လြင္ (ေဘာ္တြင္း) ● ေရႊရတု
‘အခါေတာ္..ေပး..တာက…နတ္ေရးငယ္..ေရႊစာ……….’
ေရႊရတုဆုိတာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္လို႔ေျပာတာ။ သူနဲ႔အန္တီ ခုေတာ့နွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္တုိင္ခဲ့ၿပီ။ ခုေခတ္စားေနတယ့္ သီခ်င္း ထဲကလုိေျပာရရင္ မွားခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္္း ငါးဆယ္ရွိခဲ့ၿပီေပါ့။ ဒီအသက္ဒီအရြယ္မွာေတာ့ ငယ္ငယ္ကထားခဲ့တဲ့ မာနေတြ၊ တန္ဖုိးေတြ အရွက္္ေတြဟာ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့သလုိပဲ။
‘ေနနဲ႔လ၊ ေရႊနဲ႔ျမပမာ..သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မဂၤလာသတင္း..ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေထာပနာသံေတြ…’
သူကလူေခ်ာ။ မိန္းကေလးေတြ ဝိုင္းဝုိင္းလည္ေနတာေပါ့။ ခုထိလည္း သူ႔ဆုိ မိန္းကေလးေတြ ဝုိင္းဝုိင္းလည္ေနတယ္လို႔ ထင္ တုန္း။ အန္ကယ္က သိပ္ေခ်ာတာပဲလုိ႔ ေျပာၾကည့္ပါလား။ ပီတိေတြျဖာၿပီး အီအီးေတြပါေနမွာ။ ဝုိင္းဝုိင္းလည္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကုိေက်ာ္ၿပီး အန္တီ့ကုိ ေရြးခဲ့တာ။ ေယာက္်ားေတြက အဲ့ဒီလုိပဲ။ သူတုိ႔နား ျပာယာခတ္ေနတဲ့မိန္းကေလးေတြကုိ သာယာရံုေလာက္ပဲ၊ တစ္သက္လံုးအတြက္ေတာ့ သူတို႔တန္ဖိုးထားတဲ့မိန္းကေလးကုိပဲေရြးတာ။ ေျပာသာေျပာတာပါေလ။ အန္တီ့ကုိလည္း တန္ဖိုးမထားပါဘူး။ တသက္လံုးအတြက္ ကြၽန္ခံမယ့္သူကုိ ေရြးခဲ့တာပါ။
‘တူနွစ္ကုိယ္၊ တဲအုိပ်က္မွာေနရ…ခ်စ္တာခ်စ္တာ ပဓာနလုိ႔…..’
သူကလူသာေခ်ာတာ။ ပုိက္ဆံက်မရွာတတ္ဘူး။ လုပ္ေတာ့လုပ္ပါတယ္။ အစုိးရလခစားဆုိေတာ့လည္း လစာေတာ့ မွန္မွန္အပ္တယ္။ တျခားအလုပ္ေတာ့ ဘာမွလာမခုိင္းနဲ႔ဆုိတာပဲ။ ရုိးသားတယ္။ အင္း၊ ရုိးသားတယ္ ဆုိတာက မလိမ္ဘူး၊ မေကာက္ဘူး၊ မခို္းဘူး၊ သူမ်ားအေပၚအႏိုင္မက်င့္ဘူး။ သူမ်ားအေပၚ အႏိုင္မက်င့္ဘူး လို႔ ေျပာတာေနာ္။ သူမ်ားအေပၚ အလြန္အားနာတတ္တယ္။ သနားတတ္တယ္။ သူအားနာလုိ႔ သနားလုိ႔ အန္တီနဲ႔ ျပႆနာျဖစ္ရေပါင္းလည္း မ်ားလွေပါ့။
‘ ေအးအတူပူအမွ် ဒုိ႔ဘဝေလးကို…..’
