စာပေဒသာ ျမန္မာျပည္တြင္း

ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း) – ေလထီးသမား​ေတြ

ေလထီးသမား​ေတြ
ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း)
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၈

တ​​ေခတ္​တခါတုန္​းက ရထား​ေပၚက​ေန အလစ္​သုတ္​ၿပီးခုန္​ခ်တဲ့သူ​ေတြကို ​ေလထီးသမား​ေတြလို႔ နာမည္ေျပာင္​ ေပးခဲ့ၾကတယ္​။ သူတို႔က တေယာက္​ထဲလည္​း လႈပ္​ရွားၾကတယ္​။ သံုး​​ေယာက္​​ေလး​ေယာက္​အုပ္​စုလိုက္​​ေတြလည္​း လႈပ္​ရွားၾကတယ္​။ ရထားနဲ႔ပတ္​သက္​လို႔​ေတာ့ အဆင္​းအတက္​ မ်က္​စိမွိတ္​ထားလို႔ရတဲ့အထိ ကၽြမ္​းက်င္​ၾကတယ္​။ အရွိန္​နဲ႔​ေမာင္​းလာတဲ့ရထား​ေဘးမွာ ​ေက်ာက္​ရုပ္​ႀကီးလိုၿငိမ္​​ေနၿပီး ဖ်တ္​ခနဲဇတ္​ခနဲလည္​း ျပတင္​း​ေဘာင္​ကိုဟီး​ေလးခိုႏိုင္ ၾကတယ္​။​ အဆင္​းအတက္​လက္​ရမ္​းကို ကၽြမ္​းဘားဆရာတေယာက္လိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးဆြဲတက္​ႏိုင္​ၾကတယ္​။ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚက​ေန ၂ ေယာက္​က ​ေျခ​ေထာက္​ကိုဆြဲ​ေပးထားၿပီး ​ေဇာက္​ထိုးအ​ေနအထားနဲ႔ ျပတင္​း​ေပါက္​ထဲ​ေလ်ာခနဲဝင္​လာၿပီး ဆြဲႀကိဳး​တို႔နာရီတို႔ဆြဲျဖတ္​ႏိုင္​တယ္​။ ၿပီးတာနဲ႔လူ​ေတြအံ့​ေနခ်ိန္​မွာ လစ္​ခနဲအ​ေပၚျပန္​ဆြဲတင္​သြားတတ္​ၾကတယ္​။ ေလထီးသမာေေတြဆီမွာ ဓား​ခၽြန္​း​ေတြ​၊ေလာက္​​ေလးခြ​ေတြလည္​း ပါလာတတ္​လို႔ အက္​စ္​စ​ေကာ့လို႔ေခၚၾကတဲ့ရထားလိုက္​လံုၿခံဳ​ေရး​ေတြကလည္​း ဖမ္​းတဲ့ဆီးတဲ့အခါ သတိ​ေတာ္​​ေတာ္​ထားၾကရတယ္​။


​ေလထီးသမား​ေတြၿပီး​ေတာ့ ဂလန္႔​႔သမား​ေတြရွိ​ေသးတယ္​။ ဂလန္​႔သမား​ေတြက​ေတာ့ ႏွစ္​ဖက္​ခၽြန္​သံ​ေခ်ာင္​း အမာႀကီး​ေတြကိုကုန္​ရထားတြဲ ႏွစ္​တြဲၾကားမွာ ကန္​႔လန္​႔ခံထည္​့ၿပီး ရထားတြဲႏွစ္​တြဲဘယ္​ညာလူးတဲ့အခါမွာ တြဲနံရံသံခြံႀကီးကို ၿပဲ​ေအာင္​ၿဖဲၾကတယ္​။ သူတို႔လိုလူမ်ဳိး​ေတြကကေတာ့ ပိုင္​​ေလာက္​မွ လုပ္​ၾကသူ​ေတြ​ေပါ့။ သတင္​း​ေထာက္​လွမ္​းတဲ့​ေနရာမွာလည္​း ကၽြမ္​းက်င္​ၾကပံုရပါတယ္​။
အိမ္​​ေထာင္​​ေျပာင္​းတြဲ​ေတြ အဖိုးတန္​ပစၥည္​းပါလာတဲ့တြဲ​ေတြကို ပစ္​မွတ္​ထားတတ္​ၾကတယ္​။
ပံုမွန္​လႈပ္​ရွား​ေနတဲ့သက္​ရွိသက္​မဲ့မွန္​သမွ်မွာ အားနည္​းတဲ့အခ်ိန္​အခါရွိတတ္​ၾကေတာ့ အဲဒါကို သူတို႔အခြင္​့အ​ေရးအတြက္​ အသံုးခ်တတ္​ၾကတယ္​။ ဂလန္႔သမား​ေတြကေတာ့ ေလထီးသမားေတြ ထက္​ျမက္​ျမက္​စက္​စက္​ရတဲ့ အခါမ်ဳိး​ေတြ ရွိမယ္​ထင္​ပါတယ္​။
​ေလထီးသမား​ေတြက​ေတာ့ ဆြဲႀကိဳးတို႔၊ နာရီတို႔၊ ဟင္​းန္​ဘက္​အိတ္​တို႔​ေလာက္​ကိုသာ ဆြဲခ်ၾကတာမို႔ ခံလိုက္​ရတဲ့သူကလည္​း အမႈသာဖြင္​့ခ်င္​ဖြင္​့လိုက္​မယ္​ ကိုယ္​ထူကိုယ္​ထက သိပ္​ၿပီးရွိၾကတာ မဟုတ္​ဘူး။ ဘဝပ်က္​​ေလာက္​​ေအာင္​ ပါမသြားဘူးဆိုရင္​ တခ်ိဳ႕မ်ား အမႈ​ေတာင္​မဖြင္​့တတ္​ၾကပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ​ပြဲၿပီးမီး​ေသျဖစ္​သြားၾကပါ တယ္​။

က်ြန္​​ေတာ္​့အ​ေဖဆိုရင္​လည္​း ​မြမ္​းမံသင္​တန္​းကျပန္​လာတုန္​း ​ေစာင္​အထုပ္​ႀကီး ဆြဲခ်ခံလိုက္​ရတယ္​။ အ​ေဖ့ကို ​ေဘးကလူ​ေတြက အမႈဖြင္​့ဖို႔​ေျပာ​ေပမဲ့ မဖြင္​့ခဲ့ဘူးတဲ့။
အိမ္​​ေရာက္​​ေတာ့ အ​ေမ့ကို​ေျပာတဲ့စကား က်ြန္​​ေတာ္မွတ္​မိေန  ေသးတယ္​။”ဆြဲခ်သြားတဲ့သူ​ေတြလည္​း ခ်မ္​းရွာလို႔​ေနမွာ​ေပါ့ကြာ” တဲ့။

