လင္းသက္ၿငိမ္ ● ညရဲ႕လက္ေဆာင္
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၇၊ ၂၀၁၈
မီးပ်က္သြားတ့ဲညေတြကို ၾကံဳေတြ႔ခ့ဲရေပါင္းမ်ားလွပါၿပီ။ ႐ုတ္တရက္ေမွာင္မိုက္သြားတ့ဲခံစားမႈဟာ အမ်ားနဲ႔ဆို သိပ္မထူးျခား လွေပမယ့္ တေယာက္တည္းဆို စိမ့္ခနဲေျခာက္ျခားသြားရေလ့ရွိတယ္။ အေမွာင္ဟာ လူေတြန႔ဲသိပ္မတည့္တ့ဲအရာလို႔ ထင္မိ တယ္။ ေမွာင္မိုက္သြားတ့ဲအခ်ိန္က်မွ အလင္းေရာင္ရဲ႕တန္ဖိုးကို ေတြးေတာဆင္ျခင္မိေတာ့တယ္။ ဖတ္ဖူးတ့ဲဇာတ္ေတာ္ ေတြထဲဖတ္ဖူးတ့ဲ သူတပါးကို အလင္းေပးလွဴတ့ဲလူေတြရရိွတ့ဲကုသိုလ္တရားကို အယ္ဒီဆင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားရရိွေလလိမ့္မလဲလို႔ေတြးဖူးတယ္။ အေမွာင္ဟာ လူ႔အျမင္အာ႐ုံကို ဝိုးတဝါး မသဲမကြဲျဖစ္သြားေစနိုင္တယ္။ အေမွာင္ထဲလႈပ္ရွားေနတ့ဲ အရိပ္မည္းမည္းေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္မလံုျခံဳမႈဆီကေန ထြက္က်လာတဲ့ တေစၦေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေၾကာင္တ ေကာင္ရ့ဲအေမွာင္ထဲ က်င္လည္စြာ သြားလာလႈပ္ရွားေနပံုကိုေငးရင္း သေဘာက်မိတ့ဲညေတြ ရိွခ့ဲဖူးပါတယ္။
အေမွာင္ဟာ လူတန္းစားအေျခအေနကို ဝုန္းခနဲပစ္ခ် ျပေလ့ရိွတ့ဲ အရာလို႔လည္း ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း ေတြးခ့ဲဖူးတယ္။ ဖ်ပ္ခနဲေမွာင္မိုက္သြားတ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲ အသံေတြဆူညံစြာ ဝင္းခနဲလင္းတက္လာတ့ဲ တိုက္ျမင့္ႀကီးနံေဘး က မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ အိမ္ငယ္ကေလးေတြရ့ဲ ျမင္ကြင္းက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးကို ေဆးသားတင္ေပးေနခ့ဲတယ္။ အလင္း ေရာင္ဟာ ေငြန႔ဲဝယ္ယူလို႔ရတ့ဲအရာျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို္႔ ေသခ်ာသိခ့ဲၿပီးသားပါပဲ။ ေက်ာခ်င္းကပ္အေနအထား ျဖစ္ေပမယ့္ အေမွာင္တျခမ္း အလင္းတျခမ္းျဖစ္ေနတ့ဲ ျမင္ကြင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ခတ္ေစခ့ဲတယ္။ဘာမွန္းမသိပဲ ေဆြးေျမ့ေၾကကြဲသြားေစခ့ဲတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အေမွာင္ထဲငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရတယ္ဆိုတ့ဲ အသိက ကြၽန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကို တြန္႔ေကြးၿပီးျပံဳးေစတယ္။ မီးစက္သံေတြက မီးျပန္မလာမခ်င္း ညကို ခါယမ္းေနပါလိမ့္ဦးမယ္။
နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္သြားတုန္းက ေမွာင္စပ်ဳိးညေနခင္းတခုမွာ မူဆယ္ၿမိဳ႕ကိုျဖတ္ရေတာ့ ဟိုတဖက္ျခမ္းကလင္းထိန္ေနမႈကိုၾကည့္ၿပီး ဒီဖက္ျခမ္းရဲ႕ညိႇဳးငယ္ေဖ်ာ့မွိန္ေနတ့ဲပံုႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ ေၾကကြဲသလိုလို နာက်င္သလိုလို ခံစားခ့ဲရတာကို အ မွတ္ရမိပါတယ္။ ျမင့္မားတ့ဲအေဆာက္အဦးေတြေပၚက ဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြားျဖာက်ေနတ့ဲ အလင္းတန္းေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလာင္ၿမိဳက္ေနသလို ခံစားခ့ဲရတယ္။ အလင္းေရာင္ဆိုတာ ညဖက္ေရာက္တ့ဲအခါ ေငြေၾကးအေပၚျဖတ္ထိုးထားတ့ဲ တံတားတစင္းျဖစ္ေနတာပါပဲလား။အေမွာင္ထဲေနထိုင္ရန္ ကိုယ္ခံအားနည္းတ့ဲလူအတြက္ အလင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို ဝွက္သိမ္းထားဖို႔ရာ ရဲတိုက္ႀကီးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အေမွာင္န႔ဲအလင္းကို တၿပိဳင္တည္းျမင္ရတ့ဲအခါ တခုခုကို ခင္ဗ်ားလည္း ေတြးေခၚေကာင္း ေတြးေခၚမိပါလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ရထားန႔ဲ ညခရီးသြားရတ့ဲအခါတိုင္း လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးတဝင္းန႔ဲ လွ်ပ္စစ္မီးမရေသးတ့ဲ ရြာကေလးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္လာ ခ့ဲရတိုင္း စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ လင္းခ်င္းေနတ့ဲညေတြဟာ အားလံုးအတြက္ မလြယ္ကူတ့ဲအရာတခုျဖစ္ေနခ့ဲတ့ဲအ ေၾကာင္း အယ္ဒီဆင္သိသြားခ့ဲေလမလား။ နည္းပညာေခတ္ႀကီးထဲ အလင္းမ့ဲညေတြကို ေထြးေပြ႔ထားရတ့ဲ ရြာကေလးေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံရ႕ဲ အစြန္းထြက္ေနတ့ဲဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို သ႐ုပ္ေဖာ္ျပေနေလေရာ့သလားလို႔လည္း ေတြးခ့ဲမိတယ္။ ရထားဟာ မီး ေရာင္ေတြျဖတ္လိုက္ အေမွာင္ေတြျဖတ္လိုက္န႔ဲ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားသြားခ့ဲတယ္။ ေခတ္ႀကီးက ရထားလိုေမွာင္ေနတဲ့ ရြာက ေလးေတြကို ျဖတ္ေျပး႐ုံပဲထားမသြားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းမိပါရဲ႕။ ဖေယာင္းတိုင္မီးဝါဝါကေလးေတြ ၊ တ႐ုတ္လုပ္ဓာတ္မီး ျဖဴျဖဴကေလးေတြဟာ မျပည့္စံုျခင္းရဲ႕ ညရ့ဲ သေကၤတျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။