ျပန္ေတြးရင္ စိတ္နာစရာေတြခ်ည့္။ အန္တီလည္း ဒုိးတူေပါင္ဘက္ ရုန္းကန္ခ့ဲရတာပါပဲ။ အန္တီတုိ႔ေခတ္တုန္းက ခုလိုအမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးေတြ ဘာေတြ စေျပာေနၾကၿပီဆုိေပမယ့္ အသံမက်ယ္ေသးဘူး။ ပင္ပန္းတာေပါ့ေအ။ ေျပာပါပေကာ။ သူအားနာတာ သနားတာသူမ်ားအေပၚလုိ႔။ အန္တီ့ကုိမဟုတ္ဘူး။ အခုျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ။ အန္တီလုပ္ေပးမွ ႀကိဳက္တယ္။ အန္တီခ်က္ေကၽြးတာမွစားတယ္။ အန္တီနဲ႔သူနဲ႔ အသက္အတူတူပဲေအ။ ငယ္စဥ္ကလည္း သူနဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး ပုိက္ဆံရွာခဲ့ရတာေအ။ ခုခ်ိန္ထိ ငါက ဘာလို႔ သူ႔ကုိ ျပဳစုခစား ေနရမွာလဲ။ ေျပာရင္းေဒါသထြက္လာၿပီ။ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးေဟ့၊ ငါက ငယ္ကၽြန္ႀကီး ျဖစ္ေနတာဟဲ့။
‘ သံသရာ…ဆြဲဆန္႔လို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ရွည္ရွည္……’
ေအာင္မေလး၊ သနားတတ္လုိက္တာ။ ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးေတြကုိဆုိရင္ သနားပါတယ္။ သိပ္မခုိင္းပါနဲ႔ဆုိတာခ်ည့္ပဲ။ အိမ္မွာေခၚထားတဲ့ေကာင္မေလးေတြကုိ သနားတာေလ။ သူတုိ႔ကုိမခုိင္းရဘူးဆုိရင္ သူလုပ္ေပးပါလား။ ေဝးေသး၊ ေကာင္မေလးေတြသနားစရာေကာင္းလုိ႔ ဒီေကာင္မႀကီးပဲ လုပ္ေပါ့ေအ။ သူကအဲဒီလုိ။ နာပါတယ္ေအ။ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးဘာညာက ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကုိ နားရက္ေပးရမတဲ့။ ဒီကေကာင္ မႀကီးရဲ႕အခြင့္အေရးက ဘယ္ေရာက္သြားတုန္း။ နင္တုိ႔ အန္ကယ္ကုိ ငါေျပာလုိက္ရမေကာင္းရွိေရာ့မယ္။
‘ခ်စ္သူကုိ ေရႊနန္းထက္မွာ ထားခ်င္တယ္….’
သူရွာတဲ့ေငြကလား။ ဝန္ထမ္းပဲေအ။ ဘယ္သူေလာက္ငွလုိ႔လဲ။ နင္တုိ႔အန္ကယ္လူရုိးႀကီးက ေအာက္ဆုိက္လည္း မရွာဘူးေအ့။ ခုေတာ့ လက္မေထာင္ႏိုင္တာေပါ့ေအ။ အဲဒီတုနး္ကေတာ့ ဒီေကာင္မပဲ အေမာ့ဆုိ႔ေအာင္ ရွာခဲ့ရတာ။ အထည္ေတြလေပးေရာင္း၊ လခထုတ္ရင္ ရံုးေရွ႕က ေစာင့္ေတာင္း။ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ား အရာရွိကေတာ္ေတြထက္ေတာင္ သားနားေသး။ ဝင္းလုိ႔ေျပာင္လုိ႔။ အန္တီ့မွာ မ်က္နွာေအာက္က်ခံတဲ့အခါ ခံ၊ ဘီလူးဆုိင္းတီးတဲ့အခါ တီးၿပီး ရွာခဲ့ေဖြခ့ဲရတာ။ ေအာက္ဆုိက္ေကာင္းတဲ့ သူေတြရဲ႕မယားေတြ ဝတ္ႏိုင္စားႏိုင္ၾက တာကုိ အန္တီလည္း အားက်မိတဲ့အခါေတြ ရွိတာေပါ့။ ပင္ပန္းလြန္းတဲ့အခါေတြက်ရင္လည္း ဒင္းတုိ႔မွာေတာ့ ေအးခ်မ္းလုိက္ၾကတာဆုိၿပီး အားက်မိတာေပါ့။
‘ရုိးရုိးေလး…သာ ဝတ္ခဲ့ပါ၊ ေအးျမလုိ႔….’
