ျမတ္စံ ● အိမ္အလြမ္းကို… ျပန္လည္ခံစားမိျခင္း
ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာ…ဥေရာပရဲ႕နိုင္ငံတခုျဖစ္တဲ့ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ယမုံ @ Khin Ya Mone ရဲ႕Post မွာ ကိုဖိုးေလး @ အဆိုေတာ္ကိုခိုင္ထူး (မၾကာခင္က ကြယ္လြန္သြားသူ) သီခ်င္းေလးကို You Tube မွတဆင္႔တင္ထားတာကိုျပန္ လည္နားေထာင္မိရင္း ေဝးတစ္ေျမရပ္ျခားမွာ အေမ မိသားစုအားလုံးနဲ႔ ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာ ရွိေနရတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုနားလည္ရင္း အေတြးစိတ္အစဥ္ဟာ ကာလၾကာရွည္စြာ မိဘညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႔ေဝးကြာၿပီး ေန႔ခဲ့ရစဥ္က အခ်ိန္။ေန႔စဥ္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် အသက္ရွင္သန္မႈမ်ားကို ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားရင္း တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ္ယုံၾကည္တဲ့ပန္းတို္င္ကို မေရာက္မခ်င္း မဆုတ္မႏွစ္တဲ့ဇြဲနဲ႔ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့အရာေတြကို လြတ္မက်မိေအာင္ႀကိဳး စားေနခ်ိန္မွာ… တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အိမ္အလြမ္းစိတ္ေတြျပန္လည္လာတာကို အရွိတိုင္းလက္ခံရင္း ဆိုၿငီး ဟစ္ေအာ္ခဲ့ဖူးတဲ့သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္… အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကထဲက ညဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ လမ္းေဘးအုတ္ခုံေပၚမွာသီဆိုစဥ္ကထဲက စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္စြာသီဆိုခဲ့ဖူး …… … …။
တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ႔လည္း RASU ပင္မေဆာင္၊ သမိုင္းဝင္းထဲမွ အေဆာင္ေရွ႕စတဲ့ေနရာေတြမွာ ဆိုၿငီးစဥ္ကလည္း ခံ စားမႈအျပည့္နဲ႔သီဆိုဖူးခဲ့ ………..။
ဒါေပမယ့္ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ကာလမ်ားတုန္းက အငွားပုံေဖာ္ခံစားသီဆိုခဲ့တာကို ျပန္အမွတ္ရမိ…..။ အမွန္တကယ္စင္စစ္ စတင္ခံ စားခဲ့သည္မွာ… ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဆိတ္ဖလူးရနံ႔ေတြသင္းတဲ့ နရသိန္းေက်ာင္းေတာ္ႀကီး[အင္းစိန္ေထာင္] ကိုစေရာက္သြားခ်ိန္ ညဖက္ ႀကိဳးတိုက္ထဲရွိ ေသဒဏ္က်အက်ဥ္းသားအားလုံးကိုအိပ္ခ်ိန္မေပးခင္…က်ေနာ့္ကိုစတင္ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၿပီး ေခါင္းတြင္စြပ္ထားတဲ့ ေခါင္းစြပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ရၿပီး စတင္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ၂ တိုက္လို႔ေခၚတဲ့ ႀကိဳးတိုက္……….။
အခန္းေပါင္း ၆၀ကို မ်က္ေစာင္းထိုးအခန္း ၃၀ စီကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ဒါးလြယ္ခုတ္အေနအထားမ်ိဳးထားကာ ေဆာက္ထား ေသာ @ ေထာင္အေခၚအေဝၚ ရင္ကြဲတိုက္@ ႀကိဳးတိုက္ (ေသဒဏ္ခ် အက်ဥ္းသားမ်ားကို ႀကိဳးမိန္႔ခ်မသတ္ခင္ထားေသာ တိုက္)ကိုစေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္မွအပ ႀကိဳးတိုက္ထဲရွိအက်ဥ္းသားမ်ား ၅၄ ေယာက္မွာ သက္ဆိုင္ရာခရိုင္အဆင္႔၊ တိုင္းအဆင္႔တရားရံုးမ်ားမွ ေသဒဏ္အမိန္႔စီရင္ခံရၿပီး အယူခံအဆင္႔ဆင္႔ရံႈးတဲ့တစ္ေန႔၊ ေနာက္ဆုံးအယူခံမွာ သမၼတထံ အ သနားအယူခံတင္ဖို႔ ေစာင့္ေနက်သူမ်ားျဖစ္ၾက..။ (က်ေနာ္႔မွာ ထိုအခ်ိန္က တပ္မေတာ္ထာက္လွမ္းေရး (MI) မွ စစ္ေၾကာေရး စစ္ေဆးေနခ်ိန္..။ ဗထလ@ေရၾကည္အိုင္စခန္းသို႔စစ္ေဆးေမးျမန္းရန္ သြားရမည္႔သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္အာဏာပိုင္ အႀကီးအကဲအခ်ိဳ႕မွလြဲၿပီး အျခားေထာင္ဝန္ထမ္းမ်ားနဲ႔ အျခားသာမာန္အက်ဥ္းသားမ်ား အဝင္အထြက္မရွိတဲ့ ဒီလိုႀကိဳးတိုက္ ေနရာမ်ိဳးမွာ ေခတၲထားလိုက္ျခင္းက သူတို႔အတြက္ပိုအဆင္ေျပမယ္ဟုထင္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ပထမဦးဆုံးေဗြေဆာ္ဦး စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရးလုပ္ခ်င္လို႔လားမသိ။)
ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရန္ေခၚလာသူတစ္ဦးကို အခုလို ေသမိန္႔ခ်အက်ဥ္းသားမ်ား၊ ေသဒဏ္က်အက်ဥ္းသားမ်ားေနတဲ့တိုက္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တစ္ခန္းနဲ႔ေ ရာထားလိုက္ျခင္းက သမရိုးက်ျဖစ္စဥ္ေတာ႔မဟုတ္။ သို့ေပမယ့္ က်ေနာ့္ အတြက္ အလြမ္းဓါတ္ခံပိုႀကီးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာကေတာ႔ အေသအခ်ာ…..။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဒါးလြယ္ခုတ္အခန္း၂ ခန္းမွလူႀကီးမ်ားမွာ က်ေနာ္႔လို ေက်ာင္းသားအရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနရင္း သူတို႔မွာေခါင္းတၿငိမ္႔ၿငိမ္႔…တစ္ ရက္ေနေတာ႔ သူတို႔အရပ္ဓေလ႔အတိုင္း အိပ္ခ်ိန္မေပးခင္ သီခ်င္းမ်ားသီဆိုေနၾကတာကို နာေးထာင္ရင္း မ်က္ေစာင္းထိုး အခန္းမွ ကိုရစ္ကီ @ ရစ္ခ်က္ (ေကအင္န္ယူ မန္းေငြေအာင္ အမႈတြဲျဖင္႔ေသဒဏ္က်ခံရသူ။ သူ႔ေဘးဖက္အခန္းမွ ကိုဝင္းထူး ေစာ (ကိုရစ္ကီအမႈတြဲ) တို႔မွ” ညီေလး..ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းကို ေထာင္က စားသြားလိမ္႔မယ္။ အခန္းထဲလမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း တီးတိုးမပြင္႔တပြင္႔သီခ်င္းဆိုေနမယ္႔အစား အခုလိုညမ်ိဳးမွာ အကိုတို႔လိုမ်ိဳး ဖြင္ဟေအာ္ဆိုပစ္လိုက္၊ လြမ္းစရာရွိရင္ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ အပီလြမ္းပစ္လိုက္” လို႔ေျပာေတာ႔မွ က်ေနာ္လည္း စိတ္ထဲရွိတဲ့သီခ်င္း ေလးေတြကို ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ခံစားၿပီး စိတ္လိုလက္ရဆိုၿငီးမိခဲ့တယ္။ အားလုံးကလည္း အသစ္စက္စက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေလးရဲ႕ ခံစားမႈအျပည္နဲ႔ သီဆိုမႈကိုနားေထာင္ေနၾက။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ၿပီးသြားတိုင္း “ေကာင္းဗ်ိဳ႕ ေကာင္း ေကာင္း” စတဲ့ Brabo ေပးတဲ့အသံေတြက နီးစပ္ရာအခန္းေတြကေန ထြက္လာၾကတယ္။ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကိုေတာင္ ေမ႔သလိုလိုျဖစ္ လာ…..။ ေက်ာင္းထဲက အေဆာင္ေရွ႕မွာဆိုခ်ိန္တံုးက မိန္းကေလးအေဆာင္ထဲက Brabo ေပးသံထက္ပိုေန…။ တျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ ဖီလင္ပိုတက္လာၿပီး ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ “အေမ႔အိမ္” နဲ႔ ကိုဖိုးေလး @ ကိုခိုင္ထူးရဲ႕ “အိမ္အလြမ္း” သီခ်င္းကိုသီဆိုခ်ိန္မွာ စိတ္အစဥ္က ဟိုတုန္းကလိုမ်ိဳး အဌားပုံတူခံစားရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ႔ပဲ လက္ရွိေရာက္ေနရာအရပ္ကထြက္ေပၚလာတဲ့ တ ကယ့္ အေမ႔အိမ္ကို လြမ္းတဲ့ခံစားမႈ..။ အိမ္အလြမ္းရဲ႕ရသ… နဲ႔အတူသီဆိုခဲ့…
“အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္း… ဆီးႏွင္းတို႔က်စတစ္ညမွာ အိမ္ကိုပစ္ၿပီးေတာ့ .. မေျပလည္နုိင္မယ့္လမ္းမွန္း.. သိရက္နဲ႔ တစ္လွမ္း ခ်င္းလွမ္းကာ ရင္ဆုိင္ေနဆဲက အိမျ္ပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းစိတ္ တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာတယ္… စိန္ေခၚေနတဲ့လမ္း…ဆူးခင္းနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးကာ ေျမလွန္ပစ္ၿပီးေတာ့.… စိုေျပနုိင္မယ့္နည္းလမ္း ရွိရက္နဲ႔ မနီးစပ္ေသးခင္ ရွာေဖြေနဆဲက …အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းစိတ္ တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာတယ္…”
စာသားတစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေလးနက္မႈ..၊ ခံစားသက္ဝင္မႈတို႔မွာ ပိုမိုအားေကာင္းလာ..။ တရိပ္ရိပ္ ေပၚထြက္လာတဲ့ အေတြးမ်ားကလည္း လက္ရွိဘဝနဲ႔အပ္စပ္ေန…တကယ္လည္း အိမ္အလြမ္းစိတ္က…
“အလြမ္း… ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔ ..အလြမ္း ျပန္ခ်င္ေဇာေၾကာင့္ ေန႔ခင္း… အိပ္မက္ထဲမွာ…အေတြး…အိပ္မက္ထဲမွာ အိမ္ျပန္ ျဖစ္တယ္…”
စိတ္ထဲမွာ မ်က္လုံး ထဲမွာ ကိုယ္ခႏၶာဟာလြင္႔ေျမာၿပီး တကယ္ပဲ အေမ႔အိမ္ထဲကိုေရာက္ၿပီး အေမ႔အနားမွာထိုင္ကာ အေမနဲ႔စကားေတြေျပာ..၊ အေမ႔ရဲ႕စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေၾကာင္႔ျဖစ္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုကူသုတ္ေပးရင္း ခံစားေနမိ။
“မိန္ရာသီရဲ႕စန္း… နကၡတ္နဲ႔လိုက္လို႔ ညိႇကာ အေျဖျပန္တြက္ၿပီးေတာ႔… အေမအိုေမွ်ာ္မယ္မွန္းလည္း သိရက္နဲ႔ ခရီးၾကမ္းဖ်က္ ကာ ျပန္မလာနိုင္ေသးခင္ …အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းစိတ္ တိတ္တဆိတ္ေရာက္လာတယ္…”
“အလြမ္း…ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔…အလြမ္းျပန္ခ်င္ေဇာေၾကာင့္ ေန႔ခင္း…အိပ္မက္ထဲမွာ…အေတြး…အိပ္မက္ထဲမွာ အိမ္ျပန္ျဖစ္ တယ္… အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္း စိတ္…တိတ္ တ ဆိတ္ ေရာက္ လာ တယ္…”။
ေနာက္ဆုံးသီခ်င္းပိုဒ္ရဲ႕စာသားကို ဂရုဏာအသံအျပည့္နဲ႔ ဆိုၿငီးၿပီးအဆုံးသတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ တကယ္ပဲ အိမ္ျပန္ ေရာက္သလိုခံစားလိုက္ရ။ သီ္ခ်င္းအဆုံးသတ္ၿပီးဆုံးသြားခ်ိန္မွာ ႀကိဳးတိုက္တစ္ခုလုံးဟာ မိနစ္ဝက္ စကၠန္႔ ၃၀ ေလာက္တိတ္ ဆိတ္ေန။ ခုနတုန္းက Brabo ေအာ္သံေတြမၾကားရ …. ….. ….. …။
က်ေနာ္သိလိုက္ပါၿပီ………….။
မေန႔တေန႔ကမွ အျပင္ေလာကေနေရာက္လာသူ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးတစ္ဦးက အိမ္အလြမ္းသီခ်င္းကို ခံစားခ်က္ အျပည့္နဲ႔သီဆိုေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႔ထက္ အိမ္ေတြကိုႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာခြဲခြာေနရတဲ့ သူတို႔ေတြမွာလည္း သီခ်င္းထဲကလို အိမ္ အလြမ္းစိတ္ေတြနဲ႔ စာသားတစ္ခုခ်င္းဆီက ရသနဲ႔အတူ အားလုံး သူတို႔ရဲ႕အိမ္ကို ေခတၲခဏေရာက္သြားၾကလို႔ပါလား … က်ေနာ္ ၿပံဳးမိလိုက္ခ်ိန္မွာ မ်က္ေစာင္းထိုးအခန္းမွ ကိုရစ္ကီ ရဲ႕ “ေကာင္းဗ်ဳိ႕ ေကာင္း ေကာင္း” ဆိုတဲ့ အားေပးေအာ္သံနဲ႔အတူ ႀကိဳးတိုက္ အျခားအခန္းေတြကလည္း ထပ္ဆင္႔ေအာ္သံေတြၾကားရ။ ေရတစ္ခြက္ကို သံတိုင္ၾကားထဲကအိုးမွ အသာခပ္ ေသာက္လိုက္ၿပီး ေသာက္လက္စ မက်င္လွ (ႏြား) ေဆးေပါလိပ္ကို ပါးစပ္မွအသာအယာကိုက္ထားမိခ်ိန္ တာဝန္မႈးႀကီး လက္ပတ္နဲ႔ေရာက္ေနတဲ့ ေထာင္မႈးႀကီးဦးတင္ဦးက ေဆးလိပ္မီး လာတို႔ေပးရင္း” “ေအးကြာ ညီေလးရာ..အကိုလည္း ဒီတာ ဝန္ေတြသာလုပ္ေနေပမယ့္ အကို႔အေမ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အေမက ေရႊဘိုမွာကြ။ အကိုလည္း မင္း ဆိုတဲ့သီခ်င္းထဲက စာသားလိုပဲ အိမ္ ခဏျပန္ေရာက္သြားတယ္လို႔ ခပ္ေဆြးေဆြးေလးေျပာရင္ ျပန္ထြက္သြားတယ္။
ေသခ်ာပါတယ္ …က်ေနာ့္ဘဝမွာ အဲ့ဒီ့ညက အိမ္ကိုတကယ္ျပန္ေရာက္သြားသလို အားလုံးလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္သြားၾကခဲ့ပါ တယ္…
[ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္]
အစဥ္အၿမဲေမတၱာျဖင့္ ….
ကိုျမတ္စံ
29/10/2017
1:47 am
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
