ေမာင္ေမာင္စိုး ● ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ – ၁၉၈ဝ) – အပိုင္း (၇၁)
(မုိးမခ) ေမ ၇၊ ၂၀၁၈
● CPB ေျမေအာက္လုပ္ငန္း
CPB ၏ ေျမေအာက္ (UG ) စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းသည္ ေတာတြင္းႏွင့္နယ္စပ္၌ အေျခခံစခန္းဖြင့္လွစ္တိုက္ခိုက္ေနေသာ အ ဖြဲ႕အစည္းတခုအေနႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚစည္း႐ုံးေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အေရးပါေသာလုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟို မက်မီအထိ CPB ၏ေျမေအာက္တာဝန္ခံမွာ သခင္ခ်စ္ျဖစ္သည္။ ၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္း ပဲခူး႐ုိမပါတီဗဟိုက်ဆံုးၿပီး ေနာက္တြင္ အသစ္ဖြဲ႕ေသာ ဗဟိုေကာ္မတီမွ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းတာဝန္ခံမွာ ရဲေဘာ္ထြန္း ေခၚ ဗိုလ္က်င္ေမာင္ျဖစ္သည္။ သူ၏လက္ေထာက္ကေတာ့ အေစာပိုင္းတြင္ ဦးေဇာ္ဝင္း (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း – ၂ဝ၂ စစ္ေဒသ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴးေဟာင္း) က ေဆာင္ရြက္သည္။
၁၉ရ၅ ခုႏွစ္ ပါတီဗဟိုက်ၿပီးေနာက္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းအား အသစ္မွ ျပန္လည္စတင္မတည္ရသည္။ အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္ ၁ဝ၈ စစ္ေဒသတုိ႔မွ သီးျခားေျမေအာက္အဆက္သြယ္မ်ားရွိေသာ္လည္း ပါတီဗဟို၏ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းႏွင့္မတူေပ။ တ ဖက္ကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚတြင္လႈပ္ရွားေနေသာ ေျမေအာက္ရဲေဘာ္မ်ားမွာလည္း ပဲခူး႐ုိးမက် ၿပီးေနာက္ အေရွ႕ေျမာက္ပါတီဗဟိုႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကရသည့္ကာလျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္ပါတီဗဟိုကလည္း ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ကတည္းက အေရွ႕ေျမာက္ေရာက္ေနၾကသည့္ မႏၲေလး ပုလင္းဝင္းမွ ကိုသက္ခိုင္၊ ကိုေအာင္ေငြ၊ ကိုေက်ာ္ရတုိ႔အား ဆက္သား အျဖစ္ အသုံးျပဳၿပီး ေျမေပၚအဆက္အသြယ္မ်ားရယူေနသည့္ကာလျဖစ္သည္။
ျပည္မရွိၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေျမေအာက္အစုအဖြဲ႕မ်ားသည္ ၁၉၇၁ – ၇၂ ခုႏွစ္အတြင္း ကိုးကိုးကြၽန္းႏွင့္ အျခားေထာင္မ်ားမွ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားမ်ားျပန္လႊတ္လာၿပီးေနာက္ ျပန္လည္စုဖြဲ႕လာခ့ဲသည္။ အထက္ဗမာျပည္တြင္ပ်ဥ္းမနား၊ ရမည္းသင္း၊ ေက်ာက္ဆည္၊ မႏၲေလး၊ ျမင္းျခံ၊ မုံရြာ၊ ေရႊဘိုစသည့္ၿမိဳ႕ CPB ပါတီလိုလားသည့္ ေျမေအာက္အစုအဖြဲ႕မ်ား စတင္ေပၚေပါက္ လာခ့ဲသည္။ စတင္ခါစက CPB ႏွင့္တိုက္႐ုိက္အဆက္အသြယ္မရွိေသးေပ။ မတ္ဝါဒေလ့လာေရးအစု၊ CPB ပါတီလိုလားသူအစုအဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္စုဖြဲ႕ၾကၿပီး တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ထားခ့ဲၾကသည္။
၁၉ရ၃ ခုႏွစ္တြင္ မံုရြာအစုအဖြဲ႕မွ ကိုေအးကိုသည္ သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူအဆက္အသြယ္ရွာ၍ ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ ေတာခိုသြားခ့ဲၿပီး ပဲခူး႐ုိးမ တိုက္တိုင္းေအာင္ ၄ သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခ့ဲသည္။ သူ၏အစီရင္ခံမႈအရ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုမွမုန္းနယ္ေျမတာဝန္ခံ ဗိုလ္ ရဲေအာင္ ေခၚ ရဲေဘာ္ေအးေငြမွ ၿမိဳ႕ေပၚသုိ႔ ျပန္လည္ဆက္သြယ္ခ့ဲသည္။ ရဲေဘာ္ေအးေငြမွာ ကိုးကိုးကြၽန္းသုိ႔ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားအျဖစ္ေရာက္ရွိစဥ္ ေဖါင္လုပ္ၿပီး ထြက္ေျပးလာနိုင္ခ့ဲသူ ၃ ဦးထဲမွ တဦးျဖစ္သည္။ ေနာက္တဦးကေတာ့ KNU မွ ဖဒိုမန္း ၿငိမ္းေမာင္ ျဖစ္ေပသည္။ ရဲေဘာ္ေအးေငြမွ ကိုေအးကို၏စာႏွင့္အတူ ဆက္သားတဦးကို ၿမိဳ႕ေပၚေစလႊတ္ဆက္သြယ္ခ့ဲရာ မႏၲေလးအစုႏွင့္ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုတုိ႔ တိုက္႐ုိက္အဆက္အသြယ္ရရွိခ့ဲသည္။ မႏၲေလးအစုအဖြဲ႕မွ ကိုခင္ေမာင္သိန္းအား ပဲခူး႐ုိးမသုိ႔ေစလႊတ္ၿပီး ပါတီႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ခ့ဲေတာ့သည္။
မူလၿမိဳ႕ ေပၚအစုအဖြဲ႕မ်ား၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသုိ႔ သြားေရာက္ၾကရန္ ရည္ရြယ္ထားၾကသည္။ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟိုမွ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေပၚလစီကိုခ်ျပခ့ဲသည္။ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း၏မူျဖစ္ေသာ “ေရရွည္ျမႇဳပ္ႏွံ၊ အခြင့္ အခါေကာင္းေစာင့္” ဆိုသည္ကို ေျမေအာက္ရဲေဘာ္မ်ားအားခ်ျပခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားဖြဲ႕စည္းၿပီး လက္နက္ ကိုင္တိုက္ပြဲႏွင့္ အျခားတိုက္ပြဲသဏၭာန္မ်ားကို ေပါင္းစပ္ရမည္ဟု ညႊန္ၾကားခ့ဲသည္။ ထုိ႔ျပင္ ေျမေပၚတြင္ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ မ်ဳိးစုံၾကံဳနိုင္သည္ျဖစ္ရာ “က” သုံးလုံးေပၚလစီက်င့္သုံးရန္ လမ္းညႊန္ခ့ဲသည္။ “က” သုံးလုံးေပၚလစီဆိုသည္မွာ ေျမေပၚတိုက္ ပြဲဆင္ႏႊဲရာတြင္ …
၁။ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ ရွိရမည္။
၂။ အကန္႔အသတ္ရွိရမည္။
၃။ အက်ဳိးအျမတ္ရွိရမည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ေျမေပၚဆႏၵျပပြဲတရပ္ သပိတ္တိုက္ပြဲတရပ္ဆင္ႏႊဲမည္ဆိုရာတြင္ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအရ အက်ဳိးအေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ မွသာ လူထု၏ေထာက္ခံမႈကို ရႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေျမေပၚ အစိုးရယႏၲယားမ်ားေတာင့္တင္းအားအားေကာင္းသည္ ျဖစ္ရာ တိုက္ပြဲအား အကန္႔အသတ္ႏွင့္ ဆင္ႏႊဲရန္လိုအပ္သည္။ သုိ႔မွာ မိမိအင္အားမ်ား ျပဳန္းတီးျခင္းကို ကာကြယ္နိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနႏွင့္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိရမည္ဆိုျခင္းမွာ သပိတ္တိုက္ပြဲ ဆႏၵျပမႈတခုမွေန၍ လူထုအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ရႏိုင္ရရွိနိုင္မႈကို တြက္ဆရန္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ CPB ၏ပါတီေပၚလစီရွိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕က်င့္သုံးၾကရာ တြင္ေတာ့ အျငင္းပြားဖြယ္ရာမ်ားစြာရွိခ့ဲေပသည္။
ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဖြဲ႕စည္းပုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဒါင္လိုက္စနစ္ကို က်င့္သုံးရန္ျဖစ္သည္။ အစုအဖြဲ႕တခုစီ၏တာဝန္ခံ သည္ မိမိေအာက္ သုိ႔မဟုတ္ မိမိအထက္အစုအဖြဲ႕မွ တာဝန္ခံတဦးႏွင့္ ဆက္စပ္ေဆာင္ရြက္ရန္၊ အစုအဖြဲ႕အသီးသီးမွ သူ မ်ားအားလုံး ေတြ႕ဆံုဆက္သြယ္ျခင္းကို တားျမစ္ထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ အစုအဖြဲ႕အသီးသီးတုိ႔ ေဘးတိုက္ဆက္သြယ္ျခင္းအားလည္းတားျမစ္ထားသည္။ ေျမေပၚတြင္ တစုံတဦးကေဖၚ၍ အားလုံးအဖမ္းခံရမည့္အႏၲရာယ္ကို ေရွာင္ရွားနိုင္ရန္ျဖစ္သည္။
ပဲခူး႐ုိးမႏွင့္အဆက္အသြယ္ရၿပီးေနာက္ မႏၲေလး၌ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဦးေဆာင္ဆဲလ္တခု ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ ထိုဆဲလ္၏ အ တြင္းေရးမွဴးမွာ ဖိုသံေခ်ာင္း (လူထုဦးလွ၊ ေဒၚအမာ၏သား) ျဖစ္ၿပီး အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာ ကိုေမာင္ေမာင္ေခၚကိုေက်ာ္စိုး (စာေရး ဆရာ ေနဦးေဝ) ၊ ခင္ေမာင္သိန္း၊ ကိုရန္နိုင္ (ဘုရားႀကီး)၊ ကိုေက်ာ္ဇံလွ (စာေရးဆရာ ညီေစမင္း- ကိုးကိုးကြၽန္းအစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုးသြားေသာ ျမင္းျခံကိုေလးေမာင္၏ညီ)၊ ကိုျမင့္လြင္ (ကြယ္လြန္)၊ ကိုျမစိုး၊ ကိုေက်ာ္မင္း ေခၚ ကိုေအာင္ မင္းတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုမႏၲေလးဆဲလ္မွ ကိုရန္နိုင္က ဦးစြာ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔တက္၍ ပါတီဗဟိုအသစ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရယူခ့ဲသည္။ ဒုတိယ အေနႏွင့္ ကိုေမာင္ေမာင္က ၁၉ရ၅/၇၆ ခန္႔တြင္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ သြားေရာက္ခ့ဲသည္။ မႏၲေလးသုိ႔ ျပန္အဆင္းတြင္ မူစယ္၊ နမ့္ခမ္းမွ ျပန္ဆင္းရန္ အဆင္မေျပျဖစ္ေနခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္ကာလက မူစယ္ကားလမ္းသုိ႔ ျပည္မမွ သာမန္လူမ်ား အသြားအလာ မရွိျဖစ္သည္။ ဗမာဆို၍ ဝန္ထမ္းမ်ားသာ အသြားအလာရွိသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႔ ျပန္ဆင္းမည့္ကာလက အေရွ႕ ေျမာက္သုိ႔ ေက်ာင္းသားမ်ား တဖြဲဖြဲေတာခိုလာေန၍ ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္တပ္က အထူးသတိထားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တပ္မဟာ ၂ အေျမာက္တပ္သုိ႔ ေရာက္ေနသည့္ကိုေမာင္နိုင္၊ ကိုတိုက္ေမာင္တုိ႔ ၄ ေယာက္အား စစ္တပ္က တားၿပီး မႏၲေလးျပန္လႊတ္ရာ မျပန္ဘဲ မူစယ္အနီးနယ္စပ္ေက်ာက္တိုင္ျဖတ္၍ ဝင္ေျပးသြားသျဖင့္ တပ္မွ အထူးသတိထား ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ မႏၲေလးဆဲလ္မွကိုေမာင္ေမာင္၊ ဗဟိုဆက္သား ကိုေက်ာ္ရတုိ႔သည္ ၂ဝ၂ စစ္ေဒသတပ္မ်ားႏွင့္ လိုက္ပါၿပီး ေရႊလီခ်ဳိင့္ဝွမ္းဂြင္မွတဆင့္ မိုးမိတ္ဘက္မွျဖတ္ျပန္ရန္ စီစဥ္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ဤသုိ႔အဆင္းတြင္ နာေအာ္ႀကီး၊ နားေအာ္ေလး အနီး မန္ဂ်ယ္ပေလာင္ရြာတြင္ KIA ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ကိုေမာင္ေမာင္မွ ေျခေထာက္အားေသနတ္မွန္ခ့ဲၿပီး ေနာက္တန္းျပန္ပုိ႔ခ့ဲရသည့္ျပင္ ေျခေထာက္ပါျဖတ္လိုက္ရ၍ မႏၲေလးသုိ႔ ျပန္မသြားနိုင္ေတာ့ေပ။
ထုိ႔ျပင္ ၁၉ရ၆ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ဖိုးသံေခ်ာင္းအားလည္း ေထာက္လွမ္းေရးမွအိမ္သုိ႔လာဖမ္းစဥ္ ထြက္ေျပးခ့ဲရျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ မႏၲေလးေျမေအာက္ဆဲလ္အား ခင္ေမာင္သိန္းႏွင့္က်န္သူမ်ားက တာဝန္ယူခ့ဲၾကသည္။ ထိုေျမေအာက္ဆဲလ္ တြင္ ပါဝင္သူမ်ားက မႏၲေလးတဝိုက္ရွိ ကုန္းလမ္း သယ္ယူပိ့ုေဆာင္ေရး (ကပရ) ၊ မီးျခစ္စက္၊ သစ္စက္၊ ေရႊပ်ားေစာင္စက္၊ သစ္စက္၊ ဖေယာင္းစက္ရံုစက္ရံုတုိ႔မွ အလုပ္သမားမ်ားကို စည္း႐ုံး၍ ပါတီေျမေအာက္ကလပ္စည္းမ်ားဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကသည္။ ပုသိမ္ႀကီးဘက္ရွိ လယ္သမားမ်ားအား ကိုေအာင္ျမင့္၊ ကိုေဇာ္ဝင္းတုိ႔က တာဝန္ယူစည္း႐ုံးမႈ မ်ားျပဳ လုပ္ခ့ဲၾကသည္။
အလားတူပင္ ပ် ဥ္းမနားတြင္ က်ားႀကီး၊ ျမင္းျခံတြင္ ကိုေအာင္ၿငိမ္း (ကိုးကိုးကြၽန္းျပန္) ၊ ေမာင္လွဝင္း (ျမင္းျခံ)၊ ကိုေအာင္လြင္ (ေမာင္စြမ္းရည္၏ညီ)၊ မေမစီ ေခၚ မျမင့္ျမင့္၊ မုံရြာတြင္ ကိုခ်စ္ခင္ (ပြဲစားႀကီး) ၊ ကိုေက်ာ္ျမင့္ (တ႐ုတ္ႀကီး)၊ ေမာင္ရဲခိုင္ (ယခုစာေရးဆရာ) တုိ႔အျပင္ ရမည္းသင္း၊ ေက်ာက္ဆည္၊ ေရႊဘို အစရွိသည့္ၿမိဳ႕ မ်ားတြင္လည္း ပါတီလိုလားေထာက္ခံသူမ်ား အသီးသီးအသက လႈ ပ္ရွားစည္း႐ုံးေနၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ မႏၲေလးေျမေအာက္ကလပ္စည္းသည္ ရန္ကုန္မွ ကိုၾကည္တင္ဦး ေခၚ ဘဲဥ (စာအုပ္အေဟာင္းတန္း)၊ ကိုဝင္းျမင့္ေအာင္တုိ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္လႈပ္ရွားမိေနသည္။
မႏၲေလးတြင္ အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္ တိုက္႐ုိက္ခ်ိတ္ဆက္လႈပ္ရွားေနသည့္ ေျမေအာက္ကလပ္စည္းအျပင္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားအုပ္စုမ်ားကလည္း မိမိအစုႏွင့္ မိမိ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ မႏၲေလးေဆးတကၠသုိလ္မွ ကိုေက်ာ္ဝင္း (ယခုစာေရးဆရာ) ၊ ကိုသိန္းသန္းဦး (ယခုေရွ႕ေန)၊ ရန္ကုန္စက္မႈ တကၠသုိလ္သုိ႔တက္ေရာက္ေနသည့္ မႏၲေလးသားမ်ားျဖစ္သည့္ ကိုတင္ ေအးၾကဴ (ေမာင္မိႈင္းလြင္-အင္းဝ)၊ စိုးထြဋ ေခၚ ဇင္ထက္ စသူမ်ားကလည္း ခ်ိတ္ဆက္၍ သီးျခားလႈပ္ရွားေနၾကသည္။ မႏၲေလး ေရတမာစာအုပ္ဆိုင္တြင္ စုေလ့ရွိသျဖင့္ သူတုိ႔အား ေရတမာအုပ္စုဟု ေခၚၾကသည္။
အလားတူပင္ ရန္ကုန္တြင္လည္း အလားတူ သ့ူအစုႏွင့္သူစုမိၾကသည္။ ရန္ကုန္ေျမေအာက္လုပ္ငန္းတြင္ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားေနသူက ကြၽန္းျပန္တဦးျဖစ္သူ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (လိပ္ကေလး) ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္အတူ ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ၊ ေက်ာ္ေဇာဦးစသည့္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္) ၏သားမ်ား ပါဝင္ၾကသည္။ သူတုိ႔အစုအဖြဲ႕သည္ မႏၲေလးက ခင္ ေမာင္သိန္းတုိ႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာမိသားစုအား ပါတီက အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ေခၚယူခ့ဲသည္။ ဗဟိုဆက္သားမ်ားျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္ရႏွင့္ ေရွာက္လီေခၚဝင္းေအာင္ (ကြယ္လြန္) တုိ႔ သြားေရာက္ေခၚယူ ခ့ဲၾကသည္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကေတာ့ မီးေမာင္စာေစာင္ထုတ္ေဝမႈႏွင့္ညိႇစြန္း ျပန္လည္အဖမ္းခံခ့ဲရသည္။
ထိုစဥ္ကာလက ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာအားေခၚယူျခင္းမွာ ဗမာျပည္နိုင္ငံေရးေလာကတြင္ေရာ၊ စစ္တပ္တြင္းပါ ဂယက္ထေစခ့ဲသည္။ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္လည္းျဖစ္ တပ္ထဲတြင္လည္း တိုင္းမွဴးတာဝန္ယူခ့ဲေသာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းတေယာက္ျဖစ္၍ လႈပ္လႈပ္ ခတ္ခတ္ျဖစ္ေစသည္။ အလားတူပင္ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၿပီး ကိုးကိုးကြၽန္းျပန္မ်ားျဖစ္သည့္ ဆရာ ရာဂ်ာ (ကြယ္လြန္) ႏွင့္ ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္ (ကြယ္လြန္) တုိ႔လည္း အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔လာရန္ ပါတီ၏သေဘာထားေတာင္းေသး သည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးကိုေတာ့ ေခၚယူခ့ဲျခင္းမရွိေပ။
ကိုၿငိမ္းျမင့္ (ယခု မိႈင္းကြန္ယက္)၊ RIT ေက်ာင္းသား ကိုေဇာ္ေဖဝင္းတုိ႔ကေတာ့ အေရွ႕ေလအုပ္စုဟု အမည္တြင္သည္။ သူတုိ႔လည္း ၁၉ရ၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ အဖမ္စခံရမည့္အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ အေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ထြက္ခြာခ့ဲၾကသည္။ မိမိတုိ႔ ေဆး ၂ မွ မိမိႏွွင့္တြဲဖက္ ကိုသိန္းျမင့္၊ ကိုေဝမင္းတုိ႔ကေတာ့ေဇာ္ဦး ေခၚ စိုးျမတ္ ဦးေဆာင္ေနသည့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ (ဧရာ ဝတီတိုင္း) အစုအဖြဲ႕ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မိေနပုံရသည္။
ျပည္တြင္ ကြၽန္းျပန္ ကိုခ်ဳိ (ကြယ္လြန္) ၊ ကိုတင္ေရႊ (ကြယ္လြန္) စသူ တုိ႔စုဖြဲ႕လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ ယခင္စီးပြားေရးတကၠသုိလ္မွ ကိုခ်စ္ေဆာင္ဦး၊ ကိုတင္ေမာင္သန္း၊ ကိုခင္ေမာင္ေလးတုိ႔သည္လည္း အလားတူပင္ သူ႔အစု အဖြဲ႕ႏွင့္ သူခ်ိတ္ဆက္လႈပ္ ရွားေနၾကသည္။ မိမိ မသိသူမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိပါေသးသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ရန္ကုန္အပါ ဗမာျပည္ တျပည္လုံးရွိ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားတြင္ CPB အားလိုလားသူ၊ ယုံၾကည္သူအစုအဖြဲ႕မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည့္ကာလဟု ဆိုနိုင္သည္။
ပဲခူး႐ုိးမဗဟိုက်ၿပီးေနာက္ ဗဟိုေကာ္မတီသစ္လက္ထက္တြင္ တျပည္လုံးရွိ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္ရာ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ အေတာ္ေလးစုစည္းမိလာသည္ဟုဆိုရမည္။ ၁၉၇၁/၇၂ ႏွစ္မ်ားတြင္ ေထာင္ႏွင့္ ကိုးကိုးကြၽန္းမွ ျပန္လည္ လြတ္လာသူမ်ား၊ ၁၉၇၄/၁၉၇၅ သပိတ္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ခ့ဲသူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ CPB ပါတီေျမေအာက္လုပ္ငန္းႏွင့္ယွက္ႏြယ္ပတ္သက္ေနသည့္ကာလဟု ဆိုရမည္။ ထိုအစုအဖြဲ႕မ်ားကို အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္မေပးဘဲ CPB ဗဟိုမွ သီးျခား ခ်ိတ္ဆက္လႈပ္ရွားေနပါသည္။ ပါတီဗဟိုဆက္သားမ်ားလည္း အေရွ႕ေျမာက္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚၾကားတြင္ ပုံမွန္ကူးလူးသြားလာနိုင္သည့္အေျခအေနသုိ႔ တေျဖးေျဖးေရာက္ရွိလာသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
● CPB ၏မဟာမိတ္ တပ္ေပါင္းစုမ်ား
၁၉ရရ ခုႏွစ္ကာလပိုင္းတြင္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ KIO/KIA ႏွင့္ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းထာသည္။ KIA တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ၿပီး ေနာက္ KIA ၏မဟာမိတ္ျဖစ္သူ ပေလာင္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ PSLO/PSLA (ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕/ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္) ႏွင့္လည္း ဆက္ဆံေရးေကာင္းလာခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က PSLO ဥကၠဌမွာ တာခြန္ေသာင္းျဖစ္သည္။ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္တုိ႔ကိုေတာ့ ေကာင္းစြာမမွတ္မိေတာ့။ CPB ပါတီ အေနႏွင့္ KIA ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစု ဆက္ဆံေရးကိုအေလးထား တည္ေဆာက္ခ့ဲေသာ္လည္း PSLO/PSLA ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုအား ပါတီဗဟိုမွ တိုက္႐ုိက္ကိုင္တြယ္မႈ အားနည္းသည္။ PSLAႏွင့္ နယ္ေျမျခင္းထိစပ္ေနသည့္ ၂ဝ၂ စစ္ေဒသကသာ ေဆြးေႏြး လုပ္ကိုင္ခ့ဲသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ပန္ဆန္းတြင္ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႕မ်ား ပို၍မ်ားသည္။ SSPP/SSA (ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ/ရွမ္း ျပည္တပ္မေတာ္) ႏွင့္CPB အထက္ဗမာျပည္ဗဟိုဌာနခြဲတုိ႔သည္ မူလကထဲက ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈရွိၾကသည္။ CPB တုိ႔လႈပ္ ရွားရာ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းရွိ ေက်ာက္ဂူ၊ ေနာင္ဝိုး၊ ေနာင္လုံေဒသမွာ SSPP လႈ ပ္ရွားရာေဒသႏွင့္ နမ့္လန္ေခ်ာင္းသာျခားၿပီး အျပန္အလွန္မဟာမိတ္ျပဳ ဆက္ဆံခ့ဲၾကသည္။ SSPP သည္ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသႏွင့္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ဆက္ဆံခ့ဲ သည္။ SSPP တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးစဝ္ေဆထင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အင္အား ၂ဝဝ ခန္႔သည္ ၁၉ရ၃ ခုႏွစ္တြင္ ပန္ဆန္းသုိ႔ စတင္ေရာက္ရွိသည္။ CPB ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေဆြးေႏြးၿပီး နိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးတပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ရန္သေဘာတူခ့ဲၾကသည္။ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိၿပီးေနာက္ အဆိုပါ SSPP တပ္ဖြဲ႕အား CPB မွ ေလ့က်င့္လက္နက္တပ္ဆင္ေပးခ့ဲၿပီး SSPP တပ္ဖြဲ႕ မ်ားသည္ ၁၉ရ၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ပန္ဆန္းမွျပန္လည္ထြက္ခြာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ SSPP ႏွင့္ CPB တုိ႔ နိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးတပ္ေပါင္းစုစတင္ခ့ဲေတာ့သည္။
အလားတူပင္ ဥကၠဌ ေစာတာကလယ္၊ အတြင္းေရးမွဴးဦးစိန္ေရႊ၊ တပ္မွဴးေစာဖါးမူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရလလဖ (ရွမ္းျပည္ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕) ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းထားနိုင္ခ့ဲသည္။ ရလလဖမွတဆင့္ ကယား ျပည္နယ္ရွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအား ထိုးေဖါက္စည္း႐ုံးရန္ ၾကံရြယ္ေနသည့္ကာလျဖစ္ေပသည္။
ဤအခ်က္အလက္အေျခအေနမ်ားကို ေဖၚျပေနျခင္းမွာ ထိုစဥ္ကာလကနိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးအေျခအေနမ်ားေပၚ မိမိတုိ႔၏ အိပ္မက္မ်ား မည္သုိ႔ရွင္သန္ခ့ဲသည္ မိမိမိတုိ႔ မည္သုိ႔စဥ္းစားဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ခ့ဲၾကသည္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕ျမင္ေစလို၍ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ မိမိတုိ႔ အမွားမ်ား အမွန္မ်ားအားလည္း ေႏွာင္းလူတုိ႔ ေဝဖန္ပိုင္းျခားသုံးသပ္နိုင္ေစလို၍လည္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ယေန႔ေခတ္ကာလတိုင္ ေျဖရွင္း၍မရနိုင္ေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္က္ိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား ျဖစ္တည္လာပုံအား လည္း ဆက္စပ္စဥ္စားနိုင္ေစလို၍ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေဖၚျပေသာအခန္းအခ်ဳိ႕ကား စာေလးနိုင္ ပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
