(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၉၊ ၂၀၁၈
Stories and Sketches of Myanmar ထဲမွ Make a Wish ေဆာင္းပါးကို ေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း (သခ်ၤာ) က ဘာသာျပန္သည္။
အကယ္၍မ်ား နတ္သမီးပုံျပင္မ်ားထဲကကဲ့သုိ႔ အရင္ဘဝက အေမျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ နတ္သမီးကေပၚလာၿပီး ”ဘာလိုခ်င္သလဲ လို ခ်င္တာရေစရမယ္” ဟုေျပာခဲ့လွ်င္ ကြၽန္မက ဘာဆုေတာင္းရမယ္ဆုိတာကို သိပါတယ္။
”အို…လိုတရနတ္သမီး ကြၽန္မလိုခ်င္တာေျပာရရင္ အိမ္မွာ ရွိတဲ့အခန္းတိုင္းရဲ႕ေထာင့္တိုင္းမွာ ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔စကၠဴစုတ္ ေတြ ႐ႈပ္ပြေနၿပီး ပုိးအိမ္ေတြကလည္း ျပည့္ေနပါေစ။ ေနာက္ၿပီး မီးဖုိထဲမွာလည္း ေဆးစရာပန္းကန္ေတြေတာင္လိုပုံေနပါေစ။ ဒါေတြမကေသးဘူး။ မတုိက္ရေသးတဲ့ အုိးေတြ၊ ဒယ္အုိးေတြကလည္း ျပည့္ေနပါေစ။ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ ရမည့္ မၿပီးေသးတဲ့အလုပ္ေတြကလည္း ေထာင္ခ်ီေနပါေစ။ ဒီလိုၾကားထဲမွာ ကြၽန္မဟာ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ဘဲ စာထိုင္ေရးေန ႏိုင္ပါေစ”
ထုိအခါ ကြၽန္မ၏ဆုေတာင္းကိုၾကားသူမ်ားသည္ ေမးခ်င္ ေမးပါလိမ့္မည္။ အိမ္တစ္အိမ္လုံးက သန္႔ရွင္းၿပီး ဘာမွအပူအပင္ မရွိဘဲ စာထိုင္ေရးႏိုင္ပါေစဟု ဆုမေတာင္းဘူးလား။ ထိုအခါ ကြၽန္မက အခုလိုျပန္ေျဖခ်င္ပါသည္။ အိမ္မွာ အရာရာကိုၿပီးစီး ေအာင္ဘာမွမက်န္ေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့မွ စာထိုင္ေရးရေသာဘဝသည္ ဘာမွအဓိပၸာယ္မရွိပါ။ ကြၽန္မလိုခ်င္တမ္းတေသာ အရာမွာ အိမ္မွာဘာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ဘဲထိုင္ၿပီး စာေရး ႏိုင္တဲ့အေျခအေနမ်ဳိး၊ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။
အိမ္ဆုိသည့္အတိုင္း အိမ္အလုပ္ေတြ အၿမဲရွိေနပါသည္။ ကြၽန္မလိုခ်င္ေသာအရာမွာ အိမ္အလုပ္ေတြက ကူညီေပးမည့္သူ မဟုတ္ပါ။ ”ဒီအိမ္အလုပ္ေတြျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္၊ သြားစမ္း”ဟု ေျပာ လိုက္ႏိုင္ေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ အခုအေျခအေနကို သုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ကြၽန္မသည္ အလြန္တာဝန္ေက်လြန္းေသာ အိမ္ရွင္မျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စာေရးဆရာေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္သလို စာေရးသည့္အလုပ္ကို ျမတ္ႏိုးလြန္းေသာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္မေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္။ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏အျဖစ္ ကို ေျပာရလွ်င္ အိမ္ရွင္မေကာင္းလည္းမဟုတ္၊ အလုပ္ဟူ၍ ဘာကိုမွ မည္မည္ရရမလုပ္ႏိုင္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ကပဲၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ဘယ္ဟာမွ ေကာင္းတာမရွိ။ အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲဟု ဆုိရပါမည္။
ကြၽန္မအေပၚ ေကာင္းက်ဳိးကိုလိုလားကာ မိတ္ေဆြမ်ားက ေျပာၾကပါမည္။
”မင္းဖတ္ေနတဲ့ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ေတြ႕ဖူးမွာပါ။ အရာရာမွ အလုပ္သက္သာတဲ့ မီးဖုိေခ်ာင္မ်ဳိးေတြရဲ႕ဓာတ္ပုံေၾကာ္ျငာေတြ” သူတုိ႔ရဲ႕ ေစတနာကို ေလးစားေသာ္လည္း ကြၽန္မကေတာ့ ျငင္းရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ဒါမ်ဳိးကို တမ္းတျခင္း သည္ ကူလီတစ္ေယာက္၏ အလိုဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ပုံျပင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။ ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးၿပီး ျဖစ္ေန လွ်င္ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။
