ေဆာင္းယြန္းလ ● က်က္သေရမရွိတဲ့အေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၈
ေအးကြာ
မင္းတို႔ပဲ ခန္႔ခန္႔ႀကီးေတြထိုင္လို ့
မဆန္႔မၿပဲ စားထားတဲ့ ဖား႐ုပ္ေတြ
ဗိုလ္ က်ား ေသနတ္ဆြဲဆံုးျဖတ္လည္း
ေသနတ္ကိုင္ထားသူ ဗိုလ္ကအႏုိင္
လူနည္းစုဆြဲထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းထဲမွာ
လူအမ်ားစုက
က်ားေရွ႕ လည္စင္းထိုင္ေပးေနရသလိုမ်ဳိး
မိုးေကာင္းတုန္း ရြာထားလိုက္
ေနေကာင္းတုန္း ျခစ္ျခစ္ထေအာင္ပူလိုက္နဲ႔
ျမဴႏွင္းကြဲတယ္ရယ္လို႔ကိုမရွိခဲ့
စိမ္းပုပ္ပုပ္အေရာင္ေတြနဲ ့
အေမွာင္သမ္းေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲ
မာက်ဴရီမီးေတြထြန္းျပၿပီး
လင္းလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ဆိုလိုဆို
က်က္သေရတျပားသား
လားလားမွမထိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြနဲ ့
ေျခပလႅင္ေခြခ်ိတ္ လႊတ္ေတာ္အရိပ္ထဲ
အရိပ္ကိုခိုးၿပီး အခက္ကိုလည္းခ်ဳိးေနခဲ့ၾကတုန္း
ေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးေပၚ
စာအတူအံခဲ့ဖူးသူေတြကိုလည္း ေမ့ထားခဲ့ၾက
ႏုိင္ငံ့မ်က္ႏွာကို အိုးမဲသုတ္
ေသနတ္ကို ရဟတ္လုပ္စီးၿပီး
ကိုယ့္အတၱအတြက္ ပုတီးစိတ္သူေတြ
လွ်ပ္စီးေတြလက္ေနလည္း မမႈဘူး
မုန္တိုင္းေတြတိုက္ေနလည္း မမႈဘူး
ဘယ္ကိုဗဟိုျပဳၿပီး ဘာငလ်င္လႈပ္လႈပ္
သူတို ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္သား ကိုယ့္မယား
ဖူးဖူးမႈတ္ထားရင္း
တိုင္းျပည္တန္ဆာနဲ႔ အခ်င္းေဆးသူမ်ား
အတိတ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ကို
ေရွ႕တန္းပို႔ထားေလေတာ့
အနာဂတ္ဟာ
ေပါင္တဖက္ျပတ္ ခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီးကိုေထာက္လို႔
အဲဒီ အနာဂတ္ဟာပဲ
ေနာက္တန္းတေနရာမွာ မ်က္စိတဖက္လပ္နဲ ့
ေအးကြာ
မင္းတို႔မ်က္ႏွာေတြကို
ခပ္ေဝးေဝးတေနရာကေန
တခါတခါ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာေတြ ့ရျမင္ရသူ
ငါက ကံေကာင္းပါတယ္
မင္းတို႔မ်က္ႏွာေတြကို အၿမဲျမင္ေနရသူေတြမွာသာ
ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို႔ ရြာဆိုသလိုမ်ဳိး။
ေဆာင္းယြန္းလ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
