(မုိးမခ) မတ္လ ၄၊ ၂၀၁၉
၁။
က်ဳပ္ကုိ အိပ္မရေအာင္ အေႏွာက္အယွက္အေပးဆုံးက မ်က္ႏွာက်က္ေပၚက ဂယ္ေလာင္းေတြ တကြၽိကြၽိေအာ္သံ၊ တဂ်စ္ ဂ်စ္ ကုိက္ျဖတ္သံေတြနဲ႔ တေဝါေဝါေျပးသံေတြပဲ။ က်ဳပ္အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ အ႐ူးအရက္သမား ရွိတယ္။ ဒီေကာင္က အရက္ ေသာက္ၿပီးရင္ အ႐ူးတစ္ေယာက္လုိပဲ။ ေျပာခ်င္ရာစကားေတြ အက်ယ္ႀကီးေျပာေလ့ရွိတယ္။ မိန္းမနဲ႔လည္း မနက္လင္းတ့ဲထိ ရန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ အိပ္လုိ႔ရပါတယ္။
အိမ္ေျခရင္းမွာက်ေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္ထားတ့ဲ မိသားစုေနတယ္။ မနက္ခင္းဆုိ ထြက္သြားၿပီး ဉာဥ့္နက္သန္းေခါင္းက်မွ ျပန္လာတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူတုိ႔မအိပ္ၾကေသးဘူး။ စကားေတြ ေျပာၾက၊ ရယ္ၾကနဲ႔။ ဒါလည္းပဲ က်ဳပ္အိပ္ ေပ်ာ္တာပါပဲ။ အိမ္ေနာက္က လူကေတာ့ ခပ္ေပါေပါဗ်။ အသက္ႀကီးေပမယ့္ အခ်ိန္ သိပ္မစီးတဲ့လူစားမ်ိဳး။ သူ႔အက်င့္ကTVကုိ အက်ယ္ႀကီးဖြင့္တတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ေဘးလူ မၾကားဝ့ံမနာသာကုိလည္း မၾကာမၾကာ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိတတ္တယ္။ ဒါ လည္းပဲ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ေအးေဆးပါ။ ေနသာသပ၊ ေလညာက ဆုိသလုိေပါ့။ အိပ္လုိ႔ ရပါတယ္။
အ့ဲဒီ့အသံေတြအားလုံးက က်ဳပ္အိမ္ကမွ မဟုတ္တာ။ က်ဳပ္နဲ႔မွ မပတ္သက္တာ။ ဒီအသိနဲ႔ က်ဳပ္အိပ္လုိ႔ရတာလည္း ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။ က်ဳပ္ကုိ အိပ္လုိ႔မရေအာင္ အႏွီးအသံေတြက မေႏွာက္ယွက္ႏုိင္ပါဘူး။ အသံေတြသိပ္က်ယ္လုိ႔ အိပ္ရာက လန္႔ႏုိးမိလည္း ခဏပါပဲ။ အသံေတြရဲ႕ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတာေတြကုိ ဝိဘစၧရသလုိလုိ၊ ႐ုဒၵရသလုိလုိ ခံစားရင္းျပန္အိပ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။
က်ဳပ္ အိပ္လုိ႔မရေအာင္ ေႏွာက္ယွက္တ့ဲအေကာင္ေတြက ဂယ္ေလာင္းေတြ။ ဂယ္ေလာင္းေတြဆုိတာက က်ဳပ္အဘဆီက ၾကားရင္း က်ဳပ္လက္ထက္ထိ ေခၚေနမိတ့ဲအမည္ပါ။ က်ဳပ္အဘက လူပ်ံေတာ္ႀကီးဆုိေတာ့သူေျပာလုိက္ရင္ အဆန္းခ်ည္းပဲ။ ကမ႓ာျပားေၾကာင္းကုိ က်ဳပ္နဲ႔သူေျပာၾကတာ၊ သူက ျပားေၾကာင္းရွင္း က်ဳပ္က လုံးေၾကာင္းေျပာနဲ႔၊ တစ္လကုိးသီတင္း မက ဘူး ၾကာတယ္။ အ့ဲဒါကုိ မေက်နပ္ေသးလုိ႔ က်ဳပ္ကုိ ဗုဒၶဝါဒီ ကမၻာ့ပထဝီဆုိတ့ဲစာအုပ္တစ္အုပ္လည္း ေပးဖတ္ထားေသးသဗ်။ က်ဳပ္ျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္တာ ခုထက္ထိ နားမလည္ေသးဘူး။ အဘက ႐ုပ္ဝတၳဳနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကမၻာလုံးတာကုိ မယုံတ့ဲသူပါ။ ေန မလည္ဘူးဆုိတာကုိလည္း လက္မခံဘူး။ အဘက ခုထက္ထိ ကမၻာျပားေနတဲ့သူ။ အ့ဲဒီ့အေၾကာင္း သားအဘႏွစ္ေယာက္ ဆုံတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္႐ွင္းျပေပမယ့္ က်ဳပ္က ဉာဏ္တိမ္လုိ႔ပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ အဘေျပာတဲ့ ကမၻာျပားပုံ၊ ေနလည္ ေနပုံ၊ သုံးကြၽန္းလင္း၊ သုံးကြၽန္းမုိက္ဆုိတာေတြကုိ နားကုိမလည္တာ။ အဘကလည္း သူ႔အယူအဆေပၚမွာ ေက်ာက္ခ်ထားလုိ ႔ ပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ က်ဳပ္သင္ရတဲ့ ကမၻာလုံးတဲ့အေၾကာင္းကုိ လက္မခံဘူး။
