ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း (သခၤ်ာ) – ထရမ့္၏ ဒီမုိကေရစီဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ား က်ဆံုးျခင္းအေၾကာင္းမ်ား – အခန္းဆက္ ၂၉
(မိုးမခ) မတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၉
Steven Levitsky ႏွင့္ Daniel Ziblatt တုိ႕ေရးသားေသာ HOW DEMOCRACEIES DIE စာအုပ္မွ Trump Against the Guardrails အခန္းကုိ ဆက္လက္၍ ဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။
သမၼတမ်ားသည္ သူတုိ႕၏ ႐ံုးခန္းမ်ားကုိ သူတုိ႕၏ စီးပြားေရးအတြက္ အသံုးမခ်ရဟူေသာ ဥပေဒရွိ သည္။ သုိ႕ေသာ္ထုိဥပေဒကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ရဲရဲႏုိင္သည္။ ဤေလ်ာ့ရဲရဲႏုိင္မႈေၾကာင့္ ထရမ့္သည္ သူသားမ်ားအား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ ႏုိင္ေအာင္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးထားသည္။ သုိ႕ရာတြင္ အေဖ၏ သမၼတရာထူးေၾကာင့္ ရရွိေသာ ပစၥည္း မ်ားကုိ သူတုိ႕၏ အေမြစားအေမြခံပစၥည္းပမာသံုးႏုိင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိၾကသည္။
သမၼတထရမ့္သည္ ဒီမုိကေရစီ၏ အႏွစ္သာရတစ္ခုျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကုိပင္ တရားမ၀င္ဟူ၍ ေ၀ဖန္ခဲ့သည္။ ထုိေရြးေကာက္ပြဲသည္ သူကုိယ္တုိင္သမၼတျဖစ္ရန္အတြက္ အေထာက္အကူေပးခဲ့ေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထုိအရာကုိ သူကတရားမ၀င္ဟု ေ၀ဖန္ျခင္းသည္ မည္ကဲ့သုိ႕အဓိပၸါယ္ေရာက္မည္နည္း? အေမရိကန္တြင္ မည္သည့္အဓိကက်ေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားမွ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္အတြင္း တြင္ အေမရိကန္ေရြးေကာက္ပြဲ၏ တရား၀င္မႈကုိ ေ၀ဖန္ျခင္းမရွိခဲ့ဖူးပါ။
ေရြးေကာက္ပြဲ၏ တရား၀င္မႈကုိ ျငင္းပယ္ေသာျဖစ္ရပ္၊ အထူးသျဖင့္ မမွန္ကန္ေသာျငင္းပယ္မႈသည္ ျပည္သူလူထု၏ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ယံုၾကည္မႈကုိ ကင္းမဲ့ေစသည္။ ထုိအခါ ဒီမုိကေရစီစနစ္တစ္ခုလံုး အေပၚမွာပါ ယံုၾကည္မႈကင္းမယ့္သြားသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးႀကံဳသြားႏုိင္သည္။ သမၼတထရမ့္သည္ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းကုိပါ ခ်ိဳးေဖာက္သည္။ ၎သည္ ေရြးေကာက္ၿပီးစီသြားေသာအခါ၊ ယခင္က ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ ေပါင္းထုပ္ျခင္းဟူေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။ သမၼတထရမ့္သည္ ဟီလရီကလင္တန္ (Hillary Clinton) ကုိ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည့္အခါတြင္ ဆက္လက္၍ တုိက္ခုိက္ေနျခင္းသည္ ထုိ (ေရးသားမထားေသာ) စည္းမ်ဥ္းကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္ (ေရးသားမထားေသာ) စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုမွ လက္ရွိသမၼတသည္ သူ႕ေရွ႕ခဲ့ေသာ အရင္ သမၼတကုိ တုိက္ခုိက္ျခင္းမွ ေရွာင္က်ဥ္ရန္ ျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒတြင္ မုသားမေျပာရဟူ၍ ေရးသား၍ မထားပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ မုသားေျပာျခင္းသည္ အေျခခံဥပေဒကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ရာမေရာက္ပါ။ သမၼတ ထရမ့္သည္ သမၼတျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္းတြင္ မုသားမ်ားေျပာခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း သူေျပာခဲ့ေသာ မုသား မ်ားသည္ သိသာထင္ရွားေသာ မုသားမ်ားမဟုတ္ပါ။ ခ်က္ခ်င္းလည္း ခ်ိန္ကုိက္ၾကည့္၍မရႏုိင္ပါ။
ဥပမာ သမၼတထရမ့္ကဆုိသည္မွာ- သူသည္ ေရာ္နယ္ရီဂင္ (Ronald Reagan) ေနာက္ပုိင္းတြင္ မဲကြားျခားမႈ အမ်ားဆံုးျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏုိင္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟုေခၚသည္။ (ျပန္လည္စစ္ေဆးၾကည့္လွ်င္ ဘြတ္(ရွ)၊ ကလင္တန္၊ အုိဘားမားတုိ႕သည္ မဲကြာျခားမႈတြင္ ပုိ၍မ်ားခဲ့သည္။) ေနာက္ထပ္ေျပာေသာ မုသားတစ္ခုမွာ- သူသည္ ပထမေျခာက္လအတြင္း အျခားသမၼတမ်ားထက္ လႊတ္ေတာ္တြင္ အေျခခံဥပေဒ မ်ားကုိ လက္မွတ္ထိုးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ဧကန္တကယ္စစ္ေဆးၾကည့္လွ်င္ သမၼတဘြတ္(ရွ)ႏွင့္ ကလင္တန္တုိ႕ထက္ နည္းပါးသည္။ ဂ်ဴလုိင္ 2017 တြင္ သမၼတထရမ့္ကဆုိသည္မွာ- ကင္းေထာက္အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္က သမၼတသည္ ကင္းေထာက္အဖြဲ႕ကုိ ေပးေသာမိန္႕ခြန္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္ဟုဆုိ သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ကင္းေထာက္အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဤသုိ႕ဆုိျခင္းသည္ မမွန္ကန္ေၾကာင္းကုိ ခ်က္ခ်င္းထုတ္ျပန္လုိက္သည္။
သမၼတထရမ့္သည္ ေျပာခဲ့ေသာ မုသားမ်ားအတြက္ ဘာမွမျမင္ခဲ့ပါ။ သုိ႕ေသာ္ဤမုသားစကားမ်ား သည္ ေရရွည္အတြက္ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိျဖစ္ေစႏုိင္ပါသည္ သမၼတကိုယ္တုိင္က မုသား စကားမ်ားကုိဆုိျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ယံုၾကည္ႏုိင္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္ရရွိဖုိ႕ေတာ္ ေတာ္ခက္သြားပါသည္။ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ သူတုိ႕ေရြးေကာက္ထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိပင္ မယံုၾကည္ရလွ်င္၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကုိယ္စားျပဳထားေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္သည္ အားေလ်ာ့သြားသည္။ ထုိအခါ ေရြးေကာက္ခံရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေပၚ အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့သည့္အေလွ်ာက္ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ား၏ တန္ဖိုးသည္လည္း ေလ်ာ့က်သြားပါသည္။
သမၼတထရမ့္သည္ မီဒီယာအေပၚေလးစားမႈကင္းမဲ့ျခင္းသည္လည္း ဒီမုိကေရစီကုိ ပ်က္စီးေစေသာ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းရွိေနျခင္းသည္ ဒီမုိကေရစီရွင္သန္ေရး၏ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းမရွိဘဲ မည္သည့္ဒီမုိကေရစီစနစ္မွ မရွင္သန္ႏုိင္ ပါ။ လြတ္လပ္ေသာပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းသည္ မီဒီယာ၏ အသက္ဟူ၍ပင္ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္မွ စတင္၍ သမၼတအဆက္ဆက္သည္ မီဒီယာႏွင့္ တုိက္ပြဲဆင္ခဲ့ၾကရသည္။ သမၼတေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ မီဒီယာကုိ မုန္းပင္မုန္းတီးၾကပါသည္။ ၎သည္ သူတုိ႕၏ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ကိစၥတစ္ခုဟုဆုိႏုိင္ပါသည္။ အေမရိကန္ သမၼတအားလံုးနီးပါးသည္။ မီဒီယာကုိ ဒီမုိကေရစီစနစ္၏ ရွင္သန္ေရးတြင္ အဓိကဟုပင္ ယံုၾကည္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေရးစနစ္အတြက္ မီဒီယာ၏ လုိအပ္ခ်က္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ အခ်ိဳကေသာ သမၼတမ်ားသည္ သူတုိ႕၏ ကုိယ္ေရးကိုယ္တာဘ၀တြင္ မီဒီယာကုိ ကဲ့ရဲ႕ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္းအမ်ားျပည္သူမ်ား၏ ေရွ႕တြင္ ေလးစားမႈအနည္းငယ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ မီဒီယာကုိ ဆက္ဆံၾကသည္။ ဤစံခ်ိန္စံႏႈန္းကုိ လုိက္နာျခင္းေၾကာင့္ သမၼတႏွင့္ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းတုိ႕၏ ဆက္ဆံေရးတြင္ ေရးသားမထားေသာ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္။
သမၼတတရမ့္သည္ မီဒီယာႏွင့္ သတင္းသမားမ်ားကုိ ဆဲဆုိျခင္းစေသာ အလုပ္တုိ႕သည္ အေမရိ ကန္ေခာတ္သစ္သမုိင္းတြင္ မရွိခဲ့ဖူးေသာ အရာျဖစ္သည္။ သူသည္ မီဒီယာသမားမ်ားကုိ “ကမၻာေပၚတြင္ အေကာက္က်စ္ဆံုးေသာ သူမ်ား” ဟုပင္ေခၚဆိုေသည္။ New York Times။ Washing Post ႏွင့္ CNN တုိ႕ကုိ လိမ္ညာျခငး္မွားယြင္းေသာ သတင္းမ်ားျဖန္႕ေ၀ျခင္းတုိ႕ကုိ လုပ္သည္ဟု စြပ္စြဲသည္။ သူသည္ ကိုယ္ေရးကုိယ္တာတုိက္ခုိက္မႈမ်ားကုိလည္း လုပ္ေလ့ရွိသည္။
ထရမ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕သည္ ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းႏွင့္ဆုိင္ေသာပြဲမ်ားသုိ႕ သူမဖိတ္ခ်င္ေသာ သတင္း ေထာက္မ်ားကုိ ေရြး၍ဖယ္ထားတတ္သည္။ 2017 ေဖေဖာ္၀ါရီလ 24 ရက္က ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးသည္ ဂါဂယ္ (Gaggle) အမည္ရွိေသာ သတင္းဆုိင္ရာပြဲသုိ႕ New York Times, CNN, Politico, Buzz Feed ႏွင့္ Los Angles သတင္းဌာနမ်ားမွ သတင္းေထာက္မ်ားကုိ ဖယ္ထားခဲ့ၿပီး၊ Washing Times ႏွင့္ One America News Network ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ကုိသာ ဖိတ္ၾကားခဲ့သည္။ ဤကဲ့သုိ႕ေသာ အျပဳအမူ မ်ိဳးသည္ ယခုေခတ္တြင္ သမၼတ နစ္ဆင္ (Nixon) လက္ထက္က ဝါးတားဂိတ္ကိစၥ (Watergate Scandal) ေပါက္ကြဲစဥ္အခါက Washing Post ကို ဖယ္ထားသည့္ကိစၥတြင္သာျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။
1993 တြင္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီမွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ မြိဳင္နီဟန္ (Moynihan) က ျပတ္သားေသာ ေတြ႔ရွိခ်က္တစ္ခုကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သူကဆိုသည္မွာ – လူအခ်ဳိ႕သည္ အမ်ားလက္ခံေသာ စံႏႈန္းမ်ားမွ ကြဲထြက္ေသာအရာမ်ားကို လက္ခံတတ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အမ်ားလက္ခံထားေသာ စံႏႈန္းမ်ားမွ ကြဲထြက္ ေသာအရာမ်ားကို လက္ခံေသာသူမ်ားကို အမ်ားျပည္သူလူထုသည္ မည္ကဲ့သို႔ ဆက္ဆံရမည္ကိုမသိၾက ေခ်။ ေရးသား၍မထားေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ဳိးေဖာက္သူမ်ားကိုေတြ႔ေသာအခါ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ “သာမန္လက္ခံႏိုင္ေသာအရာမ်ား” ဟူသည္ကို အဓိပၸါယ္ေျပာင္းလဲ၍ သတ္မွတ္တတ္ ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲ၍သတ္မွတ္လိုက္ေသာအခါတြင္၊ ယခင္က လက္မခံႏိုင္ေသာအရာမ်ားကို လက္ခံႏိုင္လာေလသည္။
ဥပမာျပရလွ်င္၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္၊ လိင္တူဆက္ဆံျခင္း၊ အေမသာရွိ၍အေဖ မရွိေသာ မိသားစုမ်ဳိး၊ လူသတ္မႈမ်ားစြာျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ေရာဂါျဖစ္ျခင္း တို႔ကို လက္ခံႏိုင္လာၾကသည္ဟူ၍ မြိဳင္နီဟန္ကဆိုသည္။ ယေန႔အေျခအေနတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ပ်က္ျပားျခင္းကိုပင္ သာမန္ကိစၥဟူ၍ လက္ခံ လာဖို႔ဦးတည္ေနၿပီ။ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားေျပာင္းလဲ၍ သတ္မွတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္က ေၾကက္စရာ၊ ရွက္စရာဟု သတ္မွတ္ထားေသာအရာမ်ားျဖစ္သည့္ – သမၼတ၏လိမ္ညာျခင္း၊ အႏိုင္က်င့္ျခင္း၊ ေစာ္ကားေမာ္ကားျပဳျခင္း၊ လွည့္စားျခင္း စေသာ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ လက္ခံႏိုင္ေသာအရာမ်ား ျဖစ္သြားေလ သည္။
ဤကဲ့သို႔ လက္ခံႏိုင္သြားျခင္းအေၾကာင္းမွာ၊ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း လက္ခံႏိုင္ေသာအရာမ်ားႏွင့္ လက္မခံႏိုင္ေသာအရာမ်ား၏ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္ ကိုယ္တိုင္ကပင္ ေျပာင္းသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလ သည္။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ရီပတ္ဘလီကန္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကိုယ္တိုင္သည္ သူတို႔၏ သမၼတႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ျခင္းကို မျဖစ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဤကိစၥရပ္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီအေပၚ ဆိုးဝါးေသာ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို ျဖစ္ႏိုင္ေစပါသည္။ သမၼတ ေဒၚနယ္ထရမ့္သည္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားကို မခ်ဳိးေဖာက္ေသးေသာ္လည္း၊ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ သမၼတ တစ္ဦးဦးသည္ ယင္းစံႏႈန္းမ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္ဖို႔အလားအလာရွိေနပါသည္။
ဒါဆိုလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ?
ေနာက္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီကို ကယ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ဆက္ဖက္ပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