အ​ေဖက အမႈဖြင္​့မယ္​ဆိုရင္​လည္​း   ရထားႀကီး ပထမဆံုးရပ္​္​မယ္​့ ပစၥည္​းဆြဲခ်ခံရတဲ့​ေနရာနဲ႔ အနီးဆံုးဘူတာမွာ ဆင္​းက်န္​​ေနခဲ့ရမွာပါ။​
ေဆာင္​းတြင္​းႀကီး​ေအးက​ေအးသနဲ႔မို႔ အမႈမဖြင္​့ခဲ့တာလည္​း ျဖစ္​ႏိုင္​တာ​ေပါ့။ ၿပီး​ေတာ့ ပစၥည္​းဆြဲခ်ခံလိုက္​ရတာကလည္​း အ​ေဖတ​ေယာက္​ထဲရယ္​။ ကံကံ၏အက်ိဳးလို႔မ်ား အ​ေဖယူဆခဲ့​ေလသလား။
ဒါမွမဟုတ္​ရင္​လည္​း အ​ေဖ့​ေျပာခဲ့သလိုပဲ ” ခ်မ္​းရွာလို႔ ​ေနမွာ​ေပါ့ကြာ” ဆိုတဲ့ ကိုယ္​ခ်င္​းစာနာစိတ္​​ေၾကာင္​့မ်ားလား။ အဲတာ​ေတြကို​ေတာ့ အ​ေဖကိုယ္​တိုင္​ပဲသိမွာပါ။
အ​ေဖ့ရဲ႕​ေစာင္​ထုပ္​ႀကီးဆြဲခ်ခံရၿပီးႏွစ္​အ​ေတာ္​​ေလးၾကာတဲ့ အခါ မီးရထားကုမၸဏီတခုမွာ က်ြန္​​ေတာ္​အလုပ္​ဝင္​ခဲ့တယ္​။ ကုမၸဏီက ႐ံုးပိုင္​းရယ္​၊ သြားလာပို႔​ေဆာင္​​ေရးရယ္​ ၂ ​မ်ဳိးရွိ​ေပမဲ့ ၿငိမ္​ၿငိမ္​မ​ေန တတ္​တဲ့က်ြန္​​ေတာ္​က ရထားလိုက္​ဝန္​ထမ္​းအလုပ္​ကိုပဲ ​ေ႐ြးခ်ယ္​ခဲ့ပါတယ္​။ မႏၲ​ေလးက​ေန ျမစ္​ႀကီးနားကို ခုႏွစ္​ရက္​တစ္​ပတ္​မွာ ရထားႏွစ္ ေၾကာင္​း​ေျပးပါတယ္​။
အ​ေဖ့​ေစာင္​ထုပ္​ႀကီးကို ​ေလထီးသမားဆြဲၿပီးခုန္​ခ်သြားတဲ့ေနရာ​ေလးေရာက္​ရင္​ သတိတရနဲ႔ ၾကည္​့ျဖစ္​ပါတယ္​။ ဘယ္​လိုခံစားခ်က္​မ်ိဳးမွ​ေတာ့ ရင္​ထဲမွာ​ေပၚမလာပါဘူး။
“ဒီ​ေနရာ​ေလးမွာ တခ်ိန္​တုန္​းက အ​ေဖ့​ေစာင္​ထုပ္​ႀကီးဆြဲခ်ခံခဲ့ရဖူးပါလား” ဆိုတဲ့အသိ​ေလာက္​ပဲ ရွိ​ေနခဲ့တာပါ။ အဲသည္​လိုနဲ႔ အစုန္​အဆန္​ခရီး​ေတြတိုင္​း သတိရျဖစ္​ပါတယ္​။

တ​ခါတ​ေလ​ေတာ့လည္​း မိုးခ်ဳပ္​တဲ့အ​ေခါက္​​ေတြနဲ႔ႀကံဳလို႔ တြဲတံခါး​ေတြပိတ္​ထားၿပီဆိုရင္​ မသိလိုက္​​ေတာ့ဘူး​ေပါ့။

တ​ညမွာ​ေတာ့ ညဆယ္​နာရီထိုး​ေလာက္​ႀကီး စား​ေသာက္​တြဲထဲမွာ က်ြန္​​ေတာ္​တို႔စကားထိုင္​​ေျပာ​ေနခဲ့ၾကတယ္​။ စား​ေသာက္​တြဲကလည္​း ညဆယ္​နာရီထိုးရင္​ အ​ေရာင္​းပိတ္​တာမို႔ လူရွင္​း​​ေလာက္​ ျဖစ္​​ေနပါၿပီ။ ခပ္​​ေထြ​ေထြတေယာက္​ ႏွစ္​​ေယာက္​​ေလာက္​ပဲ က်န္​​ပါ​ေတာ့တယ္​။
ရထားတြဲဆိုင္​းႀကီးက စက္​​ေခါင္​းက​ေန​ေနာက္​ဆံုးတြဲအထိ ကူးသန္​းလို႔ရပါတယ္​။ ရထားထိန္​းတြဲ(ဂတ္​တြဲ)ကို​ေတာ့ ကူးလို႔မရဘူး။ luggage အခန္​းက ၾကားထဲမွာခံ​ေနတယ္​။ ရထားတြဲတ​တြဲနဲ႔တ​တြဲ ၾကားမွာရွိတဲ့ တြဲ​ေပါင္​းကူးတံခါး​ေတြကို​ေတာ့ ခပ္​​ေထြ​ေထြခရီးသည္​​ေတြ သူ႔တြဲကိုယ္​တြဲျပန္​ၾကမွ ပိတ္​လို႔ရမွာပါ။
 