စိတ္နဲ႔ပတ္သက္တာက်ေတာ့ အဘက ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးတဲ့။ ကုိယ္လုပ္တ့ဲကံ ကုိယ္ဆီျပန္လာမွာပဲတ့ဲ။ အဲ့ဒါကုိ အျမဲ တမ္းေျပာတယ္။ က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ္မူးၿပီး ျပန္လာတ့ဲေန႔က အန္တယ္။ ဒါကုိၾကည့္ၿပီး အ့ဲဒါ ေပါ့ကြ၊ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကံ ကုိယ့္ထံ ျပန္လာတယ္ဆုိတာ။ မင္းမူးတဲ့ကံေၾကာင့္၊ မင္း အန္တ့ဲကံျဖစ္တာတဲ့။ အ့ဲလုိအဘက ႂကြက္ကုိလည္း ဂယ္ေလာင္းတ့ဲ။ ႂကြက္ ဂယ္ေလာင္းေတြတ့ဲ။ အ့ဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း ဂယ္ေလာင္းလုိ႔ပဲ ေခၚတတ္ခဲ့တာေပါ့။
၂။
က်ဳပ္တုိ႔ အခန္းေလးကုိ ခ်ဲ့ေတာ့ အေပၚထပ္က အမႈန္ေတြ၊ ဖုန္ေတြ အခန္းထဲ မက်ေအာင္ မ်က္ႏွာက်က္ ထည့္႐ုိက္လုိက္တယ္။ ဆင့္ေပၚမွာ သုံးထပ္သားနဲ႔ ႐ုိက္ခုိင္းလုိက္တာ။ မ႐ုိက္ခင္က ဆင့္နဲ႔ရက္မၾကားကုိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ မဝင္ႏုိင္ေအာင္ ထိပ္ႏွစ္ဖက္ကုိ သုံးႏွစ္ေတြျဖတ္ၿပီး ပိတ္ဖုိ႔ရည္စူးထားေပမယ့္ လက္သမားေတြ မ်က္ႏွာက်က္႐ုိက္ေတာ့ က်ဳပ္က အိမ္မွာ မရွိ လုိက္ဘူး။ ႐ုိက္မွပဲေျပာမယ္ဆုိၿပီး ႀကိဳလည္းမမွာထားမိဘူး။ က်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ေတြက အကုန္႐ုိက္ၿပီး ကုန္ၿပီ။ ဇလီေတြေတာင္ သတ္ၿပီးကုန္ၿပီ။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း ဝင္ေပါက္ေတြ ပိတ္မထားခုိင္းလုိက္ရဘူး။
လက္သမားေတြကလည္း ပိတ္ၿပီးမွ မ်က္ႏွာက်က္ကုိ႐ုိက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေစတနာေပါ့။ သူတုိ႔က အိမ္႐ွင္ေတြအေပၚ ေစတနာထား လုပ္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ျဖစ္သလုိပဲ၊ ၿပီးလြယ္စီးလြယ္ပဲ လုပ္ေပးၾကတယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ခုိင္းမွလုပ္တယ္။ ေျပာမွသိတယ္။ တကယ္တမ္းကသူတုိ႔က လက္သမားေတြပဲ။ အိမ္အေျခခံအေၾကာင္းကုိ ပုိသိရမွာ။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုိ ရင္ ဘာေတြျဖစ္တတ္တယ္၊ ဟာကြက္၊ ေပ်ာ့ကြက္ေတြ ဘာရွိတယ္ဆုိတာ ပုိသိသင့္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ခုေခတ္လက္သမားဆရာဆုိတာ ဆရာက်က် တတ္လုိ႔ထက္ ငတ္လုိ႔လုပ္တယ္ဆုိတ့ဲသူက မ်ားမ်ားဆုိေတာ့ ဂယ္ ေလာင္းေတြေပးတဲ့ဒုကၡ၊က်ဳပ္မယ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံရေတာ့တာေပါ့။ မ်က္ႏွာက်က္ေတြတပ္ၿပီးလုိ႔ မၾကာပါဘူး မုိးေတြ တအားရြာတ့ဲညက ဂယ္ေလာင္းတစ္သုိက္ က်ဳပ္မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ ေရာက္လာၾကတယ္။ လာတုန္းကေတာ့ မုိးခုိဖုိ႔ ခဏ တျဖဳတ္ ေရာက္လာတာေနမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာက်က္ဟာ ဂယ္ေလာင္းေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမႀကီးတစ္ခု ဆုိတာ သိသြားၾကၿပီး မျပန္ၾကေတာ့ဘူး။ တေဝါေဝါ ေျပးလုိ႔။ တကြၽိကြၽိ ေတးဆုိလုိ႔။ တဂ်စ္ဂ်စ္ ကုိက္ျဖတ္လုိ႔။ အားလုံး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ။ မ်က္ႏွာက်က္ထဲမွာဆုိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြကုိ ေၾကာင္ေတြ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။
