ရသေဆာင္းပါးစုံ ေမာင္ေအာင္မြန္

ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၁ဝ)

My Friend Tin Moe By Maung Swan Yi - Selection of MoeMaKa Articles

ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလို ေရးပါမည္ (၃၁ဝ)
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၂၊ ၂ဝ၁၈

စာေရးဆရာေဇာ္ဂ်ိီမွာ စာဖတ္တပည့္ရယ္လို႔ မရွိ


(၁)
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ အဲဒီလိုေျပာဖူးခဲ့တာကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္္သလို က်ေနာ့္တသက္ ကေလာင္ကိုင္ေနေသးသမွ် အဖိုးတန္ အသံုးတည့္ေနဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ္လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီထံ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုစဥ္ ႀကံဳခဲ့ရပံုအတိုင္းဆို ဘာ စာေပအေမြမွ ရလိုက္ႏိုင္ဖြယ္မရွိ။

၁၉၅၆-၅၇ ပညာသင္ႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပဲခူးခရိုင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအသင္းက မဂၢဇင္းထုတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ေတာ့ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ က်ေနာ္က မဂၢဇင္းေကာ္မတီကို ဦးေဆာင္ရၿပီ။ အားလံုးက စာေပဝါသနာရွင္ တည့္တည့္ေျပာရရင္ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ေနၾကသူေတြ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဘယ္တုန္းကမွ မထုတ္ခဲ့ဖူးသလို ေနာက္ပိုင္းလည္း မထုတ္ျဖစ္တဲ့ ပဲခူး မဂၢဇင္းအတြက္ႀကိဳးပမ္းစြန္႔စားခန္းေတြေတာ့ ေနာင္ႀကံဳတဲ့အခါက်မွ သီးျခားေရးပါ့မယ္။

(၂)
တကၠသိုလ္နယ္ေျမထုတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္စာေစာင္၊ တကသရဲ႕အိုးေဝမဂၢဇင္းတို႔နည္းတူ စာေပဝါနာရွင္ေတြ လည္း ကေလာင္ေသြးၾက၊ သိကၡာရွိထိုက္တန္ဖို႔ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ လက္ရာမ်ားလည္း ေတာင္းခံထည့္သြင္းၾကစၿမဲပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပဲခူးမဂၢဇင္းအတြက္ စာမူရွာေဖြၾကတဲ့အခါ၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီထံ စာမူသြားေတာင္းဖို႔ က်ေနာ္တာဝန္က်လို႔ တကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္ အေပၚဆံုးထပ္ရွိ ဆရာ့ရံုးခန္းကို ေရာက္သြားတယ္။ ေခတ္စမ္းစာေပ ဖခင္ႀကီးေရွ႕ မဝံ့မရဲျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာကေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေနရာေပး၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပ ေမတၱာရပ္ခံရာ၊ စာမူမေပးတဲ့အျပင္ “ဆရာက အဲဒီလို နယ္ ေျမ အသင္းေတြကို မႀကိဳက္ဘူး” လို႔ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ဆရာအျပင္ က်ေနာ္ဘာမွထပ္မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အဲဒါ ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ပမထဆံုးအႀကိမ္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႕ခြင့္ရ ကြဲခဲ့ရတဲ့ပြဲပါ။

(၃)
သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔အသင္းရဲ႕ နာယက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာထင္ေအာင္က To my fellow Peguans ကြၽႏ္ုပ္၏ ေရာင္းရင္း ပဲခူးသားမ်ားသို႔ အစခ်ီတဲ့ အထူးသဝဏ္လႊာေရးေပး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒ ဦးသိန္းေဖျဖင့္က အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ ကိုင္ရိုၿမိဳ႕ အာရွအာဖရိက စာေရးဆရာမ်ားကြန္ဖရင့္မွာ သူတင္သြင္းတဲ့ စာတမ္းကို သံုးခြင့္ေပး စသျဖင့္ အဆင္ေျပလို႔ ပဲခူးမဂၢဇင္းထြက္လာပါၿပီ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ထပ္ေတြ႕ဖို႔အေၾကာင္းမရွိ၊ ဆရာေျပာလႊတ္လိုက္တာလည္း သတိ မရမိ။