မီးပ်က္သြားတ့ဲညကိုၾကည့္ၿပီး အစိုးရကို ဆဲေရးရန္ ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳးစားေတာ့ပါ။ မီးပ်က္သြားတ့ဲညေတြကို အခုမွ အခု ၾကံဳေတြ႔ရဖူးတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ မီး ခဏခဏလာတယ္ဆိုတ့ဲဟာသက တကယ္ေကာ ရယ္စရာေကာင္းပါရဲ႕လား။ ဒီေန႔ည မီးပ်က္သြားေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ထူးထူးျခားျခား ၾကည္လင္လို႔ေနတယ္။ လျပည့္ရန္ႏွစ္ရက္သာ လိုေတာ့တ့ဲ ျဖဴဆြတ္ေသာ လေရာင္က ညကို ၾကင္နာယုယစြာေထြးေပြ႔လို႔။ ေလေျပက ျဖည္းညင္းစြာ တိုက္ခတ္ေနတ့ဲအတြက္ အပူခ်ိန္ေတြ ေလွ်ာ့နည္းသြားၿပီးဆြတ္ပ်ံ႕ေသာ ခံစားမႈျဖင့္ရင္ဟာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ခုန္ေနတယ္။ အေဝးကလွမ္းျမင္ရတ့ဲ ေနအိမ္ ေတြက သြပ္မိုးေတြ လေရာင္န႔ဲ ဝင္းလက္ေနၾကတယ္။ သရက္ရြက္အစိမ္းေပၚထိုးက်ေနတ့ဲလေရာင္က စိုစိုလက္လက္ လင္း လို႔။ လေရာင္ေအာက္မွာျမင္ရတ့ဲ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ရႈခင္းေတြကအသစ္စက္စက္ ႏုပ်ဳိမႈကိုယူလာေပးသလို ခံစားမိတယ္။
ၾကယ္ေတြၾကားမွာ ေဖြးျဖဴ လံုးဝန္းေနတ့ဲလမင္းႀကီးကို တိမ္ေတြက ေကြ႔ေရွာင္ၿပီးေရြ႔လ်ားေနၾကတယ္။
လမင္းႀကီးဟာ ငယ္ဘဝကေနအခုထိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္မွာ ထပ္ၾကပ္မခြာ လိုက္ပါေနတာပဲ မဟုတ္လား။ သူ႔ေလာကဓံသူ ႐ုန္းကန္ရင္း ထြန္းလင္းေနတ့ဲ လမင္းႀကီးကိုၾကည့္ရင္းေတြးမိျပန္တယ္။ မရရိွခ့ဲတ့ဲ ထမင္းဆီဆမ္းဟာငယ္ဘဝအတြက္ေတာ့ မ႐ိုးႏိုင္တ့ဲေတးသံပဲ။ ကီးမ်ိဳးစံုန႔ဲ အေမ့အသံကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္မၾကားရေတာ့ေပမယ့္ ေမ့မရႏိုင္ျဖစ္ေနရဆဲ။ ဘဝမွာ အဦး ဆံုးနားေထာင္ဖူးတ့ဲ အဆိုေတာ္ကလည္း အေမပဲ။ ဘဝရ့ဲ အဦးဆံုးပံုျပင္ကလည္း လမင္းႀကီးပဲျဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ ပါတယ္။ ဆန္ဖြပ္ေနတ့ဲအဘိုးအိုန႔ဲဝပ္ေနတ့ဲ ယုန္တေကာင္အစား လေပၚကခ်ိဳင့္ဝွမ္းႀကီးမ်ားအေၾကာင္းကိုသိရၿပီးတ့ဲေနာက္ အေမ့ေတးသံန႔ဲ ေဝးခ့ဲသလို၊ လမင္းႀကီးန႔ဲလည္း အရင္လိုမဆံုစည္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ မီးပ်က္တ့ဲ ညတညကလမင္းႀကီးန႔ဲ ကြၽန္ ေတာ့္ကုိ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုခြင့္ျပဳခ့ဲတာပဲလို႔လည္း ေတြးမိျပန္တယ္။ လမင္းရဲ႕ေအးျမမႈကိုခံစားရင္း စိတ္ထဲက မၾကည္လင္မႈ ေတြ၊ တေန႔တာရဲ႕ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း၊ အဆင္မေျပျခင္းေတြန႔ဲ လြဲေခ်ာ္ေနတ့ဲ ေလာကျဖစ္စဥ္ေတြအေပၚအာဃာတထားမိ ျခင္းေတြစတ့ဲ ေနာက္က်ိေသာအေတြးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလိုခံစားရတယ္။ သဘာဝာစြမ္းအင္အမ်ိဳးမ်ိဳးန႔ဲ တည္ ရွိေနေၾကာင္း မက္ေဆ့တခုပို႔လိုက္သလိုပါပဲ။
