 |
| The Associated Press reporter Aye Aye Win with her dad picture behind.
(Photo: Khin Mg Win / The Associated Press) |
ေလာအယ္စိုး – ေရဆန္ကို ကူးခတ္သည့္ အေဖ့သမီး (သို႔မဟုတ္) ေဒၚေအးေအး၀င္း
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၈
ေကာင္းကင္ယံတစ္ခုလံုး သုန္သုန္မိႈင္းမိႈင္း၊ မိုးကဖြဲဖြဲေလး ရြာလိုက္ တိတ္လိုက္ ႏွင့္ ထိုေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ရာသီဥတုျဖစ္သည္။ တီဗီြကင္မရာႀကီးႀကီးကို ထမ္းလ်က္ မစၥတာရာမဒါက ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕က တီဗီြကင္မရာ၏သံုးေခ်ာင္းေထာက္ (Tri Pod) ကုိ ပခံုးေပၚထမး္ လ်က္ အေနာက္က လွမ္းလွမ္းမွ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့၏။ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္အခ်ိန္မ်ား ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ထိုအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္သည္ဂ်ပန္႐ုပ္ျမင္ သံၾကား သတင္းဌာန တစ္ခုျဖစ္ေသာ အင္အိပ္ခ်္ေက (NHK) ၏ အလုပ္သင္ သတင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။
လက္ဦးဆရာျဖစ္ေသာ ျမန္မာေမာ္နီတာ(Myanmar Monitor)ကို တည္ေထာင္ သည့္ ဦး၀င္းတင္၀င္းသည္ (NHK) သတင္းဌာနအတြက္ ဗီဒီယို႐ိုက္ကူးသူႏွင့္ အျခား ၎တုိ႔ လိုအပ္မည့္ အကူလူမ်ားတို႔အား ၀န္ေဆာင္ေပးေသာ အလုပ္ကိုလည္း လုပ္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ အိမ္ေရွ႕ လူထုတရားေဟာပြဲမ်ားကိုလည္း အပတ္စဥ္ မွတ္တမ္းတင္ရပါသည္။
လုပ္သက္အေတြ႕အႀကံဳရင့္ေသာ ဗီဒီယိုကင္မရာကို႐ိုက္သည့္ ကိုျမင့္တိုး၊ ကိုမ်ဳိးလြင္၊ ကိုဦးတုိ႔ႏွင့္ အလွည့္က်ကၽြန္ေတာ့္ကို ဦး၀င္းတင္၀င္းက ထည့္ေပးပါ သည္။ ဗီဒီယိုကင္မရာ ႐ိုက္ကူးသည့္ ပညာလည္းရ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဟာေသာ တရားကိုလည္း နားေထာင္ရ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အားလးုံတန္ဖိုးရွိေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ဘန္ေကာက္႐ံုးမွ အလွည့္က်ေရာက္လာေသာ (NHK) မွသတင္းေထာက္ႀကီးမ်ားတို႔ႏွင့္သိကၽြမ္းရျခင္းကိုလည္း တစ္ဖန္ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ မဟာအခြင့္အေရးႀကီးမ်ားပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကာလအတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတို႔ ဘုန္းမီးတစ္လွ်ံလွ်ံ ေတာက္ေနသည့္အခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ စေနႏွင့္တနဂၤေႏြ ေန႔ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေဟာေျပာပြဲႀကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း စစ္ဖိနပ္ႏွင့္ အုပ္စီးနင္းထားေသာေနရာမ်ားထဲ၌ နာရီအနည္းငယ္ကင္းလြတ္ခြင့္ရခဲ့ သည့္တစ္ေနရာျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း မေၾကာက္မရြံ႕ စစ္အစိုးရကို ေ၀ဖန္ကန္႔ကြက္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အားပါးတရေဟာ၏။ ပရိသတ္ႀကီးကလည္း ရင္ထဲမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ အားေပးေအာ္ဟစ္ သႀံကီးမ်ားႏွင့္ အတူ လက္ခုပ္သံမ်ားကလညး္ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ အားတက္စရာျမင္ကြင္းမ်ားတို႔ကား ဟိုလြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလမွာ သမိုင္းပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ပမာက်န္ခဲ့ပါသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကိုလည္း လူထုပရိတ္သတ္ထဲတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ၿခံစည္း႐ိုး၀င္းအတြင္း အမ်ဳိးအမည္စံုလွေသာေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႕ေပါင္းကလည္း ႐ုပ္ေသ၊ ႐ုပ္ရွင္ကင္မရာႀကီးမ်ားႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို စနစ္တက်မွတ္တမ္းတင္၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အနီးတြင္ရပ္ေသာပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားထဲမွတစ္ဦးပါ၀င္သည့္ ကိုမ်ဳိးသန္႔ပင္လွ်င္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ တုိင္းျပည္မွထြက္ခြါခဲ့ၿပီး ဘာဖလိုၿမိဳ႕ တြင္ ပိုလန္ႏြယ္ဖြား အိမ္သူဇနီးသည္ေလးႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့သည္မွာ သမီး ႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားႏွင့္ေနေပၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္လခန္႔ကလည္း သူ၏ေဖ့စ္ဘြတ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဟး ဒီတစ္ေယာက္ေတာ့ သားေလးကြ” ဟူ၍ မာန္၀င့္ကာ ဇနီး သည္၏တတိယကိုယ္၀န္ေဆာင္မႈအေျခအေနကို လူထုပရိသတ္မ်ား သိၾကားေစရန္ အလို႔ငွာ ေမာင္းခတ္ထား၏။ မုဒိတာပြားပါရေစ။
ကိုမ်ဳိးသန္႔ သို႔မဟုတ္ ေမာင္ရင္ေလာငး္၏ဖခင္ ခေမာက္ေဆာင္းၿပီး ပင္နီ အက်ႌမ်ားဆင္တူ၀တ္ဆင္ထားေသာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္(NLD)၀င္မ်ား အား စစ္အစိုးရမွ မေဖာ္ျပႏိုင္ေသာ နည္းမ်ဳိးေပါင္းစံုႏွင့္အေႏွာင့္အယွက္ ဒုကၡေပါင္း မ်ားစြာေပးေနသည့္အခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကာလက သူတို႔တေတြႏွင့္ ကၽြန္းကိုင္းမွီခဲ့ၾကေသာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ညီေနာင္ေမာင္မယ္တ႔ုိအားလညး္ လူပုဂဳိ္ၢလ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေ၀းေ၀းေရွာင္ခဲ့ၾကေသာကာလလည္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုအဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခုတြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကေသာ အသက္အရြယ္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ေမာင္မယ္မ်ားအား ျပည္သူအေပါင္းမွ ရင္တြင္းႀကိတ္၍ေလးစား ၾကည္ညဳိခဲ့ၾကသည္ကိုကား မျငင္းႏိုင္ခဲ့ေပ။ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ အေရွ႕သို႔ခရီးႏွင္လ်က္ရွိသည္။ ရြက္သစ္ေဟာင္းမ်ား ေႂကြရင္း ပုရစ္ဖူးစမ်ား ေ၀ၾကသည္။ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုႀကီး အခက္သစ္မ်ား ထြက္ေပၿပီ။ မုန္းသူႏွင့္ ခ်စ္ခင္သြား ၾကသလို ရင္ခ်င္းအပ္သစၥာထားခဲ့ ၾကသူတုိ႔ ခါးခါးတူးတူး နာက်ည္းၿပီး တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးေက်ာခိုင္းသြားၾက သည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရ မိတ္ ေဆြလည္း မရွိသလို ထာ၀ရရန္သူလည္းမရွိဟု ဆိုၾကသည္။ မိုးခါး ရည္ ေသာက္သြားေသာ ရဲေဘာ္ ေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား၏အျဖစ္ကို ရင္နာစြာၾကည့္ၿပီး ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသူမ်ားရင္ႏွစ္ျခမ္း ျဗန္းျဗန္းျမည္ေအာင္အက္ကြဲၿပီးအစိတ္္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္သြားၾကသည္။ အသစ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ကမၻာ့သမိုင္း၊ ျမန္မာ့သမိုင္းတို႔ အေတာ္အတန္ ဗဟု သုတရွိသူမ်ား၊ မုန္း တရားအာဃာတမ်ား ေ၀ေ၀စည္စည္ႏွင့္ လူ႔သေဘာမေနာ မ်ားအားၾကည့္ၿပီး အသိသံေ၀ဂတရား ရႏိုင္ပါ၏။ ေၾသာ္ ေလာက၊ ေၾသာ္ ေလာက။
“ေလာအယ္စိုးစံ … ေလာအယ္ စိုးစံ” ဟု ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ မစၥတာရာမဒါက ကၽြန္ေတာ့္အား ေနာက္သို႔လွည့္ၿပီးေခၚ၏။ “စံ” ဆို ေသာစကား၏ အဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္ေတာ္လည္း နားမလည္။ သူက “စံ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း ဘာမွန္းမသိ “စံ” ရသည္။ ရာမဒါကား စီးကရက္ႀကီးကို ခဲလ်က္။ “တီ… တီ” ဟူ၍ လက္ကိုင္ ဆယ္လူလာ ဖုန္းသံ ျမည္လာၿပီး “ဟိုက္…ဟိုက္… ႏွင့္ ျပန္၍ ေျပာေနသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကာလတုန္းက ဆယ္လူလာဖုန္းမ်ားသည္ မူး၍႐ွဴစရာမရွိေလာက္ ေအာင္ သာမန္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအတြက္ ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ခဲ့ေပသည္။
“မစၥတာ ေအစိုေဘးက ေျပာတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သူမရဲ႕အိမ္ကေန ကားနဲ႔ထြက္လာၿပီတဲ့ ”
“ရက္စ္”ဟူ၍ ျပန္လည္ေျပာလိုက္ကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္အသင့္အ ေနအထားျပင္ ဆင္ထားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏တာ၀န္ကား ကင္မရာေထာက္တိုင္ႀကီးကို သယ္ရန္ သာ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ ေတာ့္က မိမိကိုယ္ကို အာရပ္ႏွင့္ အစၥေရးစစ္ပြဲအတြင္းလိုက္ၿပီး သတင္းယူ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူးေနသည့္ စစ္သတင္းတစ္ေယာက္ပမာ မိမိ ကိုယ္ကို အထင္ ဘ၀င္ေရာက္ေန သည့္ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္၏။
ေတြ႕ျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္လည္းေကာင္း၊ ဘာျဖစ္မည္ဆိုသည္ကို ႀကိဳ၍ ခန္႔မွန္း၍မရေအာင္ စိုးရိမ္စရာလည္း ေကာင္းပါ၏။ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕အတြင္း ေျပးဆြဲေနသည့္ ဟီးႏိုးဘတ္စကားႀကီးမ်ား၊ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္း၊ ဂုတ္ၱလစ္လမ္း မနီးမေ၀း ေနရာမ်ားတြင္ ႏွစ္စီး သို႔မဟုတ္ သံုးစီး ရပ္ထားသည္။ မ်က္လံုးနီနီႏွင့္ ရန္လိုေနေသာ လူအုပ္ႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
အမွတ္မထင္ သူတို႔တေတြအား တင္ေဆာင္လာသည့္ ဟီးႏိုးႀကီး တစ္စီးအနီး ျဖတ္ေလွ်ာက္မိေသာအခါ ၀ါးရင္းတုတ္မ်ားအစည္းလိုက္ကို ေတြ႕ ျမင္ရသည္။ ေနာင္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ထိုလူအုပ္စုႀကီးကို တည္ၿငိမ္းေအးခ်မ္း မႈကို လုိလားေသာ ျပည္သူလူထုႀကီး ဟု တေလးတစား တင္စားထားသည္။
တီဗီြကင္မရာႀကီးကိုထမ္းထားေသာ မစၥတာရာမဒါႏွင့္သူ၏ေထာက္ထမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အား “တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းမႈကို လိုလားသည့္ ျပည္သူလူထုႀကီး ” က ဘုၾကည့္ၾကည့္ ၏။ ကၽြန္ေတာ္က ၿပံဳးျပေသာ္လည္း သူတို႔တေတြက အၿပံဳးျဖင့္ မတံု႔ျပန္။ သူတို႔တေတြသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေခတ္သစ္ပၪၥမံတပ္သားမ်ား သို႔မဟုတ္ စြမ္းအားရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာနိမိတ္ကို ေဆာင္၍ “စြမ္းအားရွင္” ဟူ၍ အမည္ေပးလိုက္သည္ကား မသိ။ အမည္နာမအားျဖင့္ကား ေလးစား ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းလွပါ၏။
သာမန္ျပည္သူလူထုကလည္း အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို သိတန္သေလာက္ သိ၏။ ဘာျဖစ္မည္ကို လည္း ႀကိဳ၍ခန္႔မွန္းႏိုင္၏။ ဒုကၡ ေပါင္းစုံ စနစ္ဆိုးႀကီးမ်ားကို အံႀကိတ္ခံ ၍ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးကား ႏိုင္ငံ ေရး ေရခ်ိန္ အနိမ့္အျမင့္၊ မည္သူသည္ ေမာင္ျဖဴ၊ အဘယ္သူကား ေမာင္မဲျဖစ္သည္ဟုေကာင္း မြန္စြာ ခြဲျခားႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူထုႀကီးျဖစ္ ၏။ ဘ၀တကၠသိုလ္ႀကီးႏွင့္ ႀကဳံေတြ့လာရ ေသာ ေလာကဓံတရားမ်ားက သူတုိ႔တေတြအား သင္ၾကားေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္၏။
ထိုေန႔အေျခအေနမ်ဳိး၌ ျပည္သူ လူထုႀကီးသည္ သူတို႔တေတြ ဘာမွ် မသိ သည့္ႏွယ္။ သာမန္စူးစမ္းေနေသာ အရပ္သားစစ္စစ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ပံုကိုေဆာင္ ထား၏။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္သူတို႔တေတြ၏ သတင္းေပးမ်ား၏ လက္တံႏွင့္ အစြယ္မ်ားကလည္း ထိုစဥ္ထိုအခ်ိန္အခါက တ၀င္း၀င္းႏွင့္ မဟုတ္ပါလား။
“ဟာ…ေဟာ” ဆိုသည့္ လမ္း ေဘးတြင္ရပ္ၾကည့္ေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီး၏ ေအာ္သံႀကီးႏွင့္အတူ ကားအျဖဴႀကီးတစ္စီး ဂြတၱလစ္လမ္းဆံုတြင္ ရပ္လိုက္၏။ လူအုပ္ႀကီးႏွင့္ အတူ ပင္နီအက်ႌ၀တ္ဆင္ထားသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕၀င္မ်ား ထိုကားျဖဴအနီးသ႔ုိ ၿပဳိ၍ဆငး္ သြားၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပင္နီ၀တ္ေမာင္မယ္မ်ားႏွင့္ သာမန္အရပ္၀တ္ ၀တ္ဆင္ ထားေသာသူတု႔ိ ထိုကားအျဖဴကုိ ေက်ာေပး၍ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ လူသားဒိုင္းအျဖစ္ ကာကြယ္ ေပးလိုက္ၾက၏။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မစၥတာရာမဒါ ကား လူသားဒိုင္း၏ အျပင္စည္းတြင္ ရွိေနဆဲ။ ထုိစဥ္ ႐ုတ္တရက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈႀကီးစြာႏွင့္ မစၥတာေအစိုေဘးကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
“ေလာအယ္စိုးစံ ေရာ့ တယ္လီဖုန္း။ ဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အနားကို ရေအာင္သြားၿပီး သူ ဘာေျပာသလဲဆို ငါ့ကို ျပန္ေျပာပါ”ဟူ၍ဆယ္လူလာဖုန္းအား ကၽြန္ေတာ့္အား အတင္းထိုးေပးၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရပ္ေနေသာ ေနရာသို႔ ကၽြန္ေတာ့္အား ၫႊန္ျပ၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကား လူသားဒိုင္းမ်ား၏အလယ္တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ႀကီးစြာႏွင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
ဆယ္လူလာ တယ္လီဖုန္းႀကီးအား လက္တြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ ထားရင္း
“ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္သတင္းဌာန ကပါ။ အထဲကို ၀င္ခ်င္ပါတယ္”ဟူ၍ အနီးဆုံး NLD မွလူငယ္တစ္ဦးအား ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္၏။ ႏိုင္ငံျခားသတင္း ဌာနမ်ား ကို ျပည္သူလူထုႏွင့္ NLD ပါတီ၀င္မ်ားက တန္ဖိုးထားၿပီး ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံေသာအခ်ိန္လည္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာျပည္တြင္ စစ္အစိုးရ၏ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို ကမၻာသိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းကိုလည္း သူတို႔ တေတြ ယံုၾကည္ၾက၏။
ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ႀကီး မစၥတာ ေအစိုေဘးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႀကိဳတင္ေပး ထားေသာ NHK ဆိုသည့္စာသားကို ေဖာ္ျပထားသည့္ လက္ေမာင္းပတ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ပတ္ထား၏။
“ညီေလး ၀င္ ၀င္””
“ဟုတ္ကဲ့ ဟို ဂ်ပန္ ကင္မရာမင္း ႀကီးလည္း ၀င္မွာေနာ္”ဟူ၍ အျပန္အလွန္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ NLD မွ လူငယ္တစ္ဦး ေျပာဆို ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မစၥတာရာမဒါ အား လူ႔စည္း၀ိုင္းအတြင္း ၀င္ခြင့္ေပးလိုက္၏။
ကားအျဖဴ၏ ေရွ႕မွန္သည္အက္ကြဲေန၏။ ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္ ဦးတင္ဦး၏မ်က္ႏွာျပင္၀ယ္ ေသြးစမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရ၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကား ေၾကကြဲမႈႏွင့္ ေဒါသလႊမ္း၍ေနေသာ ခံစားမႈမ်က္ႏွာအေနအထားကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရ၏။
အမွန္တကယ္၀န္ခံရလွ်င္ သူတို႔တေတြဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၾကသည္ကို ကၽြန္ ေတာ္ မသိျခင္းအမွန္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးတင္ဦးတို႔ စီးလာေသာ ကား အျဖဴေရာင္ကို တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းရွိ သူမ၏ေနအိမ္မွထြက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္ အရပ္၀တ္ႏွင့္လူမ်ားက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ကို ထုနက္ၾကေသာေၾကာင့္ ကား၏အ ေရွ႕မွန္ကြဲသြားၿပီး ကား၏အေနာက္ပိုင္းကိုလည္း ထုနက္ထားေၾကာင္း ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္သိရပါသည္။
ဗီြဒီယုိကင္မရာဆရာႀကီး ရာမဒါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး တို႔ႏွင့္ လူအုပ္ႀကီး၏ ခံစားမႈမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပ်က္စီးသြားေသာ ကားအေျခေနမ်ာကို အေသးစိတ္မွတ္တမ္းတင္ေနသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူ႔စည္း၀ိုင္းအတြင္း ေျပာေသာစကားမ်ားကိုကား ကၽြန္ေတာ္ အားလံုး မွတ္မိျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ လူ႕စည္း၀ိုင္းႀကီး၏အျပင္စည္းတြင္ ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္သတင္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ဓာတ္ပံုဆရာမ်ားကလည္း အေျခအေနကို ရႈေထာင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနၾကသည္။
အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး BBC သတင္း ဌာနမွ သတင္းေထာက္တစ္ဦးလည္း အခ်ိန္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ မိမိတို႔စီးလာေသာ ေမာ္ေတာ္ကားကို လူတစ္စုက အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
NLD ပါတီမွ လူငယ္တစ္ဦး၏ နာက်င္ေၾကကြဲေနေသာအသံႏွင့္ “အေမ” ဟုဆိုၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အေရွ႕နားတြင္ ဒူးေထာက္၍ ငိုသည့္ပံု ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ရ၏။
ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀မ္းနညး္ျခင္းတမ်ဳိးကုိ ခံစားရ သည္။ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ေရွ႕တန္းမွအၾကမ္းမဖက္ေသာနည္းျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အၾကမ္းဖက္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ျပည္သူလူထုႀကီး အေပၚ အသစ္ေသာအႏိုင္က်င့္တိုက္ခိုက္မႈတမ်ဳိးပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
