(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၊ ၂၀၁၇
ကြၽန္ေတာ္ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေနနဲ႔ ဇာတ္သဘင္ပြဲလမ္းမ်ားကုိ ဝါသနာပါၾကပါတယ္။ ဒီလိုပြဲလမ္းမ်ားဟာ မိုးရာသီကုန္ဆုံး ခ်ိန္မွာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တိုင္း နာမယ္ႀကီးဇာတ္ပြဲမ်ား လွည့္လည္ကခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီဇာတ္႐ံုႀကီးေတြမွာလည္း ႐ုပ္ေသးပြဲ ေတြ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
႐ုပ္ေသးသဘင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အနည္းငယ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ႐ုပ္ေသးဆိုတာ ေခါင္း၊ ေျခ၊ လက္ စတဲ့ ကုိယ္အဂၤါအစိတ္အပုိင္း ေတြလႈပ္ရွားျပီး လူ႔သဏၭာန္ဟန္အမူအရာအတိုင္း ကျပနိုင္ဖို႔ စီမံထားရတဲ့ အ႐ုပ္ေလးေတြကုိ ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲျပီး ကျပတဲ့ သဘင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ့႐ုပ္ေသးကုိ အင္းဝေခတ္မွာ႐ုပ္ႀကီးနဲ႔႐ုပ္ငယ္လို႔ေခၚေဝၚခဲ႔ပါတယ္။ ေညာင္ရမ္းေခတ္မွာ အ႐ုပ္က၊ ကုန္းေပါင္ေခတ္မွာ ႐ုပ္စုံ၊ ရတနာပုံေခတ္မွာေတာ့ အျမင့္သဘင္ဆိုျပီးေျပာင္းလဲ ေခၚေဝၚခဲ့ၾကတာကုိ ဖတ္ရႈရပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ျမန္မာ့႐ုပ္စုံသဘင္လို႔ေခၚခဲ့ပါတယ္။
ေခတ္အဆက္ဆက္က ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့႐ုပ္ေသးသဘင္မ်ားဟာ ေဖ်ာ္ေျဖရံုသက္သက္သာမကပဲ တိုင္းေရးျပည္ရာ ေတြကုိ မေတာ္မေလ်ာ္လုပ္ေဆာင္တာျမင္ေတြ႔တဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ေထာက္ျပ ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တာကုိ မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုကျပေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြကုိ အမွားေတြ ျပဳျပင္ဖို႔အတြက္ ပ်က္လုံး၊ ဇာတ္၊ နိပါတ္ဇာတကဝတၳဳေတြနဲ႔ သတိေပးကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ႔ပါ တယ္။
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက ျမန္မာ့႐ုပ္ေသးကုိ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားအေနနဲ႔ ေလးစားတန္ဖိုး ထားၾကေၾကာင္း၊ အနုပညာအဆင့္အတန္း အလြန္ျမင့္မားေၾကာင္းကုိ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
႐ုပ္ေသးသဘင္မွာလည္း အ႐ုပ္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အ႐ုပ္မ်ဳိးစုံကုိကု္ိ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ မရပါဘူး၊ ႐ုပ္ေသးသဘင္မွာ ပါဝင္ရမယ့္အ႐ုပ္မ်ားကုိ ဗုဒၶရဲ႕အဘိဓမၼာတရားေတာ္လာ ဥပါဒါ႐ုပ္ ၂၄ ပါး၊ ဘူတ႐ုပ္ ၄ ပါး၊ ေပါင္း ၂၈ ပါးကုိအစြဲျပဳျပီး အ႐ုပ္ ၂၈ ႐ုပ္ ပါဝင္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးဦးဘခ်ိဳေရးသားခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့႐ုပ္ေသးေဆာင္းပါးထဲမွာ (၁) နတ္ကေတာ္႐ုပ္ ၂ ႐ုပ္၊ (၂) ျမင္း႐ုပ္ ၁၊ (၃) ဆင္ျဖဴ ဆင္မည္း ၂၊ (၄) က်ား႐ုပ္ ၁။ (၅) ေမ်ာက္႐ုပ္ ၁၊ (၆) ၾကက္တူေရြး ၁၊ (၇)နဂါး႐ုပ္ ၁၊ (၈) ဘီလူး႐ုပ္ ၂၊ (၉) ေဇာ္ဂ်ီ ၁၊ (၁၀)ဝန္ႀကီး ၄၊ (၁၁) မင္းသား ၁၊ (၁၂) ရွင္ဘုရင္ ၁၊ (၁၃) မင္းသမီး ၁၊ (၁၄) မင္းသားႀကီး မ်က္ႏွာနီ၊ မ်က္ႏွာျဖဴ ၂၊ (၁၅) ပုဏၰား ၁၊ (၁၆) ရေသ့ ၁၊ (၁၇) နတ္ ၁၊ (၁၈) ျဗဟၼာ ၁၊ (၁၉)အမယ္အို ၁၊ (၂၀)လူျပက္ ၂၊ စုစုေပါင္း ၂၈ ႐ုပ္ ပါဝင္ပါတယ္။
ေရွးေခတ္က ႐ုပ္ေသးစင္မ်ားကုိ စင္ေတာ္ႀကီး၊ စင္ေတာ္ကေလး၊ သမီးေတာ္စင္၊ ဝင္းစင္ ဆိုျပီး ခြဲျခားထားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ စင္ေတာ္ႀကီးကုိ မင္းအမိန္႔နဲ႔သာတည္ေထာင္ထားနိုင္ပါတယ္။ ႀကိဳးဆြဲတဲ႔ေနရာမွာလည္း မင္းသမီး႐ုပ္ကုိ အေကာင္း ဆုံးႀကိဳးဆြဲဆရာက ဆြဲရပါတယ္။
႐ုပ္ေသးအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာနိုင္ငံအေၾကာင္းကုိ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးအေျခအေနအတိုင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ မင္းမိန္႔အရ ကျပေနရတဲ့႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္ လင့္ခဲ့သလို ဒီမိုကေရစီေခတ္သစ္ကုိ ျပန္ၿပီးတည္ေထာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီအခ်ိန္ကုိဦးေဆာင္သူဟာ သူေမ်ွာ္လင့္ သလိုႀကိဳး ဆြဲႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့ပါတယ္။ သူေမွ်ာ္လင့္သလို ျပည္သူေတြကလည္း ေမ်ွာ္လင့္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ သူမက ဘာကုိေမွ်ာ္ လင့္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ဖို႔၊ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကေနတဆင့္ ျမန္မာျပည္ တြင္းမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအကုန္ပါဝင္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေထာင္ နိုင္ဖို႔အတြက္ ပါ။
၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာကတည္းက တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြကုိ အသိေပးေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကုိနိုင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြရပ္ပစ္ဖို႔၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရး ကုိ ပထမဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီျမန္မာျပည္ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကုိ၂၀ ရာစု ပထမပင္လုံညီလာခံစိတ္ဓာတ္ကုိ အေျခခံခဲ့ပါတယ္။ ပထမပင္လုံညီလာခံတုန္း က တိုင္းရင္းသားေတြ တညီတညႊတ္ထဲေထာက္ခံခဲ့တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္နိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရယူဖို႔ အေျခခံအုတ္ျမစ္ခ် ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ၂၀ ရာစုပင္လုံစိတ္ဓာတ္ေတြ တကြဲတျပားျဖစ္ေနပါျပီ။ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း တကြဲတျပားျဖစ္ေနၾက ပါတယ္။ တစုတေဝးထဲျဖစ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ညိႇေနရပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ကုိယ့္ေဒသ အတြင္းမွာ လက္နက္စြဲကုိင္ၿပီး အယူအဆေရးအရ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ဆင္ႏႊဲေနခဲ့ၾကပါတယ္။
အစုအစုလုိက္ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြ တစုတစည္းထဲျပန္ေပါင္းစည္းဖို႔ တင္မကပါဘူး။ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ တပ္မ ေတာ္ရဲ႕အကြဲကုိပါ ရင္ၾကားျပန္ေစ့ေနရပါတယ္။
ဒီရင္ၾကားေစ့မႈအတြက္ အရပ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္ (သူမ) နဲ႔ စစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္က မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးအျဖစ္ အဓိကအခန္း က႑မွ ပါဝင္ကျပေနရပါတယ္။
႐ုပ္ေသးသဘင္မွာ မင္းသားမင္းသမီးမွလြဲရင္ တိုင္တည္သီခ်င္းကုိဆိုခြင့္ မရသလိုပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒက ဆြဲတဲ့ႀကိဳးေအာက္မွာ အစုိးရႏွစ္ဖြဲ႔ က,ေနရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအစုိးရႏွစ္ဖြဲ႔ထဲမွာမွ စစ္ဘက္အစုိးရကုိ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေရးေတြကုိ အေပၚက ၂၀၀၈ ႀကိဳးဆြဲဆရာက ခ်ေပးလိုက္ပါ တယ္၊ အရပ္ဘက္အစုိးရကိုေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ သြားေရးလာေရးတို႔ကုိ အဓိကလုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခန္းက႑ကုိ၂၀၀၈ ေျခဥက ႀကိဳးဆြဲ ကေစခဲ့ပါတယ္။ အရပ္ဘက္ျပည္သူေတြကုိ လုပ္ေကြၽးႏိုင္ဖို႔က အဓိကပါ။
ဆိုရရင္ မင္းသားကအေဖေနရာမွာေနၿပီး၊ မင္းသမီးက အေမေနရာမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ကျပရတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေပါ့။ ဒီေနရာမွာ႐ုပ္ေသး သဘင္ထဲမွာဆိုရင္ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့၊ ဂဠဳန္နဲ႔နဂါး႐ုပ္ေတြ ၿပိဳင္တူထြက္ရတာကုိသြားၿပီး ျမင္ေယာင္လိုက္မိတယ္။
(႐ုပ္ေသးသဘင္မွာလည္း ဂဠဳန္က အထက္က ဆင္းရပါတယ္။ နဂါးက ေအာက္ကေန ထြက္ရပါတယ္)။
ပုံျပင္ေတြမွာ သိျမင္ရတဲ့သေဘာအရဆိုရင္ နဂါးကုိ ဂဠဳန္ကစီးေနတာကုိ ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒါထားပါေတာ့။
၂၀၀၈ ေျခဥအရ ႀကိဳးဆြဲတာကုိကနိုင္ဖို႔ဆို ျပည္သူေတြအတြက္ စားဝတ္ေနေရးျပည့္စုံဖို႔အေရးဟာ အဓိကပါပဲ။ ဒီအခန္းေတြ ကုိ ကႏိုင္ေအာင္အတြက္ သက္ဆိုင္ရာက႑ေတြမွာ ဝန္ႀကီးေတြကုိ ႀကိဳးဆြဲၿပီး ကခိုင္းရပါတယ္။ ဒါကုိ ၂၀၀၈ ေျခဥကုိင္ထား တဲ့ႀကိဳးကုိ တဆင့္ျပန္ဆြဲရမွာက မင္းသမီးပါ။
(႐ုပ္ေသးသဘင္အတြက္ အ႐ုပ္ထုလုပ္ဖို႔ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့သစ္သားေတြက အဓိက က်ပါတယ္။ အ႐ုပ္ကုိ ကုိယ္ထုခ်င္တာနဲ႔ ထုလို႔မရပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ လူ၊ ျမင္း၊ နတ္႐ုပ္ေတြကုိ ေရမေနသား၊ သစ္၊ မဥၨဴသားတို႔နဲ႔ထုလုပ္ရၿပီး၊ က်န္တဲ့အ႐ုပ္ ေတြကုိေတာ့ လက္ပံသံသတ္ပင္မ်ားနဲ႔ ထုလုပ္ရပါတယ္)။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာနိုင္ငံေရးမွာေတာ့ အရပ္ဘက္အစုိးရဝန္ႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိ နီးစပ္ရာဆြဲခန္႔သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ဝန္ႀကီးအျဖစ္ မင္း သမီးႀကိဳးဆြဲရာ ကေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဝန္ႀကီးေတြကုိ မင္းသမီးအေနနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာႀကိဳးဆြဲမေနနိုင္ပဲ၊ စစ္ဘက္နဲ႔တိုင္း ရင္းသားလက္နက္ကုိင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ ရင္ၾကားေစ့ေပးနိုင္ဖို႔ အဓိကထား အာ႐ုံေရာက္ေနတယ္လို႔ေျပာရမွာပါ။
စစ္ဘက္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း မင္းသမီးႀကိဳးဆြဲရာေနာက္ကုိ လိုက္မကတာကုိ အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သေဘာေပါက္လာၾကပါတယ္။
အရပ္ဖက္ဝန္ႀကီးေတြကုိလည္း ေသခ်ာႀကိဳးဆြဲၿပီး မကခိုင္းေတာ့ ဝန္ႀကီးအကေတြက, ကေပါက္ခ်ိ ကေပါက္ခ်ာ ျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။ ပရိတ္သတ္ႀကီး စိတ္ပ်က္ေနသလုိ၊ ျပည္သူေတြကလည္း ေမွ်ာ္လင့္သလိုျဖစ္မလာပဲ စားဝတ္ေနေရးေတြ ပုိၾကပ္ တည္းလာေတာ့ မင္းသမီး ေလွ်ာက္ခ်င္ စိတ္ေဇာသန္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကုိ လက္ခုပ္တီးၿပီး အားမေပးခ်င္ၾကေတာ့ သလုိ ေအးစက္စက္ျဖစ္လာပါတယ္။ တိုင္းေရးျပည္ေရးထက္ ဝမ္းေရးခက္ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း မိမိတို႔ တဝမ္းတခါးအတြက္ တေန႔တာ အသက္ရွင္ေရးကုိပဲ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ဘဝေတြ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြအတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ စား ဝတ္ေနေရး၊ သြားေရးလာေရး အဆင္ ေျပဖို႔အတြက္ အဓိကက်ေနပါတယ္။
နိုင္ငံေရးထက္ ညစာစားၿပီး အိပ္စက္နိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြထက္ ကုိယ့္အိမ္မွာ စားစရာမရွိပဲ လင္နဲ႔မယား ရန္ ထမျဖစ္ဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ မိသားစုဝင္တေယာက္ အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ကုိျပန္ေရာက္လာဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ႐ုပ္ေသးသဘင္ဆိုတာလည္း ျပည္သူေတြမၾကည့္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဘယ္အ႐ုပ္ကုိ ဘာသားနဲ႔ထုရတယ္ဆိုတာလည္း မသိခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးစင္ျမင့္မွာ ကေပါက္ခ်ိကေပါက္ခ်ာျဖစ္ေနလည္း ျပည္သူေတြကံ မေကာင္းၾကဘူးလို႔ပဲ မွတ္ယူထားရ မွာပါ။၂၀၀၈ ေျခဥကႀကိဳးဆြဲေနတဲ့ေအာက္မွာ မင္းသားေရာ၊ မင္းသမီးနဲ႔ဝန္ႀကီးအ႐ုပ္ေတြပါ ကေနၾကရတာပါ။ ေနာက္ဆုံး အ႐ုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ အမယ္အုိ ငုိခန္းၿပီးရင္ လူပ်က္ေတြထပ်က္မွာကုိ ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ေသးပညာမွာ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးဟာ ႏွစ္ကုိယ့္တစိပ္လုိ႔ေခၚပါေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၈ ေျခဥ က ႀကိဳးဆြဲကျပခိုင္းထားတဲ့ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး႐ုပ္ေသးစင္မွာေတာ့ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးဟာ နီးစပ္သလိုလိုနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေနကေနရပါတယ္။ မင္းသမီးက ႐ုပ္ေသးအကလို ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိပ္ (စိတ္) ျဖစ္နိုင္ေအာင္ ရင္ၾကားေစ့ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရ ေၾကာင္း ပါ။
ျမတ္လိႈင္း
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
