ႏုိလႈိင္း ● ျမဴ
၁။
အလြမ္းေန႔ေတြအေၾကာင္း “ေဆာင္း” လို႔ေရးဖို႔လိုၿပီ
ျမဴႏွင္းေတြအေၾကာင္း ေဆာင္းအရိပ္ထဲျပန္ခိုဝင္လာ
ဇာတိ႐ြာငယ္ေလးရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈထဲျပန္ခိုလံႈလို႔
မိခင္စိတ္ဟာ သဘာဝရႈခင္းေတြေပၚဝဲက် ျမဴေတြလိုအံု႔မိႈင္းေနတယ္
ျဖဴလြေနတဲ့ ျမဴခိုးေတြေပါ့ ေျခလွမ္းတေလ်ွာက္
ရင္ေဖာက္ဝင္လာၾကသလို ေပြ႔ဖက္လို႔
ျမဴ..အိမ္ျပန္ခဲ့ပါၿပီ
ေရာင္စံုအိပ္မက္မ်ားထဲ ငယ္ဘဝအရိပ္မ်ား ေပေရညစ္ႏြမ္းေနတုန္း။ ငယ္ဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ားထက္ ျမဴ႕အေၾကာင္း အေကာင္းလုပ္ေရးစရာမ်ားလည္းမရွိ။ ကိုယ့္အေလာင္း ဟာ ေသလြန္ၿပီးမွ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ျပန္ေကာက္လာရသလို ေလာကထဲ လက္ေတြ႔ဘဝထဲမွာ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ျမဴစိတ္နာမိသလိုပါပဲကြယ္။ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္မွာ ကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲခြင့္မရ ကိုယ္စီဘဝစာမ်က္ႏွာမ်ားလည္း လူယဥ္ေက်းယႏၲရား စည္းစနစ္ေတြေအာက္ စိတ္ေရာက္ခဲ့သလို လက္ေရာက္ခဲ့သလိုနဲ႔ က်ိဳးေၾကမြလို႔။ ျမဴဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ ဘဝအစ ခပ္ငယ္ငယ္ဘဝတုန္းကေတာ့ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္လို႔ ေျပာမယ့္သူေတြ ရွိလည္း ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမဴဟာ ……
၂။
႐ြာမွာ ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရွဳခင္းမ်ားထဲ ျမဴ႕စိတ္ၫြတ္ႏူးရာ သဘာဝတရားႀကီးကိုခ်စ္မက္သေလာက္ ျမဴဟာ အစဥ္အလာအယူအဆေတြကိုမုန္းတီးေနတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အလွအပမ်ားၾကား ေလႏုေအးထဲ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ျမဴးလို႔ ေလာကထဲ ကမ႓ာထဲေျခလွမ္းကာစ အပ်ိဳအ႐ြယ္ မိန္းကေလးတေယာက္။ ေကာင္ကင္ထဲ ပ်ံဝဲ တိမ္ဆိုင္တိမ္လိပ္ေလးမ်ား ၾကည့္ေငးခ်င္ေနရ ငွက္ျဖဴျဖဴေလးတေကာင္။ ေလာကဟင္းလင္းျပင္ ေကာင္းကင္က်ယ္ႀကီးထဲ စိတ္လႊတ္ပ်ံသန္း ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ …ဇရက္ (ဆက္္ရက္) မေလး ျမဴ။
ျမဴဟာ ေက်းေတာသူပါပဲ။ ေတာသူဆိုေတာ့ ရွင္တို႔ၾကားဖူးမလားေတာ့မသိဘူး။ ေအာ္ ..ေမ့လို႔ ၾကားဖူးၾကမလားဆိုတာ ကလည္း ျမဴဟာ ေတာင္ေပၚ႐ြာေလးတ႐ြာက ေတာသူမေလးတေယာက္ပါပဲ။ ေက်းလက္ေတာ႐ြာက အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြျဖစ္ေနက် သမားရိုးက်ဇာတ္လမ္းတခုက ႀကံဳေနက်အျဖစ္အပ်က္ေတြလိုပါပဲ။ ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ ဇာတ္နာေလာက္တာမ်ိဳး မရိုးႏိုင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းကေလးေတြလိုေပါ့။ အေၾကာင္းအရာမယ္မယ္ရရ မရွိပဲ ဇာတ္နာသြားတဲ့ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးနဲ႔ မႈန္ကုပ္ကုပ္ အိမ္ေလးကေန ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္လာခဲ့ပံုမ်ိဳးလိုပါပဲ။ ေအာ္ ..ေမ့လို႔ လူမသိသူမသိဆိုတာထက္ ျမဴ႕အေၾကာင္းကိုေတာ့ ႐ြာက လူေတြက အကုန္သိၾကတာပါပဲ။ အဲတာေၾကာင့္လည္း ျမဴၿမိဳ႕ကိုထြက္လာခဲ့တာေပါ့။ အရွက္တရားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါ ဘူး။ ျမဴ႕ကိုနားအလည္ဆံုး အေမကိုယ္၌က နားမလည္ေပးေတာ့တဲ့အခါ ျမဴလည္းၿမိဳ႕ေပၚကို တိတ္တဆိတ္ထြက္လာခဲ့ တယ္။
၃။
ပံုရိပ္ေတြ အထပ္ထပ္ ျမင္ေနရတယ္။ အေတြးထဲ လိႈက္လိႈက္ေမာေနရ ျမဴ႕စိတ္ေတြက ေဝဝါးေနတယ္။ အာရံုထဲမွာ ျမင္ကြင္းဟာ တိမ္ေတြေပၚတက္လာရသလို မိုးေကာင္းကင္အျမင့္ႀကီးက ျပဳတ္က်လာခဲ့သလို တုန္ရင္ေမာဟိုက္ေနတဲ့ စိတ္နဲ႔။ ေလဟာနယ္ထဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ ျမဴ႕လက္က အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွားလို႔ ႏႈတ္ခမ္းက တိုးတိုးဖြဖြ ၿငီးျငဴေနတယ္။ စိတ္ကူးထဲပံုရိပ္ေတြပဲ အထပ္ထပ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္လို႔ အိပ္ရာေပၚမွာ စိတ္ဆႏၵေတြ တဆက္ဆက္ ခ်ဳပ္တီးတုန္ရီေနရတယ္။ ပင္ပန္းလိုက္တာကြယ္။ ဟိုးအေဝးႀကီးက ေျပးလာရသလို ေမာပန္းလိုက္တာ။ ခ်စ္စိတ္ဟာ ပ်ိဳ႐ြယ္စအခ်ိန္မ်ားမွာ တၿပိဳင္နက္ လူးလြန္႔လႈပ္ရွားလာေနသလို တကိုယ္တည္း စိတ္ကူးဆႏၵေတြက်ိတ္မွိတ္ ၿမိဳသိပ္လို႔ ေသြးသားဆႏၵကို ခဏခဏေျဖေဖ်ာက္ေနရတာၾကာေတာ့လည္း ျမဴစိတ္ပင္ပန္းလာမိတယ္။ အရိုင္းစိတ္ဟာ ငယ္ႏုစဥ္အခါ ႏွလံုးသားႏုႏုေလးမ်ားမွာ ဒဏ္ရာအမာ႐ြတ္မ်ားအျဖစ္ က်န္ေနခဲ့မယ္ဆိုတာ အစကတည္းက ျမဴသိရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲကြယ္။ အခုေတာ့ မွားလားမွန္လား မစဥ္းစားတတ္ေသးခင္အခ်ိန္မွာပဲ စိတ္ရဲ႕အလိုေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္မိ ျမဴအခါခါသာယာေနမိေတာ့တယ္။ ဒီလို အျဖစ္ေတြကို ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ျပန္ေျပာျပ ဖြင့္ဟတိုင္ပင္လို႔မရ တကိုယ္တည္းက်ိတ္မွိတ္ေျဖေဖ်ာက္လို႔ အသိ ဉာဏ္ႏုႏုေလးနဲ႔ ရႏိုင္သေလာက္ ခုခံကာကြယ္လို႔ ေလဟာနယ္ထဲ အခါခါေရာက္ေနတဲ့ဘဝကို ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။ ဘဝ ဟာ ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြပါလား။ အရိုင္းစိတ္ဟာ ပန္းကေလးလို ႏုညံ့သိမ္ေမြ႕လြန္းလွပါလားရယ္လို႔ ထင္ရတဲ့အထိ ျမဴဟာ စိတ္အလိုေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္လို႔။ အိပ္ရာေလးထက္မွာ တြန္႔ေၾကေနတဲ့ ေဝခြဲမရမႈေတြနဲ႔။
ျမဴ႕စိတ္ကူးကို တကယ့္လက္ေတြ႕ အေျခအေနတခုအျဖစ္ ဖန္တီးယူရမွာကိုေတာ့ ျမဴလည္းေၾကာက္မိတာေပါ့။ ေတာင္ေပၚေလက ေအးတယ္ဆိုေပမယ့္ ပတ္ဝန္း က်င္ကေျပာလာမယ့္စကားလံုးေတြဟာ ပူေလာင္လိမ့္မယ္မွန္း ျမဴခန္႔မွန္းမိတာေပါ့။ ျမဴလည္း လူသားတဦး ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာမ်ားၾကား အသိဉာဏ္ရွိတဲ့မိန္းကေလးတဦးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမဴ႕စိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္ခ်င္ေနပါေစ အစဥ္အလာေတြကို မုန္းတီးေနပါေစ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕လွိုင္းတံပိုးလို စကားလံုးေတြကို ျမဴနဲ႔အတူ ျမဴ႕မိသားစုဟာ ခံႏိုင္လိမ့္မယ္မထင္ဘူး။ လက္နက္နဲ႔ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္မွဆိုတာထက္ စကားလံုးေတြနဲ႔ ထိုးႏွက္မႈကလည္း ဘဝေတြေသဆံုးသြားႏိုင္ၾကသလို ဘဝေတြရွင္သန္ေနၾကရတယ္ေလ။ စကားလံုးေတြေၾကာင့္လည္း အခ်ိန္တိုင္းအသက္မရွိေတာ့သလို အရွက္တရားကင္းမ့ဲမႈမ်ားျဖင့္သာေနၾကရတတ္ပါေသးတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ ျမဴ႕ စိတ္ကို ခ်ဳပ္တည္းထားႏိုင္ေနေသးတယ္။ လူေတြမရိပ္မိေအာင္ေလာက္သာပဲ ရမၼက္ဆႏၵထႂကြေနရပါတယ္။ အခုလည္း ျမဴပိုၿပီး ေမာဟိုက္လာတယ္။ လႈပ္ရွားေနတဲ့လက္ကိုအသာအယာ ေျဖေလ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့ ျမဴ႕လက္ထဲမွာ ေစးကပ္ေနတဲ့ အနာဂတ္မဲ့မႈမ်ား။
၄။
ျမဴတို႔႐ြာကေလးဟာ သိပ္သာယာတာပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္းေက်းလက္ေဒသ အနံ႔အသက္မ်ားဖံုးလႊမ္းလို႔ သဘာဝတ ရားႀကီးရဲ႕ ျပဳလုပ္ဖန္တီးလို႔မရႏိုင္တဲ့ အလွတရားေတြအျပည့္ရွိေနေသးတယ္။ ေအးျမတဲ့ေတာင္ေပၚေလတျဖဴးျဖဴးေအာက္က ေလႏုေအးေအးနဲ႔အတူ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ားလည္းပြင့္လို႔ ေတာင္ေပၚေဒသပတ္ဝန္းက်င္ အလွအပတရားမ်ားက ရိုးသြားျခင္း မရွိ မၿမဲၾကည္ႏူးလန္းဆန္းေစတဲ့ အရာမ်ားပါပဲ။ ေတာင္ေတြလိုကာရံထားတဲ့ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြၾကား မွာ ျမဴ႕စိတ္ဟာ လြတ္လပ္ၿပီး ေနလို႔မရသလို တကယ့္အျပင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ျမဴတို႔ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ကာရံ ထားတဲ့ မားမားမတ္မတ္ ေတာင္မ်ား။ အျပင္ဘက္က လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ရင္လည္း တကယ့္ေအးခ်မ္းမႈေတြ စိတ္ေအးခ်မ္းသာယာဖြယ္ရာ အလွတရားမ်ားနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ဟာ ျမဴနဲ႔ ျမဴ႕ပတ္ဝန္းက်င္ကို အုပ္မိုးကာရံထားတယ္။ ျမဴတို႔ အသိုက္အၿမံဳေလးကို ကာရံထားတယ္။ ျမဴတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြကို ကာရံထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပင္က ေတာင္တန္းေတြဟာ ျမဴ႕ စိတ္ေတြကိုေတာ့ လံုးလံုးမကာရံထားႏိုင္ပါဘူး။ ျမဴ႕ငယ္စဥ္ဘဝပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရိုးရာဆန္တဲ့ ေက်းလက္လူေနမႈပတ္ဝန္းက်င္က အစဥ္အလာေတာင္ေတြလိုကာရံထားၾကေပမယ့္ အဲဒီ ကာထားတဲ့ အစဥ္အလာေတာင္ေတြကို ျမဴက စိတ္ကူးနဲ႔ ဇြတ္ဖယ္ရွားလို႔။
႐ြာကေလးက သိပ္ကိုေအးခ်မ္းလွပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ယမ္းေငြ႔ေတြက သိပ္မႊန္ေနတာပဲ။ ေအးခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ အစဥ္အဆက္တည္ရာ ျမဴတို႔ေတာင္ေပၚဝန္းက်င္ထဲ ယမ္းေငြ႔ေတြ မႈန္ထူေနတာ သိပ္အက်ည္းတန္တာပဲ။ သိပ္ကို အရုပ္ဆိုးတာပဲကြယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို ေတာင္ေတြေပၚက ၾကားရတဲ့ ေသနတ္သံေတြ။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း ပတ္ဝန္းက်င္အနီးအနားကေလးကတင္မွာပဲ အသက္လု ေသြးေခ်ာင္းစီးေသနတ္သံမ်ား။ ျမဴငယ္စဥ္ကတည္းကၾကားေနက်ဆိုေပမယ့္ ရိုးသြားျခင္းမရွိပဲ အသက္အ႐ြယ္ ေရာက္လာေလ ပိုမိုေၾကာက္႐ြံ႕ေနမိတဲ့ အသက္ေသြးသံေတြ အယူအဆ အရိုင္းေတးသံေတြေပါ့။ လူ႔အသက္ဆိုတာကလည္း ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာမဆို ၿပီးဆံုးသြားတတ္ ကုန္ဆံုးခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတတ္တာဆိုေတာ့လည္း အခ်ိန္တိုင္း အသက္တေခ်ာင္းအတြက္ က်ီးလန္႔ စာစားေနခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ားပါပဲ။
ဒီလို ေတာင္ေပၚေဒသ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ားစိတ္ထဲက လြတ္လပ္လိုမႈမ်ား။ အေသြးထဲအသားထဲက အစဥ္အဆက္ ေတာင့္တေနၾကတဲ့ တန္းတူညီမွ်လိုမႈမ်ား။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကို ကိုယ္ယံုၾကည္ရာအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆို စြဲကိုင္ထားတဲ့အယူ အဆအသီးသီးနဲ႔ တိုက္ပြဲမ်ားစြာ ဖန္တီးလို႔။ ျမဴတို႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးကိုသာ႐သြားခဲ့ေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွစၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ေသြးစည္း မညီၫြတ္ေတာ့တာကလည္း ယေန႔အခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။ ေတာင္ေပၚေဒသ ေအးခ်မ္းတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုးေနတဲ့ အဲဒီတိုက္ပြဲေတြ သိပ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ အျပင္ကတိုက္ပြဲေတြကို ေၾကာက္ေနရရံုမွမဟုတ္တာ။ ျမဴက စိတ္ထဲကတိုက္ပြဲေတြကိုလည္း တိုက္ေနရေသး တာေလ။ ျမဴ႕ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့အေတြးအေခၚအယူအဆမ်ားကလည္း စိတ္နဲ႔ တိုက္ပြဲမ်ားစြာဖန္တီးထားသလိုပါပဲ။ ျမဴ အျပင္ကတိုက္ပြဲေတြကို ေၾကာက္ေနရသလို စိတ္ကူးတိုက္ပြဲမ်ားကိုလည္း စိတ္ထဲ ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္ေနမိျပန္တာေပါ့။
၅။
အဲဒါေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက ျမဴအသက္လည္း သိပ္မငယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘဝမွာ အၿမဲတမ္း အမ်ားနဲ႔မတူတဲ႔ အယူအဆေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြကို တိတ္တဆိတ္ ေတာ္လွန္ေနတဲ့ ျမဴ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတာေပါ့။ အစဥ္အလာအယူအဆေတြနဲ႔ ေရွးရိုးစြဲ ေက်းလက္ပတ္ဝန္းက်င္က ျမဴ႕စိတ္နဲ႔မကိုက္ညီေတာ့တာ ၾကာပါၿပီေလ။ ပ်ိဳ႐ြယ္ငယ္ႏုစအ႐ြယ္မွာ စိတ္နဲ႔လည္း ကိုယ့္အနီးအနားပတ္ဝန္းက်င္ကို ပုန္ကန္ေတာ္လွန္တတ္ၾကတဲ့လူငယ္သဘာဝပဲလို႔ ဆိုဆိုပါေလ။ ျမဴကေတာ့ မာနစိတ္ကေလး တစြန္းတစနဲ႔ ေက်နပ္စြာေတာ္လွန္လို႔ ျမဴ႕ဘဝကို ေက်ေက်နပ္နပ္ေနထိုင္ေနတာပါပဲ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း ဖိတ္ေခၚထားသလိုကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ျမဴ႕စိတ္က သီးျခားကြဲထြက္ေန ပုန္ကန္ရျခင္းကိုေပ်ာ္ေန ဘဝအမွားထဲလြတ္ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေနထိုင္လို႔ အမွန္တရားဆိုတာထက္ ျမဴထင္မွတ္ေနတဲ့ နတ္ျပည္က တိမ္ေပၚမွာရွိတယ္ဆိုတဲ့ အစြဲအလန္းေတြနဲ႔။ ခ်ဳပ္တည္းရတာမ်ားလို႔ လြတ္ထြက္သြားတဲ့ အခိုးအေငြ႔လိုေပါ့။ တင္းက်ပ္မႈကို ေဖာက္ခြဲပစ္တဲ့ ေလပူေပါင္းလိုပါပဲ။ တခါကလို႔ေျပာရမလားမသိပါဘူး။ အဲဒီ ႀကံဳလာတဲ့အေျခအေနတခုမွာ ျမဴဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာလိုက္ပါကခုန္လိုက္မိေတာ့တယ္။
ေတာင္ေပၚမွာ ဆီးႏွင္းေတြက ပိန္းပိတ္ေနေအာင္ က်မေနေပမယ့္ ျမဴတို႔ေတာင္ေပၚသူေတြေတာင္ ေအးတယ္လို႔မွတ္ေနရတဲ့မနက္ခင္းေစာေစာတခုမွာ ေလေအးေအးေတြက ျမဴတို႔အားလံုးကို စိမ့္ေနေအာင္ လႊမ္းၿခံဳထားတယ္။ တပ္မေတာ္သားေတြဆိုတာကို ျမဴတို႔တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ အနီးအနားကရာကေလးေတြမွာေနတဲ့သူေတြကေတာ့ လမ္းခ်င္းမတူလို႔ လူခ်င္းမေတြ႕ခ်င္တဲ့ သူေတြလို႔အဓိပၸာယ္ဖြင့္ပါတယ္။ ပိတ္ကားေပၚမွာ ျမင္ရေလ့ရွိတတ္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားဆိုတာ စစ္သားေတြမွာ တကယ္ရွိသလားမရွိဘူးလား ျမဴစဥ္းစားေနမိတယ္။ ေတာင္ေပၚေဒသမွာေတာ့ ျမဴတို႔လိုတိုင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ တန္းတူညီမွ်ရပ္တည္လိုမႈဆိုတဲ့ အယူအဆေတြကသာ အသံပိုက်ယ္ေနပါလိမ္ မယ္။ ျမဴတို႔လည္း ငယ္စဥ္ကတည္းက စစ္သားေတြကိုမေတြ႔ခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ အၿမဲတမ္းယမ္းနံ႔စြဲေနတဲ့ ျမဴတို႔ရဲ႕ ေတာင္ေပၚေက်းလက္ေဒသ ႐ြာငယ္ေလးေတြမွာ ေတာထဲေတာင္ထဲ စစ္သားေတြနဲ႔ေတြ႔တယ္ဆိုတာဟာ ကံေကာင္းေစတဲ့အတိတ္နိမိတ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်ားနာဆိုတာ ေတြ႔တဲ့သားေကာင္ကို အလြတ္မေပးတတ္သလိုပဲ လူမရွိတဲ့ေတာထဲမွာ လက္နက္ကိုင္စစ္သားေတြနဲ႔ ေတြ႔တာဟာ သိပ္ေတာ့ ကံမေကာင္းေစတတ္ဘူးေလ။ သိပ္ေအးလြန္းတဲ့ ေတာင္ေပၚမနက္ခင္းအေအးဓာတ္ေတြဆိုတာကလည္း အဲဒီ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီးေတြကိုၿငႇိမ္းသတ္ေစႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က အဲဒီမနက္ေစာေစာ ျမဴေတြအံု႔ဆိုင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ျမဴတို႔ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ စစ္သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
၆။
ဇာတ္နာဖို႔ဆိုတာမ်ိဳးဟာ ျမဴတို႔ေက်းလက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚမွာထက္ ပိုလြယ္ပါတယ္။ ေတာင္ေပၚအစြန္းအဖ်ားေဒသေတြက အမႈအခင္းေတြဆိုတာကလည္း ရုပ္ရွင္ထဲက ထက္ အျပင္ေလာက ေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔ ပိုလြယ္ေနပါဦးမယ္။ ထမင္းစားေရေသာက္ ကိုယ့္အနာဂတ္က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ကိစၥအတြက္ ျမဴတို႔ကဘာကို အျပစ္ပံုခ်ရမွာလဲ။ ဘယ္သူ႔ကို တိုင္တည္ေနၾကဦးမွာလဲ။ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာမေပးလို႔ အေရာင္မထြက္တိုင္းမြဲတယ္ဆိုတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာပဲ ျမဴတို႔က ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေရးသားေနရတာ မဟုတ္လား။ စိတ္ထြက္ေပါက္ဟာ ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့ၾကားကပဲ ရုန္းႂကြ ျမဴတို႔ကဟားတိုက္ ေဖာက္ခ်လို႔။ ေလာကကို ထီမထင္ ေမာ့မၾကည့္တတ္တ့ဲ မာနေတြနဲ႔။ ျမဴတို႔ဟာ အရင္က အေျခအေနအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လြမ္းေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမဴတို႔အားလံုးဟာ ႀကံဳလာရမယ့္ ေနာက္တေန႔မနက္ျဖန္ေတြမွာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္သစ္လိုလွပါေသးတယ္။ ျမဴတို႔ အရွံုးေတာ့ မေပးခဲ့ပါဘူးေလ။
တဖက္ႏိုင္ငံဆိုတဲ့စကားကို ရွင္တို႔ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ အလည္အပတ္သြားစရာေနရာေစ်းဝယ္စရာအေကာင္းဆံုး ေနရာ တခုလို႔ ထင္ခ်င္လည္း ထင္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ကုန္စည္မ်ား စီးဆင္းရာနယ္စပ္ကိုေရာ သင္ေရာက္ဖူးပါသလား။ လူကုန္ကူးျခင္းဆိုတာ အဘယ္နည္း။ ျမဴတို႔ကို လိုက္လံေဝငွေနတဲ့ လက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာ စာ႐ြက္ေတြ။ ေက်းလက္ေန တိုင္းရင္းသာေတြအသိပညာေပးတဲ့ မိုက္ခရိုဖုန္းကထြက္လာတဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လူအထင္ႀကီးလိုမႈေတြ။ ဒီလိုအရပ္ေဒသမွာေတာ့ တဖက္ႏိုင္ငံရယ္ နယ္စပ္ရယ္ လူကုန္ကူးမႈဆိုတာေတြကို ဝင္ေငြလို႔သာအဓိပၸာယ္ဖြင့္တတ္ၾကပါတယ္။ အိမ္ကေလးကေန အိမ္ႀကီးျဖစ္ဖို႔ နပ္မမွန္တဲ့ထမင္းလုပ္ေတြထဲ ဆီဦးေထာပတ္ကေလးထည့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ကလည္း သတၲိကိုေရွ႕တန္းတင္ၾကရတဲ့ကိစၥေတြပါပဲ။ လတ္တေလာအခက္အခဲကို ေျဖရွင္းဖို႔နည္းလမ္းဆိုတာ နယ္စပ္ေဒသေန႔စဥ္အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲႀကီး ႀကိဳးစားေနစရာေတာ့မလိုပါဘူး။ ဘာသာတရားရဲ႕အဆံုးအမေအာက္မွာ သင္ေနထိုင္ဖူးခ့ဲရင္ေတာ့ ျမဴ႕စကားလံုးေတြက ခါးသက္ေကာင္းခါးသက္ ေနပါလိမ့္မယ္။ သင္တို႔ လူကုန္ကူးခံရဖူးပါသလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ လူကုန္ကူးခံေနရၿပီဆို ဘယ္ဖုန္းနံပါတ္ကိုဆက္သြယ္ပါဆိုတာကို ျမဴတို႔မသိပါဘူး။ ျမဴတို႔သိတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ဆိုတာက လမ္းေဘးက လူေခၚတဲ့ ေၾကာ္ျငာဘုတ္ေတြမွာ လြယ္လြယ္ကေလး ကပ္ထားပါတယ္။ ဟုတ္တာေပါ့ ျမဴတို႔ဟာ တခ်ိဳ႕သူေတြ မထင္မွတ္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဘယ္သူမွေတြးဖူးမွာမဟုတ္တဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေရာင္းစားလို႔ရတဲ့ေငြကို ေက်နပ္စြာယူၿပီး တဖက္ႏိုင္ငံကို ျမဴတို႔ ေအးေဆးစြာဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
၇။
ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေတြေပၚမွာေတာ့ သံုးႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္ စာတန္းဟာ အိပ္ငိုက္ေနတတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ထထိုးတတ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳပါ။ ၿပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္မွာ အနာဂတ္ကို ရိုးသားစြာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါ။ အဲဒီလို ျမဴတို႔ဖတ္ခဲ့မိဖူးတဲ့ စာေတြကလည္း စာအုပ္ေတြထဲမွာပဲ က်န္ရစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ျမဴတို႔ဘဝ အဓိပၸာယ္မွာက သည္းခံမႈေတြပါတယ္။ ေစာင့္ဆိုင္းေနရမႈေတြရွိတယ္။ ေမွာင္ေနတ့ဲအခန္းထဲလည္းမဟုတ္သလို အလင္းေရာင္ေကာင္းစြာရရွိတတ္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြေတာ့လည္း မဟုတ္ခ့ဲပါဘူး။ ျမဴသည္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ျမဴ အခ်ိန္တစ္ခုထိ အဲဒီမွာရွိေန ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရမၼက္ရဲ႕ ေက်းကြၽန္ဆိုတဲ့စကားကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျမဴ႕အတြက္ မသံုးၾကပါနဲ႔။ ျမဴတို႔ဟာ တန္ရာတန္ဖိုးတစ္ခုအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးကို ေက်နပ္စြာေပးဆပ္ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ခဲ့ၾကသူေတြေပါ့။ အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းကုန္သြားပါတယ္။ ၿငီးေငြ႕စြာ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားခဲ့ရတဲ့ေနရက္ေတြပါပဲ။ ျမဴကေတာ့ အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ျမဴတို႔ဇာတိ ႐ြာကေလးကိုျပန္ခ်င္ေနတုန္းပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲ အေျခေနေတြႀကံဳေနရပါေစ ျမဴျပန္ဖို႔ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ အဲတာကလည္း သိပ္ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။
တဖက္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါ ျမဴဆိုတဲ့ မိန္းကေလးဟာ က်လူျဖစ္သြားမွာပဲမဟုတ္လား။ ျမဴ႕အေသြး အသားေတြက တစစခန္းေျခာက္သြားမွာပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႔ ရိုးအီသြားၾကမွာပါပဲ။ ျမဴ႕ထက္ပိုၿပီး လတ္ဆက္ေသာခ်ဳိၿမိန္ေသာ သစ္သီးေတြ ရာသီအလိုက္ ေပၚေနဦးမွာပါပဲ။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ျမဴ႕လိုမိန္းကေလးေတြ တဖက္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနဦး မွာပါပဲ။ ျမဴဆိုတဲ့ တခ်ိန္က အလြန္ခ်ိဳၿမိန္ဖူးခဲ့တဲ့ သစ္သီးတလံုးကလည္း အခ်ိန္တခုမွာ ႏြမ္းလို႔ ေဖ်ာ့က်ေနခဲ့ပါၿပီေလ။ အခု ျမဴပင္ပန္းလွပါၿပီ။
