လင္းသက္ၿငိမ္ ● ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​

ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။ ကိုင္​႐ံုကိုင္​ၾကည္​့ၿပီး မဝယ္​ယူျဖစ္​ခ့ဲတ့ဲ ဖိနပ္​က​ေလးကစလို႔၊ စုတ္​ျပဲသြားတ့ဲ ဂ်င္​း​ေဘာင္​းဘီက​ေလး တစ္​ထည္​အထိ ငါ သတိရ​ေနမိတယ္​။ မ​ေန႔ကငါ့အခန္​း​ေဘးမွာ သီခ်င္​းလာဆို​ေနတ့ဲငွက္​က​ေလးကို လည္​း သတိရတယ္​။ ​ေလန႔ဲအတူ ငါ့အခန္​းထဲဝင္​ဝင္​လာတတ္​တ့ဲ သရက္​ပြင္​့​ေျခာက္​က​ေလး​ေတြကိုလည္​း ငါ သတိရ​ေနမိ တယ္​။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ အ​ေဝးၿမိဳ႕က​ေလးက ငါ့သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ငါ့ စိတ္​​ေပၚဒဏ္​ရာ​ေတြ ထြင္​းထု​ေပးခ့ဲတ့ဲတစ္​ခ်ိန္​က ငါ့သူငယ္​ခ်င္​းကို​ေတာင္​မွ ငါ သတိရ​ေနမိတယ္​။ ငါ စိတ္​လက္​ညစ္​ညဴးစြာ ထိုင္​ခ့ဲဖူးတ့ဲလက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​က​ေလး၊ ည​ေနခင္​း​ေတြမွာ ငါတစ္​​ေယာက္​တည္​း သြားသြားငို​ေႂကြး​ေလ့ရိွတ့ဲ ​ေတာင္​ကုန္​းထက္​က ​ေစတီက​ေလး၊ ငါ့ကို​ေတြ႔တိုင္​း အျမဲတမ္​းအား​ေပးဆံုးမတတ္​တ့ဲ စာအုပ္​ဆိုင္​က​ေလးက ဆရာမအားလံုးကို ငါ သိရ​ေနမိတယ္​။ ငါ​ စိတ္​နာနာန႔ဲ​ ေျခလ်င္​​ေလွ်ာက္​ဖူးခ့ဲတ့ဲ ၿမိဳ႕က​ေလးကလမ္​း​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ လမ္​း​ေဘးမွာ ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရးအတြက္​ ကဗ်ာရြတ္​ခ့ဲဖူး တ့ဲ ငါ့အသံကိုလည္​း ငါျပန္​ၾကား​ေနမိသလိုပဲ။ အ့ဲဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ ငါ့မိတ္​​ေဆြကဗ်ာဆရာန႔ဲ အတူထိုင္​​ေနရင္​း တင္​့ကား​ေတြန႔ဲလက္​နက္​ကိုင္​စစ္​သား​ေတြကိုတင္​​ေဆာင္​ထားတ့ဲ ကားတန္​းႀကီး တ​ေရြ႕​ေရြ႕ျဖတ္​သန္​းသြားတ့ဲ ည​ေနခင္​းကိုလည္​း သတိရ​ေနမိ တယ္​။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။

ၿမိဳ႕ႀကီးထဲက ငါျပန္​သြား​ေတာ့ ငါ့ကိုသတိရ​ေနမယ္​့သူ​ေတြကို လက္​ခ်ဳိး​ေရၾကည္​့​မိတယ္​ ဗလာ။ ဒါ​ေပမ့ဲ ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ႐ိုးရာလို႔ သူ​တို႔​ေခၚၾကတ့ဲ ဆန္​အရက္​ဆိုင္​က​ေလးထဲက စကားဝိုင္​း​ေတြကို ငါသတိရတယ္​။ ျငင္​းခံုရင္​း ရန္​ျဖစ္​ရင္​း ျဖတ္​သန္း ခ့ဲဖူးတ့ဲ ​ေန႔ရက္​​ေတြကို ငါသတိ​ရ​ေနမိတယ္​။ မနက္​မိုးလင္​းတိုင္​း