ပိုင္စိုးေ၀ – သိန္းစြန္ငွက္ အၿပန္လမ္း
(၂၁ – ၃ – ၈၆)
(မိုုးမခ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း) ဧျပီ ၂၆၊ ၂၀၁၈
ေနာက္ဆုံးအေခါက္ပါပဲ
ကြၽန္ေတာ္
ရြာကုိၿပန္လာခဲ႕ပါတယ္
အေမ ။
ရြာဆုိတာ ………
တမာ ထေနာင္း
ရွားေစာင္း ၿပာႆဒ္
သန္း ဒဟတ္ပင္ေတြနဲ႕ ၊
မုိးႏွံခ်ဳံပုတ္ ၊ ရွားပင္ငုတ္တုိ
နီညဳိညဳိ ေက်ာက္ခဲလုံးေတြနဲ႕
ထန္းပင္ၿမင္ၿမင္႕ၾကိးေတြၾကားက
တဲကေလးတစ္လုံးပါ ။
အဲဒီတဲကေလးထဲ
အေမ လဲေလ်ာင္းေနေပါ့။
အေမ …. ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာၿပီ အေမ ။
အေမ႕ ေၿခအစုံကုိ ေပြ႕ဖက္
အသံမထြက္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ ငုိတယ္ ။
ထန္းပင္ၿမင့္ၿမင့္ၾကီးေတြ ေပၚက
ရြက္ေယာင္းေၿခာက္ေတြ
တရွဲရွဲၿမည္လုိ႕ … … … … ။
ကြၽန္ေတာ္႕ကုိ စကားမေၿပာခ်င္လုိ႕
အေမ႕ သြားေတြ တင္းတင္းေစ႕ထားသလား
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိ မၿမင္ခ်င္လုိ႕
အေမ႕ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားသလား
ထ ၾကည္႕ပါဦး
စကားေၿပာပါ ဦး အေမရယ္ ။
ေဟာ .. အေမ …..
အေမ႕ကုိ သူတုိ႕
ဟုိးမွာ မန္က်ည္းပင္ေတြ စိမ္းစိမ္းညဳိ႕ညဳိ႕နဲ႕
ဇရပ္ အုိအုိ
ေက်ာက္တုံးနီညဳိညဳိေတြ စီထားတဲ႕
သင္းခ်ဳိင္းဆုိတဲ႕ ေနရာကုိ
ပုိ႕ၾကေတာ႕ မလုိ႕တဲ႕ ။
လွည္းဘီးကုိ ၿပင္ဆင္ၿပီးၾကေပါ႕
အေမ႕ အေလာင္းကုိ
ေခါင္းထဲထည္႕ၾကေပါ႕
ေၾကးစည္ကုိ
ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕ ။
ကြၽန္ေတာ္
မငုိပါဘူး အေမ
ငုိလုိ႕ မရေတာ႕ဘူး အေမ
အေမ႕ေၿမး ကေလးေလးေတြ
ကြၽန္ေတာ္႕တူနဲ႕ တူမေလးေတြ
သူတုိ႕ ငုိပါေစ ။
အေမ႕သား သူတုိ႕ရဲ႕အေဖ
ကြၽန္ေတာ္႕ အကုိၾကီး
အေမ႕သမီး သူတုိ႕ရဲ႕အေမ
ကြၽန္ေတာ္႕အစ္မ ၊
သူတုိ႕ေမာင္ႏွမ
အေမ႕အရင္ ေစာေစာစီးစီး
ေဟာသည္ေလာကၾကီးထဲက
ထြက္ခြာသြားၾကေတာ႕
မိတဆုိး ဖတဆုိး
ေဟာသည္ကေလးေလးေတြ
အေမ႕အတြက္ သူတုိ႕ငုိပါေစ ။
အေမ႕ အတြက္
သူတုိ႕မ်က္ရည္ေတြဟာ
ထုိက္တန္ပါတယ္ အေမ ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ႕
ေႏြဦးရက္ေတြ အေၾကာင္း
သီခ်င္းမဆုိနုိင္တဲ႕
ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈလုိ
ယာခင္းထဲက အေမ႕ဘဝကုိ
အေဝးကပဲ
တမ္းတပူေဆြးခဲ႕သူပါ အေမ ။
” အေမ ……ေနေကာင္းပါေစ။