အဲဒီ​ေန႔က ဂ်ဴတီလဲထားတဲ့စက္​​ေခါင္​း​ေမာင္​းတ​ေယာက္​ရယ္​၊ လက္​မွတ္​စစ္​တေယာက္​ရယ္​၊ မီးထိုး​တေယာက္​ရယ္​၊ က်ြန္​​ေတာ္​ရယ္​က ေရာက္​တတ္​ရာရာ​ေျပာ​ေနၾကရင္​း စား​ေသာက္​တြဲက အလကားရ တဲ့ ​ေရ​ေႏြးၾကမ္​းတဗူးကို ​ေသာက္​​ေနၾကတာပါ။ အျပင္​မွာက အ​ေတာ္​ပဲ​ေအး​ေနၿပီမို႔ ျပတင္​းတံခါး​ေတြကိုလည္​း ပိတ္​ထားၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္​​ေလးမွာပဲ တြဲ​ေခါင္​မိုး​ေပၚက လမ္​း​ေလ်ွာက္​သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္​ၾကရတယ္​။ အားလံုးရဲ႕စကားသံ​ေတြတိတ္​သြားတဲ့အခ်ိန္​မွာ
​ေခါင္​မိုး​ေပၚကအသံလည္​း တိတ္​သြားတယ္​။
လက္​မွတ္​စစ္​က ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကိုလက္​ညိႈိးထိုးျပၿပီး ​ေခါင္​မိုး​ ေပၚမွာ လူ​ေရာက္​​ေနတယ္​လို႔ ​ေျပာပါတယ္​။ စား​ေသာက္​တြဲတာဝန္​ခံက ​ေနာက္​တြဲမွာပါလာၾကတဲ့ရထားလံုၿခံဳ​ေရးအဖြဲ႔ကို သြား​ေခၚပါတယ္​။ မီးထိုးက ျပတင္းေပါက္​တံခါးကို ျဖည္​းျဖည္​း​ေလးမၿပီး အသံမထြက္​​ေအာင္​တင္​လိုက္​တယ္​။ အျပင္​က​ ​ေအးစိမ္​့​ေနတဲ့​ေလေတြ စားေသာက္​တြဲထဲကို တၿပံဳႀကီးဝင္​ခ်လာတယ္​။ ​က်ြန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ ဘာ​ေတြဆက္​ျဖစ္​လာေတာ့မလဲလို႔ စိတ္​လႈပ္​ရွား​ေနရင္​း အ​ေႏြးထည္​ဇစ္​ကို အ​ေပၚ အထိ ဆြဲတင္​လိုက္​မိတယ္​။ ေလေအးေအးႀကီး​ေတြက ဖြင္​့ထားတဲ့ျပတင္းေပါက္​က ဝင္​​ေနၾကတုန္​းပဲ။

ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚက​ေနၾကည္​့လိုက္​မယ္​ဆိုရင္​ပြင္​့သြားတဲ့ ျပတင္​းဝက​ေန အလင္​းစ​ေတြ အျပင္​မွာအကြက္​လိုက္​ေပၚ​ေနမွာ ​ေသခ်ာပါတယ္​။
မီးထိုးက သူ႔ရဲ႕ငါးခဲထိုးလက္​ႏွိပ္​မီးနဲ႔ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚကို ထိုးၾကည့္​ေနတယ္​။ သူကလည္​း လက္​ႏွိပ္​ဓာတ္​မီး ရယ္​ဒီျဖစ္​​ေနတတ္​တာ အက်င္​့မို႔လို႔သာ ထိုးၾကည္​့ျဖစ္​တာ​ေနမွာ။
လက္​နဲ႔​ေခါင္​းကို အျပင္​ဖက္​ရဲရဲမျပဴရဲရွာပါဘူး။ မ​ေတာ္​လို႔မ်ား အ​ေပၚက​ေနတခုခုလုပ္​ခဲ့ရင္​ဆိုတဲ့အ​ေတြးမ်ဳိး ဝင္​​ေနရွာမွာ​ေပါ့။
ရထားနဲ႔အၿပိဳင္​လိုက္​​ေျပး​ေနတဲ့ အလင္​းကြက္​ရယ္​ ​ေခါင္​မိုး​ေအာက္​တြဲထဲက လႈပ္​ရွားသံ​ေတြေၾကာင္​့ရယ္​လို႔ထင္​ပါတယ္​၊ ေခါင္​းမိုး​ေပၚက ေျခသံျပင္​းျပင္​းႀကီးကိုၾကားလိုက္​ရပါတယ္​။ တိတ္​ဆိတ္​​ေနတဲ့ စား​ေသာက္​ခန္​းထဲမွာေတာ့ အဲသည္​အသံဟာ အက်ယ္​ႀကီး​ေပၚလာတယ္​။ လံုၿခံဳ​ေရးလိုက္​လာတဲ့ ရဲတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​တ​​ေယာက္​က ရထားႀကီးကို dead stop ဖမ္​းၿပီးရပ္​လိုက္​ဖို႔ အႀကံ​ေပးတယ္​။ “ရထားရပ္​သြားတဲ့အခါ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကလူကို ဝိုင္​းဖမ္​းၾကမယ္​” တဲ့။
အဲဒီစကားကိုၾကားလိုက္​ရ​ေတာ့ က်ြန္​​ေတာ္​စိတ္​ပူသြားမိ တယ္​။ ဘာကိုစိတ္​ပူသြားတာလဲဆိုတာ ေဝခြဲမရခင္​မွာပဲ စက္​​ေခါင္​း​ေမာင္​းက သူ႔မ်က္​ႏွာႀကီးကိုရႈံ႕မဲ့ၿပီး လံုၿခံဳ​ေရးကိုျပန္​ၾကည္​့တယ္​။ ရထားလိုက္​အ​ေတြ႔အႀကံဳႏုနယ္​​ေသးပံုရတဲ့ လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​သားလည္​း နားမလည္​ႏိုင္​တဲ့မ်က္​ႏွာနဲ႔ ျဖစ္​​ေနရွာပါတယ္​။
 
တကယ္​​ေတာ့လည္​း အဲဒီတုန္းက ရထားခုတ္​​ေမာင္​း​ေနတဲ့ အျမန္​ႏႈန္​းက တစ္​နာရီကို ကီလိုမီတာ ၃၀  ေက်ာ္​ေလာက္​ ရွိပါတယ္​။ အဲဒီအရွိန္​ကို တု႔ံခနဲရပ္​လိုက္​ပစ္​လိုက္​ရင္​ ျဖစ္​​​ေပၚလာမယ္​့
​ေနာက္​ဆက္​တြဲကိစၥ​ေတြကို လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​သား​ေလးခမ်ာ တကယ္​ကို မသိရွာတာပါ။
ရထားလံုၿခံဳ​ေရး​တပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေတြက ​ေခါင္​းမိုး​ေပၚကလူကို အ​ေပၚတက္​ၿပီးဖမ္​းဖို႔ စဥ္​းစားၾကတယ္​။ ရထားတြဲတတြဲနဲ႔တတြဲၾကား ေပါင္းကူးေနရာေတြမွာ တခ်ဳိ႕​ေနရာ​ေတြက ရာဘာျပားႀကီး​ေတြစုတ္​ၿပဲ​ေန ၾကတယ္​။ ေခါင္​မိုး​ေပၚမွာလိုက္​လာတဲ့လူက​လည္​း အဲဒီလို​ေနရာ​ေတြက​ေနၿပီး တြဲထဲကိုဝင္​ဖို႔ စိတ္​ကူးထားပံုရပါတယ္​။ ရထားတြဲက (၁၄) တြဲ​ေလာက္​ပါ​ေပမဲ့ တြဲတိုင္​းမွာ​ေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္​မ​ေနၾကပါဘူး။ ျဖစ္​​ေနတဲ့​ေနရာ​ေတြကေတာ့ အ​ေတာ္​ဆိုးတယ္​။
မိုး႐ြာတဲ့အခါမိုးယိုတယ္​၊ ည​ေရးညတာလည္​း စိတ္​မခ်ရပါဘူး။ အဲဒီတြဲ​ေတြဟာ တြဲျပင္​ရံုကိုျပန္​ဝင္​တဲ့အခါမွ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာျပန္​ျပင္​ရမယ္​့ တြဲ​ေတြ​ေပါ့။

