(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၃၊ ၂၀၁၈
● CPB ရခိုင္ျပည္နယ္
CPB ရခိုင္ျပည္နယ္သည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစၿပီး တည္ရွိခ့ဲသည့္ အေျခခံေဒသေဟာင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အဓိက ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကဒါမ်ားသည္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုယ္တိုင္ျဖစ္ၾကသည္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ဝန္က်င္က CPB ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္တာဝန္ယူထားသည့္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္၏အဓိကေခါင္းေဆာင္မွာ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမျဖစ္သည္။ သူ႔အား ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေသာ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ုိအဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္တင္ေျမႇာက္ထားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ရခိုင္၌တာဝန္ယူဆဲျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ CPB အေစာဆံုးအေျချပဳ နိုင္ခ့ဲသည့္ေဒသမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ျဖစ္ျခင္းမွာ CPB ၏ စည္း႐ုံးမႈဆိုသည္ထက္ ရခိုင္သားတုိ႔ကိုယ္တိုင္၏ စိတ္အားထက္သန္မႈႏွင့္ ေရခံေျမခံေၾကာင့္ဟုဆိုနိုင္သည္။ ရခိုင္သည္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္ၿပီးေနာက္ေခတ္ပညာတတ္မ်ားအေစာဆံုးထြက္သည့္ ေဒသတခုျဖစ္ရာ ထိုစဥ္ကာလကတိုးတက္ေသာအယူအဆျဖစ္သည့္ လက္ဝဲဝါဒကို လိုလိုလားလားလက္ခံၾကျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ ရခိုင္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ႏွင့္အတူ ေျမရွင္စနစ္ၾကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေၾကာင့္ သိန္းခ်ီ ေသာလယ္ဧကမ်ားသည္ လက္တဆုပ္စာေျမရွင္ၾကီးမ်ားလက္ထဲတြင္ ရွိေနၿပီး လယ္သမားအမ်ားစုမွာ လယ္မ့ဲယာမဲ့မ်ားျဖစ္ေနျခင္းက ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ အားေကာင္းေစဖုိ႔ ေရခံေျမခံလည္းျဖစ္ခ့ဲသည္။
အဂၤလိပ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတုိ႔တြင္ တက္ႂကြစြာလႈပ္ရွားခ့ဲၾကေသာ ရခိုင္လူငယ္မ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို တက္ႂကြစြာဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ေတာကံရြာ လူထုညီလာခံတြင္ ဦးေက်ာ္ျမက အခြန္ေတာ္မေပးေရး၊ သီးစားခ မေပးေရး၊ လယ္ေျမကို ေႂကြးျဖင့္မသိမ္းေရး၊ အမေတာ္ေၾကးတိုးျမႇင့္ေပးေရးစသည့္ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္အဆို ကိုတင္သြင္းခ့ဲရာ ညီလာခံတခဲနက္ေထာက္ခံခ့ဲသည္။ ထိုေတာကံညီလာခံအၿပီး၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၌ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ နယ္ အထုတ္သည္ေက်းရြာတြင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမေခါင္းေဆာင္သည့္ တက္ႂကြသည့္ ရခိုင္လူငယ္မ်ားက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ CPB (စစ္ေတြခ႐ုိင္) ကို ဖြဲ႕စည္းခ့ဲၾကသည္။ စတင္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမ၊ ဦးေမာင္တူ၊ ဦးစံတင့္ (ဗမာ)၊ ဦးသာ ထြန္းဦး၊ ဦးေဘာ္လီ၊ ေဒၚမညြန္႔ (ဦးေက်ာ္ျမ၏ဇနီး)၊ ဦးဦးေက်ာ္ဇံ ေခၚ ဦးေမာင္ျဖဴသံ၊ ဦးစံေဘာ္ဦး၊ ဦးဦးစိန္ေက်ာ္၊ ဦးေမာင္ စိန္၊ ဦးငပုေခ် ေခၚ ဦးသန္းျမင့္၊ ဦးဖေထာ္ဦး ေခၚ ဦးရဲျမင့္ႏွင့္ ဦးထြန္းေအာင္ျဖဴ ေခၚ ဦးရဲထြန္းတုိ႔ ပါဝင္သည္ဟု သိရသည္။ CPB ဗဟိုမွ လာေရာက္ဖြဲ႕စည္းျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိဘာသာဖြဲ႕စည္းခ့ဲၿပီးCPB ဗဟိုႏွင့္ဆက္သြယ္ခ့ဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။ CPB ႏွင့္အလံနီအကြဲတြင္လည္း CPB ဘက္က ရပ္တည္ခ့ဲၾကသည္။ ေနာင္ CPB ရခိုင္တိုင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈ စရာတြင္လည္း ဗဟိုညႊန္ၾကားခ်က္မရဘဲ ပါတီေကာ္မတီဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ပုန္ ကန္မႈကို စတင္ခ့ဲၾကသည္။
CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမအား ၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ CPB အရံဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္တာဝန္ေပးခ့ဲၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္ တိုးျမႇင့္တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က စတင္ခ့ဲေသာရခိုင္ျပည္နယ္၏ ပုန္ကန္ ထႂကြမႈမ်ားသည္ အေစာပိုင္းကာလမ်ားတြင္ အရွိန္အဟုန္ေကာင္းခ့ဲေသာ္လည္း ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ပါတီလမ္းစဥ္ေၾကာင့္ ၎ အစိုးရ၏ထိုးစစ္မ်ားေၾကာင့္၎ အရွိန္အဟုန္က်လာသည့္အျပင္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္၌ ျပည္နယ္တပ္မွဴးမ်ားျဖစ္သည့္ ဗ္ိုလ္ လွစိန္ႏွင့္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေဇာတုိ႔က ျပည္နယ္တပ္အမ်ားစုကို ေခၚသြားၿပီး အစိုးရထံလက္နက္ခ် ခ့ဲရာ ရခိုင္ျပည္နယ္ CPB သည္ အင္အားေလ်ာ့က်ခ့ဲသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္အႏွံ႔လႈပ္ရွားရာမွ ေတာင္ေပၚေခ်ာင္ဖ်ားမ်ားတြင္ ခိုေအာင္းရသည့္အေျခသုိ႔ ဆိုက္ေရာက္ခ့ဲရသည္။
CPB ဗဟို မွ ၆၄ လမ္းစဥ္ခ်ၿပီးေနာက္ ပါတီဗဟိုမွ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္) သည္ ရခိုင္ႏွင့္အေနာက္ေျမာက္သုိ႔ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္တြင္ ေရာက္ရွိလာၿပီး နိုင္ငံေရးစစ္ေရးသင္တန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ၿပီးေနာက္ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္း တပ္ႏွင့္ပါတီတည္ေဆာက္ေရးအရွိန္ျပန္တက္လာသည္။ ထိုသုိ႔တိုးတက္လႈပ္ရွားစဥ္CPB ရခိုင္ျပည္နယ္၏ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ ဦးေမာင္တူသည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ က်ဆံုးခ့ဲသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္တပ္ဖြဲ႕မ်ား တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းလာေသာ္လည္း အခက္အခဲမွာ လက္နက္ခဲယမ္းမီး ေက်ာက္ အခက္အခဲရွိေနသည္။ လက္နက္အမ်ားစုမွာ ႐ုိင္ဖယ္၊ ဘရင္းဂန္းစသည့္ ေခတ္မမီသည့္လက္နက္မ်ားျဖစ္ေနၿပီး ႐ုိင္ဖယ္တလက္တြင္ က်ည္ ၅ ေတာင့္၊ ဘရင္းဂန္းတလက္တြင္ က်ည္ ၂၅ ေတာင့္ခန္႔သာရွိၿပီး တိုက္ပြဲမ်ားဆင္ႏႊဲရာတြင္ အ ကန္႔အသတ္ရွိေနသည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ အေရွ႕ပါကစၥတန္သည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အျဖစ္ခြဲထြက္ရာမွ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အတြင္း မျငိမ္ သက္မႈမ်ားျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားဝယ္ယူရရွိ၍ အေျခအေနအတန္အသင့္ေကာင္းလာခ့ဲ သည္။ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားအားလည္း တဦးလ်င္ က်ည္ ၁ဝဝ ခန္႔စီ တပ္ဆင္လာနိုင္ခ့ဲသည္။
၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရႏွင့္ အိႏၵိယအစိုးရ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္လာၿပီးေနာက္ အိႏၵိယအစိုးရကို ပုန္ကန္ေနသည့္ မီဇိုရမ္သူပုန္အင္အား ၂ဝဝဝ ခန္႔ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္းသုိ႔ဝင္ေရာက္လာၿပီး CPB ရခိုင္ ျပည္နယ္အား အကူအညီေတာင္းခံ၍ အကူအညီေပး ရိကၡာေထာက္ပ့ံေပးခ့ဲရသည္။ ထိုမီဇိုအဖြဲ႕ႏွင့္ေပါင္း၍ တိုက္ပြဲမ်ား တိုက္ခ့ဲရေသးသည္ဟုဆိုသည္။၂ ႏွစ္ ေက်ာ္ခန္႔အၾကာတြင္ ထိုမီဇိုတပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ အိႏၵိယအစိုးရႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းမႈအဆင္ေျပၿပီး အိႏၵိယ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္တြင္းသုိ႔ ျပန္ လည္ထြက္ခြာသြားခ့ဲသည္။ ၎တုိ႔ျပန္လည္ထြက္ခြာရာတြင္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ ပလက္ဝတိုးခ်ဲ႕ၿမိဳ႕ နယ္တပ္မွ ရဲေဘာ္ ၁ဝ ဦး ခန္႔ကို သတ္ျဖတ္သြားခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ထိုမီဇိုရမ္သူပုန္အဖြဲ႕မ်ားသည္ အိႏၵိယအစိုးရႏွင့္ ညိွႏႈိင္းမႈ အဆင္ေျပၿပီးေနာက္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္တြင္ အစိုးရဖြဲ႕ခြင့္ရၿပီးေနာက္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္မွ အရံျပည္နယ္ေကာ္မတီဝင္တဦးျဖစ္သူ ဦးေစာထြန္းဦးအား ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္အစိုးရႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ ျမန္မာ၊ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သုံးနိုင္ငံဆံုရာ နယ္စပ္အနီး ငုံးဖ်ားရြာတြင္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးမွ ဦးေစာထြန္းဦးလာေရာက္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခ့ဲသည္။ လက္နက္အကူအညီအျဖစ္ ႐ုိင္ဖယ္ ၁ဝ လက္ ခန္႔ႏွင့္ ၃.၅ ေလာင္ခ်ာတလက္သာ ရရွိခ့ဲသည္။ ထိထိေရာက္ေရာက္ အကူအညီမရရွိခ့ဲေပ။
၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရမွ ရခိုင္ျပည္နယ္သုိ႔ အေထြေထြေထြထိုးစစ္ တရပ္ဆင္ႏႊဲခ့ဲရာ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအေန ႏွင့္ အျပင္းအထန္႐ုန္းကန္ခ့ဲရသည္ဟု ဆိုသည္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ကာလပိုင္း CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းပုံမွ ျပည္နယ္ေကာ္မတီ တြင္ အတြင္းေရးမွဴးရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမ၊ ေကာ္မတီဝင္မ်ားအျဖစ္ ဦးရဲထြန္း၊ ဦးထြန္းလွေအာင္၊ ဦးသာထြန္းဦး အရံေကာ္မတီဝင္ ဦးေစာထြန္းဦး ပါဝင္ၾကသည္။ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ ဌာနခ်ဳပ္အား ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ စိုင္းတင္ေခ်ာင္းဖ်ားတြင္ အေျချပဳ ထားသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ပါတီေကာ္မတီေအာက္တြင္ စစ္ေတြခ႐ုိင္ေကာ္မတီ၊ သံတြဲခ႐ုိင္ႏွင့္ေက်ာက္ျဖဴ ရမ္းျဗဲကြၽန္း တိုးခ်ဲ႕ တပ္ဖြဲ႕မ်ားရွိသည္။ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အဓိကအင္အားမွာ စစ္ေတြခ႐ုိင္ဟု ဆိုသည္။