ဒုတိယအႀကိမ္ သို႔ေသာ္လည္းက ဒီလိုပါ။ ေနာက္ ၂ ႏွစ္အၾကာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေတာင္ငူခရိုင္အသင္းရဲ႕ နတ္သွ်င္ေနာင္ မဂၢဇင္းမွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနမလဲ၊ သူ႕ရံုးခန္းဆီေျပးေပါ့။ လက္ထဲမွာလည္း နတ္သွ်င္ ေနာင္မဂၢဇင္းကိုင္လို႔။ အေတာ္ပဲေဟ့ ထိုင္ကြာဆိုကာ စကားေတြေျပာလိုက္တာ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာၿပီး၊ ေနာက္လည္း လာခဲ့ဦးလို႔ ဖိတ္လိုက္ေသး၊ လာရင္းကိစၥမေျပာခဲ့ရဘူး။ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္သြားျပန္ေတာ့လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း၊ မွတ္သားစရာေတြ ထိုင္နားေထင္ရသမို႔ လာရင္းကိစၥေျပာဖို႔ ေမ့သြားၿပီး ဆရာ့ေစတနာကို စတင္ခံစားရၿပီ။

တကၠသိုလ္နယ္ေျမထုတ္ စာေစာင္ေတြမွာ ကေလာင္ေသြးရင္း က်ေနာ္ေရးတဲ့ ဝတၳဳေလးေတြကို ျပင္ပမဂၢဇင္းေတြမွာလည္း ေဖာ္ျပၾကလို႔ စာေရးဆရာ ေမာင္ေအာင္မြန္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

(၄)
၁၉၅၉ ခု၊ ျမန္မာ့အသံမွာ အလုပ္ရၿပီး ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့မွ ဆရာ့ထံေရာက္သြားျပန္ေတာ့ ေျပာေနက်အတိုင္း အေတာ္ပဲ ေဟ့ ထိုင္ကြာဆိုကာ ေနရာေပးစကားေျပာရင္း၊ မင္းေရးတာေလးေတြ လူေျပာသူေျပာမ်ားလို႔ ဆရာဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ သံုးပုဒ္ေလာက္ယူခဲ့စမ္းပါ ဆိုတာနဲ႔ မဂၢဇင္းသံုးအုပ္ယူသြားေပးခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္တေခါက္က်ေတာ့ က်ေနာ္ေရးထားတဲ့ ဗမာစာအမွားေတြကို ခဲတံနဲ႔ျပင္ထားတာျပရင္း၊ မင္းစာေတာ္ေတာ္ဖတ္တယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရတယ္၊ စာဖတ္တယ္ စာေရး တယ္ဆိုေတာ့ ဆရာေမးမယ္၊ မင္းဖတ္ထားတဲ့ ဗမာစာေရးထံုးေရးနည္း စာအုပ္ေတြေျပာျပစမ္းပါကြာလို႔ ေမးလိုက္ ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားၿပီ၊ စာအုပ္ေဝးလို႔ ေဆာင္းပါးမ်ားေတာင္ ဖတ္ဖူးသူမဟုတ္။ ရွက္မိပါရဲ႕ စာေရးဆရာေမာင္ေအာင္မြန္တဲ့။

ဗမာလိုေရးရင္ ဗမာလိုမွန္ေအာင္ ေရးတတ္ရမယ္၊ ေန႔တိုင္းဗမာလိုေျပာတိုင္း ဗမာလိုမွန္ေအာင္ ေရးတတ္ေနၿပီလို႔ ေပါ့ေပါ့ ေတြးလို႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲကြာဟုဆိုကာ က်ေနာေရးထားတဲ့ အမွားမ်ားေထာက္ျပ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဖို႔လည္းရွင္းျပ တယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ဘေသာင္းရဲ႕ ဗမာစာသည္တို႔စာ၊ ဗမာစကားသည္ တို႔စကား တို႔စာကိုေလးစားပါ တို႔စကားကိုျမတ္ႏိုးပါ ဆိုတာမၾကာခဏ ၾကားထားေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္ လို႔သာသတိထား၊ စာေပအေရးအသားအတြက္ လမ္းညႊန္စာအျဖစ္နဲ႔ မွတ္သားရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။ ယခုဤေဆာင္းပါးေရးခ်ိန္၌ ဆရာႀကီးေဖေမာင္တင္၏ ျမန္မာသဒၵါ၊ စာလံုး ေပါင္းသတ္ပံု၊ ဗမာစာေရးထံုး စတဲ့ အကိုးအကားမ်ား က်ေနာ့ကြန္ပ်ဴတာ ေဘးမွာထားရွိကာ ေရးသားပါတယ္။