တခါတေလ သူက ယွဥ္ေျပာတတ္ေသးတယ္။ ဘယ္သူ႔မိန္းမဆုိ လွေနတာပဲ၊ ဘယ္သူ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ဆုိ ဟင္းေတြက ဘယ္လုိေကာင္းတာ၊ သူတုိ႔မိန္းမေတြက ေယာက္်ားကုိဘယ္လိုဂရုစုိက္တာနဲ႔ ေျပာတတ္ေသး တယ္။ အန္တီကေတာ့ တခြန္းပဲ ၊ ေတာ္လည္း သူတုိ႔လုိ ရွာေပးေလ လုိ႔။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူက သိကၡာေတာ့ တျပားမွအက်မခံႏိုင္ဘူး။ ေနတာေတာ့ ဟုိဟာေတြလုိ ေနခ်င္တယ္။ ရမလား။ သူတုိ႔မိန္းမေတြက ေက်ာ့ေမာ့ လွပေနမွာေပါ့။ အန္တီ့ဆီက အထည္ေတြကုိ ေဟာတထည္ ေဟာတထည္၊ အသစ္အဆန္းေပၚတုိင္း ခါးေပၚတင္ေနၾကတာကုိ။ ရုနး္စမ္း။ ဒင္းတုိ႔လင္ေတြ။ သူ႔ကုိ ဖိအားမေပးပါဘူးေအ။ အန္တီလည္း ရွာႏိုင္တာပဲဟာ။ ငါ့လင္က မခိုးဘူးေအ့ လို႔ လက္မေထာင္ႏိုင္တာနဲ႔တင္ အန္တီကဂုဏ္ရွိိလွၿပီ။
‘‘မင္းနဲ႔ဒုိ႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းက ရွင္းေနၿပီ၊ ဘာညာေတြမလုိေတာ့ၿပီ…’
အလွအပႀကိဳက္တာက မိန္းမေတြ မဟုတ္ဘူးေတာ့။ ေယာက္်ားေတြ။ နင္တုိ႔အန္ကယ္္လည္း အလွအပ ႀကိဳက္တတ္ပါ့ေအ။ ဒါနဲ႔ပဲ ငါနဲ႔ကြဲမလုိ ခဏခဏျဖစ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြျပန္မေျပာခ်င္ပါဘူးေအ။ ကေလးေတြမ်က္နွာေၾကာင့္သာ။ ဆင္းသြားတာနွစ္ခါ။ ေျပာပါပေကာ။ နင္တုိ႔အန္ကယ္က အားနာတတ္တယ္လုိ႔။
‘ေမာင္…အေရွ႕ကုိတည့္တည့္ေလ်ာက္ရင္…ေမလည္း ေနာက္ကတည့္တည့္..လုိိက္မယ္ေမာင္ေရ..’
သူကရုပ္ေခ်ာေတာ့ ကပ္တဲ့မိန္းမေတြရွိသေအ့။ သူကအားနာသေလ။ မခြာထုတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ငါကပဲ လူဆုိးမႀကီးလုပ္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေသာက္ရွက္ခြဲတယ္။ ရွက္တာေပါ့။ အန္တီရွက္လိမ့္မယ္လို႔ သူဘာေၾကာ င့္မေတြးသလဲ။ အန္တီ့ကုိခ်စ္တယ္ဆုိရင္ ဒီေကာင္မေတြ သူ ဘာအားနာေနစရာလုိသလဲ။ သားသမီးေတြလည္း ရွိတယ္။ အန္တီနဲ႔ကေလးေတြကိုေတာ့ သူအားမနာဘူးလား။
‘စေတာ္ဘယ္ရီခ်ယ္ရီေရာရင္ ..ေတာ္တန္ရံုလူပင္….’
