နရီမင္း – အ႐ူးေခ်းပန္း ရထား
(မိုးမခ) ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၆
ညဘက္မွာ
ပိုက္ဆံ ပိုေတာင္းရေအာင္
လိုင္းကားေတြ ေစ်းေခၚသလိုမ်ဳိး
သူက
ေနာက္ဆုံးရထား လို႔ လွည့္ဖ်ားတယ္။
ငကန္းေသရင္ ငေစြေပၚလိမ့္မယ္၊
ေနာက္ဆုံးရထား ႐ွိ႐ုိးလားကြာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ပင္ပန္းလွတဲ့ ဘဝေတြက
မိသားစု၊ ညစာနဲ႔ အိပ္ရာ
အဲ့ဒီလိုေႏြးေထြးမႈေတြကို
တေနကုန္ ငတ္မြတ္ခဲ့တာမို႔
အိမ္ျပန္ခ်င္ေဇာနဲ႔
ေက်နပ္စြာ အလိမ္ခံခဲ့ၾကတယ္။
လမိုက္ညမွာ
ရထားက ဥၾသေတာင္ မဆြဲဘဲ
မီးေတြလည္း အေမွာင္ခ်ထားတာမို႔
ေခြးေဟာင္သံေတြ ၾကားရရင္
ဘူတာတစခု ဝင္တာပဲလို႔
ၾကံဖန္ေတြးယူရတယ္။
ငါတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ
မသဲကြဲဘူး။
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ်
ဘယ္ကို ဦးတည္သြားေနလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။
အင္း …
ရထားသံ တဒုတ္ဒုတ္ကလြဲရင္
ရထားက
တကယ္ခုတ္ေနရဲ႕လားေတာင္
မေသခ်ာေတာ့ဘူး။
ညက ေမွာင္ျမဲေမွာင္ဆဲပါ။
ငါတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္လွပါၿပီ။
နရီမင္း ၇ – ၇ -၂၀၁၆
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