ငါ့ဆီကို ကားန႔ဲတမ်ဳိး၊ ဆိုင္​ကယ္​န႔ဲတမ်ဳိး လာလာ​ေခၚၿပီး စား​ေသာက္​ဖြယ္​ရာ​ေတြ​ ေကြၽး​ေလ့ရိွတ့ဲ ကဗ်ာဝါသနာပါတ့ဲ ငါ့ညီအရြယ္​ ငါ့သူငယ္​ခ်င္​းကို​ေကာ၊ လက္​ထဲမွာ ပိုက္​ဆံမရိွပဲ ဖ်ား​နာ​ေနရတ့ဲအခ်ိန္​​ေတြမွာ ​ေဆးဝါး​ေတြ​ေပးတတ္​တ့ဲ ငါ့အကိုဆရာဝန္​ကို​ေကာ၊ ပါးစပ္​က ​ေျပာင္​စရာ​ေနာက္​စရာ​ေတြ​ေျပာ ရင္​း မၾကာခဏ ႐ုပ္​တည္​ျဖစ္​ျဖစ္​သြားတ့ဲ သူ​ေဌးသား​ေကာ၊ မၾကာခဏ ပိုက္​ဆံထုတ္​ထုတ္​​ေပးတတ္​တ့ဲ ​အၿငိမ္​းစား​ေရွ႕​ေန​​ေကာ၊ မုန္​႔ဟင္​းခါး​ေတြ၊ လက္​ဖက္​ရည္​​ေတြသြား​ေသာက္​တိုင္​း ပိုက္​ဆံမယူတ့ဲအျပင္​ ငါ့အ​ေပၚတစ္​ခုခု​ေပးဖို႔ အျမဲ​ေတြး​ေန တတ္​တ့ဲ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ပိုင္​ရွင္​ကို​ေကာ (ငါအခုထိ သူ႔အ​ေႂကြး​ေတြ မ​ေပးရ​ေသးဘူး)။ စိတ္​က်​ေနတ့ဲငါ့ကို အျမဲတမ္​း က႐ုဏာမ်က္​လံုးန႔ဲၾကည္​့ၾကည္​့ၿပီး ရိွတာ​ေလးဖ့ဲ​ေကြၽးတ့ဲ ဆံသဆရာကို​ေကာ၊ စကား​ေျပာရင္​​ ေထာင္​့မက်ဳိးေပမယ္​့ ငါျပန္​စရာမရိွတိုင္​း ဆိုင္​ကယ္​န႔ဲလိုက္​လိုက္​ပို႔တ့ဲ ကဗ်ာဆရာကို​ေကာ၊ အျမဲတမ္​းမ်က္​ႏွာမွာ စိတ္​​ေသာက​ေတြေပၚ​ေန​ေပမယ္​့ ငါ့ အတြက္​ႏွစ္​သိမ္​့​ေပးဖို႔ အျမဲစဥ္​းစား​ေနတတ္​တ့ဲ ဂိတ္​စာ​ေရးကို​ေကာ၊ ငါ့အတြက္​အလုပ္​​ေတြရွာ​ေပးဖို႔​ ေခါင္​းစား​ေနတတ္​တ့ဲ သူ၊ လာတိုင္​းစားစရာ​ေတြတစ္​ခုမဟုတ္​တစ္​ခု ယူယူလာတတ္​တ့ဲ ကဗ်ာခ်စ္​သူ အစ္​မကို​ေကာ၊ လူတိုင္​းန႔ဲျပႆနာတက္​​ေပ မယ္​့ ငါန႔ဲျပႆနာမတက္​ခ့ဲဖူးတ့ဲ ရွမ္​းကို​ေကာ၊ တစ္​​ေနရာရာကို​ေငး​ေမာ​ေနတတ္​ၿပီး ျပင္​းထန္​လြန္​းတ့ဲ ​ေရာဂါကို​ေတာင္​့ခံၿပီး ​ေသဆံုးသြားတ့ဲ ကဗ်ာဆရာကို​ေကာ အားလံုးကို ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။

ငါ အားလံုးကိုသတိရ​ေနမိတယ္​။ ငါ မၾကာခဏသြားသြားၾကည္​့တတ္​တ့ဲ စာအုပ္​အ​ေရာင္​းဆိုင္​က​ေလး​ေတြ၊ ပိုက္​ဆံမပါလို႔ ခ် ထားရခ့ဲရတ့ဲ စာအုပ္​က​ေလး​ေတြ​၊ ငါ့ကိုတစ္​ခါမွျပန္​မႀကိဳက္​ခ့ဲတ့ဲ ​ေကာင္​မ​ေလးကို​ေကာ ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ​ေစ်း႐ံုႀကီးမီး​ေလာင္​ခ့ဲတ့ဲ ခရစ္​စမတ္​ညကို​လည္​း သတိရတယ္​။ ​ေရႊ​ဆိုင္​ကို ဓားျပတိုက္​ခံရၿပီးတ့ဲ​ ေနာက္​တစ္​ရက္​ ​ငါတို႔သြားၾကည္​့ခ့ဲရတာ ကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ​​ေပၚတာဆြဲတ့ဲညမွာ ငါအိမ္​ျပန္​​ေနာက္​က်​​ေတာ့ ​ေဟ့ခဏရပ္​လို႔ ​ေအာ္​လိုက္​တ့ဲအသံကိုလည္​း ၾကား​ေရာ ငါ​ေျခကုန္​သုတ္​​ေျပးခ့ဲရတာကို​လည္​း သတိရ​ေနမိတယ္​။ ငါတို႔အလုပ္​က​ေန ထမင္​းစားသြားတိုင္​း ငါ့ကို​ေခ်ာင္​း​ေခ်ာင္​း ၾကည္​့တ့ဲ ခပ္​​ေခ်ာ​ေခ်ာ အစ္​မတစ္​​ေယာက္​ကိုလည္​း ငါသတိရတယ္​။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ အစဥ္​လိုက္​ အတန္​းလိုက္​ ရိွမ​ေနဘူး။ ဟို​ေရာက္​လိုက္​ ဒီ​ေရာက္​လိုက္​​ေရာ​ေထြး​ေနၾကတယ္​။ ဒါ​ေပမ့ဲ ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ လူန႔ဲ သတိရျခင္​းဟာ ဘယ္လို ကာလအပိုင္​းအျခားတစ္​ခုမွာ ပိုမိုထိ​ေတြ႔​ေလ့ရိွတတ္​သလဲ။ သတိရျခင္​းကို အဘိဓာန္​မွာ လွန္​​ေလွာၾကည္​့ရင္​ ဘယ္​လို အနက္​ထြက္​မလဲ။ ​ဒါ​ေပမယ္​့ ငါပ်င္​းတယ္​။ သတိရျခင္​းကို သတိရ​ေနတာပဲ ​ေကာင္​းပါတယ္​။

ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြထဲမွာ ထူးအိမ္​သင္​ကြယ္​လြန္​တ့ဲသတင္​းၾကားၿပီးတ့ဲ​ေနာက္​တစ္​ရက္​ကညလည္​းပါတယ္​။ အ့ဲဒီညမွာ ငါငို​ေႂကြးျဖစ္​ခ့ဲတယ္​ဆိုတာကို ငါသတိရတယ္​။ ငါ့သူငယ္​ခ်င္​းပန္​းခ်ီဆရာက ထူးအိမ္​သင္​ပံုႏွစ္​ပံုကို ​ေရး​ေပးခ့ဲတာကိုလည္​း သတိရတယ္​။ တဆက္​တည္​း အဲဒီပန္​းခ်ီကားႏွစ္​ကားထဲကတစ္​ကားကို ငါ​ေရာင္​းပစ္​ခ့ဲတာကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ပန္​းခ်ိီ ဆရာန႔ဲစားခ့ဲတ့ဲ မုန္​႔ညင္​း​ေစာဟင္​းတစ္​ခြက္​ (ဝက္​႐ိုးန႔ဲခ်က္​ထားတာ) ကိုလည္​း သတိရ​ေနမိတယ္​။ ငါပညာသင္​စဥ္​ကာလ က ခြန႔ဲငါ့​ေခါင္​းကို ​ေခါက္​ခံရတာကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ပညာမတတ္​တ့ဲ​ေကာင္​ ကဗ်ာ​ေရးတာ ႐ူးလို႔ပဲလို႔​ေျပာခ့ဲတ့ဲ ငါအလုပ္​က ဆရာတစ္​​ေယာက္​ကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ လမ္​းျပ​ေျမပံုမပါဘဲ ​ေလွ်ာက္​သြား​ေနသလိုပဲ။ မဟာ ျမတ္​နိဘုရားထဲက ခ​ေရပင္​က​ေလး​ေတြ။ စိတၱသုခ​ေတာင္​ကုန္​းက​ေလး​ေပၚက ထင္​း႐ွဴးပင္​က​ေလး​ေတြ။ ငါ​ေဆးလိပ္​ခိုး​ေသာက္​ဖူးတ့ဲႏွစ္​​ေတြ။ ငါ​အရက္​မ​ေသာက္​ဖူး​ေသးတ့ဲႏွစ္​​ေတြ။ အားလံုးကို​ ေတာင္​စဥ္​​ေရမရ သတိရ​ေနမိတာပါပဲ။ သတိရ ျခင္းဆိုတာ ကိုယ္​နား​ေထာင္​ၿပီးသား သီခ်င္​း​ေခြကို ျပန္​ရစ္​ၿပီး ဖြင္​့​ေနမိသလိုလား။ သတိရျခင္​းဆိုတာ ဘယ္​အခါမွ​ေပ်ာက္​ကြယ္​မသြားႏိုင္​တ့ဲမ​ေန႔ကအ​ေၾကာင္​း​ေတြဆီက ထြက္​လာတ့ဲသယံဇာတလား။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိ တယ္​။

