(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၈
ကိုယ္ထိုင္ေနတ့ဲအကိုင္းကိုမွ
ခုတ္ခုတ္ခ်ေနရတ့ဲ ေခတ္ပဲ
သဒၶါတရားကို အသံထြက္ေၾကာ္ျငာဖို႔
အလွဴခံမ႑ပ္ရိွေနခ့ဲၿပီ
ေသာက္သံုးဟာ မက်ဘူး
တင္ေနတယ္
သစ္ပင္ခြဆံုေပၚက သစ္ကိုင္းေျခာက္တခုလို
တင္ေနတယ္
ေငြနံ႔ရရင္ ငါ့အၿမီးက ႏွံ႔လာသလားပဲ
ေခြးစိတ္ေပါက္ရတာ အဆင္ေျပမယ့္ ကမာၻလား
ခက္တ့ဲအေၾကာင္းက
႐ိုးအီေနတ့ဲ လွည္းဝင္႐ိုးသံပဲ
ကလီေ႐ွးန႔ဲ အနာေဖးမတက္လို
လြယ္လိုက္တာမွ သိပ္လြယ္
ေသဖို႔ရယ္ ေခြဖို႔ရယ္
ဓားခ်က္ခ်င္းတူေပမယ့္
သံခ်ပ္ကာမပါတ့ဲရင္က ပိုနာရတာပဲ
ဒဏ္ရာဆိုတာကလည္း
ပိုက္ဆံေတာင္းတ့ဲ ခြက္တခြက္ပဲမဟုတ္လား
ဒဏ္ရာမ်ားမ်ား ခြက္မ်ားမ်ားန႔ဲ
သူေတာင္းစားေလး ႂကြလာၿပီ
ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ႕ဆိုတ့ဲတေယာက္လည္း
အရင္တစ္ေယာက္အခ်ဳိးန႔ဲပဲ
ရင္ကိုထိုးေဖာက္သြား
တစ္ျခမ္းေသေနတ့ဲ ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ
ငါမေနေပ်ာ္လိုေတာ့ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျမစ္ေရထဲ မ်က္ရည္ေတြန႔ဲ
ခုန္ဆင္းပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီ
ဝဋ္ႀကီးေတာ့ ေရကူးတတ္ေနရတ့ဲ ဘဝေပါ့ကြာ
မက္စရာမေကာင္းတ့ဲဘ၀မွာ
ရသမွ်ျခစ္ျခဳတ္ေနထိုင္မိေသးတ့ဲစိတ္န႔ဲ
ငါျပန္ျပန္တက္လာရတ့ဲလမ္းမေတြဟာ
ေတာ္လွန္ေရးေတြန႔ဲ
အာဏာရမႈေတြန႔ဲ
လိႈင္းေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ဖိနပ္ျပတ္ေတြ လမ္းေဘးမွာျပန္႔ၾကဲ
တေယာက္တည္း ငိုရယ္တတ္တ့ဲ
မ်က္ႏွာကို အလိုလိုရခ့ဲၿပီ
ငါ့က်႐ႈံးမႈေတြမွာ
မင္းရယ္သံေတြလိပ္ျပာလံုပါေစ
သူငယ္ခ်င္းရာ
လူေျပာမ်ားတ့ဲ မေသမရွင္ေခတ္ႀကီးထဲ
ေအာက္ပိုင္းေသေနတ့ဲ ေခြးတေကာင္လို
အသက္ရွင္ျခင္းကို သစၥာရိွရဦးမွာေပါ့
မိုးရြာသြန္းတ့ဲေန႔ေတြဟာ ထာဝရမရိွ
ေနေရာင္ျခည္ၾကာပြတ္မ်ားအၿပီး
ပန္းပြင့္ကေလးရဲ႕ကိုယ္ေငြ႔န႔ဲ
ငါလည္းတေန႔ ေႏြးႏိုင္မယ္ထင္တာပဲ
သစ္ပင္ရ႕ဲအေလာင္ကြၽမ္းခံရမႈဟာ
ေအးျမတ့ဲအရိပ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္
ငါလာခ့ဲဦးမယ္ေပါ့ ကမာၻေျမႀကီးေရ။
လင္းသက္ၿငိမ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