ၿပီးးေတာ့ သနားတတ္ပံု။ နယ္အေျပာင္းအေရႊ႕မွာ အန္တီသူ႔ေနာက္ကိုလုိက္မသြားႏိုင္ခင္တုန္းက ေကာင္မေလး တေယာက္ကုိသနားလို႔တဲ့ေလ။ ေကာင္မေလးကုိ ႀကိဳရတာနဲ႔၊ ပုိ႔ရတာနဲ႔၊ ေကၽြးရေမြးရတာနဲ႔။ အန္တီလိုက္သြားေတာ့ သူလစာေတြမရွိတဲ့အျပင္ ေႂကြးေတြေတာင္ တင္လုိ႔။
ေဘးကေန ဝုိင္းေျပာၾကတာလည္း အန္တီ့နားနဲ႔ မဆံ့ဘူး။ ရွက္လုိက္တာဆုိတာေလ။ ေအာင္မေလး။ အႀကီးႏွစ္္္ေကာင္ေၾကာင့္ မကြဲတာ။ ႏုိ႔မုိ႔ အန္တီ ဒီေလာက္ႏွစ္ငါးဆယ္အထိ ဒုကၡခံစရာမလုိဘူး။ ငါးႏွစ္ေလာက္နဲ႔ ျပီးျပတ္တယ္။ ကေလးေတြကငယ္ေသး။ အန္တီတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ငယ္ေသးတယ္္ေလ။ ၿပီးေတာ့ တခုလပ္ျဖစ္ရမွာ အန္တီကေၾကာက္တယ္ေလ။ ေယာက္်ားေကာင္းေမာင္းမ တစ္ေထာင္တုိ႔၊ မိန္းမေကာင္းပန္းပန္ တပြင့္တန္ တုိ႔၊ တံခြန္မရွိတဲ့ ရထား၊ လင္မရွိတဲ့မယားတုိ႔ စကားပံုေတြတေထာႀကီးနဲ႔ အန္တီ့ကုိ နားခ်ၾကတာေပါ့။ ခုေခတ္လိုမ်ားဆုိရင္ေတာ့လား။ အန္တီက ထမီအလံထူထားမွာ။ မွတ္ထားေအ့၊ အဲဒီစကားပံုေတြက ဟုိးတုန္းကေယာက္်ားႀကီးေတြ ေရးထားခဲ့တဲ့ဟာေတြ၊ ေတာ္ေတာ္တကုိယ္ေကာငး္ဆန္တဲ့ဟာႀကီးေတြ။
‘သူကလည္း မမုန္းတမ္း ခ်စ္မယ္…ေမကလည္း မမုန္းတမ္း……’
အဲဒီလုိ ခဏခဏသနားလုိ႔ အန္တီကရြံတယ္။ သူသနားခဲ့တဲ့ေကာင္မေတြြကုိ လုပ္ခုိင္းေလ။ သူပ့့ံပုိးခဲ့တဲ့ ေကာင္မေတြဆီက စားေလ။ ဘာလုိ႔ အန္တီမွအန္တီလုပ္ေနရမလဲ။ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ အလကား။ ဒီႏြားမႀကီးကုိ ဒင္းက ခုိင္းေကာင္းလို႔ မစြန္႔တာ။
ဘာေရႊရတုအထိမ္းအမွတ္လဲ။ ဘာနွစ္ပတ္လည္လဲ။ ငါ့အတြက္ေတာ့ ငရဲျပည္ေရာက္တာ နွစ္ငါးဆယ္ပဲေဟ့။
‘အဘိုးႀကီးင့ါကုိ..အဘြားႀကီးမင္းက …ေမာင္ေတြဘာေတြ ေခၚပါဦး…..’
လြင္ (ေဘာ္တြင္း)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