ထိုေန႔ရက္တို့တြင္ အစိုးရမွ တရား၀င္သတင္းယူခြင့္ ျပဳထားေသာ ႏိုင္ငံျခား သတင္းဌာနမ်ား၌ အမ်ားဆံုးေသာသတငး္ဌာနမ်ားမွာ ဂ်ပန္သတင္းဌာနမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုင္ငံျခား သတင္းဌာနမ်ားအား ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကိုေျပာၿပီး ေရာက္ရွိေနေသာ သတင္း ေထာက္မ်ား၏ ေမးျမန္းမႈ အခ်ဳိ႕ကို ေျဖၾကားသြားသည္။ ယေန႔ည ဦးတင္ဦး၏ေနအိမ္တြင္ သတင္းစာရွင္းလင္း ပြဲ ျပဳလုပ္မည္ဟုေျပာၿပီး ကားႏွင့္ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။
ဂ်ပန္ဆရာသမား သတင္းေထာက္ႀကီးႏွစ္ဦး၏ေနာက္မွ ကင္မရာေထာက္ ႀကီးထမ္းၿပီး ဆီဒိုးနားဟိုတယ္ဘက္သို႔ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ခဲ့သည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကို ဘာမ်ားထပ္၍ ျဖစ္ဦးမည္နည္း ဟူသည့္ေဇာမ်ားက ဖံုးလႊမ္း အႏိုင္ယူသြားခဲ့သည္။
ဆီဒိုနားဟိုတယ္ႀကီး ေပၚမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးဦးသား ကုကိၠဳင္းလမ္းမႀကီးေပၚ ၾကည့္လိုက္သည့္ အခါ လမ္းမႀကီးအျပည့္ ေနရာယူကာထိုင္ေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ဆရာ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ႀကီး မစၥတာေဘးက ထိုလူအုပ္ႀကီးကုိၾကည့္၍ အဓိပၸာယ္ရွိလွေသာ အၿပံဳးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ကို တံု႔ျပန္၏။
တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းမႈႀကီးကို အထူးလိုအပ္ေနေသာ ထုိလူအုပ္စုႀကီးအေၾကာင္းကို သူ ေကာင္းေကာင္းသိ ေၾကာင္း အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုလူအုပ္စုႀကီးအနီးျဖတ္၍ ေလွ်ာက္သြားေသာအခါ သူတို႔တေတြ၏မ်က္ႏွာအေနအထားႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ားအား ေကာင္းစြာ သတိထားမိ ၏။ သူရာရည္မ်ားေသာက္သံုးထား၍ မူးယစ္ေနၾကျခင္းလည္းမဟုတ္။ စိတ္ၾကြ ေဆးမ်ား ေသာက္သံုးထားၿပီး ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ ေနၾကျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ၾကည့္ ခဲ့ရေသာ ႐ုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ဘ၀အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားထဲမွ ႀကံဳခဲ့ဖူးေသာအသြင္အျပင္ကို ေဆာင္ထားၾကေသာ သူမ်ား ျဖစ္၏။ အစာေကၽြးထားေသာ သခင္က “႐ွဴး ႐ွဴး” ဟူ၍ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ညာသံေပး ပါက မည္သို႔ေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ေနေစကာမူ ေျပး၍ကိုက္ၾကမည့္ေခြးမ်ား ႏွင့္ ပံုသ႑ာန္ျခင္းတူညီေန၏။
ထိုလူအုပ္ႀကီးကို “႐ွဴး ႐ွဴး” တိုက္ခဲ့ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတာ္ႀကီးမ်ား ကိုကား ျမန္မာ့သမိုင္းမွ ေကာင္းမြန္စြာမွတ္တမ္းျပဳစုႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထိုသမုိင္းမွတ္တမ္း မ်ားကို ျမန္မာျပည္သူလူထုႏွင့္ ကမၻာႀကီး ပရိသတ္ႀကီးပြင့္လင္း စြာျဖင့္ သိရွိပါလိမ့္မည္။ ယခုလည္း အခြင့္သာလွ်င္ “ေညာင္သီးလည္း စား၊ ေလးသံလည္း နားေထာင္”ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား က သတိၱရွိရွိ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ ၾကေပၿပီ။
“ဟိုင္း မစၥတာေအစိုေဘး၊ ဘယ္လိုလဲ၊ သတင္းမွတ္တမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္ရၿပီလား။ သတိထား ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သင္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ” ဟု ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ တစ္ ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ရ၏။
တစ္ဖက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ အား ႏႈတ္ဆက္လာသူကား အသား ျဖဴျဖဴ၊ သင့္တင့္ေသာ ကိုယခႏၶာ အေနအထားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး အရပ္က အနည္းငယ္ ပု၏။ သူမ၏အၿပံဳးသည္ ႏွလံုးသားမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၿပံဳးေသာ အၿပံဳးမ်ဳိးျဖစ္၏။ ပါးနပ္လိမၼာေသာ သ႐ုပ္ကို လည္းေဆာင္ထားသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ ဆရာ မစၥတာေအစိုးေဘးကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအား သူတံု႔ျပန္ရန္ အလြန္ခက္ခဲေသာေလးစားမႈႀကီးႏွင့္ တ႐ိုတေသ ဆက္ဆံလိုက္ ျခင္းကိုကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
မစၥတာေအစိုေဘးႀကီးႏွင့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ကၽြန္ေတာ္ အတူအလုပ္လုပ္ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ သူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ကၽြန္ေတာ္ သိ၏။ သူတို႔ဂ်ပန္သတင္းေထာက္အခ်င္းခ်င္း ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိပါသည္။ ဂ်ပန္သတင္းဌာနမ်ားသည္လည္း အခ်င္းခ်ငး္ ၿပဳိင္ဆိုင္မႈႀကးီ မားၾကပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သတင္းထူး သတင္းဥးီ မ်ားအား ႀကဳိးစား၍ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရွိ မိမိတို႔ဌာနအတြက္ အေကာင္းဆံုးစြမ္းေဆာင္ၾကသည္။
သူတို႔မွ ငွားရမ္းခန္႔အပ္ထားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဌာေနသတင္းေထာက္ မ်ားကိုလည္း သူတို႔ကဲ့သို႔ပင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ႀကိဳးစားခ်င္ေသာစိတ္ေဇာကို ရွိေစခ်င္ၾကသည္။ သဘာ၀လည္းက်ပါ၏။ တရားမွ်တမႈလည္း ရွိပါသည္ မဟုတ္ပါ ေလာ။
ဟိုတယ္မ်ားတြင္ျဖစ္ေစ၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမ်ားတြင္ျဖစ္ေစ လမ္းတြင္ မေတာ္တဆ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေတြ႕ဆံုၾကေသာအခါ အေကာင္းဆံုးမ်က္ႏွာကို ႀကဳိး စား၍ ၿပဳံးၾကသည္။ သူတို့ျပိဳင္ဘက္ သတင္းဌာနမ်ားအခ်င္းခ်င္း ၿပံဳးၾကေသာ အၿပံဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ႏွလံုးသားမွ လာေသာအၿပဳံးမ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ ဘယ္ဂ်ပန္သတင္းဌာနမွအဘယ္မည္ေသာသတင္းကို ဦး၍ရသြားေၾကာင္း သိရ ေသာအခါတြင္လည္း ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့ဆရာ မစၥတာေအစိုေဘး တစ္ေယာက္ မေပွ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ရွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သင္ေသာ သတင္းဌာနမွထူးထူးကဲကဲႀကီးသတင္း တစ္ခု ရၿပီဆိုပါက ကၽြန္ေတာ့ဆရာ မစၥတာေအစိုေဘး တစ္ေယာက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပံဳးေတာ္မူတတ္၏။
အခမ္းအနားႀကီးမ်ားတြင္ ေတြ႕ရတတ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို သူႏွစ္သက္ပံုမရ။ သုိ႔ေသာ္ ထိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ေရွ႕တြင္မေတာ့ သူယဥ္ေက်းစြာ မိတ္ဆက္တတ္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။
ဂ်ပန္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့သူ ေဒါက္တာေဒၚျမျမ၀င္းႏွင့္ပတ္သက္၍
“သူမကို ဂ်ပန္အစိုးရက အလြန္ေပးရန္ခဲယဥ္းေသာ ႏိုင္ငံေရးခိုလွံဳခြင့္ကိုေပးခဲ့ တာ” ဟူူ၍ ေဒါသသံပါပါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာဖူးသည္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္ဆရာျဖစ္သူ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးကို အလြန္ေလးစား ေသာႏွလံုးသားျဖင့္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲႀကီး ႏႈတ္ဆက္သည္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံၾသမိသည္။
“ေလာအယ္စိုးစံ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႀကီးဟာ အင္မတန္ထက္ျမက္ၿပီးေတာ္တဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးႀကီးပဲ။ သူ႕ရဲ႕အမည္က ေဒၚေအးေအး၀င္းလို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕။ သူက အေမရိကန္ AP သတင္းဌာနရဲ႕ ဌာေနသတင္းေထာက္တစ္ဦးပဲ” ဟု ေလးနက္ေသာ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့အားေျပာ၏။
ထိုေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒၚေအးေအး၀င္းကို အနီးကပ္စတင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ ရၿပီး သူမေျပာဆိုေသာစကားသံမ်ားကို ၾကားဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလ သည္ တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ဟူေသာ ဟိုအေ၀းမွာက်န္ခဲ့ေပၿပီ။
ေန႔ရက္အတိအက်ကို ကၽြန္ေတာ္မမွတ္ေတာ့ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အား ႏွစ္ရွည္ေနအိမ္အတြင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ စစ္အစိုးရမွ အေရးယူ ထိန္းသိမ္းလိုက္ သည္။ ထိုေန႔ရက္မ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဖ်ားပိုင္းသို႔ ကၽြန္ေတာ္ခရီးျပဳခဲ့ သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏အကူအညီျဖင့္ ခရီးထြက္ခဲ့၏။ ႏိုင္ငံျခား သူအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ ကူညီခ်ိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္အဖြဲ႕အ စည္းမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းဓာတ္ပံုမ်ားရိုက္ရသည့္ တာ၀န္ေပးျခင္းခံရ သည္။ လူမႈဘ၀မ်ား၏ ဓာတ္ပံုကိုစိတ္ႀကိဳက္ရိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လက္ေသြးႏိုင္ခဲ့၏။
အစိုးရမွထုတ္လႊင့္ေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္း၊ သတင္းစာမ်ားမွတစ္ဆင့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာႏိုင္ခဲ့၏။ AP သတင္းဌာန၏ သတင္းေထာက္ႀကီးေဒၚေအးေအး၀င္းကို တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚ သတင္းစာႀကီးမ်ား ၏ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းဓာတ္ပံုမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရ၏။ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ေန ေသာ NLD ဌာနခ်ဳပ္ႀကီး၏ အေရွ႕အခမ္းအနားမ်ားတြင္လည္း တကၠစီေပၚမွ ကၽြန္ ေတာ္ ျဖတ္ကနဲျမင္ေတြ႕ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူမကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနႀကီးတစ္ခု၏ သတင္း ေထာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ စိတ္ဆႏၵ လိႈင္းဂယက္ႀကီးမ်ား ကၽြန္ေတာ္၏ႏွလံုးသား တို႔ တ၀ုန္း၀ုန္းရိုက္ခတ္၍ေန၏။
“ငါလညး္ ေဒၚေအးေအး၀င္း လုိ ေတာ္ခ်င္လိုက္တာ” ဟူ၍ မိမိကိုယ္ ကိုယ္ မိမိေျပာမိေသာ အႀကိမ္မ်ားလည္း မနည္း။ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုဦး၏ ေန႔ရက္မ်ား အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေရး ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ မည္းေမွာင္ေသာတိမ္စိုင္ႀကီးမ်ား၏ အရိပ္မ်ားလႊမ္းေနဆဲ။ အခမ္းအနားႀကီးမ်ားတြင္ ဖဲႀကိဳးမ်ားျဖတ္တတ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔၏အၿပံဳးမ်ားက ၀ငး္ ၀ငး္ ေတာက္ေနဆဲ၊ အခြင့္အေရးသမားမ်ားကလည္း လက္အုပ္ခ်ီ၍-
“အဘရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ား အတုိင္းပါ” ဆုိသည့္ တီတီတာတာအသံ ေလးမ်ား ေ၀စည္ေနဆဲ။
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို ဖြင့္လုိက္ပါၿပီဟူ၍စစ္အစိုးရ၏ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဂယက္ ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွကုမၸဏီႀကီးအခ်ဳိ႕၊ ေျမစမ္းခရမ္္္းပ်ဳးိသည့္ သေဘာႏွင့္ မ်ားမ်ား ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ ဟိုတယ္ႀကီးမ်ား၊ စီးကရက္ကုမၸဏီႀကီးမ်ား၊ အခ်ဳိရည္မ်ား၊ တခ်ိဳ႕လည္း တပ္ေခါက္၍ ျပန္သြားၾကသည္။ တရား၀င္ မဟုတ္ေသာ စားပြဲ ေအာက္မွေပးရသည့္ ေငြေၾကးအတိုင္းအတာေတြလည္းမနည္း၊ ႏိုင္ငံတကာမွ မိမိတို႔၏ကုမၸဏီမ်ားကိုပါ ေရာပိတ္ဆို႔ သပိတ္ေမွာက္မည္ကို ေၾကာက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံမွထြက္ခြါသြားၾကသည္။
သိန္းသန္း ကုေဋႏွင့္ခ်ီေသာႏိုင္ငံျခားေငြ၊ ျမန္မာေငြေၾကးမ်ား တရား၀င္ ေငြျဖဴမ်ား ျဖစ္သြားသည္။ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးေသာ ယႏၲရားႀကီးကလည္း ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ အားႏွင့္ အင္ႏွင့္ေလာင္စာအျပည္ႏွင့္ ခုတ္ေမာင္း၍ ေကာင္းေနဆဲ။ သမၼာအာဇီ၀ႏွင့္ ႐ိုးသားစြာ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ စီးပြားရွာခဲ့ၾကေသာ ဗမာလူမ်ဳိးအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ဘယ္ဆီသို႔ေရာက္မွန္းမသိေအာင္ လူရာမ၀င္ျဖစ္သြားၾက သည္။
အစဥ္အလာသမိုင္းႀကီးခဲ့ေသာ မႏၱေလးၿမိဳေတာ္ၾကီး အလယ္ ဘူးသီး ငါးေပါင္းေၾကာ္၊ အကၡရာစာလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေၾကျငာေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသစ္ ႀကီးမ်ား ဟုန္းဟုန္းထေနသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕၏ ညေနခင္းတြင္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီေန ေသာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ခံဗမာလူမ်ဳိးမ်ား စက္ဘီးမ်ားကိုစီးနင္းၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ကြက္မ်ား ဆီ သို႔ အိမ္အျပန္ခရီး ျမင္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မခ်မ္းသာစြာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
မတရားေသာ အမိန္႔မ်ားဥပေဒ ျဖစ္သြားၾကသည္။ မိုးခါးရည္မ်ားကို အာဟာရမ်ား အျဖစ္မွီ၀ဲၾကရန္ ဥပေဒႏွင့္ ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ေန႔ရက္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကသည္။ ျမစ္မ်ား ေျပာင္းျပန္စီးသြားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္အတိုင္း ၀မ္းနည္းျခင္းႀကီးစြာႏွင့္ ထိုင္ၾကည့္ခဲ့ရသည္။ ဓားကိုမိုးၿပီး သမိုင္းေရးေသာသူတို႔၏ သမိုင္းမ်ားအားလံုးမွန္သည္ဟု အတင္းေခါင္းညိတ္ခဲ့ရသည္။
ဂုဏ္ေတာ္ေဖာ္က်ဴးေသာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕သီခ်င္းမ်ား၊ သရုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊စာေပအေရးအသားမ်ား၊ ကာတြန္းမ်ား၊ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ေန႔စဥ္သတင္း စာမ်ား၊ ျမင္ခင္းသစ္မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေသာေသာညံကာ လွ်ံထြက္ေနသည္။
ယခုေခတ္ကာလအေျခေနတစ္ခု ေျပာင္းသြားေသာအခါ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္ႀကီး မ်ားသည္ ထိုအရာမ်ားကသူတို႔တေတြႏွင့္ လံုး၀ပတ္သက္ခဲ့ျခင္းမရွိသေယာင္ ပုတ္သင္ညိဳလူသားမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ ေၾသာ္ေလာက …ေလာက ဟူ၍သာ ကၽြန္ေတာ္ေရရြတ္မိလိုက္၏။
ႏိုင္ငံေရးွႏွင့္ပတ္သက္ေသာသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ပ်က္စီးေစေသာဥပေဒ၊ ပုဒ္မေပါင္းမ်ားစြာတို႔ႏွင့္ ရာေထာင္ခ်ီေသာ သာမန္ျပည္သူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ တိုင္းျပည္၏ အညြန့္အဖူးလူငယ္ေလးမ်ား၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္း အက်ဥ္း ေထာင္မ်ားတြင္ျပည့္က်ပ္္၍ ပိန္းပိတ္ကာေန၏။ မစည္ကားသင့္ေသာ အရပ္မ်ားတြင္ စည္ကားေနသည္။ အမိျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ကယ္တင္မည့္ ကယ္တင္ရွင္ကိုျပည္သူမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့ၾကသည္။
စစ္အာဏာရွင္၏ေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ အသီးသီးေသာႏိုင္ငံေရးသ မားမ်ား၊ အၾကမ္းမဖက္ေသာနည္းျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည္။
သူတုိ႔တစ္ေတြ၏ ဘ၀မ်ား စေတးရသည္။ မိသားစုဘ၀မ်ား တစ္စစီ ပ်က္စီးခဲ့ၾကသည္။ မိမိတုိ႔တတ္စြမ္းေသာ ခြန္အား၊ သတိၱ၊ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾက သည္။
ပိတ္ေလွာင္၍ အထီးက်န္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပည္သူ လူထု၏ ေန႔စဥ္႐ုန္းကန္မႈဘ၀မ်ား၊ အဖိႏွိပ္ခံတုိ႔၏ ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းဆိုသံမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ အတြင္းက်ိတ္အာဏာ လြန္ဆြဲမႈမ်ားအား လြတ္လပ္ေသာ အျပင္ကမၻာမွ သိလိုေဇာျပင္း ထန္ခဲ့သည္။
ထိုအေျခအေနအေတာ္မ်ားမ်ားကို အခ်ိန္မီတိတိက်က် ကမၻာ့သတင္းေလာကသုိ႔ သတိၱရွိရွိပုိ႔ေပးခဲ့သူမွာ ေဒၚေအးေအး၀င္းျဖစ္ သည္။ လြယ္ကူလွေသာ အလုပ္တစ္ခုကားမဟုတ္ပါ။ စစ္ဖိနပ္၏ေအာက္ မျမင္ႏိုင္ေသာအႏၱရာယ္ ေဘးဒုကၡမ်ားကို သတိၱရွိရွိ ပါးနပ္လိမၼာစြာ ႏွင့္ သူမ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မည္းေမွာင္ ေနေသာ သတင္းေလာကႀကီးတြင္ ေဒၚေအးေအး၀င္းသည္ မုိး ၾကားေလၾကားထဲတြင္ ေလာင္ၿမိဳက္၍ အလင္းေပးေနခဲ့ရေသာ ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။
စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားကလည္း AP သတင္းဌာနႀကီးႏွင့္ တြဲ၍ျမင္ရေသာ ေဒၚေအးေအး၀င္းကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ဟန္ ေဆာင္ကာ ၿပံဳးရသည္။ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားႏွင့္ သူမႀကံဳသကဲ့သုိ႔ ေခ်ာ့ေမာ့ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း သူမတစ္ ေယာက္ ပါးနပ္စြာ ေရွာင္တိမ္းရေသာအခ်ိန္ေတြလည္း နည္းမည္ မထင္။
