(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၆၊ ၂၀၁၇
ပညာေရးဆိုတာ ဘာလဲ၊ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းအတြက္ ေရာင္စံုအေျဖေတြ ရိွၿပီးသား၊ ၾကားဖူးၿပီးသား ပါ။ ဥပမာ ႏိုင္ငံသားေကာင္းျဖစ္ဖို႔တို႔၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းရဖို႔၊ အတတ္ပညာတခုခုကို နားလည္ တတ္ကြၽမ္းေစဖို႔၊ စာရိတၱေကာင္းဖို႔၊ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္ဖို႔ … စသည္စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲဒီ့ထဲမွာ က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုး အ ေကာက္အယူကေတာ့ သိမႈကေန မသိမႈဆီကိုသြားျခင္းတဲ့။ တနည္းအားျဖင့္ သိျခင္းကေန မသိျခင္းဆီသို႔ … ။
က်ေနာ္ ပိုၿပီးေဝးေဝးျမင္ရတယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒါ ေရွးမဟာလူႀကီးေတြရဲ႕ ပုခံုးေပၚ တက္ၾကည့္ခဲ့လို႔ပါပဲဆိုတဲ့ နယူတန္ႀကီးစကား ငွားသံုးရမွာပါပဲ။ အရင္သိခဲ့တဲ့ အသိေတြကို အေျခခံၿပီး မသိေသးတဲ့နယ္ဆီကို အေရာက္သြားႏိုင္ရပါတယ္။ ပညာသင္တယ္ ဆိုတာ အဲ့ဒါပါပဲ။ သင္ယူေလ့လာတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါပါပဲ။
အက္တမ္ကမၻာႀကီးကို ဖြင့္ဆိုရွင္းလင္းခဲ့တဲ့၊ တည္ေဆာက္ျပခဲ့တဲ့ ေသာ္မဆြန္၊ ႐ူသာဖို႔ဒ္နဲ႔ ဘိုးတို႔ဆိုတာ ဆရာတပည့္ေတြပါ။ ေသာ္မဆြန္နဲ႔ ရူသာဖို႔ဒ္ကလည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာတပည့္ေတြ .. ၊ ႐ူသာဖို႔ဒ္နဲ႔ ဘိုးတို႔ဟာလည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာတပည့္ေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ေရွ႕ကဆရာေတြရဲ႕အသိေတြကိုနင္းၿပီး အသိသစ္ေတြကို ရွာခဲ့တယ္၊ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ပညာ သင္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါပါပဲ။
သင္ယူေလ့လာတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါပါပဲ။
မင္းႏွယ္ကြယ္ … ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ … ဒီမွာ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ နယူတန္ေတြ ဘိုးေတြ ျဖစ္မလဲကြ၊ ဒီမွာ အသစ္ေတြ႕ဖို႔ ေနေနသာသာ သူမ်ားရွာထားတဲ့ဟာေတြေတာင္ မနည္းေလ့လာေနရတာကြဆို … ဟုတ္ကဲ့ လူတိုင္းကို ထူးခြၽန္ေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ အသိသစ္ေတြ ေတြ႕ရမယ္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မသိျခင္းနယ္ဆိုကို ေမွ်ာ္ ၾကည့္ႏိုင္ရပါမယ္။ ဥပမာ သမိုင္းသင္တယ္ဆိုပါစို႔။ အရင္က ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ အခုႀကံဳေတြ႕ေနရတာေတြနဲ႔က မတူပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အရင္က အသိကို အေျခခံၿပီး အခုႀကံဳေတြ႕လာတဲ့ ျဖစ္ရပ္အသစ္ကို ေဝဖန္အကဲခတ္ႏိုင္ရပါ့မယ္။ အဲဒါ သိျခင္းကေန မသိျခင္းဆီသို႔ပါ။ ေဘာဂေဗဒဆိုလည္း အဲလိုပါပဲ။ သိခဲ့တဲ့ အသိ (ဥပေဒသ) နဲ႔ လက္ေတြ႕မွာျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္ ရပ္အသစ္ေတြကို ေဝဖန္ၾကည့္ရတာပဲ မဟုတ္လား။
