(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၀၊ ၂၀၁၈
နွစ္ကာလ ၾကာျမင့္စြာ ႀကိဳးစားရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးအရ ေရွ႕ဆက္သြားရန္မျဖစ္နိုင္ေတာ့သျဖင့္ စာအုပ္ေကာင္းမ်ား ဝယ္ယူလိုၾကပါလ်ွင္ အခ်ိန္မီလာေရာက္နိုင္ၾကရန္အတြက္ လိပ္စာေလးပါထည့္ေပးထားေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ဖတ္ရသည္။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးတဆိုင္ပိတ္ေတာ့မည့္ သတင္းျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တို႔ငယ္႐ြယ္စဥ္က ယခုေနအခါလို ေျဖေဖ်ာ္ေရးပစၥည္းပစၥယမ်ား မေပါမ်ားလွ။ အခ်ိန္သည္လည္း ယခုေနအခါလို မရွားပါးလွ။ လူတိုင္းလိုလို အထိုက္အေလ်ွာက္ေတာ့ စာဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ပံုနွိပ္ထားေသာ စာအုပ္မ်ားျဖင့္ ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ပံုနွိပ္မင္နံ႔ပင္ မေပ်ာက္ေသးေသာ စာအုပ္အသစ္စက္စက္မ်ားကို တရႈိက္မက္မက္ဖတ္ခဲ့ရဖူးသလို၊ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ခ်င္းကိုပင္ ဂရုတစိုက္လွန္ေလာရသည့္ စာ႐ြက္ဝါက်င့္က်င့္၊ ေႂကြလုလု စာအုပ္ေဟာင္းေလးမ်ားကိုလည္း တမက္တေမာဖတ္ခဲ့ရဖူးပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္မိဘမ်ားသည္လည္း စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးတဆိုင္ ဖြင့္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ စာဖတ္က်င့္ရွိေနၿပီဟု ေျပာ၍ရသည္။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးဖြင့္မည္ဟု အေဖနွင့္အေမ တိုင္ပင္ေနသံၾကားကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္ေန သည္။ အိမ္ေအာက္ထပ္ေနရာေလးတြင္ လက္သမားဆရာႀကီးက စာအုပ္စင္မ်ားရိုက္ၿပီးေသာအခါ သေဘၤာေဆးသုတ္သူမွာ ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ စာအုပ္မ်ားကို ေထာင္လွ်က္အေနအထားျဖင့္ တစ္အုပ္ခ်င္းစီထားရန္အတြက္ တန္းကေလးမ်ားနွစ္ခုအလယ္အတြင္ ကြင္းကေလးမ်ား တပ္ရသည္။ ထိုအခါတြင္ နိုင္လြန္ႀကိဳး တန္းသူမွာ ကြၽန္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။
စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးဖြင့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသည့္အခါ စာအုပ္မ်ားစုဖို႔လိုအပ္လာပါသည္။ အိမ္မွာရွိသည့္ ေသတၲာမ်ားထဲမွ စာအုပ္မ်ားကို ထုတ္ကာ ငွားရမ္းဖို႔အဆင္ေျပမည့္ စာအုပ္မ်ားကို ေ႐ြးၾကရသည္ကို ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိေနေသးသည္။ အိမ္တြင္ရွိသမ်ွ စာအုပ္မ်ားအားလံုးကို အငွားဆိုင္ေပၚတင္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္။ ထိုအခ်ိန္က အုပ္စိုးေနေသာအစိုးရ၏ ေပၚလစီအရ စာအုပ္တခ်ိဳ႕က ပိတ္ပင္ထားျခင္း ခံေနရဆဲျဖစ္သည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ ေအာင္နိုင္စာေပမွ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား ထုတ္ေရာင္းခ်ိန္နွင့္ တိုက္ဆိုင္ၿပီး စာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားရလိုက္သည္။ ထိုစာအုပ္ဆိုင္တြင္ ႐ြာေထာင္မီးရထားစက္ေခါင္းျပင္ရံုမွ ဝန္ထမ္းမိသားစုမ်ား အငွားအမ်ားဆံုး ဟု ဆိုၾကသည္။ ဝန္ထမ္းအမ်ားစု ကိုင္တြယ္ဖတ္ရႈထားသည့္ စာအုပ္မ်ားမို႔ စာအုပ္ေတြက လတ္ဆတ္ေသးသည္။
ရန္ကုန္တြင္ရွိေသာ ပတၲျမားငေမာက္စာေပမွ တိုက္က်စာအုပ္မ်ားကို မွာၾကားလိုက္ရာ ဂ်ပ္ပံုးႀကီးမ်ားျဖင့္ ေရာက္လာသည္။ ထိုေန႔သည္ အေတာ္ပင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ဖလင္ေကာ္ျပားကိုမ်က္နွာစာမွာထား၍ ေနာက္ေက်ာကို ဂ်ပ္စကၠဴျဖင့္ ဖံုးသည္။ စာအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း အတတ္ပညာကိုသင္ေပးခဲ့သူမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔စာအုပ္ဆိုင္ကေလးေရွ႕မွ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သူဦးေလးႀကီး ျဖစ္သည္။ စာအုပ္မ်ားအရံသင့္ျဖစ္ေသာအခါ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးခ်ိတ္လိုက္သည္။ ‘ျမရည္စမ္းစာေပ’။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးသည္ လူစည္ကားရာ ကုန္ေစ်းတန္းအနားမွာ ျဖစ္သည့္အတြက္ စာအုပ္ေလးမ်ားမွာ လူတန္းစားေပါင္းစံုနွင့္ ထိေတြ႕ရသည္။ တကယ္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဤသည္ပင္ပီတိျဖစ္စရာ…။ ငါးအေၾကးခြံေလးမ်ား ကပ္ၿငိေနေသာ စာအုပ္ဖံုးဖလင္ေကာ္ျပား၊ ခရမ္းခ်ဥ္ဝသီးအနွစ္မ်ား စြန္းထင္းေနေသာ စာအုပ္အေနွာင့္၊ ပဲငပိနံ႔ တသင္းသင္းနွင့္ ပန္မဂၢဇင္း…။
ျပန္ေတြးၾကည့္လ်ွင္ လြမ္းရပါ၏။ ထိုအခ်ိန္က လွည္း ေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းသာမက…၊ ျမင္းလွည္းေမာင္းသူမ်ားပင္ ဆရာေသာ္တာေဆြကို အားက်၍ စာဖတ္ၾကသည့္ေခတ္။ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းမ်ားမွာလည္း စံုလင္လွသည္။ မိုးေဝ၊ ရႈမဝ၊ ေငြတာရီ၊ ခ်ယ္ရီ၊ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ဟန္သစ္၊ စံပယ္ျဖဴ၊ သဘင္၊ ရနံ႔သစ္၊ ရုပ္ရွင္အျမဳေတ၊ အမ်ဳိးအစားစံုလင္လွသည္။ မွတ္မွတ္ရရ မေဟသီထြက္ေသာအခါ စာေရးဆရာမင္းသိခၤ၏ မေဟသီဝတၳဳတိုေလးပါလာတာ မွတ္မိေနေသးသည္။
စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလး၏ စာအုပ္ငွားနႈန္း တျဖည္းျဖည့္းျခင္း ေလွ်ာ့က်လာခဲ့ပံုလည္းကို ခုေနခါစာေရးရင္းပင္ ျပန္ျမင္မိသည္။တရုတ္ျပည္လုပ္ကက္ဆက္မ်ား ေဖာေဖာသီသီဝင္လာျခင္းနွင့္အတူ အသံသြင္းဇာတ္လမ္းေခြမ်ားလည္း တစ္ေခတ္ဆန္းခဲ့ပါသည္။ မိသားစုရပ္တည္ေရးအတြက္ တိပ္ေခြ အငွားဆိုင္ေလးကိုပါ တြဲခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တနိုင္ငံလံုးလိုလို၊ စာေပ…ဆိုေသာေနာက္က တိပ္ေခြအငွားဆိုင္ဆိုေသာ အၿမီးကေလး တပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ဝင္ေငြေကာင္းေသာ္လည္း စာအုပ္ႀကီးပဲ သီးသန္႔ငွားေသာဆိုင္လို ရသမခ်ိဳနိုင္ေတာ့…။
ကြၽန္ေတာ္ဖတ္မိေသာ ေၾကာ္ျငာေလးလိုပင္ ျမရည္စမ္းစာေပသည္လည္း ဆက္လက္ရပ္တည္ဖို႔ရာ မျဖစ္နိုင္ေသာ တေန႔ တြင္ ပိတ္လိုက္ရပါသည္။ ထိုေန႔က ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္နွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ပီနန္အိတ္ႀကီးထဲထည့္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးကို စိတ္တိုေနမိသည္။ ေမေမကဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၏ ကမၻာေျမဝယ္စာအုပ္ကေလးကို မေရာင္းခ်င္ဘဲ ေရာင္းေပးလိုက္ရ၍ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာသည္။ ေတြး တစိမ့္စိမ့္ကိုေတာ့ အမွတ္တရ အျဖစ္သိမ္းထားပါရေစ ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္သည္။ အေဖက ဆရာျမသန္းတင့္၏စာအုပ္မ်ားကို ‘ ဟိုက လူငယ္ေတြ ဖတ္ၾကပါေစကြာ၊ သိမ္းမထားပါနဲ႔ေတာ့’ ဆိုၿပီး ထည့္ေပးလိုက္တာကို မွတ္မိေနေသးသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွ စာအုပ္အကုန္လံုးကို ဖားကန္႔ ေက်ာက္ေမွာ္တြင္ အငွားဆိုင္ဖြင့္မည့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမွ ဝယ္ယူသြားျခင္းပင္ ။
———————
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္က အျဖစ္မ်ားပါေပ။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ဘဝအေနအထားမ်ဳိးစံု၌ က်င္လည္ရင္း ေနရာေဒသအမ်ဳိးမ်ဳိးသို႔ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ေရာက္သည့္ၿမိဳ႕တိုင္းတြင္ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေလးမ်ား ဘယ္နားရွိသနည္းဟု စံုစမ္းကာစာအုပ္ ငွားဖတ္ေလ့ရွိသည္။ ပဲခူး၊ ေရတာရွည္၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ေတာင္ငူ၊ သာစည္၊ ျမစ္သား၊ ဗန္းေမာ္၊ ကေလးဝ၊ ေမာ္လိုက္၊ ထီးခ်ိဳင့္၊ ထားဝယ္၊ ျမစ္ႀကီး နား စသျဖင့္ေတြးမိရာ ကုန္ပင္မကုန္တတ္ေသး။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ျဖင့္ မရင္းႏွီးေသးလ်ွင္ မွတ္ပံုတင္(ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ျပား) အပ္ကာ ငွား၍ ရခဲ့ ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုကဒ္ျပားကို စာအုပ္အငွားဆိုင္ကပင္ လက္မခံခ်င္ေတာ့။ ေငြစေပၚတင္ကာ ငွားဖတ္ခဲ့ရသည္။
က်ေနာ္ယခုေနထိုင္ရာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ၿမိဳ႕ေလးဆိုလ်ွင္ စာအုပ္ဆိုင္တဆိုင္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ေက်ာက္စိမ္းေပါသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးေပါသည္။ ေငြေၾကးလည္း သူမ်ားနယ္ထက္စာလ်ွင္ ေပါမ်ားပါေသးသည္။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ကေတာ့ ရွားပါးလြန္းလွသည္။ ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်စြာ ယစ္ေဆးသား ေကာင္ လူငယ္မ်ားကေတာ့ လက္ညိႇဳထိုးမလြဲ။
မနက္က ေစ်းမွအျပန္တြင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္သို႔ ဝင္ထိုင္ျဖစ္သည္။ မွာထားေသာ လက္ဖက္ရည္ကိုေစာင့္ရင္း စားပြဲေပၚမွ ဂ်ာနယ္ေလးတေစာင္ကို ယူဖတ္မိသည္။ စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းတပုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ရပါသည္။
အင္တာဗ်ဴးဆန္ဆန္သတင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေနထိုင္ရာျပည္နယ္အတြင္းဝယ္ အက်ဥ္းေထာင္တခု ထပ္မံတည္ေဆာက္ၿပီးစီးသည့္အေၾကာင္း၊ အက်ဥ္းေထာင္တိုးလာ၍ အက်ဥ္းသားမ်ား သက္ေတာင့္သက္သာေနထိုင္ၾကရသည့္ အျပင္ လည္းေကာင္းတို႔မိသားစုမ်ားအေနျဖင့္ ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔ၾကသည့္ အခါ နီးနီးနားနားလာေတြ႔ၾကရသည္ျဖစ္၍ မပင္ပန္းေတာ့ေၾကာင္း ျဖစ္၏။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးခါနီးေလးတြင္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ အမ်ားစု သည္ မူးယစ္ေဆးဝါးမႈျဖင့္ က်ေနၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး အသစ္ဖြင့္သည့္ အက်ဥ္းေထာင္မွာ သတ္မွတ္အက်ဥ္းသား ျပည့္လုျပည့္ခ်င္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုသည့္ အေၾကာင္းေျဖဆိုထားသည္။
————————–
အငွားဆိုင္ပိုင္ရွင္နွင့္ မရင္းနွီးေသးလွ်င္ မွတ္ပံုတင္ (နိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ျပား) ကို အာမခံအျဖစ္ေပး၍ ငွားရမ္းခြင့္ရေသာ စာအုပ္အငွား ဆိုင္ေလးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္လြမ္းေနမိပါသည္။
ေက်ာ္ေက်ာ္ (ျမရည္စမ္း)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