ထုိ႔အျပင္ ေဖာ္ျပ၍ မရႏိုင္စြမ္းေသာမိသားစု၊ လူမႈေရးအခက္ အခဲမ်ားကိုလည္း သူမ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံကာ ရင္ဆုိင္ခဲ့သည္။ သတင္းႏွင့္ ထမင္းစားေနရေသာ အလုပ္အတြက္ ေဒၚေအးေအး၀င္း သတင္း ေထာက္ျဖစ္ခဲ့သည္မဟုတ္။ သတင္းမ်ားအတြက္ ရွင္သန္ကာ ႐ုန္း ကန္ခဲ့ေသာ ေဒၚေအးေအး၀င္းဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူမသည္ သူေတာ္စင္ႀကီးတစ္ဦးကား မဟုတ္ပါ။ အားနည္း မျပည့္စုံမႈမ်ားႏွင့္ ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ထားေသာ လူသားတစ္ဦးပင္မဟုတ္ပါလား။
မိတ္ေဆြ ကိုသီဟ (ယခု NHK ) သတင္းဌာနမွ သတင္း ေထာက္၏ ကူညီေပးမႈေၾကာင့္ ျပင္သစ္သတင္းဌာန ( AFP) အတြက္ ဓာတ္ပုံသတင္းေထာက္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရသည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၀ါလကင္းလြတ္္၍ မၾကာမီ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္၊ AFP ၏ ၀ါရင့္သတင္း ေထာက္ႀကီးကား ကၽြန္ေတာ္၏ ေက်းဇူးရွင္ဆရာႀကီး ဦးခင္ေမာင္သြင္ေခၚ အန္ကယ္ အယ္ဒီျဖစ္သည္။ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ အဂၤလိပ္စာအေရးအသားကို သီကုံးႏိုင္သူျဖစ္၏။
““ေဟ့ေကာင္ ငါက သတင္းေထာက္ျဖစ္ခ်င္ရခ်ည္ရဲ႕ဆုိၿပီး သတင္းေထာက္ျဖစ္လာရတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါငါ့အလုပ္ကြ၊ ၀ါသနာလည္းမပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ရတာေတာ့ ေပ်ာ္တယ္ကြ””
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ၏ ဆုံးမၾသ၀ါဒစကားထဲမွ တခ်ဳိ႕ကို ေကာက္ ႏုတ္၍ တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
အန္ကယ္အယ္ဒီတစ္ေယာက္ သတင္းေထာက္အလုပ္ကို ၀ါသနာမပါဘူးဟူ၍သာ ဆို၏။ သူသည္ ထုိအလုပ္ကို စနစ္တက် ႏွင့္ စည္းကမ္းရွိရွိ လုပ္ေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္၏။ သတင္းအတြက္ သူျဖန္႔က်က္ထားေသာ လူမႈေရးကြန္ရက္ႀကီးကလည္း မိုင္ေတာ္ ေတာ္ရွည္လ်ားသည္။ သာမန္ျပည္သူ၊ NLDပါတီ၀င္မ်ား၊ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိႀကီးမ်ား၊ ျပည္တြင္းသတင္းသမားမ်ား အစုံရွိ၏။
““ေအး ငါ့ဆရာကေတာ့ ဦးမင္းသူပဲ။ ငါလည္း မင္းကို ငါ့ ဆရာဆီမွာ အပ္ၿပီး ပညာသင္ခိုင္းရမယ္””
ဟူ၍ သူ၏ ဆရာအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ႏွာေခါင္းေမြး ႀကီးသုိ႔မဟုတ္ အန္ကယ္ဦးမင္းသူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပး ၿပီး သူ၏အေတြ႕အႀကံဳ၊ ျဖတ္သန္းမႈမ်ားကို တပည့္ျဖစ္သူ ကၽြန္ေတာ့္အား ေ၀မွ်ေပးပါရန္ အပ္ႏွံေပးပါ၏။ ယေန႔တိုင္ ထုိ အေတြ႕ အႀကံဳ၊ ဦးမင္းသူႏွင့္ သိကၽြမ္းၿပီး တပည့္ခံရျခင္းအတြက္ အန္ကယ္အယ္ဒီအား ေက်းဇူးတင္၍မဆုံးပါ။
အန္ကယ္ဦးမင္းသူက မွတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ၿပီး ထုိေန႔ရက္မွ စတင္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တပည့္တစ္ဦးအျဖစ္ လက္ခံပါ၏။
“အဲဒီ အယ္ဒီဆုိတဲ့ေကာင္က ငပ်င္းကြ။ သူ႔အလုပ္ကိုလည္း ငါ၀ိုင္းလုပ္ရေသးတယ္”ဟူ၏။
သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာႏွစ္ဦး၏ ဆက္ဆံေရးကား ညီအစ္ ကိုကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအတြင္းသိ အဆင္းသိ အျပန္အလွန္ေလးစားခင္မင္မႈရွိေသာ ဆက္ဆံေရးျဖစ္ပါ၏။
စိတ္ေနစိတ္ထား၊ စ႐ိုက္သြင္ျပင္မ်ားႏွင့္အတူ ေလာကႀကီးကို ျမင္ေသာအျမင္မ်ား မတူညီေစကာမူ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာအန္ကယ္ အယ္ဒီႏွင့္ေဒၚေအးေအး၀င္းတို႔ကား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ပုဂ္ၢိဳလ္ေရး အရအလြန္ခင္မင္ၾကသည္။
““ေဟ့ေကာင္ မင္း ေအးေအး၀င္းဆီမွာလည္း တပည့္သြားခံ တယ္ဆို””
““ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္””
““ေအး မင္းကေတာ့ ေတာ္တယ္။ ဆရာသမားေကာင္းေတြဆီမွာပဲ တပည့္ခံ၊ ေကာင္းပါတယ္ကြာ။ ဒါေပမဲ့ ငါတုိ႔ရထားသမွ် သတင္း ေတြကို ေအးေအး၀င္းဆီ သြားမေပးနဲ႔။ ငါေျပာတာ ၾကားလား””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္””
ဟူ၍သာ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ေက်ေျပာရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ဦးစလုံးရထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္သိေသာ သတင္းမ်ားကိုကား ေဒၚေအးေအး၀င္းကို မေပးရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္မက်ဟု မိမိကိုယ္ကို ထင္မိသည္။
ေဒၚေအးေအး၀င္းကို ကၽြန္ေတာ္က “အစ္မ”ဟူ၍သာေခၚ၏။ အစ္မကား အႀကိမ္အနည္းငယ္သာ သတင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကူအညီေတာင္းခံဖူးပါ၏။ အစ္မ၏ တပည့္ ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လိုေသာ ကၽြန္ေတာ္ကသာ အစ္မ မေတာင္းဘဲ တိက်ေသာသတင္း၊ မတိက်ေသာသတင္းမ်ားကို အစဥ္တယ္လီ ဖုန္းဆက္၍ေပးတတ္သည္။
““ေဟ့ေကာင္ ေတာသား၊ ငါတုိ႔သတင္းဌာနနဲ႔ ေအးေအး၀င္းရဲ႕ AP သတင္းဌာနဆုိတာက ၿပိဳင္ဘက္ဆုိတာလည္း မင္းထည့္တြက္ ထားဦး။ မင္းရထားတဲ့ သတင္းေတြ အကုန္လုံးေအးေအး၀င္းကို မင္းက ပုိ႔ေနေတာ့ ငါေသပါၿပီကြာ””
ဟူ၍ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာအန္ကယ္အယ္ဒီ တစ္ခါတစ္ရံ ေဒါသ ထြက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာ္ေငါက္တတ္၏။
သို႔ေသာ္ အန္ကယ္သည္ သတင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ျဖစ္ေစ၊ သတင္းသမားတုိ႔၏ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းက်င့္၀တ္မ်ားအရ ေဒၚေအးေအး၀င္းကို ေလးစားတန္ဖုိးထားသူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိပါ၏။
ထုိအခ်ိန္ ဦးခင္ေမာင္သြင္ႏွင့္ သူ၏တပည့္ေက်ာ္ ေလာအယ္စုိးတုိ႔၏ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ျပင္သစ္သတင္းဌာန (AFP) သည္ သတင္းအရလည္း ျမန္၏။ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာသုိ႔ သတင္းအပို႔လည္း ျမန္ပါ၏။ ျမန္ဆန္ေသာ အဟုန္ေၾကာင့္ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ထုေခ်ခ်က္မ်ားစြာကိုလည္း အန္ကယ္ဦးခင္ေမာင္သြင္တစ္ေယာက္ ေျဖရွင္းရသည့္အႀကိမ္ေပါင္းကလည္း မနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ အန္ ကယ့္ကို ဒုကၡေပးသည့္အႀကိမ္မ်ားလည္းရွိ၏။
““ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊတို႔ ကုန္း ျမင့္သာမွာေတြ႕လား၊ မေတြ႕လားဆုိတာ မင္းေသေသခ်ာခ်ာသြား စနည္းနာစမ္း။ အဲဒီနားတစ္၀ိုက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သြားထိုင္””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္””
““ေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ မင္းက ဟုတ္ကဲ့ခ်ည္းပဲ။ လုပ္လိုက္ရင္သာ တလြဲ””
““ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္ အန္ကယ္””
““ေရာ့ ငါ့တယ္လီဖုန္း၊ ဒါက လက္ဖက္ရည္ဖုိး၊ ကဲ … သြားေတာ့””
ေကအင္န္ယူဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမရန္ကုန္သုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိေနေသာ ကာလျဖစ္၏။
““ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ မင္းတုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတုိ႔ ကုန္းျမင့္သာ တပ္မေတာ္ ဧည့္ေဂဟာမွာ ေတြ႕ၿပီဆိုရင္ေတာ့ မင္းတုိ႔ ကရင္ျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီေပါ့ကြာ””
ဟု အန္ကယ္အယ္ဒီက ကၽြန္ေတာ့္အား သူ၏မွတ္ခ်က္ကိုေပး ၏။
““ေဟ့ေကာင္ ေသခ်ာမွ ငါ့ကိုဆက္ေနာ္။ ငါလည္း မင္းဒုကၡ ေပးထားလို႔ ခံရတဲ့အႀကိမ္ မနည္းေတာ့ဘူး””
ကုန္းျမင့္သာရွိ တပ္မေတာ္ဧည့္ေဂဟာမွ ေမာင္းႏွင္လာမည့္ ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားစီးလာေသာ ကားကို မနီးမေ၀း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ထိုင္ၿပီး အကဲခတ္ေန၏။ ထိုပတ္၀န္း က်င္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ဂ်ပန္သတင္းဌာနတစ္ခု၏ သတင္းေထာက္ဦးေအာင္သူၿမိဳင္ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ အတူေသာက္ကာ အေျခအေနကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ အကဲခတ္၍ေန၏။
ႏွစ္နာရီနီးပါးခန္႔ အတူထိုင္ၾကၿပီး ကရင္အမ်ဳိးသား၀တ္စုံကို ၀တ္ဆင္ထားၾကေသာ သူတုိ႔စီးနင္းေသာ ကားတစ္စီး ျပည္လမ္းမေပၚ ေမာင္းႏွင္သြားသည္ကို ျဖတ္ခနဲ ျမင္လိုက္၏။