သဘာဝက ေန႔န႔ဲညကို အခ်ိဳးက် ဖြဲ႔စည္းေပးထားခ့ဲေပမယ့္။ လူေတြရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အလိုဆႏၵေတြအရ ညဟာ ေန႔လို လင္းဖို႔ လိုအပ္ခ့ဲၾကတာပဲလား။ လေရာင္ေအာက္ကအေတြးေတြဟာ အစမ်ားစြာန႔ဲ ကခုန္ေနၾကတယ္။ လေရာင္ဟာ အိပ္ စက္ျခင္းကိုဆြဲထူၿပီး အရာရာကိုေတြးေခၚဖို႔ ညႇဳိ႕ငင္တတ္တ့ဲ စြမ္းအားရိွသလား။ပင္လယ္ဒီေရဟာ လေရာင္မွာျမင့္တက္လာ သတ့ဲ ။လေရာင္ေအာက္မွာခ်ိန္းေတြ႕ၾကတ့ဲခ်စ္သူေတြဟာတေယာက္ကိုတေယာက္အရင္ထက္ ပိုမိုစံုမက္လာမလား။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရ႕ဲေရွ႕ခရီးလမ္းကေကာ လေရာင္လိုေအးျမျဖဴ.လြေနေလမလား။ မသင့္ျမတ္သူႏွစ္ေယာက္ လေရာင္ေအာက္ ေတြ႔ဆံုၾကတ့ဲအခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားႏိုင္ေလမလား။ လေရာင္လႈံတ့ဲအပ်ိဳစင္ေတြအေၾကာင္း စာအုပ္ေတြထဲ ဖတ္ရႈခ့ဲဖူးပါ တယ္။ လေရာင္လႈံၿပီး ပိုမိုေခ်ာေမာလာတ့ဲ အပ်ိဳစင္ကိုအျပင္မွာ မေတြ႔ဖူးေပမယ့္ လေရာင္ကိုခိုလႈံေနတ့ဲ အခိုက္အတံ့မွာ သူမရဲ႕စိတ္ေတြ ၾကည္လင္ေအးျမေနလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျဖင့္ထင္မိပါတယ္။
မီးပ်က္တ့ဲညေတြကို မၾကာခဏၾကံဳဖူးသလို၊ လျပည့္ညေတြကိုလည္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကံဳဖူးတာပါပဲ။ စိတ္အေျခအေနကေတာ့ အမ်ိဳးစံု၊ အေရာင္စံုပဲေပါ့။ လမ္းေပၚကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ တလက္လက္။ ေရအိုင္ကေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ေရျပင္ဟာ တလက္လက္။ သစ္ပင္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေလေျပမွာ ယိမ္းကေနတ့ဲ သစ္ ရြက္ ေတြတလက္လက္။ လေရာင္ျပဇာတ္မွာပြဲၾကည့္သူ ကြၽန္ေတာ္က ကဗ်ာတပုဒ္ေရးျဖစ္ခ့ဲတယ္။ မီးပ်က္ျခင္းရ႕ဲ အဆင္ မေျပမႈ တခုဆီကေန ေကာက္ရခ့ဲတ့ဲ ညတညအေၾကာင္း၊ အ့ဲဒီညကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ႏြမ္းညစ္မႈေတြကို တခဏ ေဆးေၾကာသုတ္သင္ေပးခ့ဲတ့ဲအေၾကာင္း၊ ေရးၿပီးေပ်ာ္ခ့ဲရတ့ဲ ကဗ်ာတပုဒ္ပါပဲ။ အ့ဲဒီကဗ်ာကိုအခုပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
“လက္ေဆာင္”
မီးပ်က္သြားမွ ညကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္
ေကာင္းကင္က ႏို႔ရည္ေတြ
ေျမသားလမ္းေပၚရႊဲလို႔
ဆံုး႐ႈံးျခင္းထဲက တခုခုကိုရခ့ဲတယ္။
လင္းသက္ၿငိမ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