ေရွးသေရာအခါက ကူလီတစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူသည္ ေစ်းတြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ ေစ်းဝယ္သူမ်ားသည္ သူ႔ကိုပစၥည္းမ်ား သယ္ခိုင္းေလ့ရွိသည္။ သူကလည္း ထုိအလုပ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာလုပ္သည္။ လူတိုင္းက သူ႔ကိုခ်စ္ခင္ၾကၿပီး သူ႔ကိုေမာင္ေပ်ာ္ ဟုေခၚၾကသည္။
ေမာင္ေပ်ာ္သည္ အလြန္သေဘာေကာင္းသည္။ လူႀကီး လူရြယ္မ်ားအတြက္ အခေၾကးေငြမယူဘဲ ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ေပး သည္။ အခေၾကးေငြမေပးႏိုင္ေသာ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္လည္း ပစၥည္းမ်ားကို သယ္ေပးသည္။ ကေလးမိခင္မ်ားအတြက္ လည္း ပစၥည္းမ်ားအတြက္လည္း ေမာင္ေပ်ာ္သည္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည္။
ေမာင္ေပ်ာ္တြင္ ဝါးျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာ ထမ္းပိုးတစ္ခုရွိသည္။ ထိုထမ္းပုိး၏ ဟိုဘက္ဒီဘက္တြင္ အထုပ္တစ္ခုစီကို တြဲေလာင္း ခ်ိတ္၍ ပခုံးေပၚထမ္းေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အိပ္ေနေသာကေလးကို ထမ္းပုိး၏တစ္ဖက္တြင္တင္၍ ေနာက္တစ္ဖက္ တြင္ အထုပ္တစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆြဲဲ၍ ထမ္းျခင္းအားျဖင့္ ကေလးအေမလည္း သက္သာခြင့္ရသည္။ အခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားကလည္း ဤကဲ့သို႔လိုက္ ၍ စီးရျခင္းကိုေပ်ာ္ၾကသည္။
ေမာင္ေပ်ာ္၏ မ်က္ႏွာသည္ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတတ္သည္။ သီခ်င္းေလးတေအးေအးလည္း ဆုိေနတတ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏ကိုယ္ခႏၶာအထူးသျဖင့္ ပခုံးသည္ ေတာ္ေတာ္ဒဏ္ခံေနရသည္။
ရက္မ်ား၊ အပတ္မ်ား၊ လမ်ား၊ ႏွစ္မ်ားၾကာလာေသာအခါ သူ႔ပခုံးသည္ အသားမာမ်ားျဖစ္လာသည္။
ေမာင္ေပ်ာ္သည္ မညည္းညဴဘဲၿပံဳးၿပံဳးေလး သီခ်င္းတေအး ေအးျဖင့္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူကေျပာသည္။ ”ဒီအေျခအေနဟာ အၿမဲတမ္း ဒီလိုပဲမေနႏိုင္ပါဘူး။ နတ္တုိ႔ကို အစုိးရတဲ့သိၾကားမင္း ဟာ ဒီအေျခအေနကို ၾကာရွည္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔တာဝန္က ဆင္းရဲတဲ့လူေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ပဲ။ တစ္ေန႔က်ရင္ သူပႏၲဳကမၸလာတင္းလာတဲ့အခါမွာ သူ႔တာဝန္ကို သတိ ရမွာပါ”
ေမာင္ေပ်ာ္က ယုံၾကည္သည္မွာ သာမန္အားျဖင့္ သိၾကားမင္း၏ပႏၲဳကမၸလာသည္ အလြန္ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာေၾကာင့္ သူ ထိုင္လိုက္လွ်င္ သူ႔ခါးအထိ ျမႇဳပ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏တာဝန္ မ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာအခါတြင္ ထုိပႏၲဳကမၸလာသည္ ေက်ာက္ ဖ်ာကဲ့သို႔ တင္းမာေနသည္။ ထိုအခါတြင္သူသည္ လူ႔ျပည္က တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကူညီရေတာ့မည္ကိုသိသည္။
ေမာင္ေပ်ာ္ ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း သိၾကားမင္းသည္ သူ႔ေရွ႕ သုိ႔ေရာက္လာၿပီး ”ကိုင္း…ေမာင္ေပ်ာ္၊ လိုရာဆုေတာင္းေပ ေတာ့”ဟု ဆုိသည္။
ေမာင္ေပ်ာ္က ”ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တာကေတာ့ အလြန္ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းတဲ့ ကတီၱပါစနဲ႔ဖုံးထားတဲ့ ေခါင္းအုံးေလးျဖစ္ပါတယ္ အရွင္ သိၾကားမင္း” ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
”ေမာင္မင္းလိုခ်င္တာ ဒါပဲလား”ဟု သိၾကားမင္းကေမးေသာ္ ေမာင္ေပ်ာ္က ဤကဲ့သို႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
”ဟုတ္ပါတယ္ အရွင္သိၾကားမင္း။ ကြၽန္ေတာ္ထမ္းပိုးကို ပခုံးေပၚမွရြက္တဲ့အခါမွာ သက္သာဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္”
ခင္မ်ဳိးခ်စ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
