(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၈
ေရွးေခတ္လူသားမ်ားက အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းအေပၚ ဘယ္လို႐ႈျမင္ၾကပါသနည္း၊ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေရွးေဟာင္းလူမ်ားက အို မင္းျခင္းကိုေရာဂါတခုသဖြယ္ ႐ႈျမင္ၾကပါသည္။ ေရွးဂရိပညာရွင္ ေဂလင္ (Claudius Galen) ကမႈ ထိုသူတို႔ႏွင့္သေဘာမတူပါ၊ သူ၏ေအဒီ ၁၇၅ ကေရးသားခဲ့ေသာ ေဆးက်မ္း (Hygience) တြင္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္း မွာ သဘာဝ၏ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္တရပ္အျဖစ္ ႐ုိး႐ုိးေလး ႐ႈျမင္ခဲ့ပါသည္။
သူ႔စာအုပ္မွာ လူတို႔အတြက္ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ၿပီး (Gerontology) အရျဖင့္မႈတခုတည္း သာေပၚေပါက္ ခဲ့ပါသည္။ သူကအိုမင္းျခင္းမွာေျပေလွ်ာ့သြားေအာင္၊ ေႏွာင့္ေႏွးသြားေအာင္သာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဥပမာအစားအစာ ( Diet) ကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းျဖင့္သာရရွိႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူ႕ေရးသားခဲ့ေသာ (On The Preservation Of Health) ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ေခတ္မွီလ်က္ရွိၿပီး အသက္ႀကီးသူမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ လူႀကီးမ်ားျဖစ္တတ္သည့္ ပံုစံႏွင့္တူေနပါသည္။
ေဂလင္၏ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းဆိုင္ရာ ရွင္းျပခ်က္အရ လူ႔ဘဝကို သံုးပိုင္းခြဲျခားႏိုင္ၿပီး အေရးႀကီးဆံုးမွာ လူ႔ဘဝ အစ ပထမဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရင့္က်က္လာေသာအခ်ိန္ (Maturity)၊ ႏွင့္ အိုမင္းလာေသာ အခ်ိန္ တို႔ျဖစ္သည္။ လူပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အိုျခင္းမွာ လူပုဂၢဳိလ္တစ္ဦးစီအတြက္ သီးသန္႔ျဖစ္ၿပီး အဆင့္တိုင္းတြင္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာနည္းႏွင့္ ကြဲျပားေသာအေျဖမ်ား တြက္ႏိုင္သည္။ လူသည္အၾကမ္းပတမ္းခံေသာ လူႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ငယ္ငယ္က က်န္းက်န္းမာမာရွိဖို႔လိုသည္။
ေဂလင္သည္ သူ၏ “သန္႔ရွင္းမႈ” စာအုပ္ကို သူ၏ေဆးပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ အေအာင္ျမင္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ေရးသား ခဲ့ပါသည္။ ရိုမန္အင္ပိုင္ယာ မာကပ္ေအာ္ရီးလီယပ္ (Marcus Aurelius) လက္ထက္က အင္ပိုင္ယာ၏ ဆရာဝန္ ႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ဂရိႏိုင္ငံပါဂမြန္ (Pergamon) ျမိဳ႕သားျဖစ္သည္။ (ယခု တူရကီႏိုင္ငံ) သူသည္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ အလက္ဇန္းဒီးယား သို႔သြားၿပီး ဟိုက္ပိုခရိုက္ (Hypocrates) ႏွင့္ ေဟရိုဖီလပ္ (Herophilus) ထံမွ ေဆးပညာကိုသင္ယူခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဆရာဝန္၊ ဖီလိုဆိုဖာအျဖစ္ေက်ာ္ၾကားလာေသာအခါ ေရာမျမိဳ႕သို႔ေခၚယူျခင္း ခံရသည္။
သူသည္လူကို အရည္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားသည္။ (Humours) ေသြး၊ ေခြၽး၊ တံေတြး စသည့္အရည္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအရည္ မ်ားေဖါက္ျပန္ေသာအခါ လူတြင္က်န္းမာေရးေဖါက္ျပန္ရသည္။ လူရွိေအာ္ဂင္ (Organ) မ်ားအလုပ္ လုပ္ပံုႏွင့္ လူတြင္ျဖစ္ တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေလ့လာခဲ့ပါသည္။
သူသည္ ေဆးစြမ္းထက္သည့္ ဘယေဆး (Herbs) မ်ား၊ (Spices) မ်ားႏွင့္ေရာဂါကုပံုတို႔ကိုေလ့လာခဲ့သည္။ သူ႔ေဆးကို ပထမဆံုးသူႏွင့္အတူ ေဆးကုသသည့္ ဆရာဝန္မ်ားကို သံုးေစ၍စမ္းသပ္သည္။ ထ႔ုိေနာက္မွ တကယ့္လူနာကို ေဆးႏွင့္ ကုသသည္။
သူ႔ေခတ္က ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ လူေသမ်ားကိုခြဲစိတ္ပိုင္ခြင့္မရွိ၊ သူက သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ ျဖင့္ လူ႔ ကိုယ္ခႏၶာတည္ေဆာက္ပံု (Anatomy) ကို ေလ့လာသည္။ သုသာန္မ်ားတြင္ လူတို႔၏ အရုိးစုမ်ားကိုေလ့လာသည္။ လူ အမ်ားအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္အနာတရျဖစ္ေသာအခါ (Gladiator) မ်ားတြင္ ႂကြက္သားတို႔၏ ဖြဲ႔စည္းထားပံုကိုေလ့လာသည္။ တိရိစာၦန္မ်ားကို အရွင္ခြဲစိတ္ျခင္း၊ အနာတိုမီ သင္ခန္းစာမ်ားကို လူျမင္ကြင္းတြင္ လက္ေတြ႔ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။
သူ႔စာအုပ္ကိုဖတ္ရသည္မွာ ေခတ္သစ္ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကိုပို႔ခ်ေနသည့္ လက္ခ်ာကိုနားေထာင္ ရသကဲ့သို႔ရွိ သည္။ သူ႔စာအုပ္ဖတ္သူမ်ားကို ေဆးပညာတီးမိေခါက္မိရွိသကဲ့သို႔ ယူဆသည္။
သူ႔အယူအဆမွာ သူႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္လူမ်ားႏွင့္ သက္တမ္း (Life Span) ႏွင့္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္း၊ (Ageing) တို႔ အေပၚသေဘာထားပံုမွာမတူဘဲကြဲျပားေနသည္။ ေအသင္ၿမိဳ႕မွ ႏိုင္ငံေရးသမား (Solon) က ဘီစီ ၆ ရာစုႏွစ္က ဘဝကို ၇ ႏွစ္စီ ပါဝင္ေသာ အပိုင္းမ်ားႏွင့္ အပိုင္း ၁ဝ ခုပါဝင္သည္။ ေနာက္ဆံုးပိုင္း ၇ ႏွစ္ကို အိုမင္းေသာႏွစ္ဟု သတ္မွတ္သည္။
ေဂလင္က သတ္မွတ္ပံုမွာ ပို၍အေသးစိပ္ၿပီး သူက အရြယ္အိုမင္းခ်ိန္ကို အသက္ႏွင့္မသတ္မွတ္ဘဲအိုမင္းခ်ိန္ကို သံုးပိုင္းသာ ပိုင္းသည္။ တတ္ႂကြသည့္အရြယ္ႏွင့္ အိုမင္းသြားၿပီး အျပဳအမူတို႔ေႏွးေကြးသြာခ်ိန္ (Senility) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ သူက ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးရမူမ်ားမွာ အစကတည္းက ကိုယ္အရည္အေသြးတခုအျဖစ္ရွိေနခဲ့ ၿပီးျဖစ္သည္။
အသက္ႀကီးသူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ဆရာဝန္တိုင္း၏တာဝန္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ေဘးအႏၱရာယ္မက်ေရာက္ရေအာင္ အကာ အကြယ္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ အသက္ႀကီးမွျဖစ္ရေသာ မူးေဝျခင္းအျပင္ မႈန္ဝါးသြားျခင္း၊ နားေလးလာျခင္း စသည္တို႔ကို ေႏွာင့္ေႏွးေအာင္လုပ္ၿပီး ဘဝကို အေကာင္းဆံုးေနထိုင္သြားရမည္ျဖစ္သည္။
ေဂလင္၏အသက္အရြယ္အိုမင္းျခင္းကို ကာကြယ္ရန္နည္းမွာ ယခုအခ်ိန္အထိေခတ္မွီေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ လမ္း ေလွ်ာက္ျခင္း၊ မေႏွးမျမန္ေျပးျခင္း၊ အစားအေသာက္ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ႐ုိး႐ုိးဆန္ျပဳတ္ကိုသာ ေခြၽေခြၽတာတာ သံုးစြဲရန္ျဖစ္သည္။ ပ်ားရည္၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ အိမ္ေမြးၾကက္တို႔ကိုသာ စားသံုးသင့္ပါသည္။ သူက အဝါေရာင္ ဝိုင္အရက္ကို လူႀကီးမ်ားေသာက္သံုး သင့္သည္ဟု ဆိုသည္။ လူႀကီးသူမမ်ားကို ညင္သာစြာကိုင္တြယ္ၾကရန္ ေက်ာက္ကပ္ႏွင့္ Bladder ကို ျငင္သာစြာပြတ္သပ္ ေပးျခင္း (Massage) နည္းကို သံုးရမည္။ သူက တိမ္က်ေသာမ်က္ေစ့ကို ခြဲစိတ္နည္းကိုပါ ေရးသားခဲ့သည္။
သူက တခ်ဳိ႕ဖီလိုဆိုဖာမ်ားက အသက္ကိုအကန္႔အသတ္မရွိရွည္ေစႏိုင္သည္ဆိုျခင္းကို အျပင္းအထန္ ႐ႈံ႕ခ်သည္။ ေသျခင္း ဆိုသည္မွာ ေရွာင္လြဲ၍မရႏိုင္ေသာအရာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး လူတိုင္းမလဲြမေသြၾကံဳၾကရမည္။ သို႔ေသာ္ အသက္ကို ပို၍ရွည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ လူကမူ ကိုယ္ခႏၶာသည္ တျဖည္းျဖည္းယိုယြင္းပ်က္စီးရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
လူတိုင္းအသက္ ၇ဝ မတိုင္မီေသေနၾကေသာအခ်ိန္တြင္ သူက လူ၂ ဦးကို စံျပအျဖစ္ထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည္။ အန္တီယိုခ်ဳ႕စ္ (Antiochus) သည္ အသက္ ၈ဝ အရြယ္အထိေဆးကုသေနေသာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ တယ္လီဖူး (Telephus) မွာ အသက္ ၁ဝဝ နီးပါးရွိျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ခႏၶာၾကံ့ခိုင္ဆဲျဖစ္ပါသည္။ အာရုံခံအရာမ်ားမွာ အင္းအားေကာင္း ေနဆဲျဖစ္ ပါသည္။ သူတို႔ကိုအတုယူၾကရန္ တိုက္တြန္းသည္။ သူ႔စာအုပ္ထဲတြင္ ဤသို႔ေနထိုင္ႏိုင္ရန္နည္းလမ္းေတြကို ေရးသားခဲ့ပါ သည္။ သူကိုယ္တိုင္ကမူ အိမ္ေထာင္တခါမွမျပဳဘဲ အသက္ ၈၇ အထိေနသြားပါသည္။
ေအဒီ ၂၁ဝ ခုႏွစ္တြင္ ေဂလင္ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔စာအုပ္မွာ ေအဒီ ၅ဝဝ ခုႏွစ္အထိ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေဆးတကၠသိုလ္မ်ား၏ ျပဌာန္းခ်က္စာအုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ၉ ရာစုႏွစ္တြင္ သူ႔စာအုပ္ကိုအေရဗ်ႏိုင္ငံသံုးဘာသာ စကားျဖင့္ ျပန္ဆိုေရးသားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၁ဝ၂၅ ခုႏွစ္တြင္ထုတ္သည့္ စာအုပ္တြင္မူ ေဂလင္၏ အသက္ႀကီး သူတို႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေရးထားေသာအခန္းကို ခ်န္လွပ္ထားၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားေရာက္မွသာ သူ၏လူႀကီးမ်ားကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္နည္မ်ားကိုမ်ားတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပၾကပါ သည္။
ကိုသန္းလြင္
Ref: A 2000 year Old View Of Old Age by Stanley Buratin Nature 23 Aug 2018
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