မိုက္​ကယ္​အိန္​ဂ်ယ္​လို၊ ဗင္​းဆင္​့ဗန္​ဂိုး၊​ ေဘာင္​းဘီဝတ္​မိုးတိမ္​၊ ကဗ်ာအလုပ္​႐ံုက​ေလး၊​ ေမွ်ာ္​စင္​၊ ကဗ်ာဆရာဝံပု​ေလြ၊ ငါ က်က္​စားခ့ဲဖူးတ့ဲ စာအုပ္​​ေတြ။ ၿမိဳ႕လယ္​က​ ေတာင္​ကုန္​းျမင္​့ျမင္​့ႀကီး​ေပၚက တရားရိပ္​သာတစ္​ခုမွာ ငါအခ်ိန္​ပိုင္​းတရားထိုင္​ျဖစ္​တာ​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ အလုပ္​ကအဆင္​မ​ေျပတိုင္​း အားလံုးကိုပစ္​ခ်ထားခ့ဲၿပီး ငါတစ္​​ေယာက္​တည္​း လာထိုင္​​ေနမိခ့ဲတ့ဲ ေန႔​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ အျမဲတမ္​း ပိုက္​ဆံျပတ္​​ေနတတ္​တ့ဲ​အခ်ိန္​​ေတြက လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​မွာ အ​ေဖာ္​​ေစာင္​့သလိုလို ဘာလိုလို နာရီအ​ေတာ္​မ်ားမ်ား ဘာမွမမွာဘဲ ခပ္​တည္​တည္​ ထိုင္​​ေနခ့ဲဖူးတ့ဲ​ေန႔​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ ​ေရႊ​ေရာင္​တလက္​လက္​န႔ဲ မဟုတ္​ဘူး။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ စိမ္​းလန္​း​ႏုသစ္​​ေနတ့ဲ ရနံ႔​ေတြခ်ည္​း ထံုမႊမ္​း​ေနတာလည္​း မဟုတ္​ဘူး။ တျပင္​တ​ေျပာႀကီး က်ယ္​ဝန္​းတ့ဲကႏၱာရလိုလို။ ​ေရတံခြန္​ကစီးက်​ေနတ့ဲ ​ေရမႈန္​​ေရမႊား​ေတြ လိုလို။ ​ေလမွာလြင္​့​ေနတ့ဲ ကြၽပ္​ကြၽပ္​အိတ္​ခြံ​ေတြလိုလို။ က်ဳိးပ်က္​​ေနတ့ဲ တံတားတစ္​စင္​းလိုလို။ ​ေျခာက္​သ​ေယာင္​း​ေနတ့ဲ သစ္​ရြက္​​ေႂကြ​ေတြလိုလို။ ​ေကာင္​းကင္​မွာတဖ်ပ္​ဖ်ပ္​လႈပ္​ခါ​ေနတ့ဲ ၾကယ္​အပိုင္​းအစ​ေတြလိုလို။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ နာမည္​အမ်ဳိးမ်ဳိး။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ အသံအမ်ဳိးအမ်ဳိး။ ငါ့သတိရျခင္​း​​ေတြဟာ အရြယ္​အစား အမ်ဳိးအမ်ဳိး။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြ ဟာ အနံ႔အရသာအမ်ဳိးမ်ဳိး။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။

