မင္းမင္းလတ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေျခတလွမ္း
မင္းမင္းလတ္
(အလကၤာ၊ အတြဲ (၁)၊ အမွတ္(၁)၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၉၉၄ တြင္ မူရင္း ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။
မိုးမခ က မင္းမင္းလတ္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၆) ႏွစ္ျပည့္ (ၾသဂုတ္၊ ၂၂၊ ၂၀၁၃)
ႏွစ္လည္ အထိမ္းအမွတ္ အမွတ္တရ ျပန္လည္ တင္ဆက္သည္။)
မင္းမင္းလတ္ (၁၉၄၈-၁၉၉၇) ဓာတ္ပံု မွ်ေဝသူ – လူသာေက်ာ္
ဘာလိုလိုနဲ႔ သီခ်င္းဆိုခဲ့တာ (၂၃) ႏွစ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီႏွစ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ဂီတနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး မ်ိဳးစံုေအာင္ သိေနရ၊ ၾကားေနရ၊ ျမင္ေနရပါတယ္။ ကမၻာနဲ႔ ခ်ီၿပီးေျပာရရင္ ဘာမွ မတိုးတက္ေသးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗမာ အျမင္နဲ႔ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ္ကေလး ေျပာင္းလဲ လာေနပါၿပီ။
ဗမာ့ ဂီတျပင္ဟာ လက္ဆင့္ကမ္း ပညာေပးတာေတြ နည္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဂီတရဲ႕ တျခား က႑ေတြ အေၾကာင္းမေျပာဘဲ လက္ဆင့္ကမ္း ပညာရပ္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တုန္းက အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြကိုပဲ ေျပာပါရေစ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတဲ့အခ်ိန္ (၂၃) ႏွစ္ ဆိုတာ က ၁၉၇၁ ကို ေျပာတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာသံ ရိုးရိုး ကေန ခြဲထြက္ၿပီး ေခတ္ဆန္လာတဲ့ သီခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းကို Copy ဆိုတာ ေတြလည္းရွိေနပါၿပီ။ (ဥပမာ – ဝင္းဦးရဲ႕ သီခ်င္းမ်ား)
ဒီ့ျပင္ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ။ “တိမ္ျပာေသာေန႔တေန႔” တို႔၊ “ဂ်ိမ္းေဖာပြဲေတာ္”၊ “ေခါက္ထီးေလး”၊ “ရည္းစားလိုခ်င္တယ္”၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ “စတီရီယို” ဆိုတာေတာ့ မေပၚေသးပါဘူး။
အဲဒီလို ေျပာေတာ့ “စတီရီယိုဆိုတာ ဘာ ကိုသတ္မွတ္တာလဲ” ေတြ ဘာေတ ြလာ မျငင္း ၾကပါနဲ႔ဦး။ “စတီရီယို” ဆိုတာ ကို ထပ္ရွင္း မျပေတာ့ပါဘူး။ ဘာလ႔ိုလည္း ဆိုေတာ့ အားလံုး နားလည္ၿပီးသားျဖစ္လို ့ရႈပ္ေအာင္ ထပ္ မရွင္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
တခုပဲ ေျပာစရာရွိတယ္။ စတီရီယိုေရွ႕ေျပးတို႔၊ မိုႏိုအပ်က္ တို႔ အဲဒါကိုပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာသာ ရွင္းၾကပါ။
ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းဆိုခါနီး အခ်ိန္မွာ ကမၻာႀကီးမွာ Rolling Stones တို႔၊ Cream တို႔၊ Beatles တို႔နဲ႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ဂီတျပင္ တခုလံုးဟာ တုန္လႈပ္ ေျပာင္းလဲလို႔ ေနၿပီ။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ေတြလည္း ေျပာင္း၊ ဆံပင္ပံုစံ ေတြလည္း ေျပာင္း၊ စိတ္ဓာတ္ ေတြလည္း ေျပာင္းေနၿပီ။ ဂစ္တာ ေခါက္ၿပီး လမ္းထိပ္ ေအာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကေန အဲဒီ ကမၻာႀကီးရဲ ့“ဝုတ္ခနဲ” ေျပာင္းလဲသြားတာ ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ ကဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး၊ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ဂီတကိုလည္း ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး၊ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူးဆိုတဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္က တခ်ိဳ႕သိတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
အဲဒီတခ်ိဳ႕ သိတဲ့ လူထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္းပါးပါး ပါခဲ့ပါတယ္။ ခုေခတ္လို ေခတ္မီေအာင္ ဆိုင္ေျပးၿပီး ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ အေခြေပးပါ၊ ပိုးဒါလီ အေခြေပးပါ ဆိုၿပီး ဝယ္လို႔ မရပါဘူး။ သီခ်င္းဆိုတာ (အဂၤလိပ္ သီခ်င္းကို ေျပာတာ) ဒီေန႔ ဗမာ့ အသံ အဂၤလိပ္ပိုင္းက အခု စာေရးခ်ိန္ အထိလာ ေနသလိုပဲ ႏွစ္ (၅၀)၊ ႏွစ္ (၁၀၀) သီခ်င္းပဲ ၾကားေနခဲ့ရတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီ ၁၉၇၁ အခ်ိန္ေတြမွာ သီခ်င္းအသစ္ဆိုတာ ရွားပါးကုန္ပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေခတ္အမီဆံုး၊ အျဖစ္ ႏိုင္ဆံုး ၾကားႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းကေတာ့ ဦးအံ့ႀကီး သီခ်င္းပါ။ ဦးအံ့ႀကီးလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စတီရီယို သီခ်င္းမဟုတ္ေသးဘူး။ RollingStones တို႔၊ Beatles တို႔ မေပၚခင္က Presley တို႔၊ Cliff Richard တို႔၊ Ricky Nelson တို႔ ဆိုတာလည္း ရွိခဲ့တာပဲ၊ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ Presley လည္း Rock ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မတူပါ။
လာပါ၊ ဗမာျပည္ ျပန္သြားၾကပါစို ့။
ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းဆိုခါနီး အခ်ိန္မွာ ဗမာျပည္မွာ Open-reel Tape လို ့ေခၚတဲ့ တိပ္ေခြ
ႀကီးပဲ ရွိပါတယ္။ Cassette ဆိုတာ ဗမာျပည္ကို မေရာက္ေသးပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေတြကလည္း အခုမွ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေဘးေတြေပၚမွာ ေပၚလာတာကိုး။
သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္ရင္ ဘာ လုပ္မလဲ။ သီခ်င္းအသစ္ကို ေျပာတာေနာ္။
ဘယ္မွာမွ မရွိဘူး။ Radio ပဲရွိတယ္။
Radio နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားကို လွမ္း ဖမ္း နားေထာင္ရတာပါ။ ခုေခတ္လို အရင္တုန္းက ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံျခားျပန္ ဆိုတာလည္း ေဖာေဖာသီသီ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံျခား သီခ်င္းဆိုလို ့အသစ္ကို ၾကားခ်င္ရင္ ေရဒီယိုကိုပဲ ဖမ္း နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရဒီယိုဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း အသံက ေလလိႈင္းသံမ်ားေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ရဲ႕ သံစဥ္ကိုေရာ၊ ဂီတကိုေရာ၊ စာသားကိုပါ နားေထာင္ ရတာ အရမ္း ခက္ခဲပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ဒီလိုပဲ သီခ်င္းအသစ္ေတြ ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ပါတယ္။