ျပည္နယ္တပ္၏ တပ္မွဴးအျဖစ္ ဦးသာထြန္းဦးကတာဝန္ယူသည္။ျပည္နယ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ အင္အား ၃ဝ ခန္႔ရွိ ကင္းတပ္စု တစုသာထားရွိသည္။ ဦးသာထြန္းဦးက ေက်ာက္ျဖဴ ရမ္းျဗဲ တိုးခ်ဲ႕တာဝန္ကို အဓိကယူထားသည္ဟု ဆိုသည္။ စစ္ေတြခ႐ုိင္ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ဦးရဲထြန္းက တာဝန္ယူၿပီး တပ္၏နိုင္ငံေရးမွဴးတာဝန္အားလည္းယူသည္။ ခ႐ုိင္တပ္ တပ္မွဴး ဦးထြန္း လွေအာင္၊ ဒုတပ္မွဴးဦးေစာထြန္းဦးတုိ႔က တာဝန္ယူသည္။ ခ႐ုိင္တပ္တြင္ တပ္ခြဲ ၂ ခြဲ ဖြဲ႕ထားၿပီး ခြဲ ၁ နိုင္ငံေရးမွဴး ဦးေက်ာ္ ေမာင္၊ ခြဲမွဴး ဦးထြန္းေမာင္ (ခမီလူမ်ဳိး)၊ ခြဲ ၂ နိုင္ငံေရးမွဴး ဦးသာဒိုးေအာင္၊ ခြဲမွဴး ဦးသာစိန္တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ (၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ နိုင္ငံေရးမွဴး ဦးထြန္းစိန္ေခ်၊ ခြဲမွဴး ဦးေမာင္လွတုိ႔ ဦးစီးသည့္ ခြဲ ၃ အားတိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္)။ စစ္ေတြခ႐ုိင္တပ္၌ တပ္ခြဲ တခြဲလ်င္ တပ္စု ၃ စု ပါဝင္ၿပီး စုစုေပါင္းအင္အား ၁၈ဝ မွ ၂ဝဝ ခန္႔နီးပါးရွိခ့ဲသည္။
စစ္ေတြခ႐ုိင္ေအာက္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္ ၉ ၿမိဳ႕နယ္ဖြဲ႕စည္းထားသည္။
၁။ ဘူးသီးေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္ခိုင္
၂။ ရေသ့ေတာင္ – ဦးဖိုးသာဦး
၃။ ပုဏၰားကြၽန္း – ဦးသာဟန္
၄။ ေက်ာက္ေတာ္ – ဦးေမာင္လြန္း
၅။ မင္းျပား – ဦးေအးလိႈင္
၆။ စစ္ေတြ – ဦးနီသန္း
၇။ ေျမာက္ဦး – ဦးစိန္ေက်ာ္
၈။ ေမာင္ေတာ (တိုးခ်ဲ႕) – ဦးသံသီးေအာင္
၉။ ပလက္ဝ (တိုးခ်႕) – ဦးစံလွျဖဴတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ၿမိဳ႕နယ္တိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ပါတီေကာ္မတီမ်ားကို ဖြဲ႕စည္းထားရွိၿပီး ေဒသလုပ္ငန္းအလုပ္အဖြဲ႕ရွိသည္။ ၿမိဳ႕နယ္တပ္မ်ားကို တပ္စိတ္ ၂ စိတ္မွ ၃ စိတ္ထိပါေသာ တပ္စုတစုစီဖြဲ႕စည္းထားရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၿမိဳ႕နယ္လက္ေအာက္လက္လွမ္းမီသည့္ တိုက္နယ္၊ ေက်းရြာအထိ ပါတီအမာခံကလပ္စည္းမ်ား၊ လယ္သမားသမဂၢမ်ား၊ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ားတည္ေဆာက္ထားၾကသည္။ လယ္ယာစာရင္းဇယားမ်ား ေကာင္းစြာျပဳစုထားၿပီး အေျခခံလယ္သမားမ်ား၏ျပႆနာကို အေလးထားေဆာင္ ရြက္သျဖင့္ ေက်းလက္လယ္သမားထု၏ေထာက္ခံမႈရရွိၿပီး ရပ္တည္နိုင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္ေတြခ႐ုိင္တခုလုံး၏ၿမိဳ႕ နယ္ ေက်းရြာမ်ားစာရင္း၊ အိမ္ေထာင္စုဦးေရစာရင္း၊ ေျမယာစာရင္း၊ စိုက္ပ်ဳ္ိးမႈစာရင္းမ်ားကို စစ္ေတြခ႐ုိင္ပါတီ႐ုံးတြင္ စနစ္တက် မွတ္တမ္းတင္ထားနိုင္ခ့ဲသည္ဟု ဆိုပါသည္။
စစ္ေတြခ႐ုိင္တြင္းတြင္ စံျပၿမိဳ႕ နယ္အျဖစ္ရပ္တည္လ်က္ရွိေသာၿမိဳ႕နယ္မွာ ပုဏၰားကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္ျဖစ္သည္။ ပုဏၰားကြၽန္းၿမိဳ႕ နယ္အတြင္းေရးမွဴးဦးသာဟန္မွာ ရန္ကုန္အမႈ ထမ္းေပါင္းစုံသမဂၢတြင္လုပ္ကိုင္စဥ္ကထဲက CPB ပါတီေျမေအာက္ ရဲေဘာ္ တဦးျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲတြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ တက္ႂကြျပတ္သားသည့္ရဲေဘာ္တဦးျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။
ေက်ာက္ျဖဴ ရမ္းျဗဲ တိုးခ်ဲ႕အဖြဲ႕မွာ အင္အား ၁ဝဝ ခန္႔ရွိေသာ္လည္း ထိုေဒသသုိ႔ ထိုးေဖါက္ရန္ခက္ခဲေနေသးသည္။ ေက်ာက္ ျဖဴခ႐ုိင္တြင္ မူလတာဝန္ယူထားသူ ရဲေဘာ္ဘဟန္က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ျပည္နယ္တပ္မွဴး ဦးသာထြန္းဦးက ဆက္လက္တာဝန္ ယူသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုးေဖါက္၍မရဘဲ ရမ္းျဗဲတိုးခ်ဲဲ႕အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သည့္ ကိုးကိုးကြၽန္းျပန္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ကိုေအာင္ထီ၊ ကိုသိန္းျမတုိ႔ က်ဆံုးခ့ဲၾကသည္။ ရမ္းျဗဲတိုးခ်ဲ႕အဖြဲ႕မွာ ရခိုင္႐ုိးမတြင္သာ အေျချပဳ ေနခ့ဲရသည္ဟုဆိုပါသည္။
သံတြဲခ႐ုိင္အား ဦးသန္႔ညြန္႔မွဦးေဆာင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ အလွမ္းကြာေဝး၍ ဆက္စပ္မႈမရွိဘဲ သီးျခား ရပ္တည္၍၎ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္းႏွင့္ဆက္စပ္၍ေသာ္၎ ရပ္တည္လႈပ္ရွားခ့ဲသည္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတိုင္း က်ဆံုးၿပီးေနာက္ သံတြဲခ႐ုိင္လည္း လႈပ္ရွားမႈ အားေလ်ာ့သြားခ့ဲေတာ့သည္။
စစ္ေတြခ႐ုိင္တြင္ အဓိက အားေကာင္းေသာ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္သည္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ စုစုေပါင္း အင္အား ၁ဝဝဝ ခန္႔ရွိသည္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕တခုအျဖစ္ရွိေနခ့ဲသည္။ အေျခခံလူထု၏ ေထာက္ခံမႈ ကိုရရွိထားေသာ္လည္းလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕တခုအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ရာတြင္ ရုပ္ဝတၳဳလိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိေနသည္။ အထက္တြင္ေဖၚျပၿပီးသက့ဲ့ ေခတ္မမီေသာ လက္နက္မ်ားသာကိုင္နိုင္သည့္အေျခအေနတြင္ရွိေနေသးသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မႈစတင္စဥ္က ႐ုိင္ဖယ္ကိုင္ရ သည္က ျပႆနာမၾကီးေသာ္လည္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အစိုးရတပ္မ်ားက ေခတ္မီေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ားတပ္ဆင္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း စစ္ေျမျပင္တြင္ ရင္ဆိုင္ရာတြင္ အခက္ခဲရွိလာေနသည္။
ထုိ႔ျပင္ အေရးၾကီးသည့္အျခားျပသနာတခုမွာ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ယခင္ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ ေတာခိုလာေသာ ဆက္သြယ္ေရးအရာရွိမ်ားရွိ၍ ဆက္သြယ္ေရးအဖြဲ႕ထားရွိေသာ္လည္း ထိုဆက္သြယ္ေရးအဖြဲ႕မွ အစိုးရ တပ္ မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၾကားျဖတ္နားေထာင္သည့္ ဆက္သြယ္ေရးအဖြဲ႕သာျဖစ္သည္။ CPB ပါတီဗဟိုႏွင့္၎ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ႐ုိင္ပါတီႏွင့္ ခ႐ုိင္တပ္မ်ားကို၎၊ ၿမိဳ႕နယ္ပါတီႏွင့္ၿမိဳ႕ နယ္တပ္မ်ားကို၎ ဆက္သြယ္ရန္ ဆက္သြယ္ ေရးစက္မ်ားမရွိသျဖင့္ လူေစလႊတ္သည့္ဆက္သားစနစ္ကိုသာ အသုံးျပဳေနရသည္။ ျပည္နယ္မွ အစိုးရတပ္လႈပ္ရွားမႈ သ တင္းရေသာ္မွ ေအာက္ေျခအဆင့္ဆင့္သုိ႔ အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီ သတင္းမပို႔နိုင္၊ ညႊန္ၾကားေပးနိုင္ျခင္းမရွိေပ။ အလားတူ CPB ပါတီဗဟိုႏွင့္ဆက္သြယ္၍ မရရွိေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ေတြ႔စစ္ေျမျပင္လႈပ္ရွားမႈတြင္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေၾကာင့္ တပမ္း႐ႈံး ေနသည္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ ပါတီေကာ္မတီသည္ ပဲခူး႐ုိးမပါတီဗဟို၏ လမ္းစဥ္အတိုင္း ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲမ်ားကို ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း တြင္ျပဳ လုပ္ခ့ဲသည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္း၌ ပါတီစည္းကမ္း တပ္စည္းကမ္းေဖါက္ဖ်က္သူမ်ားကို အေရးယူမႈရွိခ့ဲရာ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ထဲမွ ဗိုလ္မွဴးတင္ေအး (ယခင္ေတာ္လွန္ေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္၊ ဆက္သြယ္ေရးတပ္မွ) ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ျမတ္ (ေဘက်င္းျပန္၊ ျပည္နယ္တပ္မွဴး) တုိ႔အား အေရးယူ ေသဒဏ္ေပးခ့ဲသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္း အစိုးရ၏ ထိုးစစ္ဝင္ လာၿပီးေနာက္ ထိုသုိ႔ေသာ အေရးယူမႈမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားခ့ဲသည္ဟုဆိုသည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ သခင္ဗသိန္းတင္ေခါင္းေဆာင္သည့္ ဗဟိုေကာ္မတီ အသစ္ဖြဲ႕စည္းၿပီး သခင္ဗသိန္းတင္၏၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေမ မိန္႔ခြန္႔ထြက္လာၿပီးေနာက္ ပါတီဗဟို၏ လမ္းစဥ္အေျပာင္းအလဲရွိၿပီဟူ၍ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ေခါင္း ေဆာင္မ်ား ေတြ့ဆံုသုံးသပ္ၾကၿပီး ပါတီတြင္းတိုက္ပြဲဆင္မႈမ်ားအား ရပ္ဆိုင္းထားခ့ဲၾကသည္။ ထို႔အတူ စစ္ေရးအရ ဂြင္ထဲက မထြက္ေရးဆိုသည္ကိုလည္း လိုက္နာက်င့္သုံးျခင္းမျပဳၾကဟု ဆိုသည္။
၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္း CPB ရခိုင္ျပည္နယ္ ပါတီေကာ္မတီသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းအား အေျချပဳ၍ လက္နက္ကိုင္ အင္အား ၁ဝဝဝ ခန္႔ျဖင့္ အေျချပဳထားနိုင္ခ့ဲေသာ္လည္း အေရွ႕ေျမာက္ပါတီဗဟိုႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္မရ။ တပ္ဖြဲ႕တြင္း ရုပ္ဝတၳဳ ႏွင့္နည္းပညာပိုင္း တပ္ဆင္တည္ေဆာက္ရာတြင္လည္း ေျပာင္းလဲေနေသာအေျခအေနႏွင့္အမီမလိုက္ပါနိုင္ဘဲ ခက္ခဲစြာ ရပ္တည္႐ုန္းကန္ေနရသည္ဟု ဆိုရပါမည္။ လြတ္လပ္ေရးမရမီကထဲက ေခါင္းေဆာင္တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲသည့္ ဦးေက်ာ္ျမ ၏ အရွိန္ၾသဇာ၊ ရဲေဘာ္မ်ား၏လုံးပမ္းတိုက္ခိုက္မႈ၊ ရခိုင္လယ္သမားတုိ႔၏ ေထာက္ခံမႈျဖင့္သာ ရပ္တည္ေနခ့ဲၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ အစိုးရအတြက္ေတာ့ CPB ရခိုင္ျပည္နယ္သည္ ဆူးႀကီးတေခ်ာင္းျဖစ္ၿပီး CPB အတြက္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္တခုတြင္ရွိသည့္ အင္အားႀကီးတခုျဖစ္၍ေနေပေသးသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး
ဓာတ္ပုံ – ရဲေဘာ္ေက်ာ္ျမ (ရခိုင္ျပည္နယ္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