K ၿငိမ္းခ်မ္း – တိုင္းျပည္က လြမ္းရတဲ့သူေတြ
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၄၊ ၂၀၁၈
စာေရးဆရာ- ကေလာင္စံု
စာအုပ္အမည္- စာေရးဆရာမွ စာေရးဆရာဆီသို႔
အမ်ိဳးအစား- ရုပ္ပံုလႊာ ေဆာင္းပါး
ထုတ္ေ၀သည့္တိုက္- စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ
ထုတ္ေ၀သည့္ကာလ- ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၈
တန္ဖိုး- ၇၀၀၀က်ပ္
ေအာင္ဆန္း(သို႔) အရိုင္း၊ ဗဟိန္း(သို႔) ကဗ်ာ အစရွိတဲ့ေခါင္းစဥ္မ်ားဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာဆိုႀကီး ဒဂုန္တာရာရဲ႕အထူး ထင္ရွားတဲ့ရုပ္ပံုလႊာအဖြဲ႔အႏြ႔ဲက ေခါင္းစဥ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကက ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ကဗ်ာစာဆိုဒဂုန္တာရာက သူထိေတြ႔ဆက္ႏြယ္ခဲ့ရမႈမ်ားကို ပကတိမျခြင္းမခ်န္ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ေရးျခစ္ခဲ့တဲ့ရုပ္ပံု လႊာအက်ဥ္းခ်ဳပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ လူထုအတြက္ မစားဘဲစြန္႔ခဲ့သူတို႔သာလွ်င္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္မ်ိဳးဆက္တို႔က သူတို႔အေၾကာင္းကို စာတတန္ေပတန္နဲ႔ သမိုင္းေမာ္ကြန္းထိုးရတာပါပဲ။
အဲဒီလိုေမာ္ကြန္းေရးထိုးခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေျမကမၻာေပၚေနထိုင္ အသက္ရွင္စဥ္ကာလမ်ားမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ သူတို႔ေနထိုင္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ျပည္သူ႔အက်ိဳး တိုင္းျပည္အက်ိဳး ရတဲ့ေနရာက ထမ္းပိုးသယ္ရြက္ခဲ့သူေတြပဲျဖစ္ပါ တယ္။
က်ေနာ္တို႔ေနထိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးေလာက၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အစရွိတဲ့ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ သမိုင္းေမာ္ကြန္းေရးထိုးထိုက္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာ ေခတ္တိုင္းမွာ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ဘဲ ျပည္ သူ႔အက်ိဳး ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးကို ဘယ္လို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္သြားခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာ သိမွတ္ဖို႔ဆိုတာ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအေၾကာင္း ေရးထိုးထားတဲ့စာ၊ ေမာ္ကြန္းေတြကိုဖတ္ၾကည့္မွသာ သူတို႔ိစိတ္ဓာတ္၊ သူတို႔ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ေႏွာင္းလူတို႔သိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုစာအုပ္ကေတာ့ စာေပေလာကက စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတြရဲ႕အေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စာေရးဆရာ ေလးကိုတင္ စုစည္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ေရးသားထားၾကတဲ့ စာေရးဆရာမ်ားကေတာ့ ဒဂုန္တာရာ၊ ေငြဥေဒါင္း၊ လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္၊ ေမာင္ဆုရွင္၊ ပုဂံငပု၊ သိန္း ေဖျမင့္၊ ၾကဴၾကဴသင္း၊ နတ္ေမာက္ထြန္းရွိန္၊ သခါၤ၊ ဦးညာဏ၊ ပါရဂူ၊ ဦးသက္ထြန္း၊ ခင္ႏွင္းယု၊ ေမာင္တင့္ေ၀(တကၠ သိုလ္)၊ ေမာင္လြန္းၾကင္၊ ကိုပညာ(အမရပူရ)၊ တကၠသိုလ္ေန၀င္း၊ ေအာင္ေမာ္(မင္းေဆြသား)၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ တက္တိုး၊ တင့္ တယ္၊ သာဓုေျမဘုန္းရွိန္၊ ေသာ္တာေဆြ၊ စံထူး၊ မိုးဟိန္း(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)၊ ေဒါက္တာခင္ေလးျမင့္၊ ျမင့္ေဆြ၊ ရန္ကုန္ ဘေဆြ၊ ေစာမံုညင္း၊ ဇ၀န၊ ဇ၀ေနာ့စကီး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ မန္း၀င္းေမာင္၊ ေမာင္ထင္၊ ခင္ေဆြဦး၊ ဓနုျဖဴသန္းေဆြသစ္၊ ေက်ာ္ေအာင္၊ မင္းႏြယ္၊ ယု၀တီခင္ဦး၊ ေနေသြးနီ၊ ေမာင္ေမာင္လွျမင့္၊ ေဒါက္တာခင္လွဟန္၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ၾကည္ေမာင္ ခင္၊ ေမာင္ေက်ာ့ေ၀၊ ေမာင္ေက်ာ္သာ၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ျမသန္းတင့္၊ ေလးကိုတင္၊ ေမာင္ၾကည္ေသာ္ (ေကာလင္း)၊ ေကတု ဘုန္းေမာ္၊ ေမာင္ခင္မင္(ဓနုျဖဴ)၊ ေမာင္သစ္၊ ေဒါက္တာေအာင္ႀကီး၊ မင္းသစ္၊ သန္းေအာင္ႏိုင္၊ ျမတ္ေဆြ၊ ခင္ေမသိန္း၊ ၿငိဏ္းေ၀၊ မင္းဇင္၊ သစၥာနီတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပါ၀င္တဲ့ေဆာင္းပါးမ်ားကေတာ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ေနခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ား၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း သို႔မဟုတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဗိသုကာ၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ ၂၅ ႏွစ္မွ်ၾကာေသာအခါ လယ္တီပ႑ိတ အမွတ္တရ၊ ဆရာႀကီးဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ စာဆိုဦးလတ္၊ ပီမိုးနင္း၊ ကြ်န္မႏွင့္ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ ဆရာႀကီး စစ္ကိုင္းဦးဘိုးသင္း၊ တို႔ဆရာကား ဆံုးခဲ့ၿပီတကား (ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ)၊ ေဇယ်၊ နဲဗားေဆာရီး အဲဗား ေဂ်ာလီ ဦးညာဏ၊ ဆရာမာဃ၊ THE PHILOSOPHICIAL POET၊ မင့္အိမ္(ေဇာ္ဂ်ီ)၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ႏွင့္ စကားစျမည္၊ ညိဳျမတ့ဲေဟ့…..ခ်ိဳျမေစ….၊ ဦးညိဳျမ၏ ေတာင္သမန္ေနာက္ဆံုးခရီး၊ တာရာ(ဒဂုန္တာရာ)၊ မင္းေဆြ ဘယ္မွာလဲ၊ ဗန္းေမာ္ တင္ေအာင္ကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕လိုက္ရတဲ့ေန႔၊ တင့္တယ္၊ ေသာ္တာေဆြ၊ ဆရာ ေသာ္တာေဆြႏွင့္ အလိမ္အလွည့္- အလွိမ့္အလည္၊ သာဓု၊ သန္းေဆြ၊ သုခ၊ ပို၍ ပို၍ သိလာရေသာ အုတ္ဖိုသားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း (ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္)၊ မညႇႇိဳးပန္းတစ္ပြင့္ သို႔မဟုတ္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ စာေရးဆရာ ၿမိဳ႕မအုန္း၊ ဆည္းဆာ ၾကယ္(ေအာင္ထူး)၊ ေရႊဓား၊ ေဒၚဒဂုန္ခင္ေလးေဆြ၊ လႈိက္လွဲေသာႏွလံုးျဖင့္ ထာ၀စဥ္ ၿပံဳးႏိုင္ပါေစ (ဦးသန္႔)၊ ဦးသန္႔ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ျခင္း၊ ဇ၀န အာက်ယ္၊ ဘုတလင္သား(သိန္းေဖျမင့္)၊ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ လူထု ဦးလွ၊ ကိုလွ၊ ေမတၱာပြင့္ လင္းရာသီမ်ား(ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္)၊ အႏုပညာ ကြ်န္း(ၾကည္ေအး)၊ ရႈမ၀ဦးေက်ာ္ႏွင့္ ၾကယ္နီ၊ အေၾကြေစာသည့္ ၾကယ္ တစ္ ပြင့္(ဒဂုန္ဦးထြန္းျမင့္)၊ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ ကိုရန္ေအာင္၊ ကြ်န္မသိေသာ ဆရာဦးရန္ေအာင္၊ ေဒါင္းဆိုသည့္ ကဗ်ာ ေဒါင္း (ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ)၊ ကဗ်ာဆရာမ ေငြတာရီ၊ ခြင့္လႊတ္ပါေလဦး ဆရာ(တကၠသိုလ္ နႏၵမိတ္)၊ ႏွလံုးလွပိုင္ရွင္ ဆရာႀကီးဗိုလ္ မွဴးဘရွင္၊ နႏၵ၊ ဆရာျမမ်ဳိးလြင္နဲ႔ မာလာ၊ မႏၲေလးသား ျမမ်ိဳးလြင္၊ ျမသန္းတင့္အမွတ္တရ ရုပ္ပံုလႊာ(၁၉၂၅ ႏွင့္ ၁၉၂၉ )၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ (သို႔) လူ႔ခြစာႀကီး၊ မင္းေက်ာ္၊ ဆရာပါ (ဆရာပါရဂူ)ႏွင့္ ေမာင္မိုးသူ၊ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္၊ လူထုစိန္ ၀င္း(သို႔ဟုတ္)၀င္းေဇာ္၊ ခရီးသည္ စာဆို ’’ေမာင္မဲ’’(လူထု)သို႔မဟုတ္ ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ မာက္ၡစ္-လီနင္ ၀ါဒကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ခဲ့သူ၊ ကာဖီခိုးေသာက္မႈႀကီး ေမာင္သိကၡာႏွင့္ အဘဥာဏ္တို႔၏ ေမာင္သိကၡာ၊ ေမာင္ပါသို႔ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း (ၿငိမ္းေက်ာ္)၊ ကိုမိုးဟိန္း အမွတ္တရ၊ လြမ္းတယ္….ေလ့ ေအာင္ႏိုင္ကို လြမ္းတယ္၊ ေမာင္လေရာင္၊ ဗာဒံပင္ လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းက စိတ္ ကူးမ်ား(နံ႔သာသန္းေဆြ ပံုရိပ္)၊ ေရစႀကိဳ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ ကိုဘဂ်မ္း(တင္မိုး)၊ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ေထာင္ (တင္မိုး)၊ ျမဇင္ မာပါစီ၊ လြမ္းရတဲ့သူေတြ (ေမာင္ေလးေအာင္)၊ ကြ်န္ေတာ့္ဆရာဦးသန္းညြန္႔ႏွင့္ လုပ္သားပိုင္ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းၿပီးခါစ ျမန္မာ့အလင္း၊ လင္းယုန္သစ္လြင္၏ နံနက္ခင္း၊ အေဖႏွင့္ ရဲတိုက္ပိုင္ရွင္ (ေမာင္ထြန္းသူ)၊ လင္းေ၀ၿမိဳင္၊ ေႏြတစ္ည ျမစံပယ္ရံုႏွင့္ ေရဆန္လမ္းေပၚက ႏိုင္၀င္းေဆြ၊ ကိုေရႊဘုန္းလူႏွင့္ တစ္ေလွတည္းစီး (တာရာမင္းေ၀)၊ ညီငယ္ သို႔တမ္းခ်င္း(တာရာမင္းေ၀)တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး၊ ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ ဦးလတ္၊ ပီမိုးနင္း၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ စစ္ ကိုင္းဦးဘိုးသင္း၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ၊ ေဇယ်၊ ဦးဥာဏ၊ မာဃ၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသု၀ဏ္၊ မင္းေဆြ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ညိဳျမ၊ ဒဂုန္ တာရာ၊ တင့္တယ္၊ ေသာ္တာေဆြ၊ သာဓု၊ သုခ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး၊ ၿမိဳ႕မအုန္း၊ ေအာင္ထူး၊ ေရႊဓား၊ ဒဂုန္ခင္ေလးေဆြ၊ ဦးသန္႔၊ ဇ၀န၊ သိန္းေဖျမင့္၊ လူထုဦးလွ၊ ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္၊ ၾကည္ေအး၊ ရႈမ၀ဦးေက်ာ္၊ ၾကယ္နီ၊ ဒ ဂုန္ဦးထြန္းျမင့္၊ ရန္ေအာင္၊ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ၊ ေငြတာရီ၊ တကၠသိုလ္နႏၵမိတ္၊ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္၊ ျမမ်ိဳးလြင္၊ ျမသန္းတင့္၊ ရန္ကုန္ ဘေဆြ၊ မင္းေက်ာ္၊ ပါရဂူ၊ ေမာင္မိုးသူ၊ ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၊ ေမာင္မဲ(လူထု)၊ လူထုစိန္၀င္း၊ ၿငိမ္းေက်ာ္၊ မိုးဟိန္း၊ နံ႔သာ သန္းေဆြ၊ တင္မိုး၊ ျမဇင္၊ ေမာင္ေလးေအာင္၊ ျမန္မာ့အလင္း သန္းညႊန္႔၊ လင္းယုန္သစ္လြင္၊ ေမာင္ထြန္းသူ၊ လင္းေ၀ၿမိဳင္၊ ႏိုင္၀င္းေဆြ၊ တာရာမင္းေ၀ အစရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေၾကာင္း မ်ိဳးဆက္ ၃ ဆက္နီးပါး ေခတ္အေျခအေနေတြကို ေလ့လာ ဖတ္ရႈဖို႔ပါ၀င္ပါတယ္။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဆိုတာ ဘယ္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲ၊ ဘာေတြ ေရးခဲ့သလဲ၊ ဘယ္လိုစိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳးလဲဆိုတာသိရဖို႔ ဆရာဒဂုန္တာရာ ေရးသားခဲ့တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းႏွင့္ေနခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားေဆာင္းပါးမွ အခ်ိဳ႕ကိုေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို စေတြ႔ႀကံဳကာ သိကၽြမ္းေသာအခါ ေက်ာင္းသားဘ၀ အသက္၂၀ အရြယ္ ကျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးမွာ အသက္၃၅အရြယ္ျဖစ္ေလရာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္မ်ားစြာႀကီးသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာႀကီး ကဗ်ာမ်ား ဋီကာ၊ က႑ိစေသာ စာေပမ်ားကိုဖတ္ခဲ့သည္မွာ ၇၊၈တန္း တန္းကတည္းက ျဖစ္ သည္။ ဆရာႀကီး၏စာမ်ားကို လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ႀကီး၏၀တၳဳမ်ားေလာက္ မစြဲၿငိခဲ့။ ထိုအခါက အႏုအယဥ္၊ အႏြဲ႔အ ေပ်ာင္းတို႔ကိုသာ တပ္မက္ခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွ မထြက္ခဲ့။ ပန္းပြင့္မ်ားသာ အလွဟုထင္လ်က္ရွိသည္။ ေငြလေရာင္သည္ ကမၻာႀကီးဟု ေအာက္ေမ့ခဲ့၏။
၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ၿပီးေသာအခါမူ ဆရာႀကီး၏ေဒါင္းဋီကာကို ရွာေဖြရမွန္းသိလာေပၿပီ။ ဘြိဳင္ေကာက္ဋီကာစာ အုပ္ကို ရွာေဖြရမွန္း သိလာေပၿပီ။ ေက်ာင္းသားသပိတ္အေတြ႔အႀကံဳသည္ ကၽြန္ေတာ့္အားဆရာႀကီးထံသို႔ ပို႔ေဆာင္ လိုက္ေလသည္။ (စာ-၄)
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ အၿမဲတမ္းေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္းေတာ္လွန္ေရးဘက္ကသာ ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္မီေသာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးႏွစ္ျခမ္းကြဲေခတ္၌ ဆရာႀကီးသည္ ေတာ္လွန္ေသာ ဂိုဏ္းဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ သည္ကို သတိရေသးသည္။
ဆရာႀကီးသည္ ေဖာက္ျပန္သည့္ဘက္ကို ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်၍ေေတာ္လွန္ေရးဘက္ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳသည္။ ဤကား ဆရာႀကီး ၏ အႏုပညာ၀ါဒျဖစ္သည္။ (စာ-၇)
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးွဗိသုကာ ဆရာႀကီးအျဖစ္ကား ျမင့္ျမတ္ေလသည္။ လူအမ်ား၏ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမႈကို ေရွ႕ရႈသည္။ ယေ န႔ျဖစ္ပ်က္ေနေ်သာ ျပည္တြင္းစစ္္ကို ရပ္စဲေစခ်င္ေသာ ဆႏၵရွိသည္။ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ အတိုက္အခိုက္ရပ္ကာ အမ်ိဳး သားအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးစြာရွိၾကဖို႔ေစတနာမွာ ျပင္းျပသည္။
“ဆရာ့သေဘာကေတာ့ အားလံုးညီညီညြတ္ညြတ္ျဖစ္တာ ျမင္ခ်င္တာပါပဲကြာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သည္းညည္း ခံၿပီး ေစ့စပ္ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာပဲလို႔ ဆရာယံုၾကည္ေနတာပဲ” ဟုဆရာႀကီးသည္ မႏွစ္တစ္ႏွစ္ကတည္းက ေျပာေနခဲ့၏။
“ဆရာႀကီး၏ေစတနာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က အၾကြင္းမဲ့လည္း ယံုၾကည္ေလးစားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၅၂ခု ေမလ က က်င္းပခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံႀကီး၌ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေကာ္မတီကို ေရြးူေသာအခါ ဥကၠဌအျဖစ္ ဆရာႀကီးကို တင္ေျမွာက္ရန္ မရရေအာင္ တိုက္တြန္းႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾက၏။ အသက္အရြယ္ႀကီးၿပီး ဘာၿပီ စသည္ျဖင့္ တခ်ိဳ႕က စဥ္းစားၾကရာ၌ “ဒီေနရာဟာ ဆရာႀကီးနဲ႔ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးပဲ။ ဘယ္ပါတီသံေယာဇဥ္မွလည္း မရွိ။ တစ္ျပည္လံုးက ၾကည္ ညိဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ေစတနာကလည္း အင္မတန္မွ ျဖဴစင္တယ္”ဟု ဆရာႀကီးကိုပင္ အားလံုး၏သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဥကၠဌႀကီး အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ခဲ့ၾကေလသည္။”(စာ-၂၂) သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း သို႔မဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာေဆာင္းပါးမွ
