အလင္း
လင္းငယ္
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၇
၁)
အားလပ္ရက္တရက္ေန႔ခင္းဘက္ ေရခ်ဳိးေနသည္။ ေရကန္ရဲ႕တဝက္ေလာက္ကုိ ေနေရာင္က ျဖာက်ေနသည္။ က်န္တဝက္က ေနေရာင္မရွိ။ ေနေရာင္က်ေနတဲ့အပိုင္းက ေရထဲမွာေမ်ာေနတဲ့အမႈိက္၊ အမႈန္အမႊားေလး ေတြကို အထင္းသားျမင္ရသည္္။
အဲ့ဒါနဲ႔ ေနေရာင္မက်တဲ့အရိပ္က်တဲ့အပုိင္းကေရကို ခပ္ခ်ဳိးလိုက္မိသည္။ ခ်ဳိးၿပီးလုိက္ကာမွ ကိုယ့္ဘာသာေတြးၿပီးလည္း ရယ္ခ်င္သြား၏။ ေနေရာင္ရဲ႕အ႐ွိန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္မ်က္စိထဲမွာ ကန္တခုထဲကေရကိုတပုိင္းကသန္႔ၿပီး တပုိင္းကမသန္႔ဘူး ထင္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္ ထဲမွာလည္း ဆင္ျခင္စရာတခုရသြားသည္။ ေနေရာင္သာမက်ခဲ့ရင္ ဒီေရေတြကို ေရသန္႔ေတြလို႔ ထင္ၿမဲထင္ေနခဲ့မွာပင္။
အဲ့ဒါနဲ႔ ေနေရာင္မက်တဲ့အရိပ္က်တဲ့အပုိင္းကေရကို ခပ္ခ်ဳိးလိုက္မိသည္။ ခ်ဳိးၿပီးလုိက္ကာမွ ကိုယ့္ဘာသာေတြးၿပီးလည္း ရယ္ခ်င္သြား၏။ ေနေရာင္ရဲ႕အ႐ွိန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္မ်က္စိထဲမွာ ကန္တခုထဲကေရကိုတပုိင္းကသန္႔ၿပီး တပုိင္းကမသန္႔ဘူး ထင္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္ ထဲမွာလည္း ဆင္ျခင္စရာတခုရသြားသည္။ ေနေရာင္သာမက်ခဲ့ရင္ ဒီေရေတြကို ေရသန္႔ေတြလို႔ ထင္ၿမဲထင္ေနခဲ့မွာပင္။
ဒီအျဖစ္မ်ဳိးငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ႀကံဳခဲ့ဖူးတာကိုသတိရသည္။ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထို္င္တဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ထရံေပါက္က ဖ်ာက်လာတဲ့အလင္းေတြကိုျဖစ္ေစ ေငးၾကည့္ဖူးသည္။ အလင္းတန္းေတြထဲမွာ အမႈန္အမႊားေတြ လြင့္ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ ႐ႈ႐ႈိက္မိမွာစုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အလင္းနဲ႔ေဝးရာ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သြားေနမိသည္္။ အလင္းေရာင္ေတြက ငါတို႔အိမ္ ထဲကိုဖုန္မႈန္႔ေတြသယ္လာသည္ဟု ကေလးအေတြးမွာထင္ခဲ့မိတာ။ တကယ္တမ္းမွာ ေတာရြာေလတ႐ြာရဲ႕ဖုန္ထူထူလမ္းနံေဘးက ထရံကာ သက္ငယ္မုိးအိမ္ေလးထဲမွာ ကိုယ္မသိ၊ ကိုယ္သတိမထားမိဘဲ ဖုန္မႈန္႔ေတြက အျပည့္႐ွိေနၿပီးသား။
အိမ္ေလးရဲ႕အတြင္းဘက္ ေလထုထဲမွာ ဖုန္မႈန္မ်ားက အျပည့္အသိပ္႐ွိေနၿပီးသား။ အလင္းေရာင္ထိုးလိုက္မွသာ ကိုယ့္မံသမ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရ ျခင္းသာ။ အလင္းေၾကာင့္ျမင္ရတာကုိမျမင္ဘဲ အလင္းကိုအျပစ္တင္မိျခင္းဟုဆုိရေလမည္လား။
၂)
ေတာအရပ္က လူေတြေဆး႐ံုလာရင္ မၾကာခဏ ေျပာသံၾကားရသည္။ ေဆး႐ံုကို မေရာက္ခ်င္ဘူး။ ေဆး႐ံုေရာက္မွ ေရာဂါေတြပိုဆိုးကုန္တာဆုိတာမ်ိဳး မၾကာခဏၾကားရဖူးသည္။ ဒီေတာ့ မထူးဆန္းစြာဘဲ သက္ဆုိင္ရာ က်န္းမာေရးဝန္းထမ္းမ်ားက လိုအပ္လို႔သူတို႔ကို ေဆး႐ံုေဆးခန္းမွာ စစ္ေဆးတာေတြလုပ္ရန္ေစလႊတ္လွ်င္ မသြားခ်င္ၾကေပ။
အဲ့သည္ထဲမွာ ႀကီးေတာ္တေယာက္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာကို မွတ္မိေနတာသည္။ သူ႔ဆီမွာလည္း ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြ အစံု႐ွိသည္။
႐ြာေတာင္ပိုင္းက ဘယ္သူေပါ့။ လူကျဖင့္ အေကာင္းႀကီး။ ေဆး႐ံုေရာက္မွ ကင္ဆာျဖစ္တာတဲ့။ ဦးဘယ္သူဆုိလည္း က်န္းမာတာမွ ေဒါင္ ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ေဆးခန္းက ဆရာေလးဆီေရာက္မွ ေသြးတုိးေနသတဲ့။ ဆီးခ်ဳိလည္း ျဖစ္ေနသတဲ့။ ဒီလုိဇာတ္လမ္းေတြ မ႐ိုးႏုိင္ေအာင္ သူ႔ဆီ က ၾကားရသည္။ သူက ေျပာတတ္ေသးသည္။
႐ြာေတာင္ပိုင္းက ဘယ္သူေပါ့။ လူကျဖင့္ အေကာင္းႀကီး။ ေဆး႐ံုေရာက္မွ ကင္ဆာျဖစ္တာတဲ့။ ဦးဘယ္သူဆုိလည္း က်န္းမာတာမွ ေဒါင္ ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ေဆးခန္းက ဆရာေလးဆီေရာက္မွ ေသြးတုိးေနသတဲ့။ ဆီးခ်ဳိလည္း ျဖစ္ေနသတဲ့။ ဒီလုိဇာတ္လမ္းေတြ မ႐ိုးႏုိင္ေအာင္ သူ႔ဆီ က ၾကားရသည္။ သူက ေျပာတတ္ေသးသည္။
ခုေခတ္ႀကီးကလည္း ေခတ္ပ်က္ႀကီးကိုး ေရာဂါဘယေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ ၉၆ ပါးေတာင္ မကေတာ့ပါဘူး။ ေဆး႐ံုေတြကုိ သြားကိုမသြားခ်င္ဘူး။ စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ဆုိတာလည္း ပါေသး။ သူေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး ရယ္လည္းရယ္ခ်င္ သနားလည္းသနားရသည္။ ကုိယ္တတ္အားသမွ် ႀကံဳသလို႐ွင္းျပရသည္။ ႀကီးေတာ္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ကလည္း လူေတြေရာဂါျဖစ္ၾကပါတယ္။
လူေတြေရာဂါျဖစ္ေနၿပီးသားပါ။ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ လက္လွမ္းမီလာတာ၊ ေဆးဝါးေတြေကာင္းလာတာ၊ ေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြ ေပါလာတာေၾကာင့္ အရင္ကလူေတြမသိတဲ့ေရာဂါေတြကို ေဖာ္ထုတ္ကုသလာႏုိ္င္ တာပါလို႔ ေျပာလည္းနားမလည္ပါ။ လက္မခံပါ။ သူ႔ဆီကုိေတာ့ ကိုယ္ေပးတဲ့အလင္းေရာင္က ေရာက္ဟန္မတူ။
၃)
ျပတင္းတံခါးဖြင့္ကာ ေခတ္တေခတ္ေျပာင္းတုိင္း၊ပိုမုိပြင့္လင္းလာတိုင္း ျပႆနာေတြ ပိုေတြ႔ရတတ္သည္မွာ သဘာဝတခုပင္ျဖစ္သည္။
အရင္က မ႐ွိပါဘူးေကာင္းပါတယ္လုပ္ထားသမွ် ေသခ်ာအလင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ၾကည့္မွ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္ေန သည္ကို ျမင္လာရသည္။
အရင္က မ႐ွိပါဘူးေကာင္းပါတယ္လုပ္ထားသမွ် ေသခ်ာအလင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ၾကည့္မွ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္ေန သည္ကို ျမင္လာရသည္။
အရင္က ေဆာက္ခ်င္သလို စိတ္ထင္တုိင္းေဆာက္ခဲ့သမွ် လမ္းမ်ားတံတားမ်ား သည္ အရည္အေသြးမမီသည္ကို ပြင့္လင္းလာမွသိရသည္။ အရင္က ဖမ္းခ်င္သလိုဖမ္းေထာင္ခ်တတ္သည္ကို ဘယ္ပုဒ္မနဲ႔ဖမ္းဆီးခံရတာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္႐ွိၿပီး တိတိက်က်ေရတြက္ေဝဖန္လာႏုိင္သည္။ အစိုးရမင္းတုိ႔၏အားနည္းခ်က္မ်ားကို မကြယ္မဝွက္ ေထာက္ျပလာႏုိင္ သည္။
သို႔ေသာ္လည္း မင္းတို႔လိုခ်င္လွခ်ည့္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီဆုိ။ အခုၾကည့္ေလ ျပႆနာ ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္။ အရင္ကဆုိနားေအးပါးေအးပဲ။ ဘာသံမွမၾကားရဘူး။ နဂို႐ွိရင္းစြဲ ျပႆနာထက္ အလင္းေရာင္ရလာျခင္းကုိ အျပစ္တင္မည့္သူေတြကလည္းမနည္းမေနာ။ အရင္တုန္းက ဒီေလာက္ေအးခ်မ္းသာယာေနတာကြာ။ ဆႏၵျပတယ္ဆုိတာ ၾကားေတာင္မၾကား ဖူးဘူး။ အခုမ်ားျပလိုက္ရတဲ့ဆႏၵေတြ ခဏခဏ။ အရင္သူႀကီးတုန္းက ေအးေဆးပဲ။ အခု သူႀကီးက်မွအ႐ႈပ္ေတြမနည္းဘူးဆိုသည့္သူႀကီး
ေဟာင္းတမ္းတေဖာ္မ်ားကလည္း တပံုတပင္ျဖစ္သည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ ေနသားက်လာသူမ်ားအတြက္ အလင္းေရာင္၏ဒဏ္ကုိ မခံႏိုင္ၾက ျခင္းမ်ားေလလား။
ေဟာင္းတမ္းတေဖာ္မ်ားကလည္း တပံုတပင္ျဖစ္သည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ ေနသားက်လာသူမ်ားအတြက္ အလင္းေရာင္၏ဒဏ္ကုိ မခံႏိုင္ၾက ျခင္းမ်ားေလလား။
၄)
လူတေယာက္မွာေရာ ပိုၿပီး အလင္းေရာင္ရသြားခဲ့ရင္၊ ဉာဏ္အဆင့္ျမင့္သြားခဲ့ရင္ ၾကည္လင္ေနသည့္ ေရထဲမွာပဲ ႐ႈပ္ေထြေပြလီေနေသာအညစ္အေၾကးမ်ားကို ျမင္လာေပသည္။ ထို႔အတူ သာမာန္လူတေယာက္အတြက္ ျပႆနာဟုမျမင္ႏိုင္သည္ကို ပညာ႐ွင္တေယာက္၏ ပညာမ်က္စိျဖင့္မႈ ျပႆနာအႀကီးႀကီးျဖစ္မည္။ မိုက္က႐ိုစကုတ္ျဖင့္ ၾကည့္ျခင္းလိုပင္
ျဖစ္ေနမည္။ သာမာန္လူ၏အျမင္တြင္ ေရာဂါေသးေသးေလးသည္ အသက္ကိုပင္ႏႈတ္ယူႏုိင္ေသာ အျပစ္အနာအဆာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ လူတေယာက္ အသတ္ခံရသည္။
ျဖစ္ေနမည္။ သာမာန္လူ၏အျမင္တြင္ ေရာဂါေသးေသးေလးသည္ အသက္ကိုပင္ႏႈတ္ယူႏုိင္ေသာ အျပစ္အနာအဆာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ လူတေယာက္ အသတ္ခံရသည္။
သာမာန္လူအတြက္ေတာ့ သာမာန္လူသတ္မႈ။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆက္တြဲဂယက္မ်ား ကိုတြက္ခ်က္တတ္သူအဖို႔၊ ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းကိုျမင္ကာ ဆင္ျခင္တတ္သူအဖုိ႔တုိင္းျပည္အတြက္ လုပ္ႀကံမႈတခုအျဖစ္ ျမင္ေကာင္းျမင္ ႏိုင္မည္။ ဒီမိုကေရစီဆုိသည့္ လူအမ်ား၏အျမင္ကိုအားျပဳသည့္စနစ္တရပ္တြင္ အလင္းေရာင္ထြန္းျပႏုိင္မည့္ ပညာမ်က္စိ႐ွိသူမ်ားဆိတ္သုဥ္း ေနခဲ့လွ်င္ေတာ့ ေ႐ွ႕တုိးႏုိင္မည့္ေျခလွမ္းမ်ား ဆုတ္ယုတ္ေနမည္ထင္၏။
ျပႆနာမ်ားကိုေျဖ႐ွင္း၍ အနာဂတ္တည္ေဆာက္ရာတြင္ ပညာ႐ွင္မ်ား၏အား၊ ပညာ၏အားကို အထူးကိုးစားသင့္ႏုိင္ရန္ ပညာ႐ွင္ေတြကိုေမြးထုတ္ႏုိင္ေစေၾကာင္း ေမွာင္ဆဲသန္းေျခာက္ဆယ္အတြက္ ေတြးပူဆုေတာင္းမိ ၏။ သို႔ေသာ္ျငား ျမင္သူမ်ားက ျပသသည္ကိုမျမင္ဘဲ ျပသသူကုိသာျမင္လ်က္ ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕အျပစ္စကားဆုိတတ္ျခင္းတတ္ၾကျခင္း၊ ျမင္၍
ျပသသူကုိမလို ငါျပသည္ကုိသာ ျမင္ေစလိုတတ္ျခင္းမ်ားကိုလည္း လူ႔သေဘာလူ႔မေနာဟုတင္ႀကိဳျမင္ကာ ျပင္ဆင္ရမည္ကလည္း အေသ အခ်ာ။
ျပသသူကုိမလို ငါျပသည္ကုိသာ ျမင္ေစလိုတတ္ျခင္းမ်ားကိုလည္း လူ႔သေဘာလူ႔မေနာဟုတင္ႀကိဳျမင္ကာ ျပင္ဆင္ရမည္ကလည္း အေသ အခ်ာ။
စာၿပီး။ ။3rd Feb 2017: 2:30 pm @STW
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