(၅)
မင္းေရးတာေလးေတြ မဆိုးပါဘူး၊ဘာျဖစ္လို႔ဆက္ေမရးတာလဲလို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကေမးတဲ့အခါ မွားမွာေၾကာက္လို႔ဟု ခပ္ျမန္ျမန္ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ မွားေတာ့လည္း ျပင္ရတာေပါ့၊ ခဲတံနဲ႔ေရးလို႔မွားရင္ ခဲဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ၿပီးျပင္၊ မင္တံနဲ႔ေရးလို႔မွားရင္ မင္ဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ၿပီးျပင္တဲ့။ ပံုႏွိပ္ၿပီးသား အမွားႀကီးဆရာရဲ႕လို႔ ေျပာေတာ့လည္း ေအး ပံုႏွိပ္ၿပီးမွားေတာ့လည္း ပံုႏွိပ္ၿပီးျပင္၊ စကားကုန္ေျပာလိုက္မယ္ ေက်ာက္စာထြင္းၿပီး မွားရင္လည္း ေက်ာက္စာထြင္းၿပီးျပင္လို႔ရတယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ ျပင္လို႔ရတယ္ ဆိုၿပီး မွားမွားေနရင္ ဖ်က္လိုက္ ျပင္လိုက္နဲ႔၊ မင္းေရးတာ စာျဖစ္မလာဘဲ မွားဖ်က္ျပင္ႀကီးျဖစ္ေနမယ္ေလ၊အဲဒီေတာ့ စေရးက တည္းက မမွားဖို႔သတိထား မွန္ေအာင္ႀကိဳးစားေရးရမွာေပါ့တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက။

ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ဆရာေကာင္းမ်ားနဲ႔ ဆံုရေလ့ရွိသူ က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာ့အသံ ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာဦးခင္ေဇာ္ K ထံ ပညာယူခြင့္ႀကံဳရျပန္ၿပီ။ ဆရာဦးခင္ေဇာဟာ ၁၉၄၇ ခု၊ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲစဥ္ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ေကာ္မတီဝင္၊ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွာ ထိုစဥ္ကအေခၚ ဗမာ့အသံကိုဦးစီးတည္ေထာင္သူ။ ဆရာက အသံလႊင့္တယ္ဆိုတာ မိုက္ကရို ဖုန္းနဲ႔ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွာ စကားေျပာရသလို သတိထားရမယ္၊ ပိုၿပီးရွင္းေအာင္ဆိုရရင္ ဘြဲ႕ယူမယ့္ေက်ာင္းသားက သူေရး ထားတဲ့ စာတမ္းကို အကဲျဖတ္တဲ့ပါေမာကၡေတြေရွ႕ ဖတ္ျပသလို၊ ေရဒီယိုနားေထာင္တဲ့ ေသာတရွင္ေတြကို ေလးစားရမယ္၊ သူတို႔အားလံုဟာ ကိုယ့္ထက္ေတာ္တဲ့ ပိုတတ္တဲ့လူေတြခ်ည္းဘဲလို႔ သေဘာထားရမယ္တဲ့။ ကိုယ္အသံလႊင့္လိုက္တဲ့ အ ေၾကာင္းအရာကို ပိုင္ႏိုင္ရမယ္၊ မိမိကိုယ္ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ရွိရမယ္၊ တခ်ိန္ထဲမွာ ေသာတရွင္ေတြကိုလည္း ေလးစားရ မယ္ဆိုတာကို သတိရမွတ္သားထား ႀကိဳးစားက်င့္သံုးခဲ့တယ္။

(၆)
ဆရာဦးခင္ေဇာ္ K က ေရဒီယိုနားေထာင္ဖို႔ တိုက္တြန္းသလို၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက စာဖတ္တဲ့အခါ အေၾကာင္းအရာသာမက အေရးအသားကိုလည္း အရသာခံႏိုင္ပံု၊ အတုယူႏိုင္ပံု ရွင္းျပရင္း ကိုသိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္) ဟာ စကားေျပကို ရိုးရွင္းတည္ ခန္႔စြာနဲ႔ စာဖတ္သူအား စြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူမို႔ သူ႔အယူအဆကို မႀကိဳက္ေတာင္ သူစကားေျပအေရးေကာင္း တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမျငင္းနိုင္လို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ေျပာဖူးတယ္။ ဖတ္ဖို႔တိုက္တြန္းတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲ ဦးၾသဘာသရဲ႕ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ ကအစ၊ ပန္းသာမစာအု (သခင္ဘေသာင္း) အလယ္ ၊ ရုပ္ပံုလႊာ (ဒဂုန္တာရာ) အဆံုး အမ်ားႀကီးပါ။

ေဘာလံုးမွာ ပင္နယ္တီကန္တဲ့အခါ ေရွ႕တန္းလူေတြကန္တာ ေနာက္တန္းလူေတြကန္တာထက္ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာမိတဲ့အေပၚ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အားကစားမွဴးဆရာၿငိမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေျပာသလိုေျပာလို႔မရဘူး၊ အားကစားေဆာင္းပါးရွင္ ( Sports writer) ဆိုတာ ေရွ႕တန္းဘယ္သူ ကန္တာဝင္တယ္၊ ေနာက္တန္းဘယ္သူကန္ေတာ့မဝင္ဘူးလို႔ နာမည္နဲ႔အတိအက်၊ ဘယ္ပြဲေတြမွာဆိုတဲ့ သက္ေသအေထာက္အထား၊ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လိို႔စာရင္းဇယား အကိုး အကားနဲ႔ေရးမွ စာဖတ္သူကမင္းအယူအဆကို ေလးစားလက္ခံမယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္။ တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ သတိေပးစကား။

(၇)
ဆရာေဇာ္ဂ်ီကေတာ့ပိုျပတ္။ စာတတ္လို႔ စာဖတ္တာ၊ အေမေမြးလိုက္တုန္းက ေမာင္သိန္းဟန္ စာဖတ္ၿပီးမွ ေဇာ္ဂ်ီျဖစ္လာ တာေလ၊ စာဖတ္သူ ေတြထဲက စာေရးဆရာျဖစ္လာရင္ ဦးပုည အထိလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာ။ ဆရာ ဆရာ ဟိုမွာလည္းဆရာ၊ ဒီမွာလည္း ဆရာ၊ လမ္းေပၚမွာေတြ႕လိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာစိမ္းကိုလည္း ဗ်ိဳ႕ဆရာႀကီး ဆိုၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာနဲ႔မို႔ စာေရးတဲ့ လူလည္း စာေရးဆရာေပါ့ကြာ၊ ဒါေပမယ္လို႔ ဘဝင္ျမင့္ၿပီး စာဖတ္သူကို မေတာ္မတရားႀကီး ဆရာသြားမလုပ္မိဖို႔ သတိထားရ မယ္။ စာဖတ္သူတို႔မွာ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္၊ အထင္ေသး ေလွ်ာ့တြက္လို႔မရဘူး၊ စာဖတ္တပည့္ရယ္လို႔ မွမရွိတာတဲ့။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ဆံုမစကား ဦးထိပ္ထားကာ စာေရးဆရာသာရွိ စာဖတ္တပည့္ရယ္လို႔မရွိ ဆိုတာအခမဲ့ ေဝမွ်လိုက္ရေၾကာင္းပါ။

၂ဝ၁၈ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ (၁၉) ရက္ေန႔။
(ဝန္ခံခ်က္။ ။ ထြက္ၿပီးစာအုပ္ထဲက ေဆာင္းပါးကို ျပန္ေတြးျပန္ေရးျခင္းပါ)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
MoeMaKa Old Archives

Similar Posts