ေျပာလိုရင္းက တခြန္းတည္းပါ။ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ကေလးေတြေခါင္းထဲ ေဒတာေတြ ေလာင္းထည့္တဲ့ျဖစ္စဥ္ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ဘာေဒတာေတြလဲဆိုတာကို သိဖို႔က အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ပါပဲ။ ၿပီးရင္ အဲဒီ့ေဒတာေတြကို သရုပ္ခဲြႏိုင္ရပါ့မယ္။ ၿပီးရင္ မွန္လား၊ မွန္လား၊ ယုတိၱရိွလား မရိွလား စမ္းစစ္ႏိုင္ရမယ္။ ၿပီးရင္ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေဝဖန္ႏိုင္ရမယ္။ အျမင့္ဆံုးကေတာ့ သိ ထားခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္အသိပညာနဲ႔ ျဖစ္ရပ္အသစ္ေတြကို ေဝဖန္ႏိုင္ျခင္းေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ သိျခင္းကေန မသိျခင္းဆီ သို႔ … ။
မွန္ပါတယ္ .. အဲဒီ့စြမ္းရည္ဟာ ေက်ာင္းသား တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မတူပါဘူး။ မတူႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက တပိုင္းပါ။ ပညာေရးဆိုတာကေတာ့ အနိမ့္ဆံုး အဲေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးရပါမယ္။ ေမးခြန္းပံုစံကအစ အဲလိုျဖစ္ေအာင္ ဆြေပးႏိုင္ရပါ့ မယ္။
က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ က်က္စာလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ သမိုင္းလိုဘာသာမ်ဳိးကိုေတာင္ သူတို႔ဆီမွာ (အဂၤလန္မွာ)
ဘယ္လိုေမးပါသလဲ … ။
ဟုတ္ကဲ့၊ ဗာဆိုင္းစာခ်ဳပ္အေၾကာင္းေရးပါဆိုတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ (ေဒတာ) ကို ေမးတဲ့ေမးခြန္းမ်ဳိးလည္း ပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပးထားတဲ့အမွတ္က နည္းနည္းရယ္ပါ။ သူအမ်ားဆံုးေပးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးရိွပါတယ္။ အမွတ္ ၅၀ ေတာင္ေပးတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဘယ္လိုေမးသလဲဆို … ဥပမာ ဟစ္တလာ့အေၾကာင္း (ဒုတိယကမၻာစစ္နဲ႔ ဂ်ာမဏီႏုိုင္ငံအေၾကာင္း) ဆိုပါေတာ့။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မတူတဲ့ေဖာ္ျပခ်က္ (အျမင္) ေတြကို အရင္ဆံုးေပးလိုက္ပါတယ္။ စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ႕အျမင္၊ ႏိုင္ငံေရး သမားတေယာက္ရဲ႕အျမင္၊ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္ရဲ႕အျမင္ .. စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ … စံုေအာင္ေပးပါတယ္။ Source A, Source B ဆိုၿပီး တန္းစီေပးတာ သံုးေလးခု .. မကပါဘူး။ ခုနစ္ခု၊ ရွစ္ခုထိ ရိွပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိးေတြကို တန္းစီေမးပါေတာ့တယ္။
Study Sources A and B
How far do these two sources agree? Explain your answer using details of the sources.
Study Sources C and D
Does Source C make Source D surprising? Explain your answer using details of the sources and your knowledge.
Study E
Do you trust this source? Explain your answer using details of the sources and your knowledge.
အျမင္တခုနဲ႔ တခုနဲ႔ ဘယ္လိုကြာဟတယ္၊ ဘယ္အျမင္က ဘယ္အျမင္ကို ဆန္႔က်င္တယ္၊ ေထာက္ခံတယ္၊ ဘယ္အျမင္ကျဖင့္ အားေကာင္းတယ္၊ ဘယ္အျမင္ကျဖင့္ ယုတိၱမရိွဘူး … အဲဒါေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ ဖတ္ၿပီး သံုးသပ္ရမွာ။ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရမွာ။ ဆံုးျဖတ္ရမွာ။ ေတြးရေခၚရမွာ။ ယုတိၱက်က် စဥ္းစားရမွာ … ။ ကိုင္း … ၾကည့္စမ္း … ဒါ သိျခင္းကေန မသိျခင္းဆီကို သြားတာပဲမဟုတ္လား။ သူတို႔ရဲ႕ပညာေရးဆိုတာ အဲလို … ။
