ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၉၃)

ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၉၃)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄၊ ၂၀၁၉
အာဇာနည္ရွားပါးတဲ့ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ပါေစ

(၁)
က်ေနာ္ျပန္တိုင္း ရြာအ၀င္ သခ်ဳႋင္း ကားလမ္းေဘးက ျမင္ေနက် အာဇာနည္ မခင္ၾကြယ္ရဲ႕ ေက်ာက္တိုင္ေလး ရွိေနေသးလား။
၁၉၆၀ ခု၊အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလမွာပါ။ ရြာကစက္ခ်ဳပ္သမေလး မခင္ႂကြယ္ ၿမိဳ႕ကအျပန္မွာ သန္႔ရွင္းဖဆပလ အမတ္ေလာင္းအႏိုင္ရေရးအတြက္ ထဘီအ၀ါေလး၀တ္ကာ လႈပ္ရွားမဲဆြယ္ ေပးေနတာကို လက္လုပ္ လက္စား ရြာသားမ်ားလည္း သေဘာက်ေနၾကသတဲ့။

ဒါေပမယ္လို႔ တည္ၿမဲ ဖဆပလကို လိုလားသူေတြကေတာ့ ဘယ္ႀကိဳက္ႏိုင္ၾကပါ့မလဲ။ သူတို႔လည္း မဲဆြယ္ၾက ေဟာေျပာၾက ေပ မယ္လို႔ ထဘီအ၀ါေလး၀တ္မေလး ေလာက္ေတာ့ တက္ႂကြျခင္းမရွိ။ မခင္ႂကြယ္က ေစ်းထဲမွာ လမ္းဆံုမွာ ကမ္းနာမွာ လူစည္ကားရာမွ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးႏုရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား သမာဓိတို႔ကို အသံေန အသံထား ကိုယ္အမူအရာနဲ႔ ေဟာေနေျပာလို႔ ပရိသတ္ကလည္း လက္ခုပ္တီးၾသဘာေပးၾကတယ္။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ မ်က္စိေနာက္ကာ ပစ္သတ္သြားတဲ့ စစ္သားဘယ္ေပ်ာက္သြားတယ္မသိ။
မ်က္ျမင္အသိ သက္ေသ၊ ရဲစခန္း၊မႈခင္းဆရာဝန္ဆိုတာေတြနဲ႔ အလွမ္းကြာေဝးရသမို႔ ထဘီအဝါေလးလႊမ္းကာ သၿဂႋဳဟ္ လိုက္တာေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ အာဇာနည္ျဖစ္သြားရပံုကိုေတာ့ က်ေနာ္ေတြးလို႔မရ။

(၂)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္း စာေပဗိမာန္ျမက္ခင္းျပင္မွာ ေဟာေျပာပြဲလုပ္ေလ့ရွိၿပီး ျပား ၅၀ ဝင္ေၾကးေပးရတယ္။ ၂၅ ျပားက ေကာ္ဖီ သို႔မဟုတ္ လက္ဖက္ရည္ တခြက္ေသာက္ဖို႔၊ က်န္ ၂၅ ျပားကေတာ့ ထိုင္ခံုေနရာ စတာေတြအတြက္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လူသန္႔စည္းကမ္းရွိဖို႔ စီစဥ္ရတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ညဘက္ေလေအးနဲ႔ တနာရီၾကာ ေဟာေျပာပြဲ နားေထာင္အၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္နဲ႔ အေတာ္ဇိမ္က်လို႔ က်ေနာ္မၾကာခဏ သြားနားေထာင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဟာေျပာမည့္ပုဂၢိဳလ္ကိုသေဘာက်ရင္ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းအရာကိုႀကိဳက္ရင္ မလြတ္တမ္းေရာက္သြားတယ္။

(၃)
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာထင္ေအာင္က ၃၇ မင္းနတ္မ်ားအေၾကာင္း ေဟာေျပာမွာမို႔ က်ေနာ္အေစာႀကီး ေရာက္သြားတယ္။ ဆရာေရးတဲ့ Selections From Burmse Folk Tales ကို တကၠသိုလ္သင္တန္းမွာ သင္ခဲ့ရသလို Burmese Drama ကိုလည္းဖတ္ဖူးပါရဲ႕၊ သို႔ေသာ္ ေဒါက္တာထင္ေအာင္ ဗမာလိုေရးတဲ့စာအုပ္ရယ္လို႔ေတာ့ ဖတ္ဖူးဖို႔ေဝးစြ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မၾကားဖူးပါ။

ခုေတာ့ ဟန္က်ၿပီ။ ဗမာလိုေဟာေျပာမွာေလ။

ေဒါက္တာထင္ေအာင္က ၃၇ မင္းနတ္မ်ားအေၾကာင္း ေျပာသြားတာစံုသမို႔ နားေထာင္လို႔လည္းေကာင္း စိတ္၀င္စားဖို႔လည္း ေကာင္းေပါ့။ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္အေၾကာင္းေရာက္လာၿပီ၊ ခြန္အားဗလေကာင္းသူမို႔ အႏၱရာယ္လို႔ ဘုရင္ကျမင္ေနတာကို အားလံုးကသိၾကတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မတရားအႏိုင္က်င့္ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ အသတ္ခံရေတာ့ လူေတြက မေက်နပ္ၾက၊ ရွင္ဘုရင္ကိုလည္း မ ေျပာရဲလို႔ နတ္ျဖစ္သြားရတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆရွိပံုကို ထည့္ေျပာသြားတယ္။