အသိစိတ္ထဲတြင္မေတာ့ ကား၏ေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္လာသူအား ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာတူးတူးေလးဟု ခန္႔မွန္းမိ၏။ ထုိင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ ၿမိဳ႕တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္မွဴး ႀကီးေစာတူးတူးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဆုံဖူးပါသည္။
““ဦးေအာင္သူၿမိဳင္ေရ ခုနျဖတ္သြားတဲ့ကားကသူတို့အဖြဲ႕ရဲ႕ ကားပဲ။ ကုန္းျမင့္သာကေန ေတြ႕ဆုံတဲ့ကိစၥျပီးတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲျပန္သြား တာ ထင္တယ္””
““ေဟ ေသခ်ာရဲ႕လား ေလာအယ္ရ””
““ေသခ်ာပါတယ္၊ ကုန္းျမင့္သာကေနပဲ ဒီကား ဆင္းလာမွာ ပါ””
““ငါေတာ့ သိပ္မထင္ဘူး ေလာအယ္ေရ””
ဟု ဦးေအာင္သူၿမိဳင္မွထပ္၍ ေျပာ၏။
““ေသခ်ာပါတယ္ ဦးေအာင္သူေရ””
““ေဟ့ေကာင္ မေသခ်ာရင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ မင္းဆရာ ကိုအယ္ဒီက ငါပါေတြ႕တယ္ထင္ၿပီး င့ါကိုပါ ဆဲေနဦးမယ္။ မင္းက ေသခ်ာ ရင္ အဲဒီသတင္းကို မင္းဆရာဆီသာ ပို႔ေပေတာ့၊ ငါ မပါဘူးေဟ့””
ဟု ဦးေအာင္သူၿမိဳင္ကဆုိ၏။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား စီးလာသည့္ကားကို သူကိုယ္တုိင္လည္း မျမင္ခဲ့ေပ။
““ဟဲလို အန္ကယ္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကုန္းျမင့္သာကေန စည္းေ၀းၿပီးတာနဲ႔ ခုနကပဲ ၿမိဳ႕ထဲကို ျပန္သြားၿပီ””
““ေဟ့ေကာင္ ေသခ်ာရဲ႕လား””
““ေသခ်ာပါတယ္””
““တကယ္ေသခ်ာတယ္ေနာ္””
““ေၾသာ္ ေသခ်ာပါတယ္ဆုိမွ””
““ေအး..ေအး ငါအခုပဲ ဒီေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈ ေအာင္ျမင္တဲ့ သတင္းကို ဘန္ေကာက္ကို ပို႔လိုက္ေတာ့မယ္””
သည္လိုႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ႐ႈိ႕လိုက္ေသာ စနက္တံမီးေၾကာင့္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမတုိ႔၏ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈ ေအာင္ ျမင္ေၾကာင္း သတင္းႀကီး တ၀ုန္း၀ုန္း ျမည္သံႀကီးႏွင့္ နာရီပိုင္း အတြင္း အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေတာက္ေလာင္သြား၏။
AP မွ ေဒၚေအးေအး၀င္းေပးပုိ႔သည့္ ထုိၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစည္းအေ၀း ေအာင္ျမင္ေၾကာင္းသတင္းကား အင္တာနက္၊ ဖန္သားျပင္ တြင္မေတြ႕ရ။ အစ္မသည္ သူ၏ သတင္းရင္းျမစ္ထံမွ တိက်ေသာ သတင္းကို ရမွသာ AP ၏သတင္းဌာန႐ုံးရွိရာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕သုိ႔ ပုိ႔ေလ၏။ မေသခ်ာမတိက်လွ်င္ ဘယ္ေသာအခါမွ ပို႔ေလ့မရွိ။
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ အန္ကယ္အယ္ဒီတစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္ ႐ုံးသို႔ သတင္းေပးပို႔ၿပီး ေန႔လယ္စားကာ တစ္ေရးတစ္ေမာေတာင္ အိပ္၍ေနေလာက္ေပၿပီ။
အန္ကယ္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေခတၱငွားထားေသာ သူ၏လက္ကိုင္ ဖုန္းကို ျပန္အပ္သည့္အခ်ိန္ သူအနားယူသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ မေတြ႕ခဲ့ရဘဲ မနက္ျဖန္မွ ကၽြန္ေတာ္ လာေတာ့မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း အန္ကယ္ဦးအယ္ဒီ၏ဇနီးျဖစ္သူကို ေျပာခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္သုိ႔ ျပန္ခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ ၁၀ နာရီခန္႔ အန္ကယ္အယ္ဒီထံသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ
““မင္း လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ၊ ငါေေတာ့ ေသာက္ရွက္ေတြကြဲၿပီကြာ။ ဘယ္ကလာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးနဲ႔ ဗိုလ္ျမတုိ႔ ေတြ႕ရမွာပဲ၊ ဘန္ေကာက္ ဗ်ဴ႐ိုက ငါ့ကိုဆဲလိုက္တာမ်ားကြာ””
ကၽြန္ေတာ္ အန္ကယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ၿငိမ္၍သာ နား ေထာင္ေနရသည္။ မၿငိမ္၍လည္း မျဖစ္ အန္ကယ္တစ္ေယာက္ ပို၍ေပါက္ကြဲဦးမည္ဆုိတာကိုလည္း သိသည္။
““ငါကိုကမွ မမွတ္တာ။ ဒီတပည့္တစ္ေယာက္တည္းရွိတာကို ခံရေပါင္းလည္းမနည္းဘူး။ ငါပဲ ကံဆုိးတယ္လို႔ မွတ္ရမွာေပါ့ကြာ””
““ဟုတ္တာေပါ့ အန္ကယ္””
““ဘာ ဟုတ္တာလဲကြ””
““ေၾသာ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွားတာကို ၀န္ခံမလို႔ပါ””
သည္လိုႏွင့္ အန္ကယ္ ဆူဆဲသမွ်ကို ၿငိမ္ခံရင္းႏွင့္ မိမိကိုယ္ ကို သတိထားဆင္ျခင္ရပါေတာ့သည္။
““မင္း ေအးေအး၀င္းဆီမွာ ပညာလည္း သင္ေပါ့ကြာ။ ၿပီးေတာ့လည္း သူ႔ဆီက သတင္းေတြရရင္ ငါ့ကိုလည္း ေပးဦး””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္””
““ေအး မင္းက ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္ကဲ့ပဲ။ လုပ္လိုက္ရင္သာ တလြဲ””
““ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုစိုက္ပါေတာ့မယ္””
““ေအးေအး၀င္းက အလုပ္လုပ္ရင္ အရမ္းကို သပ္ရပ္တယ္။ တိက်တယ္။ မင္းနဲ႔ငါ့လို မဟုတ္ဘူးကြ။ သူက သူ႔ရဲ႕အေဖ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းကို အရမ္းခ်စ္ၿပီး ေလးစားတာ””
အန္ကယ္အယ္ဒီ ကၽြန္ေတာ့္အား သူ႔ရင္ထဲမွလာေသာ စကားကို ေျပာေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္သည္၊။
““ငါ မင္းကို ခဏ ခဏေျပာတယ္၊ ဒီသတင္းေထာက္အလုပ္ကို ငါ ၀ါသနာမပါဘူးဆုိတာ။ အလုပ္အေနနဲ႔သာ လုပ္ေနတာ”
““ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္””
““ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းေရာ သူ႔ရဲ႕သမီးေအးေအး၀င္းေရာ သူတုိ႔ ရဲ႕ ႏွလုံးသား၊ ေသြးေၾကာေတြကေနၿပီး ဒီသတင္းေထာက္အလုပ္ ကို တန္ဖုိးထားၿပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးကိုလုပ္တာကြ””
ကိစၥတစ္ခုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေဒၚေအးေအး၀င္းအိမ္သုိ႔ တစ္ရက္ ေရာက္သြားသည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ၾကည္လင္၍က်က္သေရရွိစြာ မဂၤလာေမာင္မယ္ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းကို ဖတ္ေနေသာ ဂါးဒီးယန္ ဦးစိန္၀င္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္း သည္ သူ၏ဇရာေန႔ရက္မ်ားကို တန္ဖုိးရွိစြာျဖင့္ တစ္ရက္စီ ျဖတ္ သန္းသြားေသာ အတုယူဖြယ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးျဖစ္သည္။
““အေဖက မင္းတုိ႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ပုသိမ္က ကိုသာျဖဴ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာ သူပညာသင္ခဲ့ဖူးတယ္ ေလာ အယ္ရ။ သူ႔ကို မင္းတုိ႔ကရင္ေတြက ပေရာဖုိး(ဗမာေလး) လို႔ေခၚ ၾကတယ္””
အစ္မေျပာသမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္ဆက္၍နားေထာင္ေနမိသည္။
““အေဖဟာ အလုပ္ကို အရမ္းႀကိဳးစားၿပီး ဇနီးနဲ႔မိသားစုအေပၚ သံေယာဇဥ္အရမ္းႀကီးတယ္။ အစ္မတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိရင္ မနက္အေစာႀကီး ငါတုိ႔မႏိုးခင္ကတည္းက သူ သတင္းစာတုိက္ကို ထြက္သြားၿပီး ေမာင္ႏွမေတြအားလုံး အိပ္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ေနာက္ တစ္ေန႔ ထြက္မယ့္သတင္းစာကို သူယူၿပီးမွ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ တယ္””
““ဂါးဒီးယန္သတင္းစာကို သူစိတ္တိုင္းက်တည္းျဖတ္ၿပီးမွ သတင္းစာဖတ္တဲ့ လူထုရဲ့လက္ကိုအပ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕တာ၀န္ကို အေကာင္းဆုံး ထမ္းေဆာင္တယ္””
““အစ္မ အေဖ့ဆီက အရမ္းေကာင္းတဲ့ ပညာအေမြေတြ အမ်ားႀကီးကို ရလိုက္တာပဲေနာ္””
““ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း လက္ထက္ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတ ခ်န္ဒူး၀ွမ္ ဗမာျပည္ကို ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီးစဥ္အလာ အာဇာနည္ကုန္း မွာ ဗုံးကြဲေတာ့ အေဖနဲ႔အစ္မ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားၿပီး အေဖ တာ၀န္ယူထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနအတြက္ သတင္းေတြပို႔တဲ့ အခ်ိန္ကဆုိရင္ အစ္မ အေဖ့ဆီက ပညာေတြ အမ်ားႀကီးရလိုက္ တယ္””
ဖခင္ျဖစ္သူ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းသည္ ေဒၚေအးေအး၀င္း အတြက္ ဖခင္လည္းျဖစ္၏။ ၾကည္ညိဳေလးစားခ်စ္ခင္ၿပီး အတုယူ ဖြယ္ေကာင္းသည့္ စံျပပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦးလည္းျဖစ္၏။ အစ္မ၏ ႏွလုံးသားထဲ၀ယ္ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလႈိင္းႏွင့္အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး အျဖဴအမည္းျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္ ရဲသည့္ အေဖ့ႏွလုံးေသြးတုိ႔ အခ်ဳိးညီညီ သူမ၏ေန႔စဥ္ဘ၀ထဲ စီး ဆင္း၍ေနသည္။
““ဒီမိန္းမ အရမ္းေခါင္းမာတယ္။ ေၾကာက္လည္း မေၾကာက္ ဘူးကြ””
ဆုိၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ေဒၚေအးေအး၀င္းႏွင့္ပတ္ သက္၍ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးသည္ကို သတင္းေလာကတြင္ ထင္ရွား ေအာင္ျမင္သူကတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာခဲ့ဖူး သည္။ ထုိအခ်ိန္က ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၏ ေန႔ရက္မ်ားျဖစ္သည္။
တစ္ခုေသာ ညဦးယံ ဂ်ပန္သံ႐ုံး၌ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခု က်င္းပ၍ ကၽြန္ေတာ့္အား ဖိတ္ၾကားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထိုအခမ္းအနား သုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ပီ႐ူးႏိုင္ငံ၌ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဂ်ပန္သံ႐ုံးကို အၾကမ္းဖက္သူမ်ား စီးနင္းခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာေၾကာင့္ လုံၿခံဳေရးကို ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ဂ်ပန္သံ႐ုံးက အထူးတင္းၾကပ္ၿပီး ဧည့္ခံပြဲကိုက်င္းပသည္။
မင္းေနျပည္ေတာ္ကို ထုိအခ်ိန္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ တကာသံ႐ုံးမ်ားမွ သံအရာရွိႀကီးမ်ား၊ ျမန္မာစစ္တပ္မွ အႀကီးအကဲ မ်ား၊ NGO မ်ားမွ အရာရွိမ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သတင္းေထာက္မ်ား ကို ဧည့္ခံပြဲတြင္ စုံစုံလင္လင္ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။
အရသာရွိလွေသာ အမ်ဳိးအမည္စုံလင္လွသည့္ အစားအစာ မ်ား၊ ေစ်းႀကီးလွပါသည္ဆုိေသာ အရက္၊ ရွန္ပိန္၊ အနီ၊ အျဖဴေသာ ၀ိုင္မ်ဳိးစုံ၊ ပြဲက စသည္မၾကာေသး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အလြန္ခင္မင္ရင္း ႏွီးလွေသာ အစ္ကိုႀကီးတစ္ဦးက အေတာ့္ကို မူး၍ေနေပၿပီ။
သံ႐ုံးတုိ႔၏ ဧည့္ခံပြဲထုံးစံအတိုင္း မိတ္ေဆြအေဟာင္းမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ သတင္းေမးၾက၊ သတင္းေပးၾက၊ သတင္းမ်ား ဖလွယ္ၾကသည္။ မ်က္ႏွာသစ္၊ မ်က္ႏွာေဟာင္းတုိ႔တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မိတ္ဆက္ၾကၿပီး လိပ္စာကဒ္ မ်ားဖလွယ္ၾကသည္။ ပရိတ္သတ္အေတာ္မ်ားမ်ား အတတ္ႏိုင္ဆုံး အခ်ဳိဆုံးအၿပံဳးမ်ား ဆင္ျမန္းထားၾကသည္။ ရင္ထဲက ပါသည္ျဖစ္ ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ သံခင္းတမန္ခင္းဆိုသည္မွာ သည္လိုပင္ျဖစ္ မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္သုံးသပ္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားပြဲထုိးမွ လွမ္း၍ကမ္းေသာ ၀ိုင္အနီတစ္ခြက္ကို ယူရင္း မိမိ၏အေရွ႕တြင္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာ သူမ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆုံးၿပံဳး၍ ႏႈတ္ဆက္ ကာေန၏။
“ဟယ္လို ဟိုင္း၊ မဂၤလာပါ”
ခြက္ထဲမွ ၀ိုင္အနီကို ႏွစ္က်ဳိက္ခန္႔ အရသာခံမ်ဳိခ်ရင္း ပို၍ ရႊင္လန္းလာသည္ဟုပင္ မိမိကိုယ္ကို ခံစားမိေနလိုက္သည္။
““ေၾသာ္…ေလာအယ္၊ မင္းက ဒီေလာကကို ေရာက္တာ ေတာင္ မၾကာေသးဘူး ၀ိုင္ေတြေတာင္ ေသာက္ေနၿပီလား ငါ့ ေမာင္””
ဟူေသာ စကားကို ၾကားမိ၍ ေဘးကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
““ဒီလိုပြဲလမ္းေတြမွာ ေကာင္းေပ့ေစ်းႀကီးပါတယ္ဆုိတဲ့ ဒီ၀ိုင္ ေတြ၊ အရက္ေတြ၊ အလကားရတာေတြ စေသာက္ရင္း အရက္နဲ႔ ေက်းကၽြန္ျဖစ္သြားတဲ့လူေတြ မနည္းေတာ့ဘူး ငါ့ေမာင္””
ကၽြန္ေတာ္ ၀ိုင္ခြက္ကိုကိုင္ကာ ေဒၚေအးေအး၀င္းကို ေၾကာင္ ၍ ၾကည့္ေနမိသည္။
““ဟိုမွာၾကည့္စမ္း ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းကို ေတြ႕တယ္မဟုတ္ လား၊ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အဘုိးႀကီးလိေမ္ၼာ္ရည္ေသာက္ၿပီး ဂ်ပန္တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာ၊ ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား””
အစ္မ လက္ညိႇဳးထုိးရာဘက္သုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္မိသည့္ အခါ ျမက္ခင္းေပၚရွိ ကုလားထုိင္တစ္လုံးေပၚတြင္ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္သံအရာရွိႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ၿပံဳးရႊင္ၿပံဳးရႊင္စြာစကားေျပာေန၏။ လက္တစ္ဖက္တြင္ လိေမ္ၼာ္ရည္ ဖန္ခြက္ အ၀ါေရာင္ကိုကိုင္ရင္း ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္။
ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀သြားၿပီး ၀မ္းနည္းသလုိမ်ဳိး ခံစားမိသည္။ မိခင္က သူမ၏သားျဖစ္သူကို ေမတၱာႏွင့္ဆုံးမျခင္းကဲ့သုိ႔ အစ္မ ေဒၚေအးေအး၀င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္အား ဆုံးမျခင္းျဖစ္ သည္။
ၿပိဳကြဲသြားခဲ့ေသာ မိသားစုမုန္တုိင္းဂယက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ မိဘႏွစ္ဦးႏွင့္ စုံစုံညီညီ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မေနခဲ့ရေသာ္ႏွစ္သည္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုေက်ာ္ေက်ာ္စြန္း၍ေတာင္ ေနခဲ့ၿပီပဲ။ ဘ၀၏ အခ်ဳိးအေကြ႕၊ မုန္တုိင္း၊ ေလညႇင္းမ်ား၊ မည္းေမွာင္၍ လမ္း ေပ်ာက္ခဲ့ရေသာ ညမ်ားစြာကိုလည္း ႀကံဳခဲ့ဖူး၏။ လွပစြာ ၿပံဳးတတ္ ေသာသူတုိ႔၏ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ႏွလုံးသားမ်ားကိုလည္း ခါးခါးသီးသီး ခံစားဖူးပါ၏။ ယခု ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေမတၱာေဒါသႏွင့္ အစ္မ၏ ဆုံးမျခင္းကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ လက္ခံ လိုက္၏။
တစ္၀က္ခန္႔ က်န္ေသးေသာ အနီရင့္ေရာင္ ၀ိုင္ဖန္ခြက္ထဲမွ ၀ိုင္မ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အား ၿပံဳး၍ျပေနသေယာင္။
အေရွ႕မွျဖတ္ေလွ်ာက္လာေသာ စားပြဲထုိးလူငယ္ကို လွမ္းေခၚ ရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွ ၀ိုင္ခြက္ကို သူ႔အားေပးလိုက္ကာ-
““ညီေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို လိေမၼာ္ရည္ေပးပါ””
ဟု ေမတၱာရပ္ခံလိုက္၏။
ထုိညေကာင္းကင္ယံတြင္ ရန္ကုန္မွာသာသည့္လက ၀င္း၀င္း ထိန္၍ ေအးျမေန၏။
သူရာရည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အစ္မတြင္ ေၾကကြဲစရာ၊ နာက်င္ခံ ျပင္းေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ အိပ္မက္ဆုိးမ်ား ႀကံဳေတြ႕ခံစားခဲ့ရ ေသာ ေန႔ရက္မ်ားရွိခဲ့၍ ကၽြန္ေတာ့္အား ထုိအမိုက္တြင္းသုိ႔ မသက္ ဆင္းေစလို ၍အမုန္းခံကာ ဆုံးမျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ တစ္ခုတြင္အစ္မ၏ ေမးလိုက္ေသာ ေမး ခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ဦး၏မ်က္ႏွာ မဲမဲႏွင့္ေဒါသတႀကီး တုံ႔ျပန္လိုက္ျခင္းကို ေဒၚေအးေအး၀င္းတစ္ေယာက္ အၿပံဳးႏွင့္ တုံ႔ျပန္ခဲ့ဖူးသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္႐ိုးဟု မ႐ိုးစြပ္ေစကာမူ သတင္းေရာင္းစား သူေတာင္းစားမ်ားဟု ေနာက္ကြယ္တြင္စစ္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားႏွင့္ သူတုိ႔၏ေဖာ္လံဖားမ်ားက ကင္ပြန္းတပ္ ၿပီး အမည္ေပးၾကပါလိမ့္မည္။ ဂ႐ုစိုက္ရန္မလိုပါ။ မိမိ၏လိပ္ျပာ သန္႔ရန္သာအေရးႀကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။
ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ကို လူအထင္ၾကီးေစရန္ ဂုဏ္ပုဒ္ႀကီးတစ္ခု အေနႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ၾကသူမ်ားအလယ္တြင္ ေဒၚေအးေအး၀င္း သည္ သတင္းေထာက္ဆုိသည့္ အလုပ္ကို တန္ဖုိးရွိ မြန္ျမတ္လွ ေသာ သမိုင္းေပးတာ၀န္တစ္ခုအေနနွင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါသည္။
APသတင္းဌာနႀကီးမွ ဂုဏ္ျပဳေသာ ဆုႀကီးတစ္ဆုကို အစ္မ အား ခ်ီးျမႇင့္လိုက္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ ဖုန္းဆက္ ၍ ဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း အစ္မအား မုဒိတာစကားကို ေျပာလိုက္၏။ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိပါ၏။
““အစ္မ ဒီဆုကိုရေတာ့ အေဖက သူ့ကို APသတင္းဌာနက ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တဲ့ဆုကို အစ္မကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ေပးတယ္ေလ””
ဖခင္ျဖစ္သူ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းအားAP သတင္းဌာနမွ အပ္ႏွင္းေပးခဲ့သည့္ဆုကိုျပရင္း အစ္မ ကၽြန္ေတာ့္အားေျပာေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကိုလိုနီေခတ္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမုိင္း၏ ေန႔ရက္မ်ား၊ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီး ပါတီစုံ ႏိုင္ငံေရးကာလႏွင့္ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္၏ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ျမန္မာ့သတင္းစာ သမိုင္း၌ထက္ျမက္ထူးခၽြန္ေသာ သတင္းသူရဲ ေကာင္းမ်ား ေခတ္အလိုက္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ သူတုိ႔တစ္ေတြ ထုိသမိုင္းေန႔ရက္မ်ားအတြက္ အသီးသီးတာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကသည္။ မိမိတုိ႔၏ပညာရပ္၀န္းတြင္ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ထူးခၽြန္ေျပာင္ ေျမာက္ခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ အသီးသီးမိသားစုအေရးတြင္ တာ၀န္မ်ား လစ္ဟင္းျခင္း၊ စာရိတၱအရာမ်ားတြင္ အာ႐ုံခံစားမႈမ်ား၏ ေက်း ကၽြန္မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ပညာရပ္ဘက္တြင္ ေႏွာင္းလူမ်ားအတြက္ အတုယူစရာျဖစ္ခဲ့ ေသာ္လည္း သူတုိ႔တစ္ေတြ၏ ေန႔စဥ္အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္စာရိတၱ မ်ားဘက္တြင္ လူငယ္မ်ား၏စံျပပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားမျဖစ္ခဲ့ေသာ ထူးခၽြန္ခဲ့ သူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ဖူးပါသည္။ လူေတာ္မ်ား ၏ အားနည္းခ်က္ဟူ၍ ႁခြင္းခ်က္အေနႏွင့္ သူတို႔တစ္ေတြကို နား လည္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ထုိပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား၏ စာရင္းထဲတြင္ ေဒၚေအး ေအး၀င္း၏ဖခင္ ဂါးဒီးယန္ ဦးစိန္၀င္းတစ္ေယာက္ မပါ၀င္ခဲ့ေပ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းတစ္ဦးအေနႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ သူမ၏ဖခင္အတြက္ အစ္မ ဂုဏ္ယူသည္။
တကၠသုိလ္ဆရာမဘ၀မွ အေဖ့၏ေျခရာကို နင္းႏိုင္ရန္ အစ္မ သည္ သတင္းေလာကထဲသုိ႔ ေျခစုံပစ္၍၀င္ခဲ့သည္။ ေရဆန္၊ ေလဆန္မ်ားကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံ ေလွာ္ခတ္ခဲ့ရင္း ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္း၏ သမီး AP ေဒၚေအးေအး၀င္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဖခင္အတြက္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ခဲ့ ေသာ သမီးျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ေဒၚေအးေအး၀င္း၏ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ ဘ၀ခရီးအတြက္ ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္းသည္ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာခဲ့ၿပီး လူ႔ေလာကမွ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ထြက္ခြာ၍သြားခဲ့ေလၿပီ။
သို႔ေသာ္ အစ္မႏွင့္ ခ်စ္ခင္ပြန္း ဦးေဇာ္တို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးကညာကမူ အဘြားဘက္သုိ႔ ယိမ္းကာ ဆရာ၀န္ျဖစ္၍သြား ေပသည္။
လူသားတုိ႔သည္ ကမၻာေျမႀကီးရွိရာအရပ္သုိ႔ မိမိတုိ႔၏ အထုံ ပါရမီႏွင့္သေႏၶတည္ၿပီး ေမြးဖြားလာၾကသည္။ ဘယ္သန္ေသာသူကို အတင္းညာလက္ႏွင့္စာေရးခိုင္း၍မရေပ။ လူမွန္းသိတတ္ကတည္း က မိမိကိုယ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား သုံးသပ္ျမင္တတ္ရန္သာ အေရးႀကီးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ လာေသာအသံမ်ားေနာက္သုိ႔ သံေယာင္မလိုက္မိေစရန္၊ တစ္ပါးသူမ်ား သတ္မွတ္ထားသည့္ ပုံစံ ခြက္ဘ၀ထဲသုိ႔ ေျခမခ်မိေစရန္သာအေရးႀကီးသည္။
ႀကံ႕ခိုင္မႈ အားနည္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ပါရမီရွင္အေတာ္မ်ားမ်ား သာမန္လူမ်ားထက္ ညံ့ဖ်င္းေသာသူမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ အာ႐ုံ ခံစားမႈမ်ား၏ ေက်းကၽြန္မ်ားျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္။ သတင္းေလာက ကို အေမွာင္ထုအားႀကီးမားစြာႏွင့္ လႊမ္းခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ သုံးစု နီးပါးေက်ာ္ေက်ာ္ကို ေဒၚေအးေအး၀င္းတစ္ေယာက္ ခံႏိုင္ရည္၊ သတိ္ၱ၊ ၪဏ္ပညာႀကီးမားစြာႏွင့္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ သူမသည္ မိမိ၏အခြင့္အေရးအတြက္ ဘနဖူးသိုက္ တူးမည္သူမ်ားကို ခါးခါးသီးသီး ရြံရွာ၏။ ႐ိုးသားမႈကင္းမဲ့ေသာ ႏွလုံးသားမ်ား၊ အေပးအယူလုပ္ေသာသူမ်ားႏွင့္ အထူးကင္းရွင္း ေအာင္ ေ၀းေ၀းကေန၏။ ေဒၚေအးေအး၀င္းသည္ အျဖဴႏွင့္ အမည္း အေရာင္ႏွစ္ခုထဲမွ အျဖဴသုိ႔မဟုတ္ အမည္းေရာင္ တစ္ေရာင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြးခ်ယ္၍ ရပ္တည္ေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူမသည္ မပူမေႏြး အျဖဴလည္း မမည္၊၊ အမည္းလည္းမဟုတ္ေသာ ေရြးခ်ယ္တတ္သည့္ လူအုပ္စု အမ်ဳိးအစားမ်ားထဲတြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ရွာေတြ႕မည့္ အမ်ဳိး သမီးတစ္ဦးမဟုတ္ေပ။
၂၀၁၂ ၏ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္းႏွင့္ျပည္ပ သတင္းေလာကအေျခအေနႀကီးမားေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရသည္။ အရည္အခ်င္းရွိၿပီး ႀကိဳးစားေသာ သတင္း ေထာက္မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား သမိုင္းသစ္တာ၀န္မ်ားကို လက္ဆင့္ ကမ္းယူလာၾကသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ပင္ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနမ်ား၏ ႐ုံးခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရခါစအခ်ိန္မွသည္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာမသိမ္းမီ ေန႔ရက္မ်ားအတုိင္း အေျခအေနသည္ ေျပာင္းလဲ၍သြားခဲ့သည္။
ပုရစ္ဖူးမ်ားေ၀စီ၍ ရြက္သစ္ေလးမ်ား စြင့္စြင့္ကားကား ပြင့္ လန္းၾကေတာ့သည္။ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအတြက္ အခြင့္ အလမ္းမ်ားက လက္ကမ္း၍ ႀကိဳဆုိေနၾကေပၿပီ။ ဇြဲ၊ ၀ီရိယ၊ ခံႏိုင္ ရည္သတိ္ၱမ်ားေတာ့ အထူးလိုအပ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလမ်ားဆီမွ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႕ရသည့္ လြတ္လပ္ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲျမင္ကြင္းမ်ား၊ အခ်ိန္ယူကာ သတၱိရွိရွိ အမွန္တရား ကို စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္ေသာ မႈခင္းသတင္းေထာက္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။
“ျပတင္းေပါက္ဖြင့္လွ်င္ သင္၏အိမ္ထဲသုိ႔ သင္းပ်ံ႕ေသာ ေလ ျပည္၏ ထိေတြ႕မႈ၊ ရနံ႔ႏွင့္အတူယင္ေကာင္လည္း ၀င္ေရာက္လာ ႏိုင္ေပသည္။” ျမန္မာမႈဓေလ့၊ ဘာသာေရးအဆုံးအမမ်ားႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မႈမရွိသည္မ်ားကိုလည္း ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးမ်ားအေနႏွင့္ ေတာ့ ေတြ႕ႀကံဳရေပဦးမည္။
မ်ဳိးေစ့ႀကဲေသာသူမ်ားႏွင့္ ပန္းပ်ဳိးခဲ့ေသာသူမ်ား၏ ေက်းဇူး တရားမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မေမ့ရန္ အထူးလိုအပ္သည္။ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာတုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစဥ္ဦးထိပ္ထားရန္လိုေပသည္။
လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ထူးခၽြန္၍ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာသူမ်ား၏ စာရင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္မပါ၀င္ပါ။ တစ္စုံတစ္ခုေသာဘ၀၏ အလွည့္အေျပာင္းအေျခအေနေၾကာင့္ ျပည္ပသုိ႔ထြက္ခဲ့ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဓာတ္ပုံသတင္းေထာက္အျဖစ္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရ ေသာ ေန႔ရက္မ်ားအတြင္း အစ္မေဒၚေအးေအး၀င္း၏ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚ ျပဳခဲ့ေသာ ေက်းဇူးတရားကို အစဥ္သတိရ၏။ အစ္မႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ေသာ ဘာသာႏွင့္ဘ၀၏ခံယူ ခ်က္မ်ား တူညီမႈကား ရာႏႈန္းျပည့္မရွိေပ။
သုိ႔ေသာ္ အစ္မသည္ သူမ၏ ဘ၀မွျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ ေလာကဓံတရားႏွင့္ယွဥ္၍ ရလာခဲ့သည့္အသိကို ျဖဴစင္ေသာႏွလုံး ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ပါသည္။
မာယာေတာမွ ခ်ဳိၿမိန္၍ အာဟာရေျမာက္ပါသည္ဟုဆိုၿပီး တ႐ိႈက္မတ္မတ္ မုိးခါးရည္ကို ေသာက္သုံးေနၾကေသာ သူမ်ား အလယ္တြင္ အမုန္းခံကာ မိခင္တစ္ဦး၊ အစ္မရင္းကဲ့သုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အား ဆုံးမသြန္သင္ခဲ့သည္။ အစ္မတြင္လည္း သူ၏ေန႔စဥ္ဘ၀ႏွင့္ ယွဥ္၍ ေလွ်ာက္လွမ္းရေသာ ေရဆန္ေလာကဓံခရီးရွည္ကို ဆက္ လက္၍ လွမ္းေလွ်ာက္ဆဲပါ။
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွေသာ ခရီးရွည္ကာလအတြင္း အစ္မ ေဒၚေအးေအး၀င္းသည္ တုိင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္ေက်ခဲ့သည္။ အေဖကို ဂုဏ္ယူအားက်ခဲ့ေသာ အစ္မအား ဂါးဒီးယန္ဦးစိန္၀င္း တစ္ေယာက္ “ဒါမွ ငါ့သမီး”ဟု ရင္ေကာ့၍ ဂုဏ္ယူႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ထုိသားအဖႏွစ္ဦးအတြက္ အမိျမန္မာႏိုင္ငံမွလည္း ၾကည္ႏူး၀မ္း သာစြာႏွင့္ ဂုဏ္ယူပါ၏။
အစ္မ က်မ္းမာရႊင္လန္းပါေစ။
ေလာအယ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
