ပင့္ကူအိမ္ (ဆားလင္းႀကီး) ● ဆိပ္ကမ္းဆီ ေမးတင္ေနမိတဲ့စိတ္
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၇၊ ၂၀၁၈
အနာေဆြးတခုလို ေျပးထြက္ခဲ့ႏွစ္မ်ား
အေမ့ခမ်ာ
သူ႔ပါးထက္က မွဲ႔နက္ေလးလို ယုယတုန္း
ေနရပ္ေပ်ာက္ လမ္းအက်ယ္ႀကီးထဲ
က်ဥ္းေျမာင္းလာတဲ႔ အရိပ္ေတြနဲ႔ ေမွာင္သားက်လို႔
အေမ့ဆီ
ဆီမပို႔ႏိုင္ ဆားမပို႔ႏိုင္တဲ့ ျမစ္ေကာထဲကေလွ
ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဆိုက္ကပ္လာတဲ့ကြန္တိန္နာကိုဖြင့္ေတာ့
အေမ့ေမတၲာနဲ႔ အလြမ္းေတြထြက္က်လာ
ဘယ္သမုဒၵရာေရာက္ေရာက္
ကမ္းႀကည့္ငွက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ႔သူ လူငယ္တေယာက္ေလ
အခုေတာ့လည္း က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ျပဇာတ္မွာ
ကားလိပ္မခ်ႏိုင္တဲ့ ရုပ္ေသးေလးေပါ့ အေမ
အေမ့မ်က္ရည္ေတြ ကြၽန္ေတာ္ရွိရာ ရြာခ်တယ္
ကြၽန္ေတာ့္ဝပ္က်င္းက မိုးေခါင္ေရရွား ဥတုနဲ႔
မိသားစု ဓာတ္ပုံေလးထဲမွာ
အခုထိ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ရပ္ေနတုန္း
ေဆးသားေတြ ပြန္းလာတဲ့ ဓာတ္ပုံမွာ
အေမကေတာ့ အခုထိ ႏုပ်ိဳတုန္း
အေမ့ရဲ႕အျပဳံးေတြကို ေဆးသားတင္ဖို႔
အေမ့ဆီ ခုတ္ေမာင္းလာမယ့္ သေဘၤာဟာ
ဒီတေခါက္ အေမ့အေပ်ာ္ေတြကလြဲရင္
ဘာမွတင္ေဆာင္လာျခင္း မျပဳေတာ့ပါဘူးအေမ။ ။
ပင့္ကူအိမ္ (ဆားလင္းႀကီး)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