ခုေျပာေနတာေတြက သီခ်င္းအသစ္ ေနာက္ကို ဘယ္လိုလိုက္တယ္ဆိုတာ ကိုေျပာေနတာေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္း မဆိုရေသးဘူး။ ဆိုခ်င္ရင္ ခုေခတ္လို မလြယ္ဘူး။ ဘာမွ မလြယ္ဘူး။ ဂစ္တာႀကိဳး (Electric) တေခ်ာင္းကအစ၊ ဂစ္တာတို႔၊ Drums တို႔၊ Recording စက္က အစ ဘာဆို ဘာမွ မရွိေသးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေနာက္က်မွ ေျပာမယ္။
ေစာေစာက ေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ေနက် သီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးထဲကေန သီခ်င္း (၁၀)ပုဒ္ ေလာက္ကို ေရြးလိုက္တယ္။ အဲဒါကို စာသားေတြ ထည့္တယ္ေပါ့။ Tune ကို အတိအက် သိေပမယ့္ Music ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိခဲ့ၾကပါ။ အတိအက်လဲ မတီးႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူးေလ။
အၿပိဳင္အဆိုင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ ထြန္းေနာင္တို႔ ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို ဒါရိုက္ Copy မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။ အုန္းေက်ာ္ ဆို ေဝလာ ေဝးပဲ။ တခ်ိဳ႕က အဲဒီလို ေျပာရင္ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို အခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သီခ်င္းသံ ၾကားေတာ့ အကုန္လံုး စိတ္ညစ္သြားၾကတယ္၊ လန္ ့သြားတယ္။
အဲဒီ ႏွစ္အစိတ္ နီးပါးတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေၾကာ္ျငာပါၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆို စတီရီယို ေၾကာ္ျငာဆို အကုန္ပိတ္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီတုန္းက တခုေတာ့ ေခ်ာင္တယ္။ စာသားေတြကို ဘယ္သူမွ ျပစရာမလိုပါဘူး။ စာသားက ေတာ့ လြတ္လပ္ပါတယ္။ ဘာေရး ေရး ရပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္က ႏိုင္ငံေရး ကင္း ရတာေပါ့ေလ။
စတီရီယို ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေသးတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေတးေရးဆရာရွာၿပီး စာသား ထည့္ရတာက အစ ခြက်လွပါတယ္။ ေတးေရးဆရာကလည္း ခုေခတ္လို မေပါမ်ားပါ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ထားတဲ့ ေတးေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ပုသိမ္ေမာင္စိမ္းသူ ကို အတင္း ေခၚ၊ အတင္း ဆြဲၿပီး၊
အတင္း ေရးခိုင္း ခဲ့ရတယ္။
ဖတ္ၿပီးမွေတာ့ မထူးရင္ သည္းညည္း ခံဆက္ ဖတ္ၾကေပေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစာေစာကလို အတင္းေခၚ၊ အတင္းေရး ခိုင္းလို ့ေရးေနရေတာ့ စာေတြကလည္း ဟိုေရာက္၊ ဒီေရာက္ ျဖစ္ေနမွာမို႔ပါ။ Sorry ေနာ္။ စာမေရးတာဆိုရင္လည္ ၂၃၊၂၄ႏွစ္ ေလာက္ရွိၿပီ။ ထားပါေတာ့။
ထံုးစံအတိုင္း ပထမသီခ်င္းရွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ စာသား ေရးတယ္။ ၿပီးေတာ့ တီးဝိုင္း ဖြဲ႕တယ္။ ခုေခတ္လို Emperor ကို ငွား၊ Iron Cross ကိုငွား၊ ထရမ္းပက္ ဝင္းဦး ကိုငွား၊ အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ လုပ္ရင္ ဘာျဖစ္လဲ၊ သိလား။ လုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တဲ့ အသံမထြက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တီးဝိုင္း က အစ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေထာင္ရတယ္၊ လူလိုက္စုရတယ္၊ သိၿပီးသား ထဲကရယ္၊ ထပ္လိုတဲ့ Guitar သမား၊ Drums သမားေတြကို ဟိုေမး၊ ဒီေမးနဲ႔ စုရတယ္။ ဒီလိုပဲ ေပါ့ေလ။
လူစုလို ့ရေတာ့ တီးဝိုင္းျဖစ္ၿပီေပါ့။ တီးဝိုင္းျဖစ္မွ ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းေတြဆိုမယ္။ တီးၾကမယ္ ဆိုၾကမယ္ေပါ့။ နာမည္ ႀကီးမယ့္ အလုပ္ဆိုေတာ့ အားလံုးကလည္း မညည္း မညဴ လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာ သီခ်င္းတိုက္တာ ကိုေျပာတာပါ။ အဲဒီႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္တုန္းက ဗမာျပည္မွာ Electric Guitar ဆိုတာ ဗမာ ျဖစ္ေတြေတာ့ စၿပီး လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ တျပည္လံုး ရွိမွ သံုးေလးလံုး ေပါ့။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ား ျပည္သူေတြကေတာ့ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ ElectricGuitar ေတြကို ထြင္ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ဆိုတာလည္း ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ကိုက လက္သမားမဟုတ္ေတာ့ သစ္ဝယ္၊ ပံုစံဆြဲ၊ လက္သမား ဆရာ ဆီမွာ အပ္ေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ကားေဆးမႈတ္တဲ့ ေနရာမွာ ဒီ သစ္သား ေဘာ္ဒီႀကီးကို ေဆးမႈတ္၊ သိပ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ Electric Guitar ဆိုတာမွာ ပါတဲ့ Pick-up ဆိုတာကို Radio ျပင္တဲ့သူေတြဆီမွာ သြားၿပီးပတ္ရတယ္။ ပတ္တာက အစ လိုအပ္တဲ့သံလိုက္တံုး ကို ရွာရတာ ခက္ခဲခဲ့တယ္။ ခုေခတ္ေတာ့ သူတို႔ကို ေျပာရင္ Electric Guitar တလံုး ရွာေပးပါဆိုရင္ တေနရာက ေန ဖတ္ခနဲ ငွားၿပီး လာေပးလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူ ကမွ ဂစ္တာ တလံုးကို အစ၊ အဆံုး လုပ္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဗမာျပည္မွာ လုပ္တာ ဆိုေတာ့ ပစၥည္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ဘယ္မီမလဲ၊ ခပ္ညံ့ညံ့ေပါ့။ အသံကလည္း မေကာင္း၊ လက္ကြက္ ေတြက လည္း ဖိရင္ နာေသးတယ္၊ အစံုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ၾကမ္းတမ္းခဲ့ပါတယ္။ စတီရီယို အစပိုင္း ဘယ္သူ ့ကို ေမးေမး ခက္ထန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါကလည္း ဟိုတုန္းက ေျပာၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ ခုလို ျပန္ေျပာရေတာ့လည္း ျပန္ၿပီး သတိရ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ရၿပီ။
ခက္ခဲခဲ့တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေစာေစာက Guitar လိုပဲ၊ ေလးႀကိဳးတပ္ Bass Guitar ဆိုတဲ့ ျပႆနာက ပိုလို ့ႀကီးခဲ့တယ္။ ေလးႀကိဳးသာ ေျပာတယ္ အဲဒီေလးႀကိဳးကို ဘယ္လို လုပ္ ၿပီးရမလဲ။ ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းဆံုး ထင္တဲ့ စႏၵယားႀကိဳးေတြကို ရွာထည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္သူ ့ကိုမွ သြားေမးလို ့ရမွာမဟုတ္ဘူးေလ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုေၾကာင့္၊ ဒီေၾကာင့္နဲ႔ ေဟာ.. ခုေတာ့ ဂီတျပင္ႀကီးက တယ္ဟုတ္ေနၿပီ။ CD ေတြထြက္၊ အသင့္သြင္းၿပီး Cassette ေတြထြက္၊ ေရာင္းတဲ့လူက ေရာင္း၊ ဝယ္တဲ့ လူကဝယ္၊ ဖြင့္တဲ့လူကဖြင့္၊ ဒီၾကားထဲခိုးတဲ့လူကေတာ့ ဟိုတုန္းက တည္းက ရွိခဲ့တာေပါ့ေလ။ သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး အခု Producer ေတြက ဝယ္တာမဟုတ္ဘူး။ သီခ်င္းတေခြကို ဘယ္ႏွစ္သိန္းဆိုၿပီး ဝယ္ေနၾကၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုန္းကေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္ ဘယ္ေလာက္၊ ဆယ္ပုဒ္ဆိုရင ္ဘယ္ေလာက္ေပးပါ ဆိုၿပီး ေရာင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အျမင့္ဆံုးေစ်းက တပုဒ္ (၅၀) က်ပ္ရတယ္ေနာ္၊ မဆိုးဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရႊတက်ပ္သား ဝယ္ရင္ (၄၅၀) ပဲဆိုေတာ့ ေစ်းနည္းတယ္ ေျပာလို ့ဘယ္ရမလဲ။
ဂစ္တာ တီးတာကို သရုပ္ပ်က္ ဆိုၿပီး အမ်ား လက္ခံခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀-၇၀) ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီပဲ။ အဲဒီ လူႀကီး ေတြကို လက္ခံဖို ့တျဖည္းျဖည္း ေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တာလည္းမရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ေနရာဝင္ယူၿပီး လက္ခံေပးမွ ခင္ဗ်ားတို႔ေနရာရလာၾကတာပါ။ ရႈပ္ပါတယ္။ ခုေခတ္ အေၾကာင္း ေျပာရတာ အရသာမရွိဘူး။
အဲဒီတုန္းက တီးဝိုင္းမွာ လိုတဲ့ Drum Set ဆိုတာ တကယ့္ကို ရွားတယ္၊ ဂစ္တာထက္ပိုရွားတယ္။ ဗမာျဖစ္ နဲ႔ ကလည္း အသံထြက္ေတြက မျဖစ္ဘူး။ ငွားတဲ့ေနရာဆိုတဲ့ ဌာန ကလည္း အဲဒီတုန္းက မရွိေသးဘူးေလ။ တရုတ္ မသာ ပြဲေတြမွာ တီးတဲ့ Drum ကေတာ့ မသင့္ ေတာ္ဘူး။
ခဏေလာက္ နားဦးမယ္၊ အားလံုး ေလွ်ာက္ေရးေနရင္ ႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္စာ ဇာတ္လမ္းဆိုေတာ့လည္း ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ တခါ ထပ္ေတြ ့ရင္ ေျပာၾက၊ ေရးၾက ေသးတာေပါ့။
“၂၇၊ ေမ၊ ၁၉၇၁” ထြက္ရွိခဲ့သည့္ မင္းမင္းလတ္ ၏ ပထမ ေတးစု ပါ ေတးသီခ်င္း တခ်ိဳ႕
(သီခ်င္းအမ်ားစုမွာ ၁၉၇၁ ေခတ္ကာလ ႏိုင္ငံတကာ တြင္ အသစ္ျဖစ္၊ ထိပ္တန္းေရာက္ Hit ျဖစ္ေနသည့္ သီခ်င္း အသစ္၊ ဂီတ ပံုစံ အသစ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။)
မူယာမာယာမိုး၊ ေတးေရး – ပုသိမ္ေမာင္စိမ္းသူ၊ ေတးဆို – မင္းမင္းလတ္ (၁၉၇၁-ေမ)
Original English Song: I’ll be there by Jackson 5 (1970, Aug).
Music Video URL: http://youtu.be/Wlsofmz1RYI
အိမ္လိုက္ခဲ့ပါရည္းစားေခ်ာ၊ ေတးေရး – ပုသိမ္ေမာင္စိမ္းသူ၊ ေတးဆို – မင္းမင္းလတ္ (၁၉၇၁-ေမ)
Original English Song: Knock Three Times by Dawn (1970, Nov).
Music Video URL: http://youtu.be/hMeD2q1WoqU
ဆံရွည္မေလး၊ ေတးေရး – ပုသိမ္ေမာင္စိမ္းသူ၊ ေတးဆို – မင္းမင္းလတ္ (၁၉၇၁-ေမ)
Original English Song: Have You Ever Seen the Rain by CCR (1971, January).
Music Video URL: http://youtu.be/yb_jUnhncRM
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