ၾကမ္းျပင္နဲ႔ မ်က္ႏွာက်က္ဟာ သုံးလက္မပဲ ကြာတာဆုိေတာ့ ေၾကာင္ေတြ ေလွ်ာက္လည္း မဝင္သာ၊ ဝပ္လည္း သြားလုိ႔မရနဲ႔၊ ဒီအတုိင္း အသံပဲ နားစြင့္ေနၾကရတာ။ မီးဖုိထဲ၊ ထမင္းစားခန္းထဲ နယ္လြန္လာမွသာ ဖမ္းႏုိင္၊ ခုပ္ႏုိင္ၾကတာ။
မနက္ဘက္၊ ေန႔ဘက္ေတြမွာေတာ့ က်ဳပ္က အိမ္မွာမရွိတတ္လုိ႔ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ေႏွာက္ယွက္တာ သိပ္မခံရဘူး။ ည ဘက္မ်ားမွာဆုိရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြဒဏ္ က်ဳပ္ခံရၿပီ။ က်ဳပ္ကလည္း က်ဳပ္ပဲ။ တျခားအသံေတြ ဘာၾကားၾကား အိပ္ လုိ႔ရတယ္။ အ့ဲဒီ့ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ ေျပးတ့ဲအသံ၊ သူတုိ႔ တကြၽိ ကြၽိေအာ္တ့ဲအသံ၊ သုံးထပ္သားေတြ ကုိ တဂ်စ္ဂ်စ္ ကုိက္ျဖတ္ေနတ့ဲအသံေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိမွ သည္းခံလုိ႔ မရဘူး။ အသံေသးေသးေလးေတြဆုိေပမယ့္ အ့ဲဒီ့အသံေသးေသးေလးေတြကုိ က်ဳပ္က မုန္းေနတာ။ မၾကားဟန္ျပဳၿပီး အိပ္ၾကည့္လည္း မရဘူး။ တျခားအသံေတြလုိပဲ သေဘာထားၿပီး မွိန္းၿပီးေမွးအိပ္ၾကည့္လည္း မရဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသက ဆုိင္ဖြဲ႔ေနတာ။ ေဒါသက ေသြးကုိ ဆူေစတာ။ ဒီေတာ့ အိပ္ရာကထ။ မ်က္ႏွာက်က္ကုိ တုတ္နဲ႔ပုတ္ၿပီး ဂယ္ေလာင္းေတြကုိ ေျခာက္ရတယ္။ တအားလည္း မပုတ္ရဲဘူး။ အေပၚထပ္မွာက အဘနဲ႔အေမတုိ႔ အိပ္ေနေတာ့ သူတုိ႔ လန္႔ႏုိးမွာလည္း စုိးရေသးတယ္။ ပုတ္ၿပီး ျပန္အိပ္ေတာ့ မၾကာပါဘူး ဂယ္ေလာင္းေတြ ျပန္လာ ျပန္တယ္။ က်ဳပ္လည္း ျပန္ထ ျပန္ပုတ္နဲ႔၊ ႂကြက္နဲ႔က်ဳပ္ဟာ Tom and Jarry ကာတြန္းကား တစ္ပုဒ္လုိပဲ။
၃။
ႂကြက္နဲ႔ က်ဳပ္ကာတြန္းမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ဳပ္ပဲ အိပ္ေရးပ်က္ က်န္ခဲ့တာ။ ၾကာေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္ဒဏ္ က်ဳပ္မခံႏုိင္ဘူး။ ညတုိင္းဟာ ပထမပုိင္းမွာပဲ အိပ္လုိ႔ ေပ်ာ္တယ္။ ၂ နာရီ၊၃ နာရီေလာက္ဆုိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ မ်က္ႏွာက်က္မွာ ေျပး တမ္းလုိက္တမ္းေဆာ့ေနၾကလုိ႔ က်ဳပ္ရဲ႕အိပ္ခ်ိန္ဟာ half time အျဖစ္ ရပ္နားလုိက္ရတယ္။ လိင္စိတ္ႂကြဖုိ႔ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း ေတြရဲ႕ဖုိနဲ႔မ တကြၽိကြၽိေအာ္သံဟာ က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ခဏခဏ ထေနရတ့ဲ အသံပဲ။ ဂယ္ေလာင္းေပါက္ေလးေတြရဲ႕ တီတီ တာတာေအာ္သံကမသတီစရာအသံ။ ဂယ္ေလာင္းမႀကီးရဲ႕ ကေလးေခ်ာ့ေတးသံကလည္း က်ဳပ္ကုိ ဖင္ပုတ္ႏႈိးေနသလုိပါပဲ။
အတူ အိပ္ၾကတ့ဲအထဲမွာမိန္းမက က်ဳပ္ေလာက္ မဟုတ္ေပမယ့္ သူလည္း အအိပ္ပ်က္ရတာပါပဲ။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြကုိ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲဆုိတဲ့အေျဖကုိ က်ဳပ္တုိ႔လင္မယား စဥ္းစားၾကတယ္။ ေၾကာင္ကေတာ့ အိမ္မွာ ရွိၿပီးသားျဖစ္လုိ႔ ေပးခ်က္ထဲ ထည့္ မေပးေတာ့ဘူး။ ေၾကာင္ေတြနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆုိတာ လက္ေတြ႔ပဲ။ ဒီေတာ့ ေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ႂကြက္ကပ္ေကာ္ကုိ ေပးခ်က္ထား စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ မိေနၿပီဆုိပါေတာ့။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ လမ္းထိပ္ကလူေတြလုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ယူသြားၿပီး လႊတ္ၾကမလား။ မေကာင္း ေက်ာင္းပုိ႔ရမယ့္ကိစၥက ေတာ္ေတာ္မတရားသလုိပဲ။
ပုိၿပီးမျဖစ္ႏုိင္တာက ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကုိ ဘယ္သူကုိင္ၿပီးပုိ႔မွာလဲ။ က်ဳပ္က ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြကုိ ရြံေၾကာက္ ေၾကာက္တာဗ်။ မိန္းမလည္း အတူတူပဲ။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြဆုိ မီးညႇပ္နဲ႔ ညႇပ္ၿပီးကုိင္တာေတာင္ မကုိင္ရဲၾကဘူး။ အူေတြ ယား၊ အသည္းေတြ ဖားလားဖားလားနဲ႔။ မျဖစ္သာလုိ႔ မီးညႇပ္နဲ႔ တစ္ခါကုိင္ခ့ဲရဖူးတယ္။ ႂကြက္ကပ္ေကာ္မွာ ကပ္ေနတာ။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းတစ္ေကာင္ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေသလည္း မေသ၊ ေျပးလည္း မေျပးႏုိင္ေတာ့ ႂကြက္ကပ္ေကာ္ေပၚမွာ လူးလြန္႔ေနတာ။ အ့ဲက်ေတာ့လည္း က်ဳပ္ျဖင့္ ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။
မ်က္ေစ့ေ႐ွ႕မွာ သတၱဝါတစ္ေကာင္ ဒုကၡေရာက္ေနတာကုိ မၾကည့္ရက္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီဒုကၡကလည္း က်ဳပ္တုိ႔ေပးတ့ဲ ဒုကၡဆုိေတာ့ ပုိၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္ လုပ္တ့ဲေကာင္ေတြဆုိၿပီး မုန္းမေနဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနတာဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ သနားေနတာ။ ဒါေတြဟာ အဘရဲ႕ ကံ၊ကံရဲ႕အက်ိဳး ဆုိတ့ဲ သြန္သင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲလား။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ဳပ္လည္း ပါဏာတိပါတကံကုိ လိပ္ျပာ လုံခ်င္တာနဲ႔ဂယ္ေလာင္း ေျပးလုိ႔ ရလုိရညား ေဘးပတ္လည္က ေကာ္ေတြကုိ မကပ္ေတာ့ေအာင္ ျပာေတြျဖဴးၿပီး ထားေပးလုိက္ေသးတယ္။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း ကံမေကာင္းပါဘူး။ က်ဳပ္ေ႐ွ႕မွာတင္ ေၾကာင္စားသြားတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။
ဒီေတာ့ ေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ႂကြက္ကပ္ေကာ္ သီအုိရီႏွစ္ခုစလုံးဟာ က်ဳပ္တုိ႔ဂယ္ေလာင္ပုစၧာအတြက္ အေျဖထုတ္ မေပးႏုိင္ၾက ဘူး။ မိန္းမက ကုိယ့္ေ႐ွ႕မွာ ေသတာမၾကည့္ခ်င္ရင္ ကြယ္ရာေသမယ့္ ႂကြက္သတ္ေဆးေကာတ့ဲ။ က်ဳပ္က ဒါကုိေတာ့ အဆုိ မွာတင္ပဲ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းပယ္ပစ္လုိက္တယ္။ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚမွာ ေတြ႔ရာေသေနမွ ဒုကၡကြလုိ႔ ဒုကၡတလုိက္တယ္။ မိန္းမလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ ၿငိမ္သြားတယ္။
၄။
က်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ မိန္းမက ႂကြက္သတ္ေဆး ဝယ္လာခ့ဲတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္။
“ဟာ-မိန္းမကလည္း မ်က္ႏွာက်က္ေပၚေသေနရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ အ့ဲဒီ့ေဆးေတာ့ မသုံးပါနဲ႔ကြာ”
“ေတာ္ကလည္း စကားဆုံးေအာင္ နားေထာင္ပါဦး။ ဒီေဆးက ပုပ္ေဆာ္မနံဘူးတ့ဲ။ ေဆးေၾကာင့္ ႂကြက္ေတြေသ လည္းေသ၊ ပုပ္ေစတဲ့ ႂကြက္ရဲ႕ေသြးသားေတြလည္း ခန္းေျခာက္သြားတယ္တ့ဲ”
“ဟာ … ဒါဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီညပဲ ေဆး စခ်မယ္ကြာ”
ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ေဆးေရာထားတ့ဲအစာကုိ စားၿပီး သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔ ေသခ်င္တ့ဲေနရာ ေသေနပါေစ။ ျပႆနာ မရွိေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္လည္း မျမင္ရ၊ မကုိင္ရဆုိေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ မ်က္ေစ့ကြယ္ရာ၊ နားကြယ္ရာမွာ ျဖစ္တာမ်ိဳးက် ေတာ့လည္း က်ဳပ္စိတ္ထဲ သိပ္ထိခုိက္လွတယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီသေဘာကုိ အသြင္တူ အိမ္သူကလည္း လက္ခံတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဂယ္ေလာင္းေတြ သြားတတ္လာတတ္တ့ဲေနရာေတြမွာ ပန္းေရာင္ေဝဖာေလးေတြလုိ ေဆးကုိ ခ်ထားလုိက္တယ္။ ေၾကာင္နဲ႔ လည္း ေဝးေအာင္၊ ကေလးလည္း မထိခုိက္ေအာင္၊ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြလည္း ေသေစေအာင္။
ဒီေကာင္ေတြ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္မွ မ်က္ႏွာက်က္ေပၚတက္ၿပီး ေပးေနတ့ဲဒုကၡေတြ ၿငိမ္းမွာ။ အ့ဲဒီ့ည က်ဳပ္အိပ္ေတာ့ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း ေတြ ျမန္ျမန္စား ျမန္ျမန္ေသပါေစဆုိတ့ဲ အိပ္တာ။ ပထမေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ေဆးကုိ မေတြ႕ေသး၊ မစားေသးလုိ႔လားမသိဘူး။ တေပ်ာ္တပါးနဲ႔ တေဝါေဝါ ေျပးတုန္းရွိေသးတာ။ ေျပးရင္းလႊာရင္းနဲ႔ တကြၽိ ကြၽိက လည္း ေအာ္လုိက္ေသး။ အတြင္းဘက္ေထာင့္ ေရာက္ေတာ့ အ့ဲဒီနားမွာရပ္ၿပီး တဂ်စ္ဂ်စ္ကုိက္ျခစ္ေနတာ။ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ လုံးေထြးေနတ့ဲ အသံမ်ိဳးေတြလည္း အ့ဲဒီ့ နားကပဲၾကားေနရတယ္။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ မစားေသးဘူး။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ မေသၾကေသးဘူး။ တေအာင့္ ေနေတာ့ ဂယ္ေလာင္းေတြ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာက်က္အျပင္ ျပန္ထြက္သံေတြ ၾကားျပန္တယ္။ ျမန္ျမန္ထြက္၊ ျမန္ျမန္ထြက္လုိ႔ က်ဳပ္စိတ္ထဲက ေတာင့္တေနျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာက်က္အထြက္လမ္းမွာ ေဆးခ်ထားတာ။ အျပင္ျပန္ထြက္မွ ေဆးကုိေတြ႔မွာ။ ေဆးကုိ ျမန္ျမန္စားၿပီး ဇီဝိန္ခ်ဳပ္လုိက္ပါေတာ့လား။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလးထိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းသံေတြ ေပ်ာက္သြားျပန္ တယ္။ က်ဳပ္လည္းအိပ္ခ်င္တ့ဲစိတ္ထဲ ေပ်ာ္ဝင္စီးစင္းသြားတယ္။ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာနာရီလက္တံ ေရြ႕လ်ားသံကလြဲရင္ ဘာ သံမွ မၾကားရေတာ့ဘူး။ ေသကုန္ၿပီလား မသိဘူးဆုိတ့ဲ မိန္းမရဲ႕အသံ တုိးတုိးထြက္လာေတာ့ က်ဳပ္က သိစိတ္နဲ႔ မသိ စိတ္ၾကားထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ။ မိန္းမလည္း ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြေသတာကုိ စိတ္လႈပ္႐ွားရင္း ေစာင့္ေနတာပဲ။
က်ဳပ္လုိပဲ ဂယ္ေလာင္းေတြကုိ ျမန္ျမန္ေသေစခ်င္ေနမွာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ဂယ္ေလာင္းေတြဟာ အိပ္ပ်က္ညေတြကုိ ဖန္တီး ခ့ဲတာပဲ။ ဒီေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္ေသမွပါ။ ဂယ္ေလာင္းေတြ ေသဖုိ႔ေတြးရင္း က်ဳပ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ မသိဘူး။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ေသမေသဆုိတာ မေသခ်ာဘူး။ ထူးျခားတာက အဲ့ဒီ့တစ္ညလုံး တေရးႏုိးခ့ဲလား မႏုိးခ့ဲလား မေတြးေတာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ အသံေတြက ၿငိမ္သက္ေနတာပါပဲ။
၅။
“ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြေတာ့ ေသကုန္ၿပီနဲ႔တူတယ္မိန္းမ” လုိ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႀကီးနဲ႔ေျပာလုိက္မွန္း က်ဳပ္ဘာသာ က်ဳပ္ သိတယ္။
“ဟုတ္တယ္။ တစ္ညလုံး ၿငိမ္သက္ေနတာ။ ေစာေစာပုိင္းေလာက္ကပဲ ေသာင္းက်န္းၿပီး၊ ေနာက္ပုိင္း ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ ဘူး”
မိန္းမဆီကပါ ဒီလုိ မွတ္ခ်က္ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲ ပုိေက်နပ္သြားတယ္။ က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ဆုိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ေသ၊ မေသဆုိတာ မတင္မက်ရယ္။ ေသဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ၾကည့္တာကလြဲရင္ ေသေသခ်ာခ်ာေကာက္ခ်က္ မခ်ႏုိင္ေသးဘူး။ ရဲရဲ မဆုံး ျဖတ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ခုေတာ့ မိန္းမကပါ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းသံေတြ မၾကားရေတာ့တာဆုိေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ေသကုန္တာ ေသခ်ာတယ္။ အကုန္မဟုတ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းတ့ဲအေကာင္ေတြ ေသကုန္တာျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးထင္လုိ႔ ရတယ္။ ဒီညမွာေတာ့ ညစ၊ ညလယ္၊ ညဆုံး တိတ္ဆိတ္မႈေတြဖုံးလုိ႔ အိပ္ေပ်ာ္ရေတာ့မယ္။ က်ဳပ္အတြက္ စိတၱဇညေတြဟာ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြနဲ႔အတူ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားၿပီေပါ့။
ဒါနဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္သားဂယ္ေလာင္းေတြစားဖုိ႔ ခ်ထားတဲ့ေဆးေတြကုိ သြားၾကည့္တာ နည္းနည္းပဲ က်န္ေတာ့တာ ေတြ႕ရတယ္။ မိန္းမက -“ေဆးက်န္ေတြ သိမ္းလုိက္ေတာ့မလား”
“ထားလုိက္ပါ။ ဒီေကာင္ေတြ အကုန္ စားခ်င္မွ စားရဦးမွာ။ မစားရေသးတဲ့အေကာင္ေတြ စားပါေစဦး”
ဒီလုိေျပာလုိ႔ က်ဳပ္ကုိ သိပ္ရက္စက္တ့ဲေယာက်္ားလုိ႔မ်ား ေတြးေနေလမလား။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း ေတြရဲ႕ အသံေတြကုိ က်ဳပ္ မခံစားႏုိင္ဘူး။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းမီး တစ္ရန္ၿငိမ္းတ့ဲစိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ လုိက္သလဲဆုိတာ က်ဳပ္က ပုိသိတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ဳပ္က ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းသံေတြေပၚမွာ စိတၱဇ ျဖစ္ေနတာကုိး။ ခုေတာ့ ၿငိမ္းၿပီ။ ဂယ္ေလာင္းေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ေသၿပီ။
၆။