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးအေၾကာင္း ေကာက္ႏႈတ္ျပရရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကိုခ်စ္ေသာ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္သဘာ၀ကို တန္ဖိုးထားေသာ္လည္းစစ္အစိုးရမ်ားရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အမိေျမနဲ႔ခြဲကာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေခါင္းခ်သြားခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာစာဆို ႀကီး ကဗ်ာဆရာတင္မိုးအေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္က ျခယ္မႈန္းထားတဲ့ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာတင္မိုးဟာ မတရားမႈကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ ရဲရင့္သူျဖစ္ေပမယ့္ ပင္ကုိယ္အားျဖင့္ေတာ့ အလြန္သိမ္ေမြ႔သူေၾကာက္ရြ႔ံ႕တတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေတာသားၿမိဳ႕ေရာက္ေတြရဲ႕အမူအ က်င့္ျဖစ္ ပါတယ္။” (စာ-၅၅၁) ကဗ်ာဆရာနဲ႔ေထာင္ ေဆာင္းပါးမွ
စာဆိုကိုေထာင္ထဲပို႔ေတာ့ ေထာင္အေၾကာင္းေတြ စာဆိုျဖစ္တဲ့အထိ ကဗ်ာဆရာတင္မိုးကလည္း စစ္အစိုးရေတြ ေၾကာက္ေလာက္ေအာင္ စြမ္းခဲ့ပါတယ္။
စာဆိုႀကီး တင္မိုးရဲ႕ အင္းစိန္ေထာင္ဘူး၀ ကဗ်ာကို ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
ဗမာျပည္သား
အာဇာနည္မ်ား
၀င္သြားခဲ့ရာ ႀကိဳးစင္မွာ ။
အုန္းေက်ာ္ျမင့္၊ တင္ေမာင္ဦး
ေသြးလူးႀကိဳးစ၊ မေမ့ၾကဘူး
စစ္ဓားျပတို႔ မင္းမူရာ။
အာဇာနည္ေသြး၊ ေမြးဖြားေပးရာ
ေက်ာက္စာထြင္းသည့္
အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ေဂဟာ ။ ။
ကဗ်ာဆရာတင္မိုးဆိုတာ စစ္အစိုးရေတြအဆက္ဆက္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေလာက္ေအာင္ ကဗ်ာလက္နက္နဲ႔တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့တဲ့စာဆိုတဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ဆို ေဆးရံုလိုမ်ိဳးေနရာနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္လိုမ်ိဳးေနရာ ဘယ္ေနရာပို ေပ်ာ္သလဲဆိုရင္ လူတိုင္းေရြးူမယ့္ေဆးရံုလိုမ်ိဳး မေရြးဘဲ လြတ္လပ္မႈကို ခံုမင္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္မွာ ပိုေပ်ာ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ ဓာတ္ပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဒီစာအုပ္ဟာ ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းျပည္ရတနာကေလာင္ပိုင္ရွင္ေတြ အေၾကာင္း ေမာ္ကြန္းေရးထိုးသလို လည္းျဖစ္ ေနာင္တခ်ိန္ သမိုင္းလည္းျဖစ္မယ့္ ေဆာင္းပါးေတြကို စုစည္းထားတာမို႔ သမိုင္းစာအုပ္စင္မွာ မလြဲမေသြ တန္ဖိုး ထားလက္ဆင့္ကမ္းရမယ့္စာအုပ္လို႔သာ ဆိုလိုက္ရပါတယ္။
ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာ မင္းသစ္စကားနဲ႔ေျပာဆိုရရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ လြမ္းရတဲ့သူေတြမို႔ လြမ္းဖို႔ ဖတ္ဖို႔လိုကိုလိုအပ္ တယ္လို႔လည္း ညႊန္းဆိုလိုက္ရပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