အေမ႕အား ထာဝရလုပ္ေကြၽးၿပဳစုနုိင္သည္႕ကုိယ္
ၿဖစ္ရပါလုိ၏ ”
ည အိပ္ရာဝင္ ၊ ရင္ထဲလႈပ္ခတ္
ပဲ႕တင္ထပ္ခဲ႕တဲ႕
ခြန္အားမဲ႕ဆုေတာင္းသံမ်ားၾကား
ရွည္လွ်ားလြန္းတဲ႕ ညေတြသာ
ခႏၶာကုိယ္ေပၚ
တိတ္ဆိတ္စြာ ေၾကၿပဳန္းခဲ႕ရ ။
မေန႕ကေတာ႕
” အေမ႕ဆုံးၿပီ ၊ အၿမန္လာ ” တဲ႕ ။
ကုသုိလ္ၾကမၼာ ၊ ႏုံခ်ာလုိ႕လား
ဆုေတာင္းမ်ား
မၿပည္႕ဝခဲ႕ဘူး အေမ ။
အေမကေမြးေပမယ္႕
အေမကုိ လုပ္မေကြၽးနုိင္ခဲ႕တဲ႕
ေဟာသည္ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးဟာ
ဘာအသုံးက်ေတာ႕မွာလဲ ။
အဲသည္လုိ ေနာင္တ တရားေတြက
ႏွလုံးသားကုိ ကုတ္ၿခစ္
ဘဝ ဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ၿဖစ္မိေပါ႕။
ကြၽန္ေတာ္
မငုိရဲေတာ႕ ပါဘူး အေမ
ငုိဖုိ႕ရာ ရွက္လွပါတယ္ အေမ
အေမနဲ႕ အတူ
အေမကုိ ေၿခဆုပ္လက္နယ္ၿပဳခဲ႕တဲ႕
ေဟာသည္ ကေလးေလးေတြ
သူတုိ႕ ငုိပါေစ
ေၾကးစည္ကုိ သူတုိ႕ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕ ။
ေဟာ …….
နီညဳိညဳိေက်ာက္တုန္းေတြၾကားက
ရထားတစ္စင္းဟာ
အေဝးကုိ ထြက္သြားၿပီ ။
ဟုိး …. လြန္ခဲ႕တဲ႕အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္
သည္ရြာက လူငယ္
ေက်းေတာသားတစ္ေယာက္
သည္ရြာကုိၿပန္ေရာက္မလာ
ရထားဟာ သူ႕ကုိ
အေဝးသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႕ ။
သူနဲ႕ သူစီးသြားတဲ႕ ရထားအေၾကာင္း
လူေတြ ေမ႕ၾကေပါ႕ ။
ေၿပာဆုိအမွတ္ရသူ
တစုံတစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ႕ ။
အဲသည္လူငယ္ဟာ
အခု
အေမ႕အေလာင္း အေမ႕ေခါင္းကုိ
ဖက္ဖက္ၿပီး ငုိေနတဲ႕
ကြၽန္ေတာ္ပဲေပါ႕ အေမ ….. ။
ေဟာသည္ယာခင္းေတြၾကား
အေမ ေန႕တုိင္းလႈပ္ရွားခဲ႕တာ
ကြၽန္ေတာ္ မၿမင္နုိင္ခဲ႕ဘူး ။
အေမ႕သမီး
ကြၽန္ေတာ္႕အစ္မရဲ႕ ေယာက်္ားက
ထန္းရည္သမား ၊ ထန္းရည္ခ်ဳိး ။
အေမ႕သား
ကြၽန္ေတာ္႕ အကုိၾကီးရဲ႕ မိန္းမက
မီးယပ္က်ဳိး၊ မ်က္စိတစ္ဘက္ကြယ္ ။
သူတုိ႕ တစ္ေတြနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕
အေမ႕ေၿမး ကေလးေတြနဲ႕ အတူ
ထန္းလ်က္က်ဳိ ၊ ထင္းေခြေရခပ္
ငတ္မေသဖုိ႕
အေမရုန္းကန္ခဲ႕တဲ႕ေန႕ေတြမွာ
ကြၽန္ေတာ္သာ
ဟုိအေဝးမွာေပါ႕ ။
ဟုိတႏွစ္က
တရြာလုံး မီးေလာင္ၿပာက်
အဲသည္ကတည္းက အေမဟာ
ရြာထဲကုိၿပန္မေရာက္
အိမ္ၿပန္မေဆာက္နုိင္
ထန္းပင္ေအာက္က ထန္းတဲမွာ
အေမ အေနၾကာခဲ႕ပါတယ္ ။
အေမေရ ……..
အေမေရ ……..
ေၾကးစည္ကုိ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕တြန္းၾကေပါ႕ ။
ဟုိး အေနာက္ေတာင္ေတာတန္းက
ထန္းပင္ရိပ္ဖ်ားမွာ
ေနလုံးဟာ တၿဖည္းၿဖည္းညဳိခဲ႕ေပါ႕ ။
ေတာင္သူဓေလ႕
ယာမီးေငြ႕ေတြ လြင္႕တက္လာေပါ႕။
ဟုိေတာင္ကမူကမ္းပါးမွာ
ၿမက္စားေနတဲ႕ ႏြားမေတြက
အေမ႕ကုိ နႈတ္ဆက္ေနၾကသလား ။
သိန္းစြန္ငွက္အၿပန္လမ္းမွာ
က်ီးကန္းေတြ ကသုတ္ကရက္နဲ႕
ရြာဘက္ဆီ ပ်ံေၿပးၾကေပါ႕ ။
ေနညဳိခ်ိန္ အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ
ေတာတန္းလွ်ဳိေၿမာင္
ဟုိ အေနာက္ေတာင္ထဲ
ေမွာင္မည္းမည္းက
ကြၽန္ေတာ္႕ဘဝကုိ မဝါးမ်ဳိမီ
ကေလးဘဝအရြယ္
ငယ္ငယ္တုန္းကေလ
ေတာင္ရိပ္ေတာင္ၾကား
သစ္ပင္ဖ်ားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား ။
အေမေရ
တေစၧဆုိ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လွခ်ည္႕ ။
တညသား
ပ်ဴေစာထီးဆုိလား ရဲေဘာ္ၿဖဴဆုိလား
တံခါးကုိ တအားေခါက္
ႏြားေကာက္စမ္း ၿမန္ၿမန္လုပ္
ေသနတ္ေတြ ထုတ္ခ်ိန္ၿပီး
အခုိင္အခံ႕ လွည္းတစ္စင္း
ႏြားၿပာညဳိ တစ္ရွဥ္းနဲ႕အတူ
” လွည္းေမာင္း ပုိ႕ ဆုိၿပီး ”
အေဖ႕ကုိ ေခၚသြား
ရြာအေနာက္ဘက္ေတာအုပ္ၾကားက
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ၾကားလုိက္ရ။
အေဖေရ ……
အေဖေရ …….
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ မိသားစု ဘဝ
ရာဇဝင္ကုိ ၿဖတ္သန္းရတဲ႕ညေပါ႕ ။
လြတ္လပ္ေရးၿပီးခါစ
သူခုိးဓားၿပေတြ
တန္ခုိးၿပလုိ႕ေကာင္းဆဲ
ေခတ္ၾကီးထဲ လူၿဖစ္ခဲ႕ရတဲ႕
ကြၽန္ေတာ္
အေမ႕ရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ
ေသနတ္သံေတြၾကား
ေၿပးလႊားပုန္းေအာင္း
ရြာေတာင္ေစာင္း နဘူးခ်ဳံထဲ
ည တုိင္းပဲ အိပ္ခဲ႕ရတယ္
ဟုတ္လား အေမ ။
စစ္စနက္မီး အၾကြင္းအက်န္ေတြနဲ႕
ေခတ္အပ်က္ၾကီးကုိ တြန္းလွန္ရင္း
အေမရယ္ တၿခားအေမေတြရယ္
အေမေတြ အားလုံး
ကေလးေတြ ကုိ ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး
ေၿပးၾကလႊားၾက ၊ ပုန္းၾကေအာင္းၾကနဲ႕
တခ်ဳိ႕ သားေသ ၊ တခ်ဳိ႕လင္ ဆုံး
စစ္ဆုိတာၾကီးးကုိ
မုန္းခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား အေမ ။
အေဖမရွိတဲ႕ေနာက္
အေမရယ္ အကုိၾကီးရယ္ ၊ အမရယ္
ကြၽန္ေတာ္ရယ္ေလ
ေလာက ကမ္းပါးမွာ
စမ္းတဝါဝါး ေလွ်ာက္ခဲ႕ၾကေပါ႕ ။
အရြယ္ေရာက္ခါစ အစ္ကုိၾကီး
ထန္းလွီးသင္ရေပါ႕ ။
အစ္ကုိၾကီးဟာ
သာသနာ႕ေဘာင္မွာ အရုိးထုတ္
ဘုန္းၾကီးလုပ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးရွိေပမယ္႕
ကြၽန္ေတာ္႕တုိ႕ အတြက္
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စြန္႕ခဲ႕ရၿပီေပါ႕ ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ႕
ေသွ်ာင္တစ္ေစာင္းနဲ႕ ဘုန္းၾကိးေက်ာင္သား
ၿပီးေတာ႕ ၿပည္ေတာ္သာေက်ာင္းေရာက္
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ
သုိး ဆိတ္ ႏြားေက်ာင္း ။
ကြၽန္ေတာ္ တုိ႕ တစ္ေတြ
ဟုိသေၿပပင္ေတာင္ ေစာင္းဆီက
လက္ၿပဟစ္ေအာ္
သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႕
ေခြးေခၚ ပတတ္တူး
ဟင္းရြက္ခူး ယုန္ရွာ
ေတာင္ယာလုပ္သူ ထင္းခုတ္သူေတြ
ထန္းလ်က္က်ဳိသူ ထန္းတက္သူေတြ
ေနကပူေလာင္
ကုန္းေခါင္ေခါင္မွာ
ဟုိးအေနာက္ေတာင္မွာ
မႈိင္းၿပာၿပာ ၿမဴခုိးေတြနဲ႕
ပုပၸါးဆုိတဲ႕ေတာင္ေတာ္ၿမတ္ၾကိးဆီ
ေမွ်ာ္ၾကည္႕ေငးေမာ
စိမ္းလန္းတဲ႕ယာေတာေတြၾကား ။
အစ္ကုိယ္ၾကီးက ထန္းလွီး
ကြၽန္ေတာ္က ထန္းရည္အုိးသယ္
အေမရယ္ အစ္မရယ္က
ထန္းလ်က္က်ဳိ ရက္ကန္းခတ္ ထင္းေခြ
တစ္ခါတေလ ေၿမပဲေကာက္
တစ္ခါတစ္ေလ ဝါစုိက္
ေတာအလုိက္လုပ္ငန္းစုံေပါ႕ ။
” ၿမဳိ႕ရြာနိဂုံး ၊ ပ်က္ၿပဳန္းေစေအာင္
ဓားၿပၾကီးၾကီး မုိက္သီးအေခါင္
မီးႏွင္႕ ၿမဳိက္လုိ႕ ၊ တုိက္ခုိက္ ပူေလာင္
ဝ သ လ ၊ မွတ္ၾက သူယုတ္ေကာင္ ”
” ခေလာက္ေလးရယ္တဲ႕ ဒုိးဒုိးေဒါင္
ပ်ဳိတုိ႕ ေမာင္ယာ မလုပ္တယ္
ဝါးခုတ္တဲ႕ေတာင္ ”
အဲသည္လုိ အကုိၾကီး တတ္တဲ႕
ကဗ်ာေတြ ၊ သံေပါက္ေတြ
ကြၽန္ေတာ္႕ မွာ အေမြရခဲ႕ေပါ႕ ။
” ေနညိဳခ်ိန္တိမ္ေတာက္ ပ်ဳိေၾကာက္တဲ႕သည္အခ်ိန္
ဆီးမီးကြယ္မွန္အိမ္နဲ႕ …….. ”
အဲသည္လုိ
ေက်းလက္ဘဝ သီခ်င္းကဗ်ာေတြ
ရင္ထဲ မွာ အျမစ္တြယ္ခဲ႕ရေပါ႕ ။
အေမေရ …….
ေၾကးစည္ကုိရုိက္ႏွက္ေနၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕ ။
အေမေခါင္းခ်ခဲ႕တဲ႕
တဲကေလးဟာ
အေမ႕ ရြာနဲ႕ အလွမ္းေဝးေပမယ္႕
သည္ေတာသည္ေတာင္ၾကား
အေမကုိ
တစ္ေယာက္တည္း မထားရက္ပါဘူး အေမ ။
အေမ႕အေမ ကြၽန္ေတာ္ အဘြား
ကြၽန္ေတာ္အဘြားရဲ႕ အေမ႕အေမ စတဲ႕
ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူေရာ မေတာ္သူပါ
တစ္ရြာလုံးေနာက္ဆုံး စုေဝးရာ
ေဟာဟုိ ဇရပ္အုိအုိရဲ႕
သုႆာန္ဆုိတဲ႕ ေနရာေရာက္ေအာင္
အေမ႕ကုိ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ပုိ႕ မွာေပါ႕ ။
လမ္းက ၾကမ္းလုိက္တာအေမ
ေတာင္ကမူက်တ္တီးၾကား
ႏွစ္ေတြမ်ားစြာေရတိုက္စားမႈနဲ႕
ပ်က္လုလု လွည္းလမ္းေပၚမွာ
အေမ႕ေခါင္းဟာ ၊ လႈပ္ယမ္းလွခ်ည္႕
ၿဖည္းၿဖည္း … ၿဖည္းၿဖည္း ……..
ဆူးကုိင္းေတြေဘးဖယ္
မ်က္ႏွာကုိ ၿခစ္မိၾကဦးမယ္။
ဟုိသုႆာန္ကုိေရာက္တဲ႕ခါ
ဘုန္းၾကီးေတြက
သရဏဂုံကုိ ရြတ္ဖတ္
ကြၽန္ေတာ္႕ လက္နဲ႕ ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝ
အေမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလုိ႕
ကြၽန္ေတာ္ အမွ်ေဝမယ္
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိယ္ေပၚမွာ
ဖုန္ေတြေပကပ္
ညစ္ပတ္ေနမလားဘဲ။
မႏၱေလးက မိတၳီလာ
မလႈိင္ ပန္းအုိင္တစ္လမ္းလုံး
ဖုန္လုံးၾကီးထဲ ၿဖတ္ခဲ႕ရ
အခုလည္းပဲ ဖုန္လုံးၾကီးထဲမွာ ။
ဖုန္ေတြ ေပကပ္ ညစ္ပတ္ေနမလားဘဲ။
ဟုိသုႆာန္ကုိေရာက္လုိ႕
ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝတဲ႕ အခါ
ငယ္ဆရာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိၾကည္႕ၿပီး
အံ႕ၾသေနလိမ္႕မယ္ ။
ညေရာက္တဲ႕ အခါ
ဦးေလးဘယ္ေန႕ ၿပန္မွာလဲ
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ၿပန္လာပါေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္ေနခ်င္တယ္
ညီမေလးမွာ ဝတ္စရာအကၤ်ီ မရွိေတာ႕ဘူး ။
ေဟာဒီအငယ္မ
မႏွစ္က ႏွစ္တန္းက်တယ္
ငါ႕ေမာင္ရယ္
ေဟာဒီက်န္ေနတဲ႕
မ်က္စိတစ္ဘက္ကလည္း
ဆရာဝန္က ခြဲရမယ္တဲ႕
အစ္မလည္း ေၾကာက္တတ္လုိ႕
ေဆးရုံကုိ
ေနာက္ထပ္ မေရာက္ေတာ႕ပါဘူး
စတဲ႕ … စတဲ႕ စကားလုံးေတြၾကား
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ား
တာဝန္ယူနုိင္မလဲ
မင္းတုိ႕ အတြက္ ၊ ငါ႕အတြက္
အႏွစ္သုံးဆယ္လုံးလုံး
ဦးေလးစဥ္းစားေနတုန္းပဲ
ဦးေလးဟာ
စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲကြယ္ ။
တစ္စုံတစ္ရာ
ကတိေတြေပးထားပစ္ခဲ႕ၿပီး
နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
ငွက္တစ္ေကာင္လုိ ပ်ံေၿပးသြားမယ္။
ဟုိတစ္ခါက
အေမ႕ကုိ ထားပစ္ခဲ႕သလုိမ်ဳိး
” ေဟာသည္ကမၻာေၿမၾကီးရဲ႕
နာမက်န္းမႈေတြကုိ ေဆးဝါးကုသဖုိ႕
ကြၽန္ေတာ္ကဗ်ာဆရာ လုပ္ရမယ္
ကဗ်ာ ဆရာလုပ္မွ ၿဖစ္မယ္ အေမ ”
အဲသလုိ ဆုိၿပီး
အေမ႕ကုိ ထားပစ္ခဲ႕တုန္းက
ယာခင္းနံေဘး
ေတာလမ္းေလးေပၚမွာ
ၿမက္ရုိင္းပင္ေတြ ကုိတုိးၿဖတ္
တရွပ္ရွပ္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္႕ ဖိနပ္သံေတြ
က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္ ။
ယာခင္းေတြ ေနာက္မွာခ်န္
ေတာတန္းေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။
ေက်ာက္စရစ္ကုန္းေခါင္
တလင္းေၿပာင္မွာ
ယုန္ေထာင္ ပတတ္တူး ခ်ဳိးတည္
ငယ္ဘဝေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္ ။
လိမ္လိမ္မာမာေနဖုိ႕
စကားလုံးတုိ႕ တုန္ခါ
အေမ႕ မ်က္ႏွာေပၚက
မ်က္ရည္စေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ
လက္ၿပေနဆဲ ၊ ဥၾသဆြဲေပါ႕ ။
တရွဲရွဲၿမည္လ်က္ ရထားထြက္ ခြာ
တုန္ခါေနတဲ႕ ဓာတ္ၾကိဳးေပၚမွာ
ေတာက်ီးကန္းတစ္ေကာင္
ေအာ္ၿမည္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ႕ တယ္။
ၿမဳိ႕ၿပဘဝရဲ႕
ခံစားမႈၿမစ္ ၊ ရသသစ္ထဲမွာ
ပလက္ေဖာင္းတစ္ေလွ်ာက္
ဓာတ္တုိင္မီးတုိင္ေတြ ေအာက္
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္
ၿဖတ္ေလွ်ာက္ေက်ာ္သြားရင္း
သူစိမ္းဆန္တဲ႕ လူေတြၾကားမွာ
ဟုိ … အေနာက္ေတာင္ဆီကုိ ေရာ္ရမ္း
ေတာလမ္းကေလးကုိ
လြမ္းခဲ႕ရေပါ႕ အေမ။
ေနညဳိခ်ိန္အိမ္ အၿပန္
လမ္းေဘးတုိက္ၾကား ဓာတ္တုိင္နားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား
” အေမေရ