(၄)
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာထင္ေအာင္က ၃၇ မင္းနတ္မ်ားအေၾကာင္း ေဟာေျပာမွ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္အား နတ္အျဖစ္လူေတြ ကိုးကြယ္လာၾကပံု အေတြးနဲ႔ဆက္စပ္ၾကည့္ရေအာင္။ မတရား အသတ္ခံလိုက္ရတာကိုး။

ဟုတ္ၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လိုမဟုတ္ေပမယ့္ သူလည္း အာဇာနည္မခင္ႂကြယ္ေပါ့။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္၊ မႏၱေလးက အာဇာနည္ ၁၇ ေယာက္။ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္လုပ္ေဆာင္ရင္း မေတာ္မတရားအႏိုင္က်င့္ အသတ္ခံရသူကို အဇာနည္ အျဖစ္ဂုဏ္ျပဳရင္း ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကတာေလ။

အရွင္ဖမ္းမိၿပီးမွ ေနာက္ေက်ာကေန ပစ္သတ္လိုက္တဲ့သတင္းအရဆိုေတာ့၊ ေစာဘဦးႀကီးအား ကရင္အာဇာနည္လို႔ေခၚ ေနၾကတာလည္း ေခၚထိုက္ေပတယ္။ ဒါဆို ေထာင္ထဲမွာႏွိပ္စက္ခံရရင္း ေသဆံုးသြားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ပထမဆံုး သမတ စပ္ေရႊသိုက္ေကာ၊ အာဇာနည္မဟုတ္ေလာ။

(၅)
အမည္သိသူ မသိလိုက္ရသူေတြ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႔။
၁၉၆၂ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔ ရန္တကၠသိုလ္နယ္ေျမထဲ ပထမဆံုးအႀကိမ္ စစ္တပ္က ဝင္ေရာက္ပစ္သတ္လို႔ ေသဆံုးသြား ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၈-၈-၈၈ အေရးအခင္းကာလအတြင္း မေတာ္မတရား အႏိုင္က်င့္ပစ္သတ္လို႔ က်ဆံုးၾကသူေတြ၊ ေထာင္ေတြထဲ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရလို႔ ေသဆံုးၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ နည္းနည္းေနာေနာေလာ။

အင္း အာဇာနည္ေတြ မနည္းလွပါလား။

(၆)
လက္နက္ကိုင္ ရင္ဆိုင္တိုက္ရင္း မဟုတ္ပဲ ေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္ အေျမာက္နဲ႔ပစ္လို႔ ေသဆံုးရတဲ့ ကခ်င္ဗိုလ္ေလာင္းေတြ၊ အင္းသူတို႔ကိုလည္း ကခ်င္အာဇာနည္လို႔ သတ္မွတ္ခ်င္ၾကမွာပါ။ အလြတ္သတင္းေထာက္ ကိုပါႀကီးအျဖစ္က ပိုမဆိုးေပ ဘူးလား။

အာဇာနည္တေယာက္ရဲ႕ေသြး မေျခာက္ေသး၊ ေနာက္အာဇာနည္ တေယာက္ေပၚလာတယ္။

အာဇာနည္တေယာက္အတြက္ ငိုလို႔မၿပီးေသး၊ ေနာက္ အာဇာနည္တေယာက္အတြက္ဆက္ငိုရတယ္။

လက္ရဲဇက္ရဲ စစ္အာဏာရွင္တို႔က အာဇာနည္ေတြ ခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ ခပ္မ်ားမ်ားဖန္တီးေနတာ ထိတ္လန္႔စြာသတိထားမိလို႔ ေတာင္သူမႀကီးေဒၚခင္ဝင္း ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ၊ ၂၀၁၅ ခုစ၍ အာဇာနည္ရွားပါးေသာ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ခဲ့တယ္။

(၇)
၂၀၁၇ ခုက်ေတာ့ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥပေဒေရးရာအတိုင္ပင္ခံ ဦးကိုနီ ရန္ကုန္ ေလဆိပ္မွာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ေျမးေလးခ်ီထားစဥ္ အနားကပ္ၿပီး ဦးေခါင္းကုိ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္သြားတယ္။ ေဒါက္တာ ထင္ေအာင္ေျပာသလို လူထုက ဦးကိုနီအား အာဇာနီဟု။

အဲဒီလိုပစ္သတ္တာကို ျမင္လိုက္တဲ့ တကၠစီကားေမာင္းသမား ကိုေန၀င္းက အုတ္ခဲနဲ႔လွမ္းထုလို႔ ပစ္သတ္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ ကိုေနဝင္းလည္း အာဇာနည္ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ အာဇာနည္ေတြ ပိုပိုၿပီးေပၚထြက္လာေန၍ ဆုေတာင္း႐ံုနဲ႔ ရပ္မွာမဟုတ္၊ ျဖစ္ေပၚလာ ေနေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ေခတ္အေခၚ လက္မည္းႀကီးကို အၿပီးျဖတ္ပစ္ဖို႔ ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းၾကရေပလိမ့္မည္ဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

၂၀၁၉ ခု၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၉) ရက္။