က်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ဖတ္စာအုပ္ေဘာင္ကိုေတာင္ ေက်ာ္တာပါပဲ။ using details of the sources and your knowledge တဲ့။ ေပးထားခ်က္တင္မက မင္းရဲ႕ဗဟုသုတကိုပါ ထည့္သံုးတဲ့ .. ။ ဟား … ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိးကိုသာ ေရႊျပည္ႀကီးက Textbook သရဏံ ဂိစၦာမိ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ေတြ႕လို႔ကေတာ့ ေသြးပ်က္ၿပီး ေသကုန္မွာေတာင္ စိုးရပါတယ္။
ေဟ့ေကာင္ … မင္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ ဟိုက ဟိုပဲ။ ဒီက ဒီပဲ။ ကိုယ့္အရပ္နဲ႔ ကိုယ့္ဇာတ္ပဲကြဟု ဆိုျငားအံ့ .. ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေမးခြန္းႏွစ္ခုေလာက္ပဲ ေမးခ်င္ပါတယ္။
၁) က်ေနာ္တို႔ဆီက ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဲလိုသင္ၾကားလို႔ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဉာဏ္ရည္နိမ့္က်ပါသလား။
၂) က်ေနာ္တို႔ဆီက ဆရာေတြကေရာ အဲလိုသင္ၾကားႏိုင္စြမ္း မရိွဘူးလား .. ။
အထက္က စကားကိုပဲ ျပန္ေကာက္ပါမည္။ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ေဒတာေတြ ေလာင္းထည့္တာမဟုတ္ဘူး။ တနည္း အားျဖင့္ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ဆရာဆီ့က ေဒတာေတြကို တပည့္ေတြဆီ ကူးေျပာင္းေပးတဲ့ data transferring process မဟုတ္ပါဘူး။
21 ရာစုမွာ ေဒတာဆိုတာ ဂူးဂဲလ္ပါပဲ။ ဘာကိုရွာရမလဲဆိုတာပဲ သိဖို႔လိုပါတယ္။ ၿပီးရင္ Enter ေခါက္ေလာက္ရံုပါပဲ။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ကိုင္းတိုင္း၌ ဂ်ဳံစိုက္ဧကေပါင္း … တစ္သိန္းေက်ာ္ တစ္သိန္းေက်ာ္ ရိွသည္ … နားပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက ပို႔ကုန္မ်ားမွာ ကြၽန္း၊ သစ္မာ၊ ဆန္စပါးႏွင့္ .. ဆန္စပါးႏွင့္ …. နားပါ။
ကႏီၵစာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၆ ခု .. ဘယ္လ ဘယ္ရက္မွာ … နားပါ။
အီလက္ထရစ္ပိုတင္ရွယ္ အစ္သည္ ဝါ့ဒါန္း ဝါ့ဒါန္း … နားပါ .. နားပါ .. နားပါ။
ကေလးေတြ ေျပာသလိုေျပာရရင္ ကိုင္းႀကီးႀကီးမွာ သြားနားပါ။
ဟုတ္ကဲ့၊ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ေမးခြန္းပံုစံကအစ memorizing data အဆင့္မွာ ဂိတ္ဆံုးေနတယ္ဆိုတာလည္း မွန္ပါတယ္။ understanding data အဆင့္ေတာင္ မေရာက္တေရာက္ဆိုေတာ့ analyse လုပ္ဖို႔ဆို ေဝလာေဝးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုေမးခြန္းပံုစံေတြေၾကာင့္လည္း အာဂံုေဆာင္မွ အာဂလူဆိုတဲ့ အျမင္ေတြ အေျပာေတြ ႀကီးစိုးေနတာ၊ အလုပ္ျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ့ … ငါ့သားေရ .. င့ါတပည့္ေရ .. ဒီသားေကာင္က ဒိလို၊ ဒီေနရာကို ဒီအခ်ိန္ဆိုလာၿပီ၊ ဒီကေန ေစာင့္ဖမ္း .. စ သည္ျဖင့္ data transfer လုပ္တဲ့ သင္ၾကားနည္းက ေက်ာက္ေခတ္ဦး အမဲလိုက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အသံုးဝင္ပါလိမ့္မယ္။
အင္းေလ … ေက်ာက္ေခတ္ဦးမွာ အမဲလိုက္ရတာကို ေပ်ာ္ေနသူေတြလည္း ရိွမွာေပါ့ေလ။ ေပ်ာ္ပါေစေလ .. ေပ်ာ္ပါေစ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အိုင္ဒီယာတခု၊ လက္ေတာ့တလံုးနဲ႔ ကမၻာကို တက္သိမ္း၊ ဓနေတြကို ဖန္တီးေနတဲ့ ၂၁ ရာစုမွာ ေခြၽးတလံုးလံုးနဲ႔ ဖားရွာ ငါးရွာ အမဲလိုက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ၾကည့္ၿပီး မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ …။
မုဆိုးရာသီက ..
….
…….
ကုန္
ခဲ့
ၿပီ
မို႔
ပါ။
မင္းခိုင္
၁၆၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၇