မင္းကုိႏုိင္ ● ဖိနပ္အေပါင္းရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ

မင္းကုိႏုိင္ ● ဖိနပ္အေပါင္းရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၀၊ ၂၀၁၈

ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။

ဖိနပ္ေဟာင္း မွန္သမွ်ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ျပစရာရွိတယ္ဟု ကြၽန္ေတာ္ကအဆိုတင္ခ်င္သည္။ ဖိနပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဇာတ္လမ္း လူတိုင္းကိုယ္စီရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ကိုယ့္မွာလည္းေျပာစရာအသင့္ရွိၿပီးသား။ အမ်ားစုမွာ လြမ္းစရာ၊ရယ္စရာ၊ ရွက္စရာ၊သံေ၀ဂရစရာအစံုပါပါလိမ့္မည္။ ဖိနပ္မွား၊ ဖိနပ္ေပ်ာက္၊ ဖိနပ္ျပတ္ထိုမွစသည့္ဇာတ္လမ္းေတြမ်ားပါ သည္။

ဖိနပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေစာဆံုးမွတ္မိၾကတာခ်င္းလည္း တူ ၾကပါလိမ့္မည္။ ဖိနပ္မၿမဲသည့္ အရြယ္မို႔ အတုပ္အေႏွာင္ႏွင့္စီးရသည့္အေတြ႕အႀကံဳသစ္က အဲသည္လူကေလးေတြကို အေတြးအျမင္စေပးႏုိင္ပါသည္။

‘‘ဟဲ့…ကေလးက ဖိနပ္လည္း မပါဘူး။ ခုျပန္စီးစမ္း။ ဆင္ေျခေပးမေနနဲ႔’’

ဒါကကေလးတိုင္းႀကံဳဖူး သည့္အမိန္႔။ ဒါကို လိုက္နာၿပီး ေနရာတကာစီးျပန္ေတာ့လည္း အဆင္မေျပေသးပါ။

‘‘ဟဲ့ ဖိနပ္ႀကီးစီးၿပီး ၀င္လာ ရလား၊ ခုျပန္ခြၽတ္’’

အိမ္ဦးခန္းမွစ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဖိနပ္မစီးရတဲ့ေနရာေတြအမ်ားသားမဟုတ္လား။ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကမ္းပူပူ၊ ဆူးထူထူေတြထဲ ဖိနပ္ ခြၽတ္ေလွ်ာက္ခိုင္းတာလည္း ႀကံဳ ရမည္။ အမ်ဳိးမ်ဳိးပဲဟု ကေလးေတြေရရြတ္ေစမည့္ ထိုဖိနပ္ကေပးသည့္အသိမ်ား။ ဒါေတာင္ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြ ဖိနပ္စီးလို႔ရတယ္၊ မရဘူးျငင္းေနၾကရေသး။
••?••

ဖိနပ္အေၾကာင္းကို စဥ္းစား မိတာ ကြၽန္ေတာ္သိပ္အားေနတဲ့အခ်ိန္က အေတြးျဖစ္တာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။ ေနရာကဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပ။ ေနရတာက အထီးက်န္ဆိုေတာ့ေတြးျခင္းသာ လွ်င္ အလုပ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုသတိရသည္။ ဘယ္သူေရးလဲ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ငါ၏ ဖိနပ္သဲႀကိဳးျပတ္၍
ကုန္းတပ္ေနရေသာအခ်ိန္…။

ဟိုသူေဌးႀကီး ဇိမ္ခံစီးသည့္
မာစီဒီးကား ဘီးေပါက္ခ်ိန္…။

ဒါက ထိုတစ္ကိုယ္ေရဘ၀ တြင္ ဘာအလုပ္မွမရွိ အခန္းထဲေန႔စဥ္လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ရင္း ၾကာ ေတာ့ ဖိနပ္သဲႀကိဳးေခါင္ကေခ်ာင္ ၿပီး ခဏခဏျပဳတ္ထြက္လိုက္၊ ကုန္းတပ္လိုက္ရွိစဥ္ကသတိရမိ ေသာစာ ျဖစ္သည္။

ၾကာေသာ္သဲႀကိဳးလည္းျပတ္၊ အသစ္လဲစရာလည္းမရွိသည့္အဆံုး ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ကို သဲႀကိဳးလုပ္ စီးခဲ့ရတာ က်င့္သားရေတာ့သည္။

ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကို လိုအပ္တာမွာခြင့္ရ၊ ဖိနပ္သဲႀကိဳးလွမ္းမွာ၊အၾကာႀကီးေစာင့္၊ အဆက္အ သြယ္ျပန္ရ၊ ပါဆယ္ထုပ္လက္ထဲေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ေအာက္ခံျပား က ပိႏၷဲရြက္ကို ဆိတ္၀ါးထားသည့္ႏွယ္ အေျခအေနဆိုးေနၿပီ။ ရယ္ရခက္ခက္။

