ လက္နက္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူက လွန္ရဲမလဲေလ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္မတုိ႕တုိင္းျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးမရွိလုိ႕ပါ။
အဲဒီအျဖစ္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ေျမဇာပင္ျဖစ္ေနတာက တုိင္းသူျပည္သားေတြပါ။ ေၾကာက္တာတခုထဲနဲ႔ရွင္သန္၊ ေၾကာက္ျပီးရင္းေၾကာက္နဲ႕၊ ဒီမုိကေရစီကို လိုခ်င္ပါရဲ႔ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ၊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နာက်င္မႈေတြ၊ နာက်ည္းမူေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ အျပည့္ပါ။
အခံရဆုံးသူေတြကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ အမႈေတြ နံမယ္တပ္ခ်င္တုိင္း တပ္ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြပါ။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႕တေတြရဲ႕ မိသားစုေတြ၊ ေဆြမိ်ဴးေတြေပါ့။ ဆက္ေျပာရရင္ေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလုိ႕ ျငိမ္ခံေနၾကရသူေတြ။ ရင္ထဲမွာ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႕ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဘာမွ မတတ္သာလုိ႕ ဒီအတုိင္း ၾကည့္ေနၾကရတဲ့ ကၽြန္မလုိ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ ျပည္သူလူထုေတြ ရွိမယ္။ ဘယ္သူ တက္တက္ဆုိျပီး ေနေနၾကတဲ့ လူတန္းစားဟာလည္း ဘုန္းၾကီးေတြ သံယာေတာ္ေတြ ႏွိမ္နင္းခံလုိက္ၾကရျပီးေနာက္မွာ ဒီစစ္အစုိးရကို ရြ႕ံမုန္းလာၾကပီေလ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမေျပာသာ ၀င္မလုပ္ရဲ စကားအေျပာအဆုိကအစ ဆင္ျခင္ရင္းနဲ႕ တိတ္တဆိတ္ပဲ ခံေနၾကပီ။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႕ တုိင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမရွိလုိ႕ပါ။
ျပည္ပက အဖြဲ႕ေတြကလည္း ကၽြန္မတုိ႕တေတြကို ေ၀ဖန္ၾကတာ ခံၾကရေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အားမလုိ အားမရ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ ကၽြန္မနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္ေနတာက လက္နက္နဲ႕လူ ေတြကုိ ဘာနဲ႕ ရင္ဆုိင္ရမွာတုန္း။ အာဏာကုိ လက္တဖက္ကကုိင္ လက္နက္ကုိ ေနာက္လက္တစ္ဘက္ ကထမ္းလုိ႕ စစ္ယာဥ္ၾကီးစီးလာတဲ့ သူတုိ႕ကို သိၾကားမင္းေတာင္ ႏုိင္လုိ႕လားရွင္။ တတုိင္းျပည္လုံး အုံၾကြျပီးျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ၈၈ ဘယ္လုိ အႏွိမ္နင္းခံလုိက္ရသလဲ။ သံယာအေရးအခင္း ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းခံလုိက္ ရသလဲ။ အဲဒါေတြကို စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕တုိင္းျပည္က ႏုိင္ငံေရးမရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ျဖစ္ ေနပါေရာလား။
အခုလတ္တေလာ ခံလုိက္ရတဲ့ ေနဘုန္းလတ္ကိစၥကို ၾကည့္ပါဦး။ ကၽြန္မတုိ႕ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနလုိက္ရျပီ။ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္လုိ႕လဲ။ စုတ္တစ္သတ္သတ္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ရက္ေတြ ၾကာလာရင္ ေမ့ေတာင္ ေမ့သြားလိမ့္ဦးမယ္။
အခုလည္း မေျပာမဆုိနဲ႕ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ မဲဆႏၵခံယူပဲြေတြ လုပ္ေတာ့မယ္တဲ့။ ကၽြန္မတုိ႕ျပည္သူလူထု ဘာတတ္ႏုိင္သလဲ။ မဲေပးယုံေပါ့။ ေထာက္ခံစမ္းဆုိ ေထာက္ခံလုိက္ ရရုံေပါ့။ ဘာမွကုိ မလုပ္ရဲတာပါ။ မဆန္႔က်င္ရဲတာပါ။ အဲဒါအမွန္တရားပါ။ အမွန္တရားဆုိတာ တခါ တခါေတာ့လည္း လက္ခံရမွာ။ ခါးသီးပါတယ္။ ခါးသီ္းေပမယ့္ လက္ခံၾကရမယ္။ အဲဒါဘာလုိ႕ျဖစ္တာ လဲဆုိရင္ကၽြန္မတုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးမရွိလုိ႕ပါ။
မဂၢင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး သက္ေတာ္၈၀ေက်ာ္ကုိႏွင္ခ်တဲ့ျဖစ္ရပ္ဟာလည္း ကၽြန္မတုိ႔ လက္ပုိက္ ၾကည့္ေနခဲ့ရတာပဲ။ အိမ္မွာပဲ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းေပးရင္းနဲ႕ မ်က္ရည္က်ခ့ဲရတာပဲေလ။ အဲဒါ ေတြဟာ ကၽြန္မတုိ႕တုိင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမရွိလုိ႔ေပါ့ရွင္။
အဲဒီအတြက္ ဒီလုိခ်ည္းေနသြားၾကရေတာ့မလားလုိ႕ ကၽြန္မကုိေမးမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိေျဖရပါ့မလဲ။ အမွန္တရားကုိ လက္ခံရဖုိ႕ခက္တယ္လုိ႕ လက္ခံထားရင္ ကၽြန္မေျဖစရာကုိ မလုိဖူးရွင့္။ “သူေသ ကု္ိယ္ေသ” ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတာင္ ျပင္ရေတာ့မယ္ရွင့္။ “ကုိယ္ေသ ကုို္ယ္ေသ” ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။ ကုိယ္ခ်ည္းပဲ ေသေသေနတယ္ မဟုတ္လားရွင္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ကၽြန္မတုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမရွိလုိ႕ေပါ့။
အခုလည္း ၾကားေနရျပန္ျပီ။ သံယာ ၅၀၀၀ ထြက္လာေတာ့မယ္တဲ့။ လူထုအုံၾကြမူၾကီး တၾကိမ္ေပၚဦးမယ္တဲ့။ ကၽြန္မတုိ႕ျပည္သူလူထုလည္း လူပန္း စိတ္ပန္း မလန္းမဆန္းျဖစ္ေနရာက၊ ရင္ေတြ ပူလာၾကရျပန္ျပီရွင့္။ သံယာအစစ္ေတြထဲ သံယာအတုေတြကလည္း ပါလာဦးမတဲ့။ သံယာအစစ္ေတြ ထြက္လာေအာင္ တမင္ဖန္တီးထားတဲ့ သပိတ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သတဲ့။ ဒါေတြဟာ လူထုကုိႏွိပ္စက္ခ်င္လုိ႕ လူထုကုိဖမ္းခ်င္လုိ႕ တမင္အကြက္ဆင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ တကယ္ပဲ လူထုရဲ႕သပိတ္လည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ သုိ႕ေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးမရွိတဲ့ ကၽြန္မတုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမူဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥပဲလုိ႔ေတာ့ သုံးသပ္မိပါတယ္။
ဒီေတာ့ အေျဖတခု ထုတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိျပီ။
အစုိးရဟာ ျပည္သူလူထုကို ကုိယ္ခႏၶာကုိသာပုိင္ေပမယ့္ စိိတ္ကိုေတာ့ မပုိင္ဘူးရွင့္။ “နံရံေလးဘက္ထဲ အက်ဥ္းခ်ခံထားရေပမယ့္၊ စိတ္ကုိေတာ့ ေျပာင္းေအာင္ လုပ္လုိ႕မရ …” ဆုိသလုိပဲ။ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားက သူတုိ႔ကိုခ်စ္ေအာင္၊ အားေပးလာေအာင္ေျပာင္းဖုိ႔ သူတုိ႕မွာ အာဏာမရွိဘူး၊ လက္နက္မရွိဘူးရွင့္။
ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းေအာင္ ဆြဲေဆာင္လုိ႕ရမယ့္ ေငြေၾကး ဥစၥာဓနေတာ့ ရွိခ်င္လည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ ပါခ်င္တဲ့လူေတြလည္း ပါေပါ့ေနာ့္။ ေငြေၾကးမက္ေမာျပီး လူမုိက္ေတြနဲ႕ ေပါင္းသြားႏုိင္ေသးတယ္။
အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကုိခ်စ္တဲ့ အဲဒီစိတ္ဓါတ္ကေလးကို ဘာနဲ႔မွ မလဲဘဲ၊ က်မတို႔တေတြ အတူတူ လက္တြဲျပီး ထိမ္းသိမ္းထားၾကပါစို႔။ အေရးၾကဳံလို႔ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကို အသက္နဲ႔လဲ၊ အရွက္နဲ႔လဲ၊ ပုဂၢလိကလြတ္လပ္ေရးေတြ၊ သာယာမႈေတြနဲ႔ လဲျပီး ရပ္တည္ခဲ့တဲ့၊ ရပ္တည္ရဲတဲ့ ရပ္တည္လ်က္ရွိတဲ့ သူရဲေကာင္း အာဇာနည္ေတြနဲ႔သာ က်မတို႔မိသားစုေတြ၊ အသိုက္အျမဳံေတြ၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ ထူေထာင္လိုက္ၾကပါစုိ႔လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ရွင္။
က်ဆုံးသြားတဲ့၊ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့၊ ျပန္မလာေတာ့တဲ့ သားသမီးေတြရဲ႔ မိခင္ ဖခင္ေတြကို က်မတို႔ မိဘေတြအျဖစ္ ၾကိဳဆိုလိုက္ၾကပါစို႔၊ ကြယ္လြန္သြားတဲ့၊ ပိတ္ေလွာင္ခံထားရတဲ့၊ လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ အေဖ၊ အေမေတြရဲ႔ ကေလး သူငယ္ေလးေတြကို က်မတို႔ ရင္ေသြးေတြလို ေထြးေပြ႔ၾကပါစို႔။
က်မတိုု႔ မ်က္စိေရွ႔တည့္တည့္မွာ က်မတို႔ျမန္မာျပည္ၾကီးကို အိမ္လုပ္ျပီး ေနရရွာတဲ့၊ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြကို မိသားစုသားခ်င္းေတြလို တြယ္တာျပီးသာ ေနရရွာတဲ့ “ေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ဆိုတဲ့ မိမဲ့၊ ဘမဲ့၊ သားသမီၤးမဲ့ အမ်ဳိးသမီးၾကီး တေယာက္လည္း ရွိေနပါေသးတယ္။
သုူ႔လို သူရဲေကာင္းေတြ၊ အာဇာနည္ေတြကို က်မတို႔ မိသားစုလုပ္ျပီးေနၾက၊ အမိုးေတြ မိုးျပီး ကာကြယ္ေထြးေပြ႔ၾက၊ လက္ခ်င္း ျမဲျမဲတြဲျပီး ခရီးေတြ ဆက္ခ်ီတက္ၾကမယ္သာ ဆိုရင္ သစၥာရွိတဲ့ အမွန္တရားရွိတဲ့ မိသားစုေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ၾကီး ျဖစ္လာမယ္ မဟုတ္ပါလား ရွင္။ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို ဘယ္သူေတြက ႏိုင္ငံေရးမရွိတဲ့ တိုင္းျပည္လို႔ ေျပာရဲပါလိမ့္မလဲ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
