စိန္ဝင္း (MJI) ● အင္းဒင္ရယ္ မင္းေၾကာင့္
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁၊ ၂ဝ၁၈
ရိုက္တာရဲ႕ အင္းဒင္လူသတ္မႈ သတင္းထြက္ေတာ့ သတင္းသမားေတြအၾကား ျငင္းစရာပြက္ကုန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္မွာ တစ္ျခားအသိုင္းအဝိုင္းက ဝင္ေျပာတာ၊ ဆြမ္းၾကီးဝိုင္းေလာင္းတာ အေတာ္နည္းတယ္လို႔ ထင္တယ္။
သတင္းသမားေတြၾကားေတာ့ အခ်က္အလက္ေပၚ အေျချပဳေဆြးေႏြးတာကေန မီးေတြျမင့္လာၿပီး သတင္းလုိက္တဲ့သတင္း သမားေတြ၊ သတင္းရင္းျမစ္ေတြကို သစၥာေဖာက္ေကာင္ေတြ ရွင္းပစ္လို႔ ေျပာသူေျပာ၊ အဲဒီလိုေျပာသူေတြကို တန္ျပန္ျပီး ေၾကးအိုးပြဲေသး ငတံုးေကာင္ေတြလို႔ ေျပာသူေျပာနဲ႔ ျမိဳင္လွတယ္။
(၁) အဓိက ႏွစ္ဘက္ျငင္းမႈမွာ အမွန္တရားဦးစားေပးသူနဲ႔ national interest ႏိုင္ငံေတာ္အက်ဳိးစီးပြားဦးစားေပးလိုင္းက ကြဲသြားၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီလိုျငင္းခံုၾကမႈက မဆန္းလွပါဘူး။ စႏိုးဒန္းအမႈ အေမရိကန္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ တကမၻာလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ လ်ဳိ႔ဝွက္ဖိုင္ေတြ ေဖာ္ထုတ္လုိက္ေတာ့ အေမရိကန္မွာ အရပ္ရပ္အလႊာလႊာမွာ ျငင္းၾကခံုၾကတာ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ခ်ဳိ႔ဆို အဲဒီေကာင္ကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားပစ္မယ္ (ဒါကေတာ့ ကိုယ္ထြင္ေျပာတာ အဂၤလိပ္လိုမွာ အစိမ္းလိုက္စားမယ္ဆိုတဲ့စကားက အစားအေသာက္မွာပဲရွိမွာပါ)။ အဲဒီေကာင္ အခုခ်က္ျခင္းရေအာင္ဖမ္းပါ။ အေမရိကန္ကိုလႊဲေပးပါေပါ့။ စီအိုင္ေအေတြလည္း လိုက္ဖမ္းရတာေပါ့။ သုိ႔ေပမယ့္လည္း သိတဲ့အတုိင္း လြတ္သြားပါတယ္။ စႏိုးဒန္းတင္မကဘူး၊ ဒါမ်ဳိးဆို အင္မတန္သေဘာ ေခြတဲ့ မီဒီယာေတြလည္း ကိုကိုစႏိုးဒန္း၊ ညီေလးစႏိုးဒန္းေရဆိုျပီး လိုက္ရွာဆက္သြယ္ျပီး သတင္းယူၾက သတင္းထုတ္ျပန္ၾက တယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီမွာ ဇေကာေလာက္မွေစာက္မနက္တဲ့ မီဒီယာေတြ တရားစြဲကြာဆုိျပီးျဖစ္တာေပါ့။ ဒါ ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အေမရိကန္ကို ေစာက္ထိုးက်သြားေစတဲ့လုပ္ရပ္၊ ရန္သူ ရုရွားတို႔ တရုတ္တို႔ကို ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္။ ၾကည့္ပါလား ေခြးမသား ပူတင္ ရယ္ေနျပီစသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုး တရားရံုးတင္ေတာ့ တရားသူၾကီးက မင္းတုိ႔ ေခါင္း ေအးေအးထားၾကပါကြာ၊ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာေရးသားေဖာ္ထုတ္ခြင့္ပဲ။ ငါတို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုၾကီးက ဒီလိုနဲ႔တည္ေဆာက္ခဲ့တာမဟုတ္လားဆိုျပီး ပတ္ေတာပိတ္လိုက္မွ ပုခံုးတြန္႔ ေဘာင္းဘီဆြဲတင္ျပီး ရပ္သြားၾကတာ။
(၂) တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း သတင္းရေအာင္လုပ္တဲ့နည္းေပၚ ေဝဖန္တယ္။ သတင္းေထာက္ေတြဟာ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈရေအာင္လုပ္ျပီး အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြ ေဖာ္ထုတ္သြားတယ္ေပါ့။
ဒါကို ေဝဖန္တာကေတာ့ မိမိလက္မခံပါလို႔ပဲေျပာရမယ္။ အင္ဗက္စတီေဂးတစ္ပါဆိုမွ ကြၽန္ေတာ္က ဝလံုးပါ၊ ရိုက္တာမွာ လုပ္ေနတာပါ၊ အရင္ကလည္း ေရာက္ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ အင္းဒင္ရြာလူသတ္မႈအေၾကာင္း မိတ္ေဆြေျပာျပေပးပါ၊ ဇိမ္ေျပ နားေျပနားေထာင္ခ်င္လို႔ သြားလုပ္ၾကည့္ပါလား။ စရဖ စာမိသြားမွာေပါ့။ လူအုပ္နဲ႔ လွည့္တြတ္လိုက္မွာေပါ့။ မေတြ႔ဘူးလား၊ ျမတ္ေက်ာ္သူတို႔ မိုးျမင့္တို႔ ဘယ္လိုေတြေျပးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ။ ေအးေအး ညီေလးေရ အေျဖလိုခ်င္ရင္ အခ်ဳပ္ထဲလာေမးလို႔ ေျပာမွာေပါ့။ ဖုံးကြယ္ထားခ်င္သူေတြက ဖံုးကြယ္ထားပါတယ္ဆုိမွ။
မွန္ပါတယ္။ Investigative သတင္းေတြ (အမွန္ေတာ့ သတင္းတိုင္းက အင္ဗက္စတီေဂးတစ္ေတြပါ။ လြယ္တာနဲ႔ ခက္တာပဲ ကြာတယ္) အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့သတင္းေတြဟာ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးရွိ၊ မရွိနဲ႔ တုိင္းတာျပီး လ်ဳိ႕ဝွက္ကင္မရာသံုး၊ မသံုးက အဆံုး သတင္းတုိက္ေတြမွာ လိုက္မယ့္သတင္းေထာက္ေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြ၊ စီအီးအိုေအေတြ ေဆြးေႏြးရတယ္။ ျဖစ္လာနုိင္ ေခ်ရွိတာေတြ ခ်ိန္ဆရတယ္။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေခ်ကိုစြန္႔စားမႈ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲခ်ိန္ရတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဒီအဆင့္မွာ ပန္လန္လက္ ပက္လက္လန္ကုန္တယ္။ အင္ဗက္ စတီေဂးတစ္ေကာင္းရင္ လူအမ်ားအၾကားေဆြးေႏြးေဝဖန္မႈ ဘယ္ေလာက္အားေကာင္းလဲနဲ႔လည္း တိုင္းတာႏိုင္ေလ့ရွိတယ္။ အိႏၵိယမွာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနက တပ္မေတာ္အတြက္ လက္နက္ဝယ္တာမွာ ေကာ္မရွင္ခရေအာင္ ဘံုးတဲ့သတင္းလိုက္ေတာ့ လက္စြဲအိတ္ထဲမွာ လ်ဳိ႕ဝွက္ကင္မရာေလးဆင္ျပီး လက္နက္ပြဲစားေယာင္ေဆာင္ကာ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဝက္ဝက္ကြဲ ေဝဖန္ၾက၊ ေထာက္ခံၾကေပါ့။
(၃) ေနာက္တစ္ခုက ရိုက္တာရဲ႕ အင္းဒင္ရြာလူသတ္မႈကိစၥအထူးသတင္းမွာ
ပဋိပကၡဆိုင္ရာ စာနယ္ဇင္းပညာ အသံုးအႏႈံးနဲ႔ပတ္သက္တာကေနစျပီး သတင္းရင္းျမစ္ေတြ အမည္ေဖာ္ျပထားတာ၊ သတင္းထုတ္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ေလ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုၾကတယ္။
သတင္းစာသင္တန္းေတြမွာ ထြက္ျပီးသားသတင္းေတြကို Analysis လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဆရာအမ်ားစုကေတာ့ သတင္း ကား စင္တင္တယ္လို႔ အေျပာင္သံုးတတ္ၾကတယ္။ ဘယ္သတင္းမွ ရစရာမရွိဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးေဝဖန္ၾကတာ။ သင္ တန္းေတြမွာ ဆရာေတြအတန္တန္မွာေလ့ရွိတဲ့စကားတစ္ခုက ဒီမွာေဆြးေႏြးတာေတြကို အျပင္ကိုမယူဖို႔၊ ပညာရပ္ဆုိင္ရာခ်ဥ္းကပ္မႈသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဟိုသတင္းတုိက္ ဒီသတင္းတိုက္ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စေတြမပါဖု႔ိ။ အဲဒီေတာ့ ဒါမ်ဳိးေဆြးေႏြးမယ္ဆို အေသအခ်ာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေျပာဖို႔လိုမယ္။
