ကဗ်ာ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အမွတ္တရမ်ား

Maung Nyein Aye – လူထုစိန္၀င္းကို က်ေနာ္ သိတယ္

လူထုစိန္၀င္းကို က်ေနာ္ သိတယ္

ေမာင္ၿငိမ္းေအး

ပံုတူပန္းခ်ီ-မင္းေက်ာ္ခိုင္
 (ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္က ယူတယ္)

မေန႔ညက
မိုးေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွ
ေဖ့ဘုတ္ခ္ကို ဖြင့္
ရင္ထဲမွာ နင့္သြားတယ္။

လူတစုလို မသိမ္ဖ်င္းေစဘဲ
လူထုကို ထိန္လင္းေနရမယ္ဆိုတဲ့
လူထုစိန္၀င္းရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ …။

ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
ရဲရဲေတာက္ေနတဲ့
ဆရာ့ရဲ႕ကေလာင္မ်ဳိး
မိုးေပၚတက္ရွာရွာ
ေျမသွ်ိဳးၿပီးေတာ့ပဲရွာရွာ
ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္ အားႀကီးႀကီး။

ဆရာက အာဏာရွင္ဆိုရင္ သိပ္မုန္းတယ္
အာဏာရွင္ကလည္း ဆရာ့ကို မခ်စ္ပါဘူး
ဆရာ့မွာ ကေလာင္ရိွတယ္
အာဏာရွင္မွာ ေထာင္ရွိတယ္
အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ
ဆရာ့ကေလာင္ မေဖာက္ျပား
ေကာက္လည္းေကာက္မသြား
ေထာင္မေၾကာက္တဲ့ဆရာ
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာမွတ္ထင္
အခါခါ၀င္ … အခါခါထြက္
ေခတ္အဆက္ဆက္
အာဏာရွင္ရဲ႕သ႐ုပ္အမွန္ကို
ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။

ဆရာ မေၾကာက္တဲ့ အာဏာရွင္ကေတာ့
ဆရာ့ကိုေၾကာက္
ရာဇပလႅင္ေပၚက ေတာက္ေခါက္ခဲ့တယ္
`စာေပ’ ဆိုတာကို
စကားလံုးေလာက္သာ သိၾကတဲ့သူေတြက
ဆရာ့စာေတြကို
လွီးၾက … ျဖတ္ၾက
ပိတ္ၾက … ဆို႔ၾက
လွီးျဖတ္ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ၾကားကကိုပဲ
မီးေတာထဲက ဖီးနစ္ငွက္ထပ်ံသလို
ဆရာအိုရဲ႕ေခါင္း
မရြဲ႕မေစာင္း … ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကို
နီေမာင္းရဲေစြး … သတၱိေသြးယွဥ္
လူထုရင္ထဲကို ၀င္ခဲ့သေပါ့။

ဖြတ္မိေခ်ာင္းျဖစ္
ျမစ္မခ်မ္းသာဆိုသလို
လူထုက ေရြးေကာက္ထားတယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြေအာက္
ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို မေထာက္ခံဘူး
၂၀၀၈ … ဖြဲ႔စည္းပံုကို မေထာက္ခံဘူး
ဘူး … ဘူး … ဘူး … ဘူး
ဘူးတလံုးေဆာင္ အိုေတာင္မဆင္းရဲဘူး
ဆရာေဆာင္တဲ့ `ဘူး’ က
ဆရာ မဆင္းရဲေအာင္မဟုတ္
တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး
ညိႇဳးႏြမ္းဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ေလ
အစိုးရနဲ႔ ၀န္ထမ္းဆိုတာ
ျပည္သူေတြရဲ႕အေစခံပဲ
ျပည္သူသာအမိ
ျပည္သူသာအဖ
ျပည္သူေတြ ရဲၾကဖို႔
ဆရာ ရဲျပခဲ့ေပတယ္။

မင္းသားမင္းသမီးေတြရဲ႕
ဧည့္ခံပြဲကေလးေတြတက္
အဆိုေတာ္ ကိုကို … မမတို႔ရဲ႕
စီးရီးမိတ္ဆက္ပြဲကေလးေတြတက္
စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕
လုပ္ငန္းဖြင့္ပြဲ … ကံစမ္းမဲႏႈိက္ပြဲကေလးေတြတက္
ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ကေလးေတြ ေပြ႔ပိုက္
ဖိုးက်ဳိင္းတုတ္စာနယ္ဇင္းဆရာဆိုသူေတြ
ေၾကာ္ျငာလိုလို … ေဆာင္းပါးလိုလို … သတင္းလိုလို
မ်ဳိဆို႔ယူငင္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္
အႀကိဳက္ေတြ လိုက္ေရးၾက
စတုတၳမ႑ိဳင္ဆိုတာႀကီးကိုမွ အားမနာ
အဲဒီပါပါရာဇီေတြလည္း
ဆရာကေတာ့ ခ်ဲတာပဲ။