တေစၧကုိ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လွခ်ည္႕
ေယာင္ရမ္း ရြတ္ဆုိ မိေသာ္လည္း
ရဲရဲတင္းတင္း
ၿဖတ္သန္းရၿပီ အေမ ။
လူမႈေဗဒ ေဝါဟာရနဲ႕
ရသသစ္ေတြက
ႏွလုံးသားကုိ တအား ကုတ္ၿခစ္
ပြတ္သပ္ၿပီး ေၿဖေသာ္လည္း
ယားယံၿမဲပါ အေမ ။
ဆည္းဆာရီထဲ
တုိးရွဲၿဖတ္သန္း
ကုိယ္လမ္းကုိ သြားခဲ႕ရ
စကားၿငင္းဆန္
ကားဟြန္းသံေတြၾကား
ႏွလုံးသားတိတ္ဆိတ္ မသိစိတ္မွာ
ေရာဂါထူေၿပာခဲ႕ေပါ႕ အေမ ။
အေမ႕ထံ ကြၽန္ေတာ္ ၿပန္မလာနုိင္ေတာ႕ဘူး ။
ငါ႕ေၿမးေလးေတြ
အေမ ၿမင္ခ်င္လွၿပီဆုိ ။
ေဟာ …
အၾကီးေလးက မသုမာတဲ႕
ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ နဖူးက်ယ္က်ယ္နဲ႕
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ အေမ
အငယ္ေလးက မငုဝါတဲ႕
အစားပုတ္ပုတ္ ၊ ဝတုတ္တုတ္ေကေလး
ေနာက္တစ္ေယာက္က
သားၾကိးေမာင္ဖုိးကာ
ေဆာ႕တဲ႔ေနရာမွာ ေမ်ာက္ရႈံးပါပဲ ။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ေမ်ာက္ကေလးလုိပဲ
ၾကီးလာရင္ေမ်ာက္နဲ႕တူမလားပဲ ။
သူတုိ႕ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ
ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕
ကြၽန္ေတာ္လာခ်င္ပါရဲ႕
ဒါေပမယ္႕ … အေမ ။
ေဟာ ……
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ အားလုံးအတြက္
အရြယ္မေရာက္ခင္
ထန္းလွီးသင္ခဲ႕ရတဲ႕ အကုိၾကီး
ထန္းပင္ေပၚက ေဇာက္ထုိးက်
အနိစၥေရာက္ခဲ႕ရၿပီ မဟုတ္လား
ကြၽန္ေတာ္႕ အမ
အေမ႕ သမီး ပိန္တာရုိးေလး
သားသမီးခုႏွစ္ေယာက္ေမြးေတာ႕
ဆင္းရဲမႈဒဏ္ မခံနုိင္လုိ႕ထင္ရဲ႕
အနိစၥေရာက္ခဲ႕ရၿပီ မဟုတ္လား အေမ ။
အေမသည္ေတာသည္ေတာင္ထဲ မွာ
အေမသားသမီးေတြနဲ႕
အေနေဝး ၊ အေသေဝးခဲ႕ၾကရေသာ္လည္း
အေမ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္လား
အေမ႕ေၿမးတစ္အုပ္နဲ႕
ထန္းလ်က္က်ဳိ ထင္းေခြ ၊ ေရခပ္
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ
မေထာက္ပံ႕နုိင္ေပမယ္႕ ၊ ငတ္မေသခဲ႕ဘူး
အေမေသရတာ
ငတ္လုိ႕ မဟုတ္ဖူး အေမ ။
မေန႕က
အေမဆုံးေၾကာင္း ၊ ေၾကးနန္းရေတာ႕
ခရီးသြားဖုိ႕ ဇနီးမယားနဲ႕ တုိင္ပင္
ၿပင္ရဆင္ရ ေငြရွာရနဲ႕ေပါ႕ ။
ညေရာက္ေတာ႕လည္း ရင္ထဲမေအး
ပူေဆြးေနဆဲမွာ
ကေလးေတြက တီဗီသြားၾကည္႕ၾကသတဲ႕
ေၾသာ္ .. မင္းတုိ႕ အဖြားေသတဲ႕ရက္
မင္းတုိ႕အတြက္
ဘာမွ မခံစားရပါလားေနာ္ ။
ငယ္ေသးတဲ႕ ကေလးေေလးေတြပဲ
ဆုိတာက တစ္က႑ေပါ႕
ၿမဳိ႕ၿပမွာေနတဲ႕ ၊ အေမ႕ေၿမးကေလးေတြ
အေမနဲ႕ တအားေဝးခဲ႕ပါလားဆုိတဲ႕
အေတြးေတြက
တကယ္႕ကုိပါပဲ
ဘဝ ဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ၿဖစ္ရၿပန္ေပါ႕ အေမ ။
ခံစားရၿပီေပါ႕
ကြၽန္ေတာ္ခံစားရၿပီေပါ႕ အေမ ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
အဲဘတ္ကမူးမွ မဟုတ္ဘဲ ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
မာဆိုးမွ မဟုတ္ဘဲ ။
အခက္အခဲေတြ ရွိေပမယ္႕
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာယဥ္ေက်းမႈထဲက
လူတစ္ေယာက္ အၿဖစ္နဲ႕ပဲ
အသက္ရွင္ေနဆဲပါ အေမ ။
အေမေရ …..
အေမေရ …… အေမေရ ……
ေၾကးစည္ကုိ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕
အေမ႕ေခါင္းဟာ
လွည္းေပၚမွာ ယိမ္းထုိးလုိ႕
ရွားေစာင္းၿပႆာဒ္ပင္ေပၚက
ေဒါ႕ရင္းဆုိတဲ႕ အေကာင္ေတြ
တက်ည္က်ည္ၿမည္လုိ႕
အေမ႕ေၿမးကေလးေလးေတြ
အေမ႕ ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကေလးေတြ
အေမကကုိ ခင္မင္တဲ႕ သူေတြ
မရဏေတးကုိ ရြတ္ဆုိငုိေၾကြးလုိ႕ ။
အေမ႕ေခါင္းေပၚ
ေညာင္ရြက္ေတြေၾကြက်
ဒါဟာ သခၤါရတရားေပပဲလုိ႕
ဆုိခ်င္သလား မသိေပဘူး အေမ ။
ကုန္တန္ခ်ိန္အၿပည္႕နဲ႕ ကားတစ္စီး
အေဝးေၿပးလမ္းမၾကိးေပၚ
ၿဖတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕
ထန္းပင္ၿမင္႕ၿမင္႕ၾကီးေတြေပၚက
ရြက္ေယာင္းေၿခာက္ေတြ
တရွဲရွဲၿမည္လုိ႕ …………… ။
ပုိင္စုိးေဝ ( အစိမ္းေရာင္ၿမစ္သုိ႕ တမ္းခ်င္း ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
မိုုးမခမွာ ၂၀၀၉ တုုန္းက ျပန္လည္တင္ဆက္ခဲ့တယ္။
(စာၾကြင္း – ဒီကဗ်ာအတြက္ သရုပ္ေဖာ္ပုံ မတတ္ႏိုင္ပါ။ စာဖတ္သူကုိယ္တိုင္ အသံထြက္ရြတ္ဖတ္ျပီး ကဗ်ာကို ကိုယ္တိုင္သရုပ္ေဖာ္ၾကည့္ပါ့။) ညိန္းညိဳ ရိုုက္ေပးတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
