(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၈၊ ၂၀၁၈မုိးမခ အတြဲ (၅)၊ အမွတ္ (၁) ၂၀၁၈၊ ေမလထုတ္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
လမ္းတို႔သည္ေကြ႕ေကာက္ၾက၏။ အေျဖာင့္ခ်ည္းသက္သက္ရွိသည္မဟုတ္။ တခါတရံ တဆစ္ခ်ဳိး ေကြ႔တတ္သလို တခါတရံ ေျပေျပေလးေကြ႔ေကာက္သြားတတ္စၿမဲ ပင္။ အခ်ိဳင့္အဝွမ္းမရွိ။ အမု႔ိအေမာက္မရွိ။ သဲျဖဴခင္းထားသလို ညီညာျခင္းမ်ဳိးကား ေလာက၌ရွာေတြ႔ရန္မလြယ္။
တခုေတာ့ရွိသည္။ ဉာဏ္ပညာဘဏ္တိုက္ဆီသို႔ သြားရာလမ္းသည္ ႏွလုံးသားေျဖာင့္မတ္ဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္။ ေကြ႔ ေကာက္ေသာႏွလုံးသားျဖင့္ ပညာဘဏ္တိုက္ကိုဖြင့္ရန္မလြယ္။ ဤသည္ကို ရည္ရြယ္၍ အဓိပတိလမ္းကိုေျဖာင့္တန္းေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ရင္ျပင္အလြန္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဂိတ္မွအစျပဳ၍ ပညာဘဏ္တိုက္ရွိရာ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ ခန္းမတိုင္ေအာင္ ေျဖာင့္တန္းေန၏။ အေကြ႔မရွိအေကာက္မရွိရ။ လမ္းထိပ္မွစ၍ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ဝင္ေပါက္ဆီ တည့္တည့္ႀကီး အဓိပတိေလွ်ာက္ လာလိမ့္မည္။
ထို႔ေနာက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမစင္ျမင့္ေပၚတက္မည္။ စင္ျမင့္ေပၚရွိထိုင္ခုံေပၚ သူထိုင္လိမ့္မည္။ တကၠသိုလ္အဓိပတိထိုင္ရာခုံျမင့္ႏွင့္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ရင္ျပင္အဝရွိ အဓိပတိလမ္းအစ တေျဖာင့္တည္း ရွိေနရမည္။ အဓိပတိလမ္းအလယ္ ဗဟိုခ်က္ႏွင့္ အဓိပတိထိုင္ရာခုံတို႔ ခ်ိန္မတ္မ်ဥ္း က်ရမည္။
ပညာ၏အနက္ကိုဖြင့္ဆိုဖို႔ ဗိသုကာပညာရွင္တို႔ ဉာဏ္ကြန္႔ခဲ့ၾကသည္။ ေျဖာင့္မတ္ေသာပညာရွိတို႔ ႏွလုံးသား အထင္းသားႀကီး ေပၚခဲ့ေပါ့။ ဤသည္ကိုရည္ညႊန္း၍ အဓိပတိတို႔ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ အဓိပတိလမ္းဟုပညတ္ ေခၚေစေသာ္ဝ္…..။
ဤလမ္းမွာအဓိပတိမ်ားေျဖာင့္တန္းစြာေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကဖူးၿပီ။ ကံ႔ေကာ္ရနံ႔တို႔ သင္းပ်ံ႕ခဲ့ဖူးသည္။ ပြင့္ခ်ပ္ေလးမ်ားျဖင့္ တန္ ဆာဆင္ခဲ့ဖူးသည္။ အေရာင္အေသြးစုံစုံတို႔ ဝတ္ရည္ကိုသုံးေဆာင္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာေငြလမင္းတို႔ ထြန္း လင္းခဲ့ဖူးသည္။ ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္မွာလရိပ္ျပာတို႔ နားခိုခဲ့ၾကဖူးသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာစိတ္ႏွလုံးညြတ္ႏူးဖြယ္ရာတို႔ ေျခရာထပ္မွ် လြမ္းဆြတ္ခဲ့ၾကဖူး သည္ပင္။
