(မုိးမခ) ေမ ၂၇၊ ၂၀၁၈
ေဖာ့ပုိက္ကေလးမ်ားကုိ အသာအယာဆြဲခြၽတ္လုိက္ေသာအခါ အခ်ဳပ္အေနွာင္မွ လြတ္သြားေသာ နွင္းဆီပြင့္ခ်ပ္တုိ႔သည္ အေညာင္းအညာဆန္႔လုိက္သည့္အလား ပြင့္အာလာေလသည္။ ရုိးတံေတြကုိ ညီေအာင္ျဖတ္ရင္း ေမာင့္ကုိ ညာမိသည့္ အေၾကာင္း ေတြးမိေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ညိဳမညာခ်င္။ ညာရတာမေကာင္း။ ေမာင္ကုိညာဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းမရွိ၊ ညာမွျဖစ္မည့္အေၾကာင္းလည္းမဟုတ္ပါပဲ ညာရသည့္အတြက္ စိတ္ပင္ပန္းရသည္။
ဘုရားစင္တြင္ မိန္းမပ်င္းပန္းဟုေခၚၾကေသာ ေဇာ္စိမ္းေတြလည္း ပူေဇာ္ထားသည္။ အလြယ္တကူ မညိႇဳး ေျခာက္တတ္ ေသာေၾကာင့္ ဘုရားပန္းအိုး အခ်ိန္မွန္မလဲပဲထားလည္းရသျဖင့္ မိန္းမပ်င္းပန္းဟု ေခၚၾကပံုရပါ သည္။ ေဇာ္စိမ္းေတြက အျမစ္ေတြထြက္လာျပီး အပင္အျဖစ္ရွင္သန္ေနသည္ကုိ ညိဳသေဘာက်သည္။ လွပေအာင္ တုပ္ေနွာင္ျပဳျပင္ထားေသာ အဆင္သင့္ပန္းအုိးကေလးမ်ားမွ ေဇာ္စိမ္းမ်ားထက္ သဘာဝအတိုင္း လြတ္လပ္စြာရွင္္သန္ေသာပံုစံကုိ ပုိမုိနွစ္သက္ပါသည္။ ညိဳကေတာ့ ပ်င္းသည္ပဲဆုိဆုိ ေဇာ္စိမ္းကို ဘုရားစင္မွာ ပူေဇာ္ျမဲ။
အဝါေရာင္ႏွင္းဆီမ်ားက ပြင့္တခ်ဳိ႕ငံုတခ်ဳိ႕။ အပြင့္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ထုိးထားျခင္းျဖစ္၍ ေဝဆာေနသည္။ နွင္းဆီပန္း အုိးကို ဘုရား မွာကပ္လွဴရင္း ေမာင္ အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစဟု ဆုေတာင္းလုိက္သည္။ ညိဳက ဘုရားဆု ေတာင္းေလ့ရွိသူမဟုတ္။ ဘုရားရွိခုိးေလ့ပင္မရွိ။ ဒီႏွင္းဆီပန္းေတြက ေမာင့္အတြက္ျဖစ္သည္။ ေမာင့္လုပ္ငန္းေတြ အဆင္မေျပလွေတာ့ အေမက ေဗဒင္ေမးလာသည္။ ကံဆုိးေနသည္တဲ့။ ဘုရားမွာ နွင္းဆီပန္းေတြေဝေနေအာင္ အျမဲကပ္လွဴပါတဲ့။ ေဗဒင္ေတြ ယၾတာ ေတြကုိ ယံုၾကည္တတ္သူမဟုတ္ေပမဲ့၊ ဘုရားစင္မွာ က်က္သေရ လည္းရွိ၊ အေမ့အတြက္လည္း စိတ္သက္သာရာရပါေစေတာ့ သေဘာထားကာ နွင္းဆီပန္းေတြ ဘုရားလွဴျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုရားပန္းအုိးလဲတုိင္းလည္း ေမာင္အဆင္ေျပေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းမိ သည္သာ။