ျမဴ႕အတြက္က လြယ္ကူစြာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာမဟုတ္သလိုပဲ သိပ္မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ခဲ့တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမဴ တည္ၿငိမ္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ျမဴ႕စိတ္က ဘာကိုမွမေတြးလြတ္လပ္တဲ့ ေလကိုသာမြတ္သိပ္လို႔ ေျခလွမ္းမ်ားကလည္း ျမဴတို႔အရပ္ေဒသ ေတာင္ေပၚ႐ြာကေလးဆီပဲလွည့္လို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္စိတ္နဲ႔သာ အသက္ရွင္ေနရတာမ်ိဳးပါ။ ျမဴ အားမငယ္ပါဘူး။ အခုျမဴအားေတြရွိေနၿပီေလ။ ေလာကထဲ ျဖတ္သန္းဖို႔ အသိေတြရွိခဲ့ ရခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ အခုျမဴဟာ အရင္လို မႏူးမနပ္ေကာင္မေလးတေယာက္မွ မဟုတ္ေတာ့တာ။ အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ျမဴ အေတာ္အတန္ေတာ့ ရင့္ က်က္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
၈။
ျမဴတို႔ အရပ္ေဒသမွာေတာ့ ဟိုးအရင္ကအတိုင္းပါပဲေလ။ ေတာင္ေပၚမွာ ျမဴႏွင္းေတြ ေဝေနေသးသလိုပါပဲ။ ျမဴလာခဲ့ရာ လမ္းတေလွ်ာက္ မနက္ခင္းအလင္းေရာင္ဟာ ပါးလ်လ်သာတိုးကပ္လို႔ အနာဂတ္အသစ္မ်ားလည္း အလင္းထဲမႈန္ဝါးဝါး စတင္ျမင္ေတြ႔ရလို႔ ျမဴ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ အိမ္အျပန္လမ္းေပၚမွာ ေတာင္ေပၚေဒသ ျမဴေတြနဲ႔အတူ လြင့္ေနတယ္။ ျမဴ႕စိတ္ကလည္း သိပ္ကိုေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေနပါတယ္။ ေအာ္ လူေတြကေတာ့ေျပာၾကမွာပါပဲ။ ျမဴသိပ္ကို ကံဆိုးခဲ့ပါလား ဇာတ္နာခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာခ်င္ေျပာေနၾကမွာ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြဟာ ျမဴတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာသာ ရွားပါးေနခဲ့တာ။ နယ္စပ္ေဒသလိုေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ ႀကံဳေနက်မို႔ ရိုးစင္းလြန္းေနပါၿပီ။ ျမဴလည္း ႀကံဳေနျဖစ္ေန လက္ခံေနတဲ့ လူမႈဘဝ ေန႔စဥ္ပတ္ဝန္းက်င္ထဲက ျပန္လာခဲ့တဲ့လူတေယာက္ပါပဲ။ အခု ျမဴ႕မွာ အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လို႔ရမယ့္ ေငြေၾကး တစံုတရာနဲ႔အတူ တဖက္ႏိုင္ငံသားက မလိုခ်င္လို႔ ျမဴနဲ႔အတူ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ျမဴ႕ရင္ေသြး သမီးေလးပါလာၿပီေလ။ ျမဴေက်နပ္ပါတယ္။ သမီးေလးအတြက္ မိဘႏွစ္ပါးဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ထက္ လြတ္လပ္တဲ့ဘဝဆိုတာကို ျမဴရယူေပးႏိုင္ေတာ့မွာေလ။ ႐ြာမွာသမီးေလးကို ျမဴေစာင့္ေရွာက္ရဦးမယ္။ ျမဴသြန္သင္ေပးရပါဦးမယ္။ အခု ျမဴ႕မွာ အနာဂတ္ရွိေနပါၿပီ။ ျမဴ႕ အနာဂတ္ဆိုတာကလည္း ျမဴ႕သမီးေလးရဲ႕အနာဂတ္ပါပဲ။ ျမဴ သမီးေလးကို ျမဴတို႔႐ြာကေလးကို ေခၚသြားရဦးမယ္။ သူ႔ကို တခ်ိန္က်ရင္ ျမဴ ေျပာျပရဦးမွာေပါ့။ ျမဴဘာေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီး သမီးေလးကို ႐ြာအထိ ဘယ္လိုေပ်ာ္႐ႊင္စြာေခၚလာခဲ့တယ္ဆိုတာ ကို။
ႏိုလိႈင္း
၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လ ၁၀
ည ၁ နာရီ ၁၅
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