ေလးလွမ္းတစ္ေကြ႕၊ ေလး ေကြ႕တစ္ပတ္ခဏရပ္ပါ၊ ဖိနပ္ပါးေလး ျပတ္ေတာ့မယ္။

-=?=-?-=-

ကြၽန္ေတာ္ေလွ်ာက္ျခင္းကို ရပ္လ်က္ ဖိနပ္ပါးကို ငံု႔ၾကည့္ကာေတြးဖူးသည္။ ဖိနပ္ေတြမွာ ဇာတ္ လမ္းေတြရွိတယ္။ ထင္ရွားတဲ့သူ ေတြရဲ႕ ဖိနပ္ေတြကို သတိထား ၾကည့္မိလားဟု စေတြးမိသည္။

ငယ္စဥ္က စင္ဒရဲလားပံုျပင္ ကိုပဲၾကည့္ပါ။ မတရားႏွိပ္စက္ခံေနရသူအတြက္ သူ႕ဖိနပ္တစ္ဖက္ က ထိုဘ၀ဆိုးမွ လြတ္ေအာင္ႀကံ ေပးခဲ့သည့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့သည္။ အႏုိင္က်င့္သူေတြလက္ထဲက လြတ္ၿပီး ေရႊမင္းသားေလးရင္ခြင္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးခဲ့တာ။ ေကာက္က်စ္ၾကမ္းၾကဳတ္သူေတြ လက္က ျဖဴစင္သူေတြတစ္ေန႔ လြတ္ရမယ္ဆိုတာ စင္ဒရဲလားရဲ႕ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကကေလးပံုျပင္ထဲ ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္ပါလား။ ဇာတ္ လမ္းအရမေတာ္တဆကြၽတ္က်န္ ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ေပါ့။

မေတာ္တဆဆိုလို႔ မဟတၱမ ဂႏီၵရဲ႕ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကလည္းမေတာ္တဆကြၽတ္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္ ပါလား။ ပထမတစ္ဖက္အဲဒီလို မေတာ္တဆကြၽတ္ခဲ့လို႔ပဲ ဒုတိယ တစ္ဖက္ကို ေကာက္ရသူအသံုး ၀င္ခ်မ္းသာပါေစေတာ့လို႔ ရည္ ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ခြၽတ္ပစ္ေပးခဲ့တာမဟုတ္ပါလား။

ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိိဆိုလို႔ ဆို ဗီယက္ေခတ္က သမၼတ ခ႐ူးရွက္ဖ္ခြၽတ္လိုက္တဲ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကို လည္း ၾကည့္ပါ။ အလွည့္က် စကားေျပာစင္ျမင့္ရဲ႕ခံုကိုဖိနပ္ ႀကီးနဲ႔ တေျဗာင္းေျဗာင္းေခါက္၊ ထု႐ိုက္ခဲ့တာ မွတ္မိၾကပါဦးမည္။ ကုလသမဂၢညီလာခံစင္ေပၚက မိန္႔ခြန္းေျပာရင္း ခုလိုျပဳလုိက္ျခင္း အေပၚ လမ္းသရဲဆန္တဲ့ အျပဳအ မူဟု စာေတြထဲေ၀ဖန္ခဲ့ၾကတာ သတိရပါသည္။ ေဒါသျဖစ္ေန မည့္ ခ႐ူးရွက္ဖ္မ်က္ႏွာကိုလည္း ျမင္ေယာင္ပါ၏။

ေဒါသျဖစ္လို႔ဆိုျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴအရာရွိ ႐ုံးခန္း၀ခြၽတ္ခဲ့ သည့္ ဖိနပ္ေတြကုိ ျမင္ကာေဒါသ တႀကီးကန္ေက်ာက္ခဲ့သည့္ သခင္ဘေသာင္းကို အမွတ္ရျပန္သည္။ ၿဗိတိသွ်လူမ်ဳိးအရာရွိမင္းက သူ႕ ႐ုံးခန္းထဲ သူကိုယ္တိုင္က်ဖိနပ္စီး ၿပီး ႐ုံးကိုလာသည့္ ျမန္မာေတြကို ဖိနပ္ခြၽတ္ေစသည့္အေပၚ အခန္း၀မွာ တန္းစီေနသည့္ ဖိနပ္ေတြကို ကန္ပစ္ၿပီး ဖိနပ္စီးလ်က္ အခန္းထဲရင္ေကာ့၀င္သြားသည့္ သခင္ဘေသာင္း။