ညပုိင္း အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ အခန္းထဲဝင္လုိက္တာနဲ႔ အပုပ္နံ႔ကုိ သဲ့သဲ့ရလုိက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဟာ … သြားၿပီဆုိတဲ့ စုိးရိမ္စိတ္ က ဒိတ္ခနဲဝင္လာတယ္။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ေသၿပီး ပုပ္ကုန္ၿပီလား။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ က်ဳပ္စိတ္ထဲ ႀကိတ္ဆုေတာင္း မိတယ္။ ညေနကတည္းက အနံ႔ရေနတာတဲ့။ မိန္းမ ဝယ္လာတ့ဲေဆးကေတာ့ မပုပ္ဘူး လုိ႔ ေျပာထားသားပဲ။ မဟုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ အိမ္ေျမႇာင္မ်ား ေသေနတာလား။ အိမ္ေျမႇာင္ေတြ ေသရင္လည္း ဒီလုိပဲ ပုပ္အ့ဲအ့ဲေလး နံတတ္တယ္။ မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ေကာ။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေသေတြဆီကလား။ ေဆးကမပုပ္ဘူးဆုိတာ ညာေရာင္းတာလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အပုပ္နံ႔ဟာ ၾကာေလၾကာေလပုိၿပီ ပီသလာေလပဲ။
အခန္းထဲမွာ သိသိသာသာ အနံ႔ကဲလာတယ္။ အိပ္ခ်ိန္နားနီးေလ ပုိနံေလပဲ။ အိပ္ရာေဘးေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္။ ႀကိဳႀကိဳ ၾကားၾကားေတြ ဓာတ္မီးနဲ႔ထုိး႐ွာ။ ဒါေပေပမယ့္ ဘာမွ မေတြ႔ဘူး။ မ်က္ႏွာက်က္ေတြကုိ အနံ႔ခံၾကည့္ေတာ့ အနံ႔က ပုိနံေနတယ္ ထင္ရတယ္။ နံတာမွ ေနရာအႏွံ႔မွာ နံေနတာ။ ေနရာအႏွံ႔မွာမ်ား ေသေနၾကသလား။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ေတြ ျဖဳတ္ ရေတာ့မွာပဲ။ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ရေတာ့မယ္။ ဇလီေတြခြါဦး၊ သံေတြ ႏုတ္ဦးနဲ႔။ အမႈန္အမႊားေတြ က်မယ့္ေဘးကလြတ္ေအာင္ အက်ႌစင္ေတြ၊ အိပ္ရာေတြနဲ႔စာအုပ္ေတြကုိလည္း တႏြယ္ငင္၊ တစင္ပါ သိမ္းရဦးမယ္။
အေမေလး … ကုိေရႊႂကြက္ဂယ္ေလာင္းတုိ႔ေရ။ ဒုကၡေပးခ်က္က ၾကမ္းလွခ်ည့္လားလုိ႔သာ ေအာ္ဟစ္ပစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ။ မနက္ျပႆနာကုိ ေတြးရင္း၊ အခုေလာေလာဆယ္ ျပႆနာအတြက္လည္း ရင္ေမာရတယ္။ က်ဳပ္ ဘယ္လုိအိပ္ရမလဲ။ ဒီအပုပ္နံ႔ႀကီး တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ဆုိ အိပ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အနံ႔က ဉာဥ့္နက္ေလ ပုိနံေလ ျဖစ္ျဖစ္လာတာ။ အခန္းျပင္ ထြက္အိပ္ရင္ေကာ။ အိပ္ရာေတြေတာ့ ေရႊ႔ရမွာပဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီအတုိင္း အခန္းထဲ အိပ္ဆုိ၊ မအိပ္ႏုိင္ဘူးေလ။
၇။
မနက္လင္းေတာ့ အခန္းထဲမွာ အပုပ္နံ႔က လႈိင္ေနက်ဳိင္ေနၿပီ။ အလုပ္ မသြားေတာ့ဘဲ က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္ႏွာက်က္ေတြျဖဳတ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ မိန္းမက ကူေပါ့။ မ်က္ႏွာက်က္ကုိျဖဳတ္ရင္ ဘယ္မ်က္ႏွာက်က္က စျဖဳတ္ရမလဲဆုိတာကေတာ့ စဥ္း စားရ ေတာ္ေတာ္က်ပ္တယ္။ ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာက်က္က စ,ရမလား၊ ေနာက္မ်က္ႏွာက်က္က စ,ရမလား၊ မေဝခြဲတတ္ဘူး။ အ့ဲဒါ က်ဳပ္က အနံ႔ခံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အနံလုိက္ခံၾကည့္ေတာ့ အနံ႔က ေနရာအႏွံ႔မွာ ရေနတာပဲ။ ဘယ္လုိခြာရမွန္းေတာင္ မသိ ေတာ့ဘူး။
မိန္းမကုိ စစ္ကူေတာင္းၾကည့္တယ္။ သူကလည္း မေပးတတ္ဘူးတ့ဲ။ ကဲ … ဒီေတာ့လည္း က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ပဲ ဆုံးျဖတ္ေတာ့ မယ္။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ ပုိၿပီးေပ်ာ္ေမြ႔တာက ေနာက္မ်က္ႏွာက်က္ေတြမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္မ်က္ႏွာက်က္ေတြကုိ စ,ခြာတယ္။ အခန္းထဲမွာ မ်က္ႏွာက်က္သုံးထပ္သား ဆယ္ခ်ပ္ရွိတယ္။ ပထမအခ်ပ္ကုိ ခြာေတာ့ေတာင္ က်ဳပ္ဆုေတာင္း ျဖစ္တယ္။ တခ်ပ္တည္းနဲ႔ ၿပီးပါေစကြာလုိ႔။ ဆုေတာင္း မျပည့္ပါဘူး။ ဘာမွ မေတြ႔ဘူး။ ဘာဂယ္ေလာင္းမွ ေသေနတာ မရွိဘူး။ ဆက္ခြာတယ္။ ဘာမွ မေတြ႔ဘူး။ အ့ဲဒါ ကုိးခ်ပ္ေျမာက္ခြာၿပီးတ့ဲ အထိပဲ။ ဘာေကာင္မွ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အနံ႔ကေတာ့ နံေနတုန္းပဲ။ ဒါဆုိ က်န္ေနေသးတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္ဟာ တရားခံရွိေနတဲ့ေနရာပဲ၊ ေသခ်ာၿပီ။ အ့ဲလုိမွန္းသိ ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာက်က္ ကစၿပီး ခြာပါတယ္ကြာလုိ႔ မိန္းမကုိ မခ်ိတင္ကဲ ေျပာရင္း ေနာက္ဆုံးအခ်ပ္ကုိ ခပ္ျဖည္းျဖည္းခြာလုိက္တယ္။ ဟၾကည့္လုိ႔ရတ့ဲအေနအထားေလာက္ေရာက္ေတာ့ သုံးထပ္သားကုိ က်ဳပ္ ဟၾကည့္လုိက္တယ္။ ဇလီ မခြာရေသးတဲ့ ေထာင့္မွာ ႂကြက္ဂယ္ ေလာင္း ေသေတြကုိ ေတြ႔ လုိက္တယ္။ နည္းနည္း ေမွာင္ေနလုိ႔ သုံးေကာင္လား၊ေလးေကာင္လား မကြဲဘူး။
“ေတြ႔ၿပီ မိန္းမေရ၊ ေတြ႔ၿပီ။ ေတြ႔ေတာ့လည္း ေနာက္ဆုံးဆုိမွ ေနာက္ဆုံးမွပါလားကြာ။ သူ႔ထက္ ေနာက္ဆုံးက်တာေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး”
“ဟုတ္ပါ့ေတာ္၊ တိရစၧာန္ေတြမ်ား ဒုကၡေပးခ်က္။ ကုိယ္ဟာကုိယ္မေနၾကဘူး။ လူေတြေနတ့ဲေနရာ လာၿပီးေတာ့ ဒုကၡေပး တယ္”
“အ့ဲဒါ အေရးမႀကီးဘူးမိန္းမေရ၊ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းကုိ လွမ္းယူရမွာ အူယားတယ္ဟ”
“ဒါဆုိ အဘကုိ ေခၚလုိက္မယ္။ ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ ့ အေပၚထပ္က အဘကုိ လွမ္းေအာ္ေခၚတယ္။ မေခၚနဲ႔လုိ႔ တားခ်ိန္မရလုိက္ဘူး။ အဘ မီးညႇပ္ကုိင္ၿပီး ေရာက္လာတယ္။ က်ဳပ္က အဘကုိ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေသ ရွိတ့ဲေနရာျပၿပီး၊ ဂယ္ေလာင္းေတြ ျမႇဳပ္ဖုိ႔ ႂကြင္းသြားတူးလုိက္တယ္။ အဘက မီးညႇပ္နဲ႔ တစ္ေကာင္ခ်င္းညႇပ္ၿပီး ေကာ္ျပားနဲ႔ တင္ယူလာတယ္။ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္း သုံးေကာင္။ တြင္းထဲထည့္ၿပီးလုိ႔ ေျမဖုိ႔ေနတုန္း …
“အ့ဲဒါေပါ့ကြ၊ကုိယ္ျပဳတ့ဲကံ၊ကုိယ္ဆီ ျပန္လာတယ္ဆုိတာ။ သူတုိ႔ က ေအးေအးမေနဘဲ လူေတြကုိ ေႏွာက္ယွက္ေနေတာ့ အေသဆုိးနဲ႔ေသရတာေပါ့။ မင္းတုိ႔ကလည္း သူတုိ႔အသက္ကုိ သြားၿပီးဒုကၡေပးမိေတာ့၊ ကုိယ္လည္း ကာယဒုကၡေတြ ျပန္ခံ စားရတာေပါ့”
အဘ စကားကုိ နားေထာင္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ က်ဳပ္ၾကားေနရတာ။ ေျမကုိ ခပ္မုိ႔မုိ႔ေလးဖုိ႔ၿပီး လက္စသတ္မယ္လုပ္ကာမွ ေခြးေတြယက္၊ ေၾကာင္ေတြယက္ပစ္ရင္ ခက္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြး၀င္လာလုိ႔ ေက်ာက္ခဲႀကီးႀကီးနဲ႔ အုတ္နီခဲက်ိဳးေတြရွာျပီး အေပၚကေန ဖိထားလုိက္ရေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတဲ့ ႂကြက္ဂယ္ေလာင္းေတြ။
ေက်ာ္ထင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