(၄) တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း အျဖဴေကာင္ေတြ ယုတ္မာတယ္ဆိုတာေပါ့။
အျဖဴလည္း လူပဲ သမီးရယ္လို႔ ျပန္ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ အျဖဴလည္း အေရျပားျဖဴလို႔သာပါပဲ။ သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္အေကာင္ ဘယ္အခ်ဳိးခ်ဳိးလဲက ပိုနီးစပ္ပါတယ္။
(၅) သတင္းတိုက္ေတြရပ္တည္မႈ
မီဒီယာမွာတိုက္ အလိုက္ Perspectives ေတြရွိတယ္။ သတင္း႐ႈ႕ေဒါင့္က အဲသလိုကေန ကြဲတယ္။ အဲဒါကို ၾကိဳက္၏ မၾကိဳက္၏ပဲေျပာလို႔ရတယ္။ မွန္၏ မမွန္၏ေျပာလို႔မရဘူး။ မွန္၏ မမွန္၏က အခ်က္အလက္ေပၚမူတည္တာကိုး။
ေနာက္ျပီး ေျပာရရင္ သတင္းမွာ သတင္းထုတ္သင့္မထုတ္သင့္ကို ဘယ္သူက ဆံုးျဖတ္မလဲေပါ့။ သတင္းသမားက ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္အမွန္တရားေတြကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ခ်င္တယ္။ အစိုးရအာဏာပိုင္ဘက္ကေတာ့ ဒါဟာ တုိင္းျပည္တည္ျငိမ္မႈ၊ သဟဇာတျဖစ္မႈေတြကို ထိပါးႏိုင္တယ္ မထုတ္သင့္ဘူးဆိုတာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ အဲဒီလိုင္း ၂ ခုက ျပတ္ျပတ္သားသားရွိလွတာမဟုတ္ေတာ့ ျငင္းရခံုရေလ့ရွိတယ္။
ျမန္မာျပည္နိုင္ငံေရးအေျခအေနက ဒီမိုကေရစီစနစ္ေဖာ္ေဆာင္လိုတဲ့ သူေတြနဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမားေတြအၾကားအတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ညွိႏိႈင္းေျဖရွင္းမႈရရွိသြားတယ္။ စပ္ၾကားအာဏာေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားေသာ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ ဗဟိုအစိုးရအၾကားမွာ သံယံဇာတနဲ႔ အာဏာခြဲေဝမႈသေဘာတူညီခ်က္မရေသးသလို အၾကမ္းဖက္ပဋိပကၡေတြဟာ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကေန ဘာသာေရးဆက္ႏြယ္မႈကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး တစ္ျခားေဒသေတြမွာပါ ပဋိပကၡေတြေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။
ႏိုင္ငံတကာမီဒီယာမွာ အေျခခံယူထားတာက ျမန္မာျပည္ကေန ၂ဝ၁၂ မွာ တစ္သိန္းေက်ာ္ထြက္ေျပးရတယ္။ ၂ဝ၁၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာမွာတင္ ၆ သိန္းေက်ာ္ထြက္ေျပးရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခုဆိုရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ဒုကၡသည္တစ္သန္းေလာက္ျဖစ္သြားျပီဆိုတာျဖစ္တယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ရွင္းလင္းမႈကေန အနည္းဆံုး ၆၇ဝဝ ေလာက္အသတ္ခံရတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ ကေလးေပါက္စနေလးေတြက ၁ဝ ရာခို္င္ႏႈန္းေက်ာ္တယ္စသျဖင့္ ဂဏန္းေတြက လႊမ္းမိုးေနတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရတယ္ေပါ့။ အဲဒါကို အခ်က္လက္ေတြဘယ္ကကိုးကားလဲဆိုေတာ့ Medicine San Frontier (MSF)၊ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မဟာမင္းၾကီးရံုး UNHCR စတဲ့ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊လူ႔အခြင့္အေရးေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔ေတြဆီကေန ကိုးကားတယ္။
မီဒီယာေတြက ျမန္မာျပည္မွာေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာတစ္သန္းဝန္းက်င္ရွိတယ္လို႔ကိုလက္ခံထားတာ။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ တိုင္းရင္း သားျဖစ္တာလား၊ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီးေနတာလား၊ ခိုးဝင္တာလား စိတ္မဝင္စားဘူး။ အခု အဲဒီကေန ထြက္ေျပးလာ ၾကရတာဆိုတာက ပကတိတရားဆိုတာမ်ဳိးလို႔ဆိုတာပဲ။
ျမန္မာအာဏာပိုင္ အထူးသျဖင့္ အရင္လူေဟာင္း ေပၚလစီေဟာင္းကိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြအတြက္က ဒီလူေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လာတဲ့ ခိုးဝင္လာသူေတြ၊ ဟိုဘက္မွာေနစရာမရွိ စားစရာမရွိလို႔ ဒီဘက္လာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတာကေနေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးအရ ဝင္စြက္ခ်င္တယ္ဆုိတာ။ ႏိုင္ငံေရးပံုစံသစ္ျဖစ္လာတာကေန အဲဒီလူေတြကို ႏို္င္ငံသားမေပးနဲ႔ဆိုတာပါ ျဖစ္လာတယ္။
ရိုဟင္ဂ်ာဘက္က ေစာဒကတက္တာက သူတို႔ေနထိုင္ခဲ့တဲ့အေထာက္အထားေတြကစလို႔ စစ္တပ္အပါအဝင္ အစိုးရဝန္ထမ္း လုပ္ခဲ့တာေတြကို ကိုးကားလို႔ သူတို႔ကို မတရားလုပ္တာပါလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုကေန အရပ္သားေတြကပါ တစ္ျခားႏိုင္ငံသြား ေနရျပီးတာပဲဆိုတာေတြပါလာေတာ့ ဇာတ္လမ္းေတြက သည္းလိႈ္က္ရင္ဖိုေတြျဖစ္စရာေတြေပါကုန္တယ္။
ဒီမွာ ငပြၾကီးျဖစ္တာက တပ္မေတာ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဆက္ဆက္ေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တုိ႔ သဥၨာဝင့္ေက်ာ္တို႔ရဲ႕ ႏွစ္ကားတြဲလို ျဖစ္ေနရခဲ့ရတာကေန အခုလိုျဖစ္ေတာ့ ဒင္းတုိ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီလို႔ တန္းစြပ္စြဲတာ။
မေျပးေသာ္လည္း ကန္ရာရွိ ကိုယ္ေတာ္ေတြကလည္းေျပာလိုက္ရင္ ခြဲျခားမယ္ဆိုတာခ်ည္းဆိုေတာ့ ဒါေပၚလစီပဲေပါ့။ သူ႔လက္စလက္နကိုလည္း သိထားေတာ့ ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ေမာင္ဆုိတာခ်ည္းပဲ ျဖစ္ကုန္တယ္။
အဲဒီမွာ ရွင္းတာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္။ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြကေျပာတဲ့ တရားမဝင္သူဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား စိတ္မဝင္စားဘူး။ မင္းလူ မင္းျပန္ေခၚပါပဲ။
တပ္မေတာ္နဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္ ဖံုးဟယ္ ကာဟယ္လုပ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ငရုတ္သီးနဲ႔ ေရာေထာင္းခံရေရာ။
ျမန္မာဘက္ကလည္း ဦးေနဝင္းလက္ထက္စလို႔ ေမာင္းထုတ္လိုက္ ျပန္ေခၚလိုက္၊ တရားဝင္လုပ္ေပးလိုက္၊ ေမာင္းထုတ္ လိုက္၊ ျပန္ေခၚလိုက္လုပ္ေနခဲ့တာ။ အခုလည္း ျပန္ေခၚပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးထားျပီးသြားျပီ။ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္မလုပ္သြားနုိင္တာ ဒါနဲ႔ အလုပ္ရႈတ္ေနလို႔လားလို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က သူ႔ဘက္မွာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းေထာက္ခံမႈရတယ္။ ကုလသမဂၢမွာ ေျပာမလား၊ အိုအိုင္စီမွာ ေျပာမလား။ အာဆီယံမွာေျပာမလား။ ျမန္မာေတြမွားတယ္ဆိုတာ ခ်ည္းျဖစ္တယ္။ မင္းတို႔ေနာ္ၾကည့္လုပ္ စစ္ဝင္တိုက္ျပီး ရွင္းေပးရ မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ မေျပာရံုတမယ္ပဲ။ R2P ဆိုတာ ျခံဳေျပာရင္ အဲဒါပဲ။
ဒီမွာ တစ္ခ်ဳိ႔က သတင္းေတြဒီလိုထြက္တာ နုိင္ငံအတြက္ စိုးရိမ္တယ္။ R2P ဝင္အုပ္မလားေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္အျမင္ေျပာရရင္ R2P ဝင္ဖို႔ အေဝးႀကီးပါ။ အခုဟာက တပ္ကို အေၾကာေလွ်ာ့ေနတာပါပဲ။ အဲသလိုေျပာလို႔ လံုးဝမ ျဖစ္နုိင္ဘူးလားဆိုေတာ့ အဲသလိုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ႏို္င္ငံတစ္ခုကို ဝင္တိုက္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္တာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုဘူး။ ကြန္ဂိုတို႔ ေဟတီတို႔ၾကည့္ပါလား ေျပာလိမ့္မယ္။ ျမန္မာျပည္အေနအထားအရ တိုက္ခ်င္တဲ့နုိင္ငံေတြ ခ်ိန္ဆရာေတြအမ်ားၾကီး။ ျမန္မာတပ္မေတာ္က ခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ စစ္ဝင္တိုက္ျပီး ဘယ္ကေန ပိုက္ပိုက္ျပန္ရမလဲဆုိတာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အထူးသျဖင့္ ဒီမုိကရက္တစ္ႏို္င္ငံေတြကေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပန္တြက္ရတဲ့အလုပ္၊ မဟုတ္ရင္ နုိင္တာ၊ မနုိင္တာထား၊ ကိုယ့္ကုလားထိုင္ေတာင္ သူမ်ားဝင္ထုိင္သြားမယ္။
ဒီလိုိေျပာလို႔ သားသားစားခ်င္ရာစားလို႔ရျပီ၊ ေခ်ာင္းမဆိုးေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ မတံုးေစခ်င္ဘူး။ နိုင္ငံတစ္ခုအေပၚ ဖိအားေပးတာ ခ်ိနဲ႔ေအာင္လုပ္သြားတဲ့နည္းေတြ အမ်ားၾကီး။ မြဲရာ သူခိုးေထာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့နည္းေတြ။ အဲဒီေတာ့ လူမိုက္လမ္း မေရြးဘဲ လူလိမၼာနည္းနဲ႔ နုိင္ငံတကာကိုဝင္ဆံ့ေအာင္လုပ္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ။
ႏွစ္ကူးနီးလို႔ တရုတ္ၾကီးကို အားကိုးလို႔ရတယ္ဆိုေပမယ့္ တုိင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုးက အေရွ႔ေကာ အေနာက္ေကာ အလယ္ေကာ ဆက္ဆံတာ။ ဆိုးဆိုးရြားရြားျဖစ္လြန္းတဲ့ နုိင္ငံကလြဲရင္ေပါ့။ လူၾကည့္ေတာ့ ေဗလုဝေလာက္ ေအာင္လ ေလာက္ကို သြားစိန္ေခၚလု႔ိ မရတာေတာ့ သိေပါ့။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