ေမာင္ေအာင္မြန္ – စာေရးဆရာေဇာ္ဂ်ိီက စာဖတ္တပည့္ရယ္လို႔မရွိဟု
က်ေနာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၇၇)
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၈
(၁)
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ အဲဒီလိုေျပာဖူးခဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္္သလို က်ေနာ့တသက္ ကေလာင္ကိုင္ေနေသးသမွ် အဖိုးတန္အသံုးတည့္ေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ္လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီထံ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုစဥ္ ႀကံဳခဲ့ရပံုအတိုင္းဆို ဘာစာေပအေမြမွ ရလိုက္ႏိုင္ဖြယ္မရွိ။
(၂)
ပဲခူးမဂၢဇင္း အတြက္ စာမူရွာေဖြၾကတဲ့အခါ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီထံ စာမူသြားေတာင္းဖို႔ က်ေနာ္တာ၀န္က်လို႔ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္ အေပၚဆံုးထပ္ရွိ ဆရာ့ရံုးခန္းကို ေရာက္သြားတယ္။ ေခတ္စမ္းစာေပ ဖခင္ႀကီးေရွ႕ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာကေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေနရာေပး၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပ ေမတၱာရပ္ခံရာ၊ စာမူမေပးတဲ့အျပင္ “ ဆရာက အဲဒီလို နယ္ေျမအသင္းေတြကို မႀကိဳက္ဘူး” လို႔ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ဆရာအျပင္ က်ေနာ္ဘာမွထပ္မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အဲဒါ ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႕ခြင့္ရ ကြဲခဲ့ရတဲ့ပြဲပါ။
(၃)
ေနာက္ ၂ ႏွစ္အၾကာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေတာင္ငူခရိုင္အသင္းရဲ႕ နတ္သွ်င္ေနာင္မဂၢဇင္းမွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနမလဲ၊ သူ႕ရံုးခန္းဆီေျပးေပါ့။ လက္ထဲမွာလည္း နတ္သွ်င္ေနာင္မဂၢဇင္းကိုင္လို႔။ အေတာ္ပဲေဟ့ ထိုင္ကြာဆိုကာ စကားေတြေျပာလိုက္တာ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာၿပီး၊ ေနာက္လည္းလာခဲ့ဦးလို႔ ဖိတ္လိုက္ေသး၊ လာရင္းကိစၥမေျပာခဲ့ရဘူး။ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္သြားျပန္ေတာ့လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း၊ မွတ္သားစရာေတြ ထိုင္နားေထင္ရသမို႔ လာရင္းကိစၥေျပာဖို႔ ေမ့သြားၿပီး ဆရာ့ေစတနာကို စတင္ခံစားရၿပီ။
တကၠသိုလ္နယ္ေျမထုတ္ စာေစာင္ေတြမွာ ကေလာင္ေသြးရင္း က်ေနာ္ေရးတဲ့ ၀တၳဳေလးေတြကို ျပင္ပမဂၢဇင္းေတြမွာလည္း ေဖာ္ျပၾကလို႔ စာေရးဆရာ ေမာင္ေအာင္မြန္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
(၄)
၁၉၅၉ ခု၊ ျမန္မာ့အသံမွာ အလုပ္ရၿပီး ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့မွ ဆရာ့ထံေရာက္သြားျပန္ေတာ့ ေျပာေနက်အတိုင္း အေတာ္ပဲေဟ့ ထိုင္ကြာဆိုကာ ေနရာေပးစကားေျပာရင္း၊ မင္းေရးတာေလးေတြ လူေျပာသူေျပာမ်ားလို႔ ဆရာဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ သံုးပုဒ္ေလာက္ယူခဲ့စမ္းပါ ဆိုတာနဲ႔ မဂၢဇင္းသံုးအုပ္ယူသြားေပးခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္တေခါက္က်ေတာ့ က်ေနာ္ေရးထားတဲ့ ဗမာစာအမွားေတြကို ခဲတံနဲ႔ျပင္ထားတာျပရင္း ဗမာလိုေရးရင္ ဗမာလိုမွန္ေအာင္ ေရးတတ္ရမယ္၊ ေန႔တိုင္းဗမာလိုေျပာတိုင္း ဗမာလိုမွန္ေအာင္ ေရးတတ္ေနၿပီလို႔ ေပါ့ေပါ့ေတြးလို႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲကြာဟုဆိုတယ္။
(၅)
မင္းေရးတာေလးေတြ မဆိုးပါဘူး၊ဘာျဖစ္လို႔ဆက္ေမရးတာလဲလို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကေမးတဲ့အခါ မွားမွာေၾကာက္လို႔ဟု ခပ္ျမန္ျမန္ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ မွားေတာ့လည္း ျပင္ရတာေပါ့၊ ခဲတံနဲ႔ေရးလို႔မွားရင္ ခဲဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ၿပီးျပင္၊ မင္တံနဲ႔ေရးလို႔မွားရင္ မင္ဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ၿပီးျပင္တဲ့။ ပံုႏွိပ္ၿပီးသား အမွားႀကီးဆရာရဲ႕လို႔ ေျပာေတာ့လည္း ေအး ပံုႏွိပ္ၿပီးမွားေတာ့လည္း ပံုႏွိပ္ၿပီးျပင္၊ စကားကုန္ေျပာလိုက္မယ္ ေက်ာက္စာထြင္းၿပီး မွားရင္လည္း ေက်ာက္စာထြင္းၿပီးျပင္လို႔ရတယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ ျပင္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီး မွားမွားေနရင္ ဖ်က္လိုက္ ျပင္လိုက္နဲ႔၊ မင္းေရးတာ စာျဖစ္မလာဘဲ မွားဖ်က္ျပင္ႀကီးျဖစ္ေနမယ္ေလ၊အဲဒီေတာ့ စေရးကတည္းက မမွားဖို႔သတိထား မွန္ေအာင္ႀကိဳးစားေရးရမွာေပါ့တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက။
(၆)
ဆရာေဇာ္ဂ်ီက စာတတ္လို႔ စာဖတ္တာ၊ အေမေမြးလိုက္တုန္းက ေမာင္သိန္းဟန္ စာဖတ္ၿပီးမွ ေဇာ္ဂ်ီျဖစ္လာတာေလ၊ စာဖတ္သူ ေတြထဲက စာေရးဆရာျဖစ္လာရင္ ဦးပုည အထိလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ။ ဆရာ ဆရာ ဟိုမွာလည္းဆရာ၊ ဒီမွာလည္း ဆရာ၊ လမ္းေပၚမွာေတြ႕လိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္းကိုလည္း ဗ်ိဳ႕ဆရာႀကီး ဆိုၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာနဲ႔မို႔ စာေရးတဲ့လူလည္း စာေရးဆရာေပါ့ကြာ၊ ဒါေပမယ္လို႔ ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး စာဖတ္သူကို မေတာ္မတရားႀကီး ဆရာသြားမလုပ္မိဖို႔ သတိထားရမယ္။ စာဖတ္သူတို႔မွာ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္၊ အထင္ေသး ေလွ်ာ့တြက္လို႔မရဘူး၊ စာဖတ္တပည့္ရယ္လို႔ မွမရွိတာတဲ့။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ဆံုမစကား ဦးထိပ္ထားကာ စာဆိုေတာ္ေန႔တြင္ ကန္ေတာ့လိုက္ရေၾကာင္းပါ။
၂၀၁၈ ခု၊ဒီဇင္လာလ (၈)ရက္ (စာဆိုေတာ္ေန႔)။
(မွတ္ခ်က္။ ။ပူးတြဲပါစာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပပါ၏)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
