ေခတ္ျပိဳင္အေတြ႔အၾကဳံ ေမာင္ေမာင္စိုုး

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီအိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ – ၁၉၈ဝ) – အပုိင္း (၆၄)

ေမာင္ေမာင္စုိး ● ႏွင္းဆီနီအိပ္မက္မ်ား (၁၉၇၅ – ၁၉၈ဝ) – အပုိင္း (၆၄)
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၊ ၂၀၁၈

● ၈၁၅ စစ္ေဒသ ဖြဲ႕စည္းျခင္း
ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီခ်က္မ်ားရၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္နယ္စပ္တြင္ေလ့က်င့္ သင္တန္းေပးထားေသာအခါ ေျပာက္က်ား ၃ဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္ CPB ေကဒါ အင္အား ၄၂ ေယာက္အားပူးေပါင္းၿပီး ၈၁၅ စစ္ေဒသအား ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ထူေထာင္ခ့ဲသည့္ CPB ပါတေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စစ္ေဒသအမည္ကို ေပးအပ္ခ့ဲသည္။

CPB မွလာသူမ်ားကို ရဲေဘာ္ေဖေသာင္း ေခၚ ဦးဘသန္းက ဦးေဆာင္သည္။ ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းသည္ ေဘက်င္းျပန္ တ ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲကာလက ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ၿပီး ျမစ္ဖ်ားတိုင္းတြင္ တာဝန္ေပး ခံရသူျဖစ္သည္။ ျမစ္ဖ်ားတိုင္းပ်က္ေသာအခါအေရွ႕ေျမာက္သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခ့ဲၿပီး ၈၁၅ စစ္ေဒသအား ဦးေဆာင္ရန္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရၿပီး ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္တဦးျဖစ္လာသည္။

၈၁၅ စစ္ေဒသ နိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ေဖေသာင္း ေခၚ ဦးဘသန္း၊ တပ္မွဴး ရဲေဘာ္ေဇာ္ဆိုင္း  (ေကြ႕က်ဳိးရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ ဒုနိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္သန္းေမာင္  (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ စစ္ဦးစီးဌာနမွဴး ရဲေဘာ္စိုင္းလင္း၊ နိုင္ငံေရးဌာန ဌာနမွဴး ဦး ေက်ာ္သန္း ေခၚ ေအာင္ေဖေလး (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ နိုင္ငံေရးဌာနဒုဌာနမွဴး ဦးေအာင္ေဖႀကီး (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ ေဟာင္း) စသည့္ CPB မွ လာသည့္ေကဒါမ်ားျဖင့္ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး အခါေျပာက္က်ား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဦးေလာ္ရီျဖိဳး၊ ဦးဟယ္ရြင္၊ ဦးခ်စ္ေျဖာင္တုိ႔အား ၈၁၅ စစ္ေဒသပါတီေကာ္မတီဝင္မ်ားအျဖစ္ တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။

CPB မွလာသည့္ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ ၄၂ ေယာက္တြင္ တ႐ုတ္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ဝ လူမ်ဳိးစုံပါလာၿပီး ေထာက္ပ့ံေရး၊ ေဆး႐ံု၊ ဆက္ သြယ္ေရးစသည့္ ေထာက္ကူျပဳတပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္ တာဝန္ေပးထားခ့ဲသည္။ ေထာက္ပ့ံေရးမွဴးအျဖစ္ စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း ဝမ္ပူက်န္း (ဗမာနံမည္ေမ့ေန)၊ ဒုဌာနမွဴးဦးလွေမာင္  (စစ္ခြၽမ္းရဲေဘာ္ေဟာင္း)၊ ေဆး႐ံုအုပ္အျဖစ္ ဦးေက်ာ္လြင္  (စစ္ခြၽမ္းရဲ ေဘာ္ေဟာင္း)၊ ဒုေဆး႐ံုအုပ္အျဖစ္ ေလာ္ေမရင္း (ရဲေဘာ္သန္းေမာင္၏ဇနိီး) တုိ႔က တာဝန္ယူသည္။ ေၾကးနန္း ဆက္သြယ္ ေရးအား ရဲေဘာ္ေဖေသာင္းႏွင့္အတူ ျမစ္ဖ်ားတိုင္းမွပါလာသူမ်ားျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္ဆန္း ေခၚ ကိုေအာင္နိုင္၊ စိုင္းငင္းေခၚ ထြန္းခ်ဳိ၊ တုန္စစ္ဖန္ (ေအာင္ေဖႀကီး၏ဇနီး) တုိ႔က တာဝန္ယူသည္။ စစ္ေဒသ႐ံုးအုပ္အျဖစ္ မသန္းသန္းဝင္း  (ဟြာေခ်ာင္ ရဲေဘာ္) ကတာဝန္ယူသည္။

ထုိ႔အတူ CPB တပ္ဖြဲ႕ဝင္ ၄၂ ဦးႏွင့္အတူ ပါလာသည့္ လီေဝ့မင္၊ လီေလာက္ခ်ီ၊ လင္ဟူေဝွ႔၊ လီက်င့္မင္၊ လီတ့ဲစင္း၊ ယန္ဟုန္ ရွင္း၊ ေပါက္ယိုဝွါ၊ စသည့္ ဝ လူမ်ဳိး ရဲေဘာ္မ်ား၊ လီေလာက္ဆစ္၊ လီဆုဟြာစသည့္ ယီလူမ်ဳိး ရဲေဘာ္မ်ားသည္လည္း တိုက္ ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားတြင္ တာဝန္ယူၾကသည္။

တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ႕အား မူလအခါေျပာက္က်ား အင္အား ၃ဝဝ ခန္႔အား အေျချပဳ၍ တပ္ခြဲ ၁၊ တပ္ခြဲ ၃၊ တပ္ခြဲ ၅ ဟူ၍ ေျခလ်င္တပ္ခြဲ ၃ ခြဲႏွင့္ဌာနခ်ဳပ္အထူးတပ္ဖြဲ႕၊ အေျမာက္တပ္ဖြဲ႕တုိ႔ကို ဖြဲ႕စည္းသည္။ အေျမာက္တပ္ဖြဲ႕တြင္ ၆ဝ မမ ေမာ္တာ၊ ၅၇ မမ ေနာက္ပြင့္၊ ၈၂ မမေမာ္တာႏွင့္ ပိြဳင့္ ၅ စက္ေသနတ္တုိ႔ပါဝင္ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ မူလက မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ ေသနတ္ မ်ား၊ တူမီးမ်ား၊ ဒါးမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အခါေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕သည္ ေခတ္မီလက္နက္ႏွင့္ တစုံတရာစနစ္က် သည့္ လက္႐ံုးတပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ သစ္လြင္သည့္ဖြဲ႕စည္းမႈမ်ားႏွင့္အတူ CPB တပ္ဖြဲ႕အျဖစ္ေပၚထြက္လာခ့ဲသည္။ ေနာင္ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း တြင္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ရွိသည္ CPB “ေကာ္တပ္” ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ထင္ရွားလာခ့ဲေတာ့သည္။  (ထိုေဒသရွိ အခါ ေခၚ အာခါ လူမ်ဳိးမ်ားကို ယခင္က အီေကာဟုေခၚၾကသည္။ အီေကာအမည္မွ အဖ်ားဆြတ္၍ ေကာတပ္၊ ေကာ္တပ္ဟုေခၚၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ အဆိုပါ အီေကာဟူေသာအမည္ကို တိုင္းရင္းသားတုိ႔ကိုယ္တိုင္ လက္ခံျခင္းမရွိ၍ အခါ ဝါ အာခါဟူ၍ ေျပာင္းလဲသုံးစြဲခ့ဲၿပီျဖစ္ပါသည္။)

● ၈၁၅ စစ္ေဒသထူေထာင္ျခင္း
သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ေအာင္တိုဘာလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသ အေရွ႕ဖက္အစြန္ဆံုး တ႐ုတ္နယ္စပ္ရွိ ပါ့စာရြာ၊ ဖာလုံရြာမ်ားသုိ႔ စတင္ဝင္ေရာက္ခ့ဲၿပီး ပါ့စာရြာတြင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသဌာနခ်ဳပ္အား အေျချပဳခ့ဲသည္။ CPB ၈၁၅ စစ္ေဒသတပ္ဖြဲ႕၏ ပထမဆံုးတိုက္ပြဲမွာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္နိုဝင္ဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ျဖစ္ပြါးခ့ဲသည္။ လာအိုနယ္စပ္ရွိ ကူမင္တန္ႏွင့္ေပါင္းေနေသာ အခါအဖြဲ႕အားဦးဆုံးစတင္တိုက္ခိုက္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ လာအိုရွိ CIA ႏွင့္ေပါင္းေသာ အခါအဖြဲ႕မ်ားကေတာ့ လာအိုနယ္တြင္း ဝင္သြားခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲမွအစျပဳ၍ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အကုန္တြင္ ယခု နန္းပန္းေဒသဟုေခၚတြင္ေသာ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲ ေဒသအား ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕က ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနိုင္ခ့ဲသည္။

ကူမင္တန္တပ္ႂကြင္းတပ္က်န္မ်ားအား ေမာင္းထုတ္ၿပီးေနာက္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ အစိုးရစစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္း သည္ မိုင္းေယာင္း၊ မိုင္းယုမွတဆင့္ မိုင္းဟဲအထိ ဝင္ေရာက္လာခ့ဲၿပီး စခန္းထိုင္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္မွစ၍ အစိုးရတပ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ားစတင္ျဖစ္ပြါးခ့ဲေတာ့သည္။ မိုင္းယုအနီး ဝမ္ျဖဲ၊ ပန္လယ္တုိ႔တုိ႔တြင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးၿပီး သုံ႔ပမ္း ၂ ဦးစတင္ဖမ္းမိခ့ဲသည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ား ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ေတာင္ေၾကာ (မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသ အေနာက္ဖက္၊ မိုင္းယု ေျမာက္ဖက္) သုိ႔ စတင္ဝင္ေရာက္ခ့ဲၿပီး နယ္ေျမသစ္မ်ား စတင္ထိမ္းခ်ဳပ္သည္။ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ရြာမ်ားသည္ အခါရြာ မ်ားမဟုတ္ဘဲ လြယ္ရြာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေျခ ၂ဝဝ ေက်ာ္ရွိသည့္ ရြာႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသ တြင္အခါ ရြာ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ္လည္း မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲအေနာက္ဖက္တေၾကာတြင္ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္အပါ လြယ္ရြာ ၁၄ ရြာခန္႔ရွိသည္။

ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ေတာင္ေၾကာ၏ ေတာင္ေျခ  (ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္၏ေတာင္ဖက္ျခမ္း) နမ့္ေလြေခ်ာင္းတဝိုက္တြင္ မိုင္းဝ၊ က်ိန္း ခမ္း၊ က်ိန္းရဲစသည့္ ရွမ္းရြာမ်ားရွိသည္။ က်ိန္းရဲကား နမ့္ေလြေခ်ာင္း ေျမာက္ဖက္တြင္ရွိၿပီးေခ်ာင္းတဖက္ကမ္းတြင္ အစိုးရ တပ္မ်ားထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ မိုင္းယုရွိသည္။ထိုစဥ္က မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခမ္းကြင္းအတြင္း မိုင္းဝေစာ္ဘြားအနြယ္ စဝ္ပူပန္ဦးစီးသည့္ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားရွိသည္။ ထိုေဒသသုိ႔ CPB ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားဝင္ေရာက္လာသည့္အခါ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္အမ်ားပိုင္းထြက္ ေျပးၾကေသာ္လည္း စဝ္ပူပန္ႏွင့္ အင္အားအနဲငယ္မွာ ထြက္ေျပးျခင္းမရွိေပ။ သုိ႔ႏွင့္ CPB ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕သည္ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ ရြာမ်ားမွ ပေလာင္မ်ား၊ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခမ္းမွ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားအား စည္း႐ံုးၿပီး တပ္ခြဲ ၇ ဟူ၍ တပ္ဖြဲ႕သစ္တခု တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕ စည္းနိုင္ခ့ဲသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခမ္းကြင္း၏ အေနာက္ေတာင္ဖက္တြင္ဝမ္က်င္း စမ္ေတာက္ဟူသည့္ လြယ္ရြာ ၃၆ ရြာခန္႔ရွိ သည့္ ေပ ၄ဝဝဝ ႏွင့္ ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ျမင္မားသည့္ ေတာင္ေၾကာရွိသည္။  (မွတ္ခ်က္။ ၈၁၅ စစ္ေဒသအတြင္းရွိ လြယ္မ်ားအား အခ်ဳိ႕ပလန္ဟုေခၚဆိုၾကၿပီး ပေလာင္မ်ဳိးႏြယ္ဟူ၍ဆိုသူမ်ားလည္းရွိသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း လြယ္လ ေခၚ ဝ မ်ဳိးႏြယ္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ ၎တုိ႔၏ဘာသာစကားမွာလည္း ဝ ႏွင့္တူသည္လည္းရွိသည္။ တအာင္းပေလာင္ႏွင့္တူသည္လည္း ရွိသည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စု ဆင္းသက္ပုံႏွင့္ ဘာသာစကားသုေတသီမ်ား စနစ္တက်သုေတသနျပဳ ရမည့္ အခ်က္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။)

ဝမ္က်င္စမ္ေတာက္ ေတာင္ေၾကာတြင္ ကူမင္တန္မ်ားႏွင့္၎၊ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရးကာလက ထြက္ေျပးလာေသာ တ႐ုတ္ျပည္မွေျမရွင္မိသားစုႏွင့္၎ ပူးေပါင္း လြယ္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ ၃ ဖြဲ႕ရွိသည္။ အိုက္စူး  (လြယ္)၊ အိုက္စမ္စူး (လြယ္)၊ အာလဖီရွီ (အခါ) စသည့္ ၃ ဦးက အသီးသီး ေခါင္းေဆာင္ၾကသည္။ ဝမ္က်င္ စမ္ေတာက္ေတာင္ေၾကာတြင္ လြယ္ ရြာ ၃၆ ရြာရွိၿပီး အခါရြာ ၅ ရြာခန္႔သာရွိသည္။ အခါေျပာက္က်ားမ်ားကို အေျခခံထားသည့္ ၈၁၅ စစ္ေဒသအဖို႔ ထိုေဒသကို စည္း႐ံုးရန္အတန္ငယ္ၾကိဳးပမ္း အားထုတ္ရန္လိုေနသည္။ဝမ္ေစာ့ ဝမ္ဖိုင္ရွိ လြယ္ရြာမ်ားမွာ တ႐ုတ္နယ္စပ္တြင္ရွိ၍ စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္းရန္ မခက္ခဲခ့ဲေသာ္လည္း ဝမ္က်င္ စမ္ေတာက္ရွိ လြယ္ရြာမ်ားမွာ ကူမင္တန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေနသည္သာမက အစိုးရ စစ္ေၾကာင္းမ်ားႏွင့္လည္း နီးကပ္ေနသည္။ သာမန္စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္း႐ံုႏွင့္ မရနိုင္ေပ။ တိုက္ခိုက္ရန္လိုအပ္ေနခ့ဲသည္။

သုိ႔ႏွင့္ ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ဝမ္က်င္းရွိ လြယ္ကာကြယ္ေရးမ်ားကို စတင္တိုက္ခိုက္ခ့ဲ သည္။ အဆိုပါတိုက္ခိုက္မႈ မ်ားျဖစ္ပြါးၿပီး အစိုးရတပ္ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းသည္ မိုင္းမ ကြင္းမွဝမ္က်င္း စမ္ေတာက္ေတာင္ ေၾကာသုိ႔ ဝင္ေရာက္ေနရာယူလာခ့ဲသည္။ ၈၁၅တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ဝမ္က်င္းအေရွ႕ဘက္ ထပ္ပုံရြာတဝိုက္တြင္ တပ္စြဲၿပီး ျပန္လည္ ရင္ဆိုင္ထားခ့ဲရေတာ့သည္။

၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည့္ မိုင္းေစာ့၊ မိုင္းဟဲေဒသကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ထိုေဒသ အေနာက္ဖက္ရွိ ဝမ္ေစာ့၊ ဝမ္ဖိုင္ႏွင့္ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္း ေဒသကိုဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ခ့ဲသည္။ မိုင္းဝေတာင္ဖက္သုိ႔ထိုးဆင္းပါက အစိုးရတပ္မ်ားထိမ္းခ်ဳပ္ထားေသာ မိုင္း ယု၊ မိုင္းေယာင္းေဒသျဖစ္သည္။ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္း အေနာက္ေတာင္ဖက္တြင္ အထက္တြင္ေဖၚျပခ့ဲသည့္ လြယ္ကာကြယ္ ေရးမ်ားခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ ဝမ္က်င္းစမ္ေတာက္ရွိသည္။ မိုင္းဝ၊ က်ိန္းခန္း၏အေနာက္ဖက္ေတာင္ေၾကာမ်ားကို ျဖတ္ဆင္း သြားပါက မိုင္းလားကြင္းႏွင့္မိုင္းမကြင္းရွိသည္။ အဆိုပါမိုင္းလားႏွင့္ မိုင္းမကြင္းသည္ ဝမ္က်င္း၊ စမ္ေတာက္ ေတာင္ေၾကာမွ ဆိုလ်င္ အေနာက္ေျမာက္ဖက္တြင္ရွိသည္။

မိုင္းလားကြင္းအတြင္း၌ ဝမ္လုံ၊ ဝမ္တံု၊ ဝမ္က်င္ဖ၊ ဝမ္မိုင္ေတာက္စသည့္ ရွမ္းရြာမ်ားရွိသည္။ မိုင္းမကြင္းအတြင္း၌ ဝမ္ေပါင္၊ ဝမ္ေကာ့၊ ဝမ္ဆာ၊ ဝမ္႐ွႈိ၊ ဝမ္လ်ံ၊ ဝမ္ကတ္၊ ဝမ္ပုံ၊ ဝမ္ေတာက္၊ ဝမ္ေလာင္စသည့္ ရွမ္းရြာမ်ားရွိသည္။ မိုင္းမႏွင့္မိုင္းလားသည္ ေတာင္မ်ားအလယ္မွ ေျမျပန္လြင္ျပင္ျဖစ္ၿပီး နမ့္မေခ်ာင္း ဝဲယာတြင္ ရြာမ်ားတည္ထားသည္။ နမ့္မေခ်ာင္း ဝဲယာတြင္လယ္ ကြင္းမ်ားေပါမ်ားၿပီး ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားသည္။ မိုင္းလားကြင္းသည္တ႐ုတ္နယ္စပ္၌ရွိၿပီး မိုင္းလား အေနာက္ေတာင္ဘက္ ဆက္ရက္တြင္ မိုင္းမကြင္းရွိသည္။ မိုင္းမကြင္းဆံုးလ်င္ လြယ္ၾကဴ ဆိုင္း၊ လြယ္ဆမ္ဆံု ေတာင္ေၾကာမ်ားအစီအရီရွိသည္။ ထိုေတာင္ေၾကာမ်ား၏ အေျခတြင္ နမ့္ေလြေခ်ာင္းကဝိုင္းပတ္စီးဆင္ေနၿပီး တဖက္ကမ္းကေတာ့ က်ဳိ င္းတံု အေရွ႕ဖက္က ေတာင္ေၾကာမ်ားျဖစ္သည္။  (ယခုေတာ့ အဆိုပါေတာင္ေၾကာမ်ားၾကား နမ့္ေလြေခ်ာင္းေပၚတြင္ တာပင္းတံတားတည္ေဆာက္ ထားသည္) ။ မိုင္းလားကြင္း၏အေနာက္ေျမာက္ဖက္တြင္ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕နယ္ရွိသည္။

၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ မိုင္းလာကြင္းအတြင္း၌ ေက်ာက္ငါးခမ္း၏ရွမ္းတပ္ တပ္မဟာ ၁ ရင္း ၁ မွ စဝ္အူက်န္းဦးစီး ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားရွိသည္။ မိုင္းယန္း ဆီလူးေဒသတြင္ စဝ္ခြန္ျမင့္ဦးစီး ရွမ္းတပ္ တပ္မဟာ ၃ မွရင္း ၃ ရင္းရွိသည္။ မိုင္းမကြင္း၏ အေပၚကုန္းတြင္ အစိုးရတပ္စခန္းရွိၿပီးမိုင္းမကြင္းအတြင္းရွိ ဝမ္ဆာရြာတြင္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးႏွင့္ ရဲစခန္း တုိ႔ရွိသည္။

ဤသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ အစိုးရတပ္ႏွင့္တဖက္ကရင္ဆိုင္၊ တဖက္ကလည္း ကူမင္တန္ႏွင့္ေပါင္းေသာအဖြဲ႕မ်ားကို တိုက္ခိုက္၊ တဖက္ကလည္းတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းျခင္းျဖင့္ ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္ ႐ႈပ္ေထြးေသာနယ္ေျမ အေျခအေနကို ျဖတ္သန္းေနရေပေတာ့သည္။ မိုင္းလားကြင္း ၈၁၅ တပ္ဖြဲ႕မ်ားဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ရွမ္းတပ္မွ တပ္မ ဟာမွဴး စဝ္အူက်န္းဦးစီးအမ်ားစုသည္ ကူမင္တန္ႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး တာပင္းေျမာက္ဖက္ ဝမ္ရွင္း၊ ဝမ္ညဲဘက္တြင္ သြားေရာက္ အေျချပဳသည္။