တခ်ဳိ႕တြဲ​ေတြဆိုရင္​ ​​​ေဘးတံခါး​ေတြ​ေတာင္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာပိတ္​လို႔မရပါဘူး။ အျပင္​ပန္​းၾကည္​့ရင္​​ေတာ့ ေဆးအသစ္ေတြသုတ္​ထားလို႔ ခန္​႔ခန္​႔ႀကီးျဖစ္​​ေ​ပမဲ့ အ​ေၾကာင္​းသိသူ​ေတြဆိုရင္​ ခြင္​့ျပဳခ်က္​မရပဲ အလြယ္​တကူဝင္​ႏိုင္​ထြက္​ႏိုင္​ၾကပါတယ္​။
လံုျခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲဝင္​​ေလးဟာ အ​ေပၚဖက္​ကို​ေမာ့ၾကည္​့ရင္​း ခ်ီတုံခ်တံုျဖစ္​​ေနရွာပါတယ္​။
ေလ​ေအး​ေအးႀကီး​ေတြဝင္​လာတဲ့ ရထားတြဲ​ေပါင္​းကူး ဟကြဲႀကီး​ေနရာက​ေန ​ေခါင္​မိုး​ေပၚတက္​ဖို႔ကိစၥဟာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္လိုက္​ရင္​ ရင္​မ​ေအးစရာပါ။ အ​ေပၚဖက္​အေမွာင္​ထဲမွာ
ေရာက္​​ေနသူက တက္​လာတဲ့သူ​ေတြကို ဆီးၿပီး​ေတာ့အႏၲရာယ္​​ေပးလိုက္မယ္​ဆို လြယ္​လြယ္​​ေလးပဲ။
ရထားလိုက္​လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေလးတ​ေယာက္​က ​ေလာက္​​ေလးခြကိုအရံသင္​့ထုတ္​ထားတယ္​။ ​ေသနတ္​ကို​ေတာ့ ဘယ္​သူမွထုတ္​မထားၾက​ ေသးပါဘူး။

သူတို႔ဘက္​ကၾကည္​့ျပန္​​ေတာ့လည္​း ခက္​ရွာမွာ​ေပါ့။ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကလူဟာ ပစၥည္​းအလစ္​သုတ္​ဖို႔လိုက္​လာတဲ့ေလထီးသမားမဟုတ္​ပဲ ရထား လက္​မွတ္​မရရွာလို႔ ခိုးစီးလာရတဲ့ခရီးသည္​​ေလးဆို​ေသနတ္​နဲ႔ပစ္​ဖမ္​းဖို႔မလိုအပ္​ဘူးမဟုတ္​လား။ အဲဒီအခ်ိန္​တုန္​းက ရထားလက္​မွတ္​ရဖို႔ဆိုတာကလည္​း တကယ္​့ကို ဒုလႅဘတရား။

ေနာက္​​ေတာ့”ရထားႀကီးကို တျဖည္​းျဖည္​းအရွိန္​​ေလ်ွာ႔ခ်ၿပီး ရပ္​လိုက္​မယ္​။
ရထားရပ္​သြားတဲ့အခါမွ အားလံုးခုန္​ခ်ၿပီး ရထားႀကီးကိုဝိုင္​းထားလိုက္​ၾကမယ္​” လို႔ ဆံုးျဖတ္​လိုက္​ၾကတယ္​။
မီးထိုးက တာဝန္​က်စက္ ေခါင္​း​ေမာင္​းကို အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​း​ေျပာဖို႔သြားၿပီ။ အခုအခ်ိန္​လိုဆိုရင္ရင္ေတာ့ ဖုန္​းဆက္​လိုက္​ရင္​ ရတာ​ေပါ့။ အဲဒီတုန္​းက​ေတာ့ တဘူတာနဲ႔တဘူတာ အ​ေရးႀကီးတဲ့အ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြ​ေျပာမယ္​ဆိုရင္​​ေတာင္​ အသံျပာ​ေအာင္​ ​ေအာ္​ရတာ။ ​ကရာ ကတၲဳ ၊ ကရာ ကတၲဳ။ ဒစ္​ ဒါ ဒစ္​ ဒါ ​ေၾကးနန္​း​ေခါက္​ရတာ။ အဲဒီလို ခပ္​ညံ့ညံ့ဆက္​သြယ္​မႈ​ေတြ​ေၾကာင္​့ ရထားနံပါတ္​နဲ႔လ်ွို႔ဝွက္​နံပါတ္ ​မွားတာ​ေတြ၊ လ်ွို႕ဝွက္​နံပါတ္​နဲ႔အခ်ိန္​နာရီမွားတာ​ေတြျဖစ္​ၿပီး ရထားႏွစ္​စင္​းေခါင္​းခ်င္​းဆိုင္​ခဲ့တာ​ေတြ​ေတာင္​ ျဖစ္​ခဲ့ရဖူးတယ္​။
မီးထိုးသမား စက္​​ေခါင္​းဆီကိုထြက္​သြားၿပီးလို႔
မၾကာခင္​မွာပဲ ရထားအရွိန္​က တျဖည္​းျဖည္​း​ေလ်ွာ႔လာတယ္​။ ရထား​ေပၚက တြဲထိန္​း​ေတြ၊ စက္ျပင္​​ေတြ၊ စား​ေသာက္​တြဲဝန္​ထမ္​း​ေတြနဲ႔ လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​​ေတြဟာ ရထားႀကီးရပ္​သြားတဲ့အခ်ိန္​မွာ ​ေၾကာက္​လန္​႔တၾကားျဖစ္​​ေနမယ္​့​ ​ေခါင္​မိုး​ေပၚကလူကို ဖမ္​းဖို႔အသင္​့ျပင္​ထားၾကတယ္​။
တြဲကျပတင္​းတံခါး​ေတြအကုန္​လံုးကိုလည္​း ဖြင္​့ထားၾကၿပီ။ ​ေလ​ေအး​ေတြက ပိုၿပီးဝင္​လာတယ္​။
အဲဒီအခါမွာ က်ြန္​​ေတာ္​အ​ေတာ္​​ေလးခ်မ္​းလာတာကိုမွတ္​မိပါတယ္​။ ရထား​ေပၚကလူ​ေတြအ​ေတာ္​မ်ားမ်ားဟာ ရထားတြဲ​ေတြရဲ႕​ေဘးဖက္​ဆီကို ဓာတ္​မီး​ေတြနဲ႔ ဝိုင္​းထိုးထားၾကပါတယ္​။ ရထားဘီး​ေတြဆီက တရူးရူးတရွဲရွဲအသံ​ေတြထြက္​လာတယ္​။ သံလမ္​းနဲ႔ရထားဘီးတာယာႀကိတ္​ပြတ္​သံေတြ တက်ီက်ီျမည္​လာတယ္​။

ဓာတ္​မီး​ေရာင္​​ေတြ​ေအာက္​မွာ ရထားရဲ႕​ေနာက္​ဆံုးတြဲက​ေန လူတ​ေယာက္​​ေဇာက္​ထိုးဆင္​းလာတာကို ျမင္​ၾကရတယ္​။ အဆင္​းအတက္​​ေလွခါး လက္​ရမ္​းကိုဆုပ္​ကိုင္​ထားပံုက ရင္​တုန္​စရာပါပဲ။ လံုၿခံဳ​ေရးတပ္​ဖြဲ႔ဝင္​တေယာက္​က ​ေလးခြနဲ႔ပစ္​ဖို႔ သား​ေရႀကိဳးကိုဆြဲတင္​းလိုက္​တုန္​းမွာပဲ အဲဒီလူဟာ အတည္​့အ​ေနအထားနဲ႔ သံလမ္​း​ေဘးမွာ က်န္​​ေနခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ထပ္​​ေၾကးနန္​းခန္​းတစ္​ခန္​း​ေလာက္​ ရထားဘီး​ေတြဆက္​လိမ္​့သြားၿပီးမွတု႔ံခနဲရပ္​သြားတယ္​။ ခရီးသြား​ေတြအားလံုးဟာလည္​း ထိတ္​ထိတ္​လန္​႔လန္​႔နဲ႔​ေပါ့။ လူတေယာက္​မွရွိမ​ေန​ေတာ့တဲ့ ရထား​ေခါင္​မိုး​ေပၚကိုတက္​ၿပီး ရွာၾက​ေဖြၾကပါ​ေသး တယ္​။
ရထားႀကီးဆက္​ထြက္​လာခဲ့​ေတာ့ ညဥ္​့​ေတာ္​​ေတာ္​နက္​​ ေနၿပီ။ က်ြန္​​ေတာ္​့ခြဲတမ္​းက်ရထားတဲ့ခံုတန္​း​ေလးမွာ ​ေစာင္​​ေခါင္​းၿမီွးၿခံဳၿပီး​ေကြးလိုက္​တယ္​။ ​ေမွးခနဲျဖစ္​သြားတုန္​းမွာပဲ အ​ေဖ့ရဲ႕အသံကို ဝိုးတဝါးအိပ္​မက္​မွာၾကားရတယ္​။

“ငါ့သား၊ မင္​းလည္​း ခ်မ္​း​ေနတယ္​မဟုတ္​လား” တဲ့။ တကယ္​ဆို အ​ေဖ့ကို က်​ြန္​​ေတာ္​အိပ္​မက္​မမက္​ခဲ့ဖူးပါဘူး။
အဲဒီညက​ေတာ့ အိပ္​မက္​ထဲအ​ေဖ​ေရာက္​လာခဲ့တယ္​။ အ​ေဖဆံုးခဲ့တာၾကာလွပါ ၿပီ။ ခ်မ္​းတဲ့ဇာတ္​လမ္​းက​ေတာ့ ​ဘယ္​​ေတာ့မွ မဆံုးႏိုင္​​ေတာ့ ဘူးထင္​ပါတယ္​။ ​ေလထီးသမား​ေတြနဲ႔ဂလန္​႔သမား​ေတြဟာ ရထားတစင္​းထဲမွာ ဘယ္​​ေတာ့မွ မႀကံဳဆံုၾကပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕လိုခ်င္​တပ္​မက္​မႈ အတိုင္​းအတာျခင္​းက မတူၾကပါဘူး။
က်ြန္​​ေတာ္က​ေတာ့ အခုထိလည္​း ခ်မ္​း​ေနတုန္​းပါပဲ။

အခ်ီႀကီးအပြႀကံၾကတဲ့ဂလန္​႔သမား​ေတြအတြက္​လည္​း အခု​ေနခ်ိန္​မွာ သိပ္​ၿပီးမလြယ္​ကူ​ေလာက္​​ေတာ့ပါဘူး၊ သံလမ္​း​ေတြကကိုး​ေခ်ာင္​း ဆက္​​ေတြျဖစ္​ကုန္​​ေတာ့ ​တြဲဆိုင္​း​ေတြက​ေဘးဘယ္​ညာ သိပ္​ၿပီးမယိမ္​းယိုင္​ၾကေတာ့ဘူး။
ရထားတြဲဆယ္​့​ေလးတြဲလံုး သူ႔ဟာသူ လံုလံု ၿခံဳၿခံဳရွိ​ေနမယ္​ဆို ​စိတ္​ခ်လက္​ခ် အိပ္​ၿပီးလိုက္လို႔ရမယ္​ထင္​ပါတယ္​။
ခ်မ္​းလည္​းမခ်မ္​းဘူး​ေပါ့။

ေက်ာ္​​ေက်ာ္​
(ျမရည္​စမ္​း)
   
          

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts