ေမာင္စြမ္းရည္ ● ရြာလြမ္းခ်င္း
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၂၊ ၂၀၁၈
ဘာပဲေသာက္ေသာက္
ေသာက္တတ္မွ ေကာင္းတာကလား
ထန္းေရေသာက္တာေတာ့
ထန္းပင္ေအာက္မွာ အေကာင္းဆုံးပဲ။
ထန္းပင္ရင္းက ျမက္ခင္းေပၚမွာ
ပဲႀကီးေလွာ္ၾကဲ၊
ေဆးလိပ္ႀကိဳက္ရင္ ေဆးလိပ္ခဲ
ေျခဆင္းလဲလူ၊ အပူအပင္မရွိ။
ပဲစိကုိ တစိစီေကာက္
အလ်ားေမွာက္ၿပီး
ေသာက္တာကုိ လက္ေခ်ာ္ၿပီး၊ ခြက္မေက်ာ္ရင္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိ
အလြန္စည္းစိမ္ရွိတာကလား။
မုိးဦးက်စ
ပုတတ္က တေကာင္ႏွစ္ေကာင္
ရေအာင္အရင္ရွာရမယ္
ပုတတ္ကေလး နီက်င္က်င္
ႏြယ္ႀကိဳးရွည္နဲ႔ မဝင္ေလနဲ႔
ေခြးျမင္ရင္ ခုန္ဟပ္မယ္၊ ဖုန္ကပ္မယ္
ခါးပုံစမွာ အသာေခြထည့္ပါ
ရြာအေျခထန္းတဲကုိေရာက္ရင္
ထတ္းလ်က္ဖုိမွာကင္
ကင္ၿပီးေတာ့ ေထာင္း၊ ေထာင္းၿပီးေတာ့ ေၾကာ္၊
ၾကက္သြန္နီနဲ႔ ၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္နဲ႔
င႐ုတ္သီးပြ၊ ေလးစိတ္စိတ္
အုိးအဖုံးမပိတ္ဘဲ
မီးဖုိေလး မပူတပူမွာ
ဆီပူေလး တလွိမ့္၊ ႏွစ္လွိမ့္ လွိမ့္လုိက္ရင္ကြယ္
ဆိမ့္လုိက္မယ့္ ျဖစ္ျခင္း။
ပုတတ္လုိက္ရင္း
မပ်င္းေသးလုိ႔အခ်ိန္ရရင္
ပိန္မတုိ႔ရွားေတာအစ
နဘူးခ်ဳံ ဆူးခ်ဳံဖြသြား
ပ်ားအုံေလး၊ ဘာေလးရွာေပါ့
ပ်ားလပုိ႔မမက္နဲ႔ ပ်ားသလက္ကုိညႇစ္
ပ်ားႏုိ႔ရည္ ျဖဴပ်စ္ပ်စ္နဲ႔
ေျပာင္းဖူးႏုရည္အႏွစ္ကုိ
ႏွမ္းဆီစစ္စစ္န႔ေၾကာ္ရင္
တဲေပၚက တုိက္ေပၚေရာက္သလုိပဲ
ေသာက္တာက ယစ္၊ စားတာက အစ္နဲ႔
အယစ္ေတြ ရွည္ေလေရာ့။
ထန္းသမားႀကီးက ဦးခတဲ့
ဒူးက်ေအာင္ ထုိးကြင္းဟာ
ေၾကာင္းအဆင္း၊ ေၾကာင္အတက္နဲ႔
ထန္းတက္ရင္ အရက္မေသာက္
ထန္းေရေလာက္လဲမမက္
ေဆးရြက္ႀကီးပဲ ငုံတယ္
ျမံဳစိစိနဲ႔ စကားမေျပာဘူး
ဦးခက လူထူးပဲ။
ထူးပုံကုိ ၾကံဳလုိ႔ေျပာရဦးမယ္
တခါတုန္းကေပါ့
ထန္းတက္တာ ကုိယ္တုံးလုံးနဲ႔
ထန္းတက္ေနတုန္း မုိးမေရာ
မိုးမိေတာ့ အေအးပတ္ေရာ
ထန္တက္တာရပ္ၿပီး ဖိနပ္မပါဘဲ
ရြာထဲကုိ အျမန္သုတ္ၿပီး
က်ားဘမ္းပ႐ုတ္ဆီ
အေဖ့ညီေက်ာင္းဆရာဆီမွာ
ေတာင္းၿပီး မ်ဳိသတဲ့
ပ႐ုတ္ဆီမရွိရင္၊ ဘုန္းႀကီးဆီေျပး
ေရနံေခ်းတကေလာ္ကုိ
မ်ဳိေသာ္ေပ်ာက္၏တဲ့။
ဆံပင္စုတ္ဖြား တင္တုတ္ကားနဲ႔
ထန္းသမားကေတာ္က၊ ရွင္ဂြက္ေထာ္တဲ့။
မေနာ္ႏြယ္ ႏုိ႔တြဲေလာင္းနဲ႔
ထန္းေရအုိးကုိ ေခါင္းမွာရြက္
ခါးထစ္ခြင္ ကေလးတေကာင္။
ထန္းပလပ္ ႏြး႐ုပ္ဆြဲ
ႏွပ္တြဲလဲ ဂ်ဳိးတန္းလန္းနဲ႔
ထန္းမ်ဳိးဆက္သစ္ခ်စ္စရာေလးေတြက
တေကာင္၊ ႏွစ္ေကာင္။
ရန္လုံ၊ ေအာင္နက္
ႂကြက္လုိက္၊ ယုန္လုိက္
ရွဥ့္လုိက္၊ ေပြးတူး
ေခြးဘီးလူးက သုံးေလးေကာင္။
“ေကာင္ေလးေတြ ဘာလုိေသးတုံး” တဲ့
တျပံဳးျပံဳး ေမးလား ေမးရဲ႕