သို႔ေစကာမူ အဓိပတိပြင့္ခ်ပ္လႊာ၏ ေအာက္ၾကမ္းခင္းကိုကားမခြာ ေစလို။အၾကည့္စိမ္းတို႔ျဖင့္ ညႇာတာ စိတ္ကင္းမဲ့စြာရက္ရက္ စက္စက္ ခြာၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္…..။ ပန္းပြင့္တို႔၏ ႏြမ္းလ်လ်တီးတိုး ၿငီးသံကို ၾကားရႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ထက္အာရုံပါးမည္ဆိုလွ်င္ ပန္းတပြင့္ေသြးထြက္ေနသည္ကိုပင္ ျမင္ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားေသာပန္းတို႔၏ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ကိုပင္ ခံစားရေပလိမ့္မည္။ ဤသည္ပင္…ကိုေအာင္ေက်ာ္ထုံကူးေပးခဲ့ ျခင္းေလေလာ။ကိုေအာင္ဆန္း၏ဝိညာဥ္ပူးကပ္ျခင္း ေပေလာ။ အတတ္မသိႏိုင္။
ထိုထက္ပို၍အာရုံစုစည္းႏိုင္ပါကကိုဘဟိန္း၏ ခ်ိဳျမျမအၿပံဳးပြင့္ဖတ္ႏုႏုကိုပင္ အေရွ႕ေျမာက္ေလမွတဆင့္ ခံစားရႏိုင္ပါလိမ့္ မည္။ သည့္ထက္နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းပြင့္ဖတ္လႊာေအာက္ၾကမ္းခင္းကိုဆက္လက္တူးေဖၚမည္ဆိုပါလွ်င္…..
ကိုဘဦး၏ အုပ္ေပါင္းစႏွင့္ ပန္႔ရႈးေျခရာမ်ား။ ကိုေအာင္ဆန္း၏ ပိန္းတန္းဖိနပ္ေက်ာက္ျဖစ္ရပ္ႂကြင္း။ ကိုေအာင္ေက်ာ္၏ ဦးေခါင္းခြန္ပရိုင္းမိတ္။ သူ႔ေဘးမွာကိုဘဟိန္း၏ကဗ်ာအပိုင္အစမ်ား။ ထို႔ေနာက္ ျမင္းခြာသံမ်ား၊ ဒါေတြအားလုံးကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာေထြးေပြ႔ထားဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္။
၁၉၆၂။ ဂ်ဴလိုင္ ၇ ရက္။ ၿပီးေတာ့ ၈ ရက္။ မိုးႏွင္းျမဴလား…။ ယမ္းေငြ႔လား…။ ပရဝုဏ္တခုလုံး အေမွာင္ထုက်ခဲ့။ ေက်ာက္စာ တိုင္မ်ားၿပိဳက်။ ေက်ာင္းသားထုတို႔ကြန္းခိုရာသမဂၢလည္းအုပ္ပုံတမွ်။ ေၾကကြဲဖြယ္ရာဗကသ။ ထိုညက ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္မွ မရဏေခါင္းေလာင္းသံတိုးတိုးေလး မွတပါး ေၾကကြဲစိတ္နဲ႔ အားလုံးတိတ္ဆိတ္ေပါ့ …။
“ဘယ္သူ႔အတြက္ထိုးတာလဲ”….။
သမဂၢအတြက္လား။ ပြင့္ဖတ္ ပြင္ခ်ပ္ျပန္႔က်ဲ ပန္းတပြင့္ကိုေသြးထြက္ေအာင္နန္းရိႈက္လိုက္ၾက ၿပီ။ ကိုဗေဆြေလး၊ ကိုတင္ထြန္း၊ ကိုလွေရႊ….။ ဝန္းက်င္တခုလုံးအနိ႒ာရုံလက္သဲၾကမ္းတို႔ကုတ္ျခစ္။ ေသြး..။ မ်က္ရည္…။
သူတို႔ေသြး…။ မ်က္ရည္မ်ား…။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ပခုံးေပၚျပဳတ္က်ခဲ့ေပါ့။ သို႔ျဖင့္ ၇၄ ၊၇၅ ၊ ႏွင့္ ၇၆ ကံံ့ေကာ္ပြင့္ဖတ္ မ်ားေသြးညီႇနံ႔စြဲခဲ့ၿပီ။ ပြင့္ခ်ပ္မ်ားေလာင္ကၽႊမ္းခဲ့ၾကသည္။ ဝတ္မႈန္တို႔လည္း က်ိန္စာမိခဲ့။ လတ္ဆတ္ဆဲကံ႔ေကာ္ျမစ္တို႔႔ ယမ္းဆိပ္သင့္ခဲ့ၿပီ။ အဆိပ္သင့္ဝတ္ရည္ခ်ိဳတို႔ အဓိပတိလမ္းေပၚစီးဆင္းေပါ့။
