၂ ၅ ႏွစ္
စိုုးလင္း၊ မတ္ ၁၃၊ ၂၀၁၃
(သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္က ယူပါတယ္)
၁၉၈၈ခု ၊ မတ္လ (၁၃)ရက္
မွတ္မွတ္ရရ တနဂၤေႏြေန႕။ မြန္းတည္႕ ၁၂ နာရီေက်ာ္။
အိပ္ရာနိုးတာနဲ႔ ထံုးစံအတိုင္း ကန္တင္းထိုင္ဖို႔ဆင္းလာရင္း ခါတုိင္းနဲ႔မတူ လူမ်ားေနတာကို ထူးထူး ျခား ျခားသတိထားမိတယ္။ မတ္လေနပူပူ ပထမစာသင္ႏွစ္၀က္ ေက်ာင္းပိတ္ခါနီး တနဂၤေႏြလိုရက္မ်ိဳးမွာ လူအျမဲရွင္းေနတတ္တာက သဘာ၀။ ဒီေန႔ေတာ႔ လူအုပ္ကေလးေတြက ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ဟိုစုစု ဒီစုစုနဲ႔ ။အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက သမိုင္း၀န္းအေဆာင္ (ပထမႏွစ္မွစတုတၳႏွစ္အထိထား) က ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ပါေရာက္ေနၾကတယ္။ ေမတၱာေပါင္းကူးက သူငယ္ခ်င္းေတြစကား၀ုိင္းထဲေရာက္မွ အေျခအေနေတြကိုကၽြန္ေတာ္သိေတာ႔တယ္။
မေန႔ (မတ္လ ၁၂ရက္) က ဘီပီအိုင္ အ၀ိုင္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းေခြဖြင္႔ခိုင္းရာက စ စကားမ်ား ၾကျပီး ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားငယ္ေတြကို အရပ္သားေတြက ရိုက္လိုက္ၾကတယ္။ အရပ္သားေတြကိုေခါင္းေဆာင္တာက ရပ္ကြက္ေကာင္စီဥကၠဌသား ညီညီလြင္။ အရိုက္ခံရတဲ႔ ညီငယ္ေတြက ေက်ာင္းထဲကိုလာေျပာလို႔ ညေနေစာင္းမွာလူစုျပီး ေက်ာင္းသားၾကီးတစ္ခ်ိဳ႕ ညီညီလြင္အိမ္ကို သြား၀ိုင္းၾကတယ္။ (ေက်ာ္လင္းနိုင္(ေဂ်ာ္နီ)နတၱလင္း ပါမယ္ထင္တယ္) ျဖစ္ပ်က္ပံုအေသးစိတ္ကိုမသိရေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ EP ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္စိုးမင္း(၀) ဓါးခုတ္ခံရတယ္။ ဒဏ္ရာကေတာ႔သိပ္မမ်ား ။ ေနာက္ေတာ႔ေက်ာင္းသားေတြ အေဆာင္ျပန္လာခဲ႔ၾကျပီး အင္းစိန္ရဲစခန္းကေန ညီညီလြင္ကို ဖမ္းသြားျပီဆိုတဲ႔ သတင္းလည္း ၾကားရတယ္။ ဒါက မတ္လ (၁၂) ရက္ည ေနာက္ဆံုး အေျခအေန။
ဒီေန႔က်ေတာ႔ ညီညီလြင္ကို ျပန္လႊတ္လိုက္ျပီဆိုတဲ႔သတင္းက ေက်ာင္းထဲမွာ ေတာမီးလိုျပန္႔ေနျပီ။ အဲ႔ဒီသတင္းက ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကိုေပါက္ကြဲေစတဲ႔ သတင္း။ မေန႔က လူနည္းလို႔ ဒီေန႔ လူပိုမ်ားေအာင္၊ လူမ်ားမ်ားနဲ႔ညေနေစာင္းမွာ ညီညီလြင္အိမ္ကို သြား၀ိုင္းၾကမယ္ ။ ဒါေၾကာင္႕ အတန္းငယ္တဲ႔ သမိုင္း၀န္းထဲက အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြပါ ေက်ာင္းထဲကိုေရာက္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘုရားတမိပါတယ္။ ဖဲ၀ုိင္းရွာ ဖဲလိုက္ရိုက္ဖို႔နဲ႔ ေဘာလံုးပြဲၾကည္႔ဖို႔ကလြဲျပီး တစ္ျခားကိစၥေတြကို ကၽြန္ေတာ္စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ညေနေစာင္းေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ တကယ္တန္းက် သမုိင္းေရစီးေၾကာင္းဆိုတာကို အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိခဲ႔ရိုးအမွန္။
တစ္စုတစ္ေ၀းခ်ီတက္လာၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႕ျပင္ဆင္လာတဲ႔ အရပ္သားေတြ ဘီပီအိုင္ အ၀ုိင္းမွာ ထိပ္တိုက္တိုးပါတယ္။ (အရပ္သားေတြဘက္ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြ ရပ္ကြက္ကိုလာျပီးမီးရိွဳ႕မယ္သတင္းၾကားလို႔ ကိုယ္႔ရပ္ကြက္ကိုကာကြယ္ဖို႔ ခုလိုစုစည္းမိၾကတယ္ ဆိုတာကို ေနာက္ပိုင္းမွာ သတင္းျပန္ၾကားခဲ႔ရပါတယ္) နွစ္ဖက္အျပန္အလွန္ဆဲဆိုရင္း နီးစပ္ရာက ေတြ႔သမွ်နဲ႔ပစ္ေပါက္ၾကပါတယ္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘီပီအိုင္အ၀ုိင္းနားက သမ၀ါယမဆိုင္ မီးစေလာင္ပါတယ္။ (ေက်ာင္းသားေတြရွိဳ႕တာမဟုတ္ပါဘူး) ပထမဆံုးေရာက္လာတဲ႔ မီးသတ္ကားကို ေက်ာင္းသားေတြခဲနဲ႔၀ုိင္းထုလို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္မီးသတ္ကားေတြလာခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားအမ်ားစု အမိေက်ာင္း၀န္းထဲကိုျပန္ေရာက္ေနၾကပါျပီ။ ဆရာေတြက ေက်ာင္းသားအားလံုးကိုယ္႔အေဆာင္ကိုယ္ျပန္ေနဖို႔နဲ႔ မၾကာခင္မွာတာ၀န္ရွိသူေတြလာျပီး ေျဖရွင္းေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေအာ္ေျပာေနပါတယ္။ မေရွးမေႏွာင္း ေသနတ္ ငါးခ်က္မိုးေပၚေထာင္ေဖါက္ျပီး ခ၀ဲျခံဘက္ကေန လံုထိန္းတပ္ေတြ၀င္လာပါတယ္။
အင္းစိန္လမ္းတစ္ဖက္မွာ အရပ္သားေတြ၊ အလယ္မွာလံုထိန္းတပ္၊ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းအတြင္းကပ္လွ်က္မွာ။ ေနာက္ေတာ႔ မီးသတ္ကားတစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းဖက္လွည္႔ျပီး ေရပက္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ ေရပန္းေအာက္မွာ ျမနႏၵာ သီခ်င္းဆိုရင္း ကခုန္ေနၾကတာကို ခုခ်ိန္ထိျမင္ေယာင္မိတုန္းပါပဲ။ (၀င္းျမင္႔(ေပါငွား-မႏၲေလး)ကထိပ္ဆံုးကေပါ႔) မၾကာပါဘူး ပစ္ခတ္သံေတြၾကားရျပီး မီးခိုးလံုးေတြလည္း ျပန္႔လာပါတယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုးကို ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳဖူးတာပါ။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္က မလွမ္းမကမ္းမွာ သန္း၀င္း (ကြယ္လြန္-မႏၲေလး) နဲ႔ လွမင္း(မႏၲေလး)တို႕ရွိေနၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္းလြတ္ရာကိုေျပးၾကပါတယ္။ ပစ္ခတ္မႈနဲ႔အတူ လံုထိန္းတပ္ဖြဲ႔၀င္အခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းထဲကို ထပ္ခ်ပ္လိုက္၀င္လာရင္း ေျပးရင္းလဲက်က်န္ေနတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကို တစ္ခါတည္း ဖမ္းေခၚသြားတာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပန္သိရပါတယ္။ (ကိုသန္း၀င္း – EP Final လည္းတစ္ေယာက္အပါအ၀င္ေပါ႔)
လူတစ္ရပ္ေလာက္ျမင္႔တဲ႔ ပန္းရံုၾကီးေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္လာမိမွန္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စဥ္းစားမရေတာ႔ပါဘူး။ ေျပးလႊားရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ အမ်ားစုျပန္ဆံုၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ေက်ာင္းေဆးေပးခန္းမွာ ထိခိုက္ပြန္းပဲ႕ဒဏ္ရာေတြ ေဆးထည္႔ဖို႔ေရာက္ေနၾကတယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေကာ၊ ေသနတ္နဲ႔ေကာပစ္တာ ၊ ဘယ္သူ႔မွန္သြားတယ္၊ ဘယ္လိုေျပးခဲ႔ရတာ စသည္ျဖင္႔ ဆူညံေနပါတယ္။
စာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ႔ ပဥၥမႏွစ္ ဓါတု က ေန႔ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ ေသနတ္မွန္ျပီးက်ဆံုးပါတယ္။ ပဥၥမႏွစ္သတၳဳတူးေဖာ္ေရးက ကိုစိုးနိုင္နဲ႔ ပဥၥမႏွစ္က ကိုျမင္႔ဦး(ေမဂ်ာမမွတ္မိ)တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ေဆးရံုပို႔လိုက္ရပါတယ္။ (ရက္မၾကာမီ ေနာက္ေက်ာကိုမွန္တဲ့ကိုစိုးႏိုင္က ေဆးရံုေပၚမွာ က်ဆံုးခဲ႔ျပီး ၀မ္းဗိုက္ကိုေသနတ္မွန္တဲ႔ ကိုျမင္႔ဦးကေတာ႔ မေသခဲ႔ပါဘူး) ကိုဖုန္းေမာ္ကို မရင္နွီးေပမဲ႔ ကိုစိုးႏိုင္ (ပုသိမ္) နဲ႔ကေတာ႔ ပထမႏွစ္စတက္ကတည္းက Section – B မွာ အတူ ေနလာခဲ႔ၾကတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ မွတ္မိသေလာက္ Section – B မွာအတူေနခဲ႔ၾကတဲ႔ မႏၲေလးသားေတြကေတာ႔ သန္း၀င္း(ကြယ္လြန္)၊ လွမင္း၊ စိုးျမင္႔ေအာင္၊ ေဇာ္လင္း(ယခုစကၤာပူ)၊ ေဇာ္လင္းျမင္႔၊ ၀င္းႏိုင္(ေအာင္မိုး၀င္း ဧ။္ အကို)၊ သန္းစိုး စသျဖင္႔ ပါပဲ။ ကိုစိုးႏိုင္က အေနအထုိင္ေအးေဆးျပီး သူ႕ရုပ္ရည္က ခ်ားလ္ မင္းသားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆင္ပါတယ္။ ကိုျမင္႔ဦးနဲ႔ကေတာ႔ ေက်ာင္းမွာမ်က္မွန္းတန္းမိျပီးသားပါ။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ထဲ ရန္ကုန္ပါတီရံုးခန္းတစ္ခုမွာ ဆံုျပီးတဲ႔ေနာက္ ခုခ်ိန္ထိ ကိုျမင္႔ဦးနဲ႔ ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး ။ ကုမၼဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္၀င္ေနတယ္ လို႔ေတာ႔ သတင္းၾကားရပါတယ္။
ဒီလိုန႔ဲ အေဆာင္ -၁ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စုရံုးျပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြေရြးၾကပါတယ္.။ ေခါင္းေဆာင္ ၁၀ ဦးေရြးၾကျပီး အမ်ားစုက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ေျပာင္နဲ ့လူသိမ်ားတဲ႔သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေဇာ္မ်ိဳးေအာင္ (ခ်ီးေပ)၊ ကိုေအာင္ျမင္႔ေဇာ္ဦး (ၾကက္ဥ)တုိ႔ကိုေတာ႔မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ပထမႏွစ္အခန္းေဖၚ ကိုတိုးဦးေဇာ္ (ေမာ္လျမိဳင္-ယခု စကၤာပူ) ပါမပါကိုေတာ႔ မသဲကြဲေတာ႔ပါဘူး။ ကိုဖုန္းေမာ္အတြက္ အထိန္းအမွတ္ၾကယ္ကို အေဆာင္ – ၁ ေအာက္မွာပဲ တခန္းတနားလုပ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ႔ ေက်ာင္းထဲမွာတစ္ပါတ္ လွည္႔လည္ျပီး ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မနက္ခင္းလိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ ေက်ာင္း၀န္းထဲက သစ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ က်ည္ဆံရာေတြေတြ႕ရပါတယ္။ ဆင္းရဲသား ဂိတ္ေပါက္အ၀င္ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ႔ “ေလေသနတ္မပစ္ရ” ဆိုတဲ႔ ဆုိင္းဘုတ္ကေလးကေတာ႔ လမ္းေဘးျမက္ခင္းေပၚမွာ လဲက်ေနရွာေလရဲ႕။
အစိုးရ ေရဒီယို၊သတင္းစာေတြက ထုတ္ျပန္တဲ႔ ေၾကညာခ်က္ေတြမွာ အျဖစ္မွန္ကိုဖံုးကြယ္ျပီး သူတို႔လိုရာကုိ ဆြဲေရးၾကပါတယ္။ အရင္က အစိုးရေျပာရင္ အားလံုးအမွန္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ခဲ႔တာပါ။ အခုမွပဲ အစိုးရဆိုတာမ်ိဳးကလည္း လိမ္တတ္သကိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႔ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မတ္လ (၁၄)ရက္ညေရာက္လာပါတယ္။ အေဆာင္ေတြမွာရွိတဲ႔ ေက်ာင္းသားအားလံုး စားေသာက္ဆိုင္တန္းႏွစ္ခုၾကားက ေျမကြက္လပ္မွာ စုရံုးၾကပါတယ္။ ပိုမိုက်စ္လစ္တဲ႔ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔နဲ႔ ေရွ႕ဆက္ျပီး မတရာဖိႏွိပ္မႈေတြကို စနစ္တက်တြန္းလွန္သြားၾကဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။
အမွန္တကယ္လုပ္ႏိုင္သူမ်ား မိမိကိုယ္ကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ဆႏၵျပဳဖို႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကျပီး ေခါင္းေဆာင္ အသစ္သံုးဦးေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ (အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ အရင္ေန႔ကေရြးခဲ႔တ႔ဲ ဆယ္ဦးေကာ္မတီ မရွိေတာ႔ပါဘူး) နံပါတ္တစ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကို၀င္းျမင္႔(မႏၲေလး) နံပါတ္ႏွစ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုေနမ်ိဳးေအာင္(ဂ်င္ဘေရာင္း – မႏၲေလး)နဲ ့ နံပါတ္သံုးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ကိုထြန္းျမင္႔ (မိတၳီလာ) တို႔ကိုေရြးခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းလံုျခံဳေရးအတြက္ အခန္းနီးခ်င္းအလုိက္ အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြဖြဲ႔ျပီး တာ၀န္ယူၾကဖို႔လည္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ပါတယ္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကို စစ္တပ္က အဖက္ဖက္ကေန၀န္းရံပိတ္ဆို႔ထားပါျပီ။
၁၅ ရက္ေန႔မနက္မွာေတာ႔ ကိုလွမင္း ၊ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္၊ ကိုမိုးေက်ာ္ဦး(အားလုံးမႏၱေလး)၊ကိုျမင့္ဦး(မိုးကုက္) နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရွ႕ၾကိဳ႕ကုန္းရပ္ကြက္လမ္းၾကားကေလးေတြကေနတစ္ဆင္႔ ေက်ာင္း၀န္းထဲက ထြက္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းကို သူပုန္စခန္း၀င္စီးသလို တပ္ကစီးတာကို မသိလိုက္ရပါဘူး ။ သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာမွပဲ ေက်ာင္းသားေတြကို အေဆာင္ေတြထဲကဆင္းလာခိုင္း၊ လက္ကေလးေတြေခါင္းေပၚတင္ျပီး ထိုင္ခိုင္းတာ၊ ေက်ာင္းရဲ႕ဂုဏ္ကိုမေထာက္ ဆဲဆိုေငါက္ငန္းတာ မ်ိဳးလုပ္ၾကတယ္လို႔ ျပန္သိရပါတယ္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ မတ္လ (၁၃) ရက္ဟာ ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ႔မွမေမ႔ႏိုင္တဲ႔ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဘာမွမသိ၊ ေပါ႔ေပါ႔ ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနတတ္တဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ဘ၀ကေန သမိုင္းကိုသိဖို႔ ၊မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ဖို႔၊ သမုိင္းတာ၀န္ကို တတ္နုိင္သမွ်ထမ္းဖို႔ သင္ၾကားေပးလိုက္တဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ရဲ ့ အေတြးအေခၚေတြကို ၁၈၀ ဒီဂရီ လွည္႔ေျပာင္းေပးလိုက္တဲ႔ ေန႔လည္းျဖ႔စ္တယ္။ သမိုင္းေၾကာင္းအရေျပာရရင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသားအေပါင္းရဲ႕ မီးရူးတိုင္ကို လက္ဆင္႔ကမ္းသယ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ေန႔ျဖစ္တယ္။ ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားၾကီးေတြရဲ႕အေမြကို မ်ိဳးဆက္တစ္ခုက ဆက္ခံလိုက္ၾကတဲ႔ေန႔ျဖစ္တယ္။ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင၊္ ဦးသန္႔အေရးအခင္း၊ မိႈင္းရာျပည္႔တုိ႔က ရိုက္ခတ္လုိက္တဲ႔ လိႈင္းလံုးတစ္ခုျဖစ္တယ္။
ေနာက္ထပ္ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစတာက အဲ႔ဒီ မတ္လ (၁၃) ရက္ဟာ ၈၈၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးအတြက္ တပ္လွန္႔ႏိုးေဆာ္လိုက္တဲ႔ တုိက္ပြဲ၀င္ေခါင္းေလာင္းသံ ထိုးႏွက္လိုက္တဲ႔ေန႔တစ္ေန႔ဆိုတာပါပဲ။ ။
ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံု မုခ်ေအာင္ရမည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
SALUTE TO ALL OF OUR FALLEN STUDENT HERO.