ထန္းေရဖုိးေပးလည္း မယူဖူးတဲ့
ငါလည္း တခါမွ မေပးဖူးပါဘူး။
တခါတခါ ယုန္သား
တခါတေလ လင္းေႁမြသား
သူႀကီးသား ငဝက္စားဖုိ႔တဲ့
ေႁမြသားကုိ အခ်ဥ္နဲ႔ႏွပ္ၿပီး
ခ်က္တတ္ရင္ ေကာင္းခ်က္ေတာ့၊
မခ်က္တတ္ရင္ေကာ
မခ်က္တတ္ရင္ အထူးမလုပ္နဲ႔
ႏူး႐ုံသာျပဳတ္ အေရဆုတ္ၿပီး
ညက္႐ုံေထာင္း
ဆီစိမ္းေလးေလာင္း၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ေလးလွွီး
လွီွးတာေတာင္ မေစာင့္ခ်င္ရင္
အပင္လုိက္ကုိက္ၿပီး၊ ထန္းေရနဲ႔ ျမည္းလုိက္ရင္
ရြာသူႀကီးဘုရားတကာလဲ
အနားလာၿပီး ေရာတိေရာေယာင္နဲ႔
ေကာင္ေလးေတြ ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔
ရန္ျဖစ္တာ မေကာင္းဘူးတဲ့၊
ဒါေျပာင္းဖူးေၾကာ္လား
အင္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသားဟဲ့၊ ဘာဟဲ့၊ ညာဟဲ့
တစေလာင္း တဖလားငွဲ႔ၿပီး
သူ႔အာေခါင္ထဲ ထည့္သြားမွာပါပဲ။
သာႏုိးတုိ႔၊ မုိးသူတုိ႔
လူပ်ဳိသုိးတသုိက္
တုိ႔ရြာကုိ လုိက္ၿပီးလာေတာ့
တုိ႔စ႐ုိက္၊ တုိ႔သဘာဝ
ၿမိဳ႕သားေတြ လာပေကာလုိ႔
ထန္းေတာမွာ ဝါးကြပ္ပ်စ္ကုိ
ေလွ်ာ္အသစ္နဲ႔ ကြပ္ထားသတဲ့။
သူတုိ႔လဲ ၿမိဳ႕ျပန္
ႏုိ႔လွန္ၿပီး ကေလးကုိတုိက္ရင္း
ႀကိဳက္ရာအမည္စဥ္းစားေတာ့
သူ႔သားကုိ သားႏုိးတဲ့၊ မုိးသူတဲ့
ဂုဏ္ယူၿပီးေပးခဲ့တာ၊
ခုအခါ သာႏုိးလဲ ထန္းတက္လုိ႔
မုိးသူလဲ ထန္းတက္လုိ႔
မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြေလ
ဒူးေတြေတာင္ ေခ်ာင္လုိ႔
နဖူးေတြေတာင္ ေျပာင္ေရာေပ့ါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးဆယ္
ကုန္လြယ္လုိက္တာ
မေန႔တေန႔ကလုိသာ ထင္ဆဲ
အဲ … အဲဒီတုန္းက ငါ့အေဖလည္း ရွိေသးတယ္ေလ။
ဒီလုိေပါ့ကြာ၊ တခါတေလေပါ့တဲ့
ေသာက္ေတာ့ေသာက္ေလ၊ မမူးေစနဲ႔
ငါ့အေဖက ငါ့ေကာင္ေတြကုိ
ဆုံးမတယ္၊ ျပံဳျပတယ္။
ငါ့အေဖေရွ႕မွာ ငါထန္းေရမေသာက္ခဲ့ဘူး
ငါ့အေဖကြယ္ရာမွေတာ့
ဆယ္ခါေလာက္လား၊ ဆယ့္ငါးခါေလာက္လား
ေမွာက္ေမွာက္မွားမွားနဲ႔
ေယာက္ဖငႂကြားနဲ႔ေပါ့
ေသာက္ေသာက္စားစား
နည္းနည္းပါးပါးလုပ္ဖူးရဲ႕
ေသာက္တဲ့အခါ မမူးပါဘူး
မူးတဲ့အခါလည္း မ႐ူးေစရပါဘူး
နတ္ရြာကအေဖ၊ ခြင့္လႊတ္ရွာေပလိမ့္မယ္။
ရြာကုိသြားရင္
မိဘမဲ့သား၊ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အူေၾကာင္က်ားကုိ
သနားၾကသတဲ့။
မႏွစ္ကတေခါက္
ငါ့ရြာေရာက္တယ္။
ေရာက္ရင္ ေရာက္ခ်င္း ထန္းေတာတြင္းကုိ ဆင္းခဲ့တယ္။
ထန္းပင္ေအာက္မွာ
ထန္းေရကေလးတငုံေလာက္
ေလးငါးဆယ္ငုံေလာက္ ေသာက္ခဲ့မိတယ္ … ကြယ္
အေဖ့ကုိ လြမ္းလုိ႔ပါ။
ေမာင္စြမ္းရည္
ဇန္နဝါရီ ၁၃၊ ၂၀၁၈
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