ေမာင္အဆင္ေျပမွျဖစ္မည္။ သားသမီးေတြကၾကီးလာျပီ။ ေမာင့္အေပၚတြင္မွီခုိေနရေသာ ညိဳတုိ႔မိသားစုတခုုလုံးမွာ ေမာင္ အဆင္မေျပလွ်င္ အားလံုးေဆာက္တည္ရာမဲ့ရသည္။ ေမာင္သည္ ညိဳ႕အတြက္သာမက မိသားစုတခု လံုးအတြက္ အခရာ။ ဒါကုိေမာင္ေသေသခ်ာခ်ာသိပါသည္။ ေမာင္ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီေနရာကုိ ေက်နပ္ ႏွစ္ သက္စြာရယူထားျခင္းပဲျဖစ္သည္။
ေမာင့္လုပ္ငန္းအဆင္ေျပေနကတည္းက ညိဳက အလုပ္လုပ္ခ်င္သည္။ ဝင္ေငြရွာခ်င္သည္။ ကေလးေတြ လက္ လႊတ္ရခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မက်ခင္က အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးေသာစာရင္းကုိင္အဖြဲ႔နွင့္ ျပန္ခ်ိတ္ျပီး အလြတ္စာရင္းကုိင္ အလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္သည္။ ဝန္ထမ္းလုိလည္းခ်ည္ေနွာင္မႈမရွိ၊ အခ်ိန္မွန္ရံုးတက္ေနစရာလည္း မလို၊ လြတ္လပ္ ၿပီး ဝင္ေငြလည္းအသင့္အတင့္ရကာ ညိဳသင္ထားေသာပညာကုိလည္းအသံုးခ်ႏိုင္သျဖင့္ ညိဳေပ်ာ္သည္။ ေမာင္ အဆင္မေျပခ်ိန္မွာေတာ့ ညိဳလုပ္ေနေသာအလုပ္သည္ ေမာင့္ေနရာကုိဖယ္ထုတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနျခင္းဟု ထင္ျမင္ လာပံုရပါသည္။
သစ္တပင္ေကာင္းေတာ့ ငွက္တေသာင္းခုိရသည္မဟုတ္ပါလား။ အနည္းငယ္ညိႇဳးေျခာက္ခ်ိန္မွာ ဒီအပင္မွာ မခို ခ်င္ၾကတာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ လုပ္ငန္းအဆင္ေျပေနတုန္းက ဝုိင္းရံေနေသာမိတ္ေဆြမ်ား၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ေမာင့္ထံမွ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမေပးႏိုင္ေတာ့ေသာေမာင့္ကုိစြန္႔ကာ အရိပ္ေကာင္းေသာ အပင္မ်ားသို႔ ေျပာင္းလဲအရိပ္ခုိၾကသူမ်ားကုိ ေမာင္ေရာညိဳပါ အျပစ္မျမင္ပါ။ သဘာဝေပပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေမာင့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ႀကိတ္မွိတ္ခံစား ေနရပံုေပၚသည္။ အမ်ားအျမင္မွာ ရႊင္ပ်သေယာင္ ေဆာင္ေန ေသာ္လည္း ေမာင္စိတ္မခ်မ္း သာလွေၾကာင္း ညိဳသိပါသည္။ သိခဲ့ပါသည္။ ညိဳမသိခဲ့သည္က ညိဳ႕ကုိပါ အရိပ္ ေကာင္း၍ ခုိေသာငွက္တေကာင္ဟု ေမာင္သံသယဝင္ေနျခင္းပင္။ ညိဳသည္ ေမာင္ႏွင့္အတူ တသားတည္း ျဖစ္တည္ေနေသာ အကိုင္းအခက္တခုဆုိတာ ေမာင္ ေခတၱမွ်ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ပါသည္။
ေမာင္သည္ ညိဳ႕ကုိအလုပ္အပ္ေလ့ရွိေသာ ကုမၸဏီပုိင္ရွင္တေယာက္နွင့္ယိုးစြပ္ကာ ညိဳ႕ကို စိတ္ဆင္းရဲေစခဲ့သည္။ အ ေၾကာင္းျပခ်က္မယ္မယ္ရရမရွိ၊ လက္ညိႇဳထုိးစရာအမွားအယြင္းမရွိဘဲ ေမာင္စတင္စြပ္စြဲေျပာဆုိစဥ္က အံ့အားသင့္ကာ ေမာင့္ကုိ စိတ္အဆုိးႀကီးဆုိးခဲ့သည္။ အနာႀကီးနာခဲ့သည္။ ေမာင္သည္ အတၱႀကီးလွပါလား။ ေမာင့္အနားမွခြာသြားၾကေသာ ေမာင့္အေပါင္းအသင္း သာေပါင္းညာစားမ်ားနွင့္ ညိဳ႕ကုိ တတန္းထဲသေဘာ ထားခဲ့ပါလား။ ညိဳ႕ကုိအထင္ေသးလွပါလားဟု ယူက်ဴံးမရျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေမာင္သည္ ညိဳ႕ကုိ စြပ္စြဲေျပာဆုိရ သည္ကို နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ႀကီး က်ဴးလြန္ခဲ့သည္။ ညိဳ႕ရဲ႕ဖုန္း၊ အီးေမးလ္၊ လူမႈကြန္ယက္အားလံုးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးသည္။ ေတြ႔သမွ်ေယာက္်ားနွင့္ စြပ္စြဲသည္။ ခ်စ္လုိ႔သဝန္တုိ သည္ဆုိေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိ အကာ အကြယ္ယူကာ ညိဳ႕မ်က္ရည္ကုိ အရသာရွိရွိ ေသာက္သံုးခဲ့ပါသည္။
ျဖတ္ေတာက္ထားေသာ နွင္းဆီရိုးတံမ်ား၊ အရြက္မ်ားကုိသိမ္းဆည္းေနေသာညိဳ႕လက္ကုိ ဆူးတေခ်ာင္းက မ်က္ ခနဲစူးေလ သည္။ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ ဝတၱဳေတြထဲကလုိ ေသြးမထြက္ပါ။ ေသြးထြက္လွ်င္တယုတယ ေဆးထည့္ေပး မည့္သူလည္းမရွိပါ။ ဒီနွင္းဆီဆူးဒဏ္ေလာက္ကုိ ညိဳကလည္းမမႈပါ။ ညိဳ႕ရင္ထဲကနႈတ္မရေသာ ဆူးကို အနာ ေဖးအထပ္ထပ္တက္ေစကာ ညိဳ႕ဘာသာကုစားခဲ့ရသည္ပဲ။ ေမ့ေပ်ာက္ထားဖုိ႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္တုိင္း တစစ္စစ္ကုိက္ခဲေန တတ္သည္ကုိ မနာေယာင္ဟန္ေဆာင္ထားခဲ့ပါသည္။ ေမာင့္ကုိနွစ္သိမ့္ အားေပးရမည္မွာ ညိဳ႕တာဝန္၊ ညိဳ႕ဝတၱရား၊ ညိဳရဲ႕ အခ်စ္ပင္မဟုတ္ပါလား။
အဆင္ေျပစဥ္က ဝန္းရံေနခဲ့သူမ်ားစြန္႔ခြာသြားခ်ိန္၊ ေမာင္စိတ္ဓာတ္က်ေသာအခ်ိန္တြင္ ေဖာက္ခြဲ၊ ေပါက္ကြဲ စရာအျဖစ္ ညိဳ႕ကိုသေဘာထားခဲ့ပံုပင္။ တမင္တကာသေဘာထားသည္မဟုတ္ေစဦးေတာ့၊ ညိဳ႕အေပၚမွာပဲ ေမာင္ေဖာက္ခြဲနုိင္ခဲ့ပံုပင္။ ဒါသည္ပင္လွ်င္ ညိဳ႕အေပၚထားတဲ့ေမာင့္ရဲ႕ယံုၾကည္မႈ မဟုတ္ေပဘူးလား။ ေမာင္ဘယ္လုိေျပာေျပာ၊ ဘယ္လုိပဲစိတ္ဆင္းရဲ ေအာင္လုပ္လုပ္ ညိဳသည္ ေမာင့္ကုိစြန္႔ခြာသြားမည့္သူမဟုတ္ဟု ေမာင္ ယုံၾကည္ခဲ့သည္၊ အနည္းဆံုး၊ ေမာင့္ရဲ႕မသိစိတ္မွာ ညိဳ႕ကုိ ယံုၾကည္စိတ္ရွိေနသည္ဟု ညိဳ႕ဘာသာ ေျဖေတြးေတြးရသည္။
ေမာင့္ကုိႀကိဳးစားနားလည္ေပးနုိင္ေပမဲ့ ညိဳ႕ရဲ႕အလုပ္ကိုေတာ့ ညိဳမစြန္႔ခဲ့ပါ။ မိသားစုတခု ေကာင္းစြာေနထုိင္စား ေသာက္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ရေသာ ဝင္ေငြကုိ ညိဳမစြန္႔ႏိုင္ပါ။ ေမာင့္စြပ္စြဲစကားေတြေၾကာင့္ ညိဳအလုပ္ မလုပ္ ရေတာ့ဘူးဆုိလွ်င္ ညိဳ႕ အတြက္မတရားပါ။ စိတ္ဆင္းရဲရသည့္ၾကားမွ ညိဳ႕အလုပ္ကုိ ဆက္လုပ္သည္။ အလုပ္ အပ္ေသာကုမၸဏီပုိင္ရွင္နွင့္ အလုပ္သေဘာဆက္သြယ္မႈမ်ားျပဳရတုိင္း၊ စကားေျပာရတုိင္း ေမာင့္ကုိ ရင္ဆုိင္ရသည္။ အလုပ္အတြက္ အဆက္အသြယ္ျပဳရမွာကုိ ေၾကာက္ေနသည္အထိ ညိဳ နာက်င္ခဲ့ရပါသည္။ ညိဳ႕ကို စိတ္ညစ္နာက်င္ေစခ်င္ရံုသက္သက္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ေမာင့္ရည္ရြယ္ ခ်က္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ညိဳဆုိပါမည္။ ေမာင့္မွာ အဲဒီလုိရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူးဟုညိဳယံုၾကည္ခ်င္မိသည္။ ေမာင္က စိတ္ ဓာတ္က်တာကို ေျဖရွင္းပံုလြဲခဲ့တာလုိ႔ပဲ ညိဳ ယူဆခ်င္ပါသည္။
ညိဳရင္ဆုိင္ရသည္က ေမာင္တစ္ေယာက္ထဲကုိမဟုတ္ပါ။ ေမာင့္အသုိင္းအဝုိင္းထဲက၊ ညိဳ႕အသုိင္းအဝိုင္းထဲက ေယာက္်ားက မႀကိဳက္ရင္မလုပ္နဲ႔ေပါ့ဆုိလာသူမ်ား၊ ေယာက္်ားက ေအးေအးေနေစခ်င္တာကို ေနလုိက္ေပါ့ဆုိလာသူမ်ား၊ ညည္းမလုပ္လဲ မငတ္ပါဘူးေအ၊ ေယာက္်ားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားပါဟု ဆုိလာသူမ်ားကုိလည္း ညိဳ တြန္းလွန္ရပါသည္။ ညိဳလုပ္ေသာ အလုပ္သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာအလုပ္မဟုတ္၊ ဥပေဒနွင့္မညီေသာ အလုပ္မဟုတ္၊ မတရားေသာအလုပ္မဟုတ္၊ ခိုးေၾကာင္ခုိးဝွက္လုပ္ေသာအလုပ္လည္းမဟုတ္ပါပဲ ေယာက္်ားက မႀကိဳက္ဘူး ဆုိတာတခုထဲအတြက္ ညိဳက လက္ေလ်ာ့ရမည္လား။ ညိဳမေလ်ာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပုိလုိ႔နာက်င္ ပင္ပန္းရသည္။
ေနာက္ေတာ့လည္း ေမာင့္ဆီက သံသယစကားစထြက္လာလွ်င္ ညိဳ႕စိတ္ကုိထိန္းရသည္။ ညိဳက အားေပးရမည့္တာဝန္၊ ေဖးမရမည့္တာဝန္ရွိသူ။ အခုေမာင့္အနားမွာ ညိဳကလြဲလုိ႔ ဘယ္သူမွမရွိ၊ ညိဳကမွ နားလည္မေပးဘူးဆုိလွ်င္ ေမာင့္ကုိ ဘယ္ သူကမွ နားလည္မည္မဟုတ္ေတာ့ဟုေတြးကာ ခံစားခ်က္ မျပင္းထန္ေအာင္ ထိန္းရ သည္။ ေမာင့္ကို စိတ္ထိန္းဖို႔၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ျပန္သံုးသပ္ဖုိ႔၊ ရင္းနွီးေသာသူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေယာက္နွင့္ ရင္ဖြင့္တုိင္ပင္ဖုိ႔ အၾကံေပး နုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားရသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွာလုိ စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ထံ သြားေရာက္ တိုင္ပင္ေသာ အေလ့အက်င့္ရွိလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမည္နည္း ဟု ညိဳေတာင့္တမိပါသည္။
သည္အေျခအေနမ်ဳိးျဖင့္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ အလူးအလဲျဖတ္သန္းခဲ့ရျပီးျပီ။ အခုအခ်ိန္တြင္ ေမာင္သည္ညိဳ႕ကို စြပ္စြဲစကား မေျပာေတာ့ေသာ္ျငား အခ်ိန္မေရြး ျပန္လည္ေပါက္ကြဲလာနုိင္ေသာ အေနအထားတြင္ပင္ ရွိေနပါ ေသးသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမာင့္ကုိနားလည္ေပးသည္ဆုိဆုိ၊ ညိဳ႕ဒဏ္ရာကုိ ဘယ္လုိပဲ ကုစားခဲ့သည္ဆုိဆုိ၊ ေမာင္သည္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိန္းသည္ဆုိဆုိ၊ ေမာင္ႏွင့္ညိဳ႕အၾကား မျမင္သာေသာ စိတ္အလႊာပါးေလးတခု ျခားခဲ့ပါသည္။
နွင္းဆီရိုးတံေတြ၊ အရြက္ေတြကုိ အမႈိက္ပံုးထဲထည့္လုိက္သည္။ ေဘစင္ေထာင့္မွာ ကပ္က်န္ေနေသာ နွင္းဆီဖူး စြပ္သည့္ ပုိက္ကေလးကုိေကာက္ျပီး လက္ေခ်ာင္းေတြထုိးထည့္ကာ က်ဥ္းၾကည့္၊ က်ယ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ညာခဲ့သည္ကုိ ဝန္ခံလုိက္ရ မည္လားေတြးသည္။ အမွားမလုပ္၊ မဟုတ္တာမလုပ္ပဲ ညာရသည္ကို ညိဳ႕ဘာသာ စိတ္တိုသည္။ ေနရခက္သည္။ မေန႔က ထုိကုမၸဏီပုိင္ရွင္နွင့္၊ အျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားနွင့္အတူ အလုပ္တခုအတြက္ ေတြ႔ဆံုတုိင္ပင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင့္ကို ေတာ့ စာအုပ္ျပပြဲတခုကိုသြားမွာဟု ညာေျပာခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ေကာင္းစြာမက်က္ေသးေသာအနာကုိ ေမာင္ျပန္ဆြမွာ ေၾကာက္လုိ႔ျဖစ္သည္။ ညိဳမနာက်င္ခ်င္ ေတာ့ပါ။
ဘုရားစင္ေပၚမွာေတာ့ ေမာင့္အတြက္ နွင္းဆီေတြသည္ ေဇာ္စိမ္းတုိ႔၏အစိမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ ေနာက္ခံတြင္ ဝင့္ႂကြား လွပေန ပါသည္။
လြင္ (ေဘာ္တြင္း)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