ဖိနပ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ဇာတ္ ေၾကာင္းအေထြေထြကို ကြၽန္ေတာ္အားတိုင္းေတြးမိစဥ္ ဖိလစ္ပိုင္ သမၼတေဟာင္းအာဏာရွင္ မား ကို႔စ္၏ ဇနီး အီမယ္ဒါ၏ ဖိနပ္အပံုႀကီးကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိပါ၏။

လူကဒေရာေသာပါး ထီးနန္းစြန္႔ေျပးရၿပီဆိုေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ တံဆိပ္ေၾကးအျမင့္ဆံုးဖိနပ္ေတြ ကို မသယ္အား။ စတိုးဆိုင္ႀကီးဖြင့္ေရာင္းရေလာက္ေအာင္ က်န္ခဲ့ သည့္ သူမဖိနပ္ေတြက ဖိလစ္ပိုင္၏ သမိုင္းတြင္ ေမွာင္ညစ္ၿပီး တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းဘ၀ေတြ၊ အခြင့္ ထူးခံမ်ား၏ ‘ျပည္သူ႕ဘ႑ာ ကိုယ့္ဟာမွတ္လို႔’ စိတ္ထားေတြ ကို ေျပာျပခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။

ဒါျဖင့္ ဘရာဇီးသမၼတေဟာင္း ‘လူလာဒါေဆးလ္ဗား’ ကေလးဘ၀ကလုခဲ့တဲ့ ဖိနပ္က ေကာ။ သမၼတေလာင္းငယ္စဥ္ ဖိနပ္တိုက္သမားဘ၀က အလုအ ယက္ ေတာင္းယူတိုက္ေပးခဲ့ရ သည့္ ႐ွဴးဖိနပ္ေတြကလည္း တစ္စံုတစ္ရာေျပာျပႏုိင္မွာေသခ်ာပါ သည္။ ေဘာလံုးထူးခြၽန္ႏိုင္ငံျဖစ္႐ုံ မက ငယ္စဥ္က ဖိနပ္တိုက္သမား တစ္ေယာက္ကို သမၼတေျမႇာက္ တင္၀ံ့သည္အထိ ရဲရင့္ရင့္က်က္ခဲ့ သည့္ ဘရာဇီးျပည္သူတို႔အ ေၾကာင္း ထိုဖိနပ္မ်ားကို ေမးႏုိင္ ပါလိမ့္မည္။
-=-=?-=-?=-?=-

ဖိနပ္ေတြက ဇာတ္လမ္းအ ျပင္ တျခားမေျပာႏိုင္ဘူးလား၊ ေမးစရာရွိသည္။ သိပ္ေျပာႏိုင္တာေပါ့။ လူတစ္မ်ဳိး (သို႔မဟုတ္) လူ႕ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခု၏ အယူအဆကိုလည္း ေျပာျပႏုိင္သည္။ ၾကည့္ပါ။

ေယာက်္ားဖိနပ္၊ မိန္းမနား ကပ္တဲ့။ ဒါက ဘာကိုဆိုလိုပါသ လဲ။ လူ႕အသံုးအေဆာင္ႏွင့္ အ ဆင္တန္ဆာကို လူေတြက ဤသို႔ တြဲစပ္တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသခံေနတာျဖစ္သည္။ သေဘာတူ၊ မတူဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္စီတစ္ဦးခ်င္းကိစၥ။ သေဘာ တူသူေတြမ်ားစြာရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ က အယူအဆျဖစ္ပါမည္။

ဒါတင္လားဆိုေတာ့မကပါ။ ဖိနပ္ေတြက လူ႕အေတြးအေခၚ ေတြထဲအေရးပါေနဆဲ။ ျပႆနာ တစ္ခုအေပၚ ေျဖရွင္းမႈအမွားေတြ အတြက္ ခိုင္းႏိႈင္းပံုက ‘ဖိနပ္နဲ႔ ေျခ ေထာက္မေတာ္တဲ့ကိစၥ၊ ဖိနပ္မ ျပင္ဘူး၊ ဖေႏွာင့္ပဲလွီးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ’တဲ့။

ႏိုင္ငံေနရာေတာ့ အတိအက်မေျပာလိုေတာ့ပါ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအနည္း ဆံုးေဒသတစ္ခုတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ အနီးဆံုး ေတာၿမိဳ႕မွာ ပြဲေတာ္တစ္ ခုျဖစ္ေတာ့ ရြာကလူေတြပြဲလာ ၾကတာ အားလံုးေျခဗလာ။ ဒီလိုဆို ၍ ဖိနပ္မပါဟု မထင္ေစလိုပါ။ ဖိနပ္က လက္ေကာက္၀တ္ေတြ မွာ။ ေျခညႇပ္ဖိနပ္ကိုယ္စီဘယ္ ညာစြပ္လ်က္။ ဘာလုပ္တာလဲ ဆိုေတာ့ ဖိနပ္စီးေလ့စီးထမရွိလို႔ မစီးတာတဲ့။ ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ယူလာ ေသးလဲဆိုေတာ့ ဖိနပ္ေတာင္ မ၀ယ္ႏုိင္ဘူးထင္မွာစိုးလို႔တဲ့။ ဒီဇာတ္ ေၾကာင္းကလည္း ဖိနပ္အေပါင္းကေပးတဲ့ အေတြးရႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

တကယ္ေတာ့ ဖိနပ္ေတြအ ေၾကာင္းက ေျပာစရာကုန္မည္မ ဟုတ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္ ရႊံ႕ ေစးေျမမွာ ဖိနပ္ကပ္ခြာမရ၊ သဲ ႀကိဳးေခါင္က ေဖာင္းခနဲ မၾကာ ခဏျပဳတ္ထြက္လိုက္၊ တံေတြး စြတ္ၿပီး လက္မႏွင့္ျပန္ဖိသြင္း လိုက္၊ ေတာ္ၾကာ ေဖာင္းခနဲျပန္ ျပဳတ္ထြက္လိုက္၊ ၾကက္ေပါင္ေစး ဖိနပ္ (ေခၚ) ေရာ္ဘာညႇပ္ဖိနပ္ေတြ ေပးသည့္ ဒုကၡကို မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတြအား ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က သနားရယ္ရယ္ၾကၿပီး အေတာ္ ဆင္းရဲခဲ့ၾကတာပဲတဲ့။ ရွားပါးတဲ့ ေခတ္သမိုင္းကို ဖိနပ္ေဟာင္းေတြ က ေျပာျပေနတာ သူတို႔သိပ္ၾကား ဖူးဟန္မတူပါ။ ပိန္းတန္းဖိနပ္ (သားေရ)ဖိနပ္ဆိုလွ်င္ သဲႀကိဳးျပဳတ္၍ သံမိႈ႐ိုက္ရ၊ ေရာ္ဘာညႇပ္ဖိနပ္ေတြက ေစ်းထဲမွာ သဲႀကိဳးဆိုဒ္စံု၀ယ္လဲရ။ ဖိနပ္ျပင္ဆိုင္ေတြ လမ္းေထာင့္ေစ်းေကြ႕ေတြမွာ ေတြ႕ႏုိင္သည့္ေခတ္အေၾကာင္း ေႏွာင္းလူတို႔မသိသလို ဖိနပ္ျပတ္သည့္ မိန္းကေလးကို အကူအညီေပးရင္းစခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး ခုေခတ္မရွိသေလာက္ရွားပါေတာ့သည္။

ျဖတ္သန္းရသည့္ေခတ္အ ေလ်ာက္ အေတြးအျမင္မတူလွ်င္ သာရွိပါလိမ့္မည္။ ဖိနပ္ေတြက ေတာ့ လူေတြကို စကားေျပာေန မည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ယံုသည္။ မိတ္ ေဆြတို႔ထဲမွလည္း ‘ဖိနပ္အေပါင္း ရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ’ကို နား ေထာင္ခ်င္ေသးသည္။ အခ်ိန္ကို ငဲ့၍ ယခုကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေတြ႕ ဖိနပ္တစ္ရန္အေၾကာင္းေျပာျပရင္း စကားစသတ္ပါမည္။
..
“ အမွန္တရားႏွင့္ အမွားတစ္ရန္ “
အလွဴပြဲခင္းမွာ
ဖိနပ္ခ်င္းမွားလို႔
သူတစ္ပါးဖိနပ္
ခပ္က်ပ္က်ပ္နဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့
ေနာက္တစ္ပြဲလည္း
ဒီအမွားတစ္ရန္ပဲ၊
ထပ္ေပ်ာက္လို႔လိုက္အရွာ
‘‘ဒီဖိနပ္လား၊ ဒါလား’’
ေမးတဲ့အခါ…
ဒီပြဲမွာ စီးခဲ့တဲ့
ဖိနပ္မွန္ေနေတာ့
‘‘ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္’’လို႔
ေျဖခဲ့ရ
ေၾသာ္…
မူလအစစ္ျပန္မေတြ႕သမွ်
အမွားတစ္ရန္ဟာ အမွန္တရားျဖစ္ေနဦးမွာပ။။
.
-#မင္းကုိႏုိင္
(7day Daily သတင္းစာပါ အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါး)