ေမာင္စြမ္းရည္ ● သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္မိုးဟိန္း
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၁၂၊ ၂၁ဝ၈
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးတို႔က ေမြးတဲ့သားအငယ္ရဲ႕နာမည္က မိုးဟိန္းတဲ့။ မိုးဟိန္းဆိုတဲ့ နာမည္ က သူ႔မိဘေတြေပးတဲ့ နာမည္ပါ။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးဆိုသူတာ ေဗဒင္ကိန္းခန္းေတြ ဝါသနာပါသူျဖစ္ေတာ့ သူ႔သားကို ေဗဒင္နကၡတ္ေတြနဲ႔အညီ တြက္ခ်က္ၿပီး နာမည္ေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိသတဲ့။ သူ႕အစ္ကိုကို ကြၽန္ေတာ္မျမင္ဘူးပါ။ ေပတယ္၊ ေတတယ္ဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ေလာကမွာ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဦးေလးအရင္း ကဲ့သို႔ ေလးစားခ်စ္ခင္သူကေတာ့ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဆရာတင္ေအာင္လည္း ထိန္းလို႔မႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေပေပ ေတေတနဲ႔ပဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဆံုးပါးသြားရွာတယ္။
ညီျဖစ္သူကေတာ့ အစ္ကိုနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ပါပဲ။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး အေသာက္အစားလည္းကင္းသူ သားလိမၼာေလးလို႔ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ေျပာင္းလာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သမိုင္းဌာန အေပၚဆံုးထပ္၊ အေရွ႕ဘက္တန္း၊ ေျမာက္ဘက္အစြန္ကအခန္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက သမိုင္းဌာနမွာ မဟာဝိဇၨာတက္သလိုလို၊ နည္းျပဆရာ လုပ္ေနသလိုလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ အေသအခ်ာမေမးမိ၊ မမွတ္မိတာ ခုမွေနာင္တရမိပါတယ္။ သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို မၾကာခဏ လာေတြ႕ၿပီး စကားစျမည္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဘာအေၾကာင္းမွ် အထူးတလည္ ဆက္ဆံစရာမရွိေပမယ့္ ခဏခဏ လာေတြ႕ပါတယ္။ ေၾသာ္ သူ ငါ့ကိုခင္ရွာတယ္လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူ အင္ဒိုနီးရွားသံ႐ံုးအလုပ္ လုပ္တယ္ၾကားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သြားေလ့ရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေပါက္စည္ (အင္ဒ႐ူးျမဟန္) ခရစ္ယာန္သာသနာပိုင္ခ်ဳပ္႐ံုးနဲ႔နီးလို႔ တခါေတာ့ ဝင္ေတြ႕ဖူးတယ္။ သူက အာဂ်ီလင္သြားၿပီး အဂၤလိပ္စာသင္ လာသူဆိုေတာ့ သံ႐ုံုးေတြမွာ အလုပ္ရလြယ္တယ္။ သူ႔႐ုပ္ကလည္း အင္ဒိုနီးရွား႐ုပ္။ သူတို႔သံ႐ံုးက စည္းကမ္းႀကီးပံုရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ေခါက္ပဲ ဝင္ေတြ႕ဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီေတာ့ သမိုင္းဌာနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သမိုင္းဌာနမွာက အေျခခံပညာအထက္တန္း ေက်ာင္းသံုး ျမန္မာႏိုင္ငံျပဳစုေရးအတြက္ ေခၚလို႔ ဝင္လုပ္ေနတာပါ။ သမိုင္းေရးတဲ့အဖြဲ႕ထဲမွာက တကသ၊ ဗကသေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ နာမည္အႀကီးဆံုးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုဘေကာင္းႏွင့္ ကိုေဇာ္ဝင္းတို႔နဲ႔အတူ ကြၽန္ေတာ္က လုပ္ရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မန္းတကၠသိုလ္ တကသအမႈေဆာင္ေဟာင္းတစ္ဦးပါ။ ဒါ့ေၾကာင္လား မသိ။ မဆလပါတီသမိုင္း အဖြဲ႕ကေရာ၊ တပ္မေတာ္ပညာေရးအဖြဲ႕ကေရာ သမိုင္းစာအုပ္စိစစ္ေရးအဖြဲ႕ေတြကေန တေန႔တျခား မ်ားလာၿပီး လုပ္လို႔မလြယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီက ထြက္လိုက္တယ္။ မၾကာခင္ အေျခခံပညာဦးစီးဌာန ေက်ာင္းသံုး ျမန္မာစာသင္႐ိုး အဖြဲ႕ကေခၚလို႔ ဝင္လုပ္ရတဲ့အခါ သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိ စာအုပ္ေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျပဳစုၿပီးစီးခဲ့ပါ တယ္။ ရန္ကုန္မွာ အစိုးရ လခနဲ႔မစားေလာက္လို႔ ဥပေဒအရ က်ဴရွင္မေပးရဆိုတာကိုေဖာက္ဖ်က္ၿပီး တေယာက္စ ႏွစ္ ေယာက္စကို တိတ္တိတ္ပုန္း က်ဴရွင္ေပးပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာတင္မိုးနဲ႔အတူပါ။
တိတ္တိတ္ပုန္းလုပ္တာမွ နည္းနည္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ မနာလိုသူကတိုင္လို႔ တင္မိုးခင္မ်ာ အေရးယူခံရရွာပါတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က လူသိနည္းလို႔ လြတ္ေနပါတယ္။ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြ ေတြရဲ႕သားသမီးေတြကိုပဲ သင္ေပးပါတယ္။ ဒီလိုသင္ေန တာကိုသိလို႔ ကိုမိုးဟိန္းက သူ႕သားသမီးေတြရဲ႕ဝိုင္းက်ဴရွင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚပါတယ္။ သူက တကၠသိုလ္အသိုင္းအဝိုင္းက ဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္က ႀကိတ္ဝိုင္းက်ဴရွင္ဆရာမိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီၾကားထဲ ကြၽန္ေတာ့ကိုေခၚေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လည္း ခင္ရာခင္ေၾကာင္းနဲ႔ မလႊဲသာပဲ သူ႕သားသမီးေတြရဲ႕ဝိုင္းမွာ ဝင္သင္ေပးရပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္၊ ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္မမေလးတို႔လို ႏိုင္ငံေက်ာ္သမိုင္းဝင္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕အိမ္မွာ ဝင္ထြက္သြားလာ စားေသာက္ေနရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူ ဝမ္းေျမာက္ေနမိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖ အေမ၊ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚတို႔မွာ သူလိုလူကို အလြတ္ရသေလာက္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူေတြျဖစ္လို႔ ဒီအျဖစ္ကို သူတို႔သိရရင္ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူဝမ္းသာၾကမလဲ မသိပါ။ သူတို႔အားလံုးက ကြယ္လြန္ရွာၾကပါၿပီ။
ကိုမိုးဟိန္းရဲ႕ကေလးေတြကို စာသင္ၿပီးမၾကာမီ ကြၽန္ေတာ္ျပည္ပကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ နယ္သာလန္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္လဂ်ီယံႏိုင္ငံ ေတြကတဆင့္ အေမရိကားကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေစာလူေခၚ ေစာထြန္းကတဆင့္ အေမရိကားကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကားကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေစာလူေခၚ ေစာထြန္းက မန္းတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းေနဖက္ပါ။ သူက ေျမာက္ အီလာႏိြဳက္တကၠသိုလ္မွာ တႏွစ္ ဖဲလိုရွစ္အျဖစ္ ေထာက္ပံ့ေၾကး စေကာလားရွစ္ရခဲ့ပါတယ္။ အိုင္အိုဝါ တကၠသိုလ္စာေရးသားမႈအစီအစဥ္ကိုလည္း ၃လသြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုပါပဲ။ ဆန္ဖရန္ဆစၥကိုမွာ ဦးခင္ေမာင္လတ္၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္တို႔ရဲ႕ေျမး ေမာင္ရစ္ ရွိပါတယ္။ မိုးမခအင္တာနက္စာေစာင္ထုတ္တဲ့ ေမာင္ရစ္ေပါ့။ ဆန္ဖရန္မွာ စာေပေဟာပြဲ ႏွစ္စဥ္လုပ္ေတာ့ တင္မိုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အနည္းဆံုးတေခါက္ေတာ့ဆံုျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ျပည္ေျပးအေက်ာ္အေမာ္တစ္ဦး တိုးလာပါတယ္။ ဆန္ဖရန္မွာ သူ႔သမီးရွိလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ပါ ဆံုျဖစ္ပါ တယ္။ တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပပြဲလုပ္လို႔ေထာင္က်ခဲ့တဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡဆလိုင္းထြန္းသန္းပါ။ တင္မိုးရယ္၊ ဆလိုင္းထြန္းသန္းရယ္၊ ေမာင္စြမ္းရည္ရယ္၊ သံုးေယာက္လံုးက ေတာသားေတြဆိုေတာ့ ေတာေၾကာင္း၊ ေတာင္ေၾကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းေတြအေၾကာင္း ေျပာလို႔မကုန္။ အဲဒိတုန္းမွာ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္တေယာက္ အိုင္အိုဝါတကၠသိုလ္မွာ၊ စာေရးသားမႈအပိုင္းမွာ ပါဝင္လာခဲ့တယ္လို႔ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဖုန္းဆက္ေခၚတယ္။ သူတို႔အစီအစဥ္က ၾကားေဖာက္ၿပီး ေလ့လာေရးေတြ၊ အလည္အပတ္ေတြ ကိုယ္ပိုင္အစီအစဥ္နဲ႔ေလွ်ာက္သြားေနလဲ ခြင့္ျပဳတယ္လို႔ေျပာျပၿပီး ေမာင္စြမ္းရည္တို႔နဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲသြားမယ္ ေျပာပါရပါလိမ့္မယ္ေပါ့။ တကယ္လည္းရလို႔ ကိုမိုးဟိန္းတေယာက္ ဆန္ ဖရန္ဆစၥကိုကို ေရာက္လာပါတယ္။
ကိုမိုးဟိ္န္းကို ေမာင္ရစ္က ဟိုပို႔ သည္ပို႔လည္း ပို႔ပါတယ္။ ကိုမိုးဟိန္းကို ေဟာေျပာခိုင္းေတာ့ ျပည္ေျပးတင္မိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္ တို႔နဲ႔ ေဟာေျပာတာ သတင္းထဲပါရင္ အျပန္က်ေတာ့ ျပႆနာျဖစ္မွာစိုးလို႔တဲ့ ျငင္းရွာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေၾကာသလားလို႔ အညႇာကိုင္လိုက္တယ္။
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္သားက ေၾကာက္တယ္ဆို ရာဇဝင္႐ိုင္းေတာ့မေပါ့။ ေျပာမယ္ဗ်ာဆိုၿပီး ေျပာေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဧည့္သည္က ၄ ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ေမာင္ရစ္တို႔အိမ္မွာ လူမဆန္႔ဘူး။ ဆရာေအာင္ဗလ ဇနီးေမာင္ႏွံလည္း ပါေသးတာကိုး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေမာင္ရစ္က တကၠသိုလ္က အခန္းတခန္းဆီကို ပို႔ပါတယ္။ မိသားစု ခုတင္ႀကီးလိုဟာမ်ဳိးမွာ လူ ၄ ေယာက္ ျပားအိပ္ၾကပါတယ္။ ညက်ေတာ့ တင္မိုးက အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္း ေဆးလိပ္ေသာက္ေတာ့ ေဆာင္းတြင္းရဲ႕ အလံု ခန္းမွာ မီးခိုးေတြ ပိတ္ေလွာင္ေနပါေတာ့တယ္။ တင္မိုးကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမေနႏိုင္ဘူး။ အေစာဆံုး ထေျပးသူက ကိုမိုးဟိန္းပါ။ ခုတင္ႀကီးနဲ႔ေဝးရာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေစာင္ေလးတထည္ခင္းၿပီး သြားေကြးေနရရွာပါတယ္။ ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ ကိုမိုးဟိန္း တန္းျပန္သြားရွာတယ္။ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဗ် စစ္အစိုးရကိုေၾကာက္လို႔ စာေပမေဟာေျပာရဲဘူးဆိုရင္ ရာဇဝင္႐ိုင္းေတာ့ မေပါ့ဆိုတဲ့ ကိုမိုးဟိန္းဟာ ေဆးလိပ္ေတာ့ ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေျပးေတာ့တာပဲ။
ကိုမိုးဟိန္း ဗမာျပည္ျပန္သြားေတာ့ သူေရးတဲ့ကဗ်ာေလး၊ စာေလးေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီ လူႀကံဳတိုင္း ပို႔ေပးရွာပါတယ္။ ဗမာ ျပည္မယ္ စစ္အစိုးရကလည္း သူ႔ကိုဘာမွ အေရးမယူပါဘူး။ ေခၚၿပီး ေမးတာမ်ဳိးေတာင္ မလုပ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မရဏမင္းက ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္မသိ။ ႐ိုးသား ေအးေဆးၿပီး က်န္းမာေရးလိုက္စားတဲ့ ကိုမိုးဟိန္းကို အေရးယူလိုက္ပါတယ္။ ကိုမိုးဟိန္း ဆံုးတယ္လို႔ ၾကားရေတာ့ အံၾသရတယ္။ အမွည့္တဝင္းဝင္း အကင္းတျဖဳတ္ျဖဳတ္ဆိုသလိုပါပဲလား။ မၾကာခင္ တင္မိုးလည္း ဆံုးပါတယ္။ အိပ္ေဖာ္ အိပ္ဖက္ ေဟာေဖာ္ေဟာဖက္ေတြထဲက ဆရာဆလိုင္းထြန္းသန္းနဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔ကေတာ့ သက္ရွည္က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲရွိၾကပါတယ္။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
ေမာင္စြမ္းရည္
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ၊ ၂ဝဝ၁၈
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