​ေရြႊဥ​ေဒါင္​းဘာသာျပန္​တ့ဲ​ ​ေသြးစုပ္​​ေျမထဲကဇာတ္​​ေကာင္​​ေတြ။ ျမသန္​းတင္​့ဘာသာျပန္​တ့ဲ သုခၿမိဳ႕​ေတာ္​ထဲက ပံုရိပ္​​ေတြ။ ပါစကယ္​ခူးသြယ္​ရ႕ဲ အိုဘယ္​့အစိမ္​းတို႔​ေျမထဲကသူ႔ခ်စ္​သူ​ေကာင္​မ​ေလး ​ေသဆံုးခါနီး​ေျပာသြားတ့ဲ စကားလံုး​ေတြ။ ​ေသနတ္​ဆိုတာ မိုး​ေပၚ​ေထာင္​မ​ေဖာက္​ဘူးဆိုတာ​ေတြ။ ​ေခ်ာက္​ထဲက်ဖို႔ လက္​ႏွစ္​လံုးအလို​ေတြ။ ​ထရံ​ေပါက္​ၾကားက ထိုးက်လာတ့ဲ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​လို ေျပာက္​​ေျပာက္​ၾကားၾကားန႔ဲ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ ငါ့အာ႐ံုကို လာ႐ိုက္​ခတ္​တယ္​။ စာသိ​ေတြလည္​း သတိရျခင္​းထဲ ပါဝင္​တ့ဲအရာ​ေတြပဲလား။ ​ေရႊလင္​ဗန္​းန႔ဲအခ်င္​း​ေဆးသူ လူမႈ​ေရးက်ညံ့တတ္​တယ္​ စိုင္​းထီးဆိုင္​သီခ်င္​းန႔ဲငါ့ည​ေန​ခင္​းေတြ။ အရင္​းအတိုင္​းသာ ဘဝကို ငါျမင္​​ေတာ့မင္​းတို႔အတြက္​ ႐ိုင္​း​ေနမလား ​ေလးျဖဴ သီခ်င္​းကိုဆိုရင္​း ဘယ္​ျပႆ     နာမဆို တုတ္​ဆြဲဓားဆြဲ​ေျဖ႐ွင္​းခ်င္​တ့ဲ ငါ့​ေန႔​ေတြ။ တာရာမင္​း​ေဝ ဝတၳဳ​ေတြန႔ဲခြက်ခ့ဲတ့ဲ ဆယ္​​ေက်ာ္​သက္​က ငါဟာအရာရာကို ကန္​႔လန္​႔ျမင္​တတ္​ခ့ဲသူပါပဲ။ ဦးသုနႏၵရဲ့ ဗုဒၶဘာသာငါးမ်ဳိးန႔ဲ စိတ္​​ေအးခ်မ္​းမႈကိုျမည္​းစမ္​းဖူးခ့ဲတာကိုလည္​း သတိရ​ေနမိတယ္​။ ကဗ်ာရြတ္​ဖို႔ဖိတ္​​ေခၚၿပီး ကဗ်ာဆရာ​ေတြကို မတူသလို မတန္​သလိုဆက္​ဆံလို႔ ငါ​ေဒါသထြက္​ခ့ဲရတ့ဲ ပြဲတစ္​ခု။ ကဗ်ာရြတ္​ရင္း တဆတ္​ဆတ္​တုန္​​ေနခ့ဲရတ့ဲ ခံစားမႈ။ ကဗ်ာဆရာ​ေတြန႔ဲ အရွင္​လတ္​လတ္​​ေတြ႔ခ့ဲရတ့ဲ ခံစားမႈ။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုး ကို သတိရ​ေနမိတယ္​။

အျမင္​့​ေပၚမွာ ငါဓာတ္​လိုက္​ခ့ဲရပံု​ေတြ။ ​ေျမတူး​ေနရင္​းၾကားလိုက္​ရတ့ဲ ​ေက်ာင္​းသား​ေလးတစ္​​ေယာက္​ကို သူ႔အ​ေမကျသဝါဒ​ေျပာတ့ဲ စကားသံ​ေတြ ပညာမတတ္​ရင္​သူ႔လို​ေျမတူးရမယ္​တ့ဲ ​ေခြၽးစက္​​ေတြန႔ဲ မ်က္​ရည္​​ေရာက်သြားတ့ဲ​ေန႔လယ္​ခင္​းတစ္​ခုကိုလည္​း ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ​ေရတြင္​းႀကီးထဲ ​ေရျမဳပ္​​ေမာ္​ႀကိဳး​ေပါက္​ၿပီး ငါ​ေသမလိုျဖစ္​ခ့ဲပံု​ေတြ။ ငါလိမၼာခ့ဲပံု​ေတြ။ ငါဆိုး သြမ္​းခ့ဲပံု​ေတြ။ ငါ့ကို​ေလွာင္​​ေျပာင္​ခ့ဲသူ​ေတြ။ ငါ့ကိုမုန္​းတီးခ့ဲသူ​ေတြ။ ငါ့ကိုၾကင္​နာခ့ဲသူ​ေတြ။ ငါ့ကိုခ်စ္​ခင္​ခ့ဲသူ​ေတြ။ ငါသတိရ​ ေနမိတယ္​။ မ​ေန႔ကဇာတ္​လမ္​း​ေတြထဲမွာ ​ေနထိုင္​တတ္​တ့ဲသူလို႔​ေတာင္​ သတိရ​​ေနမိတ့ဲအခ်ိန္​​ေတြမွာ ​ေတြးမိတယ္​။ ​​ေရႊပန္​း ထိမ္​လုပ္​တ့ဲ ကဗ်ာဆရာက ငါ့ကိုကဗ်ာဆီသြားရမယ္​့ ​ေျမပံုကိုျပခ့ဲတယ္​။ သူ႔ဆီက သီခ်င္​း​ေခြ​ေတြဖြင္​့ျပတယ္​။ သူ႔ဆီက စာအုပ္​​ေတြကို လက္​​ေဆာင္​​ေပးတယ္​။ သူဟာ ဘယ္​​ေတာ့မွ ​ေဝဒနာကိုအျပင္​ထုတ္​မျပတတ္​​ေပမ့ဲ။ ငါ​ေျပာျပတိုင္​း ​ေျဖသိမ့္ စရာ​ေတြသူ​ေဖာ္​စပ္​​ေနတတ္​တယ္​။ မႏၱ​ေလးၿမိဳ႕​ေတာ္​ႀကီးကို သူမိတ္​ဆက္​​ေပးခ့ဲတာ​ေပါ့။ သူ႔ကိုလည္​း ငါ သတိရ​ေနမိတယ္​။ လူဟာအတိတ္​ငါးမွ်ားခ်ိ​တ္​မွာ မိ​ေနတ့ဲငါးတစ္​​ေကာင္​လား။ ခ်ာလီခ်က္​ပလင္​၊ တြမ္​အင္​န္​ဂ်ယ္​ရီ၊ မစၥတာဘင္​းန္​ ငါ့ကိုယ္​ငါၿငီး​ေငြ႔မႈကို​ ေဖာက္​ခ်ပစ္​ခ့ဲတ့ဲ ​ေရပိုက္​​ေခါင္​း​ေတြ။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။
သတိရျခင္​းန႔ဲပတ္​သက္​တ့ဲ အဆိုအမိန္​႔​ေတြမ်ားစြာရိွပါလိမ္​့မယ္​။ ဒီစာထဲမွာ ႐ွာ​ေဖြၿပီး ထည္​့သြင္​းသင္​့​ေပမ့ဲ၊ ငါ ပ်င္​းရိ​ေနမိ တယ္​။ သတိရျခင္​းသန္​႔သန္​႔က​ေလးသာ ေရးသားၿပီး စီးခ်င္​​မိိတာ ​ေသခ်ာပါတယ္​။ ရန္​ကုန္​ၿမိဳ႕ႀကီးကို ငါ​ေရာက္​သြားခ့ဲပံု၊ မႏၱ​ေလးၿမိဳ႕ႀကီးထဲ ငါ​ေပ်ာ္​ဝင္​ခ့ဲပံု။ ကဗ်ာဆရာ​ေနမ်ဳိးအိမ္​မွာ ထမင္​းစားခ့ဲရပံု၊ ဆရာပိုင္​စိုး​ေဝကို ငါ​ေငးၾကည္​့ခ့ဲရပံု၊ ကဗ်ာဆရာ ခင္​​ေဇာ္​ျမင္​့ရ႕ဲဟာသ​ေတြကို ငါျပံဳးခ့ဲရပံု။ ကိုမင္​းနဒီခန႔ဲကို႐ိုးဒီန႔ဲကို​ေနညိဳ​ေအာင္​န႔ဲ တန္​ဖိုးနည္​းတ့ဲထမင္​းဆိုင္​က​ေလး​ေတြကို ​ေရြးခ်ယ္​စား​ေသာက္​ခ့ဲၾကပံု။ ​ေမာင္​ႏိုင္​လင္​း (​ေကာလင္​း) နဲ႔ ကိုမိုသွ်န္​းန႔ဲ ကို​မင္​းျမတ္​မြန္​န႔ဲ ကိုစစ္​ၿငိမ္​န႔ဲ ဆူးျဖဴရိပ္​စာ​ေပက​ေန Poetryhouse အျဖစ္​​ေျပာင္​းလဲသြားရပံု​ေတြ။ ငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ​ေန႔လယ္​ခင္​းက​ေဖး​ေတြက​ေန ည​ေနခင္​းဘီယာဆိုင္​​ေတြအထိ။ နန္​း​ေ႐ွ႕ကဗ်ာဝိုင္​းက​ေန ခ​ေရရိပ္​ကဗ်ာဝိုင္​းအထိ။ ငါ့သတိရျခင္​း​ေတြဟာ ​လူးလာပ်ံသန္​း​ေနၾကတယ္​။ ငါ့ကိုအိပ္​ရာခင္​း​ေလး​ေတြ​ေပးခ့ဲတ့ဲ ငါ့ညီမဝမ္​းကြဲ။ ကုတင္​က​ေလးတစ္​လံုးမွာ ငါ့အတြက္​​ေနရာျပင္​​ေပး​ေလ့ရိွတ့ဲ ကိုထက္​ (​ေရဦး)။  အားလံုး ကိုငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ကားစပယ္​ယာလုပ္​​ေနတ့ဲ ဒီမို.မႏၱ​ေလးကား​ေပၚက ​ေျပးဆင္​းလာပံု​ေတြ။ ​စက္ဘီးတစ္စီး​န႔ဲ​ေ​​တ​ေပ​ေလလြင္​့​ေနတ့ဲ အရင္​ကကဗ်ာ​ေရးခ့ဲသူတစ္​​ေယာက္​ ငါ့ကိုလက္​​ေထာင္​ျပသြားပံု​ေတြ။ သတိရျခင္​း​ေတြဟာ အမ်ားအျပားပါပဲလား။ ငါ့ကဗ်ာပါတ့ဲဂ်ာနယ္​စာရြက္​က​ေလးကို အမိႈက္​ျခင္​းထဲငါ​ေကာက္​ယူခ့ဲရပံု​ေတြ။ က်ံ ဳး​ေဘးကိုဆိုင္​ကယ္​န႔ဲျဖတ္​ရင္​း ငါတို႔သီခ်င္​း​ေတြ ​ေအာ္​ဆိုခ့ဲပံု​ေတြ။ အာရံုမွာ တဖ်ပ္​ဖ်ပ္​ လာ႐ိုက္​ခတ္​ၾကတယ္​။ သူမန႔ဲအတူစားခ့ဲတ့ဲည​ေစ်းက ထမင္​းဆိုင္​က​ေလး​ေတြလမ္​း​ေဘးမွာ သူမန႔ဲငါရန္​ျဖစ္​ခ့ဲပံု​ေတြ။ အား သတိရျခင္​း​ေတြကဘက္​​ေပါင္​းစံု​ေထာင္​့​ေပါင္​းစံုက​ေန ဂိုး​ေတြသြင္​း​ေနတာပါပဲလား။ ငါ့ရင္​ခြင္​ဘယ္​လိုမွခံစစ္​မလံု​ေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲငါအားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။

အစိတ္​သားကမ္​ပိန္​းတုန္​းက ငါ့ဆီကိုဝင္​လာတ့ဲသတင္​း​ေထာက္​​ေတြရ႕ဲတယ္​လီဖုန္​းသံ​ေတြ။ စစ္​ပြဲ​ေတြရပ္​ဆိုၿပီးစင္​​ေပၚက​ေန ငါအက်ယ္​ႀကီး​ေအာ္​ခ့ဲတာ​ေတြ။ ​ေက်ာင္​သားသပိတ္​ၿဖိဳခြင္​းခံရ​ခ်ိန္​က ငါတစ္​​ေယာက္​တည္​း ​ေပါက္​ကြဲ​ေနခ့ဲတာ​ေတြ။ ဒါ​ေတြကိုလည္​းသတိရ​ေနမိတယ္​။ ႏိုင္​ငံ​ေရးကိုနားမလည္​ခ့ဲ​ေပမ့ဲ နာက်င္​မႈကိုသာ အစစ္​အမွန္​လို႔ ယံုၾကည္​ၿပီးငါ့​ေဖ့စ္​ဘုတ္​​ေပၚက​ေန ငါ​ေရးတင္​​ေနခ့ဲတ့ဲအ​ေၾကာင္​း ငါျပန္​သတိရ​ေနမိတယ္​။ ငါ့လက္​သန္​းကိုမွင္​စြတ္​ဖို႔ ငါ့အိမ္​ကိုငါျပန္​လာခ့ဲပံု​ေတြ။ ငါ့ၿမိဳ႕မွာငါ့ကိုဘယ္​သူမွမသိၾက​ေတာ့တ့ဲပံု​ေတြ။ ပိုက္​ဆံ၂၀၀တန္​တစ္​ရြက္​ ၾကမ္​းၾကားထဲက်သြားလို႔သံ​ေခ်ာင္​းန႔ဲကလန္​႔ၿပီး ငါ​ေကာက္​ယူခ့ဲတ့ဲအျဖစ္​ကိုလည္​းငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ သတိရျခင္​း​ေတြဟာ က်ရႈံးမႈ မွတ္​တမ္​းလည္​းျဖစ္​ႏိုင္​တယ္​။ သတိရျခင္​း​ေတြဟာ မိုက္​မဲျခင္​းရ႕ဲ ပံုတူလည္​းျဖစ္​ႏိုင္​တယ္​။ သတိရျခင္​း​ေတြဟာ မ​ေအာင္​ျမင္​ခ့ဲတ့ဲခ်ီတက္​ပြဲတစ္​ခုရ႕ဲရာဇဝင္​လည္​း ျဖစ္​ႏိုင္​တယ္​။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။ ဝါးခယ္​မၿမိဳ႕က​ေလးမွာ ငါဝမ္​းနည္​းသလိုႀကီး ခံစား​ေနခ့ဲရတာ ကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ​ေက်ာင္​းကုန္​းမွာ ငါ့ကို တစ္​ညလံုးမအိပ္​ပဲ ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနၾကတ့ဲငါ့မိတ္​​ေဆြ​ေတြကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ငဝန္​ျမစ္​​ေဘးမွာ ကဗ်ာရြတ္​ခ့ဲတ့ဲ ည​ကိုလည္​း သတိရတယ္​။ ကဗ်ာဆရာ​ေမာင္​​ေအာင္​ပြင္​့န႔ဲသူ႔ရ႕ဲလူမ​ေတာင္​ဇလပ္​ျဖဴ ကို ​ေတြ႔ရ​ေတာ့ၾကည္​ႏူးခ့ဲမိတာကိုလည္​း ငါသတိရတယ္​။ ငါအိမ္​ျပန္​လာ​ေတာ့ငါ့စာအုပ္​​ေတြကို ​ေငးၾကည္​့​ေနတ့ဲအ​ေမ့ရ႕ဲမ်က္​ႏွာကိုလည္​းငါသတိရ​ေနမိတယ္​။ ၿမိဳ႕ပတ္​ရထား​ေပၚမွာ ရတုသစ္​န႔ဲငါ။ ကိုလူ​ေအာင္​ရ႕ဲဆိုင္​ကယ္​​န႔ဲသူ႔အိမ္​ကိုလိုက္​လာတ့ဲငါ။ အား… အမ်ားႀကီးပဲ လူ​​ေတြ၊ ၿမိဳ႕​ေတြ၊ နာက်င္​မႈ​ေတြ၊​ ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈ​ေတြ၊ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။ ငါ အားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။

ရတနာ​ေျမပံုတစ္​ခုလား။ သင္​တန္​း​ေက်ာင္​းတစ္​ခုလား။ ​ေလ့က်င္​့​ေရးကြင္​းလား။ ျပဇာတ္​တစ္​ပုဒ္​လား။ စာအုပ္​တစ္​အုပ္​လား။ သတိရျခင္​းဟာ ငါ့​ေခါင္​းထဲလွ်ပ္​စစ္​​ေတြစီးဆင္​း​ေနသလိုတဖ်ပ္​ဖ်ပ္​။ ​ေမ့ပစ္​လို႔မရတ့ဲ အတိတ္​ကပံုရိပ္​​ေတြဟာ ခြာသံ ျပင္​းျပင္​း စီးနင္​းဝင္​​ေရာက္​​ေနတယ္​။ သတိရျခင္​းဟာ ကြင္​းျပင္​က်ယ္​ႀကီး။ သတိရျခင္​းဟာ ​ေကာင္​းကင္​ျပာႀကီး။ ငါ့နာရီ​ေတြ ကိုသတိရျခင္​း​ေတြကပဲ သိမ္​းပိုက္​ထားၾကတယ္​လို႔​ေတာင္​ ငါထင​္​​ေန​မိတယ္​။ သတိရျခင္​း​မွာ နယ္​နိမိတ္​စည္​းမ်ဥ္​း​ေတြမရိွ၊ သတိရျခင္​းမွာ ကန္​႔သတ္​မႈ​ေဘာင္​ အ​ေဆာက္​အဦး​ေတြနတၳိ။ သတိရျခင္​း​ေတြ​ေနာက္​ ငါလိုက္​ပါသြားရပံုကို ငါအံ့ၾသ​ေနမိ တယ္​။ သတိရျခင္​း​ေႏြဦး။ သတိရျခင္​း​ေဆာင္​းမနက္​ခင္​း။ သတိရျခင္​း​မိုးတြင္​းညနက္​မည္​းမ်ား။ ငါ့ျဖဴစင္​ခ့ဲျခင္​း​ေတြ၊ ငါ့ညစ္​​ေထးရျခင္​း​ေတြ။ ​ေရစီ​ေၾကာင္​းထဲ ​ေမွ်ာပါသြားရသလို ငါလူးလွိမ္​့လို႔။ ငါ့ႏိုင္​ငံ​ေတာ္​ႀကီး ​ေကာင္​း​ေတာ့မယ္​တ့ဲ တစ္​​ေနရာရာက ၾကားခ့ဲဖူးတ့ဲ စကားကိုလည္​း ျပန္​သတိရတယ္​။ ဆိုးယုတ္​တ့ဲ ႏွစ္​ကာလ​ေတြ ​ေသဆံုးသြားၿပီိတ့ဲ။ ငါတို႔ရဲ႕မနက္​ျဖန္​​ေတြဟာ ၾကည္​လင္​ဝင္​းပ​ေတာ့မယ္​တ့ဲ။ မစိမ္​းလန္​း​ေတာ့တ့ဲ ​ေတာင္​ကုန္​း​ေတြဟာ မ​ေန႔ကအ​ေၾကာင္​းအရာ​ေတြကို တူးဆြ​ေနၾကတယ္​။ မထူထပ္​​ေတာ့တ့ဲ ​ေတာအုပ္​​ေတြက ရာဇဝင္​အ​ေၾကးခြံကို ျပန္​လွန္​​ေနၾကတယ္​။ သတင္​းန႔ဲအတင္​း ​ေရာ​ေထြးရႈပ္​ပြ​ေနတ့ဲ ​ေန႔တာ​ေတြၾကားထဲမွာ သတိရျခင္​း​ေတြဟာ အရသာရိွသလိုပါပဲ။ ငါ​ေရာက္​ဖူးၿပီး ငါျပန္​မ​ေရာက္​ႏိုင္​​ေတာ့တ့ဲ နယ္​​ေျမ​ေတြ ဟာ ငါ့အ​ေပၚတည္​့တည္​့မွာ ပြင္​့ဖူး​ေနၾကတယ္​။ ငါ​ေငးၾကည္​့​ေနရံုကလြဲလို႔ တတ္​ႏိုင္​တ့ဲအရာ ဘာမွမရိွခ့ဲဘူး။ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ။

ငါအားလံုးကို သတိရ​ေနမိတယ္​။

လင္​းသက္​ၿငိ္​မ္