၁၉၇၃ ခုႏွစ္ဆန္းတြင္ ၈၁၅ စစ္ေဒသ စစ္ဦးစီးမွဴးစိုင္းလင္း၊ နိုင္ငံေရးဌာနဒုဌာနမွဴးရဲေဘာ္ေအာင္ေဖႀကီးႏွင့္ တပ္စုမွဴးစမ္ေပ့ (ယခု ဒုဥကၠဌ) ဦးစီးတပ္စုတစုသည္ မိုင္းလားကြင္းအတြင္းဝင္ေရာက္ခ့ဲၿပီး မိုင္းယန္းအေရွ႕ဖက္ ဆီလူးေဒသတြင္ အေျချပဳေနသည့္စဝ္ခြန္ျမင့္ဦးစီးသည့္ ရွမ္းတပ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ စဝ္ခြန္ျမင့္၊ စိုင္းေနာ္ပန္းတုိ႔ႏွင့္ စိုင္းလင္းတုိ႔အဖြဲ႕ဦးစြာေတြ႕ဆံုၿပီးေနာက္ ၈၁၅ စစ္ေဒသနိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္ေဖသန္းပါထပ္မံလိုက္လာၿပီး စဝ္ခြန္ျမင့္တုိ႔ႏွင့္ မိုင္းလားတြင္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခ့ဲသည္။ အဆိုပါ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ၁၉၇၃ ဇႏၷဝါရီလအတြင္းျပဳလုပ္ခ့ဲၿပီး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းရန္ သေဘာ တူညီမႈမ်ားရရွိၿပီးေနာက္ ေဖဖဝါရီႏွင့္မတ္လမ်ားတြင္ စဝ္ခြန္ျမင့္အဖြဲ႕မွ အင္အား ၁ဝဝ အား စတင္၍စစ္ေလ့က်င့္ေပးၿပီး လက္နက္တပ္ဆင္ေပးခ့ဲသည္။

တဆက္တည္းတြင္ မိုင္းယန္းနယ္ရွိ ကာကြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ အိုက္အူလအား ၈၁၅ စစ္ေဒသမွ စိုင္းလင္းႏွင့္ စဝ္ခြန္ျမင့္ အဖြဲ႕မွ ခြန္ဆာတုိ႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးရာ တဖြဲ႕ႏွင့္တဖြဲ႕တိုက္ခိုက္ျခင္းမျပဳရန္ သေဘာတူညီခ်က္ရရွိခ့ဲသည္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္မွ စတင္လႈပ္ရွားခ့ဲ့ေသာ ၈၁၅ စစ္ေဒသသည္အခါ၊ လြယ္၊ ရွမ္းစသည့္ မတူေသာ လူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္သည့္ ေဒသတြင္းလႈပ္ရွားရင္း မတူေသာတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအား အစိုးရတပ္၊ ကူမင္တန္တုိ႔ႏွင့္အျပ္ိဳ င္စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္းရင္း တႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔အခ်ိန္ယူခ့ဲရသည္။ မူလ တပ္ခြဲ ၃ ခြဲအျပင္ တပ္ခြဲ ၇ အားထပ္မံဖြဲ႕စည္းနိုင္ခ့ဲသည္။ ထုိ႔ျပင္တပ္စု ၂  စုပါ  အထူးတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ အေျမာက္တပ္ခြဲအားလည္းဖြဲ႕စည္းထားနိုင္ခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားေသာ ေဒသစိုးမိုးေရး အတြက္ ေဒသတပ္ကိုလည္း သီးျခားထပ္မံဖြဲ႕စည္းနိုင္ခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ၈၁၅ စတင္ဖြဲ႕စည္း စဥ္က ၃ဝဝ ေက်ာ္ရွိသည္မွ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတြင္ အင္အား ၅ဝဝ ေက်ာ္ ၆ဝဝ နီးပါးရွိလာၿပီး မိုင္းယန္း၊ ဆီလူး ေဒသရွိ စဝ္ခြန္ျမင့္၊ စဝ္ေနာ္ပန္းတုိ႔ ဦးစီးသည့္ ရွမ္းတပ္အားလည္း စည္း႐ံုးၿပီး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းထားနိုင္ၿပီျဖစ္သည္။

ထိုသုိ႔ စည္း႐ံုးဖြဲ႕စည္းထားသည့္အေျခခံေပၚမွ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ ပထမဆံုး မိုင္းယန္းတိုက္ပြဲႏွင့္အတူ ၈၁၅ စစ္ေဒသ၏ တိုက္ပြဲမ်ားေတာက္ေလ်ာက္ဆိုသလို ျဖစ္ပြားခ့ဲေပေတာ့သည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
ေမာင္ေမာင္စိုး

ဓာတ္ပုံ – ရဲေဘာ္ေဖေသာင္း ေခၚ ဦးဘသန္း


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
MoeMaKa English Site

Similar Posts