ေျခရာေဟာင္းေပၚ ေျခရာသစ္တို႔ထပ္။ အလွဥယ်ဥ္ထဲမွာႏွစ္သက္ရာပန္းကိုမေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေတာ့။ ကိုတင္ ေမာင္ဦးကမူ မရ ဏပန္းကိုဆုတ္ကိုင္ရင္း သမဂၢသစၥာတရားအေၾကာင္း ကိုယ္ထင္ျပခဲ့သည္။ ကိုတင္ေမာင္ဦး၏ေျခရာမ်ားအဓိပတိလမ္းမွာ မိတၱဴပြားခဲ့ေပါ့။
ကိုဗေဆြေလး၊ ကိုတင္ထြန္း၊ ကိုသက္၊ ကိုလွေရႊတို႔ ကိုင္းကူးကိုင္းဆက္ သမိုင္းဆက္ခဲ့ၾက။ ၈၈ ေက်ာင္းသားထုလည္း သူတို႔ကိုအားျပဳၿပီး ထႂကြခဲ့ဖူးသည္ပင္။
အိုးေဝတြန္သံသဲ့သဲ့ၾကားရသည္။ မခြပ္ေသာေဒါင္းႏွင့္ မေျပာင္းေသာေခတ္မရွိခဲ့။ ခြပ္ေဒါင္းနဲ႔ ေခတ္ေျပာင္းခဲ့ၾကဖူးၿပီ။ သစ္ ပုတ္ပင္ကိုလည္း သက္ေသတည္လို႔ရသည္။ ဂ်ပ္ဆင္ကိုလည္း အမွတ္အသားျပဳလို႔ရသည္။ အဓိပတိလမ္းတြင္ ေျခရာမ်ားစြာ ဂုဏ္ျပဳတဆိပ္ခပ္ခဲ့ဖူးၿပီ။
ေသခ်ာသည္။ ဂဠဳန္ေစာ၊ သည္လမ္းေပၚမေလွ်ာက္ဘူးပါ။ ဗိုလ္စိန္လြင္လည္းသည္လမ္းတြင္ ေျခမလွမ္းခဲ့ဘူးပါ။ ဗိုလ္သန္း ေရႊလည္း သည္လမ္းေျဖာင့္ေပၚ ေျခမခ်ခဲ့ဖူးဘူး။
တန္ခြန္တိုင္လိုေျဖာင့္စင္းေသာအဓိပတိလမ္းတြင္ ေကြ႔ေကာက္သူတို႔ ေလွ်ာက္မရ။ အေျဖာင့္လမ္းတြင္ လူေျဖာင့္ေတြ သာေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ ႏွလုံးေျဖာင့္သူတို႔၏ေျခရာမ်ား….။
သည္လမ္းတြင္ ကိုဘဦးႏွင့္လည္းဂုဏ္ယူခဲ့ရဖူးသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ႏွင့္လည္း ဝင္းပခဲ့ရဖူးၿပီ။ ကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္လည္း ဝံ့ႂကြားခဲ့ရသည္။ ကိုဘဟိန္းႏွင့္လည္း လြမ္းေမာစရာ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးသည္။
၆၂ မ်ဳိးဆက္အတြက္လည္း တက္ေခါက္ခဲ့ရဖူးသည္။ ကိုလွေရႊႏွင့္လည္း ကိုင္ဆက္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုတင္ေမာင္ဦးႏွင့္လည္း ကိုင္းကူးခဲ့ၾကသည္။ ဘုန္းေမာ္အတြက္လည္း ေၾကကြဲခဲ့ရဖူးသည္။ စိုးႏိုင္အတြက္လည္း အမွ်ေဝခဲ့ရဖူးသည္။ ဤကား အဓိပတိလမ္းတူးဆြျခင္း အႏွစ္တရာေျခရာမ်ားပင္။
အဓိပတိလမ္းမွာအစိမ္းေႂကြတို႔ ေျခရာေတြရွိသည္။
အဓိပတိလမ္းမွာဂုဏ္ယူဖြယ္ရာေျခရာေတြရွိသည္။
အဓိပတိလမ္းမွာအဓိပတိတို႔၏ ေျခရာေတြရွိသည္။
ထြန္းေဇာ္ေ႒း
(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ရာျပည့္ကို ႀကိဳဆိုျခင္း)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