ဆရာက
လူငယ္ေတြကိုလည္း ခ်စ္တယ္
လူငယ္ေတြကို ယံုၾကည္တယ္
လူငယ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္တယ္
လူငယ္ေတြကို အားကိုးတယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနတာကို ဆရာ မႀကိဳက္ဘူး
ႏိုင္ငံျခားအထင္ႀကီးတာကို ဆရာ မႀကိဳက္ဘူး
မေလ့မလာ … မမွတ္မသား
အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာကို ဆရာ မႀကိဳက္ဘူး
တိုင္းျပည္ဆီက ဘာရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားၿပီး
တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဆိုတာ မေတြးတဲ့
လူငယ္ေတြကို ဆရာ မႀကိဳက္ဘူး
တိုင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္ႏွစ္လံုးအလိုမွာ
တပ္မေတာ္က ကယ္တင္တယ္ဆိုတာကို
ဆရာ မယံုၾကည္ဘူး
ေခ်ာက္ထဲက်ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ကို
ကယ္တင္တာ လူငယ္ေတြပဲ
ကယ္တင္မွာ လူငယ္ေတြပဲ
စြဲစြဲျမဲျမဲ ဆရာ ယံုၾကည္တယ္
လူငယ္ေတြကို အားေပးတယ္
လူငယ္ေတြကို ျဖည္႔ဆည္းတယ္
လူငယ္ေတြကို လမ္းျပတယ္
လူငယ္ေတြကို သြန္သင္တယ္
လူႀကီးနဲ႔ လူငယ္ၾကား
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူငယ္ၾကား
ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္ၾကား
ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားႀကီးဟာ ဆရာပဲ
အခုေတာ့ …
အစားထိုးမရေအာင္
တံတားက်ိဳးက်ခဲ့ၿပီ။

ဆရာ့သား ဆံုးေတာ့
ဆရာ့အားေတြ ျပဳန္းခဲ့တယ္
ဆရာ့ဇနီး ဆံုးျပန္ေတာ့
ဆရာ့ခရီးက ၀႐ုန္းသုန္းကားဆန္ခဲ့တယ္
ဆရာကိုယ္တိုင္က ေလျဖတ္
ကံၾကမၼာက အေသသတ္ခဲ့ေပမယ့္
ဆရာ့ေျခလွမ္းေတြ ယိုင္မသြားခဲ့ဘူးေလ
တက္က်ဳိးရင္ လက္ထိုးေလွာ္ ဆိုသလိုပဲ
ညာလက္မေကာင္းေတာ့ ဘယ္လက္နဲ႔ ေရး
ေအာက္စီဂ်င္ပိုက္ကေလးနဲ႔ အသက္႐ွဴ
လူ႔ရဲ႕အားမာန္ကို နမူနာျပရင္း
ဘ၀ရဲ႕အလြမ္းေတြကို လူငယ္ေတြဆီမွာ ႏွစ္
အားသစ္အင္သစ္ေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

ဆရာ့အဂၤလိပ္စာသင္တန္းကေလး
လူငယ္ေတြရဲ႕စုေ၀းရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕အျမင္ေတြဖလွယ္ရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြေပါက္ကြဲရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕ႏွလံုးသား
စိမ္းျမလန္းဆန္းေစတဲ့ေနရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕ဦးေႏွာက္
ဗဟုသုတေတြနဲ႔ ျပည့္ေမာက္ေစတဲ့ေနရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕အေျမာ္အျမင္
သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေစတဲ့ေနရာ
လူငယ္ေတြရဲ႕အေတြးအေခၚအယူအဆ
၀င္းပထက္ျမေစတဲ့ေနရာ
လူငယ္ေတြသည္သာ ဆရာ့ကမၻာ
လူငယ္ေတြအဖို႔ေတာ့
ဆရာဟာ စၾက၀ဠာ
အခုေတာ့ …
ဒီစၾက၀ဠာႀကီး ၿပိဳခဲ့ၿပီ။

က်ေနာ္က ‘ပမႊား´ပါ
ဒီ`ပမႊား´ကိုပဲ အေရးေပး
ဆရာ ေခၚတာက ‘ကိုေနမ်ိဳးေအး´ တဲ့ေလ
RFA က ေမာင္သစ္ဆင္းနဲ႔ က်ေနာ္
ဆရာ့အခန္းမွာ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးၾက
ဆရာက အဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြ၊ ၀တၳဳေတြအေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းႀကီး ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေျပာျပေတာ့
က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေမာ့လို႔။

က်ေနာ္က
မဂၢဇင္းေလးငါးေျခာက္အုပ္မွာ
အယ္ဒီတာ လုပ္ခဲ့တယ္
က်ေနာ္လုပ္တဲ့ မဂၢဇင္းတိုင္း
မဆိုင္းမတြ
ဆရာက ေဆာင္းပါးးေတြ ခ်ီးျမႇင္႔တယ္
ဘယ္ေတာ့မွ ရက္ခ်ိန္းမပ်က္
တခါတရံ ပ်က္သြားခဲ့ရင္ေတာင္မွ
က်ေနာ္တို႔ အေနခက္ေအာင္ ေတာင္းပန္
ဟန္မရိွခဲ့။

ဆရာ ‘ေမာင္ထင္´ က
ကိုေဒါင္းက ေသေလၿပီ
ကိုေဒါင္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစသတည္း … တဲ့
က်ေနာ္တို႔ကေရာ
“လူထုစိန္၀င္းက ေသေလၿပီ
လူထုစိန္၀င္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစသတည္း” လို႔
ဆုေတာင္းၾက … ေျပာၾက … ေရးၾကမွာလား။

က်ေနာ္ကေတာ့ … ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး
ဒီလိုေရးလိုက္ခ်င္တယ္
ဆရာလူထုစိန္၀င္းက ေသေလၿပီ
အာဏာရွင္နဲ႔ ပါပါရာဇီတို႔
ဘ၀ဆက္တိုင္း
ေၾကာက္ရေသာသူသာ ျဖစ္ပါေစသတည္း။ ။

ေမာင္ၿငိမ္းေအး

 


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts